Dank, of zo :')
En vooraf: niet haten op de kwaliteit, ik wilde geen tijd verspillen door ergens te gaan posten 'voor die ene foto' maar heb gewoon foto's gemaakt wanneer het uitkwam. Hup klik fotootje, en verder vooral genieten :)
Gesnopen?
Mooi :D
Dan gaan we beginnen *O*
Goed, ik had bij vriendlief mijn verjaardagsbegin gevierd, en daar geslapen dus vroeg het bed uit getrapt, naar huis, laatste spullen inpakken en zo vertrok ik maandag met de Pimpel van 10:17 naar Berlijn.
Had een heerlijk rustig plekje, niks te klagen.
Na nog geen twintig kilometer ging het echter al mis :') We kwamen tot stilstand in een idyllisch weiland want er was een wisselstoring in Rijssen. Conducteur probeerde ons zo goed als het ging in drie talen op de hoogte te houden van de ontwikkelingen.
Na anderhalf uur werd er omgeroepen dat er een locomotief die toen nog in Almelo stond, naar Deventer te laten rijden, dan naar onze trein toe, achteraan aankoppelen, terug naar Deventer, en dan over het linkerspoor naar Almelo. Ik heb die locomotief nog wel voorbij zien scheuren, maar gelukkig hoefde hij ons niet terug te slepen, na ruim TWEE UUR stil te hebben gestaan mochten we weer doorrijden. Wel werd onze trein in Bad Bentheim opgeheven en zou hij teruggaan naar Amsterdam.
We werden er dus allemaal uitgeflikkerd, terwijl op het emplacement dit eh, ding :D wat aan het heen-en-weren was.
De volgende Pimpel reed een half uurtje achter ons. Allemaal erin, loc wisselen en vertrekken. Twee treinladingen moesten nu dus in één trein, daar ging mijn fijne zitplekje
Na Osnabrück kon ik gelukkig wel zitten. En een paar uur later kwam ik met 2 uur en 55 minuten vertraging in Berlijn aan! En Berlijn is toch altijd een beetje thuiskomen. Het was nu mijn zesde keer.
In het metrostation van het Centraal Station aan het idioot korte lijntje U55 heb ik me een weekkaartje Berlin ABC gekocht. Ik ging echter niet met de metro mee, vrij recent is het Centraal Station aangesloten op het tramnetwerk dus nam ik de tram.
Ik ging mee tot metrostation Naturkundemuseum, waar ik via de U6 en U12 op Warschauer Straße aankwam. Vorige keren ging ik altijd naar een hotel in Wilmersdorf, maar die is tegenwoordig gesloten en wordt omgebouwd tot appartementencomplex. Het was heel basic maar lekker goedkoop, ik heb verder ook geen luxe nodig want ik ben toch de hele dag pleitos. Met mijn opleiding ben ik echter eens in een hotel bij Warschauer Straße geweest, dat me ook goed beviel, en dat zou nu dus mijn hotel zijn. Dit hotel is wel een stuk leuker want toffe mensen en een bar en zo. Enfin, ik heb ingecheckt, mijn veel te volgepropte rugzak gedumpt, en heb nog wat omzwervinkjes gemaakt en toen was de (verjaar)dag alweer voorbij.
De volgende dag ben ik begonnen met het afstrepen van mijn bucketlistje. Toeristische dingens in Berlijn hoefde ik niet meer per se te zien, dat ken ik allemaal al lang. Ik naar Potsdam gegaan, maar niet helemaal rechtstreeks natuurlijk.
Metrolijn
U3 is geopend in 1913 en is aangelegd door de toen nog zelfstandige gemeenten Wilmersdorf en Dahlem. De lijn heeft prachtige stations, en ook heel schattige zoals dit boerderijtje, dat het toegangsgebouw is van station Dahlem-Dorf.
Een metro van het type A3L komt het station binnenrijden richting Nollendorfplatz.
Van het eindpunt Krumme Lanke ben ik naar S-Bahnstation Mexikoplatz gaan lopen, vanwaar uit ik naar Potsdam ben gegaan.
Stadler Variobahn bij Potsdam Hbf.
Ik ging met lijn 98 naar station Pirschheide. Een Tatra, bij de uitstaphalte aldaar.
Ik wilde dit station graag bezoeken omdat het een best bijzondere geschiedenis heeft.
Tijdens de Berlijnse Muur was station Potsdam Hbf aan een doodlopende lijn komen te liggen, het ging verder naar West-Berlijn maar dat kon dus niet meer. Potsdam Hbf werd ombenoemd in Potsdam Stadt en aan een lijn die óm West-Berlijn heen naar Oost-Berlijn loopt werd op de kruising waar deze lijn een spoorlijn naar Potsdam Stadt kruist een kruisstation gebouwd, dat het nieuwe Potsdam Hauptbahnhof werd. Twee sporen met een eilandperron beneden (richting Potsdam Stadt en richting Michendorf), en zes sporen met twee eilandperrons boven, waar intercity's uit elders in de DDR naar Oost-Berlijn v.v. stopten.
Na de val van de Muur gingen de intercitytreinen weer op Potsdam Stadt stoppen, omdat er weer doorgereden kon worden naar (West-)Berlijn en omdat het Hbf een takkeneind van het centrum af ligt. Potsdam Stadt ging weer Potsdam Hbf heten, Potsdam Hbf werd Potsdam Pirschheide. (snapt u het nog?)
Tegenwoordig is hier nog steeds een kruising, op het onderste niveau stoppen treinen van Potsdam Hbf naar Michendorf op een enkelsporige lijn.
Op het bovenste niveau zijn alleen de twee middelste doorgaande sporen nog in gebruik, de perronsporen zijn opgebroken. Er rijden goederen- en personentreinen zonder stoppen doorheen.
Het flinke station is echter nooit afgebroken.. Het toegangsgebouw is afgesloten. Het enige perron dat nog in gebruik is is bereikbaar via een zij-toegangetje.
Links stoppen de treinen naar Potsdam Hbf en Michendorf, één keer per uur.
Het seinhuis in de zuidoosthoek draagt nog steeds de naam 'Potsdam Hbf'.
Met een beetje illegaal klimwerk via een trap naast het seinhuis kom je op het bovenste niveau..
Tsja, het allemaal lekker laten staan is goedkoper dan slopen.. maar het was echt bizar om dit alles te zien.
Maar verder is Potsdam heel mooi hoor! Ook hier is een Brandenburger Tor :)
Heb verder nog Park Sanssouci bezocht, prachtig. En het Holländisches Viertel. Naja, het heeft wel iets Hollands, maar nee, het is het toch niet
Terug naar Potsdam Hbf had ik een Combino. Ze zijn vernoemd naar andere steden met een Combino, en ik bleek toevallig in de 'Ijburg' te zitten :D
Per S-Bahn reisde ik een stukje door naar station Griebnitzsee. Het station was tijdens de Muur een controlestation. Transittreinen van West-Duitsland naar West-Berlijn werden hier gecontroleerd.
Vlakbij dit station ligt Steinstücken, en hier was wat raars aan de hand. Steinstücken was een West-Berlijnse enclave dat een kilometer buiten de grens lag. En dus werd dit ongeveer 1 km bij 300 m grote buurtje apart ommuurd. In twee helften zelfs, de spoorlijn die er dwars doorheen loopt bleef bij de DDR horen. Het heeft heel wat vijven en zessen gekost om de brug over het spoor West-Berlijns te laten worden.
Steinstücken was op Potsdam gericht, maar de bewoners waren nu dus opgesloten. Zij werden elf jaar lang, van 1961 tot 1972, bevoorraad met een helikopter, waarvoor er hier een monument staat.
In 1972 kwamen West-Berlijn en de DDR overeen dat de weg van West-Berlijn naar Steinstücken bij West-Berlijn ging horen. De Muur werd aan beide kanten van de weg gebouwd, en Steinstücken was niet langer meer afgesloten van de buitenwereld.
Ik ging weer naar het hotel om me op te frissen en werd op de Warschauer Brücke getuige van een schitterende zonsondergang.
's Avonds weer wat omzwervinkjes en daarna nog een biertje in het hotel, waarbij ik heel toffe mensen heb ontmoet waar ik nog veel mee ben omgegaan de rest van de week :D
Een biertje werden een paar biertjes, maar de volgende dag weer vrolijk op pad, ondanks dat mijn voetjes al begonnen te protesteren. Ik had compleet verkeerde schoenen aan, mijn goede schoenen waren nog nat van regen van zaterdag, mijn wandelschoenen begonnen een beetje kapot te gaan, dus moest bij vertrek van huis gauw andere schoenen aanschieten waar ik al heel lang niet meer op had gelopen :') Maar hup niet zeuren, en doorrr!
Tussen het Ostbahnhof en Ostkreuz is het al vet lang een bouwput. S-Bahnsporen worden anders gelegd zodat er op Warschauer Straße en Ostkreuz in richtingsbedrijf gereden kan worden, en Warschauer Straße krijgt een volledig nieuw station. Ik kan me het oude nog herinneren en dat was me een pauperzooi..
Eén eilandperron van de toekomstige twee is nu in gebruik. Links ligt een opstelterrein, horende bij het voormalige Wriezener Bahnhof. Er wordt zo nu en dan eens wat ge-heen-en-weerd met wagentjes.
In 2010 heb ik met Meltrain een klein stukje gezien van de voormalige Siemensbahn, en dat wilde ik nu even wat beter bekijken. De Siemensbahn is een in 1929 geopende S-Bahnlijn van Jungfernheide naar Gartenfeld, in West-Berlijn. Ondanks de Muur bleef de West-Berlijnse S-Bahn geëxploiteerd door de Oost-Duitse Reichsbahn, medewerkers werden deels in Ostgeld betaald en ook de opbrengst ging naar de Reichsbahn. West-Berlijners besloten uit protest de S-Bahn niet meer te gebruiken. Metrolijnen U7 en U9 werden uit de grond gestampt om om Oost-Berlijn heen te kunnen, maar bij S-Bahnstations werd er meestal geen lekkere overstap aangeboden, de stations Charlottenburg en Wilmersdorfer Straße liggen bijvoorbeeld nog steeds een aardig eindje uit elkaar.
S-Bahntreinen werden leger en leger, en in 1980 besloot het personeel het werk neer te leggen. Vier jaar lang reed er geen enkele S-Bahntrein meer in West-Berlijn. In 1984 nam de West-Berlijnse vervoerder BVG de S-Bahn over. De S-Bahn ging weer rijden, er werden nieuwe treinen van het type
BR480 besteld, maar de Siemensbahn werd echter nooit meer opgestart en ligt er nog steeds nutteloos bij en is nooit afgebroken...
Station Wernerwerk.
Twee enkelsporige bruggen overspannen de Siemensdamm.
Hierna gaat het spoor over een dijk verder, waar een wandelpad naast loopt. Door een opening in het hek klom ik naar boven..
Een eindje verder ligt station Siemensstadt, een viaductstation over de Rohrdamm.
In deel 2 gaan we verder..
Wij danken U voor de aandacht :)
Edit: En
hierrrrr is deel 2 *O*
