In de vorige afleveringen brachten we al bezoeken aan:
Obdam Centraal
Hemmen-Dodewaard
Enschede de Eschmarke
In de aflevering van vandaag gaan we naar Houthem-St. Gerlach!
Houthem St. Gerlach is een lieflijk stationnetje aan de spoorlijn van Maastricht naar Heerlen. Twee zijperronnetjes, fraai landschap, dit moderne treintoestel van Arriva laat mij hier voor een half uurtje achter. Langer zou in dit jaargetijde niet meer gaan, het wordt al weer snel donker.
We staan hier op de spoorlijn van Maastricht via Valkenburg en Schin op Geul naar Aachen, al geopend in 1853! Station Houthem-St. Gerlach is onder de naam Sint Gerlach geopend in 1888, het dorpsdeel Houthem had toen nog een eigen station. Het stationsgebouw is van iets latere datum (1903), en het enige houten stationsgebouw van Nederland. Ik herinnerde me dat het wit was, maar in 2012 blijkt het gerenoveerd te zijn.
Overzicht van het stationnetje dat in een fraaie curve ligt.
Het is tijd voor een wandeling van het type 'vier-keer-linksaf'. Langs een wijngaard! Het station ligt hier direct achter.
Ook zien we hier één van de lokale toeristische attracties: een beeldentuin dat hoort bij het Chateau Gerlach. Het staat er in dit jaargetijde alleen wat droevig bij.
Een heel pittoresk straatbeeld, vind je niet? Ik was aangenaam verrast.
Mijn vier-keer-linksaf-wandeling leidde al snel onder het spoor door en wat omhoog.
Ik heb vriendjes gemaakt met de lokale squad. Of hoe dat ook heet. Ik ben een boomer.
Ten noorden van het station, letterlijk 'bovenlangs', kun je het Geuldal een beetje inkijken en ligt er een fraai verlicht kasteel, op de foto niet zo goed te zien.
Terug bij het station blijkt het enige houten stationsgebouw van Nederland een vakantiewoning te zijn.
Het treintoestel naar Maastricht, enkele minuten vóór mijn treintoestel naar Heerlen kwam. Opvallend is dat het 'huisperron' spoor 2 is, zoals wel meer stations aan deze lijn dat blijken te hebben. Langs deze lijn wordt gewoon consequent van zuid naar noord geteld, ongeacht aan welk spoor het gebouw staat.
Een iets minder sarcastisch verslag dan de vorigen in deze reeks, gewoon omdat ik toch positief verrast was door hoe dit hele kleine frummelstukje van het dorp er al uit zag. Toch niet echt 'middle of nowhere', maar een station van waar uit je nog best eens leuk een eind kan gaan wandelen. Op een fraaie zomerdag, dan!
Tot slot, wat zijn de faciliteiten op dit station?
Bin Bag blowing in the breeze: nee
TBP-schermen: nee
TB7-scherm: ja
Barrièrevrij toegankelijk: ja, maar de omliggende heuvels zijn wel pittig voor een handaangedreven rolstoel
Blindengeleidelijn: ja
Gelijkvloerse instap: ja
Gemoderniseerd perronmeubilair: nee
Toilet: nee
Zen geworden door serene rust: ja, hoewel je de snelweg heel zachtjes hoort
Overstap op overig OV: ja, ergens om de hoek
Overpad beveiligd: ja
Overdekte wachtruimte: halfopen
Omgevingsplattegrond: ja, maar alleen van de fietsroutes
Gedrukte dienstregeling van dit jaar, in een vitrine: ja
Watertap: nee
Extra spitstreinen: nee
Perronlengte in Vicki Feet: als je de bochten meetelt zijn het er meer
Schaapjes: ja!
Mag je aanbellen voor N.S.-aangelegenheden: vast wel, maar is lastig door het hek
Wij danken U weer voor de aandacht en tot de volgende aflevering!
*disclaimer: Mochten maatregelen vanuit de overheid plezierreizen verbieden, dan wordt er uiteraard niet gereisd. Veel afleveringen zijn 'van te voren opgenomen', dus niet per se op de dag van posten. Tijdens de reizen wordt voortdurend een mondkapje gedragen en afstand gehouden, drukke treinen en tijden worden vermeden.
Dat straatbeeld ziet er inderdaad pittoresk uit en de schaapjes zijn schattig. 
.