We waren dus gebleven in Budapest, hier nog een keer Budapest-Keleti met de nachttrein naar Beograd. Niet veel later komt mijn trein naar Roemenië daar ook binnen vanuit Wien. Hij staat hier een half uur stil voor hij verder gaat met de reis richting București.
Budapest-Keleti and train 341 to Beograd by Zugführer, on Flickr
București in één dag op en neer gaat niet lukken, dus heb ik een andere regio geselecteerd, met als voornaamste doel Hunedoara en het kasteel dat daar staat. De eerste haalbare trein naar Hunedoara vertrekt echter pas om half 2 uit Simeria, dus heb ik een reservering tot een station eerder.
Eerst nog even een overzichts- en detailkaartje zodat jullie een beetje weten waar dit verhaal zich afspeelt.
De reis naar Deva verloopt niet heel soepel, na vertrek om 22.50 uur bereiken we om 1.40 uur het Hongaarse grensstation Lököshaza, waar alle paspoorten gecontroleerd moeten worden. Om 2.25 uur wordt er verder gereden naar het Roemeense grensstation Curtici waar we 10 minuten later arriveren, in Roemeense tijd is het dan 3.35 uur en de paspoorten moeten wederom gecontroleerd worden. Dan rijdt de trein om 4 uur weer verder om 2,5 uur later in Deva te arriveren.
Na een waardeloze nacht arriveren we om 7 uur in Deva, een half uur te laat overigens.
Train 347 at Deva station by Zugführer, on Flickr
Ik loop even door Deva en voel me de eerste toerist die hier ooit een voet gezet heeft. Er is verder ook niets open of te doen, de enige bezienswaardigheid van het stadje lijkt een kasteel te zijn dat hoog boven de stad ligt. Net als ik overweeg een trein eerder naar Simeria te nemen kom ik een Tsjech tegen aan de voet van het kasteel. Hij is aan het liften door Roemenië en had ook al geconstateerd dat er zo goed als geen niet-Roemeense toeristen door Deva lopen. Het is half 9 en de kabelbaan omhoog gaat om 9 uur pas open, dus daar is hij op aan het wachten. Ik besluit daar dan ook op te wachten.
Fortress of Deva by Zugführer, on Flickr
Om 9 uur opent de baan en kunnen we omhoog. Daar heb ik allerminst spijt van, want het uitzicht over Deva is de moeite waard.
View from fortress of Deva by Zugführer, on Flickr
Na een klein uurtje dalen we weer af, beneden staan ondertussen hele schoolklassen te wachten tot ze omhoog kunnen, waar ze die toch opeens vandaan gehaald hebben is me een raadsel.
Funicular to Deva fortress by Zugführer, on Flickr
Beneden scheiden onze wegen weer, de Tsjech vervolgt zijn liftavontuur in westelijke richting, ik loop naar het station waar over een half uur de volgende trein naar Simeria gaat. Hier het stationsgebouw van Deva.
Deva train station by Zugführer, on Flickr
Ik maak even gebruik van het stationstoilet, wat een ervaring op zich is. Tegen betaling van 1 leu (ca. 20 eurocent) wijst de toiletmedewerker op 6 keurig afgetelde stukjes toiletpapier, die je mee mag nemen een toilethokje in, waar de drollen in de pot drijven. Na het doen van je grote boodschap deponeer je het gebruikte papier in een emmer naast de pot en spoel je door, voor zover dat zin heeft.
De vertrekstaat van station Deva. Wijzigingen op de dag zelf worden gewoon met strookjes papier aangegeven.
Departure times at Deva train station by Zugführer, on Flickr
Dat is duidelijk, deze trein rijdt naar Simeria.
Train to Simeria at Deva train station by Zugführer, on Flickr
Er wordt bizar veel getoeterd door Roemeense machinisten. Het lijkt enigszins op hoe ik graag Trainz speel. Er wordt standaard getoeterd bij vertrek van een station, bij aankomst, bij overwegen, bij tegemoetkomende treinen, of als er toevallig een bekende langs het spoor loopt...
Het station van Simeria, het is hier al niet veel beter
Simeria train station by Zugführer, on Flickr
Simeria is nog een maatje kleiner dan Deva en er is dus nog minder te doen. Omdat ik toch iets te doen moet hebben tijdens mijn 3 uur durende overstap loop ik naar deze heuvel, de Uroi heuvel, die opvallend boven het landschap uitsteekt.
Uroi hill at Simeria by Zugführer, on Flickr
Terug op het station staat de trein naar Hunedoara klaar voor vertrek. Er rijden 3 retourtreinen per dag tussen Simeria en Hunedoara, om 5 uur 's ochctends vertrekt de eerste, om half 2 de middelste en om half 5 de laatste. Op het vertrektijdenbord denk ik uit de papiertjes die er overheen geplakt zijn op te maken dat er een vervangende trein rijdt vandaag, een half uur later dan de oorspronkelijke trein. Ik blijk het inderdaad juist begrepen te hebben en om 2 uur vertrekken we naar Hunedoara.
Train to Hunedoara at Simeria station by Zugführer, on Flickr
De rit naar Hunedoara is ook een belevenis. Het eerste stukje gaat nog wel, maar als we na een aantal kilometer een wissel over moeten, rijden we bijna stapvoets. De laatste kilometer naar Hunedoara is het ergst, het spoor is dermate begroeid dat we honderden meters stapvoets rijden tot we het station een (begrijpelijk) kwartier te laat bereiken.
Train to Hunedoara by Zugführer, on Flickr
Vlak na aankomst in Hunedoara.
Hunedoara train station by Zugführer, on Flickr
Het station ziet er uit als een lost place, met als klein detail dat het nog in gebruik is.
Hunedoara train station by Zugführer, on Flickr
Een muurschildering in de stationshal.
Wall painting at Hunedoara train station by Zugführer, on Flickr
Eerst maar eens naar dat kasteel. Corvin Castle, best de moeite waard en in ieder geval erg fotogeniek. Plots zijn er ook meer niet-Roemeense toeristen
Corvin Castle Hunedoara by Zugführer, on Flickr
De binnenkant ziet er dan zo uit.
Inside corvin castle Hunedoara by Zugführer, on Flickr
En als je naar buiten kijkt vanaf één van de vele plekken waar dat kan zie je dit.
View from Corvin castle Hunedoara by Zugführer, on Flickr
Vlakbij het kasteel schijnen nog restanten van een voormalige smalspoorlijn te liggen en daar wil ik ook graag nog even heen. Helaas breekt het onweer dat al de hele tijd in de lucht hangt opeens los, dus besluit ik toch maar om te keren. Dan kijk ik thuis wel een filmpje.
Verder dan een laatste mooie blik op het kasteel kom ik dus niet meer.
Corvin castle Hunedoara by Zugführer, on Flickr
Hunedoara is door de aanwezigheid van het kasteel wat toeristischer dan Deva en al helemaal beter dan het uitgestorven Simeria. Ik overweeg zelfs even een latere bus te nemen zodat ik langer in Hunedoara kan blijven, maar het is volstrekt onduidelijk welke buslijnen er rijden en waar die heen gaan. En uiteindelijk heet ik niet voor niets Zugführer, dus keer ik weer terug naar het station om de laatste trein naar Simeria te halen.
Hunedoara train station by Zugführer, on Flickr
Ook het water tappunt heeft zijn beste tijd gehad...
Water tap at Hunedoara train station by Zugführer, on Flickr
Op onderstaande foto is de locomotief aan het rangeren, hij moet namelijk van de ene kant van de trein naar de andere, om weer terug te kunnen rijden naar Simeria. Dat hele rangeerproces gaat al net zo langzaam als het rijden naar het station.
Loc shunting at Hunedoara train station by Zugführer, on FlickrZo, de trein staat weer klaar voor vertrek richting Simeria.
Hunedoara train station by Zugführer, on Flickr
Roemenië is geen land voor niet-hondenliefhebbers, waar ik helaas onder val
Het stikt er van de zwerfhonden. Zo ook hier op het station. Dit exemplaar vond ik dan wel oke ;)
Street dog at Hunedoara train station by Zugführer, on Flickr
Clique voor bewegend beeld!
Train from Hunedoara to Simeria by Zugführer, on Flickr
In de trein wordt mijn interrail nog gecontroleerd door de twee conducteurs, die beiden blijkbaar nog nooit een interrail pas gezien hebben. Ze bestuderen hem uitgebreid, lezen mijn reis tot nu toe voor en mijn persoonlijke gegevens. Ze spreken geen woord Engels, maar vinden het wel grappig. Roemeens is overigens nog best een beetje te begrijpen als mensen het tegen je spreken, vanwege de gelijkenis met andere Romaanse talen.
Terug in Simeria moet ik nog ruim 4 uur door zien te komen. Ik heb niet de illusie dat ik iets van een geschikt restaurantje ga vinden en bereid me alvast voor op 4 uur doorbrengen op het station, dat verder enkel door Roemenen bevolkt wordt. Ik loop nog een laatste rondje door Simeria en vindt dan plots toch een restaurantje dat er best acceptabel uit ziet.
Dan komt de nachttrein naar Wien weer binnen. De eerste rijtuigen komen uit București en rijden blijkbaar niet verder dan Simeria, dus die moeten eerst afgerangeerd worden voor we kunnen vertrekken.
EN 346 at Simeria train station by Zugführer, on Flickr
De nacht verloopt veel beter dan de afgelopen nacht, omdat we nu terug in de tijd reizen vinden de paspoortcontroles relatief vroeg plaats. Bovendien reis ik nu helemaal mee naar Wien, dus heb ik na de laatste paspoortcontrole nog een lange nacht over voor we om half 9 weer in Wien arriveren.
Daar gaat het volgende verslag dan weer verder, als het goed is... :D
