Omdat Plan-V444 en ik beiden wel zin hadden om de lockdown ietsjes voor ons uit te schuiven, trokken we in oktober 2021 naar het hoge noorden, naar Zweden. In het vorige deel bereikten we Göteborg, Zweden, na een reis via Berlijn, Rostock en Trelleborg. Waar we in het vorige deel van Göteborg naar Stockholm reisden, gaan we in dit deel weer naar huis, met een van de meest exotische Sparpreis-ticket die de DB mij ooit heeft verkocht: Stockholm Centralstation naar Utrecht Centraal. Twee dagen reisplezier, met BC50 voor maar liefst 57,75. In dit deel zitten kantelbaktreinen, uitgestorven dieseltreinen, te moderne trams, en DB Bingo! Zoals altijd houden we ons aan de geldende coronaregels, al is dat in dit deel alleen in Duitsland en Nederland echt relevant.
We beginnen dit deel voor de deur van Stockholm Centralstation, meer specifiek de achteringang van het station. Het hotel waar we sliepen zit hier namelijk aan de overkant van de straat, dus maken we het ons gemakkelijk deze dag.
Voordat we de trein instappen nog even een intermezzo over het zwarte goud: koffie. Zweden drinkt misschien nog wel meer koffie dan Nederland, en de stationskiosken weten dit maar al te goed: Stockholm Centralstation heeft meerdere kiosken van verschillende merken, die tegen een redelijke prijs goede bakken filterkoffie serveren. Als student zijnde krijg je bovendien altijd korting, dus loop je voor 19 kronen met een halve liter koffie de deur uit.
Met ontbijt op zak stappen we naar de eerste trein van de dag, de X2000 naar Kopenhagen.
In het commentaar van het vorige deel werd (m.i. volledig terecht) het volgende gezegd:
Maar helaas moeten andere dingen soms voorgaan, en dus was ik al blij dat ik tijd kon vinden om überhaupt deze kant op te gaan. Enige concessie: om 09:00 stipt melden op Microsoft Teams, gelukkig was deze afspraak corona-bedingt online.AppleMoose schreef: ↑zo 01 mei 2022, 14:28 Eigenlijk is één / 1,5 dag te kort voor steden als Göteborg en Stockholm.
Tijdens het teamsen door kan je dan wel genieten van het kantoor met het beste uitzicht.
Een stationnetje onderweg. De Krösatågen rijden ook met koekblikken rond, al is het is waarschijnlijk ietsjes minder frequent dan in Göteborg.
Niet veel later dan het einde van de vergadering zijn we terug in Malmö, nu blijven we echter aan boord.
En enkele minuten later rijden we dan ineens over de Sontbrug, over een olietanker heen. Alsof je over internationale wateren heen gaat met de sneltrein, en dat op een kwartiertje van de hoofdstad van Denemarken.
København Hovedbanegård, eindpunt van de reis. Welkom in Denemarken .
In Kopenhagen hebben we een uurtje overstap, die we gebruiken om de benen te strekken: beiden waren al eens in Kopenhagen geweest .
Dan trekken we door naar station Østerport, waarvoor we met de S-tog moeten.
Want in Østerport pakken we een treintype wat op dat ogenblik bijna uitgestorven was, en ondertussen uitgestorven is bij de Deense spoorwegen: de ME-diesellocomotief. Een waar bruut apparaat, en aangezien we toch in de buurt zijn nemen Plan-V444 en ik het ervan, en reizen we af naar (*kijkt op de kaart*) Holbæk!
Het uitzicht in het Deense Sjælland is weinig inspirerender dan dat van het Nederlandse Zeeland.
Holbæk, eindpunt van de rit. Aangezien we hier niets te zoeken hebben keren we met dezelfde trein mee terug, dan tot Roskilde.
Toulouse is duidelijk wat van diens charme kwijtgeraakt na mijn vorige bezoek aan die stad.
Vlak voor Roskilde blijkt er een seinstoring te zijn, en dus missen we de aansluiting die we gepland hadden. In plaats daarvan zien we de volgende trein naar Holbæk, de locomotief van die stam heeft duidelijk betere tijden gekend.
De ME-locs worden op de nog niet geëlektrificeerde routes vervangen door deze apparaten, de IC4 van AnsaldoBreda. Een prachtig Italiaans bedrijf waar alleen goede producten gemaakt zijn.
Om verder te reizen pakken we de volgende trein naar Ringsted, een spitstrein naar Nykøbing op Falster. Ook dit blijkt een getrokken trein met ME-locs te zijn, dus meer dieselgeweld!
