Na de reis door zeven landen van Arnhem naar İstanbul, dwars door het zuidoosten van Europa, zijn we op het busstation Bayrampaşa aangekomen. Turkije is het eerste land waar ik echt wat dingen wil gaan bekijken, dus daar is dit hele deel aan gewijd. Daarnaast is Turkije een heel groot land, dus zullen we ook nog meer dan 1900 km met de trein afleggen dit deel ;) Een kaartje treft u hier. In totaal zijn er in dit deel 96 foto's te bewonderen, plus nog een paar extra in een Flickr-linkje onderweg ;)
Ik ben in 2014 voor het laatst echt in Turkije geweest en sindsdien is het land veelvuldig in het nieuws geweest, met name in negatieve zin. Wat mij tijdens m'n bezoeken in 2012, 2013 en 2014 vooral opviel is hoe snel het veranderde. Van geen hoofddoekjes in openbare gebouwen naar verhalen van een studente uit Sivas die niet meer zonder hoofddoekje naar de universiteit durft, van een biergarten in İstanbul tijdens ramadan tot een verbod op het tonen van alcoholmerken (lees: Efesborden) op straat - en ga zo nog maar even door. Ik was dan ook heel benieuwd hoe Turkije er anno 2019 bij ligt, zeker nu de man met de lange arm zijn vuist nog steviger om de eigen bevolking klemt, er aan de zuidoostelijke landsgrenzen een oorlog woedt, er miljoenen vluchtelingen gehuisvest worden en het met de economie niet al te florissant gaat. Het is lastig je niet door de vele negatieve berichtgeving te laten meevoeren en ik was eerlijk gezegd een beetje bang voor wat ik zou aantreffen.
Waar ga ik dan op bezoek, deze keer in Turkije? Mijn eigenlijke hoop was dat de spoorlijn naar Georgië ein-de-lijk open zou zijn voor passagierstreinen, maar na talloze "officiële openingen" is er nog steeds geen normale passagierstrein de grens over gegaan en dus heb ik wat anders bedacht. In 2013 heb ik de Doğu Ekspresi al eens van Ankara tot Erzurum uitgezeten, deze keer wilde ik hem dan helemaal tot Kars nemen. Deze is een paar jaar geleden echter "ontdekt" als toeristische treinreis, zodat vrijwel meteen na opening van de boeking alle plaatsen in het enige couchetterijtuig en het enige slaaprijtuig door reisbureaus werden opgekocht. Nu heeft de TCDD daar iets voor bedacht, maar daar kom ik zo op terug. De Doğu Ekspresi rijdt vanuit Ankara, maar daar ben ik nu twee keer geweest en ondanks dat het een leuke stad is wilde ik nu wel wat anders. İstanbul is historisch en ontzettend mooi, maar ik had absoluut geen zin in alle oplichters daar. Een blik op de kaart en in de dienstregeling geeft je al gauw een alternatief: Eskişehir. Of daar iets te zien is weet ik niet - en ik heb het bewust niet opgezocht - maar ik heb gewoon een hotel en treinkaartjes geboekt en ben erheen gegaan. We zullen wel zien! :D
In de Turkse hogesnelheidstreinen (YHT) kun je gratis reserveren met Interrail, maar het nadeel is dat dit alleen ter plekke kan en ze vrijwel altijd vol zitten. Daarnaast zijn ze goedkoop en kun je normale tickets wel gewoon online boeken, dus vanaf hier gebruik ik m'n Interrail niet meer ;) Om genoeg buffertijd te hebben heb ik de trein van 11:45 van İstanbul naar Eskişehir geboekt, maar het is nu half 6 's ochtends en dat duurt natuurlijk nog even. Ik besluit na drie glazen thee te hebben gedronken om maar naar het treinstation te gaan, daar m'n tas te dumpen en in de omgeving ergens uitgebreid te gaan ontbijten. Met de metro reis ik naar station Yenikapı, vanaf waar de Marmaray rijdt. De Marmaray is een spoorverbinding onder de Bosporus door, de eerste tunnel die hier tussen de twee werelddelen werd aangelegd. Door de vele archeologische vondsten, geologische en organisatorische problemen heeft het lang geduurd voordat de tunnel klaar was, maar sinds 2014 is deze operationeel. Inmiddels is het Marmaray netwerk wat verder uitgebouwd en heeft de gehele spoorlijn 42 stations. Ook is er nu een tweede tunnel geopend voor wegverkeer, niet ver van de spoortunnel.
De Marmaraytreinen rijden elke 8-15 minuten, in Yenikapı duurt het even voordat er eentje komt maar dat is gezien m'n zee van tijd helemaal geen probleem. Eerst komt er nog een YHT langsgereden, wat best een maf gezicht is in deze metrotunnel :') Officieel is de Marmaray overigens een spoorverbinding en wordt deze ook uitgebaat door de TCDD, maar de treintjes blijven eruitzien als metro ;) Veel langeafstandstreinen rijden er niet door deze tunnel - de meeste beginnen aan de Aziatische kant - maar precies die ene YHT die per dag langs komt rijden spot ik hier :')
1. Enfin, om kwart voor 7 sta ik na een rustig ritje op station Söğütlüçeşme. Wattes? Nee, m'n toetsenbord is niet vastgelopen, het heet gewoon Söğütlüçeşme :') Na een paar keer oefenen kun je het nog uitspreken ook! De volledige Marmarayrit gaat van İstanbul Halkalı, een station in een buitenwijk aan de westzijde, naar Gebze, een voorstad in het oosten. Voor de hele rit is wel zo'n 2 uur nodig! Halkalı is overigens ook het station waar de nachttrein uit Bulgarije eindigt, maar je kunt nu dus per trein zonder stukje bus of boot van Bulgarije naar Azië reizen ;)
Marmary at Söğütlüçeşme train station, İstanbul by Timon91, on Flickr
Schijnbaar gaat er bijna een YHT weg, beneden is het vrij druk en staan er wat mensen te wachten voor de veiligheidscontrole. Bij het loket staat geen rij en ik denk, ik vraag eens of ik al eerder mee kan. De loketbeambte - vriendelijk, z'n best doend met Engels - bekijkt mijn ticket, kijkt in het systeem en schrijft op een blaadje "07:10?". Er is nog plek en ik kan gewoon mee, omboeken is geen punt. Nu heb ik een 1e klasse ticket "met eten" gekocht, alleen is er in het "met eten" compartiment geen plek meer. Het prijsverschil is ongeveer €4,50 en dat kan me heel weinig schelen op het moment, ik ben allang blij dat ik mee kan. Ik krijg een nieuw kaartje en de beambte wijst me naar de veiligheidscontrole. Als ik weg wil lopen probeert hij nog wat te zeggen, na een paar pogingen wordt het me duidelijk dat het prijsverschil automatisch wordt teruggeboekt naar m'n creditcard - wat een service! :D
2. En zo zit ik een paar minuten later alweer in de trein, voor een rit van drie uur.
Interior of YHT to Ankara at Söğütlüçeşme train station, İstanbul by Timon91, on Flickr
3. We hebben nog 10 minuten tot vertrek, dus ik zet de trein nog even op de foto in Söğütlüçeşme.
YHT to Ankara at Söğütlüçeşme train station, İstanbul by Timon91, on Flickr
4. Dit type trein bestaat uit zes rijtuigen, rijtuig no. 1 is de "Business class".
YHT to Ankara at Söğütlüçeşme train station, İstanbul by Timon91, on Flickr
5. Opdat u het niet meer vergeet
Söğütlüçeşme train station, İstanbul by Timon91, on Flickr
6. Er zijn twee eilandperrons op Söğütlüçeşme: één voor de Marmary, één voor de rest - maar de rest bestaat vrijwel uitsluitend uit YHT's. Behalve de enige dagelijkse YHT die de tunnel doorgaat beginnen en eindigen alle YHT's hier. Het oude eindstation, Haydarpaşa, ligt maar een paar kilometer verderop, maar men lijkt er nog steeds niet over uit te zijn of dit weer in gebruik genomen moet worden - ik ben voorstander ;) Behalve de YHT's is er sinds kort ook weer een nachttrein İstanbul-Ankara, die bovendien ook door de tunnel gaat en net als de enige "Europese" YHT helemaal in Halkalı begint.
Marmary at Söğütlüçeşme train station, İstanbul by Timon91, on Flickr
We vertrekken op tijd, er is op dit tijdstip nog genoeg plek in de 1e klasse. Het eerste stuk gaat vrij langzaam, over de bochtige maar vernieuwde stadsspoorlijn die vlak langs de gebouwen komt. İstanbul is veel te groot om voor te stellen, het is een half uur rijden naar het vroegere beginstation Pendik, een oostelijke buitenwijk. Ter illustratie: de YHT die om 6:00 uit Halkalı vertrekt, vertrekt om 6:47 uit Söğütlüçeşme en om 7:18 uit Pendik - en dan ben je nog niet eens de stad uit!
7. Hard rijden we niet, maar we rijden wel vlak langs het water :)
Railway along the coast, İstanbul by Timon91, on Flickr
8. Langzaamaan komt er wat lucht tussen de bebouwing door ;)
Leaving İstanbul by YHT by Timon91, on Flickr
Ik praat wat met twee gezellige dames die in de tweezitter aan de andere kant van het gangpad zitten. Er zijn me tot nu toe twee dingen opgevallen: 1) het is heel erg rustig, normaal is İstanbul altijd en overal stervensdruk en 2) er hangen wel heul erg veel vlaggen overal :') Ik vraag het de twee dames, het blijkt nota bete de Dag van de Republiek te zijn (29 oktober), de dag waarop herinnerd wordt dat in 1923 de seculiere republiek gesticht is door Atatürk. Zeker in de huidige tijdsgeest interessant, aangezien het "seculiere" meer en meer onder druk komt te staan en het "republiek" meer en meer wordt benadrukt. De dames zijn onderweg naar Ankara, waar ze vandaag de festiviteiten gaan bijwonen. Het kan nog wel eens een interessante dag gaan worden zo! :D
9. De HSL İstanbul-Ankara is nog lang niet af, van het eerste gedeelte is nog maar weinig gebouwd. Af en toe rijden we een stukje wat harder, maar het grootste deel van de tijd boemelen we over de oude lijn en zien we stilliggende bouwplaatsen van de HSL. Hier zie je een tunnel, maar de bouwplaatsen zien er niet uit alsof er recentelijk iemand geweest is. De geografie, economische situatie en het feit dat ook zonder grote delen HSL in dit moeilijke terrein de reistijd wel acceptabel is dragen er aan bij dat hier al jaren weinig gebeurd is.
HSL İstanbul-Eskişehir under construction by Timon91, on Flickr
10. Nabij Eskişehir rijden we weer wat harder, het terrein is hier meer open en vlakker. Dat laat zich ook wat makkelijker fotograferen ;)
View from the YHT just before Eskişehir by Timon91, on Flickr
11. Met een verwaarloosbare vertraging komen we aan in Eskişehir, voor de 289 km vanaf Söğütlüçeşme hebben we iets meer dan 3 uur nodig gehad.
Eskişehir train station by Timon91, on Flickr
12. Het treinstation van Eskişehir, een belangrijk station in het YHT netwerk. Behalve de YHT's vertrekken er niet heel veel treinen hier - een standaardbeeld in Turkije.
Eskişehir train station by Timon91, on Flickr
In Eskişehir blijf ik één nacht, ik heb ca. 24 uur om de stad te verkennen. Ik heb redelijk veel foto's genomen, ondanks dat het qua gebouwen niet een heel interessante stad is. Er staan er 45 op Flickr, iets meer dan de helft is in het verslag opgenomen. Ik heb een hotel in het centrum, het is slechts een kwartiertje lopen vanaf het station. Inchecken kan ik nog niet, maar ik laat wel alvast m'n tas achter en voorzien van een stadskaart en een eettip ga ik de stad in.
13. Dwars door het centrum stroomt de rivier de Porsuk, waar je een gondel kunt huren. De Porsuk heeft aan weerszijde een autoloze boulevard met veel restaurantjes en cafés, het is heel prettig lopen hier.
Porsuk river, Eskişehir by Timon91, on Flickr
14. Trams hebben ze hier ook, maar ik heb er geen gebruik van gemaakt.
İki Eylül Caddesi, Eskişehir by Timon91, on Flickr
15. Bij dit tentje op de hoek kun je "çiğ börek" eten, een soort van gefrituurde burek met bladerdeeg. Keuze heb je niet, je kunt alleen het aantal porties kiezen. Binnen is het krap en druk, wat een goed teken is. Ik ben blij dat het even duurt voordat mijn portie er is, dan kan ik nog een beetje om me heen kijken ;) Lekker dat het is!
City centre, Eskişehir by Timon91, on Flickr
16. Juweliers te over hier, Eskişehir is een stad met veel goud.
Jewelry, City centre, Eskişehir by Timon91, on Flickr
17. Iets buiten de autovrije straatjes rond de bazaar voelt Eskişehir weer meer als een grote stad, tenslotte heeft het ongeveer evenveel inwoners als Amsterdam. Goed, niet dat dat zo'n grote stad is, maar je begrijpt wat ik bedoel :') Voor de nationale feestdag zijn de trams uitgerust met vlaggetjes.
Tram in Eskişehir by Timon91, on Flickr
18. Tegen een heuvel aan ligt "oud-Eskişehir", wat een gepolijste en een minder gepolijste kant heeft. Aan de toeristische kant ligt een wassenbeeldenmuseum, waar je op de foto kunt met een wassen Atatürk - vandaar de gigantische rij. Ik weet dit omdat ik aan wat mensen vraag waarom die rij zo lang is. Het valt al op dat de mensen hier ontzettend vriendelijk zijn, men is geïnteresseerd, doet z'n best met Engels (of Duits, voor ouderen) en vrijwel iedereen is in voor een praatje. De weg vragen in Eskişehir is bijna net zo leuk als in Iran ;)
Queue in Eskişehir by Timon91, on Flickr
19. Ik sla de rij voor het wassenbeeldenmuseum over maar ga wel even het gepolijste gedeelte van de oude stad in. Het is me iets te gerenoveerd en iets te druk, maar je kunt hier wel goed souvenirtjes scoren. Veel toeristen, maar ik ben de enige buitenlander.
Old city, Eskişehir by Timon91, on Flickr
20. Iets buiten het centrale gedeelte ben je nagenoeg alleen.
Old city, Eskişehir by Timon91, on Flickr
21. Na een stukje klimmen heb je uitzicht over de stad. Helaas kun je niet echt hoger en omdat de heuvel niet bijster steil is heb je geen heel goed uitzicht. Een torentje hier zou wonderen doen ;)
View over Eskişehir by Timon91, on Flickr
22. Het minder florissante gedeelte van de oude stad is nog interessanter ;) Hier zien we een buurtwinkeltje, waar ook alcohol verkocht wordt. Sinds 2013 mogen in het kader van islamisering de namen van alcoholmerken niet meer op straat vertoond worden. Waar je hier in Nederland bij een café een bord van "Grolsch" of "Hertog Jan" buiten ziet hangen, zo zag je dat hier overal met "Efes". Tegenwoordig hangt er dan een blanco blauw bord waarvan iedereen weet dat er "Efes" hoort te staan, maar dat het niet meer mag :') Goed, ik ben er groot voorstander van dat "Efes" compleet wordt uitgebannen, maar dat is dan weer om een andere reden dan de grote leider van dit land wil - het is gewoonweg niet te zuipen
No alcohol, Old city, Eskişehir by Timon91, on Flickr
23. Gekleurde huisjes.
Old city, Eskişehir by Timon91, on Flickr
24. Terug beneden zie ik dat juist in de stad waar geen enkele oplichter te vinden is, Adnan wel z'n eigen winkel heeft
Adnan shop, Eskişehir by Timon91, on Flickr
25. Het straatbeeld van deze gezellige stad. Waar ik me in een stad als İstanbul - Adnanbul - vaak meer een zak geld voel waar zoveel mogelijk uitgehaald moet worden, voel ik me hier compleet op m'n gemak. De sfeer is zó prettig, zó gemoedelijk, het is echt heerlijk rondlopen hier. Even wat bekijken in een winkeltje, dan een paar kopjes thee drinken in het zonnetje op een terras, iets eten, praatje maken met iemand die je aanspreekt op straat - dit is precies wat ik nodig had na Bulgarije :')
City centre, Eskişehir by Timon91, on Flickr
In een kledingwinkel slaag ik voor een nieuwe spijkerbroek, het is opvallend hoe goedkoop Turkije geworden is. Waar er in 2014 nog 3 lira in een euro ging is dat inmiddels 6,3. Voor iedere Turk een verschrikking, als toerist heerlijk. Ondertussen moet er wel een invasie in Noord-Syrië gefinancierd worden, dus de prijs voor het Turkse visum is kort geleden wel verhoogd van 20 naar 35 dollar :')
26. Terug in het centrum is er een kanowedstrijd gaande op de rivier. Het is een wedstrijdje voor scholieren en meer voor de leuk dan een echte wedstrijd, maar het is leuk om te kijken en af en toe is de finish best spannend ;)
Canoe racing, Turkish Republic Day, Eskişehir by Timon91, on Flickr
27. Daarnaast is er veel muziek op straat. Waar het in de rest van het centrum gewoon gemoedelijk druk is, hangt er rond de centrale brug over de rivier wat meer een feestelijke stemming.
Street music, Turkish Republic Day, Eskişehir by Timon91, on Flickr
28. Na ingecheckt en wat uitgerust te hebben ga ik maar weer een rondje lopen. Hier de rivier.
Porsuk river, Eskişehir by Timon91, on Flickr
29. Ik ga ook nog even rond het treinstation kijken. Het oude stationsgebouw wordt gerenoveerd en ligt een eindje van het nieuwe station en de perrons af. Wellicht dat ze hier de bagagecontrole nog in stoppen straks, maar verder gok ik niet dat het nog veel gebruikt gaat worden. Voor degenen die er bekend mee zijn, het is vrij vergelijkbaar met de huidige situatie in Kraków ;)
Eskişehir train station by Timon91, on Flickr
30. Na een snelle tascontrole ga ik de tunnel in om aan de andere kant van het spoor te komen. Hier het echte station, gezien vanaf de andere kant van het spoor. De loketten en wachtruimtes bevinden zich allemaal in de tunnel.
Eskişehir train station by Timon91, on Flickr
31. Aan de andere kant is een niet bijster interessant maar wel abominabel druk nieuw winkelcentrum. Ik word er een beetje horendol en loop gauw verder. Op straat staat een klein podium met wat in legerkleding geklede mannen, die de strijd rondom de start van de seculiere republiek voorstellen. Er klinkt onheilspellende legermuziek en er staan veel mensen omheen om foto's te maken. Voor mij heeft het een iets te hoog "Armeense genocide"-gehalte dus ik blijf niet heel lang staan.
Army scene at the Turkish Republic Day, Eskişehir by Timon91, on Flickr
32. Omdat het toch OV is, twee kruisende trams op de foto in deze drukke winkelstraat ;)
Trams in İsmet İnönü 1 Caddesi, Eskişehir by Timon91, on Flickr
Inmiddels is het nagenoeg donker en heb ik toch wel wat honger gekregen. Tijdens mijn zoektocht naar een geschikt restaurantje hoor ik wat harde, Turkse muziek uit een autogarage komen. De deur staat open en er brandt wat licht, dus ik loop even naar binnen. Blijkt er een gigantisch restaurant te zitten waar een band aan het spelen is :') Dat laat ik me geen tweede keer zeggen en ik ga zitten, er zijn nog een paar tafeltjes vrij. Een menu is er niet, de enige keuze is hoeveel spiesjes kip of schaap je wilt ;) Het eten is als vanzelfsprekend heerlijk en de muziek is overdonderend.
33. Af en toe is het lawaai zo hard dat de trommel in brand vliegt ;)
Band playing in a restaurant, Eskişehir by Timon91, on Flickr
34. Het nodige vlagvertoon kan op deze dag natuurlijk niet ontbreken ;)
Band playing in a restaurant, Eskişehir by Timon91, on Flickr
Na een overweldigende maaltijd, zowel qua eten als qua beleving, ga ik verder. Het restaurant zou ook zonder muziek een hele belevenis zijn en ik kan het echt aanraden, maar een prominente ingang is er niet dus je moet even zoeken ;)
35. Een paar straten verderop tref ik een hele zooi wapenwinkels aan, met in het midden een leeg barbierszaakje. Het is nog open en ik laat me hier scheren. De beste man spreekt een paar woorden Duits omdat hij in de zomer in Antalya werkt, maar verder is het handen en voeten. Als ik moet betalen versta ik "fünf-zig", dus geef ik een vijftigje - omgerekend zo'n €7,50. Wellicht wat duur, maar voor een goeie scheerbeurt geen geld. Ik moet dan ook m'n verbazing zien te verstoppen als ik 35 lira terugkrijg, schijnbaar was het "fünf-zehn" ;) Echt op te lichten proberen ze je hier niet :')
Weapon shop, Eskişehir by Timon91, on Flickr
Ik maak het 's avonds niet al te laat, ik ben nog redelijk kapot van de slopende busreis vanuit Bulgarije. 's Ochtends ben ik dan weer bijtijds wakker en dat is maar goed ook, want ik wil een keer een hamam proberen
Een saunaganger ben ik niet bepaald, ik ben ook in Nederland nog nooit in een sauna/hamam geweest. Alleen in een hotel soms, maar dat is toch anders ;) Van de receptie heb ik een adres gehad in de buurt en de tip om zo vroeg mogelijk te gaan, want dan is het rustig en schoon. Ik heb het snel gevonden en betaal 17 lira entree (ca. €2,60). Daarvoor krijg ik een paar slippers en een kluissleutel. Binnen krijg ik een hamamdoek en kleed me uit bij het kluisje. In Nederland schijnen sauna's helemaal naakt te zijn, hier houdt iedereen de hamamdoek steeds om (ook bij het zwemmen!). Ik zeg duidelijk dat dit m'n eerste keer in een hamam is en of ze me een beetje op gang kunnen helpen met waar ik heen moet, maar nog steeds zie ik er vrij verloren uit, vermoed ik :') De medewerkers vinden het prachtig :') Ik ga achter een groepje jongens aan die naar beneden gaan en ga maar net als zij de sauna in. Zij gaan er gauw weer uit en dan zit ik er alleen nog met een oudere man. We raken aan de praat en hij blijkt lang in Duitsland gewoond te hebben. Hij spreekt vloeiend Duits en hij blijkt Enschede goed te kennen, want hij heeft 20 jaar in Münster gewoond :') Wat is de wereld klein af en toe. Aydin - "m'n vrienden zeggen altijd Heidi" - legt uit hoe het werkt, wat het idee van alles is en dat alles maakt het een geweldige ervaring. We praten veel over z'n leven in Duitsland, de veranderingen in Turkije in de laatste jaren en laatste decennia. Aydin is op z'n zachtst gezegd niet te spreken over het huidige regime, wat ik me in deze linkse studentenstad - Eskişehir staat bekend als een socialistisch bolwerk - goed kan voorstellen. Na de sauna gaan we aan het bad zitten, waar je je wast met water uit marmeren gootstenen die er tegen de muur opgesteld staan. Na het wassen ga je het water in, wat 43 graden is en waar je bijna flauwvalt van de hitte :') Ook kun je hier gemasseerd worden, Aydin kent wel iemand die hier werkt en na even wachten is het mijn beurt. Na een stevige massage en nog wat praten met Heidi ga ik terug naar boven en drink tijdens het opdrogen en bijkomen wat thee en ayran. Uiteindelijk ben ik voor het bezoek van bijna 2 uur, inclusief een half uur massage en drie drankjes, slechts 48 lira kwijt - €7,50. Handdoeken, slippers enzo is allemaal voorhanden, eigenlijk hoef je alleen zeep en een washandje mee te nemen. Mijn hamam-vuurdoop is een succes Terug in het hotel ben ik nog net op tijd voor het ontbijtbuffet, daarna ga ik als herboren de stad in voor een laatste ronde Eskişehir.
36. Dit soort taxi-knopjes zie je overal in de stad. Getest heb ik het niet, maar het idee is wel leuk ;)
Taxi button in Eskişehir by Timon91, on Flickr
37. Het voelt deze ochtend af en toe wat onheilspellend, want er komen steeds twee straaljagers overvliegen. Schijnbaar vliegen ze rondjes, maar het praktisch nut om dat boven de stad te doen ontgaat me.
Fighter jets in Eskişehir by Timon91, on Flickr
38. Op de brug nabij m'n hotel staan deze oerlelijke Gamma-leeuwen, op de achtergrond (SennaCity) is mijn hotel.
Central Eskişehir by Timon91, on Flickr
Om kwart voor 12 check ik uit en loop naar het station. Na een snelle bagagecontrole ga ik naar beneden en moet ik nog even wachten. Een kleine zijstap: Eskişehir heeft zowaar ook een vliegveld, maar met slechts één bestemming. Waar kun je dan heen vliegen vanaf hier? Oostende natuurlijk, wat dacht jij dan? :') Overigens gaat er vanaf mei 2020 ook een vlucht naar een tweede bestemming, om de bestemmingen vanaf hier geografisch gezien handig te spreiden is er voor Brussel gekozen :')
39. Terug naar de treinen. CTA's zijn hier niet, er is gewoon één perron voor de richting Ankara en één voor de richting İstanbul. Waar de paar treinen per dag naar Konya dan vertrekken staat er nu niet, maar dat zal ook wel aangegeven worden.
Eskişehir train station by Timon91, on Flickr
40. 15 minuten voor vertrek gaat het perron open, na een snelle ticketcontrole mag je naar boven. Tijdens het wachten aanschouw ik nog een goederentrein.
Trains at Eskişehir train station by Timon91, on Flickr
Het vertrekuur verstrijkt, maar geen trein verschijnt. CTA's zijn er op het perron ook niet, alleen het bord van foto 11 maar dat toont slechts statische reisinformatie. Na het vertrekuur verdwijnt de trein gewoon van het bord en verschijnt de volgende. De wachtende mensen wachten echter rustig, na een tijdje komt er een omroep maar die is ééntalig Turks. Ik vraag wat mensen wat er gezegd is, maar de trein komt er zo aan. Met +17 vertrekken we uit Eskişehir. Qua bebouwing, monumenten en historie hoef je Eskişehir niet te bezoeken, maar man, wat heb ik er genoten :D Ik kom er graag nog een keer terug en dan ga ik ook het namaak Disneyland bezoeken wat aan de westkant van de stad schijnt te liggen :')
41. Het landschap tussen Eskişehir en Ankara is maar heel licht glooiend, de HSL is hier een stuk makkelijker aanleggen en die is dan ook al een hele tijd af.
View from the YHT İstanbul-Eskişehir-Ankara by Timon91, on Flickr
42. De oude lijn loopt praktisch parallel aan de HSL, onderweg halen we een goederentrein in.
Cargo train seen from the YHT İstanbul-Eskişehir-Ankara by Timon91, on Flickr
43. Na aankomst in Ankara, met +12. Voor deze rit had ik weer een CAF-trein, ik had de nieuwere ICE's ook graag willen proberen. Helaas mogen die (nog) niet op de stadsspoorlijn van İstanbul komen, dus alle treinen van en naar İstanbul worden met de CAF-treinen gereden. Ik heb wederom in de "Business class" gereisd, maar de extra prijs voor het eten is het niet echt waard - het is een gewone vliegtuigmaaltijd ;) Overigens kreeg ik gisteren bij vertrek uit İstanbul ook een ontbijtje, dus wat het "eten" op je ticket toevoegt weet ik eerlijk gezegd niet.
YHT interior at Ankara train station by Timon91, on Flickr
Waar we voor de 289 km van İstanbul naar Eskişehir meer dan drie uur nodig hadden gaan de 245 km van Eskişehir naar Ankara - inclusief twee stops - in minder dan anderhalf uur. Verschil moet er wezen ;)
44. Een paar jaar geleden heeft een gigantische vloedgolf een compleet cruiseschip uit de Middellandse Zee recht in het centrum van Ankara gekwakt. Ja, echt! Ongelooflijk. Omdat ze niet wisten wat ze ermee moesten hebben ze het maar omgebouwd tot een leegstaand winkelcentrum met eronder een treinstation voor de YHT's :')
Ankara train station by Timon91, on Flickr
45. Middels een brug kom je in het gewone station van Ankara, waar de overige treinen vertrekken.
Ankara train station by Timon91, on Flickr
46. Naar het oosten gekeken vanaf de spoorbrug. De oude tunnel onder het station bestaat nog, maar is afgesloten. Naar perron 2 en 3 kom je ook via deze brug.
Ankara train station by Timon91, on Flickr
47. Kijk, dit gedeelte herken ik tenminste nog :') De nachttrein naar Tatvan - gek genoeg de "Transasya" geheten, wat normaal de nachttrein naar Tehran is maar die veel eerder op de dag al vertrekt - staat klaar voor vertrek.
Transasya Ekspresi to Tatvan at Ankara train station by Timon91, on Flickr
Dat is nog niet mijn trein, ik heb zo'n 3 uur overstaptijd hier. Eerst drop ik m'n tas in een bagagekluis en ga dan op stap. Echt zin om ver weg te gaan heb ik niet, dus ik houd het bij het park naast het station.
48. Het meertje krijgt onderhoud, men is bezig de bodem een nieuwe lik verf te geven :')
Gençlik Parkı, Ankara by Timon91, on Flickr
49. Er zit ook een pretpark, voor het astronomische bedrag van 50 kuruş (0,5 lira) mag je naar binnen. Voor 5 lira koop je muntjes voor de attracties, ik ga met het reuzenrad mee om nog uitzicht over Ankara te hebben. Hier zie je het cruiseschip liggen.
View from the ferris wheel in Gençlik Parkı, Ankara by Timon91, on Flickr
50. De andere kant op gekeken, richting de heuvel met het oude kasteel van Ankara - een aanrader voor mooie uitzichten! ;)
View from the ferris wheel in Gençlik Parkı, Ankara by Timon91, on Flickr
51. Na een kleine lunch en wat chillen op het terras bij een eettentje in het park ga ik terug naar het station.
Ankara train station by Timon91, on Flickr
Eerst ga ik naar het nieuwe gedeelte, waar het "food court" uit maar liefst twee fastfoodrestaurants bestaat. Er is ruimte voor meer maar het gros van de ruimte staat leeg. Opvallend genoeg is hier wel een supermarkt te vinden. Kijk, ze hebben in ieder geval een beetje nagedacht over wat een treinreiziger nodig heeft: normale, gewone proviand en geen dure modewinkels of parfumzaken :') Zowaar is er ook nodige alcoholkeuze, maar ondanks dat alles in Turkije door de lage lira opeens fucking goedkoop is, is alcohol nog even duur als altijd. Een blik bier kost nog steeds 2 euro, al is dat tegenwoordig 13 lira in plaats van 5 of 6, zoals het zes jaar geleden nog was ;) Ik sla het nodige in en ga dan terug naar het normale station, waar ik m'n tas haal en waar m'n volgende trein al klaar staat.
Zoals ik eerder al schreef is de volgende etappe een treinreis met de Doğu Ekspresi, helemaal naar Kars - een rit van 1365 km. Omdat sinds een paar jaar deze treinreis opeens "bekend" geworden is, waren het couchette- en slaaprijtuig vaak bij voorbaat al uitverkocht. De TCDD heeft daarop een nieuwe trein geïntroduceerd, de Turistik Doğu Ekspresi. De gewone trein doet 25 uur over de rit en bestaat tegenwoordig nog één couchetterijtuig en verder louter zitrijtuigen. De Turistik Doğu Ekspresi bestaat dan weer uit enkel slaaprijtuigen en doet 30 uur over de rit, omdat er onderweg een aantal lange stops gemaakt worden voor excursies. Het prijsverschil mag er ook zijn, een rit met de Turistik Doğu Ekspresi kost 400 lira tegenover 77,50 lira in een couchette in de normale Doğu Ekspresi. Nu is de Turistik Doğu Ekspresi twee maanden van te voren te boeken (de Doğu Ekspresi één maand van te voren) en omdat ik gewoon wel benieuwd was naar dat nieuwe paradepaardje heb ik gewoon de Turistik-versie geboekt - 400 lira is nog steeds maar 62 euro. Daarnaast zou ik een maand van te voren - en je moet echt op de eerste dag boeken om nog een couchette te bemachtigen in de Doğu Ekspresi - in Italië zijn en zou het boeken sowieso lastiger gaan dan thuis. Goed, ik heb de Turistik Doğu Ekspresi geboekt, die om 16:55 uit Ankara vertrekt en de volgende dag om 23:58 in theorie Kars bereikt. Kaartjes kun je net als voor de YHT gewoon online boeken en zelf je plek kiezen, dus ik heb uiteraard een benedenbed gekozen.
52. De provodnik checkt m'n ticket en ik mag naar binnen, eerst tijd om het coupeetje vast te leggen ;) Ik heb nog nooit in een Turkse slaapwagen gereisd en m'n eerste indruk is goed: de coupés voelen heel ruim aan. In de hoek is er een wastafeltje.
Turistik Doğu Ekspresi interior by Timon91, on Flickr
53. Daarnaast is er een koelkastje aanwezig :D Bier kan mooi koud liggen dus ;) Het valt me op dat er van alle snacks slechts één in de koelkast ligt. Verder ligt er één paar slippers klaar en één handdoek. Ik ben alleen deze reis!
Turistik Doğu Ekspresi interior by Timon91, on Flickr
54. Het coupeetje.
Turistik Doğu Ekspresi interior by Timon91, on Flickr
55. Het vertrekuur hebben we nog niet bereikt, dus ik loop nog een rondje. Hier het koersbordje. De trein maakt maar drie stops onderweg, maar daar kom ik zo nog op terug.
Turistik Doğu Ekspresi at Ankara train station by Timon91, on Flickr
56. Station Ankara, met links het normale station en rechts dat achterlijke cruiseschip.
Ankara train station by Timon91, on Flickr
57. Perron 1 is voor de meeste langeafstandstreinen, perron 2 wordt nauwelijks gebruikt, perron 3 is voor de Başkentray ("Hoofdstadspoor") treinen. De Başkentray is een 39 km lange spoorlijn door Ankara die de voorsteden van een spoorverbinding voorziet. Vier keer per uur rijdt er een trein, de lijn is recentelijk anderhalf jaar dicht geweest voor renovatie en dus weer hagelnieuw.
Başkentray at Ankara train station by Timon91, on Flickr
We vertrekken op de seconde op tijd om 16:55, de provodnik deelt inderdaad mede dat ik de hele rit alleen ben. Verder geeft hij me de sleutel van de coupé en het beddengoed. De rest van de coupés wordt vrijwel uitsluitend bezet door Turkse echtparen van 50+ die op vakantie zijn. Met mijn directe buren praat ik wat, het is een heel aardig stel uit İzmir die voor het eerst met een nachttrein reizen en een heel arsenaal aan spul mee hebben om de reis te overleven. De provodnik heeft ze al wel gevraagd om hun waterkoker niet te gebruiken om de boel niet op te blazen :')
58. De hele lijn door Ankara is inderdaad flink vernieuwd, tot het laatste station van de Başkentray: Kayaş.
Kayaş train station by Timon91, on Flickr
59. Daarna verlaten we het stedelijk gebied, het eerste stuk buiten Ankara is direct mooi. Het is nog net licht en ik krijg m'n camera net door het klapraampje gewurmd om wat foto's te nemen ;) Ook hier volgt modernisering: de boel wordt geëlektrificeerd.
View from the Turistik Doğu Ekspresi just outside Ankara by Timon91, on Flickr
60. Ondertussen is men ook druk bezig met een HSL bouwen tussen Ankara en Sivas, het werk lijkt hier harder op te schieten dan op de laatste stukken HSL richting İstanbul. Dit is toch vaak een bekend fenomeen met prestigeprojecten in landen met regimes als het Turkse: heel hard bouwen om het koste wat kost gisteren af te krijgen, maar als de boel dan eenmaal functioneel is - maar niet af - gaat alle druk er af en blijft het uiteindelijk toch onafgebouwd. De verwachting is dat de 400 km lange lijn in 2020 open gaat, maar er moet nog heel wat gebeuren. Uiteindelijk gaat de reistijd Ankara-Sivas naar slechts 2,5 uur, tegenover 9,5 nu. Die lange reistijd komt ook doordat het via de bestaande spoorlijn via Kayseri zo'n 200 km langer is, maar het betekent dus een forse verbetering ;)
HSL Ankara-Sivas under construction by Timon91, on Flickr
61. Ondertussen geniet ik gewoon van het landschap onder het genot van een biertje.
View from the Turistik Doğu Ekspresi just outside Ankara by Timon91, on Flickr
62. Foto's maken is al bijna niet meer mogelijk maar ik doe toch een poging ;)
View from the Turistik Doğu Ekspresi just outside Ankara by Timon91, on Flickr
Na een tijdje wordt er aangeklopt, het is de reisgids van een groep waarvan ook mensen in mijn rijtuig zitten. Hij vertelt wat over de excursies onderweg. Die zijn niet inbegrepen in het treinticket maar ik kan als ik wil wel met de groep mee. Ik hoef het niet nu te beslissen, maar ik moet het gewoon voor aankomst bij de desbetreffende halte aangeven of ik mee wil. De eerste stop zal in İliç zijn, morgenvroeg. Nu wil ik erg graag slapen dus zal ik dan nog niet meegaan, maar voor de middagstop is een excursie best een optie ;) Nadat hij me erop gewezen heeft dat ik m'n bier vooral binnen de coupé moet houden (was enigszins te verwachten) gaat hij verder. Na m'n biertje ga ik eten in de restauratiewagen, die verder helemaal leeg is. Het eten is er veel te snel en helaas wordt er ook in Turkije niet meer gekookt in de restauratierijtuigen :( De TCDD heeft zich verlaagd tot het niveau van de DB en heeft een magnetron aangeschaft :(
63. Lichtelijk teleurgesteld ga ik terug naar m'n coupé, drink nog een pilsje en ga dan slapen. Welterusten!
Bed on board the Turistik Doğu Ekspresi by Timon91, on Flickr
De nacht verloopt helaas niet zo rustig. Achter het koelkastje zit iets wat bij een bepaalde snelheid hard rammelt. Ik heb allerlei dingen geprobeerd om zonder al teveel breekwerk achter de koelkast te komen, maar het is helaas niet gelukt en oordoppen ben ik uiteraard vergeten :') De nacht verloopt dus niet geweldig, maar ik slaap uiteindelijk nog redelijk. Rond een uur of 9 ontwaak ik, als we al even stilstaan. We zijn in İliç, tijdens de eerste excursiestop. Het is een compleet gerenoveerd station naast een stuwmeer, de mensen die niet met de excursie mee zijn zitten in hun coupé of hangen buiten rond.
64. Ik klauter een heuveltje op voor wat uitzicht, hier de Turistik Doğu Ekspresi in vol ornaat in İliç
Achter de locomotief zitten een generatorrijtuig en een bagagerijtuig, gevolgd door twee slaapwagens, een restauratie en nog twee slaapwagens. Het achterste rijtuig is leeg en vergrendeld, ik zit in het rijtuig ervoor (direct achter de restauratie).
Turistik Doğu Ekspresi at İliç train station by Timon91, on Flickr
65. De spoorbaan richting het westen.
Railway near İliç train station by Timon91, on Flickr
66. Verder is hier echt niets te doen, dus dan moet je maar een beetje gaan spelen
Turistik Doğu Ekspresi at İliç train station by Timon91, on Flickr
67. Om straks het mooiste stuk - wat direct na İliç volgt - vanuit m'n coupeetje te kunnen gadeslaan ga ik eerst maar ontbijten. De keuze bestaat uit "breakfast", ik ben de enige die zich eraan waagt :')
Ray Restaurant on board the Turistik Doğu Ekspresi by Timon91, on Flickr
68. Tijdens het wachten op m'n ontbijt worden we ingehaald door de gewone Doğu Ekspresi.
Doğu Ekspresi Ankara-Kars overtaking the Turistik Doğu Ekspresi at İliç train station by Timon91, on Flickr
69. De fabrieksbroodjes worden voor de vorm nog even onder het tosti-ijzer gelegd, wat het iets beter maakt :') Het ontbijt is eetbaar, maar niet top.
Breakfast onboard the Turistik Doğu Ekspresi by Timon91, on Flickr
Na het ontbijt praat ik nog wat met m'n andere buren, die uit Ankara komen. Ze spreken nauwelijks Engels maar ze zijn super hartelijk en de dame is een typische oma die je helemaal volpropt met eten ("Nee dank u, ik heb echt geen honger, ik heb net ontbeten" - "Ja maar straks krijg je weer honger. Hier, neem dit en dit en dit toch mee jongen"). De man heeft ooit een conferentie bijgewoond op de universiteit in Wageningen en ze laten veel foto's zien van hun bezoek aan Nederland, ze vonden het erg mooi.
70. Het vertrekuur laat lang op zich wachten, de excursiegroep is allang terug. We moeten schijnbaar wachten op een tegentrein, inderdaad komt tegen half 11 de Turistik Doğu Ekspresi uit Kars aangereden, met een vertraging van ca. 2 uur. Deze maakt hier geen lange stop, de ene kant op zijn er schijnbaar andere lange stops dan de andere kant op ;)
Two Turistik Doğu Ekspresi at İliç train station by Timon91, on Flickr
Om 10:35 vertrekken we, met een vertraging van 90 minuten.
71. Het mooiste stuk komt eigenlijk nu, als de spoorlijn door een ravijn van de rivier de Eufraat volgt.
Euphratus river seen from the Turistik Doğu Ekspresi between İliç and Erzincan by Timon91, on Flickr
72. Het is lastig fotograferen gezien het licht en de kleine ruimte in de klapraampjes, maar het is adembenemend mooi en het is fantastisch om deze treinreis na 6 jaar nog een keer te maken! :D Overigens is dit ook de plek waar ik 6 jaar geleden de foto nam die me bij de fotowedstrijd van Interrail twee gratis Interrailtickets opleverde, goede herinneringen dus! :)
Euphratus river seen from the Turistik Doğu Ekspresi between İliç and Erzincan by Timon91, on Flickr
73. De Eufraat.
Euphratus river seen from the Turistik Doğu Ekspresi between İliç and Erzincan by Timon91, on Flickr
74. Het diepe binnenland van Turkije, dit zal ongeveer het uitzicht voor vandaag zijn ;)
View from the Turistik Doğu Ekspresi between İliç and Erzincan by Timon91, on Flickr
75. De trein slingert door het hart van Anatolië - hier nog geen YHT's!
View from the Turistik Doğu Ekspresi between İliç and Erzincan by Timon91, on Flickr
76. Overigens zit je hier al vrij hoog, het grootste deel van het stuk overdag slinger je tussen de 1300 en 1900 meter. Het hoogste stuk is in het donker, ten oosten van Erzurum passeer je de 2400 meter hoogte.
View from the Turistik Doğu Ekspresi between İliç and Erzincan by Timon91, on Flickr
77. Stadje onderweg, ik vermoed Kemah.
View from the Turistik Doğu Ekspresi between İliç and Erzincan by Timon91, on Flickr
78. Station Alp.
Alp train station by Timon91, on Flickr
79. Een verboden foto van een politiecheckpoint, een kwartiertje voorbij Alp ;)
Police checkpoint seen from the train by Timon91, on Flickr
80. De tweede lange stop van de dag is Erzincan, wat we om kwart voor 1 bereiken. Hier wil ik wel mee met de excursie, die 35 lira kost.
Turistik Doğu Ekspresi Ankara-Kars at Erzincan train station by Timon91, on Flickr
81. Met twee busjes gaan we op stap, we gaan naar een of andere waterval en daarna naar het centrum van Erzincan. Prima, het zal wel :')
Excursion from Erzincan to Girlevik Şelalesi by Timon91, on Flickr
82. De waterval (Girlevik Şelalesi) ligt op een half uurtje rijden buiten Erzincan en is niet onaardig. Fotograferen is door de schaduw en het tegenlicht wel lastig.
Girlevik Şelalesi near Erzincan by Timon91, on Flickr
83. Desalniettemin is het best een mooi gezicht :)
Girlevik Şelalesi near Erzincan by Timon91, on Flickr
84. Er ligt een hele uitspanning bij, maar tijd om wat te eten hebben we hier niet. Overigens heeft men hier gewoon blauwe verf over het Efes-logo gesmeerd, zodat je de "Efes" nog steeds kunt zien :')
Girlevik Şelalesi near Erzincan by Timon91, on Flickr
Na een half uurtje rijden we terug naar de stad. In het centrum van Erzincan ligt een ondergrondse bazaar waar je goed souvenirs kunt kopen. We worden niet eens naar de tapijtwinkel van een verre neef van de tourgids gebracht, maar we worden gewoon bij de ingang afgezet en mogen binnen onszelf laten afzetten. Ongehoord in Turkije!
85. Ook voor bruidsjurken kun je hier goed slagen.
Wedding store in Erzincan by Timon91, on Flickr
86. Ik sla de bruidsjurken over maar ik slaag wel voor een mooie suikerpot en - jawel - een bieropener in de vorm van een moskee! :') Terug buiten loop ik nog een rondje, maar het centrum van Erzincan is niet heel bijzonder verder.
Central Erzincan by Timon91, on Flickr
87. Erzincan dus. Omdat ik geen zin heb in weer een magnetronmaaltijd uit het restauratierijtuig haal ik een shoarma bij een tentje hier.
Central Erzincan by Timon91, on Flickr
88. Vlak na terugkomst rijden we alweer, na een stop van twee-en-een-half uur.
View from the Turistik Doğu Ekspresi between Erzincan and Erzurum by Timon91, on Flickr
89. Af en toe rijden we door een tunnel. Soms gaat deze door een berg, soms ligt deze midden in een vlak stuk waar dan gewoon zomaar een tunnel ligt :') Of het sneeuwtunnels of iets dergelijks zijn weet ik niet, maar soms komt het behoorlijk random over.
View from the Turistik Doğu Ekspresi between Erzincan and Erzurum by Timon91, on Flickr
Na een biertje begeef ik me naar het restauratierijtuig, waar ik heb afgesproken met een jong stel uit İstanbul die ik tijdens de excursie heb leren kennen. We drinken wat samen en praten veel. Ze hebben samen een IT-bedrijf in İstanbul en hebben nu een paar dagen vrij. Zij is vegetarisch en vertelt dat er in İstanbul keuze zat is, maar dat het hier een behoorlijke uitdaging is. De standaardreactie in een restaurant bij een vraag over de vegetarische kaart is "eeuhhh, we hebben soep?" :') Verder zijn ze behoorlijk anti-regering en spreken dat duidelijk uit, ondanks dat er nog wel aardig wat mensen om ons heen zitten. Het boeit ze niet en ze willen liever vandaag dan morgen weg uit Turkije, alleen laat de situatie dat nu nog niet toe.
90. Zo treurig als hun verhalen over wonen in Turkije terwijl je een afwijkende mening hebt soms klinken, zo mooi is het uitzicht.
View from the Turistik Doğu Ekspresi between Erzincan and Erzurum by Timon91, on Flickr
91. Na een uurtje neem ik afscheid en keer terug naar m'n coupé. Daar geniet ik nog wat van het uitzicht maar al gauw is het donker. Naar Erzurum toe strekt het landschap wat uit en wordt het ook wat minder spectaculair. Na een dutje bereiken we dan om 18:50 Erzurum.
Turistik Doğu Ekspresi Ankara-Kars at Erzurum train station by Timon91, on Flickr
Hier ga ik niet mee met de excursie, het is al donker en het klinkt niet bijster interessant.
92. Ik ken Erzurum nog wel van 6 jaar geleden, het is een kwartiertje lopen naar het centrum. Onderweg word ik aangesproken door een politieagent met een gigantisch machinegeweer die de ingang van het politiebureau bewaakt. Hij wil gewoon een praatje maken en hij geeft wat tips waar ik heen kan lopen. Het is een heel aardige man, maar het blijft een raar gezicht om gezellig te kletsen met iemand met zo'n gigantisch wapen bij zich draagt :') Er zijn een paar oude gebouwen hier die best aardig zijn, maar het is ook al donker en behoorlijk fris. Ik waan me weer een beetje in Turkmenistan bij het zien van deze achtpuntige ster :')
Erzurum by night by Timon91, on Flickr
93. Oude moskee.
Erzurum by night by Timon91, on Flickr
Bij een theehuis drink ik een paar glazen thee tussen de rokende, backgammon spelende heren. Afrekenen mag ik ook na enig aandringen niet, een paar Turkse biznizmeni zwaaien vanuit een hoekje, die hebben al voor die eenzame, verdwaalde westerse toerist betaald
Verder heb ik geen zin meer om wat te doen, honger heb ik ook nauwelijks. Na een uurtje keer ik terug naar het station.
94. Het stationsgebouw van Erzurum. Het aanbod hier is overzichtelijk: enkel de nachttrein Ankara-Kars stopt hier. Al is met de komst van de Turistik-versie het aanbod wel significant gestegen ;)
Erzurum train station by Timon91, on Flickr
95. De trein, nog maar een keer.
Turistik Doğu Ekspresi Ankara-Kars at Erzurum train station by Timon91, on Flickr
96. Ter hoogte van mijn rijtuig staat een schitterende oude samowar en iemand die thee verkoopt. Ook mijn buren uit İzmir komen al gauw aangelopen, zij hebben het ook wel gezien hier.
Samowar at Erzurum train station by Timon91, on Flickr
We praten veel hier, onder het genot van meerdere bekertjes thee. Ze zijn niet heel tevreden over de treinreis, maar dat klinkt vooral als "first world problems". We praten veel over de gastvrijheid en vriendelijkheid van de Turken. Net als Aydin in de hamam gisterochtend constateren ook zij dat met de komst van rijkdom naar Turkije dit over de laatste tientallen jaren grotendeels verdwenen is, met name in toeristenhellholes als Adnanbul en Adnantalya :') Gelukkig zijn er nog genoeg plekken te vinden waar dat niet zo is, en juist die maken Turkije zo'n aangenaam vakantieland ;)
Na een lang gesprek is het weer tijd om te vertrekken, om 21:12 rollen we verder. Ik ben moe, buiten is het donker en we moeten nog een paar uur tot Kars. Ik duik onder de wol en het laatste stuk slaap ik, tot de provodnik ons wakker komt maken om de sleutels en het beddengoed op te halen. We bereiken Kars met 42 minuten vertraging om 00:40. De rit met de Turistik Doğu Ekspresi zit erop! Het was een leuke en ontspannen reis en het is de 400 lira zeker wel waard. Dat de TCDD lange stops inlast voor excursies maar ze niet organiseert of via een reisbureau aanbiedt vind ik een beetje apart, je moet het hebben van tourgroepen die ook in de trein zitten en waar je kunt aansluiten. Daarnaast is het klapperen achter de koelkast een groot minpunt, iedereen die ik heb gesproken onderweg had er last van. Tenslotte is het aanbod in het restaurantrijtuig een grote teleurstelling, de tijd van fatsoenlijk eten in de trein is ook in Turkije voorbij. Een paar kleine dingen zouden de reis al een stuk aangenamer kunnen maken! ;)
Ik heb hetzelfde hotel gereserveerd als mijn buren uit İzmir, dus we nemen samen een taxi ernaartoe. Na het inchecken en een douche is het tijd om verder te slapen en een eind aan dit deel te breien ;)
In het volgende deel steken we de grens met de voormalige Sovjet-Unie over en gaan we Georgië in. Welke avonturen we daar gaan beleven horen jullie dus gauw ;) Bedankt voor het meelezen en ik hoor graag wat jullie ervan vonden! :D
