Trein, bus en vliegtuig door een hoekje Brazilië [91]
Geplaatst: vr 18 apr 2014, 18:10
Bijna vier maanden na mijn laatste reisverslag is het weer zover, alleen deze keer reizen we iets verder weg van het geordende en pittoreske Europa. Zoals jullie wellicht weten zit ik momenteel tijdelijk in Zuid-Amerika voor mijn stage, om precies te zijn op hemelsbreed zo'n 10.000 km vanaf Enschede, in de buurt van São Paulo. Ondanks dat ik doordeweeks gewoon werk heb ik in de weekenden wel tijd om eropuit te gaan, afgelopen weekend heb ik een paar dagen extra vrij kunnen nemen om een wat langer tripje te maken. De overige weekendjes waren op zichzelf niet verslagwaardig, maar dit reisje vond ik wel de moeite van het beschrijven waard. In dit verslag neem ik jullie mee door een klein hoekje van dit immense land in de hoop jullie een eerste indruk te kunnen geven, mochten jullie het land nog niet bezocht hebben. Ik waarschuw vast: het is vooral in het begin een flinke hoeveelheid tekst met in totaal 91 foto's, niet alleen hier maar ook in wat linkjes in de tekst. Op deze manier hoop ik het geschikt te houden voor zowel iedereen die er even snel doorheen wil scrollen als voor iedereen die oprecht geïnteresseerd is en graag meer over het land wil weten.
Goed, om te beginnen de eerste indruk van Brazilië: de kaart. Het land is GROOT, wat vooral opvalt als je vanaf hetzelfde zoomniveau eens naar Europa kijkt. Het land beslaat 8.515.767 km² en is daarmee qua oppervlakte het vijfde land ter wereld en het grootste Portugeestalige land op deze planeet. Voor je referentie en om de feitjes te completeren: dit is ongeveer 200 keer Nederland, of de 48 aangrenzende (contiguous) staten van de VS plus Zweden. Verder wonen er ruim 200 miljoen mensen, wat betekent dat het land ook de vijfde grootste bevolking heeft. De grootste stad van het land is São Paulo, wat tevens de grootste stad van zowel het westelijk als het zuidelijk halfrond is, de hoofdstad is Brasília. Zoals waarschijnlijk wel bekend is Brazilië komende zomer gastheer voor het WK voetbal, waar nog heel wat om te doen is. De munteenheid is de Real (meervoud: Reais), geschreven met het symbool R$. Momenteel schommelt de wisselkoers tussen de 3 en 3,2 R$ per euro en anders dan dat je wellicht zou verwachten ligt het prijsniveau gemiddeld genomen gelijk met dat in Nederland.
Voor de referentie, de kaart naast die van Europa:
Brazilië bestaat uit 26 staten en één federaal district, analoog aan de Verenigde Staten van Amerika. In dit verslag doen we vier van deze staten aan. Het aangegeven vierkantje in de bovenstaande kaart is waar het in dit verslag om gaat. Een detailopname hiervan:
In de detailopname is de reis opgenomen die ik in vijf dagen gemaakt heb. De reis begint in mijn huidige woonplaats, São José dos Campos, vanaf daar reizen we via Rio de Janeiro (RJ) naar Vitória, de hoofdstad van de staat Espírito Santo (ES), daarna gaan we door naar Belo Horizonte, de hoofdstad van Minas Gerais (MG), waar we tevens een uitstapje maken naar Ouro Preto. Tenslotte reizen we weer terug naar "huis", naar São José dos Campos. Omdat ik me kan voorstellen dat jullie topografie van Brazilië niet extreem up-to-date is heb ik per etappe nog een kaartje toegevoegd, omdat het anders wat verwarrend kan worden met al die namen.
We beginnen dus in São José dos Campos, een stad met zo'n 700.000 inwoners op ca. 100 km ten oosten van São Paulo. Een bijzondere stad is het niet, maar om te wonen is het niet verkeerd. Er zijn genoeg onveiligere en armere gebieden te vinden, al is het ook hier nog wel oppassen. Armoede, criminaliteit en de bijbehorende veiligheidsproblemen zijn wel de grootste problemen waar het land momenteel mee te maken heeft, erover praten met een gemiddelde Braziliaan is ongeveer net zo leuk als met een werkloze Waal praten over de bruisende, florissante arbeidsmarkt van Wallonië
São José dos Campos huisvest één van de belangrijkste onderzoekscentra van Latijns-Amerika, wat ook de reden is dat ik hier überhaupt zit. Sinds in de jaren 50 de snelweg tussen São Paulo (100 km naar het westen) en Rio de Janeiro (340 km naar het oosten) geopend is en de industrie zich begon de ontwikkelen is de stad hard gegroeid: in 60 jaar is de stad ca. 15 keer zo groot geworden. Embraer, na Boeing en Airbus de derde grootste vliegtuigbouwer ter wereld, heeft hier z'n hoofdkwartier en een gigantische fabriek en levert de grootste bijdrage aan de economie van de stad. Wel geestig overigens, ik heb nu al een paar keer een vliegtuig van KLM Cityhopper hier zien overvliegen. Niet dat KLM Cityhopper op São José dos Campos vliegt, maar die dingen worden hier dus geproduceerd ;)
Aan het begin van m'n verblijf hier heb ik een keer een rondje door het centrum en over de militaire onderzoekscampus gelopen, foto's (28) daarvan kun je hier vinden. De foto's zijn soms wellicht wat saai, maar heel speciaal is het stadje niet en op zondag is het nogal rustig op straat. Dat laatste was ook de reden dat ik toen het fotorondje gemaakt heb, op de overige dagen word je elke tien meter praktisch doodgereden, het verkeer hier kom ik zo nog wel even op terug De fotoset is vooral bedoeld om een indruk te geven van zo'n doorsnee Braziliaanse stad. Wat foto's (11) uit de directe omgeving van São José dos Campos staan hier, die heb ik tijdens een fietstochtje gemaakt.
1. Na al dit gezwets is het tijd om aan de reis te beginnen. Donderdagochtend heb ik nog gewerkt, donderdagmiddag heb ik m'n tas ingepakt en heb rustig de wandeling van 3 km naar het busstation gemaakt. De eerste etappe was meteen de langste: een busrit van 14 uur. Treinen zijn er in Brazilië bij benadering niet, dus je bent op de bus en het vliegtuig aangewezen. Elk zichzelf respecterend stadje in dit land heeft wel een "rodoviária", een busstation, wat in de meeste gevallen prima uitgerust is. Het busstation van São José is zeker geen uitzondering, alleen de buurt er omheen is niet zo best. In de praktijk wil dat zeggen: als je in het donker aankomt kun je maar beter een taxi pakken naar je eindbestemming..... Hier het busstation (Rodoviária Frederico Ozanam) gezien vanaf de voorplaats.
Rodoviária Frederico Ozanam, São José dos Campos by Timon91 on Flickr
2. Binnen in het zeshoekige gebouw. Er zijn genoeg wachtstoeltjes, er zijn meerdere opties om eten en drinken te halen, verder heeft elk busbedrijf er een loket, zijn er gratis toiletten, pinautomaten, een bagageopslag en eigenlijk alles wat je maar nodig hebt als je een lange reis voor de boeg hebt. De ijsjesstand van de Mac en de Subway zijn de voor ons bekendste aanwezigen.
Rodoviária Frederico Ozanam, São José dos Campos by Timon91 on Flickr
3. De andere kant op gekeken, rechts zie je de hoek met alle loketten, links de glazen wand die de reizigers scheidt van het wachtgedeelte. Vanaf São José heb je al aardig wat reismogelijkheden, voor de meer exotische bestemmingen moet je naar Rodoviária Tietê in São Paulo, wat afhankelijk van het verkeer 1 á 2 uur rijden is, met 2-3 bussen per uur. Elk busbedrijf toont de bestemmingen boven z'n loket, verder kun je op http://www.buscaonibus.com.br zo ongeveer elke langeafstandsbus van Brazilië vinden. Mijn bus ging om 16:00, dus ik had nog tijd genoeg om even een ijsje te eten.
Rodoviária Frederico Ozanam, São José dos Campos by Timon91 on Flickr
4. Een kwartiertje voor vertrek werd mijn bus klaargezet: deze knalgele touringcar van Itapemirim, het grootste busbedrijf van Latijns-Amerika. Door heel Brazilië kom je bussen van hen tegen. Fortaleza, plm. 3000 km en 48 uur verderop, is de verste bestemming die direct vanaf São José te bereiken is. Deze rit wordt ook door Itapemirim verzorgd. Zo ver ga ik niet nu, maar dit wordt wel mijn langste busrit hier tot nu toe. Mijn eerste bestemming is dus Vitória, wat inclusief een paar kleine omweggetjes voor stops onderweg iets minder dan 900 km is. De bus doet daar volgens de dienstregeling een schamele 14 uur over. Vertrek is 's middags om 4 uur, aankomst de volgende ochtend om 6 uur. Naar mijn weten rijdt de bus elke dag, dus dat is lekker handig :)
Itapemirim bus at Rodoviária Frederico Ozanam, São José dos Campos by Timon91 on Flickr
De bus begint hier en ik kan de hele rit uitzitten. Een kaartje van de rit:
5. Ondanks dat ik over het algemeen een gruwelijke hekel heb aan bussen kan ik de langeafstandsbussen hier nog wel een beetje waarderen. De bussen zijn relatief comfortabel, zijn redelijk nieuw en de meesten hebben ook een wc aan boord. Deze heeft er zelfs twee, een heren- en een damestoilet. Stoel 31, links aan het raam, is de komende 14 uur mijn zetel. Naast ikzelf stappen er hier nog 7 andere mensen in. Tarieven zijn redelijk fixed, vroegboektarieven doen ze nauwelijks aan. De prijs neemt vrijwel evenredig toe met afstand/reistijd.
Itapemirim bus interior by Timon91 on Flickr
São José dos Campos ligt aan de BR-116, de snelweg tussen São Paulo en Rio de Janeiro. Veel hoofdwegen hier hebben ook een naam, deze heet "Rodovia Presidente Dutra" (rodovia = snelweg), meestal kortweg "Dutra" genoemd. Op de bewegwijzering wordt dit ook zo aangegeven. Zoals ik al zei is het verkeer hier een enorme chaos. Verkeersregels lijken vaak niet te bestaan en het is nagenoeg altijd stervensdruk. Daar komt nog eens bij dat de wegen in grote delen van Brazilië nauwelijks verhard en/of heel slecht zijn. In de staat São Paulo (SP), de rijkste van het land, valt het wat dat betreft nog wel mee, dus dat scheelt. Het mag dan ook geen verrassing heten dat er gigantisch veel verkeersdoden vallen in Brazilië.
6. Goed, stipt om 16:00 vertrekken we, op de Dutra stroomt het verkeer soms goed, soms matig door. De eerste stop is zo'n 50 km verderop, in Taubaté. Daar stapt nog één iemand in, bij het terugrijden naar de snelweg had ik nog een mooi uitzicht met tegenlicht op de skyline van Taubaté (280.000 inwoners).
Taubaté skyline by Timon91 on Flickr
7. En we draaien weer de snelweg op.
Rodovia Presidente Dutra near Taubaté by Timon91 on Flickr
8. De volgende stop volgt 40 km later, in Aparecida. Dit stadje is vooral bekend vanwege de gigantische basiliek die hier staat, welke goed vanaf de snelweg te zien is. Brazilianen zijn erg katholiek, mij werd dan ook wederom - het was de derde keer dat ik hier langs reed en tevens de derde keer dat het gebeurde - enthousiast verteld dat Paus Benedictus XVI hier in 2007 op bezoek geweest is.
Basílica Nossa Senhora da Conceição Aparecida by Timon91 on Flickr
Een uurtje na Aparecida volgt de eerste pitstop, bij een wegrestaurant in een heel fout, kitscherig vakwerkgebouw. Het heet dat ook niet voor niets "Graal Alemão", ofwel "Duitse Graal", waarbij Graal vergelijkbaar is met veel grotere en uitgebreidere versies van de AC Restaurants langs de Nederlandse snelwegen. Een foto heb ik helaas niet, daar was het te donker voor. 160 km na São José dos Campos wordt de grens met de staat Rio de Janeiro (RJ) bereikt. De laatste twee stops om passagiers op te pikken vinden plaats in Barra Mansa en Volta Redonda, twee ietwat grimmige industriesteden 80 km voorbij de grens tussen SP en RJ. Na vertrek uit Volta Redonda is de bus voor ongeveer 60% gevuld, maar de stoel naast mij blijft leeg. We keren terug naar de Dutra en vervolgen onze weg naar de stad Rio de Janeiro. 50 km na Volta Redonda volgt er een spectaculaire afdaling, waarin er in weinig tijd een paar honderd meter gedaald wordt. De rijbanen van de snelweg liggen hier ook gescheiden, de vorige keer heb ik dit stuk wel in het daglicht afgelegd. Niet lang daarna komen de favela's van Rio de Janeiro in zicht. In São Paulo zijn meer favela's dan in Rio, maar in Rio zijn ze door de heuvels wel veel zichtbaarder en liggen ze ook dichterbij het centrum. Een busrit in de spits de stad in - zoals ik twee maanden geleden had tijdens Carnaval - is genoeg om op een veilige manier een indruk te krijgen, want je kijkt recht de straten van de sloppenwijken in...... Ook nu rijden we door de eindeloze favela's, waar het 's avonds nog een heel stuk gevaarlijker is. Een triest gezicht, maar armoede is hier sowieso erg zichtbaar. Op de snelweg is er gelukkig niet zoveel aan de hand en na een korte stop in het busdepot van Itapemirim steken we de ruim 13 km lange Ponte Presidente Costa e Silva over. Inmiddels is het al half 12 en begin ik aan mijn poging tot slapen terwijl we over de BR-101 richting het noordoosten rijden.
Rond 2 uur 's nachts stoppen we voor een half uurtje bij een wegrestaurant, waar ik een klein rondje loop. De airco in de bus is verschrikkelijk koud, dus ik ben blij dat ik een trui heb meegenomen. Na de stop slaap ik nog een paar uur, om kwart voor zes ontwaak ik definitief. Ik word wakker met uitzicht op de opkomende zon, om kwart over 6 rijden we Vitória in.
9. De opkomende zon, gezien vanaf de brug over de Rio Santa Maria, die hier uitmondt in zee.
Rio Santa Maria, Vitória by Timon91 on Flickr
10. Aankomst op het busstation van Vitória, met een half uurtje vertraging. Vitória ligt op een eiland en heeft ongeveer 350.000 inwoners, maar de metropoolregio heeft er ongeveer 1,6 miljoen. Vitória is de hoofdstad van de staat Espírito Santo, welke één van de kleinste staten van het land is, net iets groter dan Nederland.
Rodoviária Carlos Alberto Vivácqua Campos, Vitória by Timon91 on Flickr
Vanaf het busstation neem ik een stadsbus naar mijn hostel, zo'n 10 km verderop. De afstanden zijn redelijk groot hier, aangezien de stad geconcentreerd is langs de hele riviermonding en oceaankust. De hostel en de mensen daar zijn heel chill en ik kan al inchecken, ondanks dat het pas half 8 's ochtends is. Ik neem eerst een douche, ik kan daarna mee ontbijten. Tijdens het ontbijt raak ik aan de praat met Judith, een tijdelijk medewerkster van de hostel die uit Hongarije blijkt te komen. Mijn "Jó reggelt, Timon vagyok. Nem beszélek magyarul!" is een goeie start voor een gesprek
Na een gezellig ontbijt vertrek ik naar.... jawel, het treinstation! Ik heb eerder genoemd dat de trein als vervoersmiddel in Brazilië vrij waardeloos is, aangezien er bijna geen personenvervoer meer plaatsvindt met de trein. Er is nog wel een redelijk spoorwegnet, maar dat wordt alleen voor goederenvervoer gebruikt. Ook mijn woonplaats São José dos Campos heeft een treinstation wat vroeger wel voor passagiersvervoer gebruikt is, maar toen ik daar een keer heen wou om wat fotootjes te maken werd ik nog voor ik m'n fiets goed en wel op slot had gezet al aangesproken door de spoorwegpolitie met de vraag wat ik kwam doen. Het station was hermetisch afgesloten en op mijn vriendelijke verzoek of ik uit interesse wat foto's mocht maken werd direct afwijzend gereageerd. Helaas, dan niet. Het personenspoorvervoer hier is grotendeels de das omgedraaid door President Kubitschek (1955-1961), die graag de VS achterna wou en meer had met auto's dan met openbaar vervoer en beleid voerde onder het motto van "50 jaar vooruitgang in 5 jaar".
Echter, er zijn nog wel een paar lijnen open voor personenvervoer en een aantal steden heeft ook wel metro's en voorstadstreinen, maar er zijn voor zover ik heb kunnen achterhalen nog maar twee langeafstandstreinen: in het noorden die tussen São Luis en Parauapebas, die per richting drie keer per week rijdt, en de trein die ik morgen ga nemen, die van Vitória naar Belo Horizonte, die wèl elke dag rijdt. Deze beide treinen worden geëxploiteerd door Vale, daarover later meer.
11. Via het internet heb ik mijn kaartje gekocht. Een enkele reis in de 2e klas, "Econômica", kost R$58, met een directe bus kost een enkele reis ongeveer R$84. Het mag daarom geen verrassing heten dat de trein bij de lokale bevolking ook wel populair is. Wel moet ik nog even de voucher inwisselen voor een echt ticket op het station, dus dat heb ik meteen maar even gedaan. Het station ligt in Cariacica, een voorstad van Vitória aan de andere kant van de Rio Santa Maria. Ik word snel geholpen, mijn ticket (een kassabonnetje, helaas), krijg ik snel mee. Hier een foto van de stationshal, die afgezien van een paar mensen leeg is.
Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
12. Overzichtskaartje in de stationshal, de trein stopt onderweg 30 keer onderweg naar Belo Horizonte.
Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
Op het perron mocht in van het veiligheidspersoneel uiteraard geen foto's maken, dus dan morgen nog maar een poging wagen ;) De trein vertrekt om 7 uur 's ochtends vanuit Vitória, dus ik heb nog een hele dag om de stad te verkennen. Met de bus ben ik terug naar het centrum gegaan.
13. Vitória is een havenstad, zowel aan de zee als in de riviermonding liggen grote havens. Ook hier, in het centrum, zijn de schepen nooit ver weg.
Centro, Vitória by Timon91 on Flickr
14. Een van de weinige oude gebouwen hier, Palácio Anchieta.
Centro, Vitória by Timon91 on Flickr
15. Flats vind je overal in Brazilië, ook hier aan Rua Pedro Palácios.
Rua Pedro Palácios, Vitória by Timon91 on Flickr
16. Parque Moscoso, een park in het centrum waar ik even uitrust.
Parque Moscoso, Vitória by Timon91 on Flickr
17. Een typische straat in het centrum, Rua Duque de Caxias. Autovrije centra zijn hier niet zo populair, bijna overal is het wel oppassen geblazen om niet aan gort gereden te worden.
