Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door Polaroyd7 »

Deel 1 is hier te vinden.
Deel 2 is hier te vinden.
Tel un fleuve coulant à l'océan le jour et ses heures, l’année et ses saisons, la vie et ses âges nourrissent la féconde éternité.
De dag en zijn uren, het jaar en zijn seizoenen, het leven en zijn leeftijden voeden als een rivier die de oceaan in stroomt de vruchtbare eeuwigheid. (vrije vertaling)
(Biel/Bienne)
De route van de dag: 🇨🇭 Zug, Interlaken, Sion, Chexbres, Rivaz, Genève, 🇩🇪 Rheinfelden, 🇨🇭 Rheinfelden, Basel, 🇮🇹 Domodossola, 🇨🇭 Locarno, 🇮🇹 Como, 🇨🇭 Bellinzona, Andermatt, 🇳🇱 thuis.

Zondag 10 juli

Het is op een dag als deze, op een zondag, na een slopende nacht en dag, dat je je tijdens een vakantie gaat bezinnen. Hoe gaat alles tot nu toe? Is dit genieten? Is dit leuk? Is dit wat je in gedachten hebt met een treinreis van twee weken? Het is avontuurlijk als de neten, maar geniet ik? Onbewust is dit een heftige week geweest met her en der wat frustratie en vooral vermoeidheid, dus nee, echt genieten was het niet bepaald op een aantal momenten. Fascinerend is alles wel en er is een zootje foto's geschoten...

Vanaf dit moment heb ik wat betreft de geldigheid van de pass nog vijf dagen te gaan, maar ik heb eigenlijk wel genoeg gehad. Ik ben half belazerd, ik heb een nacht bijna onder een struik gespendeerd (lol), ik heb met een zelfverklaarde miljonair in de goedkoopste gedeelde hostelkamer gezeten die er maar te vinden was en mijn tablet is van een hoge stenen trap af geflikkerd. Alles kan erger, dat sowieso, en dan ligt de bezinning in de vraag: wat ga je dan doen? Naar huis? Dat zou zonde zijn. Dan zie je uiteindelijk niks meer (op de weg terug naar huis na) en betaal je alsnog voor verblijven die je niet kosteloos kunt annuleren. Ook gooi je dan vier dagen aan geldigheid van een dure Interrail-pass door de goot, alhoewel ik die pass er natuurlijk nu al dubbel en dwars uit heb. Daarnaast moest volgens het routeplan het mooiste nog komen.

Als je zo'n lange reis voor het eerst maakt als jong ventje van net aan 20 jaar is alles een nieuwe ervaring vol met lessen en het is dus niet allemaal alleen maar zo 'neutraal leuk' als het uitdokteren van een plan waarin je probeert zo veel mogelijk treinen en wandelingen in verschillende oorden te passen. Vermoeidheid is een ding, alhoewel ik in die tijd nog - al zeg ik het zelf - behoorlijk energiek was: ik had (en heb nog steeds) geen behoefte aan koffie en ik heb het ook niet nodig om überhaupt wakker te worden of te blijven, ik kon op ieder moment wakker worden en ik had geen moeite om één nacht door te halen (maar geen twee). Wat één van de belangrijkere lessen is geweest, los van het slaapverhaal, is om dingen te relativeren op het moment zelf, al is dat vandaag de dag nog steeds verdomde moeilijk. Na een relatief bizar of ergerllijk iets (voor mijn doen althans) is het makkelijk om uit frustratie maar met alles te kappen, maar de dag erna kan alles weer anders zijn. Met dat idee besloot ik maar voor het restant van de tocht 'vredig' te gaan rijden van verblijf naar verblijf zonder te veel fysieke inspanningen, dus zou ik niet meer energie spenderen dan nodig aan lange wandelingen. Gewoon rondrijden en maar zien wat ik tegenkom. Ik had het nog niet genoemd, maar die zware, bijna volle rugzak, ja, die was ik intussen ook behoorlijk beu.

Vandaag is het plan om vanuit Luzern naar Interlaken te gaan met de Zentralbahn. Vervolgens verblijf ik aan het einde van de dag in Sion, wat in Wallis/Valais ligt, net als Brig, al spreekt men in Sion wel Frans. Da's nog wel een eindje van Zug vandaan, waar ik de vorige keer deel 2 bij afsloot.

177. Voor de rest van deze tocht heb ik die Zug-Schutzengel nog wel even nodig...
Afbeelding

178. De IR met bestemming Interlaken-Ost staat te wachten op versterking, voordat passagiers binnengelaten worden. Geen ramen die open kunnen, maar er is wel een soort van panoramablik.
Afbeelding

179. De Brünigbahn (zoals deze lijn ook wel genoemd wordt) loopt van laag...
Afbeelding

180. ...naar hoog...
Afbeelding

181. ...naar nog een stukje hoger.
Afbeelding

182. Totdat ik besluit om in Brienz uit te stappen aan de Brienzersee.
Afbeelding

183. Wat betreft het weer heb ik weinig te klagen. Geen neerslag, geen kou... 't Is alleen de hitte, zo nu en dan.
Afbeelding

184. Een veerboot van de BLS (diezelfde van de treinen) op de Brienzersee.
Afbeelding

185. Ik besluit om een korte Spaziergang te plegen, naar het nabijgelegen station Brienz West om een indruk te krijgen van dit schattige oord, met typische houten huizen met een overvloed aan bloemen op de balkons. Vanaf Brienz West neem ik een stoptrein, alsnog naar Interlaken.
Afbeelding

186. Interlaken-Ost, met een trein van de Berner Oberland-Bahn waar ik toen überhaupt met mijn Interrail-pass niet op mocht. Vandaag de dag kan dat wel, zij het met korting.
Afbeelding

187. Ik vind Interlaken eigenlijk niet zo bijzonder. Het is me te touristisch, het voelt er ironisch genoeg erg vlak en leeg en daarom ervaarde ik het op zichzelf als wat saai. Mwja, bergen enzo, prima, maar als het oord zelf niet boeit, vallen die bergen ook letterlijk en figuurlijk bij mij in de achtergrond weg.
Afbeelding

188. Het nabijgelegen Unterseen had daarentegen op zich nog wel wat en voor de rest is er nog die enkelsporige lijn die dwars door de stad aangelegd is, met gelijkvloerse overwegen waar zo nu en dan ICE's passeren. Hier op deze foto dan weer niet.
Afbeelding

Even terug naar de boot van foto 184. Ik mag met mijn Interrail-pass zonder verdere kosten met twee veerverbindingen varen, namelijk de BLS-veerdienst op de Brienzersee (deze boot dus) en de BLS-veerdienst op de Thunersee. Precies dat feit is mede de reden waarom ik hier naartoe ben gekomen: om een veerboot te nemen van Interlaken naar Thun. Zo komt daar het enige vinkje voor 'boot' in mijn travel diary. De boot vaart niet om het uur of zo, dus de tocht moest goed van tevoren gecoördineerd worden. Eenvoudig was het wel, want de boot was te vinden in de reisplanner van Deutsche Bahn. Vandaag de dag, echter niet...

189. De veerboot vertrekt in de buurt van het treinstation van Interlaken-West.
Afbeelding

190. Naast SBB rijdt hier ook BLS, wat past bij het idee dat de veerboten waar ik met mijn Interrail-pass op mag ook van BLS zijn.
Afbeelding

191. Ik moest even zoeken waar die boot zou vertrekken, maar dat is het geval bij dit bord hier.
Afbeelding

192. Daar is de boot dan...
Afbeelding

193. Ik claim meteen een plek op het bovenste dek en zo spendeer ik een paar uur op een boot, op een meer, omringd door bergen, voor een lange tocht naar Thun.
Afbeelding

194. De vaartocht is lang, maar wel mooi.
Afbeelding

Onderweg eet ik wat voordat we in Spiez aankomen, waar het overigens ENORM druk bleek te zijn. Mokerveel mensen willen met deze boot mee naar Thun en de meeste mensen moeten simpelweg staan tijdens deze (nu toch wel korte) tocht. Het is de Zwitserse spits, zeker?

Eenmaal ontsnapt aan de drukte in Thun stap ik op de directe trein naar Visp door de Lötschberg-Basistunnel (om die ook af te vinken), om na één keer over te stappen op een IR de dag te eindigen in Sion.

195. Terwijl ik Sion vast kort wat verken om wat te eten te zoeken, was er pasgeleden een gratis zelfrijdende bus geïntroduceerd, maar op alle momenten dat ik daar was of in de buurt was, reed 'ie precies niet... Überhaupt op maandag niet, just saying...
Afbeelding

De avond spendeer ik samen met wat gasten en het wat humeurige hostelpersoneel om naar de finale van het EK te kijken: Portugal tegen Frankrijk. Die wedstrijd won Portugal en dat hebben we geweten: buiten werd een half uur lang geclaxonneerd, gejuicht, er werd vuurwerk afgestoken... zo merkte ik toch ook weer hoe veel Portugezen hier zitten voor werk met aanzienlijk hogere salarissen dan thuis, net als Luxemburg.

Maandag 11 juli

Ik voel me opgefrister dan een paar dagen terug en ik vond het weer mogelijk om wat langer te gaan wandelen.

196. In de ochtend is het rustig. Vooral in een stad als deze op een maandag.
Afbeelding

197. Hoe zuidelijker ik raak, hoe meer fortificaties ik tegenkom, lijkt het wel.
Afbeelding

Sion is gesticht in het dal van de Rhône, tegen een paar heuvels aan en op één van die heuvels is een kasteel gebouwd en die heuvel ben ik gaan beklimmen om een uitzicht te krijgen van dat dal.

198. Gaat alvast de goede kant op qua uitzicht.
Afbeelding

199. Nog een klein stukje...
Afbeelding

200. Kijkend in de richting waar de volgende tussenstop van vandaag zal zijn...
Afbeelding

Na deze beklimming zou ik weer richting het meer van Genève gaan, naar het stuk tussen Montreux en Lausanne, daar waar ik dus een paar dagen terug al was in de nacht. Nu ga ik doen, wat hoog op mijn lijst staat: een wandelingetje maken van Chexbres naar Rivaz, van boven naar beneden door de uitgestrekte wijnranken. Die wandeling ben ik nergens tegengekomen op eender welke toeristische site dan ook, maar ik raakte in plaats daarvan betoverd toen ik een cabineritvideo zag van Genève naar Brig terwijl die trein het tracé aflegde tussen Lausanne en Vevey, met rechts het meer van Genève en links de heuvels met allerlei wijnbouw. Ronduit schitterend, net als het weer vandaag.

201. Ik reed met de IR tot Vevey om daar over te stappen op een stoptrein die Puidoux als bestemming heeft.
Afbeelding

202. Dat treintje dat onder lijnnummer S7 rijdt, rijdt uurlijks de heuvel op en af, met alvast een voorbode op de wandeling straks.
Afbeelding

203. Ik verlaat de stoptrein in Chexbres-Village.
Afbeelding

204. Daar rijdt het treintje weer verder...
Afbeelding

205. Hallo bloempjes
Afbeelding

206 - 208. Je kan er best maar niet mee beginnen, om die bosjes op te gaan moeten tellen.
Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

209. En passant komt er een klein Postautootje voorbij.
Afbeelding

210. Het is net alsof boven er lucht is en je boven op een heuvel kijkt, als je die kerktoren even niet meedenkt.
Afbeelding

211. Op het station van Rivaz neem ik deze S2 voor één halte. Deze trein heeft een wat vreemde dienstregeling in 2016, want ook al heeft deze trein een halfuurdienst met om-en-om S1 en S2, overal stoppen doen die treinen niet. Neem bijvoorbeeld het traject Montreux - Villeneuve: het ene halfuur stopt deze trein in Territet en niet in Veytaux-Chillon en het andere half uur stopt deze niet in Territet en wel in Veytaux-Chillon. Wie dit verzonnen heeft... enfin, Chillon heb ik niet meegenomen in het plan voor vandaag dus hier heb ik verder niet mee te maken gehad. Anno 2021 is dat rare patroon eruit: nu is er een uurdienst waarbij deze trein op S5 overal stopt.
Afbeelding

212. De halte verderop, in St-Saphorin ga ik er uit om de tijd te vullen totdat de trein terug richting Lausanne er is. Dit stationnetje aan het water heeft een kleurrijk voetgangerstunneltje.
Afbeelding

213. Doei Flirt!
Afbeelding

214, 215. Een klein maar kek oord wel. Dit alles is mij wel een betere impressie van de regio, vergeleken met de stad Lausanne in de vroege ochtend. Ik zou het zo weer doen.
Afbeelding

Afbeelding

216. Hier een blik op de spoorlijn die lager ligt dan de weg, dicht tegen het water aan.
Afbeelding

217. Het stationnetje van St-Saphorin met deze vreemde 'krukjes' die ik eerder in Unterterzen heb gezien (in deel 1). In plaats van dat het perron opgehoogd wordt, wordt op deze manier dan maar iets van een opstapje geboden.
Afbeelding

De RER (S-Bahn) komt alweer aan en ik kan verder naar Lausanne, waar ik dus toch weer moet overstappen op een trein richting Genève, omdat ik daar mijn volgende verblijf heb geregeld, in een hostel. Ditmaal zou ik dus in daglicht in Genève komen, met gelukkig nu wel een werkende Jet d'eau. De stad viel me in het daglicht erg mee. Veel zakenvolk in ernstige kleding (net als Zürich), maar vooruit, het was er net en toch interessant.

218. Gekke trammetjes in Genève.
Afbeelding

219. Het hoofdkwartier van de Verenigde Naties zit hier in Genève.
Afbeelding

220. Daar issie dan alsnog, de Jet d'eau!
Afbeelding

221. Als ik Genève vergelijk met Hamburg in tochten die volgden, moet ik zeggen dat ze op de één of andere manier toch op elkaar lijken...
Afbeelding

In het hostel heb ik avondeten en bij het afruimen kreeg ik het aan de stok met de kok die in het Frans een grote muil tegen me opentrok omdat ik niet wist waar ik mijn bord en bestek kwijt moest. Zodra mensen tegen mij gaan brullen - en in het bijzonder in het Frans - is mijn humeur direct dood en ga ik evenredig gefrustreerd terugbrullen in het Nederlands. Het ging allemaal nergens over. Ik raakte uiteindelijk wel iets opgelucht nadat ik met m'n driftige kop ben wezen klagen aan de balie, maar tijdens de avond ben ik verder niet meer buiten geweest en eerlijk gezegd kan ik me niet eens meer herinneren wat ik in de avond gedaan heb, op foto's back-uppen (het standaardgedoe) na.

222. De EK-finale is groot nieuws natuurlijk. Daarbij kan ik het niet laten om de strategische vouw toe te passen.
Afbeelding

DInsdag 12 juli

Ik heb in de plannen die ik gemaakt heb eigenlijk geen rekening gehouden met vandaag en derhalve had ik geen plan. Van alle steden in Zwitserland die op mijn lijst stonden, had ik Basel nog niet gehad en dat is zowat aan de andere kant van het land. Zodoende zou de tocht in kilometers best lang gaan worden: van Genève naar Basel en later van Basel weer naar Sion, omdat het vervolg van de reis in de uithoek van Sion zou zijn en het qua tijd (en budget) alleen daar goed uit zou komen voor het vervolg.

223. Genève Cornavin op een wat grijzere dag, met deze AGC die de rit naar Lyon Perrache tot zich zal nemen.
Afbeelding

224. Basel komt in beeld...
Afbeelding

Het is een vrij regenachtige dag. Ik heb, los van Basel, werkelijk geen idee wat ik zou moeten doen. Ik besluit om als eerste naar Basel Bad Bf te rijden, één van de Duitse stations op Zwitserse bodem. Daar neem ik voor de grap een Duitse RB tot aan Rheinfelden. Het grappige van Rheinfelden is, dat er ook een Zwitsers Rheinfelden is, aan de andere kant van de Rijn, die dit oord opdeelt en beide oorden hebben een treinstation, wat het voor mij interessant genoeg heeft gemaakt om te bezoeken op een dag als deze.

225. Een blik op Basel Bad Bf.
Afbeelding

226. Het interieur van het stoptreintje uit de Baureihe 611 dat me naar Rheinfelden in Duitsland zal brengen.
Afbeelding

227. Station Rheinfelden in Duitsland. Deze treintjes zijn intussen ook allemaal uit dienst genomen...
Afbeelding

228. En zo verlaat ik Duitsland alweer.
Afbeelding

229. En daar is dan het station van het Zwitserse Rheinfelden.
Afbeelding

230. Vanuit het Zwitserse Rheinfelden keer ik weer terug naar Basel SBB.
Afbeelding

231. Basel SBB. Hier zal ik later nog eens terugkomen.
Afbeelding

232. Na de SBB-dubbeldekker hebben we hier ook nog een SNCF-dubbeldekker. Eentje die ik zonder reservering tot aan Zürich mag gebruiken, als die tenminste tot Zürich zou rijden.
Afbeelding

233. Ik ga nog eens naar Basel Bad Bf, maar dit keer zal ik het station verlaten en beginnen terug te wandelen naar Basel SBB. Ja, dit is Zwitserland.
Afbeelding

234. Een oud type tram. Volgens mij is vandaag de dag dit type onder meer te vinden in Belgrado.
Afbeelding

235. Het Rathaus van Basel. Een soortgelijk exemplaar staat ook in Freiburg (Breisgau).
Afbeelding

236, 237. De stationshal van Basel SBB is wel machtig met schilderingen van de Vierwaldstättersee.
Afbeelding

Afbeelding

238. En opeens was daar de Franse douanezone van Basel SBB, een zekere Bâle CFF dus.
Afbeelding

239. Tijd om weer naar Sion te gaan, omdat daar mijn volgende verblijf is. Via Bern, de Thunersee en de Lötschberg-basistunnel raak ik weer waar ik een paar dagen geleden ook al was. De tocht terug gaat per IC 2000, de trein met een vrij aparte kinderafdeling.
Afbeelding

Woensdag 13 juli

Het einde komt in zicht en vandaag staat Italië op het programma. Ik ben er nog niet eerder geweest tot dan toe en het land klinkt op dat moment eng voor me. Er heersen wat enge verhalen over Italië, variërend van oplichtingen, diefstal, criminaliteit en vluchtelingenkampen aan de grenzen. Dat, samen met dat er intussen al best wat gebeurd is tijdens deze reis, maakt dat ik niet echt gerust op pad ga. Er is echter slechts één manier om er achter te komen hoe al die geruchten echt zitten en dat is door gewoonweg te gáán en het zelf te beleven. Ik ga niet ver Italië in; ik blijf in de grensregio om daar gewoon eens te gaan pootjebaden.

Vanuit Brig kun je per trein naar Domodossola in Italië, door de Simplon-basistunnel. De snelste manier is per EC, maar ja, die trein vergt een reservering van 10 euro voor reizigers met een Interrail-pass (afzetters...), maar gelukkig zijn er ook alternatieven die geen reservering vereisen, ook in 2016. In 2016 was het aanbod wel wat schaars: af en toe was er een interregio die door de SBB werd uitgevoerd, die pendelde tussen Brig en Domodossola, maar die reed niet bijster vaak. Vandaag de dag baat de BLS deze regionale treinverbinding uit en BLS heeft hiervoor de reeds bestaande Lötschberger Bern-Brig doorgetrokken tot Domodossola, maar niet in een uursdienst. Ook was er een SBB-autotrein in de Bahn-reisplanner te vinden die pendelde tussen Brig Autoverlad (vanaf spoor 90) en Iselle di Trasquera, die een passagierswagon meevoerde. Daar zou je dan in theorie zonder problemen mee kunnen reizen met je Interrail-pass, maar ik weet niet of dat anno nu onder BLS nog steeds kan. In Iselle zou je, toen BLS het regionale verkeer nog niet zelf uitvoerde, vervolgens doordeweeks (als die tenminste reed...) met een regionale trein van Trenord naar Domodossola kunnen 'pendelen'. Enfin: ik neem 'gewoon' de IR naar Domodossola per Domino.

240. Brig heeft een stationsgebouw met merkwaardige decoraties aan de vensters.
Afbeelding

241. De Glacier-Express met dito loc.
Afbeelding

242. Een EC uit Milaan komt net Brig binnengereden.
Afbeelding

243. Efficiëntie heet dat je twee treinen binnen vier minuten van elkaar kan laten vertrekken naar dezelfde plek omdat je voor de ene trein een toeslag van 10 euro nodig hebt en voor de andere niet. Ik haal mijn schouders op.
Afbeelding

244. Deze domino heeft me zonet hier naar Domodossola gebracht.
Afbeelding

245. Een statig stationsgebouw is ook wel een vereiste voor grensstations als deze.
Afbeelding

246. Daar is dan de EC van een paar minuten later.
Afbeelding

247. Dit vat op zich de indruk van dit station wel samen.
Afbeelding

248. In Domodossola loop ik kort wat rond. Dat doe ik omdat ik enerzijds nieuwsgierig ben naar het stadje, maar ook omdat de overstaptijd op mijn aansluitende trein, de planmatige D-trein naar Locarno die uitgevoerd wordt door de FART (lol), nog lang is, namelijk langer dan een uur. Veel foto's van Domodossola heb ik eigenlijk niet. Uit de weinige vond ik deze wel aardig.
Afbeelding

249. Het land van de witte rails, de ladingen onkruid ertussen, oud spul... Dat was toch wel Italië zoals ik het me in had gebeeld.
Afbeelding

250. De FART-trein naar Locarno volgt een route die ook wel de Centovallispoorweg heet, die, zoals de naam suggereert, door honderd valleien loopt, alhoewel ik dat niet objectief kon controleren. Om daar te raken moet je een voetgangerstunneltje door, omdat het station onder de grond ligt.
Afbeelding

251. Daar zul je het joekel hebben. Deze trein gaat over smalspoor en op deze verbinding is er afwisselend semi-oude treintjes en ook wat nieuwere treintjes. Mijn trein was van een nieuwer type (met 'panoramarijtuigen') en voor dit soort treintype is een toeslag verplicht van 2 euro.
Afbeelding

252. Ik vind het ergens een idiote toeslag omdat er niks bijzonders spannends aan de trein zelf is. De beenruimte is veel te krap (voor Italiaanse begrippen niet zeker?), er is geen wifi, geen catering o.i.d., de ramen kunnen niet open en het uitzicht wordt er op zichzelf niet mooier op.
Afbeelding

253. Eigenlijk heb ik onderweg niet eens zo heel veel aandacht besteed aan de omgeving omdat ik veel te druk bezig was met praten met een Duitse familie die naast en tegenover me zat. Zo kan dat ook gaan...
Afbeelding

Aan het einde van de rit werd bij ons voor welke reden dan ook geen toeslag geïnd, ondanks dat het aan het begin van de rit wel werd omgeroepen.

254. In Locarno FART.
Afbeelding

255. Net als bij Domodossola is de ingang vlak bij het algemene treinstation.
Afbeelding

256. In Locarno loop ik wat rond, koop ik een souvenir en wat eten + drinken (ik koop hier een aanzienlijke hoeveelheid Alpenkruidenijsthee bij de Migros, zoals ik dat sindsdien elke keer koop als ik in Zwitserland ben) voordat ik me per trein een weg zoek richting Como.
Afbeelding

Na Domodossola zal ik vandaag nog eens naar Italië gaan, namelijk nar Como, waar ik mijn laatste reguliere verblijf heb voor deze tocht. Om in Como te komen moet ik via Giubiasco en Lugano. De DB-reisplanner is hierbij niet ideaal, want indertijd was de DB-reisplanner voor treinen in Italië al incompleet: het gaf überhaupt nauwelijks treinen in Italië aan en zodoende tastte ik nogal in het duister. Vandaag de dag worden er geen Freccia-treinen aangegeven en ongeveer de helft van alle regionale treinen, zonder überhaupt die van Trenord (m.u.v. TILO-treinen). Gelukkig kun je met Maps al heel wat meer, zonder dat je door de UX hel van de site van Trenitalia hoeft, maar dat kon anno 2016 nog niet. Zonder idee hoe ik in Como moest raken, vraag ik in Lugano hoe ik in Como kan komen.

257. Het station van Lugano intussen. Het weer is omgeslagen, waarbij het zonnige weer plaats heeft gemaakt voor een stortbui.
Afbeelding

Ik weet wel dat ik hoe dan ook per EC kan gaan, maar daar is weer een toeslag nodig en dat ga ik niet betalen voor zo'n kort kutafstandje. Sinds ik hier in Lugano ben weet ik dat er regionale treinen vanuit hier naar Milaan toe rijden. Er komt zo'n stoptrein aanrijden met Milaan op de displays en ik vraag voor de zekerheid aan de conducteur of deze naar Como rijdt. De man zegt dat deze niet naar Como gaat en dat ik moet wachten op een andere, maar daar geloof ik niks van en ik stap ondanks dat alsnog in. Ik raak hier weer gefrustreerd van, mede omdat ik op de vertrekstaat ook nu zie dat die inderdaad via Como rijdt. Word ik nu al in wat Italiaans is voor de gek gehouden, nog voordat ik überhaupt in Italië ben? Wat voor een toeristische hel moet Italië dan wel niet zijn in deze regio? Op dat moment werd de lucht ook nog eens donkergrijs en begon het stevig te regenen. Het regenscherm voor mijn backpack kon ik zo voor het eerst tevoorschijn toveren.

258. Ik heb intussen succesvol Como S. Giovanni kunnen bereiken, met koude, kille betonnen perrons met krappe sous-voie-tunneltjes in een vergelijkbaar creepy bouwstijl als in Domodossola, hoewel in Domodossola tenminste de zon nog scheen.
Afbeelding

259. Wat een verschil met het stationsgebouw in Domodossola is dit.
Afbeelding

Het droogt wat op en ik kan zo wel wat rondlopen door de stad en de temperatuur is ook prima. Ik zie mijn kans om alvast naar het hostel te gaan, daar mijn spullen te dumpen en dan het centrum wat nader te bekijken zodra het wat droger wordt. Wel met een paraplu, voor het geval dat.

260. Ergens in de binnenstad van Como.
Afbeelding

261. Eens ik bij het Comomeer aankom begint het weer te hozen en zelfs te stormen, met rukwinden en een stevige regenbui die kleine hondjes wel eens weg zou kunnen laten vliegen. De paraplu overleeft het ternauwernood, maar droog kom ik hoe dan ook niet terug aan in het hostel.
Afbeelding

Donderdag 14 juli

De laatste hele dag is ingegaan en het is tijd om terug naar huis te gaan, maar niet voordat ik nog wat plekken bezocht heb. De route voor vandaag is erg lang, wederom landdoorkruizend, want Basel is opnieuw de bestemming. Dat is letterlijk van het uiterste zuiden naar net niet het uiterste noorden (dat is immers Schaffhausen).

262. Om te beginnen: het weer is opeens volledig opgeklaard en het meer is rustig. Da's alvast gunstiger voor het verloop van de tocht van vandaag.
Afbeelding

Ook heb ik mijn tot nu toe korte bezoek aan Italië overleefd (of, zoals een kennis uit een plaats in de buurt van Rome het noemt: "je bent niet in Italië geweest") zonder aanvullende bijzonderheden. Ik moet eerst maar eens zien hoe ik vanuit Como in Zwitserland raak en wederom met een gebrek aan info online moet ik het doen met 'de eerste de beste trein die ik tegenkom'.

263. Die eerste trein zal in elk geval niet deze zijn. Goh, het is net alsof ik een Belgisch klassiekje voor me heb, maar dan killer, rauwer.
Afbeelding

264. Maar ja, in tegenstelling tot België hoef je hier niet de halve Mont Ventoux op te klimmen om in de trein te komen.
Afbeelding

De eerste trein die aankomt richting Zwitserland is de EC naar Zürich en nu vraag ik me sneller af: waarom zou ik voor het kleine kutstukje naar Chiasso een toeslag van 10 euro moeten betalen? Ik vraag aan de conducteur van die trein of ik dat echt moet, maar die vraagt me om gewoon in te stappen. Ik kom zonder controle Zwitserland binnen en die controle zal ik voor de rest niet krijgen onderweg. In Bellinzona verlaat ik de trein om daar de stad in te gaan en te gaan wandelen naar wat kastelen die daar omheen gebouwd zijn.

265, 266. Alleen voor de kastelen van Bellinzona zou je er heen kunnen gaan.
Afbeelding

Afbeelding

267. Terug op het station van Bellinzona gaat opeens een schel alarm af op het perron en oranje zwaailichten tussen de sporen gaan opeens aan. Het alarm houdt pas op nadat er een EC binnen is komen rijden. Een alarm om te waarschuwen dat er een trein aankomt? Dat heb ik nog nooit gezien.
Afbeelding

Ik stap in een IR naar Göschenen. In 2016 was de Gotthard-basistunnel nog niet klaar, dus werd alles nog door de klassieke Gotthardtunnel geloodst. Toen deze open ging was er geen doorgaande trein meer van Locarno naar Arth-Goldau via de oude Gotthard-route, wat die route veel onaantrekkelijker maakte, maar sinds 2021 rijdt er weer een directe IR tussen Locarno en Zürich die uitgevoerd wordt door SOB.

In Göschenen, net aan de andere kant van de oude Gotthard-tunnel, heeft het zonnige, warme weer plaats gemaakt voor een kil, mistig weer.

270. Ik stap daar over op een trein van de Matterhorn-Gotthard Bahn, om daarmee naar Andermatt te klimmen. Toentertijd was de Interrail-pass nog niet volledig geldig bij deze vervoerder, dus moest ik alsnog een kaartje kopen (tegen 40% korting, dat wel) naar Andermatt. De trein komt onderweg naar Andermatt langs deze bijzondere brug, de Teufelsbrücke. Dat zou mijn volgende bestemming worden vandaag.
Afbeelding

271. Het is intussen ronduit koud geworden en er ligt nog net geen sneeuw.
Afbeelding

272. Het zou wat zijn als hier sneeuw zou liggen. Korte broek, ongeschikte schoenen... een reis van extremen zeker?
Afbeelding

273. Een MGB-trein die richting Andermatt rijdt.
Afbeelding

Ik ben op het idee gekomen om vanuit Andermatt naar de Teufelsbrücke te lopen, maar dat gaat niet zomaar als voetganger. Eerst moet ik een gladde wenteltrap af en daarna een stukje langs een autoweg lopen. Hoe dichter ik bij deze brug kwam, des te slechter werd het weer, waarbij ik doorweekt raakte en mijn lens continu nat raakte en uiteindelijk zelfs besloeg. Ik heb plaatjes kunnen maken, maar helemaal goed zijn ze niet door al die druppels, alhoewel er genoeg op te zien is, ook wat treinen die vanaf deze brug te bekijken zijn.

274. Tijdens het wandelen komt af en toe een trein voorbij gereden.
Afbeelding

275. De Teufelsbrücke. Deze brug heet zo omdat hier een legende achter zit dat met de duivel van doen heeft. De bevolking van deze streek wilde een kolkende rivier overbruggen en dat zou deze brug moeten worden. Het bouwen was erg moeilijk met veel tegenslagen, maar op een dag was de brug klaar. Dat kon satan niet zomaar eventjes laten gebeuren dus bedacht hij een list: het eerste de beste wezen dat deze brug over probeert te komen, krijgt op die brug een enkeltje hel. Daarop bedachten de slimme mensen aldaar ook weer een list, waarop ze een schaap (of geit, dat weet ik niet meer) die brug op stuurden. Satan werd daar zo boos om dat hij het beest inderdaad accepteerde als offer en uiteindelijk maar verdween. De duivel is hier nog wel te zien, namelijk bovenaan, links van de bovenste brug.
Afbeelding

276 - 278. Meer beelden van de Teufelsbrücke.
Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Even terugwandelen naar Andematt en gevoelsmatig is dit het einde van de hele reis: de regenval, de camera die beslaat... veel meer heb ik niet moeten doen vandaag, denk ik zo. Zodoende kon de tocht naar Basel beginnnen. Ik heb wel net de trein naar het noorden gemist in Göschenen, waardoor ik meer dan een half uur moest wachten op de interregio naar Basel, uit Locarno.

279. De Bahnhofsvorplatz van Göschenen, van waaruit de treinen van de MGB vertrekken.
Afbeelding

280. Het station van Göschenen. In beeld is grappig genoeg een panoramarijtuig, die bedoeld waren voor precies deze verbinding. Het nut ervan is nu voorbij gestreefd, want de Gotthard-basistunnel is nu open en al het vlotte verkeer wordt nu daarheen gesluisd en de SBB rijdt zelf überhaupt niet meer over deze route.
Afbeelding

281. De portalen van de Gotthardtunnel zijn vanaf hier goed te zien.
Afbeelding

Tijdens het wachten raak ik aan de praat met een oude Zwitser, met wie ik uiteindelijk in het Duits een vermakelijk gesprek voerde tot aan Arth-Goldau. Dit is vermakelijk reizen. Het is vergelijkbaar met Centovalli: wel praten onderweg maar veel meekrijgen van de tocht zelf? Neu... Het is wel so: die route kun je in theorie altijd later nog eens doen (mits de lijn in kwestie nog open is en er nog treinen over rijden op een gunstig tijdstip), maar gesprekken als deze zijn veel zeldzamer, zo niet, eenmalig.

Door het vlakke landschap langs de Sursee kwam ik dan aan in Basel SBB. In Basel zou ik in de avond met de CityNightLine naar Amsterdam (!) toe gaan. Jawel, die reed toen nog. Het was volgens mij het laatste jaar waarop die nog reed. De wachttijd tussen mijn aankomst in Basel SBB en het vertrek van de CityNightLine is meer dan twee uur, dus kon ik een snelle hap ergens halen, wat rondlopen en wat treintjes kijken).

282. In afwachting van de CNL, hier het stationsgebouw van Basel SBB in de nakende duisternis.
Afbeelding

283. De CNL stond al aangekondigd op de vertrekstaten in een wat aparte stijl.
Afbeelding

284. Op de ouderwetse klapperborden stond deze ook mooi aangegeven.
Afbeelding

285, 286. Daar komt 'ie dan: de eerste en (tot nog toe) enige nachttrein die ik zou nemen naar Nederland toe.
Afbeelding

Afbeelding

CityNightLine was al in Zürich begonnen aan de tocht en ondanks dat komt deze licht vertraagd aan op Basel SBB. Ik reis wederom in een coupé, op een bankje. Ik heb weinig foto's van de trein en de tocht onderweg, maar ik herinner me oude rijtuigen, in de coupés oude, bruine, verlepte (kunst?)leren banken, een airco die het uiteraard niet doet en voor de rest een oude 'over de datum' zijnde indruk. Ik raak niet echt in slaap, maar ik sukkel net als de vorige keren toch op de een of andere manier in een halfslaap.

287. Ik word wakker in Köln, waar mijn coupé, die tot dan toe leeg is gebleven, vol loopt met andere reizigers.
Afbeelding

288. Ik moet wel zeggen dat het een raar idee was, dat deze trein bij Venlo de grens over ging en niet via Arnhem. Het zullen wel werkzaamheden geweest zijn.
Afbeelding

289. Een paar uur verder komt deze CNL 'Pegasus' dan aan op eindbestemming Amsterdam Centraal. Nee, dit is niet de sprinter naar Uitgeest, moet je je dat afvragen.
Afbeelding

290, 291. Dag Pegasus!
Afbeelding

Afbeelding

Ik moet nog een stukje naar huis toe met de goeie oude SGMm, die binnenkort ook alweer verleden tijd is. Al wachtende komt een prototype voorbijrijden van een gemoderniseerde VIRMm met blauwe strepen die naar beneden lopen in plaats van naar boven. Die had ik tot dan toe nog niet eerder gezien.

Eenmaal thuis, ik herinner me eigenlijk niet eens wat ik gedaan heb. Ik heb in ieder geval niet geslapen, maar wel alle bagage maar stilaan gaan uitpakken, alle vieze was in de wasmand flikkeren en voor de rest een hoop aanvullende bezinning. Ik had voorlopig wel weer even genoeg gezien.

Het eindigt hier, en da's maar best ook. Ik ontdekte niet veel later dat mijn bankrekening uiteindelijk aangaf dat ik na dit alles slechts 5,37 euro over had. Ik heb nooit rood gestaan in mijn leven, maar dit was is wel ongeveer het dichtste waar ik tegenaan heb geschurkt. Ja, dat met dat budget heb ik ernstig genomen... Enfin, vandaag de dag is dat anders. Soms zou ik nog wel eens een nacht in een ICE kunnen doorbrengen, maar om dat twee nachten achter elkaar te doen... neh. Dan zou ik nog liever een bed zoeken, maar het verschil tussen dat wel en niet doen is simpelweg of ik meer dan 60 euro moet gaan betalen voor een simpele rit of niet (uitzonderingen zijn van toepassing). Er zijn grenzen.

Voor degenen die alles gelezen hebben, dank voor het lezen; voor degenen die er doorheen gescrold hebben, dank voor het scrollen en wie weet plemp ik ooit eens het verslag van de semi-Interrailtocht die ik een jaar later maakte, in Tsjechië, online, of wat anders.

Enfin, ten slotte nog twee dingen als aha.

I. Een - in het klein niet heel erg duidelijke - plattegrond die ik in 2016 gemaakt heb van de ronduit belachelijk compacte route die ik gevolgd heb gedurende deze twee weken.

Afbeelding

II. De integrale travel diary in alle beschikbare vormen... met een gebrek aan controle. Slechts éénmmaal werd naar mijn identiteit gevraagd onderweg.

Afbeelding


Een nieuwer verslag van een reisje naar Schleswig-Holstein in 2018 is hier te vinden.
Laatst gewijzigd door Polaroyd7 op vr 10 feb 2023, 17:57, 2 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39115
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door Daniel »

Fraai verslag weer hoor :pos:
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Chrysa
Berichten: 7987
Lid geworden op: za 21 mei 2016, 21:12

Re: Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door Chrysa »

Held. _O_
ik koop hier een aanzienlijke hoeveelheid Alpenkruidenijsthee bij de Migros, zoals ik dat sindsdien elke keer koop als ik in Zwitserland ben
Je burgert al goed in in Zwitserland. :mrgreen: Dat spul is overigens zo lekker (en populair) omdat het spotgoedkoop is en er echt achterlijk veel suiker in zit. Volgens mij 3x meer dan het spul van de AH.
maar sinds 2021 rijdt er weer een directe IR tussen Locarno en Zürich die uitgevoerd wordt door SOB.
Ja, met 9 minuten stilstand in Arth-Goldau en 19 minuten in Airolo. :') Die naar Basel staat ook nog 13 minuten stil in Luzern. Het kan direct, maar opschieten doet het niet.
umbusko
Donateur
Berichten: 5286
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door umbusko »

Ik vond de route een beetje lastig te volgen. :lol: Maar mooie plaatjes en wat een avonturen weer... Dank! :D
Wubbo
Oud-beheerder OVNL
Berichten: 13536
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:44
Locatie: Utrecht

Re: Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door Wubbo »

Bedankt, nu wil ik weer naar Zwitserland...
Durashift
Berichten: 5633
Lid geworden op: za 23 mei 2015, 08:39
Locatie: Rhenen

Re: Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door Durashift »

Leuke plaatjes. :pos:
waldo79
Berichten: 7603
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door waldo79 »

Je hebt genoeg beleefd.
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door ZO6176 »

Wederom fraaie plaatjes.
Etienne
Donateur
Berichten: 7909
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door Etienne »

Leuk verslag; ook bekende plaatjes.
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
Gebruikersavatar
Cookie
Oud-beheerder OVNL
Berichten: 1671
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 17:06

Re: Mijn eerste Interrailtocht, door Zwitserland (2016), deel 3 [114f]

Bericht door Cookie »

Mooi verslag weer! Goed om te lezen dat je na de tegenslagen toch ook nog wat rustiger dagen hebt beleefd. Kan me voorstellen dat het uiteindelijk wel leerzaam is geweest en dat je hier bij volgende vakanties wel weer wat aan had.
Polaroyd7 schreef: di 27 apr 2021, 17:55en wie weet plemp ik ooit eens het verslag van de semi-Interrailtocht die ik een jaar later maakte, in Tsjechië, online, of wat anders.
Ben benieuwd in elk geval, altijd leuk :)
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 28 gasten