Winterzon in Jordanië [47]
Winterzon in Jordanië [47]
Het weer is grijs en grauw, de regen komt met bakken uit de hemel. Nee, ik heb het niet over de lente van dit jaar, maar over de afgelopen winter. Behalve de wat langere dagen en ietwat de hogere temperaturen, is er eigenlijk niet veel verschil tussen januari en april/begin mei dit jaar. De tuin is een groene explosie, dat dan weer wel We schrijven midden januari en we hebben allebei aan het einde van die maand een onverwachte week vrij. We willen even op vakantie naar "het zonnetje" (kijktip!) om aan de grijze werkelijkheid te vluchten. Voor aangenamere temperaturen mag je in die tijd van het jaar best een eindje reizen, dus het wordt wat puzzelen met wat er nog beschikbaar is. Ook in januari kan het in het Middellandse Zeegebied nog best fris en regenachtig zijn, dus we kijken iets verder. Meerdere opties passeren de revue, maar uiteindelijk vinden we een paar betaalbare vliegtickets naar een plek met een redelijk goed weersvooruitzicht: Jordanië! We zijn er allebei nog nooit geweest, ook op een mindere dag is er genoeg moois te zien en qua timing past het goed. Heen op zaterdagochtend, terug op zaterdagmiddag een weekje later. Nadeel: de vlucht vertrekt om 8:15 vanuit Köln, dus dat wordt vroeg weg met de auto. Een paar dagen voor vertrek realiseer ik me dat we geen winterbanden hebben, dus toch maar een treinkaartje en een hotel bij het vliegveld geboekt. Eigenlijk niet zo gek, want om 3 uur opstaan hebben we ook niet heel veel zin in.
Kleine noot vooraf: ik heb even getwijfeld of ik een verslag zou plaatsen van deze reis, want OV komt nauwelijks aan bod. Na de vakantie had ik er ook niet veel tijd voor, maar achteraf leek het me toch nog wel leuk
Een paar dagen later, vrijdag 30 januari, pakken we 's avonds de laatste ICE van de dag richting Duitsland. Het mag al een wonder zijn als de ICE überhaupt rijdt en er nog een zitplek is, dus daar zijn we de Heer der Spoorwegen weer dankbaar voor. Met slechts een kwartier vertraging bereiken we Köln, de overstap op de stoptrein naar het vliegveld is soepel en het hotel daar is een beetje bijzonder maar voldoet voor een nacht. In plaats van 3 uur kunnen we om 6 uur opstaan, wat wel een verbetering is. Vanaf hier nemen we één van de langste Ryanairvluchten die er is, namelijk meer dan 3300 km en bijna 5 uur vliegen. Bestemming: Aqaba/العقبة, in het zuidelijkste puntje van Jordanië. Waarom Ryanair in hemelsnaam daarheen vliegt is een raadsel, maar dat is met Ryanair wel vaker. De vliegtuigen zitten toch wel vol en deze vlucht is geen uitzondering. Vertrek om 8:15, met 2 uur tijdsverschil landen we om 15:00 in Aqaba. De paspoortcontrole gaat snel, de huurauto ophalen nog sneller en voor we het weten zijn we op weg. Een kaartje van de reis die we in Jordanië gemaakt hebben staat hier, tijd om met de foto's te beginnen!
1. Het blijft het Midden-Oosten en het blijft een sensitief gebied, dus er zijn overal checkpoints en veiligheidscontroles te vinden. Elke toegangsweg naar het vliegveld is van zo'n grenspost voorzien, waar de politieagenten druk bezig zijn met thee drinken, boos kijken en onduidelijke gebaren maken. Hier kunnen we het vliegveldterrein verlaten, maar zo zal een week later blijken, niet het terrein betreden.
Leaving Aqaba Airport by Timon91, on Flickr
2. De eerste bestemming ligt ca. 2 uur rijden verderop: Wadi Musa/وادي موسى, een stad die wellicht niet zo bekend is, maar de toeristische attractie die ernaast ligt is dat wel: Petra. Iedereen die naar Jordanië gaat, gaat naar Petra - wij zijn geen uitzondering. Het eerste deel van de rit gaat vanaf de kust omhoog, over de snelweg richting de hoofdstad Amman/عَمَّان. Het verkeer is beheersbaar chaotisch, rijden is prima te doen hier. Goed om je heen kijken, futiliteiten zoals "rijstroken", "richtingaanwijzers" en "rechts houden" vergeten en dan komt het wel goed.
Desert Highway near Aqaba by Timon91, on Flickr
3. De weg naar Wadi Musa is niet moeilijk: zo'n 80 km buiten Aqaba van de snelweg afbuigen naar links en dan nog 40 km binnendoor. Helaas is er op de snelweg een behoorlijke omleiding, zodat we niet langs de afslag naar Wadi Musa komen. Onderweg passeren we daardoor wel dit fantastisch mooie uitzicht!
View on the road between Aqaba and Wadi Musa by Timon91, on Flickr
De navigatie (lang leve Maps.ME!) weet nog een andere weg, dus terugrijden naar de kruising hoeft gelukkig niet. De kleine weg ziet er niet helemaal betrouwbaar uit en het begint al aardig te schemeren, maar rond half 7 bereiken we dan toch echt Wadi Musa. Het hotel is prima, we proeven voor het eerst de geweldige Jordaanse keuken en gaan bijtijds naar bed, want morgen wacht een zware dag.
En hoe, want Petra is GROOT! Eigenlijk te groot voor één dag, maar voor ons was het wel voldoende. De ingang zit slechts een paar honderd meter van ons hotel af, dus daar zijn we zo. De toegang is vrij duur, per persoon betaal je voor één dag 50 JD. Als je nagaat dat 1 JD gelijk is aan €1,30, dan is dat een aardig prijskaartje. Geloof me, het is het waard Er is veel over de geschiedenis van deze plek te vertellen, maar dat kan Wikipedia een stuk beter dan ik
Kleine zijstap: er bestaat zoiets als de "Jordan Pass". Dit is een toegangspas voor meerdere toeristische attracties in Jordanië en kost, als je één dag Petra mee wilt nemen, 70 JD. Waar de meeste van zulke toeristenpassen de reinste oplichting zijn, is het hier serieus wel de moeite waard. Want: om Jordanië in te komen heb je een visum nodig en dat krijg je bij aankomst. Kosten hiervoor zijn 40 JD, maar als je een Jordan Pass hebt dan zitten je visumkosten er bij in. Als je naar Jordanië gaat en Petra gaat bezoeken, dan is het dus al ruim de moeite waard. Echter: als je naar Aqaba vliegt en daar het land inreist, dan kom je in een "speciale economische zone" terecht, waar juist weer géén geld voor een visum wordt gerekend. Aangezien de overige attracties die bij de Jordan Pass inbegrepen zijn allemaal maar een paar JD per stuk kosten, is het juist weer niet de moeite waard. Volg je het nog? Wij hebben de Jordan Pass dus niet gekocht, want wij hadden het er niet uitgehaald
4. Vanaf het bezoekerscentrum van Petra, wat aan de rand van Wadi Musa ligt, is het een halve kilometer lopen naar de "siq", het beroemde smalle ravijn waar je doorheen kunt lopen. Dit is de belangrijkste toegangsweg naar Petra en is 1200 meter lang. Voor toeristen met een minder goede conditie, mensen die slecht ter been zijn en Amerikanen is er nog een andere optie: per ezel of paard van het bezoekerscentrum naar de siq en per golfkarretje door de siq - de hele route door het ravijn is namelijk berijdbaar.
Entrance of the Siq, Petra by Timon91, on Flickr
5. De siq is echt iets bijzonders, je voelt je heel klein tussen de hoge kliffen. Op sommige punten is het ravijn minder dan twee meter breed. Met regenval is het uitkijken hier, al het water perst zich als het ware door het ravijn heen.
Walking through the Siq, Petra by Timon91, on Flickr
6. Aan het einde van de siq kom je bij de schatkamer uit, Al Khazneh - wellicht het bekendste plaatje uit Petra. Hier is het behoorlijk druk, in afwachting van de zon die over de bergen heen gaat opkomen. Genoeg Adnans hier die je voor idiote bedragen naar een uitzichtpunt willen brengen op de kliffen. Niet nodig, er zijn ook normaal toegankelijke wandelroutes
Treasury, Petra by Timon91, on Flickr
7. Wij wachten de zonsopkomst hier niet af, het is geen prettige plek om lang te zitten nu. We lopen verder en gaan naar een ander uitzichtpunt. Wandelen hier is schitterend, ik heb heel veel foto's genomen maar plaats er hier slechts enkele - anders wordt het te veel Veel Jordaanse vlaggen op hoge punten. Op de achtergrond zie je Wadi Musa liggen.
Jordanian flag, Petra by Timon91, on Flickr
8. Vanaf het uitzichtpunt lopen we verder over een achteraf wandelpad. Ik had vooraf de indruk dat je overal in Petra over de koppen zou kunnen lopen, maar naast dat het geen hoogseizoen is, is het zo gigantisch groot dat je op de achterafpaadjes hele stukken kunt lopen zonder iemand tegen te komen. Het centrale gedeelte is uiteraard wel behoorlijk druk. Daarnaast kom je op dit soort paden ook nog genoeg moois tegen
Walking in Petra by Timon91, on Flickr
Het centrale gedeelte is een oude stad, waar zich de nodige opgravingen bevinden. Vanaf de schatkamer is dit stuk ca. 2 km lang. Aan het einde hiervan kun je nog een heel stuk omhoog lopen naar het verste punt, waar zich het klooster bevindt. Vanaf het bezoekerscentrum is dat zo'n 6 km lopen (enkele reis).
9. Vanaf het klooster kun je nog een klein stukje verder naar een paar mooie uitzichtpunten. Hier zie je Jordanië en Petra in een notendop: onduidelijke borden die vanalles beloven, maar niet heel eenduidig zijn
Best View in the world, Petra by Timon91, on Flickr
10. Het "BEST VIEW IN THE WORLD" is best mooi, maar valt uiteindelijk toch een klein beetje tegen. We gaan terug naar het klooster en rusten daar even uit. Het is een prettige plek om even te zitten en het klooster is een waar meesterwerk. Het is best een stukje klimmen vanuit het centrum en dat scheelt ook wel in de hoeveelheid publiek op dit punt.
