Spo(o)rtvakanties, deel 2: met de vouwfiets, maar anders en uiteindelijk zonder

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

Spo(o)rtvakanties, deel 2: met de vouwfiets, maar anders en uiteindelijk zonder

Bericht door Polaroyd7 »

Een vorige post met het eerste deel uit de reeks Spo(o)rtvakanties, met diverse bestemmingen in de buurt en de OV-Elfstedentocht staat hier.

Ik heb de vouwfiets ontdekt en ik ben in het begin van 2022 flink ermee onderweg geweest in eigen land en ik ben ook stiekem begonnen om ermee de grens over te komen, om kennis te maken met de fietsmores in het buitenland. Ik ben voorheen wel eens in het buitenland geweest met een fiets, zelfs met een OV-Fiets, die ik bijvoorbeeld genomen heb om een rondje Zevenaar - Kleve - Kalkar - Emmerich - Zevenaar te maken, maar toch, een vouwfiets is iets andere koek.

Na een paar bezoekjes over de grens vond ik het tijd om het door te trekken naar een wat langer tochtje van langer dan een korte dag. Zo kwam het plan op poten om voor een verlengd weekend de Ardennen te gaan opzoeken. Het zou voor mij een verzameling aan nieuwe dingen zijn: geconfronteerd worden met echte beklimmingen, bijvoorbeeld. Helemaal nieuw zijn beklimmingen met de fiets nu ook weer niet, want er was ooit een tijd dat ik elke dag de duinen in Zandvoort moest trotseren voor school, maar ja, dan hebben we het over een gewone fiets. Een vouwfiets is andere koek om mee te klimmen door het gebrek aan super lichte versnellingen en je moet meer moeite doen om het ding op snelheid te krijgen. Om dan nog over het gebrek aan vering te zwijgen. Enfin, ik moest het eens gedaan hebben om zo de conclusie te trekken of ik nog een keer mezelf zou moeten martelen, of dat het wel meevalt en dat ik dit best nog wel een keer aan zou kunnen. Daarbij, ik heb een conditie van niks, dus, benieuwd hoe zoiets verloopt.

De route die ik gepland heb over meerdere dagen is een tocht door vier landen, waarbij ik een paar bestemmingen wil bezoeken die anders in een dagtocht vanuit Nederland met het OV nauwelijks te doen zijn, die toch bijzonder zijn. De route zou ruwweg de volgende zijn: vanuit 🇧🇪 Liège per trein naar 🇱🇺 Clervaux, gevolgd door een reeks fietstochtjes met her en der wat OV tussendoor op oninteressante/onhandige stukken, langs 🇧🇪 Ouren, Burg-Reuland, Sankt-Vith, Bütgenbach, Sourbrodt, Kalterherberg, 🇩🇪 Monschau, 🇧🇪 Eupen, Kelmis, Moresnet, Sint-Martens-Voeren, 🇳🇱 Mesch, Eijsden. Van dat plan is uiteindelijk het hele deel door de Voerstreek komen te vervallen. Hoe dat komt, kom je zo te weten...

(Goede) Vrijdag 15 april

Goede Vrijdag is een gekke feestdag. Ik kan op die dag uitzonderlijk eerste klas naar mijn werk toe (ik werk niet bij de spoorwegen en ik heb er professioneel ook niks mee, hoewel ze mensen zoals ik wel kunnen gebruiken denk ik, maar dat terzijde) en daarmee is ook alles gezegd: het is voor mij geen vrije dag. Met een verblijf in Liège was een uurtje eerder weg van werk wel handig, om zo met nog iets van licht aan te komen aldaar.

1. Direct vanuit het werk wachten op de trein naar Maastricht, na nog wel even een hapje onderweg gehaald te hebben in de vorm van wat pizzapunten. Tochten met de vouwfiets zijn op een zekere manier een worsteling met de snelbinder, omdat die net lang genoeg uitgerekt kan worden om die zwarte tas goed stevig op het bagagerek te krijgen, zonder dat die gaat schuiven onderweg. Nóg zat er rek in om die pizzadoos er tussen te krijgen.

Afbeelding

2. De rit naar Maastricht verliep geschiedenisloos. De rit naar Liège echter, nou ja, ik wilde eigenlijk ter plekke een e-ticket kopen voor het ritje naar Liège, maar ik mocht 15 minuten voor vertrek geen ticket meer kopen en moest ik aan de automaat maar een euro meer betalen. Ik denk eigenlijk, achteraf gezien, dat het geen donder uitgemaakt had of ik alsnog een e-ticket gekocht had, maar dan voor een uur later. Er is immers geen treinbinding op deze dingen, maar er zijn genoeg landen waar een ticket ook pas echt op het aangegeven tijdstip geldig is. Enfin: Liège-Guillemins. Ik heb de vouwfiets niet in het bagagecompartiment gedeponeerd, hoewel ik dat wel voorgesteld heb voor instappen. Was niet nodig volgens de treinbegeleider, dus heb ik die fiets maar tussen in een vierzits gestopt, aangezien de fiets eigenlijk net iets te groot is om in die open ruimte te zetten tussen de rugleuningen van twee vierzits, als je me kunt volgen.

Afbeelding

3. Zou wat zijn, als ik nu opeens in de Nightjet zou stappen en zo als enorme plot-twist, maar nee, het is toevallig dat ik deze hier tegenkom.