Rua Duque de Caxias, Vitória by Timon91 on Flickr
18. De kathedraal, schitterend gebouw!
Catedral Metropolitana de Vitória by Timon91 on Flickr
19. Vitória ligt aan zee, dus uiteraard is er ook strand. Dit strand, Praia Camburi, ligt ver genoeg van de havens om niet tè vervuild te zijn. 's Middags rust ik hier even heerlijk uit en zwem wat. Druk is het niet, maar ik ben niet de enige die aan het zwemmen is.
Praia Camburi, Vitória by Timon91 on Flickr
20. Er wordt ook nog gevist hier.
Fisherman at Praia Camburi, Vitória by Timon91 on Flickr
Na een relaxte middag heb ik in de hostel wat gegeten, wat gelezen en een biertje gedronken. Niet lang daarna komen er wat andere reizigers bij en wordt het pas echt gezellig. Ook komen de flessen cachaça, Braziliaans suikerrietlikeur, op tafel en pas na veel moeite lig ik om half 1 op bed. Ik ben niet meer meegegaan de stad in, aangezien de wekker alweer om half 5 staat. Met een beetje (hoofd)pijn en veel moeite kruip ik de volgende ochtend m'n bed uit, douche en eet wat ontbijt, wat ze al speciaal voor mij op dit onchristelijke tijdstip klaargezet hebben. Iets na vijven slenter ik richting Praia Camburi, vanaf waar ik met stadsbus 505 naar het station kan. De rit duurt ruim een half uur, maar omdat ik nog wat eten wil kopen (uiteraard vergeten de dag ervoor) en omdat er op de vroege zaterdagochtend niet zoveel bussen rijden wil ik liever niet te laat vertrekken. Pas na een half uur wachten komt bus 505 opdagen, ik was al aan het bedenken hoeveel een taxi zou gaan kosten, maar dat is gelukkig niet meer nodig. Ondanks het weekend en het vroege tijdstip staat er al wel file, maar goed, de spitsfiles op de A1 in Nederland stellen weinig voor vergeleken met de verkeersinfarcten hier. Om half 7 sta ik op het station, waar het al redelijk druk is. Ik haal een soort gevuld kipbroodje bij het enige eetkraampje als extra ontbijt en maak dan nog wat foto's.
21. Het station vanaf het voorplein gezien.
Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
22. En vanaf de zijkant. Rechts van mij ligt het perron en staat de trein klaar. Het perron ligt in een bocht en is - zoals het Brazilië betaamt - afgesloten met hekken.
Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
23. De locomotief die ons naar Belo Horizonte zal gaan brengen. Een echt bakbeest! Dichterbij dan dit kan ik helaas niet komen, want er staat - uiteraard - een hek.
Train to Belo Horizonte at Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
24. Het perron met links de trein. Het perron is nog afgesloten, maar je moet een klein stukje over een afgesloten stukje perron lopen om in de hal te komen. Mooie tijd voor een plaatje, het beveiligingspersoneel negerend.
Train to Belo Horizonte at Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
25. Binnen is het druk, na een paar minuten begint het instappen. Je kaartje wordt gecontroleerd bij de deur naar het perron, daarna word je naar links of rechts doorverwezen naar je rijtuig. Ik heb een plaats in rijtuig 5, het eerste rijtuig na het rijtuig direct rechts.
Train to Belo Horizonte at Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
26. Het interieur van mijn rijtuig. Nu nog leeg, straks vrijwel vol. De raampjes kunnen open, dus dat is voor de foto's goed nieuws. Helaas heb ik wel een raamplaats bij een tussenschot, maar als ik m'n stoel ver naar achter zet kan ik nog wel goed naar buiten kijken.
Train Cariacica-Belo Horizonte interior by Timon91 on Flickr
27. Een overzicht van de stops met de kilometers erbij.
Train Cariacica-Belo Horizonte interior by Timon91 on Flickr
Stipt om 7 uur vertrekken we. De rit naar Belo Horizonte is, zoals op de bovenstaande foto te zien is, 664 kilometers lang en zal zo'n 13 uur duren. Het bedrijf wat de trein exploiteert is Vale, een mijnbouwbedrijf wat de spoorlijn gebruikt om de mijnbouwproducten uit de staat Minas Gerais naar de kust te brengen en de spoorlijn tot 2027 onder concessie heeft. Het is eigenlijk nog wel verrassend te noemen dat ze nog de moeite doen om ook nog een passagierstrein te exploiteren, zoals later nog wel terug zal komen is het een drukke spoorlijn met veel goederentreinen. Een kaartje van de rit met alle stations staat op foto 12.
28. Achter mijn rijtuig hangen nog drie rijtuigen, hier in de bocht bij het verlaten van station Cariacica.
Train to Belo Horizonte leaving Estação Pedro Nolasco by Timon91 on Flickr
29. De eerste stop, na 15 minuten. Naast mij zit David, een 17-jarige jongen die in Vitória woont en met z'n moeder op familiebezoek gaat in een stadje op een paar uur voor Belo Horizonte.
Estação Cariacica Flexal by Timon91 on Flickr
30. Een groot deel van de route is dubbelspoor en er wordt afwisselend links en rechts gereden. Het is overigens meterspoor, dus de boogstralen van de bochten zijn soms een stuk kleiner dan normaal.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
31. Station Fundão, een uurtje na het verlaten van Vitória/Cariacica.
Fundão train station by Timon91 on Flickr
32. Het landschap onderweg. Groene heuvels, afwisselend gras en lage begroeiing en met hier en daar een enkele (palm)boom, soms wat bos. De trein rijdt redelijk door, waar het kan zo'n 70 km/h.
Landscape seen from train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
33. Station Piraqueaçú, na 75 km.
Piraqueaçú train station by Timon91 on Flickr
34. Ingezoomd naar voren.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
35. Station Colatina, zowaar met twee perrons.
Colatina train station by Timon91 on Flickr
36. En we rollen weer verder. Onderweg hoost het nog even kort, maar dat trekt snel voorbij.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
37. Voor een groot deel van de route volgt de spoorlijn het dal van de Rio Doce, ofwel de "Zoete rivier". Hier een onafgemaakte brug over de rivier.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
38. De rivier zelf. Vrij breed, matig stromend en veel zandstranden waar ik af en toe wel mensen zie zwemmen.
Rio Doce seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
39. Het gedeelte van de trein voor mij in vol ornaat, alleen de lok schuilt achter wat bosjes. In totaal zijn er 15 rijtuigen. Voor zover ik kon zien zit de trein goed vol, mijn rijtuig in ieder geval wel.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
40. Naar achter gekeken. Het bovendeel van de deuren staat open voor ventilatie, er zijn veel mensen die hier staan om naar buiten te kijken, van de frisse lucht te genieten of om foto's te maken.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
41. Mijn rijtuig, ditmaal gevuld. Achterin zie je Gilberto staan, de man in het groen/grijze uniform. Gilberto is het eerste deel van de rit de conducteur van o.a. mijn rijtuig. Naast het controleren van de tickets en het helpen in/uitstappen bij de stations is hij ook druk bezig met passagiers entertainen. Ik heb nog een kwartiertje met hem gepraat, hij vond het wel geestig dat er een "gringo" (buitenlander) in de trein zat. Prachtkerel, met schitterende humor! Jammer dat hij halverwege om wat voor reden dan ook uitstapte.
Train Cariacica-Belo Horizonte interior by Timon91 on Flickr
42. Naar voren gekeken in een bocht. Dit stukje rijden we links, andere stukken rechts. Waarom? Geen idee. Omdat Brazilië, is bij veel van zulke vragen een goed antwoord ;) Soms zijn er op één spoor wel wat werkzaamheden, maar meestal komen we aan beide kanten gewoon tegentreinen tegen.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
43. Nog een brug.
View from train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
44. Op veel stations onderweg heb je perronverkopers met eten. Aangezien je op station Cariacica nauwelijks iets kan kopen wat meeneembaar is en ik dus vergeten was de dag ervoor boodschappen te doen is het voor mij een mooie uitkomst. Bij een station onderweg heb ik een pindakoek gekocht, het ziet er wellicht wat twijfelachtig uit maar het was elke centavo waard ;) Overigens is er ook een restauratierijtuig, maar dat zit me iets te ver weg, gruwelijk veel honger heb ik niet en bovendien werd mij verteld dat het eten duur en slecht was. Wel komt er ongeveer elke anderhalf uur een karretje van het restauratierijtuig voorbij met snacks en gekoelde dranken, die voor zover ik kon zien wel redelijk geprijsd waren.
Peanut cookie on the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
45. Station Baixo Guandu, het laatste station in de staat Espírito Santo. Hierna rijden we de staat Minas Gerais in, wat letterlijk "Algemene Mijnen" betekent. Het is dan ook geen verrassing dat zich hier veel mijnen bevinden
Baixo Guandu train station by Timon91 on Flickr
46. Anders dan de vorige foto doet vermoeden is hier geen tweede perron, maar spoorlopen is niet zo'n probleem.
Baixo Guandu train station by Timon91 on Flickr
47. Één van de vele tegentreinen, dit is de eerste die ik op de foto heb kunnen zetten. De zoveelste ertstrein. De treinen zijn ook flink lang, deze klok ik op 152 wagons. De vele goederentreinen met mijnbouwproducten zorgen er wel voor dat het een relatief smerige rit is. Je handen worden snel zwart van al het stof en het zweet, bovendien glinsterden m'n kleren toen ik in Belo Horizonte uitstapte van de vele minuscule metaalschilfers die rondvliegen.