Bij vertrek uit Ringsted kunnen we de loc nog goed zien roken, heel goed voor het milieu is dit natuurlijk niet.
Op routes mét bovenleiding (inclusief veel routes die nu worden geëlektrificeerd) worden de ME-locs vervangen door Vectron-loccen, zoals ook NS International ze inzet.
Maar wij reizen door naar Odense, onze slaapplek voor de avond. Vanaf Ringsted kunnen we dat weer rechtstreeks, met een Deense Neus.
Op de Grote Beltbrug is het alweer donker buiten...
En even voor zessen zijn we dan in Odense, de slaapplek voor de avond.
Wat valt er te zeggen over Odense? Het is nat, koud, donker, en alles is al dicht. Maar sfeervol is het wel. Voor beelden van een geopend Odense verwijs ik maar door naar reisverslagen van Polaroyd7 en Mikos, die rond dezelfde periode ook hier waren. Voor ons moet Odense overdag wachten tot een andere keer.
Maar wat nog wel genoemd moet worden: de tram van Odense. Toen wij er in oktober waren leek het al bijna af, maar de opening is nu voorzien voor 28 mei aanstaande. Komt dat zien, de tram keert terug naar Denemarken!
Op het menu van vandaag: Stoof. Het vult als een tierelier, maar de echte hongerigen mogen onbeperkt bijbestellen. Feest!
Na het eten zien wij alleen nog maar de binnenkant van de ogen, de dag eindigt vroeg vandaag.
Het is een nieuwe dag, en het regent nog steeds in Odense. Wat een land is dat Denemarken toch.
Om 08:40 staat de volgende trein op de planning, de EC naar Hamburg. Sinds dat de route via Puttgarden niet meer bediend wordt heeft Odense een betere treinverbinding met Duitsland, al is dat maar voor een paar jaar.
Binnen Denemarken is het verder vooral regenachtig en grijs buiten.
Gelukkig heeft de DSB iets bedacht om de reis wat aangenamer te maken: catering op de zitplaats. Twee maal kwam iemand langs met een grote tas, en daar kwam koffie uit. Waarom heeft de NS dat niet? (Plaatje even van de DSB geplukt)
Vlak voor de grens blijkt iedereen allergisch te zijn voor elkaar, en moeten de mondkapjes weer tevoorschijn getoverd worden. Tijdens dit deel van de reis volstaat een OP-maske.
Aan de grens wordt de trein even stilgezet voor grenscontrole, en in Duitsland rijdt de trein verder zonder tussenstops. Wel is er tijd om de Rendsburger Hochbrücke te zien, om een kanaal over te steken heeft de spoorlijn een boog van 360 graden nodig.
Tegen lunchtijd zijn we in Hamburg, we hadden zowaar 15 minuten te vroeg kunnen zijn als er in Hamburg Hbf een perron vrij zou zijn geweest.
Met de IC-trein reizen we door naar Osnabruck. Het is érg druk op het perron, Hamburg Hbf is echt een scheitstation.
In Osnabrück is de aansluitende Euroviool-stoptrein is daar enkele minuten vertraagd.
Maar de bingokaart moet vol, en dus stranden we in Ibbenburen vanwege een seinstoring. Met een goed halfuur vertraging bereiken we Bad Bentheim, waar uit voorzorg de trein maar wordt opgeheven.
In plaats daarvan pakken we de volgende trein maar naar Nederland, de IC Berlijn.
Ook in Nederland is het hondeweer...
en na 1,5 uur zijn we terug in de Randstad. Amersfoort Centraal is bereikt.
Maar als ik in de bus naar huis zit zie ik dat de terugkeer in Zeist gepaard gaat met beter weer.
En daarmee eindigt dit deel, en hiermee deze reis. Plan-V444 en ik wouden een paar dagen géén coronastress, en dat is gelukt. Zweden is een prachtig land waar we zeker nog vaker heen zullen gaan, en door dit reisje weten we wat we kunnen verwachten van de volgende keer dat we hierheen gaan. Gelukkig is in de periode tussen deze reis en de publicatie van dit deel de pandemie een beetje tot rust gekomen, regels zijn in heel Europa minder streng, en hopelijk (*klopt hout*) blijft dat ook zo. Wij hebben in ieder geval van de reis genoten, en hopen snel weer in een corona-arme wereld te mogen vertoeven. Tot die tijd worden op- en aanmerkingen gewaardeerd .