Afbeelding

4. Mijn verblijf is bijna recht tegenover het treinstation, wat een beetje late-night treintjes kieken mogelijk maakt.

Afbeelding

5. Ik moet voor morgen nog wat tickets regelen. Ten eerste heb ik voor de TEC wat vervoersbewijzen te laden op de Mobib en ik heb nog een ticketje nodig voor naar Luxemburg toe. Ik heb al een Rail Pass (kuch, Standard Multi), maar die is niet geldig tot de grens... tja, tja. Zo sta ik dus weer op het treinstation na het inchecken in het hotel.

Afbeelding

Zaterdag 16 april

6. We zijn een dag later: Liège-Guillemins bij dageraad.

Afbeelding

7. En ik kan nu alvast bejammeren dat op de route naar Gouvy en verder Luxemburg in geen getrokken rijtuigen in de vorm van een sleep I10 meer ingezet worden. Hier komt toevallig een enkele I10 voorbij, tussen I11 en M7.

Afbeelding

8. Ik plan al genoeg te fietsen, dus nee dank, ik heb geen behoefte om nog meer te gaan fietsen omdat ik mijn telefoon meteen na vertrek uit het hotel al moet opladen.

Afbeelding

9. Mijn trein dan, de enige van de dag gelijk: een Desiro, als intercity naar Troisvierges in Luxemburg. Er zijn werkzaamheden, waardoor de trein weer eens niet de volledige route kan doen.

Afbeelding

10. Geen ramen die open kunnen helaas, maar het uitzicht is, naar wat ik me ervan kan herinneren van een paar eerdere keren, weinig veranderd.

Afbeelding

11. In Troisvierges bestaat een cross-platform overstap op de vervangende IC (eigenlijk fout, want dit is nu een RE) die tot Ettelbruck rijdt, in de vorm van twee stellen KISS. Het is niet moeilijk om te zien waar ik mijn vouwfiets kwijt moet, die groene fietszones zijn op meerdere plekken in die trein.

Afbeelding

12. In Clervaux stap ik uit. Hier ben ik het jaar ervoor al eens eerder geweest, toen nog om te overnachten. Nu heb ik een overstap van bijna drie kwartier op de bus. De trein rijdt zo nog even verder tot Ettelbruck en dan mogen reizigers ook fijn de bus in.

Afbeelding

13. Mijn bus zal deze worden, op lijn 660 naar Lieler. Een oord dat best tot de verbeelding spreekt, want ja, where the fuck is Lieler en why the fuck do I even bother? Wel, Lieler is het dorp dat het dichtst bij de grens met Ouren in België ligt, dat met het OV te bereiken is. Vanaf daar wil ik naar Ouren toe rijden en verder naar Burg-Reuland, waar dan weer een andere bus rijdt naar Sankt-Vith en verder richting Verviers. Het maakt de tocht wat minder onnodig lang en daarmee ook wat prettiger voor een ongeoefende figuur als ik (zie spoiler 1 voor een kleine kaart, daarin wordt meteen duidelijk waarom ik naar Ouren toe wil...).
Spoiler: show
Ouren ligt, net als Zuid-Limburg, op een soort van 'schiereiland', ingeklemd tussen twee andere landen. En Burg-Reuland is het begin- en eindpunt van één van de ruggengraten van het busnetwerk van de Oostkantons: de (regelmatige) lijn 395.

Afbeelding
Afbeelding

14. Vanaf Clervaux heb je ook aansluiting op de internationale (Duitse) buslijn 460 naar Gerolstein. Ik zou later in België nog een soortgelijke bus tegenkomen.

Afbeelding

15. Met drie kwartier overstap in Clervaux is een goed moment aangebroken om even een bakkertje op te zoeken en om me te laten voorzien van wat smakelijk bakwerk voor onderweg. Het oord zelf is al een beetje in de paassferen, op z'n Lëtzebuergesch.

Afbeelding

16. Onderweg terug naar het busstation gebeurt echter hetgeen ik niet verwachtte en nodig had: de fiets krijgt panne. Eerst denk ik: de rem loopt aan, want ik krijg het ding nauwelijks meer vooruit, maar het blijkt dat de hele naaf is afgebroken en het wiel bungelt nu een beetje half los aan de fiets. Als ik er toch mee probeer te rijden, of zelfs, als ik ermee wandel, maakt die naaf ondraaglijk veel herrie in de vorm van geschraap, gekrijs, gepiep, ijzer op ijzer en daar komt een hoop vibratie en gestuiter bij vrij...

Afbeelding

Gevolg: ik zal hier niet meer (normaal) op kunnen fietsen en moet ik ter plekke, nog voordat bus 660 vertrekt, bedenken wat ik nu ga doen. Ik heb een paar opties. De eerste optie is om terug te gaan met de trein via Gouvy en dan maar zien of ik met wat bussen op deze zaterdag (lees: uitgedunde dienstregeling) in Bütgenbach kan raken, waar mijn eerste verblijf is, maar ik wil dat eigenlijk niet, omdat A het me meer geld kost en B omdat ik zo niet in Ouren en Burg-Reuland kom, oorden waar ik sowieso naartoe wil met deze tocht (ik kan wel vanuit Troisvierges naar Sankt-Vith met bus 686, een mij onbekende, relatief nieuwe grensoverschrijdende lijn). De tweede optie is om alsnog te proberen om vanuit Lieler te fietsen en tussendoor te wandelen naar Burg-Reuland, in de hoop dat ik op tijd daar aankom voor de laatste bus 395 van de dag om 13:12 (het was op dat moment tegen half 11). Een beste uitdaging, maar zonder heroïsche uitdagingen krijg je geen heroïsche verhalen en dus opteer ik voor de risicovolle tweede optie.