Monastery, Petra by Timon91, on Flickr
11. Terug in het centrum. Het klooster ligt ergens in de bergen daar achter.
City centre, Petra by Timon91, on Flickr
12. Er zijn ook nog een hele rits tombes waar je heen kunt. Je wordt duizelig van al die prachtige kleuren
Beautiful colours, Petra by Timon91, on Flickr
Om 8 uur waren we binnen, om 5 uur lopen we weer naar buiten na een prachtig mooi en uitputtend bezoek. Heel veel gezien, veel ook nog niet gezien. Voor ons was het voldoende zo. Ruim 30.000 stappen gezet vandaag, waarvan het overgrote deel omhoog of omlaag. Na een broodnodige douche eten we iets in een uitgestorven restaurant in het rustige toeristenhart van Wadi Musa. Het is geen hoogseizoen en in deze tijd van het jaar moet je wat geluk hebben met het weer: het kan 18 graden zijn en zonnig - zoals vandaag - maar het kan ook sneeuwen, regenen en mistig zijn en dan is het bezoek al een stuk minder plezant.
13. De volgende dag stappen we weer in de auto, we volgen de Koninklijke Weg richting het noorden. Deze weg is een stuk minder royaal dan het klinkt, het is hier gewoon een B-weg van ondergeschikt belang. Het is wel redelijk bewegwijzerd en Maps.ME werkt prima als navigatiemiddel hier. Windturbines doen ze hier ook aan, af en toe waan je je in een stuk uitgedroogd Duitsland.
King's Highway between Wadi Musa and Kerak by Timon91, on Flickr
14. Prachtige uitzichten ontbreken niet, maar voor het groen hoef je hier niet te komen
King's Highway between Wadi Musa and Kerak by Timon91, on Flickr
15. Volgende stop is Kerak/الكرك, waar we de Koninklijke Weg gaan verlaten. Hier is een oud kruisvaarderskasteel wat de moeite van het bezoeken waard is. Hier kijken we vanaf het kasteel naar de hoofdweg de stad in. In 2016 is hier een aanslag gepleegd, maar algemeen is Jordanië een heel veilig land om te bezoeken. Het is echt een oase van rust als je het vergelijkt met de buren: Jordanië grenst namelijk aan Israël, Syrië, Irak en Saudi-Arabië Het kasteel is in ieder geval de moeite waard en veel mensen zijn er niet.
View of Kerak castle, Kerak by Timon91, on Flickr
16. Uitzicht over de ruïne. Het is lekker weer vandaag, maar de wind is vrij fris. Jordanië mag in de zomer bloedheet zijn, in januari is het ook gewoon winter. In het binnenland kan het sneeuwen en ligt de temperatuur 's nachts vaak maar net boven het vriespunt. Je moet een beetje geluk hebben - achteraf kan ik wel zeggen dat we dat gehad hebben - maar er is eigenlijk maar één uitzondering hierop: Aqaba, aan de Rode Zee, waar de bevolking van Amman in de wintermaanden de grijze dagen komt ontvluchten.
Kerak castle, Kerak by Timon91, on Flickr
17. Vanaf Kerak, wat nog een kleine 1000 meter boven zeeniveau ligt, dalen we een heel eind af richting het laagste punt op aarde: de Dode Zee, op 430 meter onder zeeniveau. Ik ben er nooit geweest - wel dichtbij, aan de overkant - en ben er heel benieuwd naar. Hier zie je in de verte het zuidelijkste puntje van de Dode Zee liggen. Links een minibusje wat tussen Kerak en Gawr al-Mazraah/غور المزرعه pendelt, wat beneden in het dal ligt. OV is hier schaars, heel schaars. Je kunt zonder huurauto rondreizen in Jordanië, maar het wordt er niet makkelijker op. Sommige delen zijn sowieso onbereikbaar met het OV, maar zelfs naar toeristische hotspots als Wadi Musa/Petra ben je vaak op een enkele bus per dag aangewezen. Op de hoofdroute van Aqaba naar Amman is het nog wel te doen, maar daar liggen nou net niet zoveel boeiende zaken
View of the Dead Sea by Timon91, on Flickr
18. Beneden aangekomen is de temperatuur opeens van 14 naar 25 graden gestegen, ik moet er niet aan denken hoe het hier in de zomer is We hebben één nacht in een resort geboekt en dat is eerlijk gezegd ook wel genoeg. De Dode Zee is zo'n 60 km lang en aan weerszijden loopt er een weg langs de kust. Het valt wel op dat de waterkant een aardig eindje van de weg af ligt, want de Dode Zee is met een schrikbarend tempo aan het doodgaan: het waterpeil daalt met ruim een meter per jaar en dit wordt elk jaar meer In de laatste 50 jaar is het waterpeil met 45 meter gedaald. De enige rivier die de Dode Zee voedt is de Jordaan en die mag echt geen naam meer hebben (zie iets verderop in dit verslag).
Dead Sea Highway by Timon91, on Flickr
19. Uitzicht vanuit ons resort. Er zijn een paar openbare stranden langs de weg, maar het handigste is om bij een resort het water in te gaan. Hier zijn de stranden het makkelijkst toegankelijk en voorzien van zand in plaats van harde rotsen. Aan de Jordaanse kant liggen een aantal resorts, eigenlijk allemaal geclusterd aan de noordzijde van het meer. Bij de ingang vindt een strenge veiligheidscontrole plaats, die ik twee keer moet ondergaan omdat ik m'n zonnebril in de auto heb laten liggen Vanaf het zwembad op de begane grond is het een heel eind naar beneden totdat je bij het water van de Dode Zee bent. Aan de overkant ligt Israël.
Dead Sea, Dead Sea Resort by Timon91, on Flickr
Het strandje is best aardig en het zwemmen in de Dode Zee is een bijzondere ervaring. Gewoon het water in gaan en gaan zitten, je blijft lekker drijven. Niet kopje onder, gezien het zoutgehalte Ook staan er een paar bakken met modder van de bodem van het meer, die een helende werking schijnt te hebben. We smeren onszelf goed in en laten het even inwerken, gaan nog één keer het meer in en spoelen ons daarna goed na bij de douche - dat is ook essentieel om te doen. Verder chillen we wat aan het zwembad, eten 's avonds bij gebrek aan alternatieven van het redelijke buffet en doen verder niet veel. De volgende ochtend is het weer omgeslagen: het is flink koeler en het waait hard. Vandaag keren we weer terug naar Aqaba, maar eerst rijden we nog wat verder naar boven. Iets ten noorden van de Dode Zee ligt namelijk "Bethanië over de Jordaan" (Bethany-beyond-the-Jordan), de plek waar Jezus gedoopt is. Behalve dat het een belangrijke religieuze plek is, is het ook een buitengewoon interessante plek omdat je hier bijna nergens anders zo dicht bij de Israëlische grens kunt komen zonder opgepakt of neergeschoten te worden, of éénmalig aan ontmijningswerkzaamheden mee te werken
20. Het is slechts 20 minuten rijden vanaf het hotel, maar onderweg is het al gaan regenen. Bij het bezoekerscentrum parkeren we en moeten we 45 minuten wachten tot we met een tour mee kunnen. Het blijft gevoelig gebied, dus de doopplek kun je alleen met een gids bezoeken. Het gebied is pas sinds kort toegankelijk, aan beide zijden hebben heel lang ontzettend veel mijnen gelegen en de plek is pas in 1994 "herontdekt". Pas de laatste jaren wordt er volop op religieus toerisme ingespeeld. Aan de Jordaanse kant worden diverse nieuwe kerken gebouwd, die straks in behoeften van allerlei stromen gelovigen moeten gaan voorzien. Zo zijn er o.a. een Duits hervormde kerk, een Armeense kerk, een Russisch-orthodoxe kerk, een Grieks-orthodoxe kerk en wie weet wat er allemaal nog bij gaat komen In de regen en onder de grijze lucht komt het allemaal behoorlijk naargeestig over Overigens zijn er ook aan de Israëlische kant zat van dit soort kerken, dus je kunt kiezen
New churches, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
Met een busje gaan we naar een parkeerplaats, waar we eerst een souvenirwinkeltje in gedwongen worden en waar ze o.a. koelkastmagneten van 13 euro (ja, 13 euro) verkopen die je dan zelf kan gaan dopen In de categorie "adnannerie" is de reli-adnannerie altijd één van de verst ontwikkelde soorten
21. Zonder een magneet gekocht te hebben lopen we verder. Omdat de rivier in de loop der jaren een aantal keer van loop is veranderd, ligt de oorspronkelijke doopplek nu in z'n geheel in Jordanië - dat is althans het verhaal wat ze aan deze kant vertellen.
Baptism site, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
22. Hier is dan de rivier de Jordaan, waar je je aan beide kanten kunt laten dopen. Het is een surreële plek: aan beide kanten zwaar bewapende militairen, veel vlagvertoon en ertussen een ontzettend smerige rivier. De hindoes hebben de Ganges, maar de christenen hebben een - weliswaar veel kleinere - net zo smerige rivier vol heilig water De Jordaan is zwaar vervuild door industriële lozingen en agrarische restproducten, en dit is dan de enige toevoer voor de Dode Zee....
