Märkische Heide, Märkisches Funkloch
Geplaatst: di 28 jul 2020, 17:27
Planning:
Vanuit Berlijn kun je natuurlijk ook weer op terug op de manier dat je gekomen bent, met de rechtstreekse Intercity. Dat wou ik niet, ik wou nog iets van het rondom Berlijn liggende Brandenburg en verder nog iets van de rest van het land. Thuis had ik een plan gemaakt, een plan dat later half overboord moest. Alleen het beginpunt lag vast; ik was immers al in Berlijn, en voor het eindpunt wachtte ik alleen nog een op bevestiging van een hotel in het voor de planning strategisch gelegen Falkenberg/Elster, in het uiterste zuidwesten van Brandenburg. Als mooi meegenomen, wou ik ook nog eens Polen afstrepen, daar was ik immers nog niet geweest.
Uitvoering:
Vanwege corona bood het hotel geen ontbijtbuffet aan, en moest ik het met een zak voorverpakte etenswaar doen en een beker koffie, bedoeld voor op de kamer, maar ook geschikt om mee te nemen en te eten op een station of op een nog uitgestorven Gendarmenmarkt:
Mijn planning voorzag dat ik om 8.33 de RB26 van Ostkreuz naar Kostrzyn(voor 1945 Küstrin) nam, dus moest ik op tijd mijn hotel uit, en de U2 naar Alexanderplatz en vanaf daar met de S-Bahn naar Ostkreuz.
]
Ostkreuz is een kruissingsstation waar boven de S-Bahnen op de Ringbahn stoppen beneden de grote RE's en S-Bahnen vanaf de Stadtbahn, en je hebt er ook nog een verstopt hoekje met spoor 7 en 8 waar de boemeltjes van de Niederbarnimereisenbahn(NEB) stoppen.
Hier komt dan mijn dubbele PESA Link naar Kostrzyn aan met 15 minuten vertraging, dat zou geen probleem moeten zijn aangezien we in Polen 20 minuten keertijd hebben en ik daarna pas 5 minuten overstap in Werbig heb. In tegenstelling tot wat anderen over dit type treinen zeggen zaten er in deze Link fatsoenlijke stoelen en was het geluid niet storend, in een Nederlandse Lint vind ik het geluid erger, maar wat betreft op- en afstapjes in de trein ben ik geen fan.
De RB26 voert over de Preußische Ostbahn de voormalige hoofdroute van Berlin naar Danzig(na 1945 Gdánsk) en verder naar Königsberg(na 1945 Kaliningrad), dat dit een voormalige hoofdspoorlijn is, valt te merken: het tracé is kaarsrecht dwars door vrijwel onbewoond gebied en met elektrificatie een likje infrastructurele verf hier en daar, kunnen hier zo expressen naar het Oosten rijden met hoge snelheid.
Het eerste station is gelijk representatief voor de spoorwegen in het oude Reichsbahn*land: grote volgegroeide emplacementen, ongemoderniseerde perrons, maar wel moderne treinen en volgens wikipedia een gemoderniseerd stationsgebouw. Op het emplacement stonden nog wat interessante treinen; zoals deze DR-VT18.16:
Ook de stammen van de IRE Berlin-Hamburg staan op betere tijden te wachten, door Corona zijn ze namelijk tijdelijk geschrapt:
Tot aan station Strausberg rijdt de S-Bahn naast het hoofdspoor op zijn eigen sporen, dat is ook direct de grens waar de nog enigszins stedelijke bebouwing ophoudt en waar het platteland echt begint en de stations ook echt klein worden zoals in Herrensee:
Het uitzicht uit de trein op de soms metershoge spoordijk wordt daarmee ook landelijk, maar wel gevarieerd met graanvelden, bossen, en akkers, alles natuurlijk in het groot, we zijn immers nog steeds in de voormalige DDR:
Als we vertrekken uit het laatste station in Duitsland, Küstrin-Kietz zitten er toch aardig wat mensen in de trein, opvallend veel ouderen, waarschijnlijk gaan deze in Kostrzyn inkopen doen, daar zijn immers de prijzen lager dan in Duitsland. Tegelijkertijd is de vertraging ook al tot 30 minuten opgelopen dus zal ik op de terugweg mijn aansluiting richting Frankfurt missen, na wat herplannen - een hele opgave als het mobiel signaal vrijwel constant afwezig - kom ik erachter dat ik mijn planning via weer vanaf Cottbus kan oppakken als ik helemaal weer terug naar Berlin ga. Na Küstrin-Kietz moet de trein met hoogstens 10km/h de Oderbrug overkruipen, die na 1945 alleen maar lijkt te zijn herbouwt en daarna niets meer:
Veel te laat, al na vertrektijd van de terugrit kwamen we aan op station Kostrzyn, dus voor even naar een Poolse geldautomaat voor Złoty's was geen tijd, wel voor een foto. De machinist had de trein ook al weer snel voor de terugreis klaargemaakt, maar uit de toon van zijn telefoongesprek kon ik halen dat de Poolse treindienstleider niet echt wou meewerken aan een snelle kering, ik versta zelf natuurlijk helemaal geen Pools.
Op de terugweg stopten we ook in Werbig, een klein kruissingsstation in het niets, waar ik eigenlijk de RB60 naar Frankfurt had willen nemen.
Eenmaal weer terug op Ostkreuz nam ik de RE2 naar Cottbus met een ODEG KISS, waar ik in gesprek kwam met oma en haar kleinkind op weg naar vakantie. Bij kaartcontrole kreeg het kind van de controleur een speciaal bontgekleurd en geknipt kinderkaartje, niet omdat ze die nodig heeft, maar om het kind iets leuks mee te geven. Ik zou ook ongelooflijk blij zijn als 6 jarige als ik een speciaal kaartje zou krijgen en dan conducteursstempels kan verzamelen.
Deze RE rijdt dwars door het Spreewald, een heel mooi gebied, maar als je er met 160km/h door heen rijdt, kun je niet echt mooie foto's maken van de bossen naast het spoor, wel van de wederom grote en nu vlakke akkers:
In dit deel van Brandenburg wonen ook Sorben, een Slavische minderheid, de stationsborden zijn dus in het Duits en in het Sorbisch, zoals in Lübben en Cottbus Hbf:
De afkorting gł. dw. staat voor głowne dwórnišćo, in dat opzicht heeft het dus wat gemeen met het Pools.
In Cottbus stapte ik over op deze Talent2 die de RE10 naar Leipzig rijdt:
Ook aan deze spoorlijn is er geen gebrek aan grote akkers en vergane Reichsbahn glorie en industrie:
Ook hier wordt er gewerkt aan het spoor, al is het maar omdat er veel goederentreinen van en naar Oost-Europa rijden, hier wordt bijvoorbeeld een nieuwe PZB magneet geïnstalleerd:
Vervolgens bracht mijn planning mij naar station Doberlug-Kirchhain een kruissingstation waar het lijkt dat de tijd heeft stilgestaan:
Vanaf dit station wou ik een voor regionale kaartjes opengestelde IC te nemen, thuis dacht ik al misschien rijdt hier wel een IC2, later in Berlijn zag ik op deze verbinding een oude Westbahn KISS, wat ik nog leuker zou vinden, de IC de andere kant op versterkte het vermoeden ook:
Wat er echter voor kwam rijden als IC naar Berlin en Rostock, was echter nog beter: een vervangende stam met allemaal oudere rijtuigen en een stuurstandrijtuig. De tweede klassen tussenwagens vond ik niet lekker zitten, maar in stuurstandrijtuig zaten de stoelen beter:
Het blijft Brandenburg, dus dit was het uitzicht:
De spoorlijn Berlin-Dresden, de Dresdener Bahn, wordt geüpgraded voor snelheden tot 200km/h en krijgt tussen Berlin Südkreuz en Blankenfelde zijn oude tracé door Berlin weer terug, daarom wordt er ook langs de lijn gewerkt:
Deze IC nam ik tot de kelder van Berlin Hbf en kon nog een verder blik werpen op de stuurstand:
In de kelder van Berlin Hbf. stapte ik over op de RE4 naar Jüterbog gereden met een ODEG KISS:
Eenmaal in Jüterbog aangekomen kwam deze ICE ook nog voorbijgescheurd. Het station licht namelijk aan de geüpgradede doorgaande verbinding richting Erfurt en verder, let maar op de LZB-draad tussen de sporen:
Hier stapte ik over op de spitsrit van de RE3, welke normaal met DB Dosto's zou rijden, maar deze spitsrit blijkbaar dus niet, in plaats daarvan kwam deze S-Bahn Mitteldeutschland Talent2 voorrijden:
De voorgevormde stoelen in deze trein zullen waarschijnlijk zeer polariserend zijn; met mijn 1,82m vond ik ze lekker zitten. Als je groter bent, snap ik heel goed dat de hoofdsteunen je een hernia geven.
Het landschap rondom deze spoorlijn was iets anders dan ik voor de rest in Bandenburg gezien had, natuurlijk nog steeds mooi, de oude Reichsbahnhistorie valt ook niet te vergeten:
In principe had ik mijn eindpunt van de dag enkel en alleen gekozen omdat het een knooppunt is aan de rand van Brandenburg en ik deze hele dag met een VBB ticket kon reizen. Als ik echter geweten had dat er aan Falkenberg/Elster een heuse spoorweggeschiedenis kleefde, had ik al helemaal er willen verblijven. Wat spoorwegen betreft is het echt een verborgen pareltje. Ik durf te stellen dat het een groot station met een dorp is, in plaats van andersom, de hoeveelheid land geweid aan de spoorwegen is namelijk enorm. Het station ontstond op de kruising van 3 hoofdlijnen, allemaal met een rangeerterrein en verbindingsbogen tussen de lijnen, daarbij kwamen ook locloodsen en goederenwagenonderhoud, op het hoogtepunt van de spoorwegen verdiende bijna de helft van de bewoners hun brood bij het spoor. De omgeving is er dus ook naar:
En het zogenaamde Personenbahnhof:
Als iemand een slaapplek in Falkenberg/Elster nodig zou hebben kan ik hotel Kronprinz aanbevelen, alleen boekbaar via e-mail of telefoon. De eigenaresse liet tussen neus en lippen door ook vallen dat er ook vaak spoorwegpersoneel op kosten van de baas verblijft.
.
De ochtend erop kwam ik erachter dat er ook nog het Brandenburgisches Eisenbahnmuseum zit, ik had geen tijd om het te bezoeken, maar heb wel even rondgekeken:
Als je de tijd neemt, is Brandenburg dus zeker de moeite waard.
*: Als niet anders aangegeven gaat bij de Reichsbahn om de staatsspoorwegen van de DDR, niet om haar voorgangers met dezelfde naam.
Vanuit Berlijn kun je natuurlijk ook weer op terug op de manier dat je gekomen bent, met de rechtstreekse Intercity. Dat wou ik niet, ik wou nog iets van het rondom Berlijn liggende Brandenburg en verder nog iets van de rest van het land. Thuis had ik een plan gemaakt, een plan dat later half overboord moest. Alleen het beginpunt lag vast; ik was immers al in Berlijn, en voor het eindpunt wachtte ik alleen nog een op bevestiging van een hotel in het voor de planning strategisch gelegen Falkenberg/Elster, in het uiterste zuidwesten van Brandenburg. Als mooi meegenomen, wou ik ook nog eens Polen afstrepen, daar was ik immers nog niet geweest.
Uitvoering:
Vanwege corona bood het hotel geen ontbijtbuffet aan, en moest ik het met een zak voorverpakte etenswaar doen en een beker koffie, bedoeld voor op de kamer, maar ook geschikt om mee te nemen en te eten op een station of op een nog uitgestorven Gendarmenmarkt:
Mijn planning voorzag dat ik om 8.33 de RB26 van Ostkreuz naar Kostrzyn(voor 1945 Küstrin) nam, dus moest ik op tijd mijn hotel uit, en de U2 naar Alexanderplatz en vanaf daar met de S-Bahn naar Ostkreuz.
]Ostkreuz is een kruissingsstation waar boven de S-Bahnen op de Ringbahn stoppen beneden de grote RE's en S-Bahnen vanaf de Stadtbahn, en je hebt er ook nog een verstopt hoekje met spoor 7 en 8 waar de boemeltjes van de Niederbarnimereisenbahn(NEB) stoppen.
Hier komt dan mijn dubbele PESA Link naar Kostrzyn aan met 15 minuten vertraging, dat zou geen probleem moeten zijn aangezien we in Polen 20 minuten keertijd hebben en ik daarna pas 5 minuten overstap in Werbig heb. In tegenstelling tot wat anderen over dit type treinen zeggen zaten er in deze Link fatsoenlijke stoelen en was het geluid niet storend, in een Nederlandse Lint vind ik het geluid erger, maar wat betreft op- en afstapjes in de trein ben ik geen fan.
De RB26 voert over de Preußische Ostbahn de voormalige hoofdroute van Berlin naar Danzig(na 1945 Gdánsk) en verder naar Königsberg(na 1945 Kaliningrad), dat dit een voormalige hoofdspoorlijn is, valt te merken: het tracé is kaarsrecht dwars door vrijwel onbewoond gebied en met elektrificatie een likje infrastructurele verf hier en daar, kunnen hier zo expressen naar het Oosten rijden met hoge snelheid.
Het eerste station is gelijk representatief voor de spoorwegen in het oude Reichsbahn*land: grote volgegroeide emplacementen, ongemoderniseerde perrons, maar wel moderne treinen en volgens wikipedia een gemoderniseerd stationsgebouw. Op het emplacement stonden nog wat interessante treinen; zoals deze DR-VT18.16:
Ook de stammen van de IRE Berlin-Hamburg staan op betere tijden te wachten, door Corona zijn ze namelijk tijdelijk geschrapt:
Tot aan station Strausberg rijdt de S-Bahn naast het hoofdspoor op zijn eigen sporen, dat is ook direct de grens waar de nog enigszins stedelijke bebouwing ophoudt en waar het platteland echt begint en de stations ook echt klein worden zoals in Herrensee:
Het uitzicht uit de trein op de soms metershoge spoordijk wordt daarmee ook landelijk, maar wel gevarieerd met graanvelden, bossen, en akkers, alles natuurlijk in het groot, we zijn immers nog steeds in de voormalige DDR:
Als we vertrekken uit het laatste station in Duitsland, Küstrin-Kietz zitten er toch aardig wat mensen in de trein, opvallend veel ouderen, waarschijnlijk gaan deze in Kostrzyn inkopen doen, daar zijn immers de prijzen lager dan in Duitsland. Tegelijkertijd is de vertraging ook al tot 30 minuten opgelopen dus zal ik op de terugweg mijn aansluiting richting Frankfurt missen, na wat herplannen - een hele opgave als het mobiel signaal vrijwel constant afwezig - kom ik erachter dat ik mijn planning via weer vanaf Cottbus kan oppakken als ik helemaal weer terug naar Berlin ga. Na Küstrin-Kietz moet de trein met hoogstens 10km/h de Oderbrug overkruipen, die na 1945 alleen maar lijkt te zijn herbouwt en daarna niets meer:
Veel te laat, al na vertrektijd van de terugrit kwamen we aan op station Kostrzyn, dus voor even naar een Poolse geldautomaat voor Złoty's was geen tijd, wel voor een foto. De machinist had de trein ook al weer snel voor de terugreis klaargemaakt, maar uit de toon van zijn telefoongesprek kon ik halen dat de Poolse treindienstleider niet echt wou meewerken aan een snelle kering, ik versta zelf natuurlijk helemaal geen Pools.
Op de terugweg stopten we ook in Werbig, een klein kruissingsstation in het niets, waar ik eigenlijk de RB60 naar Frankfurt had willen nemen.
Eenmaal weer terug op Ostkreuz nam ik de RE2 naar Cottbus met een ODEG KISS, waar ik in gesprek kwam met oma en haar kleinkind op weg naar vakantie. Bij kaartcontrole kreeg het kind van de controleur een speciaal bontgekleurd en geknipt kinderkaartje, niet omdat ze die nodig heeft, maar om het kind iets leuks mee te geven. Ik zou ook ongelooflijk blij zijn als 6 jarige als ik een speciaal kaartje zou krijgen en dan conducteursstempels kan verzamelen.
Deze RE rijdt dwars door het Spreewald, een heel mooi gebied, maar als je er met 160km/h door heen rijdt, kun je niet echt mooie foto's maken van de bossen naast het spoor, wel van de wederom grote en nu vlakke akkers:
In dit deel van Brandenburg wonen ook Sorben, een Slavische minderheid, de stationsborden zijn dus in het Duits en in het Sorbisch, zoals in Lübben en Cottbus Hbf:
De afkorting gł. dw. staat voor głowne dwórnišćo, in dat opzicht heeft het dus wat gemeen met het Pools.
In Cottbus stapte ik over op deze Talent2 die de RE10 naar Leipzig rijdt:
Ook aan deze spoorlijn is er geen gebrek aan grote akkers en vergane Reichsbahn glorie en industrie:
Ook hier wordt er gewerkt aan het spoor, al is het maar omdat er veel goederentreinen van en naar Oost-Europa rijden, hier wordt bijvoorbeeld een nieuwe PZB magneet geïnstalleerd:
Vervolgens bracht mijn planning mij naar station Doberlug-Kirchhain een kruissingstation waar het lijkt dat de tijd heeft stilgestaan:
Vanaf dit station wou ik een voor regionale kaartjes opengestelde IC te nemen, thuis dacht ik al misschien rijdt hier wel een IC2, later in Berlijn zag ik op deze verbinding een oude Westbahn KISS, wat ik nog leuker zou vinden, de IC de andere kant op versterkte het vermoeden ook:
Wat er echter voor kwam rijden als IC naar Berlin en Rostock, was echter nog beter: een vervangende stam met allemaal oudere rijtuigen en een stuurstandrijtuig. De tweede klassen tussenwagens vond ik niet lekker zitten, maar in stuurstandrijtuig zaten de stoelen beter:
Het blijft Brandenburg, dus dit was het uitzicht:
De spoorlijn Berlin-Dresden, de Dresdener Bahn, wordt geüpgraded voor snelheden tot 200km/h en krijgt tussen Berlin Südkreuz en Blankenfelde zijn oude tracé door Berlin weer terug, daarom wordt er ook langs de lijn gewerkt:
Deze IC nam ik tot de kelder van Berlin Hbf en kon nog een verder blik werpen op de stuurstand:
In de kelder van Berlin Hbf. stapte ik over op de RE4 naar Jüterbog gereden met een ODEG KISS:
Eenmaal in Jüterbog aangekomen kwam deze ICE ook nog voorbijgescheurd. Het station licht namelijk aan de geüpgradede doorgaande verbinding richting Erfurt en verder, let maar op de LZB-draad tussen de sporen:
Hier stapte ik over op de spitsrit van de RE3, welke normaal met DB Dosto's zou rijden, maar deze spitsrit blijkbaar dus niet, in plaats daarvan kwam deze S-Bahn Mitteldeutschland Talent2 voorrijden:
De voorgevormde stoelen in deze trein zullen waarschijnlijk zeer polariserend zijn; met mijn 1,82m vond ik ze lekker zitten. Als je groter bent, snap ik heel goed dat de hoofdsteunen je een hernia geven.
Het landschap rondom deze spoorlijn was iets anders dan ik voor de rest in Bandenburg gezien had, natuurlijk nog steeds mooi, de oude Reichsbahnhistorie valt ook niet te vergeten:
In principe had ik mijn eindpunt van de dag enkel en alleen gekozen omdat het een knooppunt is aan de rand van Brandenburg en ik deze hele dag met een VBB ticket kon reizen. Als ik echter geweten had dat er aan Falkenberg/Elster een heuse spoorweggeschiedenis kleefde, had ik al helemaal er willen verblijven. Wat spoorwegen betreft is het echt een verborgen pareltje. Ik durf te stellen dat het een groot station met een dorp is, in plaats van andersom, de hoeveelheid land geweid aan de spoorwegen is namelijk enorm. Het station ontstond op de kruising van 3 hoofdlijnen, allemaal met een rangeerterrein en verbindingsbogen tussen de lijnen, daarbij kwamen ook locloodsen en goederenwagenonderhoud, op het hoogtepunt van de spoorwegen verdiende bijna de helft van de bewoners hun brood bij het spoor. De omgeving is er dus ook naar:
En het zogenaamde Personenbahnhof:
Als iemand een slaapplek in Falkenberg/Elster nodig zou hebben kan ik hotel Kronprinz aanbevelen, alleen boekbaar via e-mail of telefoon. De eigenaresse liet tussen neus en lippen door ook vallen dat er ook vaak spoorwegpersoneel op kosten van de baas verblijft.
.De ochtend erop kwam ik erachter dat er ook nog het Brandenburgisches Eisenbahnmuseum zit, ik had geen tijd om het te bezoeken, maar heb wel even rondgekeken:
Als je de tijd neemt, is Brandenburg dus zeker de moeite waard.
*: Als niet anders aangegeven gaat bij de Reichsbahn om de staatsspoorwegen van de DDR, niet om haar voorgangers met dezelfde naam.
.