17. Bus 660 gaat vanaf het busstation dat tussen het treinstation van Clervaux en een college in ligt, langs het centrum, meteen omhoog, met een redelijk-ish uitzicht op het stadje.

Afbeelding

18. Het OV in Luxemburg is gratis en neem dan ook een keer die landelijke buslijnen. Die routes zijn mooi! Ik heb dat zelf ook al eerder gedaan.

Afbeelding

19. Aankomst in Lieler Schull. Vanaf hier wordt het spannend, want het is vanaf hier dat ik eigenlijk pas zou gaan beginnen met fietsen.

Afbeelding

20. Het optimisme om vooral tóch ervoor te kiezen om op eigen kracht naar Ouren te gaan, is gebaseerd op dit hier: een 165 meter afdaling, die leidt naar Ouren, met een dalingspercentage van 10%. Dat betekent dat ik die heuvel af kan rollen en zo sneller beneden ben dan wanneer ik zou lopen. Moet ik er wel bij toevoegen dat ik gemakshalve 'vergeten' ben dat onderweg er nog 50 meter geklommen moet worden, maar ach, ik moet mezelf niet te veel demotiveren. Daar beneden ligt België trouwens al...

Afbeelding

21. Onderaan, randje Luxemburg, is al de eerste aanduiding van het lokale Drielandenpunt aanwezig, getuige dit Luxemburgstalige bord.

Afbeelding

22. In tegenstelling tot Vaals, bevindt het Drielandenpunt zich hier niet op land, maar midden in de rivier de Our.

Afbeelding

23. Diezelfde Our.

Afbeelding

24. Ik weet niet waarom, maar dit oogde ergens wat Ottomaans. Dit is wel Ouren in België, overigens een oord waar meer Nederlands gesproken lijkt te worden, dan Duits...

Afbeelding

25. Ouren heeft een heuvel met daarop nog een kleine ruïne van een Burg, die heel moeilijk te zien is van beneden.

Afbeelding

26. Formeel heeft Ouren een bushalte, maar veel heb je er niet aan. Het is een schooldienst die een rondje rijdt, maar toch, voor het archief, hier het haltebordje van Ouren Zentrum...

Afbeelding

27. Na net lang genoeg rondgekeken te hebben, heb ik vanaf hier nog iets langer dan anderhalf uur om in Burg-Reuland te komen. Om dat alleen maar wandelend te doen zou onmogelijk zijn, dus moest ik wel tussendoor proberen om wat proberen te gaan fietsen met het herriemakende, hortende, stotende ding. Ach ja, het hele wiel moet toch vervangen worden. Op beklimmingen als deze zou dat fietsen echter niet gaan wegens teveel weerstand vanuit de fiets.

Afbeelding

28. Hier in de buurt bij 'dat andere Oberhausen', ligt aan de overkant Duitsland...

Afbeelding

29. Met nog een half uur speling kom ik alsnog mooi op tijd aan in Burg-Reuland. Het eerste wat ik tegenkom is de RAVeL, één van de vele fietspaden die zijn aangelegd op de routes waar in het verleden een spoorlijn heeft gelegen. Deze hebben gelijk het lijnnummer gekregen van de respectievelijke spoorlijn. Deze informatieborden zijn best nuttig, omdat je je zo kan oriënteren op waar je bent, vooral bij ongevallen.

Afbeelding

30. Een stukje verder langs die RAVeL, verder van het eigenlijke centrum van Burg-Reuland vandaan, ligt de bushalte Bahnhof, op de plek waar ongeveer het vroegere treinstation van Burg-Reuland gelegen heeft. Tegenwoordig is hier de stelplaats van de bussen die hier in de streek rijden. Dit het beginpunt van buslijn 395 met bestemming Verviers die ik zometeen zal nemen. Sterker: het wordt precies de bus die in beeld is die me hier vandaan zal brengen.

Afbeelding

31. Het vroegere stationsgebouw van Burg-Reuland. Tegenwoordig is het een woning.

Afbeelding

32. De bus die zometeen de rol van lijn 395 op zich zal nemen, van iets dichterbij gezien.

Afbeelding

33. Ik rij/loop toch even nog het centrum van Burg-Reuland in. Het ziet er eigenlijk wel gezellig uit, maar er is verder gewoon geen leven op dit moment van de dag. Het is echt zo'n plek waar de jeugd zich dood moet vervelen als ze geen werk hebben en werkloosheid met een gebrek aan perspectief is nogal een ding hier in Wallonië...

Afbeelding

34. Op de achtergrond is de Burg te zien die Burg-Reuland zijn naam heeft gegeven: hier zijn de ruïnes al veel beter zichtbaar dan in Ouren. Bij deze bushalte, Gemeindehaus, wacht ik de bus af.

Afbeelding

35. Nog even de dienstregeling... het is eigenlijk onverklaarbaar edoch wonderbaarlijk dat hier op zaterdag nog twee bussen per dag rijden. Er zijn genoeg oorden in België waar überhaupt in het weekend geen bussen rijden, of althans, op tijden waar de avontuurlijke reiziger wat aan heeft...