View of the Israeli side, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
23. Zo dicht kun je bij de andere kant komen. Aan beide kanten zijn zwemlijnen uitgezet waar je de rivier in kunt om je te laten dopen. In theorie kun je in het water elkaar aanraken, maar communiceren met de overzijde is verboden - alles kan als provocatie worden opgevat. Ondertussen is het een bijzonder beeld om in deze smerige en gare omstandigheden aan de overkant een groep reli-Amerikanen voorbereid te zien worden voor hun doop in de rivier, terwijl er eveneens aan de Israëlische kant zeer lawaaiige bouwwerkzaamheden gaande zijn waardoor al het andere geluid wordt overstemd, de rivier niet veel meer is dan een open riool en ze van weerszijden gadegeslagen worden door toeristen met camera's en militairen met automatische geweren. Ik kan me zo voorstellen dat ze hun doopceremonie iets anders hadden voorgesteld dan deze regenachtige ochtend
Jordan River, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
24. Er is ook nog een klein museum, maar heel boeiend is dat verder niet want enige uitleg schittert door afwezigheid. Dit vond ik dan wel weer grappig: allerlei iconen en heiligen aan de muur, maar in het midden, helemaal bovenaan in de hiërarchie staat de airconditioning In de zomer kan ik het me goed voorstellen
Holy airconditioning, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
25. We rijden weer terug, ditmaal gaan we via de Dode Zee-weg terug naar Aqaba. Deze weg loopt langs de kust van de Dode Zee en vanaf het zuidelijkste punt daarvan bijna kaarsrecht door naar beneden, parallel aan de Israëlische grens. Aan de zuidkant van de Dode Zee kunnen we de grootschalige potasindustrie (kaliumcarbonaat) zien, die een significante bijdrage aan het verdwijnen van de Dode Zee levert. Uiteraard werken hier ook de nodige Nederlandse bedrijven aan mee, we zien o.a. meerdere borden van Royal Haskoning hier Samen krijgen we de planeet wel kapot
Potas industry near the Dead Sea by Timon91, on Flickr
26. Iets ten zuiden van de aftakking richting Kerak ligt de "Grot van Lot". Dit is de plek waar volgens velen Lot en zijn zonen hebben geschuild nadat Sodom was vernietigd. Het is een kleine grot die in de bergwand ligt, vanaf het bezoekerscentrum (hier te zien op de foto) kun je erheen lopen of voor een paar JD met een jeep omhoog laten rijden. In de bewolkte, stoffige omstandigheden is het uitzicht best bijzonder en een beetje unheimisch te noemen.
View from Lot's Cave, Gawr as-Safi by Timon91, on Flickr
In het bezoekerscentrum ligt nog een museum op "het laagste punt ter wereld", waar iets over de geschiedenis van deze plek verteld wordt en over hoe mensen al eeuwen onder deze buitenaardse omstandigheden kunnen overleven. Het is interessanter dan gedacht en best leuk als je ooit in de buurt bent Ook zit er een cafetaria, waar we wat lunchen. De falafel komt van een tentje in het dorp, maar is erg lekker. Om half 3 is het echt tijd om verder te rijden, want we willen voor het donker in Aqaba zijn.
27. En zo rijden we verder. Veel verkeer is er hier niet, OV is hier überhaupt niet. Links liggen bergen, rechts Israël. Het is nog zo'n 200 km naar Aqaba maar de weg is goed en overzichtelijk dus je kunt wel meters maken. Het blijft bijzonder om langzaam bergop te rijden richting de zee
Dead Sea Highway by Timon91, on Flickr
28. Zand en bergen beheersen ook vandaag het uitzicht
Dead Sea Highway by Timon91, on Flickr
De laatste vier nachten van onze week in Jordanië verblijven we in een resort aan de kust, iets ten zuiden van Aqaba. Het is echt een afgesloten vakantiedorp, maar dankzij de auto kunnen we nog wel makkelijk op pad
29. Hier een strandfoto, we hebben hier nog aardig wat tijd doorgebracht maar de camera heb ik steeds niet meegenomen. Het is behalve een mooi en uitgestorven strand ook politiek een interessante plek: vanuit je ligstoel kijk je uit op Egypte, iets naar rechts zie je Israël liggen en achter de bergrug die je hier op de foto ziet, ligt een haven met daarachter de grens met het land wat voor Jordanië mijn laatste nieuw bezochte land was: de boevenstaat Saudi-Arabië. In theorie zou je met de auto aan dit stukje kust, binnen 50 km, vier landen kunnen bezoeken.
Beach, Tala Bay Resort by Timon91, on Flickr
30. Uitzicht naar de overkant, Egypte. De beroemde badplaats Sharm-el-Sheikh/شرم الشيخ ligt hemelsbreed zo'n 170 km naar links. Ergens in de bergen waar we op uitkijken schuilen de Sinaï-terroristen.
View of Egypt from the Tala Bay Resort by Timon91, on Flickr
De volgende dag valt weinig over te schrijven: ontbijten, strand, ligstoel, lezen, eten, drinken, zwemmen, zwembad, chillen, noemhetwatjewilt. Het is 21 graden maar de zon schijnt flink, het is net warm genoeg om relaxed op het strand te liggen. Daarna is het weer tijd om op stap te gaan. Nabij Aqaba ligt Wadi Rum, een stuk bijzonder bezienswaardige woestijn met fascinerende rotsformaties en schitterende kleuren. De meeste mensen blijven daar een nachtje slapen bij de bedoeïenen, maar terugdenkend aan onze woestijnnacht in Marokko in 2018 hebben we het maar overgeslagen Achteraf had het wel gekund, de accommodaties zagen er hier een stuk beter uit dan destijds in Marokko, maar dat is achteraf
31. Wadi Rum is een kilometer of 80 rijden, het ligt zo'n 20 km van de hoofdweg Aqaba-Amman af. Vanaf ons resort ligt er een separate snelweg naar deze hoofdweg toe, zodat we niet langs Aqaba hoeven. Helaas blijkt deze weg vrijwel uitsluitend door vrachtverkeer gebruikt te worden en is het asfalt helemaal kapot gereden. Foto's heb ik er niet van - ik reed en we waren te veel bezig met kuilen ontwijken om aan foto's te denken - maar hier een plaatje van de weg op een iets beter stuk.
Ports Highway near Aqaba by Timon91, on Flickr
Bij de ingang van het nationale park is een bezoekerscentrum, daar betaal je voor de toegang (5 JD p.p.) en kun je je laten ophalen door je verblijf (als je dat hebt). Het park wordt bestuurd voor en door de bedoeïenen, die hier al eeuwenlang wonen. Je kunt ook ter plekke een tour regelen, er zijn vaste routes voor vaste prijzen, wat ideaal is om moeilijke en onbevredigende onderhandelingen in Adnan-Engels te vermijden. De prijs is per jeep, dus het is goedkoper om met meerdere personen iets te regelen. Wij hebben bij het ontbijt in het hotel wat rondgevraagd of andere stellen interesse hadden om samen te gaan, maar de meesten hadden al iets geregeld via een reisorganisatie of gingen met overnachting, dus helaas. We kiezen een route en voor 67 JD hebben we een gids met jeep.
32. In het park ligt één dorp, simpelweg Wadi Rum Village genoemd. Vanaf de ingang van het park is dat ca. 7 km rijden. Hier kun je nog met je eigen auto rijden. Daar parkeren we en stappen we over in een jeep. Hier rijden we het dorp uit en de woestijn in.
Wadi Rum village by Timon91, on Flickr
33. De eerste stop is de Lawrence-bron. Veel zaken hier zijn vernoemd naar T. E. Lawrence, ook al is hij lokaal niet enorm populair. De bron ligt tegen een berghelling, wat een stukje klauteren is. De bron zelf is apart om te zien, maar het uitzicht is hier ronduit spectaculair. Beneden de verzameling jeeps van iedereen die nu bij de bron is. Behalve per jeep kun je ook per kameel de woestijn verkennen. Stuk goedkoper, maar ook flink langzamer en heel wat oncomfortabeler
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
34. Woestijn kan heel saai zijn, woestijn kan heel lelijk zijn, maar hier is de woestijn gewoon mooi. In het linker dal kun je in de verte nog het dorp herkennen.
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
35. Er zijn een aantal natuurlijke bruggen, waarvan we er enkele bezoeken en beklimmen. Bijna bij elke stop op onze route is het flink klauteren.
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
36. Ons vervoersmiddel hier. Je kunt kiezen of je binnen wilt zitten, of buiten gezandstraald wilt worden. De zon schijnt en in de zon is het lekker, maar de wind is koud en om die reden zijn we blij met de warme kleding die we hebben meegenomen.
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
37. Er is hier geel zand en rood zand, de scheiding tussen de twee is soms heel scherp.
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
Na een tour van een uur of vier zijn we terug in het dorp en vinden we het ook wel mooi geweest. Tijd om terug naar Aqaba te gaan, maar niet voordat we net buiten Wadi Rum nog een extra stop maken. Want zitten er dan helemaal geen spoorfoto's in dit verslag? Neen, die zijn er wel! Er loopt hier namelijk daadwerkelijk een spoorlijn. De Hejaz-spoorlijn, aangelegd in de eerste jaren van de 20e eeuw, loopt dwars door het huidige Jordanië. Doel was destijds om pelgrims per trein van Damascus/دِمَشق naar Medina/المدينة te brengen, maar de diverse oorlogen en overige moeilijkheden gedurende de 20e eeuw hebben dermate veel roet in het eten gegooid dat de spoorlijn vanuit politiek oogpunt eigenlijk onmogelijk te gebruiken werd. Tot de oorlog in Syrië uitbrak hebben er nog treinen (van 100 jaar oud!) gereden tussen Damascus en Amman, maar inmiddels is dat ook geschiedenis. Onduidelijk is of er nog iets rijdt binnen Jordanië, maar een eenduidig antwoord heb ik daar niet op kunnen vinden. In het zuiden (waar we nu zijn) wordt een deel van de Hejaz-spoorlijn nog gebruikt om fosfaat van het binnenland naar de haven van Aqaba te brengen, maar passagiersvervoer is er niet meer. Op het stuk weg tussen de snelweg Aqaba-Amman en Wadi Rum kruisten we op een gegeven moment de spoorlijn, dus op de terugweg wilde ik daar zeker nog even kijken!
38. Het is overigens smalspoor (1050 mm), dus de Jordaanse spoorwegen zouden niet veel aan een paar van onze afdankertjes hebben Rechts de weg richting Wadi Rum.
Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
39. Er staan zowaar nog wat oudere rijtuigen en bij sommige daarvan wordt wat gewerkt. Er schijnen sporadisch wat museumritten te zijn, maar informatie was ter plekke niet te vinden.