Cargo train seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
48. Inmiddels rijden we dus weer rechts.
Rio Doce seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
49. Vreemde snelheidslimiet voor auto's bij station Conselheiro Pena. Ik heb meerdere van deze bordjes gezien, maar alleen in de buurt van dit station. Wellicht dat er een willekeurige vreemde belasting zit op snelheden boven de 30 km/h? Omdat Brazilië, laten we maar zeggen.
DSCN9813 by Timon91 on Flickr
50. Het landschap vlakt wat uit. Heet is het ook, zo midden op de dag is het wel 30 á 35 graden.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
51. Het station van Governador Valadares, 325 km buiten Vitória. Hier staat de trein iets langer stil, ook Gilberto gaat hier van de trein af. Ik was blij toen we weer gingen rijden, het wat alweer aardig heet geworden binnen. Iets buiten dit station kruisen we de tegentrein uit Belo Horizonte, tot nu toe is alles nog keurig op tijd.
Governor Valadares train station by Timon91 on Flickr
52. Meertje onderweg, onder wat bewolking. Bij een halte hier heb ik voor R$1 een bevroren avocadoshake gekocht, die echt fantastisch smaakte! :D
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
53. Voor de stop op station Intendente Câmara, nabij de stad Ipatinga, komt de mededeling of iedereen de metalen zonnewering naar beneden kan doen. Naar het schijnt wordt de trein hier nog wel eens bekogeld met stenen
Train Cariacica-Belo Horizonte interior by Timon91 on Flickr
54. Een kwartiertje later bereiken we Timóteo, ook hier is veel industrie.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
55. Goederentrein.
Cargo train seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
56. Het wordt weer wat heuvelachtiger.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
57. De trein in het zonnetje.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
58. Tunnels zijn er ook veel op dit stuk. Het begint ook al langzaam donker te worden.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
59. Mooie kerk in het volgende mijnbouwstadje. Let ook op de zeer bruinrode rivier.
Church seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
60. Mooie ligging, maar veel industrie. In tegenstelling tot veel plekken in Europa draaien al deze fabrieken en mijnen nog volop, werk is er genoeg hier.
Mining town seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
Hierna werd het té donker om nog te fotograferen. Ik praat nog wat met Daniel en Vivian, een pastoor en z'n zus, die achter mij zitten en op weg zijn naar Belo Horizonte. Op deze manier kom ik de laatste twee uur nog wel door. Een mooi stuk van de route, over een paar hoge viaducten, wordt helaas ook in het donker afgelegd, maar vanwege de duisternis is het in ieder geval een stuk koeler. Bij het inrijden van Belo Horizonte moet de metalen zonwering wederom dicht, ook hier vinden wel eens incidenten plaats. Om 19:57, 13 minuten te vroeg, arriveren we op het station van Belo Horizonte. Met de bus ga ik naar m'n hostel, waar niet zoveel gaande is. Behalve een paar Brazilianen die niet echt zin hebben om nog de stad in te gaan ben ik de enige gast. Aangezien ik nog wat slaap heb in te halen duik ik bijtijds m'n bed in. De volgende dag sta ik niet al te vroeg op, douche rustig en ontbijt relaxed. Ook hier is het ontbijt prima. In tegenstelling tot in Europa zit in Brazilië het ontbijt nagenoeg altijd bij de prijs inbegrepen in hostels. Na het ontbijt neem ik de stadsbus naar het station, Estação Central, vanaf waar ik wat door het centrum rond ga lopen.
Belo Horizonte dus, meestal afgekort tot Beagá, wat zoveel als "BH" betekent, maar dan op z'n Portugees uitgesproken. Met 2,5 miljoen is dit de zesde stad van Brazilië, de metropoolregio is met 5,5 miljoen inwoners de derde van het land. Beagá is komende zomer ook een speelstad voor het WK, het stadion hier is in tegenstelling tot sommige andere stadions al een tijdje klaar. Stel Nederland wordt tweede in de poule en Brazilië wint hun poule, dan zal hier de achtste finale tussen Nederland en Brazilië gespeeld worden. Laten we dan vooral hopen op eenzelfde afloop als in Zuid-Afrika ;) Die wedstrijd van toen doet hier verrassend genoeg nog steeds veel pijn.
Het centrum van de stad bestaat uit een gridpatroon, met een paar grote diagonale avenues. Heuvelachtig is het ook en afstanden zijn groot, dus de stadsbus is soms wel handig. 's Ochtends heb ik een ronde gelopen door het centrum, hieronder staan 8 foto's van het centrum om een korte indruk te geven. Alle (20) foto's staan hier, op Flickr.
61. Het mooie station. De ingang, die op de foto niet te zien is, zit rechts van het gebouw. Vanaf dit gedeelte vertrekken de metro's. De metro rijdt wel over normaalspoor en heeft ook bovenleiding, de goederenspoorlijn heeft op dit gedeelte "dubbel"spoor (zowel meterspoor als normaalspoor). Een metroritje kost R$1,80, goedkoper dan in São Paulo of Rio de Janeiro.
Estação Central in Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
62. Naar rechts gekeken, het zalmkleurige gebouw is het gebouw waar de trein naar Cariacica/Vitória vertrekt. Iets ervoor zie je een trap naar beneden, dat is de ingang van het metrostation. Verdere foto's heb ik hier niet gemaakt aangezien het erg rustig is. De personen die er wèl zijn vinden mijn camera over het algemeen erg interessant, dus die gaat gauw terug de tas in ;)
Estação Central in Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
63. Vlakbij het stadspark is er een folkloristische markt waar naast allerlei prullaria ook heel veel lekker ruikend eten verkocht wordt. Echt trek heb ik na het vullende ontbijt nog niet, maar een lunch zou ik straks wel kunnen scoren! Na samen met heel wat gezinnetjes en dagjesmensen een gewelddadige arrestatie van twee vechtende dronken lui in Parque Municipal te hebben aanschouwd neem ik een bus heuvelopwaarts, naar Praça do Papa (Plein van de Paus). Belo Horizonte betekent letterlijk "Prachtig Uitzicht", aangezien het tussen de heuvels ligt. Hier Praça do Papa, waar het gezellig is met dagjesmensen en wat Beagá's naam eer aan doet.
Praça do Papa, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
64. Naar achter gekeken. Je zit echt tegen een bergrug aan hier.
Praça do Papa, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
65. Op 10 minuten lopen van Praça do Papa ligt Mirante, een ander uitzichtpunt waar je een nóg beter uitzicht hebt over de stad. Net als vele andere grote steden hier is Beagá een redelijke betonzee. São Paulo spant daarin de kroon, maar dat is ook 4-5 keer zo groot.
View over Belo Horizonte from Mirante by Timon91 on Flickr
66. Slechte foto, maar ik wou hem toch graag laten zien. Dit is Mineirão, het grootste voetbalstadion van de stad en de staat en na het wereldberoemde Maracanã stadion in Rio de Janeiro de grootste van het land. Mineirão zal komende zomer ook het toneel zijn van enkele WK-wedstrijden, voor de Olympische Spelen in 2016 zal het ook gebruikt worden. Het ligt in de noordelijke wijk Pampulha, waar ik vanmiddag een kijkje wil nemen.
Mineirão seen from Mirante, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
67. Weer beneden. Mega hoge palmbomen op Avenida Brasil.
Avenida Brasil, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
68. Praça da Liberdade, aan de zuidkant van het centrum. Een gezellig plein met veel groen waar ik wat uitrust.
Praça Liberdade, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
Hierna ben ik teruggelopen naar de markt bij Parque Municipal, waar ik een heerlijke gevuld gefrituurd broodje met o.a. gekruide kip als lunch haal. Met de bus ga ik terug naar de hostel, met het plan om 's middags wat rond te kijken in Pampulha. Teruggekomen in de hostel wordt ik opgewacht door één van de drie Argentijnen die het hostel runt met de vraag "O australiano vai ao jogo de futebol no Mineirão nesta tarde, você quer ir também?". "Certo! A que horas?", is mijn tegenvraag. "As quatro, mas vocês têm que comprar bilhetes na loja do Atlético agora, eles vão fechar as duas!", antwoordt hij. De crux van het verhaal: 's middags blijkt de finale van de lokale voetbalcompetitie te zijn, in Mineirão nog wel. Een Australiër die net gearriveerd was wou er heen gaan, maar liever niet alleen. Mij lijkt het ook wel tof, dus we lopen samen naar de ticketshop van Atlético Mineiro - één van de twee teams die gaan spelen - die een kilometertje verderop ligt. Onderweg maken we kennis, hij is bezig aan een reis van een jaar door heel Zuid-Amerika. De tickets zijn snel gekocht, met een stadsbus gaan we richting Pampulha. M'n camera heb ik niet meegenomen, aangezien die niet in m'n broekzak past leek me dat niet zo'n strak plan. De rit naar het stadion duurt ongeveer 40 minuten, het is een eindje buiten het centrum. Onderweg valt ons op dat we wel erg veel Cruzeiro-blauw zien, en maar heel weinig Atlético-zwartwit. Bij het stadion blijkt ook waarom: Cruzeiro speelt thuis, dus we zitten in het uitvak! De ingangscontrole is streng, maar de sfeer in het stadion is fantastisch. Dat er geen alcohol meer verkocht wordt is voor ons wellicht jammer, maar het scheelt denk ik wel heel erg veel problemen, aangezien het leeuwendeel van de supporters al bezopen binnen kwam. De wedstrijd is ondanks de 0-0 einduitslag leuk om te zien, zo heb ik toch nog eens Ronaldinho zien voetballen op z'n ouwe dag ;) Verder veel gezang, hartstocht en gescheld. De ME moet een paar keer een naburig Cruzeiro-vak in om iemand weg te halen. Ook de arbitrage wordt zowel in de rust als na de wedstrijd door een klein legertje ME van het veld af begeleid. De einduitslag betekent wel dat Cruzeiro kampioen is, wat de sfeer enigszins agressief doet worden in ons vak. Toen de ME begon met charges uitvoeren bij de fanatieke Atlético supporters vonden wij het ook wel tijd om maar weer terug te gaan, maar het was een fantastische ervaring! De reis terug duurt wat lang, in het centrum is het een groot feest. Een paar biertjes later lig ik op bed, met een voldaan gevoel :)
Goed, om te beginnen de eerste indruk van Brazilië: de kaart. Het land is GROOT, wat vooral opvalt als je vanaf hetzelfde zoomniveau eens naar Europa kijkt. Het land beslaat 8.515.767 km² en is daarmee qua oppervlakte het vijfde land ter wereld en het grootste Portugeestalige land op deze planeet. Voor je referentie en om de feitjes te completeren: dit is ongeveer 200 keer Nederland, of de 48 aangrenzende (contiguous) staten van de VS plus Zweden. Verder wonen er ruim 200 miljoen mensen, wat betekent dat het land ook de vijfde grootste bevolking heeft. De grootste stad van het land is São Paulo, wat tevens de grootste stad van zowel het westelijk als het zuidelijk halfrond is, de hoofdstad is Brasília. Zoals waarschijnlijk wel bekend is Brazilië komende zomer gastheer voor het WK voetbal, waar nog heel wat om te doen is. De munteenheid is de Real (meervoud: Reais), geschreven met het symbool R$. Momenteel schommelt de wisselkoers tussen de 3 en 3,2 R$ per euro en anders dan dat je wellicht zou verwachten ligt het prijsniveau gemiddeld genomen gelijk met dat in Nederland.
Voor de referentie, de kaart naast die van Europa:
Brazilië bestaat uit 26 staten en één federaal district, analoog aan de Verenigde Staten van Amerika. In dit verslag doen we vier van deze staten aan. Het aangegeven vierkantje in de bovenstaande kaart is waar het in dit verslag om gaat. Een detailopname hiervan:
In de detailopname is de reis opgenomen die ik in vijf dagen gemaakt heb. De reis begint in mijn huidige woonplaats, São José dos Campos, vanaf daar reizen we via Rio de Janeiro (RJ) naar Vitória, de hoofdstad van de staat Espírito Santo (ES), daarna gaan we door naar Belo Horizonte, de hoofdstad van Minas Gerais (MG), waar we tevens een uitstapje maken naar Ouro Preto. Tenslotte reizen we weer terug naar "huis", naar São José dos Campos. Omdat ik me kan voorstellen dat jullie topografie van Brazilië niet extreem up-to-date is heb ik per etappe nog een kaartje toegevoegd, omdat het anders wat verwarrend kan worden met al die namen.
We beginnen dus in São José dos Campos, een stad met zo'n 700.000 inwoners op ca. 100 km ten oosten van São Paulo. Een bijzondere stad is het niet, maar om te wonen is het niet verkeerd. Er zijn genoeg onveiligere en armere gebieden te vinden, al is het ook hier nog wel oppassen. Armoede, criminaliteit en de bijbehorende veiligheidsproblemen zijn wel de grootste problemen waar het land momenteel mee te maken heeft, erover praten met een gemiddelde Braziliaan is ongeveer net zo leuk als met een werkloze Waal praten over de bruisende, florissante arbeidsmarkt van Wallonië
São José dos Campos huisvest één van de belangrijkste onderzoekscentra van Latijns-Amerika, wat ook de reden is dat ik hier überhaupt zit. Sinds in de jaren 50 de snelweg tussen São Paulo (100 km naar het westen) en Rio de Janeiro (340 km naar het oosten) geopend is en de industrie zich begon de ontwikkelen is de stad hard gegroeid: in 60 jaar is de stad ca. 15 keer zo groot geworden. Embraer, na Boeing en Airbus de derde grootste vliegtuigbouwer ter wereld, heeft hier z'n hoofdkwartier en een gigantische fabriek en levert de grootste bijdrage aan de economie van de stad. Wel geestig overigens, ik heb nu al een paar keer een vliegtuig van KLM Cityhopper hier zien overvliegen. Niet dat KLM Cityhopper op São José dos Campos vliegt, maar die dingen worden hier dus geproduceerd ;)Aan het begin van m'n verblijf hier heb ik een keer een rondje door het centrum en over de militaire onderzoekscampus gelopen, foto's (28) daarvan kun je hier vinden. De foto's zijn soms wellicht wat saai, maar heel speciaal is het stadje niet en op zondag is het nogal rustig op straat. Dat laatste was ook de reden dat ik toen het fotorondje gemaakt heb, op de overige dagen word je elke tien meter praktisch doodgereden, het verkeer hier kom ik zo nog wel even op terug
De fotoset is vooral bedoeld om een indruk te geven van zo'n doorsnee Braziliaanse stad. Wat foto's (11) uit de directe omgeving van São José dos Campos staan hier, die heb ik tijdens een fietstochtje gemaakt. 1. Na al dit gezwets is het tijd om aan de reis te beginnen. Donderdagochtend heb ik nog gewerkt, donderdagmiddag heb ik m'n tas ingepakt en heb rustig de wandeling van 3 km naar het busstation gemaakt. De eerste etappe was meteen de langste: een busrit van 14 uur. Treinen zijn er in Brazilië bij benadering niet, dus je bent op de bus en het vliegtuig aangewezen. Elk zichzelf respecterend stadje in dit land heeft wel een "rodoviária", een busstation, wat in de meeste gevallen prima uitgerust is. Het busstation van São José is zeker geen uitzondering, alleen de buurt er omheen is niet zo best. In de praktijk wil dat zeggen: als je in het donker aankomt kun je maar beter een taxi pakken naar je eindbestemming..... Hier het busstation (Rodoviária Frederico Ozanam) gezien vanaf de voorplaats.
Rodoviária Frederico Ozanam, São José dos Campos by Timon91 on Flickr
2. Binnen in het zeshoekige gebouw. Er zijn genoeg wachtstoeltjes, er zijn meerdere opties om eten en drinken te halen, verder heeft elk busbedrijf er een loket, zijn er gratis toiletten, pinautomaten, een bagageopslag en eigenlijk alles wat je maar nodig hebt als je een lange reis voor de boeg hebt. De ijsjesstand van de Mac en de Subway zijn de voor ons bekendste aanwezigen.
Rodoviária Frederico Ozanam, São José dos Campos by Timon91 on Flickr
3. De andere kant op gekeken, rechts zie je de hoek met alle loketten, links de glazen wand die de reizigers scheidt van het wachtgedeelte. Vanaf São José heb je al aardig wat reismogelijkheden, voor de meer exotische bestemmingen moet je naar Rodoviária Tietê in São Paulo, wat afhankelijk van het verkeer 1 á 2 uur rijden is, met 2-3 bussen per uur. Elk busbedrijf toont de bestemmingen boven z'n loket, verder kun je op http://www.buscaonibus.com.br zo ongeveer elke langeafstandsbus van Brazilië vinden. Mijn bus ging om 16:00, dus ik had nog tijd genoeg om even een ijsje te eten.
Rodoviária Frederico Ozanam, São José dos Campos by Timon91 on Flickr
4. Een kwartiertje voor vertrek werd mijn bus klaargezet: deze knalgele touringcar van Itapemirim, het grootste busbedrijf van Latijns-Amerika. Door heel Brazilië kom je bussen van hen tegen. Fortaleza, plm. 3000 km en 48 uur verderop, is de verste bestemming die direct vanaf São José te bereiken is. Deze rit wordt ook door Itapemirim verzorgd. Zo ver ga ik niet nu, maar dit wordt wel mijn langste busrit hier tot nu toe. Mijn eerste bestemming is dus Vitória, wat inclusief een paar kleine omweggetjes voor stops onderweg iets minder dan 900 km is. De bus doet daar volgens de dienstregeling een schamele 14 uur over. Vertrek is 's middags om 4 uur, aankomst de volgende ochtend om 6 uur. Naar mijn weten rijdt de bus elke dag, dus dat is lekker handig :)
Itapemirim bus at Rodoviária Frederico Ozanam, São José dos Campos by Timon91 on Flickr
De bus begint hier en ik kan de hele rit uitzitten. Een kaartje van de rit:
5. Ondanks dat ik over het algemeen een gruwelijke hekel heb aan bussen kan ik de langeafstandsbussen hier nog wel een beetje waarderen. De bussen zijn relatief comfortabel, zijn redelijk nieuw en de meesten hebben ook een wc aan boord. Deze heeft er zelfs twee, een heren- en een damestoilet. Stoel 31, links aan het raam, is de komende 14 uur mijn zetel. Naast ikzelf stappen er hier nog 7 andere mensen in. Tarieven zijn redelijk fixed, vroegboektarieven doen ze nauwelijks aan. De prijs neemt vrijwel evenredig toe met afstand/reistijd.
Itapemirim bus interior by Timon91 on Flickr
São José dos Campos ligt aan de BR-116, de snelweg tussen São Paulo en Rio de Janeiro. Veel hoofdwegen hier hebben ook een naam, deze heet "Rodovia Presidente Dutra" (rodovia = snelweg), meestal kortweg "Dutra" genoemd. Op de bewegwijzering wordt dit ook zo aangegeven. Zoals ik al zei is het verkeer hier een enorme chaos. Verkeersregels lijken vaak niet te bestaan en het is nagenoeg altijd stervensdruk. Daar komt nog eens bij dat de wegen in grote delen van Brazilië nauwelijks verhard en/of heel slecht zijn. In de staat São Paulo (SP), de rijkste van het land, valt het wat dat betreft nog wel mee, dus dat scheelt. Het mag dan ook geen verrassing heten dat er gigantisch veel verkeersdoden vallen in Brazilië.
6. Goed, stipt om 16:00 vertrekken we, op de Dutra stroomt het verkeer soms goed, soms matig door. De eerste stop is zo'n 50 km verderop, in Taubaté. Daar stapt nog één iemand in, bij het terugrijden naar de snelweg had ik nog een mooi uitzicht met tegenlicht op de skyline van Taubaté (280.000 inwoners).
Taubaté skyline by Timon91 on Flickr
7. En we draaien weer de snelweg op.
Rodovia Presidente Dutra near Taubaté by Timon91 on Flickr
8. De volgende stop volgt 40 km later, in Aparecida. Dit stadje is vooral bekend vanwege de gigantische basiliek die hier staat, welke goed vanaf de snelweg te zien is. Brazilianen zijn erg katholiek, mij werd dan ook wederom - het was de derde keer dat ik hier langs reed en tevens de derde keer dat het gebeurde - enthousiast verteld dat Paus Benedictus XVI hier in 2007 op bezoek geweest is.
Basílica Nossa Senhora da Conceição Aparecida by Timon91 on Flickr
Een uurtje na Aparecida volgt de eerste pitstop, bij een wegrestaurant in een heel fout, kitscherig vakwerkgebouw. Het heet dat ook niet voor niets "Graal Alemão", ofwel "Duitse Graal", waarbij Graal vergelijkbaar is met veel grotere en uitgebreidere versies van de AC Restaurants langs de Nederlandse snelwegen. Een foto heb ik helaas niet, daar was het te donker voor. 160 km na São José dos Campos wordt de grens met de staat Rio de Janeiro (RJ) bereikt. De laatste twee stops om passagiers op te pikken vinden plaats in Barra Mansa en Volta Redonda, twee ietwat grimmige industriesteden 80 km voorbij de grens tussen SP en RJ. Na vertrek uit Volta Redonda is de bus voor ongeveer 60% gevuld, maar de stoel naast mij blijft leeg. We keren terug naar de Dutra en vervolgen onze weg naar de stad Rio de Janeiro. 50 km na Volta Redonda volgt er een spectaculaire afdaling, waarin er in weinig tijd een paar honderd meter gedaald wordt. De rijbanen van de snelweg liggen hier ook gescheiden, de vorige keer heb ik dit stuk wel in het daglicht afgelegd. Niet lang daarna komen de favela's van Rio de Janeiro in zicht. In São Paulo zijn meer favela's dan in Rio, maar in Rio zijn ze door de heuvels wel veel zichtbaarder en liggen ze ook dichterbij het centrum. Een busrit in de spits de stad in - zoals ik twee maanden geleden had tijdens Carnaval - is genoeg om op een veilige manier een indruk te krijgen, want je kijkt recht de straten van de sloppenwijken in...... Ook nu rijden we door de eindeloze favela's, waar het 's avonds nog een heel stuk gevaarlijker is. Een triest gezicht, maar armoede is hier sowieso erg zichtbaar. Op de snelweg is er gelukkig niet zoveel aan de hand en na een korte stop in het busdepot van Itapemirim steken we de ruim 13 km lange Ponte Presidente Costa e Silva over. Inmiddels is het al half 12 en begin ik aan mijn poging tot slapen terwijl we over de BR-101 richting het noordoosten rijden.
Rond 2 uur 's nachts stoppen we voor een half uurtje bij een wegrestaurant, waar ik een klein rondje loop. De airco in de bus is verschrikkelijk koud, dus ik ben blij dat ik een trui heb meegenomen. Na de stop slaap ik nog een paar uur, om kwart voor zes ontwaak ik definitief. Ik word wakker met uitzicht op de opkomende zon, om kwart over 6 rijden we Vitória in.
9. De opkomende zon, gezien vanaf de brug over de Rio Santa Maria, die hier uitmondt in zee.
Rio Santa Maria, Vitória by Timon91 on Flickr
10. Aankomst op het busstation van Vitória, met een half uurtje vertraging. Vitória ligt op een eiland en heeft ongeveer 350.000 inwoners, maar de metropoolregio heeft er ongeveer 1,6 miljoen. Vitória is de hoofdstad van de staat Espírito Santo, welke één van de kleinste staten van het land is, net iets groter dan Nederland.
Rodoviária Carlos Alberto Vivácqua Campos, Vitória by Timon91 on Flickr
Vanaf het busstation neem ik een stadsbus naar mijn hostel, zo'n 10 km verderop. De afstanden zijn redelijk groot hier, aangezien de stad geconcentreerd is langs de hele riviermonding en oceaankust. De hostel en de mensen daar zijn heel chill en ik kan al inchecken, ondanks dat het pas half 8 's ochtends is. Ik neem eerst een douche, ik kan daarna mee ontbijten. Tijdens het ontbijt raak ik aan de praat met Judith, een tijdelijk medewerkster van de hostel die uit Hongarije blijkt te komen. Mijn "Jó reggelt, Timon vagyok. Nem beszélek magyarul!" is een goeie start voor een gesprek
Na een gezellig ontbijt vertrek ik naar.... jawel, het treinstation! Ik heb eerder genoemd dat de trein als vervoersmiddel in Brazilië vrij waardeloos is, aangezien er bijna geen personenvervoer meer plaatsvindt met de trein. Er is nog wel een redelijk spoorwegnet, maar dat wordt alleen voor goederenvervoer gebruikt. Ook mijn woonplaats São José dos Campos heeft een treinstation wat vroeger wel voor passagiersvervoer gebruikt is, maar toen ik daar een keer heen wou om wat fotootjes te maken werd ik nog voor ik m'n fiets goed en wel op slot had gezet al aangesproken door de spoorwegpolitie met de vraag wat ik kwam doen. Het station was hermetisch afgesloten en op mijn vriendelijke verzoek of ik uit interesse wat foto's mocht maken werd direct afwijzend gereageerd. Helaas, dan niet. Het personenspoorvervoer hier is grotendeels de das omgedraaid door President Kubitschek (1955-1961), die graag de VS achterna wou en meer had met auto's dan met openbaar vervoer en beleid voerde onder het motto van "50 jaar vooruitgang in 5 jaar".
Echter, er zijn nog wel een paar lijnen open voor personenvervoer en een aantal steden heeft ook wel metro's en voorstadstreinen, maar er zijn voor zover ik heb kunnen achterhalen nog maar twee langeafstandstreinen: in het noorden die tussen São Luis en Parauapebas, die per richting drie keer per week rijdt, en de trein die ik morgen ga nemen, die van Vitória naar Belo Horizonte, die wèl elke dag rijdt. Deze beide treinen worden geëxploiteerd door Vale, daarover later meer.
11. Via het internet heb ik mijn kaartje gekocht. Een enkele reis in de 2e klas, "Econômica", kost R$58, met een directe bus kost een enkele reis ongeveer R$84. Het mag daarom geen verrassing heten dat de trein bij de lokale bevolking ook wel populair is. Wel moet ik nog even de voucher inwisselen voor een echt ticket op het station, dus dat heb ik meteen maar even gedaan. Het station ligt in Cariacica, een voorstad van Vitória aan de andere kant van de Rio Santa Maria. Ik word snel geholpen, mijn ticket (een kassabonnetje, helaas), krijg ik snel mee. Hier een foto van de stationshal, die afgezien van een paar mensen leeg is.
Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
12. Overzichtskaartje in de stationshal, de trein stopt onderweg 30 keer onderweg naar Belo Horizonte.
Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
Op het perron mocht in van het veiligheidspersoneel uiteraard geen foto's maken, dus dan morgen nog maar een poging wagen ;) De trein vertrekt om 7 uur 's ochtends vanuit Vitória, dus ik heb nog een hele dag om de stad te verkennen. Met de bus ben ik terug naar het centrum gegaan.
13. Vitória is een havenstad, zowel aan de zee als in de riviermonding liggen grote havens. Ook hier, in het centrum, zijn de schepen nooit ver weg.
Centro, Vitória by Timon91 on Flickr
14. Een van de weinige oude gebouwen hier, Palácio Anchieta.
Centro, Vitória by Timon91 on Flickr
15. Flats vind je overal in Brazilië, ook hier aan Rua Pedro Palácios.
Rua Pedro Palácios, Vitória by Timon91 on Flickr
16. Parque Moscoso, een park in het centrum waar ik even uitrust.
Parque Moscoso, Vitória by Timon91 on Flickr
17. Een typische straat in het centrum, Rua Duque de Caxias. Autovrije centra zijn hier niet zo populair, bijna overal is het wel oppassen geblazen om niet aan gort gereden te worden.
Rua Duque de Caxias, Vitória by Timon91 on Flickr
18. De kathedraal, schitterend gebouw!
Catedral Metropolitana de Vitória by Timon91 on Flickr
19. Vitória ligt aan zee, dus uiteraard is er ook strand. Dit strand, Praia Camburi, ligt ver genoeg van de havens om niet tè vervuild te zijn. 's Middags rust ik hier even heerlijk uit en zwem wat. Druk is het niet, maar ik ben niet de enige die aan het zwemmen is.
Praia Camburi, Vitória by Timon91 on Flickr
20. Er wordt ook nog gevist hier.
Fisherman at Praia Camburi, Vitória by Timon91 on Flickr
Na een relaxte middag heb ik in de hostel wat gegeten, wat gelezen en een biertje gedronken. Niet lang daarna komen er wat andere reizigers bij en wordt het pas echt gezellig. Ook komen de flessen cachaça, Braziliaans suikerrietlikeur, op tafel en pas na veel moeite lig ik om half 1 op bed. Ik ben niet meer meegegaan de stad in, aangezien de wekker alweer om half 5 staat. Met een beetje (hoofd)pijn en veel moeite kruip ik de volgende ochtend m'n bed uit, douche en eet wat ontbijt, wat ze al speciaal voor mij op dit onchristelijke tijdstip klaargezet hebben. Iets na vijven slenter ik richting Praia Camburi, vanaf waar ik met stadsbus 505 naar het station kan. De rit duurt ruim een half uur, maar omdat ik nog wat eten wil kopen (uiteraard vergeten de dag ervoor) en omdat er op de vroege zaterdagochtend niet zoveel bussen rijden wil ik liever niet te laat vertrekken. Pas na een half uur wachten komt bus 505 opdagen, ik was al aan het bedenken hoeveel een taxi zou gaan kosten, maar dat is gelukkig niet meer nodig. Ondanks het weekend en het vroege tijdstip staat er al wel file, maar goed, de spitsfiles op de A1 in Nederland stellen weinig voor vergeleken met de verkeersinfarcten hier. Om half 7 sta ik op het station, waar het al redelijk druk is. Ik haal een soort gevuld kipbroodje bij het enige eetkraampje als extra ontbijt en maak dan nog wat foto's.
21. Het station vanaf het voorplein gezien.
Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
22. En vanaf de zijkant. Rechts van mij ligt het perron en staat de trein klaar. Het perron ligt in een bocht en is - zoals het Brazilië betaamt - afgesloten met hekken.
Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
23. De locomotief die ons naar Belo Horizonte zal gaan brengen. Een echt bakbeest! Dichterbij dan dit kan ik helaas niet komen, want er staat - uiteraard - een hek.
Train to Belo Horizonte at Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
24. Het perron met links de trein. Het perron is nog afgesloten, maar je moet een klein stukje over een afgesloten stukje perron lopen om in de hal te komen. Mooie tijd voor een plaatje, het beveiligingspersoneel negerend.
Train to Belo Horizonte at Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
25. Binnen is het druk, na een paar minuten begint het instappen. Je kaartje wordt gecontroleerd bij de deur naar het perron, daarna word je naar links of rechts doorverwezen naar je rijtuig. Ik heb een plaats in rijtuig 5, het eerste rijtuig na het rijtuig direct rechts.
Train to Belo Horizonte at Estação Pedro Nolasco, Cariacica by Timon91 on Flickr
26. Het interieur van mijn rijtuig. Nu nog leeg, straks vrijwel vol. De raampjes kunnen open, dus dat is voor de foto's goed nieuws. Helaas heb ik wel een raamplaats bij een tussenschot, maar als ik m'n stoel ver naar achter zet kan ik nog wel goed naar buiten kijken.
Train Cariacica-Belo Horizonte interior by Timon91 on Flickr
27. Een overzicht van de stops met de kilometers erbij.
Train Cariacica-Belo Horizonte interior by Timon91 on Flickr
Stipt om 7 uur vertrekken we. De rit naar Belo Horizonte is, zoals op de bovenstaande foto te zien is, 664 kilometers lang en zal zo'n 13 uur duren. Het bedrijf wat de trein exploiteert is Vale, een mijnbouwbedrijf wat de spoorlijn gebruikt om de mijnbouwproducten uit de staat Minas Gerais naar de kust te brengen en de spoorlijn tot 2027 onder concessie heeft. Het is eigenlijk nog wel verrassend te noemen dat ze nog de moeite doen om ook nog een passagierstrein te exploiteren, zoals later nog wel terug zal komen is het een drukke spoorlijn met veel goederentreinen. Een kaartje van de rit met alle stations staat op foto 12.
28. Achter mijn rijtuig hangen nog drie rijtuigen, hier in de bocht bij het verlaten van station Cariacica.
Train to Belo Horizonte leaving Estação Pedro Nolasco by Timon91 on Flickr
29. De eerste stop, na 15 minuten. Naast mij zit David, een 17-jarige jongen die in Vitória woont en met z'n moeder op familiebezoek gaat in een stadje op een paar uur voor Belo Horizonte.
Estação Cariacica Flexal by Timon91 on Flickr
30. Een groot deel van de route is dubbelspoor en er wordt afwisselend links en rechts gereden. Het is overigens meterspoor, dus de boogstralen van de bochten zijn soms een stuk kleiner dan normaal.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
31. Station Fundão, een uurtje na het verlaten van Vitória/Cariacica.
Fundão train station by Timon91 on Flickr
32. Het landschap onderweg. Groene heuvels, afwisselend gras en lage begroeiing en met hier en daar een enkele (palm)boom, soms wat bos. De trein rijdt redelijk door, waar het kan zo'n 70 km/h.
Landscape seen from train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
33. Station Piraqueaçú, na 75 km.
Piraqueaçú train station by Timon91 on Flickr
34. Ingezoomd naar voren.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
35. Station Colatina, zowaar met twee perrons.
Colatina train station by Timon91 on Flickr
36. En we rollen weer verder. Onderweg hoost het nog even kort, maar dat trekt snel voorbij.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
37. Voor een groot deel van de route volgt de spoorlijn het dal van de Rio Doce, ofwel de "Zoete rivier". Hier een onafgemaakte brug over de rivier.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
38. De rivier zelf. Vrij breed, matig stromend en veel zandstranden waar ik af en toe wel mensen zie zwemmen.
Rio Doce seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
39. Het gedeelte van de trein voor mij in vol ornaat, alleen de lok schuilt achter wat bosjes. In totaal zijn er 15 rijtuigen. Voor zover ik kon zien zit de trein goed vol, mijn rijtuig in ieder geval wel.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
40. Naar achter gekeken. Het bovendeel van de deuren staat open voor ventilatie, er zijn veel mensen die hier staan om naar buiten te kijken, van de frisse lucht te genieten of om foto's te maken.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
41. Mijn rijtuig, ditmaal gevuld. Achterin zie je Gilberto staan, de man in het groen/grijze uniform. Gilberto is het eerste deel van de rit de conducteur van o.a. mijn rijtuig. Naast het controleren van de tickets en het helpen in/uitstappen bij de stations is hij ook druk bezig met passagiers entertainen. Ik heb nog een kwartiertje met hem gepraat, hij vond het wel geestig dat er een "gringo" (buitenlander) in de trein zat. Prachtkerel, met schitterende humor! Jammer dat hij halverwege om wat voor reden dan ook uitstapte.
Train Cariacica-Belo Horizonte interior by Timon91 on Flickr
42. Naar voren gekeken in een bocht. Dit stukje rijden we links, andere stukken rechts. Waarom? Geen idee. Omdat Brazilië, is bij veel van zulke vragen een goed antwoord ;) Soms zijn er op één spoor wel wat werkzaamheden, maar meestal komen we aan beide kanten gewoon tegentreinen tegen.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
43. Nog een brug.
View from train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
44. Op veel stations onderweg heb je perronverkopers met eten. Aangezien je op station Cariacica nauwelijks iets kan kopen wat meeneembaar is en ik dus vergeten was de dag ervoor boodschappen te doen is het voor mij een mooie uitkomst. Bij een station onderweg heb ik een pindakoek gekocht, het ziet er wellicht wat twijfelachtig uit maar het was elke centavo waard ;) Overigens is er ook een restauratierijtuig, maar dat zit me iets te ver weg, gruwelijk veel honger heb ik niet en bovendien werd mij verteld dat het eten duur en slecht was. Wel komt er ongeveer elke anderhalf uur een karretje van het restauratierijtuig voorbij met snacks en gekoelde dranken, die voor zover ik kon zien wel redelijk geprijsd waren.
Peanut cookie on the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
45. Station Baixo Guandu, het laatste station in de staat Espírito Santo. Hierna rijden we de staat Minas Gerais in, wat letterlijk "Algemene Mijnen" betekent. Het is dan ook geen verrassing dat zich hier veel mijnen bevinden
Baixo Guandu train station by Timon91 on Flickr
46. Anders dan de vorige foto doet vermoeden is hier geen tweede perron, maar spoorlopen is niet zo'n probleem.
Baixo Guandu train station by Timon91 on Flickr
47. Één van de vele tegentreinen, dit is de eerste die ik op de foto heb kunnen zetten. De zoveelste ertstrein. De treinen zijn ook flink lang, deze klok ik op 152 wagons. De vele goederentreinen met mijnbouwproducten zorgen er wel voor dat het een relatief smerige rit is. Je handen worden snel zwart van al het stof en het zweet, bovendien glinsterden m'n kleren toen ik in Belo Horizonte uitstapte van de vele minuscule metaalschilfers die rondvliegen.
Cargo train seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
48. Inmiddels rijden we dus weer rechts.
Rio Doce seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
49. Vreemde snelheidslimiet voor auto's bij station Conselheiro Pena. Ik heb meerdere van deze bordjes gezien, maar alleen in de buurt van dit station. Wellicht dat er een willekeurige vreemde belasting zit op snelheden boven de 30 km/h?
Omdat Brazilië, laten we maar zeggen.DSCN9813 by Timon91 on Flickr
50. Het landschap vlakt wat uit. Heet is het ook, zo midden op de dag is het wel 30 á 35 graden.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
51. Het station van Governador Valadares, 325 km buiten Vitória. Hier staat de trein iets langer stil, ook Gilberto gaat hier van de trein af. Ik was blij toen we weer gingen rijden, het wat alweer aardig heet geworden binnen. Iets buiten dit station kruisen we de tegentrein uit Belo Horizonte, tot nu toe is alles nog keurig op tijd.
Governor Valadares train station by Timon91 on Flickr
52. Meertje onderweg, onder wat bewolking. Bij een halte hier heb ik voor R$1 een bevroren avocadoshake gekocht, die echt fantastisch smaakte! :D
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
53. Voor de stop op station Intendente Câmara, nabij de stad Ipatinga, komt de mededeling of iedereen de metalen zonnewering naar beneden kan doen. Naar het schijnt wordt de trein hier nog wel eens bekogeld met stenen
Train Cariacica-Belo Horizonte interior by Timon91 on Flickr
54. Een kwartiertje later bereiken we Timóteo, ook hier is veel industrie.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
55. Goederentrein.
Cargo train seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
56. Het wordt weer wat heuvelachtiger.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
57. De trein in het zonnetje.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
58. Tunnels zijn er ook veel op dit stuk. Het begint ook al langzaam donker te worden.
Train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
59. Mooie kerk in het volgende mijnbouwstadje. Let ook op de zeer bruinrode rivier.
Church seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
60. Mooie ligging, maar veel industrie. In tegenstelling tot veel plekken in Europa draaien al deze fabrieken en mijnen nog volop, werk is er genoeg hier.
Mining town seen from the train Cariacica-Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
Hierna werd het té donker om nog te fotograferen. Ik praat nog wat met Daniel en Vivian, een pastoor en z'n zus, die achter mij zitten en op weg zijn naar Belo Horizonte. Op deze manier kom ik de laatste twee uur nog wel door. Een mooi stuk van de route, over een paar hoge viaducten, wordt helaas ook in het donker afgelegd, maar vanwege de duisternis is het in ieder geval een stuk koeler. Bij het inrijden van Belo Horizonte moet de metalen zonwering wederom dicht, ook hier vinden wel eens incidenten plaats. Om 19:57, 13 minuten te vroeg, arriveren we op het station van Belo Horizonte. Met de bus ga ik naar m'n hostel, waar niet zoveel gaande is. Behalve een paar Brazilianen die niet echt zin hebben om nog de stad in te gaan ben ik de enige gast. Aangezien ik nog wat slaap heb in te halen duik ik bijtijds m'n bed in. De volgende dag sta ik niet al te vroeg op, douche rustig en ontbijt relaxed. Ook hier is het ontbijt prima. In tegenstelling tot in Europa zit in Brazilië het ontbijt nagenoeg altijd bij de prijs inbegrepen in hostels. Na het ontbijt neem ik de stadsbus naar het station, Estação Central, vanaf waar ik wat door het centrum rond ga lopen.
Belo Horizonte dus, meestal afgekort tot Beagá, wat zoveel als "BH" betekent, maar dan op z'n Portugees uitgesproken. Met 2,5 miljoen is dit de zesde stad van Brazilië, de metropoolregio is met 5,5 miljoen inwoners de derde van het land. Beagá is komende zomer ook een speelstad voor het WK, het stadion hier is in tegenstelling tot sommige andere stadions al een tijdje klaar. Stel Nederland wordt tweede in de poule en Brazilië wint hun poule, dan zal hier de achtste finale tussen Nederland en Brazilië gespeeld worden. Laten we dan vooral hopen op eenzelfde afloop als in Zuid-Afrika ;) Die wedstrijd van toen doet hier verrassend genoeg nog steeds veel pijn.
Het centrum van de stad bestaat uit een gridpatroon, met een paar grote diagonale avenues. Heuvelachtig is het ook en afstanden zijn groot, dus de stadsbus is soms wel handig. 's Ochtends heb ik een ronde gelopen door het centrum, hieronder staan 8 foto's van het centrum om een korte indruk te geven. Alle (20) foto's staan hier, op Flickr.
61. Het mooie station. De ingang, die op de foto niet te zien is, zit rechts van het gebouw. Vanaf dit gedeelte vertrekken de metro's. De metro rijdt wel over normaalspoor en heeft ook bovenleiding, de goederenspoorlijn heeft op dit gedeelte "dubbel"spoor (zowel meterspoor als normaalspoor). Een metroritje kost R$1,80, goedkoper dan in São Paulo of Rio de Janeiro.
Estação Central in Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
62. Naar rechts gekeken, het zalmkleurige gebouw is het gebouw waar de trein naar Cariacica/Vitória vertrekt. Iets ervoor zie je een trap naar beneden, dat is de ingang van het metrostation. Verdere foto's heb ik hier niet gemaakt aangezien het erg rustig is. De personen die er wèl zijn vinden mijn camera over het algemeen erg interessant, dus die gaat gauw terug de tas in ;)
Estação Central in Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
63. Vlakbij het stadspark is er een folkloristische markt waar naast allerlei prullaria ook heel veel lekker ruikend eten verkocht wordt. Echt trek heb ik na het vullende ontbijt nog niet, maar een lunch zou ik straks wel kunnen scoren! Na samen met heel wat gezinnetjes en dagjesmensen een gewelddadige arrestatie van twee vechtende dronken lui in Parque Municipal te hebben aanschouwd neem ik een bus heuvelopwaarts, naar Praça do Papa (Plein van de Paus). Belo Horizonte betekent letterlijk "Prachtig Uitzicht", aangezien het tussen de heuvels ligt. Hier Praça do Papa, waar het gezellig is met dagjesmensen en wat Beagá's naam eer aan doet.
Praça do Papa, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
64. Naar achter gekeken. Je zit echt tegen een bergrug aan hier.
Praça do Papa, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
65. Op 10 minuten lopen van Praça do Papa ligt Mirante, een ander uitzichtpunt waar je een nóg beter uitzicht hebt over de stad. Net als vele andere grote steden hier is Beagá een redelijke betonzee. São Paulo spant daarin de kroon, maar dat is ook 4-5 keer zo groot.
View over Belo Horizonte from Mirante by Timon91 on Flickr
66. Slechte foto, maar ik wou hem toch graag laten zien. Dit is Mineirão, het grootste voetbalstadion van de stad en de staat en na het wereldberoemde Maracanã stadion in Rio de Janeiro de grootste van het land. Mineirão zal komende zomer ook het toneel zijn van enkele WK-wedstrijden, voor de Olympische Spelen in 2016 zal het ook gebruikt worden. Het ligt in de noordelijke wijk Pampulha, waar ik vanmiddag een kijkje wil nemen.
Mineirão seen from Mirante, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
67. Weer beneden. Mega hoge palmbomen op Avenida Brasil.
Avenida Brasil, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
68. Praça da Liberdade, aan de zuidkant van het centrum. Een gezellig plein met veel groen waar ik wat uitrust.
Praça Liberdade, Belo Horizonte by Timon91 on Flickr
Hierna ben ik teruggelopen naar de markt bij Parque Municipal, waar ik een heerlijke gevuld gefrituurd broodje met o.a. gekruide kip als lunch haal. Met de bus ga ik terug naar de hostel, met het plan om 's middags wat rond te kijken in Pampulha. Teruggekomen in de hostel wordt ik opgewacht door één van de drie Argentijnen die het hostel runt met de vraag "O australiano vai ao jogo de futebol no Mineirão nesta tarde, você quer ir também?". "Certo! A que horas?", is mijn tegenvraag. "As quatro, mas vocês têm que comprar bilhetes na loja do Atlético agora, eles vão fechar as duas!", antwoordt hij. De crux van het verhaal: 's middags blijkt de finale van de lokale voetbalcompetitie te zijn, in Mineirão nog wel. Een Australiër die net gearriveerd was wou er heen gaan, maar liever niet alleen. Mij lijkt het ook wel tof, dus we lopen samen naar de ticketshop van Atlético Mineiro - één van de twee teams die gaan spelen - die een kilometertje verderop ligt. Onderweg maken we kennis, hij is bezig aan een reis van een jaar door heel Zuid-Amerika. De tickets zijn snel gekocht, met een stadsbus gaan we richting Pampulha. M'n camera heb ik niet meegenomen, aangezien die niet in m'n broekzak past leek me dat niet zo'n strak plan. De rit naar het stadion duurt ongeveer 40 minuten, het is een eindje buiten het centrum. Onderweg valt ons op dat we wel erg veel Cruzeiro-blauw zien, en maar heel weinig Atlético-zwartwit. Bij het stadion blijkt ook waarom: Cruzeiro speelt thuis, dus we zitten in het uitvak! De ingangscontrole is streng, maar de sfeer in het stadion is fantastisch. Dat er geen alcohol meer verkocht wordt is voor ons wellicht jammer, maar het scheelt denk ik wel heel erg veel problemen, aangezien het leeuwendeel van de supporters al bezopen binnen kwam. De wedstrijd is ondanks de 0-0 einduitslag leuk om te zien, zo heb ik toch nog eens Ronaldinho zien voetballen op z'n ouwe dag ;) Verder veel gezang, hartstocht en gescheld. De ME moet een paar keer een naburig Cruzeiro-vak in om iemand weg te halen. Ook de arbitrage wordt zowel in de rust als na de wedstrijd door een klein legertje ME van het veld af begeleid. De einduitslag betekent wel dat Cruzeiro kampioen is, wat de sfeer enigszins agressief doet worden in ons vak. Toen de ME begon met charges uitvoeren bij de fanatieke Atlético supporters vonden wij het ook wel tijd om maar weer terug te gaan, maar het was een fantastische ervaring! De reis terug duurt wat lang, in het centrum is het een groot feest. Een paar biertjes later lig ik op bed, met een voldaan gevoel :)