Afbeelding

Onderweg moet ik even een goede manier vinden om de fiets kwijt te kunnen. Deze bussen hebben geen gordel en de inrichting is ook anders dan in Nederland, dus dat betekent dat bij scherpe bussen de fiets nogal wil schuiven en/of omlazeren. Uiteindelijk lijkt het erop dat ik 'm nog plat kan neerleggen en met een beetje steun tegen een bank blijkt het ding nog redelijk liggen. Los van deze perikelen klaagt de buschauffeur en een medereiziger die voorin zit over de fietsers die op de rijbaan rijden. Die zijn zeker Nederland niet gewend, maar ja, als simpele automobilist die nog nooit op een fiets gezeten zal hebben, zal de chauffeur waarschijnlijk denken dat fietsers per se op die RAVeLs thuishoren en dat auto's altijd voorrang moeten hebben op hun wegen waar zij nota bene wegenbelasting voor betalen enzo...

36. Aangekomen in Sankt-Vith An den Linden, het busstation van Sankt-Vith, naamgever en grootste gemeente van één van de drie zogeheten 'Oostkantons'.

Afbeelding

37. De roeispaan mag dan wel heel veel buslijnen tonen, dat betekent echter niet dat er veel bussen rijden vandaag... In de praktijk rijdt er vandaag alleen lijn 394 in een tweeuursdienst en zijn er een paar verdwaalde ritten van lijn 395. Op zondag rijdt er nog veel minder...

Afbeelding

38. Sankt-Vith is niet echt een spannend oord. het is dat ik hier een overstap heb van iets meer dan een uur.

Afbeelding

39. Er is een oude stadstoren bewaard gebleven.

Afbeelding

40. Voor de rest is het een vrij standaard Belgisch oord met drukke 'hoofdweg' met langs die weg alle bedrijvigheid in de gebruikelijke Belgische lelijkheid.

Afbeelding

41. Tijd voor lunch. Ik had trek in een brochette, maar had steeds mitraillette in het hoofd, wat iets heel anders is. De eerstgenoemde is een spies (afgebeeld, rechts) terwijl laatstgenoemde een soort van stokbrood is met van alles en nog wat er op.

Afbeelding

42. Op tijd stond ik terug aan het busstation om te wachten op bus 394 en toen was het vertrektijd. Er kwam echter geen bus 394. Wel kwam er deze bus 686 voorbij die ik hiervoor al kort noemde. Deze bus stopt gek genoeg niet hier, wat een gewoonte lijkt te zijn met Luxemburgse busmaatschappijen. Mogen zij soms geen gebruik maken van bushaltes in België? Buslijn 537 tussen Wiltz en Bastogne stopt bijvoorbeeld ook niet op Bastogne-Pépinière of Bastogne-Sud, maar ergens op een moeilijk te vinden plek aan een plein er tussenin. Ik snap er niks van.

Afbeelding

43. Ook komt tussendoor nóg een bus met bestemming Gerolstein voorbij. Ook vanuit Sankt-Vith heb je sinds 2020 een (Duitse) grensoverschrijdende buslijn naar Duitsland toe in de vorm van deze lijn 465...

Afbeelding

44. Maar voor de rest kwam er niks. De TEC-(web)app zwijgt, maar het is na een tijdje wel duidelijk: die bus komt nooit meer, dus mocht ik hier nog eens twee (!!) uur blijven wachten op (hopelijk) de volgende bus... Je kan hier volgens mij ook onmogelijk geld voor terug krijgen. Je kunt wel een vertragingsattest aanvragen (die in mijn geval is toegekend), maar daar houdt het ook mee op. Ach, ik mis Nederland nu al...

Afbeelding

45. Dan, een kwartier voor vertrektijd komt daar een zekere bus 394 aangereden. We waren twee uur geleden met 10 mensen. Daar zijn er nu nog 2 van over, de rest heeft de moed/hoop opgegeven. Ik heb alles tot nog toe vrij gelaten tot me genomen omdat het weer immers goed is, maar 'dra de chauffeur ons nog niet wil binnenlaten is het vanaf hier dat ik wat pissig word en om een uitleg ga vragen waarom ik anders hier al een uur en drie kwartier sta te wachten. De chauffeur ontkent in het begin dat er vandaag een bus rijdt op het tijdstip waarop ik meen dat er wel een bus had moeten zijn, waarop ik de beste man uitnodig om een kijkje te nemen op de papieren dienstregeling die in de brede abri te vinden is. Daar moet hij toch zijn mening bijstellen en een paar telefoontjes later is de conclusie dat de bus van twee uur terug opgeheven is wegens (technische) pech. Het zal je maar gebeuren zeg...

Afbeelding

46. Dezelfde bus, van schuin-voren gezien. Deze bussen zijn van het merk/model dat vroeger in mijn dorp rondreed.

Afbeelding

47. De bussen hier waren op dat moment nog steeds voorzien van die sneue steriele afscheidingen.

Afbeelding

48. Na een redelijk lang ritje door een weinig spannend landschap (zeg maar gerust dat er weinig aan was, met tot de verbeelding sprekende plaatsnamen als Büllingen en Amel die verder ook echt niks voorstelden) ben ik dan aangekomen in Bütgenbach, waar mijn verblijf is. Ik had nog een optie open gehouden, om, met de opgeheven bus, nog heen en terug naar het Signal de Botrange te gaan, maar dat had nu geen zin meer. Daarvoor heb ik nu wel meer tijd om de omgeving van Bütgenbach te verkennen, in het bijzonder ook het stuwmeer...

Afbeelding

49. Rust.

Afbeelding

50. Ik heb nog niet eerder zo'n stuwdam van dichtbij gezien, of an sich op geweest. Het is me toch wel een indrukwekkend bouwwerk.