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
40. Het interieur. Nog altijd comfortabeler dan die nieuwe hernia-opwekkende sprinters van de NS
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
41. Oude stoomlocomotieven ontbreken ook niet.
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
42. Ook aan "moderner" materieel is gedacht. We zijn niet de enigen die hier even gestopt zijn om even te koekeloeren.
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
43. Het staat al even stil geloof ik
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
's Middags doen we niet veel meer, de harde koude wind in Wadi Rum heeft ervoor gezorgd dat we best moe zijn. De volgende dag is onze laatste hele dag in Jordanië, 's ochtends gaan we eerst de übertoerist uithangen. Er zijn namelijk koraalriffen nabij de kust en je kunt hier goed snorkelen en duiken. Je kan echter ook op een boottochtje meegaan met de "Neptunus", die een glazen onderwatercabine heeft zodat je het gewoon "droog" kunt bekijken
44. Het haventje van ons resort (de "marina"). Het gele gevaarte is de Neptunus, waar we zo een eindje mee gaan varen. Het zandkleurige gebouwtje rechts is grappig genoeg een veerterminal. Eén of twee keer per dag vertrekt er namelijk een veerboot vanaf hier naar de overkant, naar het Egyptische Taba/طابا. Gisteravond hebben we hier tijdens een avondwandelingetje een hele hoop reizigers zien wachten op het vertrek. In dit gebouwtje bevinden zich ook de Jordaanse douanefaciliteiten. Zo'n veerboot is best handig, want ondanks dat Taba via de weg maar 20 km van Aqaba af ligt, moet je wel door Israël heen...
Tala Bay Resort Marina by Timon91, on Flickr
45. De koraalriffen zijn mooi om te zien, vooral voor iemand die nog nooit een koraalrif van dichtbij gezien heeft Door het raam is het moeilijk fotograferen, maar deze foto wil ik jullie niet onthouden. Er zijn een aantal objecten voor de kust in het water gekwakt om koraal aan te laten groeien, waaronder deze tank en een volledig vliegtuig. Onze gids, een Russische uit Oekraïne die al een jaar of 10 in Jordanië woont, verzucht: "this is the only right place for Putin's tanks..."
Tank under water near Aqaba by Timon91, on Flickr
Na een leuk tochtje spenderen we de rest van de middag op het strand. 's Avonds gaan we eten in Aqaba, want in de stad zelf zijn we nog niet geweest. Met enige moeite vinden we een semi-legale parkeerplaats en lopen wat rond. We zijn wel blij dat we in het resort zijn gaan zitten, want ondanks dat er ook wat stadsstranden zijn, zien die er toch niet heel aanlokkelijk uit. Het centrum is heel lawaaiig en de sfeer is een beetje opgehitst, we hebben het eigenlijk vrij gauw gezien.
46. Zicht op Eilat/אילת, de enige Israëlische badplaats aan de Rode Zee en een bekende toeristische plek. Israël en Jordanië hebben een bijzondere verhouding. Compleet verschillende religies en ideologieën, maar ook een lange gemeenschappelijke grens en baat bij stabiliteit in de regio. Er zijn slechts drie grensovergangen tussen Jordanië en Israël: eentje net iets ten noorden van Aqaba, de bekende King Hussein-brug vlakbij de doopplek (270 km naar het noorden vanaf hier) en nog eentje verder naar het noorden. Het blijft een precaire politieke situatie, maar de grensovergangen zijn in ieder geval open. Over land de grens oversteken is niet makkelijk, zo kun je het Jordaanse visa-on-arrival niet aan de landsgrenzen met Israël krijgen en zijn de openingstijden van de grensstations vrij cryptisch. Het is fascinerend hoe twee toeristische steden, die op een satellietbeeld zowat één lijken, zo gescheiden zijn. De vliegvelden van Eilat en Aqaba liggen beide heel dicht tegen de grens aan hemelsbreed zit er slechts 10 km tussen. Overigens was ik op de heenweg benieuwd of we überhaupt over Israël zouden vliegen, maar dat gebeurt dus wel. Iets ten noorden van de Dode Zee hebben we de grens overgestoken, daarna zijn we naar rechts gedraaid en in een rechte lijn zuidwaarts naar Aqaba gevlogen. Ik vermoed dat men wel over Israël heen mag vliegen, maar alleen op kruishoogte.
View of Eilat from Aqaba by Timon91, on Flickr
47. Van al dat geouwehoer krijg je honger, tijd voor eten. Hier zie je mansaf, hét nationale gerecht. Super lekker, aparte smaak. De berg rijst is enorm. Algemeen beviel de Jordaanse keuken erg goed, bijna elke dag hebben we wel wat nieuws geprobeerd. Bier of wijn bij het eten is zeker bij de toeristisch georiënteerde restaurants goed verkrijgbaar, al is het wel aan de prijs. Voor een Arabisch land is het al heel wat dat het er überhaupt is Het populairste biertje is een lokaal gebrouwen Amstel, maar er is ook een "Petra"-bier wat heel goed te drinken is en waar ook sterkere varianten van zijn.
Eating mansaf in Aqaba by Timon91, on Flickr
De laatste ochtend spenderen we nog met twee Poolse vrienden op het strand, die ook een paar dagen hier in het resort verblijven en die we in het zwembad hebben leren kennen. Het viel ons algemeen op hoe veel Poolse toeristen er in Jordanië waren. Mijn vriendin en ik spreken onderling altijd Nederlands als er veel Polen zijn en Pools als er veel Nederlanders zijn, maar in Jordanië hebben we uitsluitend Nederlands gesproken Resultaat van de lowcostvluchten deze kant op? Nederlanders zijn we opvallend genoeg nauwelijks tegengekomen, op één jong stel in Wadi Rum na eigenlijk helemaal niet. Best apart, want Jordanië is niet een heel onbekend vakantieland.
Rond 12 uur vertrekken we, doen we wat laatste boodschappen, kunnen niet via de poort op foto 1 het vliegveldterrein bereiken en moeten een aardige omweg maken om er wél te komen. De auto wordt helemaal doorgelicht voor we het vliegveldterrein op mogen, met spiegeltjes wordt de onderkant van de auto gecontroleerd. Inchecken hebben we online gedaan, maar alle veiligheids- en paspoortcontroles zijn chaotisch en nemen veel tijd in beslag. Het vliegtuig uit Köln komt op tijd, maar om vage redenen vertrekken we met een kwartier vertraging. Ook hebben we flinke wind tegen, zodat we een half uurtje te laat in Köln arriveren. Vanaf daar is het nog 3 uur met de stoptrein naar Arnhem, maar gelukkig hoeven we geen mondkapjes meer op - die plicht is een paar dagen terug afgeschaft Tegen middernacht brengt de trolleybus ons thuis, moe maar voldaan
Al met al heeft Jordanië ons positief verrast, er is echt veel te zien en het is een gemoedelijk en gemakkelijk land om je als toerist te bewegen. De hoeveelheid Adnan-praktijken is zeker vergeleken met andere toeristische landen als Tunesië, Turkije en Marokko nihil, de lokale bevolking is over het algemeen heel vriendelijk. Ook van corrupte politie heb je weinig last, al zijn de veiligheidsdiensten alom aanwezig. Je wordt af en toe staande gehouden en er zijn veel controles op de weg, maar als buitenlander wuiven ze je meestal meteen door: "where you from?" - "Poland and Holland" - "Dzień dobry tot ziens, welcome welcome to Jordan!" Niettemin is Jordanië een land wat behoorlijk haar best moet doen om het hoofd boven water te houden. Grondstoffen als olie of gas hebben ze niet (en dat is vermoedelijk één van de redenen dat hier geen ledemaatafhakkende gifgasdictator zit), van de 11 miljoen inwoners zijn er ruim 3 miljoen (!) vluchteling uit met name Palestina en Syrië, de relatie met de buren is moeizaam en de klimaatverandering droogt het land nog verder uit. Ze kunnen het toerisme wat dat betreft goed gebruiken. Ga er een keer heen, zou ik zeggen Het is alleen jammer dat het zo moeilijk is om er over land naar toe te reizen
Bedankt voor het meelezen, achteraf was het toch wel veel tekst voor de hoeveelheid foto's. Volgende keer weer meer OV, hoop ik Ik hoor graag wat jullie ervan vonden!
Kleine noot vooraf: ik heb even getwijfeld of ik een verslag zou plaatsen van deze reis, want OV komt nauwelijks aan bod. Na de vakantie had ik er ook niet veel tijd voor, maar achteraf leek het me toch nog wel leuk
Een paar dagen later, vrijdag 30 januari, pakken we 's avonds de laatste ICE van de dag richting Duitsland. Het mag al een wonder zijn als de ICE überhaupt rijdt en er nog een zitplek is, dus daar zijn we de Heer der Spoorwegen weer dankbaar voor. Met slechts een kwartier vertraging bereiken we Köln, de overstap op de stoptrein naar het vliegveld is soepel en het hotel daar is een beetje bijzonder maar voldoet voor een nacht. In plaats van 3 uur kunnen we om 6 uur opstaan, wat wel een verbetering is. Vanaf hier nemen we één van de langste Ryanairvluchten die er is, namelijk meer dan 3300 km en bijna 5 uur vliegen. Bestemming: Aqaba/العقبة, in het zuidelijkste puntje van Jordanië. Waarom Ryanair in hemelsnaam daarheen vliegt is een raadsel, maar dat is met Ryanair wel vaker. De vliegtuigen zitten toch wel vol en deze vlucht is geen uitzondering. Vertrek om 8:15, met 2 uur tijdsverschil landen we om 15:00 in Aqaba. De paspoortcontrole gaat snel, de huurauto ophalen nog sneller en voor we het weten zijn we op weg. Een kaartje van de reis die we in Jordanië gemaakt hebben staat hier, tijd om met de foto's te beginnen!
1. Het blijft het Midden-Oosten en het blijft een sensitief gebied, dus er zijn overal checkpoints en veiligheidscontroles te vinden. Elke toegangsweg naar het vliegveld is van zo'n grenspost voorzien, waar de politieagenten druk bezig zijn met thee drinken, boos kijken en onduidelijke gebaren maken. Hier kunnen we het vliegveldterrein verlaten, maar zo zal een week later blijken, niet het terrein betreden.
Leaving Aqaba Airport by Timon91, on Flickr
2. De eerste bestemming ligt ca. 2 uur rijden verderop: Wadi Musa/وادي موسى, een stad die wellicht niet zo bekend is, maar de toeristische attractie die ernaast ligt is dat wel: Petra. Iedereen die naar Jordanië gaat, gaat naar Petra - wij zijn geen uitzondering. Het eerste deel van de rit gaat vanaf de kust omhoog, over de snelweg richting de hoofdstad Amman/عَمَّان. Het verkeer is beheersbaar chaotisch, rijden is prima te doen hier. Goed om je heen kijken, futiliteiten zoals "rijstroken", "richtingaanwijzers" en "rechts houden" vergeten en dan komt het wel goed.
Desert Highway near Aqaba by Timon91, on Flickr
3. De weg naar Wadi Musa is niet moeilijk: zo'n 80 km buiten Aqaba van de snelweg afbuigen naar links en dan nog 40 km binnendoor. Helaas is er op de snelweg een behoorlijke omleiding, zodat we niet langs de afslag naar Wadi Musa komen. Onderweg passeren we daardoor wel dit fantastisch mooie uitzicht!
View on the road between Aqaba and Wadi Musa by Timon91, on Flickr
De navigatie (lang leve Maps.ME!) weet nog een andere weg, dus terugrijden naar de kruising hoeft gelukkig niet. De kleine weg ziet er niet helemaal betrouwbaar uit en het begint al aardig te schemeren, maar rond half 7 bereiken we dan toch echt Wadi Musa. Het hotel is prima, we proeven voor het eerst de geweldige Jordaanse keuken en gaan bijtijds naar bed, want morgen wacht een zware dag.
En hoe, want Petra is GROOT! Eigenlijk te groot voor één dag, maar voor ons was het wel voldoende. De ingang zit slechts een paar honderd meter van ons hotel af, dus daar zijn we zo. De toegang is vrij duur, per persoon betaal je voor één dag 50 JD. Als je nagaat dat 1 JD gelijk is aan €1,30, dan is dat een aardig prijskaartje. Geloof me, het is het waard Er is veel over de geschiedenis van deze plek te vertellen, maar dat kan Wikipedia een stuk beter dan ik
Kleine zijstap: er bestaat zoiets als de "Jordan Pass". Dit is een toegangspas voor meerdere toeristische attracties in Jordanië en kost, als je één dag Petra mee wilt nemen, 70 JD. Waar de meeste van zulke toeristenpassen de reinste oplichting zijn, is het hier serieus wel de moeite waard. Want: om Jordanië in te komen heb je een visum nodig en dat krijg je bij aankomst. Kosten hiervoor zijn 40 JD, maar als je een Jordan Pass hebt dan zitten je visumkosten er bij in. Als je naar Jordanië gaat en Petra gaat bezoeken, dan is het dus al ruim de moeite waard. Echter: als je naar Aqaba vliegt en daar het land inreist, dan kom je in een "speciale economische zone" terecht, waar juist weer géén geld voor een visum wordt gerekend. Aangezien de overige attracties die bij de Jordan Pass inbegrepen zijn allemaal maar een paar JD per stuk kosten, is het juist weer niet de moeite waard. Volg je het nog? Wij hebben de Jordan Pass dus niet gekocht, want wij hadden het er niet uitgehaald
4. Vanaf het bezoekerscentrum van Petra, wat aan de rand van Wadi Musa ligt, is het een halve kilometer lopen naar de "siq", het beroemde smalle ravijn waar je doorheen kunt lopen. Dit is de belangrijkste toegangsweg naar Petra en is 1200 meter lang. Voor toeristen met een minder goede conditie, mensen die slecht ter been zijn en Amerikanen is er nog een andere optie: per ezel of paard van het bezoekerscentrum naar de siq en per golfkarretje door de siq - de hele route door het ravijn is namelijk berijdbaar.
Entrance of the Siq, Petra by Timon91, on Flickr
5. De siq is echt iets bijzonders, je voelt je heel klein tussen de hoge kliffen. Op sommige punten is het ravijn minder dan twee meter breed. Met regenval is het uitkijken hier, al het water perst zich als het ware door het ravijn heen.
Walking through the Siq, Petra by Timon91, on Flickr
6. Aan het einde van de siq kom je bij de schatkamer uit, Al Khazneh - wellicht het bekendste plaatje uit Petra. Hier is het behoorlijk druk, in afwachting van de zon die over de bergen heen gaat opkomen. Genoeg Adnans hier die je voor idiote bedragen naar een uitzichtpunt willen brengen op de kliffen. Niet nodig, er zijn ook normaal toegankelijke wandelroutes
Treasury, Petra by Timon91, on Flickr
7. Wij wachten de zonsopkomst hier niet af, het is geen prettige plek om lang te zitten nu. We lopen verder en gaan naar een ander uitzichtpunt. Wandelen hier is schitterend, ik heb heel veel foto's genomen maar plaats er hier slechts enkele - anders wordt het te veel Veel Jordaanse vlaggen op hoge punten. Op de achtergrond zie je Wadi Musa liggen.
Jordanian flag, Petra by Timon91, on Flickr
8. Vanaf het uitzichtpunt lopen we verder over een achteraf wandelpad. Ik had vooraf de indruk dat je overal in Petra over de koppen zou kunnen lopen, maar naast dat het geen hoogseizoen is, is het zo gigantisch groot dat je op de achterafpaadjes hele stukken kunt lopen zonder iemand tegen te komen. Het centrale gedeelte is uiteraard wel behoorlijk druk. Daarnaast kom je op dit soort paden ook nog genoeg moois tegen
Walking in Petra by Timon91, on Flickr
Het centrale gedeelte is een oude stad, waar zich de nodige opgravingen bevinden. Vanaf de schatkamer is dit stuk ca. 2 km lang. Aan het einde hiervan kun je nog een heel stuk omhoog lopen naar het verste punt, waar zich het klooster bevindt. Vanaf het bezoekerscentrum is dat zo'n 6 km lopen (enkele reis).
9. Vanaf het klooster kun je nog een klein stukje verder naar een paar mooie uitzichtpunten. Hier zie je Jordanië en Petra in een notendop: onduidelijke borden die vanalles beloven, maar niet heel eenduidig zijn
Best View in the world, Petra by Timon91, on Flickr
10. Het "BEST VIEW IN THE WORLD" is best mooi, maar valt uiteindelijk toch een klein beetje tegen. We gaan terug naar het klooster en rusten daar even uit. Het is een prettige plek om even te zitten en het klooster is een waar meesterwerk. Het is best een stukje klimmen vanuit het centrum en dat scheelt ook wel in de hoeveelheid publiek op dit punt.
Monastery, Petra by Timon91, on Flickr
11. Terug in het centrum. Het klooster ligt ergens in de bergen daar achter.
City centre, Petra by Timon91, on Flickr
12. Er zijn ook nog een hele rits tombes waar je heen kunt. Je wordt duizelig van al die prachtige kleuren
Beautiful colours, Petra by Timon91, on Flickr
Om 8 uur waren we binnen, om 5 uur lopen we weer naar buiten na een prachtig mooi en uitputtend bezoek. Heel veel gezien, veel ook nog niet gezien. Voor ons was het voldoende zo. Ruim 30.000 stappen gezet vandaag, waarvan het overgrote deel omhoog of omlaag. Na een broodnodige douche eten we iets in een uitgestorven restaurant in het rustige toeristenhart van Wadi Musa. Het is geen hoogseizoen en in deze tijd van het jaar moet je wat geluk hebben met het weer: het kan 18 graden zijn en zonnig - zoals vandaag - maar het kan ook sneeuwen, regenen en mistig zijn en dan is het bezoek al een stuk minder plezant.
13. De volgende dag stappen we weer in de auto, we volgen de Koninklijke Weg richting het noorden. Deze weg is een stuk minder royaal dan het klinkt, het is hier gewoon een B-weg van ondergeschikt belang. Het is wel redelijk bewegwijzerd en Maps.ME werkt prima als navigatiemiddel hier. Windturbines doen ze hier ook aan, af en toe waan je je in een stuk uitgedroogd Duitsland.
King's Highway between Wadi Musa and Kerak by Timon91, on Flickr
14. Prachtige uitzichten ontbreken niet, maar voor het groen hoef je hier niet te komen
King's Highway between Wadi Musa and Kerak by Timon91, on Flickr
15. Volgende stop is Kerak/الكرك, waar we de Koninklijke Weg gaan verlaten. Hier is een oud kruisvaarderskasteel wat de moeite van het bezoeken waard is. Hier kijken we vanaf het kasteel naar de hoofdweg de stad in. In 2016 is hier een aanslag gepleegd, maar algemeen is Jordanië een heel veilig land om te bezoeken. Het is echt een oase van rust als je het vergelijkt met de buren: Jordanië grenst namelijk aan Israël, Syrië, Irak en Saudi-Arabië Het kasteel is in ieder geval de moeite waard en veel mensen zijn er niet.
View of Kerak castle, Kerak by Timon91, on Flickr
16. Uitzicht over de ruïne. Het is lekker weer vandaag, maar de wind is vrij fris. Jordanië mag in de zomer bloedheet zijn, in januari is het ook gewoon winter. In het binnenland kan het sneeuwen en ligt de temperatuur 's nachts vaak maar net boven het vriespunt. Je moet een beetje geluk hebben - achteraf kan ik wel zeggen dat we dat gehad hebben - maar er is eigenlijk maar één uitzondering hierop: Aqaba, aan de Rode Zee, waar de bevolking van Amman in de wintermaanden de grijze dagen komt ontvluchten.
Kerak castle, Kerak by Timon91, on Flickr
17. Vanaf Kerak, wat nog een kleine 1000 meter boven zeeniveau ligt, dalen we een heel eind af richting het laagste punt op aarde: de Dode Zee, op 430 meter onder zeeniveau. Ik ben er nooit geweest - wel dichtbij, aan de overkant - en ben er heel benieuwd naar. Hier zie je in de verte het zuidelijkste puntje van de Dode Zee liggen. Links een minibusje wat tussen Kerak en Gawr al-Mazraah/غور المزرعه pendelt, wat beneden in het dal ligt. OV is hier schaars, heel schaars. Je kunt zonder huurauto rondreizen in Jordanië, maar het wordt er niet makkelijker op. Sommige delen zijn sowieso onbereikbaar met het OV, maar zelfs naar toeristische hotspots als Wadi Musa/Petra ben je vaak op een enkele bus per dag aangewezen. Op de hoofdroute van Aqaba naar Amman is het nog wel te doen, maar daar liggen nou net niet zoveel boeiende zaken
View of the Dead Sea by Timon91, on Flickr
18. Beneden aangekomen is de temperatuur opeens van 14 naar 25 graden gestegen, ik moet er niet aan denken hoe het hier in de zomer is We hebben één nacht in een resort geboekt en dat is eerlijk gezegd ook wel genoeg. De Dode Zee is zo'n 60 km lang en aan weerszijden loopt er een weg langs de kust. Het valt wel op dat de waterkant een aardig eindje van de weg af ligt, want de Dode Zee is met een schrikbarend tempo aan het doodgaan: het waterpeil daalt met ruim een meter per jaar en dit wordt elk jaar meer In de laatste 50 jaar is het waterpeil met 45 meter gedaald. De enige rivier die de Dode Zee voedt is de Jordaan en die mag echt geen naam meer hebben (zie iets verderop in dit verslag).
Dead Sea Highway by Timon91, on Flickr
19. Uitzicht vanuit ons resort. Er zijn een paar openbare stranden langs de weg, maar het handigste is om bij een resort het water in te gaan. Hier zijn de stranden het makkelijkst toegankelijk en voorzien van zand in plaats van harde rotsen. Aan de Jordaanse kant liggen een aantal resorts, eigenlijk allemaal geclusterd aan de noordzijde van het meer. Bij de ingang vindt een strenge veiligheidscontrole plaats, die ik twee keer moet ondergaan omdat ik m'n zonnebril in de auto heb laten liggen Vanaf het zwembad op de begane grond is het een heel eind naar beneden totdat je bij het water van de Dode Zee bent. Aan de overkant ligt Israël.
Dead Sea, Dead Sea Resort by Timon91, on Flickr
Het strandje is best aardig en het zwemmen in de Dode Zee is een bijzondere ervaring. Gewoon het water in gaan en gaan zitten, je blijft lekker drijven. Niet kopje onder, gezien het zoutgehalte Ook staan er een paar bakken met modder van de bodem van het meer, die een helende werking schijnt te hebben. We smeren onszelf goed in en laten het even inwerken, gaan nog één keer het meer in en spoelen ons daarna goed na bij de douche - dat is ook essentieel om te doen. Verder chillen we wat aan het zwembad, eten 's avonds bij gebrek aan alternatieven van het redelijke buffet en doen verder niet veel. De volgende ochtend is het weer omgeslagen: het is flink koeler en het waait hard. Vandaag keren we weer terug naar Aqaba, maar eerst rijden we nog wat verder naar boven. Iets ten noorden van de Dode Zee ligt namelijk "Bethanië over de Jordaan" (Bethany-beyond-the-Jordan), de plek waar Jezus gedoopt is. Behalve dat het een belangrijke religieuze plek is, is het ook een buitengewoon interessante plek omdat je hier bijna nergens anders zo dicht bij de Israëlische grens kunt komen zonder opgepakt of neergeschoten te worden, of éénmalig aan ontmijningswerkzaamheden mee te werken
20. Het is slechts 20 minuten rijden vanaf het hotel, maar onderweg is het al gaan regenen. Bij het bezoekerscentrum parkeren we en moeten we 45 minuten wachten tot we met een tour mee kunnen. Het blijft gevoelig gebied, dus de doopplek kun je alleen met een gids bezoeken. Het gebied is pas sinds kort toegankelijk, aan beide zijden hebben heel lang ontzettend veel mijnen gelegen en de plek is pas in 1994 "herontdekt". Pas de laatste jaren wordt er volop op religieus toerisme ingespeeld. Aan de Jordaanse kant worden diverse nieuwe kerken gebouwd, die straks in behoeften van allerlei stromen gelovigen moeten gaan voorzien. Zo zijn er o.a. een Duits hervormde kerk, een Armeense kerk, een Russisch-orthodoxe kerk, een Grieks-orthodoxe kerk en wie weet wat er allemaal nog bij gaat komen In de regen en onder de grijze lucht komt het allemaal behoorlijk naargeestig over Overigens zijn er ook aan de Israëlische kant zat van dit soort kerken, dus je kunt kiezen
New churches, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
Met een busje gaan we naar een parkeerplaats, waar we eerst een souvenirwinkeltje in gedwongen worden en waar ze o.a. koelkastmagneten van 13 euro (ja, 13 euro) verkopen die je dan zelf kan gaan dopen In de categorie "adnannerie" is de reli-adnannerie altijd één van de verst ontwikkelde soorten
21. Zonder een magneet gekocht te hebben lopen we verder. Omdat de rivier in de loop der jaren een aantal keer van loop is veranderd, ligt de oorspronkelijke doopplek nu in z'n geheel in Jordanië - dat is althans het verhaal wat ze aan deze kant vertellen.
Baptism site, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
22. Hier is dan de rivier de Jordaan, waar je je aan beide kanten kunt laten dopen. Het is een surreële plek: aan beide kanten zwaar bewapende militairen, veel vlagvertoon en ertussen een ontzettend smerige rivier. De hindoes hebben de Ganges, maar de christenen hebben een - weliswaar veel kleinere - net zo smerige rivier vol heilig water De Jordaan is zwaar vervuild door industriële lozingen en agrarische restproducten, en dit is dan de enige toevoer voor de Dode Zee....
View of the Israeli side, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
23. Zo dicht kun je bij de andere kant komen. Aan beide kanten zijn zwemlijnen uitgezet waar je de rivier in kunt om je te laten dopen. In theorie kun je in het water elkaar aanraken, maar communiceren met de overzijde is verboden - alles kan als provocatie worden opgevat. Ondertussen is het een bijzonder beeld om in deze smerige en gare omstandigheden aan de overkant een groep reli-Amerikanen voorbereid te zien worden voor hun doop in de rivier, terwijl er eveneens aan de Israëlische kant zeer lawaaiige bouwwerkzaamheden gaande zijn waardoor al het andere geluid wordt overstemd, de rivier niet veel meer is dan een open riool en ze van weerszijden gadegeslagen worden door toeristen met camera's en militairen met automatische geweren. Ik kan me zo voorstellen dat ze hun doopceremonie iets anders hadden voorgesteld dan deze regenachtige ochtend
Jordan River, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
24. Er is ook nog een klein museum, maar heel boeiend is dat verder niet want enige uitleg schittert door afwezigheid. Dit vond ik dan wel weer grappig: allerlei iconen en heiligen aan de muur, maar in het midden, helemaal bovenaan in de hiërarchie staat de airconditioning In de zomer kan ik het me goed voorstellen
Holy airconditioning, Bethany-beyond-the-Jordan by Timon91, on Flickr
25. We rijden weer terug, ditmaal gaan we via de Dode Zee-weg terug naar Aqaba. Deze weg loopt langs de kust van de Dode Zee en vanaf het zuidelijkste punt daarvan bijna kaarsrecht door naar beneden, parallel aan de Israëlische grens. Aan de zuidkant van de Dode Zee kunnen we de grootschalige potasindustrie (kaliumcarbonaat) zien, die een significante bijdrage aan het verdwijnen van de Dode Zee levert. Uiteraard werken hier ook de nodige Nederlandse bedrijven aan mee, we zien o.a. meerdere borden van Royal Haskoning hier Samen krijgen we de planeet wel kapot
Potas industry near the Dead Sea by Timon91, on Flickr
26. Iets ten zuiden van de aftakking richting Kerak ligt de "Grot van Lot". Dit is de plek waar volgens velen Lot en zijn zonen hebben geschuild nadat Sodom was vernietigd. Het is een kleine grot die in de bergwand ligt, vanaf het bezoekerscentrum (hier te zien op de foto) kun je erheen lopen of voor een paar JD met een jeep omhoog laten rijden. In de bewolkte, stoffige omstandigheden is het uitzicht best bijzonder en een beetje unheimisch te noemen.
View from Lot's Cave, Gawr as-Safi by Timon91, on Flickr
In het bezoekerscentrum ligt nog een museum op "het laagste punt ter wereld", waar iets over de geschiedenis van deze plek verteld wordt en over hoe mensen al eeuwen onder deze buitenaardse omstandigheden kunnen overleven. Het is interessanter dan gedacht en best leuk als je ooit in de buurt bent Ook zit er een cafetaria, waar we wat lunchen. De falafel komt van een tentje in het dorp, maar is erg lekker. Om half 3 is het echt tijd om verder te rijden, want we willen voor het donker in Aqaba zijn.
27. En zo rijden we verder. Veel verkeer is er hier niet, OV is hier überhaupt niet. Links liggen bergen, rechts Israël. Het is nog zo'n 200 km naar Aqaba maar de weg is goed en overzichtelijk dus je kunt wel meters maken. Het blijft bijzonder om langzaam bergop te rijden richting de zee
Dead Sea Highway by Timon91, on Flickr
28. Zand en bergen beheersen ook vandaag het uitzicht
Dead Sea Highway by Timon91, on Flickr
De laatste vier nachten van onze week in Jordanië verblijven we in een resort aan de kust, iets ten zuiden van Aqaba. Het is echt een afgesloten vakantiedorp, maar dankzij de auto kunnen we nog wel makkelijk op pad
29. Hier een strandfoto, we hebben hier nog aardig wat tijd doorgebracht maar de camera heb ik steeds niet meegenomen. Het is behalve een mooi en uitgestorven strand ook politiek een interessante plek: vanuit je ligstoel kijk je uit op Egypte, iets naar rechts zie je Israël liggen en achter de bergrug die je hier op de foto ziet, ligt een haven met daarachter de grens met het land wat voor Jordanië mijn laatste nieuw bezochte land was: de boevenstaat Saudi-Arabië. In theorie zou je met de auto aan dit stukje kust, binnen 50 km, vier landen kunnen bezoeken.
Beach, Tala Bay Resort by Timon91, on Flickr
30. Uitzicht naar de overkant, Egypte. De beroemde badplaats Sharm-el-Sheikh/شرم الشيخ ligt hemelsbreed zo'n 170 km naar links. Ergens in de bergen waar we op uitkijken schuilen de Sinaï-terroristen.
View of Egypt from the Tala Bay Resort by Timon91, on Flickr
De volgende dag valt weinig over te schrijven: ontbijten, strand, ligstoel, lezen, eten, drinken, zwemmen, zwembad, chillen, noemhetwatjewilt. Het is 21 graden maar de zon schijnt flink, het is net warm genoeg om relaxed op het strand te liggen. Daarna is het weer tijd om op stap te gaan. Nabij Aqaba ligt Wadi Rum, een stuk bijzonder bezienswaardige woestijn met fascinerende rotsformaties en schitterende kleuren. De meeste mensen blijven daar een nachtje slapen bij de bedoeïenen, maar terugdenkend aan onze woestijnnacht in Marokko in 2018 hebben we het maar overgeslagen Achteraf had het wel gekund, de accommodaties zagen er hier een stuk beter uit dan destijds in Marokko, maar dat is achteraf
31. Wadi Rum is een kilometer of 80 rijden, het ligt zo'n 20 km van de hoofdweg Aqaba-Amman af. Vanaf ons resort ligt er een separate snelweg naar deze hoofdweg toe, zodat we niet langs Aqaba hoeven. Helaas blijkt deze weg vrijwel uitsluitend door vrachtverkeer gebruikt te worden en is het asfalt helemaal kapot gereden. Foto's heb ik er niet van - ik reed en we waren te veel bezig met kuilen ontwijken om aan foto's te denken - maar hier een plaatje van de weg op een iets beter stuk.
Ports Highway near Aqaba by Timon91, on Flickr
Bij de ingang van het nationale park is een bezoekerscentrum, daar betaal je voor de toegang (5 JD p.p.) en kun je je laten ophalen door je verblijf (als je dat hebt). Het park wordt bestuurd voor en door de bedoeïenen, die hier al eeuwenlang wonen. Je kunt ook ter plekke een tour regelen, er zijn vaste routes voor vaste prijzen, wat ideaal is om moeilijke en onbevredigende onderhandelingen in Adnan-Engels te vermijden. De prijs is per jeep, dus het is goedkoper om met meerdere personen iets te regelen. Wij hebben bij het ontbijt in het hotel wat rondgevraagd of andere stellen interesse hadden om samen te gaan, maar de meesten hadden al iets geregeld via een reisorganisatie of gingen met overnachting, dus helaas. We kiezen een route en voor 67 JD hebben we een gids met jeep.
32. In het park ligt één dorp, simpelweg Wadi Rum Village genoemd. Vanaf de ingang van het park is dat ca. 7 km rijden. Hier kun je nog met je eigen auto rijden. Daar parkeren we en stappen we over in een jeep. Hier rijden we het dorp uit en de woestijn in.
Wadi Rum village by Timon91, on Flickr
33. De eerste stop is de Lawrence-bron. Veel zaken hier zijn vernoemd naar T. E. Lawrence, ook al is hij lokaal niet enorm populair. De bron ligt tegen een berghelling, wat een stukje klauteren is. De bron zelf is apart om te zien, maar het uitzicht is hier ronduit spectaculair. Beneden de verzameling jeeps van iedereen die nu bij de bron is. Behalve per jeep kun je ook per kameel de woestijn verkennen. Stuk goedkoper, maar ook flink langzamer en heel wat oncomfortabeler
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
34. Woestijn kan heel saai zijn, woestijn kan heel lelijk zijn, maar hier is de woestijn gewoon mooi. In het linker dal kun je in de verte nog het dorp herkennen.
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
35. Er zijn een aantal natuurlijke bruggen, waarvan we er enkele bezoeken en beklimmen. Bijna bij elke stop op onze route is het flink klauteren.
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
36. Ons vervoersmiddel hier. Je kunt kiezen of je binnen wilt zitten, of buiten gezandstraald wilt worden. De zon schijnt en in de zon is het lekker, maar de wind is koud en om die reden zijn we blij met de warme kleding die we hebben meegenomen.
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
37. Er is hier geel zand en rood zand, de scheiding tussen de twee is soms heel scherp.
Wadi Rum by Timon91, on Flickr
Na een tour van een uur of vier zijn we terug in het dorp en vinden we het ook wel mooi geweest. Tijd om terug naar Aqaba te gaan, maar niet voordat we net buiten Wadi Rum nog een extra stop maken. Want zitten er dan helemaal geen spoorfoto's in dit verslag? Neen, die zijn er wel! Er loopt hier namelijk daadwerkelijk een spoorlijn. De Hejaz-spoorlijn, aangelegd in de eerste jaren van de 20e eeuw, loopt dwars door het huidige Jordanië. Doel was destijds om pelgrims per trein van Damascus/دِمَشق naar Medina/المدينة te brengen, maar de diverse oorlogen en overige moeilijkheden gedurende de 20e eeuw hebben dermate veel roet in het eten gegooid dat de spoorlijn vanuit politiek oogpunt eigenlijk onmogelijk te gebruiken werd. Tot de oorlog in Syrië uitbrak hebben er nog treinen (van 100 jaar oud!) gereden tussen Damascus en Amman, maar inmiddels is dat ook geschiedenis. Onduidelijk is of er nog iets rijdt binnen Jordanië, maar een eenduidig antwoord heb ik daar niet op kunnen vinden. In het zuiden (waar we nu zijn) wordt een deel van de Hejaz-spoorlijn nog gebruikt om fosfaat van het binnenland naar de haven van Aqaba te brengen, maar passagiersvervoer is er niet meer. Op het stuk weg tussen de snelweg Aqaba-Amman en Wadi Rum kruisten we op een gegeven moment de spoorlijn, dus op de terugweg wilde ik daar zeker nog even kijken!
38. Het is overigens smalspoor (1050 mm), dus de Jordaanse spoorwegen zouden niet veel aan een paar van onze afdankertjes hebben Rechts de weg richting Wadi Rum.
Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
39. Er staan zowaar nog wat oudere rijtuigen en bij sommige daarvan wordt wat gewerkt. Er schijnen sporadisch wat museumritten te zijn, maar informatie was ter plekke niet te vinden.
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
40. Het interieur. Nog altijd comfortabeler dan die nieuwe hernia-opwekkende sprinters van de NS
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
41. Oude stoomlocomotieven ontbreken ook niet.
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
42. Ook aan "moderner" materieel is gedacht. We zijn niet de enigen die hier even gestopt zijn om even te koekeloeren.
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
43. Het staat al even stil geloof ik
Old trains at the Hejaz Railway near Wadi Rum by Timon91, on Flickr
's Middags doen we niet veel meer, de harde koude wind in Wadi Rum heeft ervoor gezorgd dat we best moe zijn. De volgende dag is onze laatste hele dag in Jordanië, 's ochtends gaan we eerst de übertoerist uithangen. Er zijn namelijk koraalriffen nabij de kust en je kunt hier goed snorkelen en duiken. Je kan echter ook op een boottochtje meegaan met de "Neptunus", die een glazen onderwatercabine heeft zodat je het gewoon "droog" kunt bekijken
44. Het haventje van ons resort (de "marina"). Het gele gevaarte is de Neptunus, waar we zo een eindje mee gaan varen. Het zandkleurige gebouwtje rechts is grappig genoeg een veerterminal. Eén of twee keer per dag vertrekt er namelijk een veerboot vanaf hier naar de overkant, naar het Egyptische Taba/طابا. Gisteravond hebben we hier tijdens een avondwandelingetje een hele hoop reizigers zien wachten op het vertrek. In dit gebouwtje bevinden zich ook de Jordaanse douanefaciliteiten. Zo'n veerboot is best handig, want ondanks dat Taba via de weg maar 20 km van Aqaba af ligt, moet je wel door Israël heen...
Tala Bay Resort Marina by Timon91, on Flickr
45. De koraalriffen zijn mooi om te zien, vooral voor iemand die nog nooit een koraalrif van dichtbij gezien heeft Door het raam is het moeilijk fotograferen, maar deze foto wil ik jullie niet onthouden. Er zijn een aantal objecten voor de kust in het water gekwakt om koraal aan te laten groeien, waaronder deze tank en een volledig vliegtuig. Onze gids, een Russische uit Oekraïne die al een jaar of 10 in Jordanië woont, verzucht: "this is the only right place for Putin's tanks..."
Tank under water near Aqaba by Timon91, on Flickr
Na een leuk tochtje spenderen we de rest van de middag op het strand. 's Avonds gaan we eten in Aqaba, want in de stad zelf zijn we nog niet geweest. Met enige moeite vinden we een semi-legale parkeerplaats en lopen wat rond. We zijn wel blij dat we in het resort zijn gaan zitten, want ondanks dat er ook wat stadsstranden zijn, zien die er toch niet heel aanlokkelijk uit. Het centrum is heel lawaaiig en de sfeer is een beetje opgehitst, we hebben het eigenlijk vrij gauw gezien.
46. Zicht op Eilat/אילת, de enige Israëlische badplaats aan de Rode Zee en een bekende toeristische plek. Israël en Jordanië hebben een bijzondere verhouding. Compleet verschillende religies en ideologieën, maar ook een lange gemeenschappelijke grens en baat bij stabiliteit in de regio. Er zijn slechts drie grensovergangen tussen Jordanië en Israël: eentje net iets ten noorden van Aqaba, de bekende King Hussein-brug vlakbij de doopplek (270 km naar het noorden vanaf hier) en nog eentje verder naar het noorden. Het blijft een precaire politieke situatie, maar de grensovergangen zijn in ieder geval open. Over land de grens oversteken is niet makkelijk, zo kun je het Jordaanse visa-on-arrival niet aan de landsgrenzen met Israël krijgen en zijn de openingstijden van de grensstations vrij cryptisch. Het is fascinerend hoe twee toeristische steden, die op een satellietbeeld zowat één lijken, zo gescheiden zijn. De vliegvelden van Eilat en Aqaba liggen beide heel dicht tegen de grens aan hemelsbreed zit er slechts 10 km tussen. Overigens was ik op de heenweg benieuwd of we überhaupt over Israël zouden vliegen, maar dat gebeurt dus wel. Iets ten noorden van de Dode Zee hebben we de grens overgestoken, daarna zijn we naar rechts gedraaid en in een rechte lijn zuidwaarts naar Aqaba gevlogen. Ik vermoed dat men wel over Israël heen mag vliegen, maar alleen op kruishoogte.
View of Eilat from Aqaba by Timon91, on Flickr
47. Van al dat geouwehoer krijg je honger, tijd voor eten. Hier zie je mansaf, hét nationale gerecht. Super lekker, aparte smaak. De berg rijst is enorm. Algemeen beviel de Jordaanse keuken erg goed, bijna elke dag hebben we wel wat nieuws geprobeerd. Bier of wijn bij het eten is zeker bij de toeristisch georiënteerde restaurants goed verkrijgbaar, al is het wel aan de prijs. Voor een Arabisch land is het al heel wat dat het er überhaupt is Het populairste biertje is een lokaal gebrouwen Amstel, maar er is ook een "Petra"-bier wat heel goed te drinken is en waar ook sterkere varianten van zijn.
Eating mansaf in Aqaba by Timon91, on Flickr
De laatste ochtend spenderen we nog met twee Poolse vrienden op het strand, die ook een paar dagen hier in het resort verblijven en die we in het zwembad hebben leren kennen. Het viel ons algemeen op hoe veel Poolse toeristen er in Jordanië waren. Mijn vriendin en ik spreken onderling altijd Nederlands als er veel Polen zijn en Pools als er veel Nederlanders zijn, maar in Jordanië hebben we uitsluitend Nederlands gesproken Resultaat van de lowcostvluchten deze kant op? Nederlanders zijn we opvallend genoeg nauwelijks tegengekomen, op één jong stel in Wadi Rum na eigenlijk helemaal niet. Best apart, want Jordanië is niet een heel onbekend vakantieland.
Rond 12 uur vertrekken we, doen we wat laatste boodschappen, kunnen niet via de poort op foto 1 het vliegveldterrein bereiken en moeten een aardige omweg maken om er wél te komen. De auto wordt helemaal doorgelicht voor we het vliegveldterrein op mogen, met spiegeltjes wordt de onderkant van de auto gecontroleerd. Inchecken hebben we online gedaan, maar alle veiligheids- en paspoortcontroles zijn chaotisch en nemen veel tijd in beslag. Het vliegtuig uit Köln komt op tijd, maar om vage redenen vertrekken we met een kwartier vertraging. Ook hebben we flinke wind tegen, zodat we een half uurtje te laat in Köln arriveren. Vanaf daar is het nog 3 uur met de stoptrein naar Arnhem, maar gelukkig hoeven we geen mondkapjes meer op - die plicht is een paar dagen terug afgeschaft Tegen middernacht brengt de trolleybus ons thuis, moe maar voldaan
Al met al heeft Jordanië ons positief verrast, er is echt veel te zien en het is een gemoedelijk en gemakkelijk land om je als toerist te bewegen. De hoeveelheid Adnan-praktijken is zeker vergeleken met andere toeristische landen als Tunesië, Turkije en Marokko nihil, de lokale bevolking is over het algemeen heel vriendelijk. Ook van corrupte politie heb je weinig last, al zijn de veiligheidsdiensten alom aanwezig. Je wordt af en toe staande gehouden en er zijn veel controles op de weg, maar als buitenlander wuiven ze je meestal meteen door: "where you from?" - "Poland and Holland" - "Dzień dobry tot ziens, welcome welcome to Jordan!" Niettemin is Jordanië een land wat behoorlijk haar best moet doen om het hoofd boven water te houden. Grondstoffen als olie of gas hebben ze niet (en dat is vermoedelijk één van de redenen dat hier geen ledemaatafhakkende gifgasdictator zit), van de 11 miljoen inwoners zijn er ruim 3 miljoen (!) vluchteling uit met name Palestina en Syrië, de relatie met de buren is moeizaam en de klimaatverandering droogt het land nog verder uit. Ze kunnen het toerisme wat dat betreft goed gebruiken. Ga er een keer heen, zou ik zeggen Het is alleen jammer dat het zo moeilijk is om er over land naar toe te reizen
Bedankt voor het meelezen, achteraf was het toch wel veel tekst voor de hoeveelheid foto's. Volgende keer weer meer OV, hoop ik Ik hoor graag wat jullie ervan vonden!
Mijn Flickr account.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Altijd leuk als er weer een verslag van Timon is
En wat voor één, mooi verhaal en mooie plaatjes
En wat voor één, mooi verhaal en mooie plaatjes
Mijn foto's
This user loves deadlines. He loves the whooshing sound they make as they go by.
This user loves deadlines. He loves the whooshing sound they make as they go by.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Een erg leuk verslag om te lezen. Bedankt voor het delen.
zij/haar/hen/hun
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Het is al enige tijd geleden, dat ik voor het laatst een degelijk reisverslag mocht lezen.
Jordanië; op voorhand niet mijn keuze als reisbestemming, alhoewel ik sommige foto's echt magnifiek vind.
Het dichtst bij ben ik met mijn partner ooit geweest in dat ene kleine strookje Israël waar Eilat is gebouwd. Toen (1985) nog een redelijk overzichtelijk toeristenoord.
We konden Aqaba natuurlijk goed zien liggen, en waagden het in al onze jeugdige onbezonnenheid zwemmend Jordanië te gaan doen.
De missie slaagde niet, want de afstand bleek voor dit zwemavontuur toch wel erg groot, en we vertrouwden ook niet helemaal op de legaliteit van deze sportieve uitdaging.
Wel heel veel koraal en mooie gekleurde visjes gezien.
Timon, dank wederom voor een pareltje van een verslag.
Goed voor mijn eigen reismotivatie, na al het ziek zijn.
Jordanië; op voorhand niet mijn keuze als reisbestemming, alhoewel ik sommige foto's echt magnifiek vind.
Het dichtst bij ben ik met mijn partner ooit geweest in dat ene kleine strookje Israël waar Eilat is gebouwd. Toen (1985) nog een redelijk overzichtelijk toeristenoord.
We konden Aqaba natuurlijk goed zien liggen, en waagden het in al onze jeugdige onbezonnenheid zwemmend Jordanië te gaan doen.
De missie slaagde niet, want de afstand bleek voor dit zwemavontuur toch wel erg groot, en we vertrouwden ook niet helemaal op de legaliteit van deze sportieve uitdaging.
Wel heel veel koraal en mooie gekleurde visjes gezien.
Timon, dank wederom voor een pareltje van een verslag.
Goed voor mijn eigen reismotivatie, na al het ziek zijn.
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Wow, dank voor het delen, Timon! Ontzettend interessant verslag.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Ah, je bent op stap geweest
Re: Winterzon in Jordanië [47]
We zaten alweer te wachten op een verslag van Timon; wat een reis heb je weer gemaakt
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
En weer een bijzonder land uitgekozen. Mooie foto's in ieder geval. En jammer dat het land de spoorwegen niet heeft doen laten herleven: andere landen in het Midden-Oosten investeren de laatste jaren weer in railvervoer.
Vergeet niet uit te loggen als u het forum verlaat of overstapt naar een andere website
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Dank voor de reacties allemaal!
Hahaha, ik denk ook dat de grenspolitie/kustwacht het niet heel grappig had gevonden Hoe ver zijn jullie gekomen?isadora schreef: ↑ma 29 mei 2023, 12:42 We konden Aqaba natuurlijk goed zien liggen, en waagden het in al onze jeugdige onbezonnenheid zwemmend Jordanië te gaan doen.
De missie slaagde niet, want de afstand bleek voor dit zwemavontuur toch wel erg groot, en we vertrouwden ook niet helemaal op de legaliteit van deze sportieve uitdaging.
Wel heel veel koraal en mooie gekleurde visjes gezien.
Mijn Flickr account.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Weer een prachtig verslag en dito reis, dank voor het meereizen. Jordanië is inderdaad een van de weinige landen in die regio waar je eigenlijk nooit iets van hoort.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Supertof verslag! Jordanië is inderdaad een soort van 'stil' land in het MO maar dat is direct ook hun kracht. Niet voor niets heeft Israël het beheer van de Tempelberg aan Jordanië toevertrouwd. Nou ja, toevertrouwd...maar ze respecteren Jordanië.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Klopt, de twee landen hebben een heel bijzondere relatie wat dat betreft. Mijn bezoek aan de Tempelberg is iets wat ik nooit zal vergeten, zoveel beleving en spanning bij bijna alle mensen daar. Het is niet voor niets dat ongeregeldheden in Israël vaak daar ergens beginnen
Mijn Flickr account.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Ondanks dat er weinig ov in je verlag zit is het wederom een mooi verslag .
Van de Hejaz spoorlijn heb ik een Nederlandstalig boek en ook en ook een aantal postzegels die door de spoorwegen zijn gebruikt.
Van de Hejaz spoorlijn heb ik een Nederlandstalig boek en ook en ook een aantal postzegels die door de spoorwegen zijn gebruikt.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Een schitterend verslag van een voor mij verder onbekend land. Natuurlijk had ik wel van Petra gehoord. Maar verder kwam ik ook niet
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Leuk verhaal!
Overigens is het opvallend dat Israel de laatste jaren banden is aangegaan met diverse ARabische landen, mede door onderlinge spanningen tussen Arabische landen en inzet van Donald Trump.
Overigens is het opvallend dat Israel de laatste jaren banden is aangegaan met diverse ARabische landen, mede door onderlinge spanningen tussen Arabische landen en inzet van Donald Trump.
Beul van de blindegeleidelijn
Re: Winterzon in Jordanië [47]
In ieder geval niet zo ver, dat het niet meer na was te vertellen.
Maar de onbezonnen actie bleek tijdens het zwemmen toch een paar kilometer te lang.
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Wat leuk voor ons dat je ook je niet-OV-vakantie-ervaringen met ons deelt. Leuk verslag.
Het is een spectrum.
Re: Winterzon in Jordanië [47]
Mooi verslag.
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten