De D-GTW 2/8 die ik neem naar Zevenaar hebben jullie al te vaak gezien. Die slaan we dus over. Wat wel nieuw was voor mij (want ik had er nog nooit in gezeten) is de eerste klasse van de RE19. En waarom eerste klasse? Gewoon, omdat je een eerste klasse Interrail hebt genomen. Prima stoeltjes, prima vertraging, dus ik haal mijn ICE847 naar Berlijn op tijd.
Voordat ik die heb moet ik in Duisburg Hbf overstappen. Het is en blijft een grafstation. Er is niks, er gebeurt niks. Het enige dat je kunt doen is kijken naar de plantjes die welig tieren tussen de sporen. En vooruit, er is een winkeltje met zoetigheid. Dus trakteer ik mezelf op een Rosinen-Schnecke. Maar eigenlijk ben ik wel klaar om mijn ICE te pakken. Wat ook Pünktlich gebeurt. Mag ook wel eens gezegd worden.
En dan ben je ineens in Berlin Hbf. Ook wel eens gestaan, in het verleden. Maar nooit gerealiseerd dat ze er ook een lekker lokaal biertje verkopen. En vooruit, je bent nog onderweg. Dus waarom niet? Het is niet dat je nog achter een stuur moet kruipen. Dus op naar Praha Hlavní nádraží!
Want dít is waar ik voor naar Praag wilde. ‘Tuurlijk, supertoeristisch. Maar je moet een keertje Lijn 42 gedaan hebben. Anders voel je niet het verschrikkelijke gevoel van een tram uit het jaar kruik. Geschok, geschuif op de bank. Elke halte jezelf weer corrigeren.
Heel intens, zeker als je dan ook uiteindelijk de heuvel op gaat richting Strahovský klášter. En je eigenlijk een beetje medelijden krijgt met de meester, want die moet dus de hele tijd staan. En af en toe zie je dat zijn achterwerk tegen de cabinedeur beweegt. Maar ja, hij zal er wel lol in hebben, denk ik dan maar. Anders deed je dit niet.
De tweede dag in Praag hang ik ook een beetje rond. Wel op grote hoogte, want de lift van Žižkovský vysílač, ofwel de transmissietoren, brengt je naar 93 meter boven de stad. En dat is best wel desoriënterend. Dus erg lang kan ik er helaas niet blijven. Maar ik ben wel trots dat ik er geweest ben.
Dus is er nog tijd om een klein random tripje te doen naar Praha Masarykovo Nádraži, een kopstation dat nog echt de adem heeft van de vorige eeuw. En het is hier een stuk minder schreeuwerig is dan Hlavní nádraží. En dat is echt genieten. Zeker van alles dat het Tsjechische OV je te bieden heeft.
En ja, als je een beetje treintjes hebt gekeken, dan verandert je focus. Wandelend naar Náměstí Republiky kom je dan automatisch weer van allerlei leuks tegen. Zoals heel moderne trams. Het contrast met de achterliggende gebouwen is dan wel groot.
De volgende ochtend is het even aanpoten. Want deze trein staat voor me klaar. Maar hij vertrekt redelijk vroeg. Dus haast ik me veel te hard naar het hoofdstation, en ik ben er gelukkig op tijd. Met een trein reizen is toch anders als dat je een eigen voertuig bij je hebt. Dan kun je vertrekken wanneer je wilt. Nu ff niet.
Een klassiek rijtuig dat me herinnert aan de reis naar Östersund, in Zweden. Toen deed ik de Inlandsbanan ook helaas niet, evenals deze trein. De reden dat ik deze hier wel tref is hier al uitgebreid beschreven: viewtopic.php?p=851986#p851986. Dat ga ik dus niet herhalen.
Dit is de vervangende trein die me uiteindelijk op Budapest-Nyugati páliaudvar afzet. Eerst maar eventjes wat eten, en dan op zoek naar mijn onderkomen voor de komende twee dagen. En leren dat je dus wat onderweg moet meenemen om te kunnen eten, want ook daar geldt: de trein wacht op niemand. En ik ben op deze reis te angstig om af te wijken van het reisschema.
Na het inchecken realiseer ik me dat ik op een steenworp afstand zit van Erzsébet híd, die de Donau in Pest overbrugt. Dus neem ik toch nog even de gelegenheid om tussen de massa’s mensen te lopen op de boulevard. En een ticket te kopen voor de komende 48 uur onbeperkt zitten in het OV. Dat had ik namelijk ook al in Praag gedaan. En die Lijn 2? Die pakken we morgen wel. Eerst slapen. Ik ben kapot van de reis.
De volgende ochtend hoor ik bij het ontbijt verdacht veel Nederlands om me heen. En er zitten ook mensen met Oranje shirtjes aan de tafel naast mij. Dat is fijn, dan kan ik in ieder geval even mijn moedertaal na 4 dagen Engels praten weer oppakken. In de dag blijkt dat er nog ietskes meer Nederlanders in Budapest rondbanjeren. Schijnt dat het hier iets mee te maken kan hebben. Het is wel gezellig!
Laat ik er het op houden: Budapest is crazy. Ik was vaker in Londen, dat vond ik al heel gek. Zoveel mensen die hard langs je heen lopen, terwijl je zelf relaxed genoeg bent om vakantie te vieren. In Budapest is dat helemaal niet zo, daar flaneert iedereen. En dus voelt het ook vervelend om die vibe los te laten. Maar ondertussen ben ik wel los. En dus zet deze loc mijn trein klaar voor de volgende reis.
De Siemens Vectron in grijs die ik onderweg tegenkom, is niet de tractie waarmee ik naar Krakow vervoerd wordt. Die is namelijk wit, en diegene waarvan de conducteur al in drie talen heeft gezegd dat-ie een power failure heeft. Dus tja. Dan rijden we maar wat langzamer. Meer tijd om te genieten. En ondertussen over de vertraging te schrijven. Waarvan akte: viewtopic.php?p=852366#p852366.
En ondertussen sta je stil langs station Kúty. Wat ook waarschijnlijk een Cutie is, maar Kut-y dat het allemaal weer zo lang duurt. Phun intented
. 
De Vectron mag eraf, er gaat een andere loc voor, en dan sta ik uiteindelijk op Kraków Główny. Als je geïrriteerd kunt worden van de incidentele meldingen van Karin, kijk dan hier even uit. Hier gaat het qua geluid constant over vertrektijden van reguliere treinen. En dat in oorverdovingskracht. Ik wist dus niet zo snel ik het station wilde verlaten.
Het hotel waar ik de komende twee nachten een kamer heb is wel lachen. Opgericht in 1884, en zo te zien sinds de naoorlogse jaren ook nooit meer veranderd. Maar de airconditioning werkt. En dat is prettig, want ook in Polen blijven de temperaturen overdag voor mij te warm. Af en toe een winkelcentrum in lopen, helpt.
Dan. BAM, komt-ie binnen, zoals ik ook voor mezelf al voorspeld had. Na 80 minuten in een bus en een metaaldetector, sta je voor de poort die je in je jonge jaren gemist hebt. Arbeit macht frei. En wordt het een werkelijkheid. En dóór zul je naar Auschwitz-Birkenau, ook wel Auschwitz-II. En je hoort het verhaal van je tour guide. En dat is niet misselijk. Dat gevoel gun ik iedereen. Je wordt gewoon weer op je poten gezet, om het maar eens Rotterdams te zeggen.
Dus ben je daarna flabbergasted. En dus ga je uit eten bij het restaurant waar je al twee dagen tegen aan hebt gekeken. En gedacht van: “Neuh, traditioneel Pools eten is niet voor me.” En toch doe je dat. En eerlijk gezegd, het is me niet tegen gevallen. Soepje in een broodbeker, gevulde dumplings en gegrilde geitenkaas met cranberrysaus als alleen al het voor(ge)recht. En daarna nog twee gangen. Het totale menu is veel te veel voor één persoon. En daar had de eigenaar gelukkig begrip voor.
Maar terug naar de reis en het forum. Ik verlaat Krakow zoals gepland. En zoals niet gepland kom je dan in dit soort situaties terecht. En daar heb ik ook al over geschreven in viewtopic.php?p=852833#p852833. Maar het is geinig om meer dan 100 kilometers in TVV gezeten te hebben!
Eentje die je echt gedaan moet hebben, eenmaal in Berlijn, is het Tränenpalast (ondertitel: Ort der Deutschen Teilung), wat bij station Berlin-Friedrichstraße zit. In eerste instantie dacht ik bij eerste binnenkomst dat dat station verschrikkelijk onlogisch in elkaar zit. Dat is niet waar. Dit is de enige plek waar tot Die Wende Oost-Berlijners toestemming konden krijgen om mensen in West-Berlijn te bezoeken. Uiteraard onder zeer strenge voorwaarden van de Sozialistische Einheitspartei Deutschlands (SED). En daar zul je zien dat mensen onder druk toch creatief worden.
En Berlijn is verder een feestje, zoals je hier kunt zien. Misschien nog wel meer dan Budapest. Over de terugreis heb ik al geschreven in viewtopic.php?p=853262#p853262, dus ik sluit dit reisverslag hier af. Dank voor het lezen, ik heb het graag samengesteld!
(Zodra je al dat soort dingen kunt loslaten, wordt het reizen nog leuker. 
)