Afbeelding

51. Vooral met die ronde vormen is het niet bepaald een saai bouwsel te noemen. Het zorgt wel even voor een groot deel van de lokale stroomvoorziening.

Afbeelding

52. Meer van het meer.

Afbeelding

53. Dan weer even wat spoorweggeschiedenis: langs het meer ligt de RAVeL van lijn 45a en het is op deze plek waar het vroegere station gelegen heeft.

Afbeelding

54. Verderop loopt de lijn nog naar Büllingen en Duitsland of Oberweywertz om op te gaan in de beruchte Vennbahn.

Afbeelding

55. Nog spoorwegviaducten genoeg, en er zijn nog veel grotere te vinden onderweg...

Afbeelding

56. Na zo'n dag vol pech laat ik het me er maar eens van nemen met een avondeten dat totaal niet bij mij past. Ik ben van het simpele volle bord of een snelle maar meteen goed vullende hap en dan is een bezoek aan een heus restaurant met meergangenmenu een unicum. Gesmaakt heeft het wel. Wat dit allemaal voor engs is? Gekonfijte varkensborst, gelakt met honing en met pindakorst. Ernaast iets van wortel en een groene asperge of zo. Nou nou. Zum Trinken was daar een Kriek. Nee, geen Krieg...

Afbeelding

Na het uitgebreide en maag- en avondvullende eten, heb ik de rest van de avond nog gespendeerd om na te denken over hoe nu verder. Mijn plan was om met een vroege bus 394 om 8:29 naar Sourbrodt te gaan an dan vanaf daar de hele Vennbahn af te fietsen, tot aan Raeren. Dat is met dit verworden wrak nicht im Frage en dus moet ik maar wat anders verzinnen. De Vennbahn kan in ieder geval wel de prullenbak in en de Voerstreek die de dag erna zou komen gelijk ook, omdat ik dat alleen maar zou gaan fietsen... Het werd echter nogal laat en laat ik in de volgende ochtend er een finale beslissing over nemen.

Zondag 17 april

57. Goedemorgen vanuit het verblijf, met blik op het stuwmeer. Tijd voor ontbijt.

Afbeelding

Tijdens het ontbijt heb ik nog eens wat zitten peinzen en het nieuwe plan is uiteindelijk geworden om de bus van 8:29 te laten schieten en de bus van meer dan VIER EN EEN HALF UUR later (!!!!) te nemen. Jawel, beste lezer, het is inderdaad zondag en de dienstregelingen in België zijn dan om te janken. Nu ga ik echt niet hier blijven wachten tot half één in de middag en wil ik wel wat actiefs doen, dus heb ik eens zitten plotten en het lijkt mogelijk te zijn om over de RAVeLs van lijn 45a en de Vennbahn van Bütgenbach naar Sourbrodt te lopen en alsnog de bus naar Eupen te halen, omstreeks half twee.

58. Zo geschiedde. Met de fiets in mijn hand, lopend over het fietspad. Het resulteert in wat fronsende gezichten, maar ja. Hier loop ik net over een groot viaduct.

Afbeelding

59. Het uitzicht is hier wel wijds en groen.

Afbeelding

60. 25 kilometer tot Monschau. Mwja, lopend zou dat echt te veel van het goede zijn geweest.

Afbeelding

61. Deze wielrenner heeft ook ooit maar de hoop opgegeven.

Afbeelding

62. Ik speel een klein stukje vals door vlak voor de vertakking op de Vennbahn een stukje af te snijden, want daar kun je makkelijk en snel een heuvel af rollen... Aan de voet van die heuvel beginnen de eerste tastbare spoorwegrelicten op te duiken, zoals dit sein...

Afbeelding

63. ... en deze overweg.

Afbeelding

64. Infoborden als deze vind je overal langs de Vennbahn.

Afbeelding

65. Een hersenspinseltje. De Vennbahn is een unieke lijn, omdat deze volledig Belgisch is. Ook al loopt deze spoorlijn door Duitsland, toch is de lijn zelf volledig Belgisch grondgebied. De Vennbahn ligt, in tegenstelling tot wat het bord suggereert, technisch gezien helemaal niet in Duitsland... maar ja, de plaatsers van het bord zijn ook niet helemaal achterlijk. Voor paarden zullen daar wel weer aparte regeltjes zijn.

Afbeelding

66. Voormalige stopplaats Robertville.

Afbeelding

67. En toen was er bij het naderen van Sourbrodt een armsein...

Afbeelding

68. ...en een rangeerlocomotiefje, met zelfs stukjes spoor.

Afbeelding

69. Ik kom aan bij wat vroeger het enorme etablissement van Sourbrodt was. Hier hebben we een vroeger seinhuis met alle seinbedieningen er nog in.

Afbeelding

70. Een ruïne van een draaischijf. Zo zie je ze ook niet vaak...

Afbeelding

71. Uiteindelijk dan, met een half uur over: station Sourbrodt. Het stationsgebouw zag er 10 jaar geleden nog schabouwelijk uit, maar vandaag de dag is het zowaar net opgeknapt.

Afbeelding

72. Veel van de sporen waar tot (dacht ik) twintig jaar geleden nog stoomtreinen overheen reden, zijn niet over, maar toch heb je hier nog een enkel stukje liggen, met her en der wat meer armseinen.

Afbeelding

73. Op naar de bushalte Sourbrodt Gare. Hier nog eens de karige dienstregeling van lijn 394 op zondag. Merk ook rechtsboven het foutieve 'Samsatgs' op.

Afbeelding

74. Deze bus valt gelukkig niet uit. Het is druk in de bus. Er heeft iemand al een vouwfiets meegenomen en er is een kinderwagen, dus rest me weinig anders dan de fiets ergens anders te proppen en er tegen aan te gaan staan.

Afbeelding

75. Eindelijk dan, Eupen Bushof, eindpunt. het is nog altijd de zelfde onaantrekkelijke treurige bende, maar wel tenminste met een bankje. Sinds eind mei is het Bushof echter uit gebruik genomen in het kader van een grootschalige renovatie. Zou het dan toch na een jaar werkzaamheden een busstation worden om trots op te zijn?

Afbeelding

76. Overstappen geblazen op buslijn 724 die Verviers als eindbestemming heeft. Dit is eerder een stadsbus en deze rijdt zowaar om het uur. Deze bussen hebben dan wel weer nog het oude vertrouwde pluche TEC-interieur. Ik neem deze bus tot aan het oord Limbourg.

Afbeelding

77. Deze bus heeft zowaar een werkende tickertape voor reizigersinformatie! Een zeldzaamheid in België, buiten Brussel!

Afbeelding

78. Ik stap uit de bus, ergens in Limbourg. Ik weet niet of het kenmerkend is voor België, maar doet me toch wel denken aan de wel kenmerkende gepatchte, slordige, ontoegankelijke bende waar België vol mee is. Geen stoepen, bouwputten, een drukke weg zonder groen waar allemaal huizen, gebouwen en winkels om-en-om dichtbij in de buurt zijn gebouwd.

Afbeelding

79. Die weg is alleen niet het Limbourg waarom je er naartoe zou gaan. Daarvoor zul je naar boven moeten.

Afbeelding

80. Een beste klim wel.

Afbeelding

81. Dit ziet er wel interessanter uit.

Afbeelding

82. Limbourg is één van de ‘plus beaux villages de Wallonie’ (mooiste dorpen van Wallonië)

Afbeelding

83. Hier vind ik het wel toch altijd zonde dat er altijd zo veel auto’s op zulke pleintjes moeten staan om het uitzicht te verstoren.

Afbeelding

84. Dan maar weer terug naar beneden. Even een herinnering dat ik de hele weg naar boven ben gelopen met de fiets en alles, en nu kon ik weer naar beneden toe rollen. Helemaal beneden ben ik aan de Vesder, die door het laaggelegen deel van het oord loopt. Een beetje achtergrond: niet heel lang geleden waren in de Ardennen verwoestende overstromingen en dit oord is ook getroffen. De schade van die overstromingen is her en der nog steeds te zien. Op deze foto ook.

Afbeelding

85. De hekken op deze sluizen zijn nadien ook nog steeds niet vervangen/gerepareerd.

Afbeelding

86. Ik neem toch even een kijkje op het station van Dolhain-Gileppe. Het is vernoemd naar Dolhain, een dorpskern van Limbourg (bekend van het viaduct) en naar Gileppe, het stuwmeer, wat een eind verder ligt dan Limbourg. Geen Limbourg in de naam dus. Het station is onlangs opgeknapt, maar ik heb hier geen enkele kaartautomaat gevonden. Uniek?

Afbeelding

87. De treinen die hier stoppen zijn de lokaaltreinen Aachen - Spa, die met klassieke motorstellen worden gereden. Ik dacht er nog even aan om ermee te rijden naar Welkenraedt, om daar over te stappen op een trein naar Eupen (waar mijn aankomende verblijf is), maar ik bedacht me op tijd dat ik daar drie kwartier moet wachten, dus nee… dan maar met dezelfde bus terug die ik op de heenweg ook genomen heb.

Afbeelding

88. De bus uit Verviers rijdt, na het aankomen op het eindpunt Eupen Bushof, verder als bus 725 naar Eupen Bellmerin, als een heuse stadsbus die een gênante lus maakt om een zwembad aan te doen.

Afbeelding

89. Vlakbij Bellmerin heb je dit mooie stukje met het semi-woest stromende riviertje en de vele bomen…

Afbeelding

90. Na aankomst op mijn verblijf ben ik goed verzorgd qua eten en denken waardoor ik niet meer naar buiten toe hoefde en kon ik stilaan de zon zien ondergaan met uitzicht op de stad Eupen.

Afbeelding

91. Ik zou de dag erna naar voormalig Neutraal Moresnet en de Voerstreek gaan, maar met een fiets die niet wil, is dat ondoenlijk en wordt dat wat voor bijvoorbeeld volgend jaar. Wel maak ik dan maar een last-minute reserveplan in het zwarte boekje dat bijna uit elkaar valt…

Afbeelding

Maandag 18 april

Degenen die de vorige afbeelding gelezen hebben, hebben het woord ‘fietsen’ gelezen. Een beetje ongelukkige combi met een brakke vouwfiets, maar ik mocht bij mijn verblijf gebruik maken van de fiets van de eigenaar om toch nog even wat kilometers over de weg te maken in Eupen en omgeving. Dat maakte het mogelijk om een kijkje te nemen bij de Wesertalsperre, om het tweede stuwmeer in een week te bekijken.

92. Hier is dan het monster: de Wesertalsperre.

Afbeelding

93. In tegenstelling tot in Bütgenbach, kun je hier met een auto over rijden.

Afbeelding

94. Om van de Wesertalsterre naar het centrum te gaan moet je iets meer dan 100 meter afdalen.

Afbeelding

95. De bloesems bloeien mooi bij de kerk.

Afbeelding

96. Eupen is de hoofdstad van de Duitstalige gemeenschap in België, een regio met een erg hoge mate van autonomie en de ministeries van die gemeenschap zitten hier in deze stad. Hier nog een foto van de oude stadskern.

Afbeelding

97. Nog een paar tiental meters afdalen en je bent bij het treinstation van Eupen, het beginpunt van de bekende IC 1 naar Oostende. Er is een perron aangelegd aan de andere kant van de sporen ten opzichte van waar het stationsgebouw is, maar die is nog niet in gebruik. Het zou moeten betekenen dat de toegang naar het station een stuk verder van het centrum vandaan komt te liggen, maar dat bus 396 wel meer naast de deur aan zal komen.

Afbeelding

Ik moet weer terug naar mijn verblijf, welke heuvel op is. Nog even een stuk klimmen en ik lever de fiets weer in, om mijn vouwbarrel weer mee te zeulen. In plaats van over de Vennbahn te fietsen, ga ik toch langs de Vennbahn met de bus. Het is vandaag een feestdag en dat betekent dat bus 385 naar Monschau rijdt vanuit Eupen.

98. Bus 385 rijdt ‘s zaterdags met bussen van de TEC, en op alle andere dagen wordt die door het Duitse DB Rheinlandbus gereden. Ik stap voor de exotiek eens op de bus bij een halte, vlak buiten de bebouwde kom.

Afbeelding

99. De bus rijdt dwars door de Hoge Venen, over de weg die vroeger de ‘highway to hell’ werd genoemd omdat de kwaliteit zo ontzettend slecht was, vol met gaten en barsten. Ik heb die tijd nog meegemaakt, maar intussen hebben ze die weg grondig op de schop genomen en rijdt het on-Belgisch prima.

Afbeelding

100. We komen aan bij de halte Monschau Schmiede, althans, de TEC noemt die halte zo. DB houdt het op Parkhaus.

Afbeelding

101. Wie nog niet in Monschau is geweest of überhaupt met een Euregioticket gereisd heeft: je weet niet wat je mist op een mooie zonnige dag, of in december met de kerst.

Afbeelding

102. Nu zijn er terrassen, terwijl in de winter er allerlei kerstkraampjes staan.

Afbeelding

Na een weerzien in Monschau rijd ik naar het altijd gezellige (kuch) Bushof van Aachen. Daar stap ik over op bus 24 van de ASEAG richting Kelmis in België, één van de grenslijnen die de ASEAG heeft. De bus in kwestie is een oude Mercedes, alhoewel nog niet zodanig oud. Het maakt in ieder geval wel meer herrie wanneer die stilstaat en er is veel ruimte om kinderwagens, maar ook vouwfietsen in kwijt te kunnen.

103. Ik verlaat de bus aan de eindhalte Kelmis B.B.L. (die afkorting slaat op een bank die hier vroeger gestaan heeft). Hier komt ook bus 396 naar Eupen en Vaals die dienstregelingtechnisch hier altijd door de TEC opgeknipt wordt.

Afbeelding

104. Daar heb je de bus 24 die weer terugkeert richting Aachen.

Afbeelding

105. Kelmis is een beetje een saai oord, dat, net als veel Belgische dorpen, aan een provinciale weg liggen, met huizen er strak tegenaan gebouwd zonder al te veel groen, maar wel een gevoel van constante druk en an sich al drukte van auto’s die de hele dag door voorbij razen.

Afbeelding

106. De sufheid van Kelmis is alleen niet de reden waarom ik hier gekomen ben. Kelmis was vroeger de hoofdplaats van een landje dat vroeger bestaan heeft, met de naam Neutraal Moresnet. Dat landje bestond iets meer dan 100 jaar geleden en dat zag er op de kaart uit als een driehoek en het is dit landje geweest dat ervoor gezorgd heeft dat wat we vandaag kennen als het Drielandenpunt, vroeger zelfs het Vierlandenpunt werd genoemd. Het landje, dat eigenlijk niet echt een land was (het was immers bedoeld als een neutraal gebied), bestond omdat er een conflict was over een belangrijke mijn die zowel Pruisen als Nederland (later België na de revolutie) claimden. Na de Eerste Wereldoorlog kwam dit gebied integraal in Belgische handen en hield het op te bestaan. Ondanks dat zijn er in Kelmis, en langs de grenzen van het vroegere Neutraal Moresnet, nog grensstenen te vinden, zoals deze hier.

Afbeelding

Daarmee had ik het allemaal wel gezien en wilde ik wel weer naar huis toe. Ik wilde vertrekken vanuit Eupen, maar er ontstond verwarring omdat de trein waarmee ik wilde rijden, aangekondigd stond met een grote vertraging, hoewel dat later veranderde in ‘rijdt niet’, en weer niet, waardoor ik maar koos om in Eupen de intussen bekende bus 725 te nemen, dit keer helemaal tot aan Verviers, om daar maar de eerste de beste trein te pakken die zou vertrekken. Dat blijkt dan alsnog de trein uit Eupen te zijn, die ondanks alle meldingen op tijd vertrokken is. Nou ja, beter dan maar, want dat betekent dat ik weer een veilige aansluiting heb in Liège op de trein naar Maastricht.

107. Dit zou mijn eerste keer worden in een M7-rijtuig.

Afbeelding

De trein naar Maastricht was wel goed druk en ik kon dit keer de vouwfiets kwijt in het bagagecompartiment van de Break. Na daarna nog even de fiets meezeulen en de trip komt ten einde. Een beetje een anticlimax, niet wat ik ervan verwacht heb, maar ik heb uiteindelijk wel gelukkig nieuwe gebieden kunnen ontginnen. De Oostkantons, het vroegere Neutraal-Moresnet… dan komt de Voerstreek nog wel een andere keer, alhoewel ik daar eigenlijk al eens geweest ben (ik heb ooit gewandeld van Eijsden Withuis, via Moelingen, naar Visé). Ook moet ik op een ander moment, als die fiets ooit eens gemaakt wordt, de Vennbahn nog eens afstruinen. Hoe dan ook: langzaamaan begint de kaart van België met bezochte plaatsen wat op te vullen.

Ik wilde na deze tocht nog een fiets-OV-tocht gaan doen, waarbij ik de ‘vinger van Givet’ wilde doorkruisen, maar met de kapotte fiets kon dat plan in de prullenbak… ik wilde alleen het hele plan niet opgeven, dus heb ik datzelfde plan gerecycled met wandelingen en nóg meer OV, in een bijna-wanhopige poging om het onmogelijke toch mogelijk te maken. Dat is voor een volgend deel.

Het volgende deel waarin ik uiteindelijk helemaal zonder fiets naar onder meer de Belgische en Franse Ardennen trok, staat hier.
Laatst gewijzigd door Polaroyd7 op za 30 jul 2022, 18:32, 2 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
ICE11
Berichten: 2816
Lid geworden op: ma 05 mei 2014, 23:57
Locatie: Aken

Re: Spo(o)rtvakanties, deel 2: met de vouwfiets, maar anders en uiteindelijk zonder

Bericht door ICE11 »

Wat de benaming van de halte Monschau Parkhaus/Schmiede betreft zijn allebei namen "een beetje juist". De twee haltepalen op de rechterzijde van jouw foto, waar de bussen staan hadden vroeger de naam "Monschau Parkhaus" en de haltepaal op de linkerzijde bij het vakwerkhuis links van de rode bus, van bussen welke vanuit de Altstadt komen, was "Monschau Parkhaus (Schmiede)". Sinds de ASEAG de lijnen daar beheerd (DB is alleen maar nog onderaannemer) is er echter geen verschil meer en de haltepalen heten allemaal "Monschau Parkhaus", wel dan "H1", "H2" en "H3".
Etienne
Donateur
Berichten: 7907
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: Spo(o)rtvakanties, deel 2: met de vouwfiets, maar anders en uiteindelijk zonder

Bericht door Etienne »

Leuk verslag :)
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
umbusko
Donateur
Berichten: 5284
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Spo(o)rtvakanties, deel 2: met de vouwfiets, maar anders en uiteindelijk zonder

Bericht door umbusko »

Leuke tocht zo! Wat een pech wel met die vouwfiets. Complimenten dat je dat ding de hele reis hebt meegezeuld. Was er nergens een fietsenmaker te vinden?

Verder nog een paar opmerkingen: foto 103 is hetzelfde als foto 102 ;) en de bus op zondagochtend 08:29 van Bütgenbach naar Sourbrodt is niet lijn 394, maar lijn 390. Ik was even in de war toen je verderop de dienstregeling van de 394 liet zien, maar ik snap hem nu.
diederickx
Berichten: 1630
Lid geworden op: vr 02 sep 2016, 22:59

Re: Spo(o)rtvakanties, deel 2: met de vouwfiets, maar anders en uiteindelijk zonder

Bericht door diederickx »

Leuk, ik ben onlangs ook in Limbourg en Verviers geweest. De rivier waarnaar de Wesertalsperre genoemd is, heet in het Duits Weser (niet te verwarren met die grotere Weser in Duitsland), in het Frans Vesdre, in het Nederlands Vesder.

Foto 103 is overigens dezelfde als 102, ik vermoed dat we daardoor een beeld van Kelmis missen. EDIT: Wat Umbusko al schreef.
Gebruikersavatar
Cookie
Oud-beheerder OVNL
Berichten: 1671
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 17:06

Re: Spo(o)rtvakanties, deel 2: met de vouwfiets, maar anders en uiteindelijk zonder

Bericht door Cookie »

Mooie tocht weer! Je hebt er in elk geval het beste van gemaakt. Hopelijk is de vouwfiets intussen gerepareerd en kan je er weer mee op pad.
Gebruikersavatar
Willem
Berichten: 135
Lid geworden op: za 17 apr 2010, 17:40

Re: Spo(o)rtvakanties, deel 2: met de vouwfiets, maar anders en uiteindelijk zonder

Bericht door Willem »

De Voerstreek en het aangrenzende Land van Herve is prachtig om doorheen te fietsen.

De adbij van Val-Dieu (bier...) net buiten Aubel dan niet in je route op te nemen.
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Spo(o)rtvakanties, deel 2: met de vouwfiets, maar anders en uiteindelijk zonder

Bericht door ZO6176 »

Een erg leuk verslag. Balen van je fiets

Wat wel een leuk feitje is dat laatste inwoonster die echt in Moresnet was geboren in 2020 is overleden
Je klaagde over het feit dat de snelbinders niet lang genoeg waren. Misschien een keer een setje spinnen kopen. Als je ze niet gebruikt kun je ze wel ergens bij proppen of ergens omheen frommelen..
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten