Gelukkig proberen de spoorwegen van de wereld daar wel wat aan te doen. Tickets zijn makkelijker te annuleren, en de prijzen zijn vaak lager, om toch maar volk naar de treinen te krijgen. De DB heeft van de Bundesregierung een BTW-verlaging cadeau gekregen, maar de beste deal van de zomer is toch van de SNCF: voor volwassenen zijn er miljoenen treintickets voor minder dan een tientje, en voor jongeren is er deze zomer de TER de France: 1 kalendermaand vrijwel onbeperkt reizen in alle TER-treinen van Frankrijk voor maar 29 euro. Dat maakt het wel érg aantrekkelijk om door Frankrijk te gaan reizen. Zo gezegd, zo gedaan. Samen met Plan-V444 plande ik een route door Frankrijk, van Noord naar Zuid. Daarna was het een kwestie van slaapplekken regelen en voldoende mondkapjes scoren, en daarna konden we zo vertrekken!
De eerste etappe was natuurlijk om in Frankrijk te geraken. Daar zijn meerdere routes voor te bedenken, en waar via België reizen dan het makkelijkst is, hadden we beiden geen zin om 'gewoon' met IC van Antwerpen naar Lille te reizen. Plan-V444 stelde voor om via Gerolstein te reizen richting Elzas, en aangezien hij zelf bij Helmond woont zou dat dan volledig met Nahverkehr moeten. Maar gelukkig begonnen we onze reis op 16 augustus, de ICE werd omgeleid via Mönchengladbach, en dus begon mijn reis 's ochtends vroeg om de ICE 255 richting Basel SBB te pakken, vertrek om 08:16. :)
Tot Venlo verloopt de reis evenementloos: koffietje naar binnenwerken en krantje lezen. Niets bijzonders, mijn vorige ICE-rit was slechts 36 uur daarvoor.
Even na de spanningssluis in Venlo valt de trein plots stil. De trein blijkt een reset nodig te hebben. Gelukkig blijft de schade beperkt tot 15 minuten.
In Keulen is het tijd om nog even snel proviand in te halen, want hierna volgt drie uur in een Lint richting Trier.
De route via Gerolstein is prachtig, door de valleien van de Eifel, heel gemoedelijk.
Iets te gemoedelijk zo blijkt, want we lopen steeds meer vertraging op. De machinist roept na verloop van tijd om dat de helft van de motoren uitgevallen is, en dat er dus een materieelwissel plaats gaat vinden in Gerolstein. Nadat iedereen is overgestapt staat de teller op +20.
Met een nieuw stel gaat de reis verder, door steeds mooiere valleien.
Dit deel van Duitsland staat in veel Duitse supermarkten. Gerolstein is bekend om Gerolsteiner-water, en Bitburg-bier wordt zelfs in de DB-ICE getapt.
En als je geen zin hebt in vocht, heb je dan misschien geen Auw a/d Kyll? :D
Terwijl we al aan het perron hadden moeten staan komen we bijna in Trier aan. Met +11 bereiken we uiteindelijk Trier Hbf, alle aansluitingen zijn komen te vervallen.
Wat nu dan? Op onze Sparpreis staat als eindbestemming Luxemburg, maar omdat dat daar het coronavirus actief circuleert waren we toch al niet van plan om daarheen te reizen. Bovendien had de CFL werkzaamheden ingepland, waardoor een route via Luxemburg extra lang zou duren. De Suwex naar Saarbrücken is ook al weg, dus hebben we sowieso even de tijd om een vertragingsbevestiging te halen bij het loket (voor de gtbv). Daarna stappen we maar in de stoptrein naar Saarbrücken, die met een Coradia Continental rijdt.
De route naar Saarbrücken is erg industrieel, en loopt via meerdere hoogovens. Verder is het uitzicht vooral pauper, wat misschien verklaart waarom het toeristische dagkaartje zo goedkoop is (15 euro de man).
Saarbrücken Hbf, waar stappen we over op de Saarbahn. Ons Rheinland-Pfalz-ticket is ook op geldig op deze grensoverschrijdende verbinding.
De Saarbahn is een tramtrein, die na Saarbrücken over de DB-spoorlijn rijdt richting de Franse grens. Comfortabel zijn de voertuigen niet. :X
Na 30 minuten rijdt de tram de rivier de Saar/Sarre over, en komt de tram aan in Sarreguemines, Frankrijk is bereikt! :D
De tram was drie minuten vertraagd. In Sarreguemines zouden we 34 minuten overstap kunnen hebben gehad op een TER naar Straatsburg, maar doordat we de Suwex gemist hadden kwamen we aan met de tram van een half uur later, dus even later staan we hijgend in de net vertrekkende trein. :')
Maar: we zitten in de TER naar Straatsburg, een Regiolis. De rit naar Straatsburg duurt circa 1 uur en 20 minuten.
En na een lange reisdag bereiken we dan uiteindelijk Straatsburg, op tijd! :)
In Straatsburg checken we snel in bij het appart'hotel, waarna we de stad induiken om wat te gaan eten.
Voor wie nog nooit in Straatsburg geweest is: ga eens naar Straatsburg, het is prachtig! Zeker nu, want door de pandemie is het wel érg rustig. :D
Op het plein voor de kathedraal zien we een aankondiging voor een lichtshow, óp de kathedraal, die in een uurtje zou beginnen. Prompt zoeken we een terrasje op het plein op.
En de lichtshow was het wachten waard, een soort Glow, maar dan perfect uitgelijnd op de vormen van de kathedraal. :)
Na een lange dag gaan we al snel genieten van de airco in de kamer, en besluiten we te gaan kijken naar de binnenkant van onze ogen.
Voordat we verder gaan, even tijd voor een beetje context, wetende dat niet iedereen op het forum bekend is het de Franse spoorwegen. In Frankrijk zijn er grofweg drie categorieën treinen: de TGV kent iedereen wel, langeafstandstreinen die geen TGV heten worden Intercités genoemd. Treinen die niet door de SNCF zelfstandig rendabel uitgevoerd kunnen worden (de kortere afstandstreinen) worden door de Franse regio's beheerd. In de regio Île-de-France (rond Parijs) heten die treinen Transilien, daarbuiten heten ze (op enkele uitzonderingen na) Train Express Régional, of TER afgekort. TER-treinen zijn dus het equivalent van het Duitse Nahverkehr, ook al zijn het soms lange verbindingen. Er zijn TER-treinen die rechtstreeks van Parijs naar Lyon rijden in vijf uur, maar ook alle stoptreintjes in de Elzassische valleitjes heten TER. Tel daarbij op dat Frankrijk nauwelijks aan klokvaste dienstregelingen doet, stops voor TER-treinen volledig willekeurig zijn, en het moge duidelijk zijn: met TER reizen kán goedkoop zijn, maar soms wel uitdagend. Alle regio's geven sinds kort een eigen naam aan hun TER-netwerk, sinds enkele jaren heet het in de regio Grand Est TER Fluo.
Ons TER-ticket is dus, met enkele uitzonderingen, geldig op alle TER-treinen in heel Frankrijk. En dus besluiten we om een dagje in te plannen om Elzassische zijlijntjes te bereiden. Dag twee begint dan ook om 08:51 stipt, voor een TER 200-trein richting Mulhouse.
De TER 200 is de bijnaam voor de sneltreinen Straatsburg - Mulhouse - Basel SBB, die elk (half)uur rijden en vrijwel overal 200 km/h rijden. Tussen Straatsburg en Mulhouse is de rijtijd 51 minuten, met de auto mag je daar rustig een halfuur bij optellen. De treinen zijn frequent, door het Corail-materieel zeer comfortabel, en de hele dag door druk. :pos:
Binnen het uur staan we dus in Mulhouse, de tweede grootste stad in de Elzas. Hier stappen we over op een anomaliteit van de SNCF: een tram-trein, richting station Musées.
Station Musées (station Musea in het Nederlands). Stap hier uit voor het Electriciteitsmuseum van oud-staatsbedrijf EDF, en voor het spoorwegmuseum van staatsbedrijf SNCF. We kiezen (niet heel verrassend, we hadden de tickets al vooraf geboekt) voor de tweede.
Het spoorwegmuseum van Mulhouse is groter dan dat van Utrecht, en heeft geen krijskinder-vriendelijke speelgoedapparaten. Een prima museumbezoek! :)
Na een paar uurtjes gaan we verder, met de tram-trein richting Thann. Station Musées wordt ook door de stadstram bediend, maar technisch gezien is dit een SNCF-treinstation op het SNCF-spoorwegnet.
Station Thann, met kaartbalie, want Frankrijk.
Toegang uitsluitend voor Vrouwelijk personeel. Hier zit ongetwijfeld een boeiend verhaal achter.
Na 20 minuten komen de walvissen aan die ons richting Kruth brengen.
Na Thann begint de vallei van de Thur, de spoorlijn daardoor is na Thann Saint-Jacques niet meer geëlektrificeerd.
Wesserling, wachten op de tegentrein. Het spoor is in goede staat, de perrons zijn een groentetuin.
Kruth, hier eindigt de lijn, en keren wij met de trein terug mee naar Mulhouse.
In Mulhouse stappen we snel over (alle treinen liggen in Mulhouse in overstapknopen), dus voor we het weten zijn we in Colmar. :)
Met nog een TER-trein gaan we nu de vallei van de Munster af, naar Munster (niet-Westfalen) en Metzeral. Een prachtige vallei weer! :D
Station Metzeral, ook hier keren we kort mee met de trein. Eer gaat helaas geen bus naar het in vogelvlucht 15 kilometer verderop liggende Kruth, de wegen laten geen busverkeer toe. De SNCF heeft hier geen geld gestoken in groenonderhoud (of spooronderhoud trouwens).
Dat dit gebied een Duitse taalinvloed heeft is zeker hier in de valleien goed te merken, de Elzassiche taal is te merken in de plaatsen die bediend worden.
Na terugkeer in Colmar nemen we weer de TER 200 naar Straatsburg, een dagje TER'en door de Elzas (Alsace, S’Elsass) komt ten einde.
Ook nu gaan we de stad in, ik had zin in mijn favoriete maaltijd van de lokale cuisine. Onderweg komen we een tram tegen naar Kehl (Duitsland), Straatsburg is de enige tramstad in Frankrijk met trams naar het buitenland.
Oh, de Elzas. We nemen een beetje zuurkool, overladen dat met vlees, en noemen het gerecht dan Choucroute Garnie (letterlijk Gekleede Zuurkool in het Frans). Potdomme, dat is me toch een partijtje lekker! :D
Na het eten lopen we nog wat door de stad, en komen we meerdere trams tegen. Het wordt snel donker, en bij terugkeer op het station is de nacht aanstaande.
Het hotel zit op loopafstand van het station, en eenmaal daar komt ook deze dag weer ten einde, en daarmee ook dit deel. In het volgende deel drinkt ze enkel maar limonade (die ik dan voor haar mag gaan halen), zitten we in ons aura, en bereiken we het hoogtepunt. Op- en aanmerkingen worden gewaardeerd!
.