De twaalf impopulairste stations van 't land #10: Eijsden / Hoensbroek
Geplaatst: wo 23 jun 2021, 18:57
Nu we weer niet-noodzakelijk mogen reizen, maar nog wel gevraagd worden niet de drukte op te zoeken, werd het idee geboren een klein serietje reisjes te maken naar plekken waarover wat te vertellen valt. In deze serie bezoek ik de twaalf impopulairste stations van Nederland, ofwel het minst gebruikte station in elke provincie. Geeft gelijk een leuke extra uitdaging, want zie maar eens de aantallen te vinden in provincies waar niet alleen NS komt.
Deze tiende aflevering is een bijzondere, want door grens- en twijfelgevallen bezoek ik dit keer twee stations. Hoog tijd dus voor de minst gebruikte stations van de provincie Limburg, waarbij ik begin met het station volgens de officiële cijfers de minste check-in en -outs heeft: Eijsden.
Echter ben ik nooit zo'n planner geweest, dus kwam ik uiteraard precies op het verkeerde halfuur in Maastricht aan. Gelukkig bestaat daar een oplossing voor, want in het weekend rijdt op het halfuur dat er geen trein heen gaat juist wel bus 15 naar Eijsden. En dus doe ik het bezoekje andersom, waarbij we beginnen in het stadje nadat de bus me bij De Bron afleverde...

Het station is daarvandaan eigenlijk alleen maar rechtdoor, maar je kunt ook de bordjes naar het NS-station volgen. Merkwaardig eigenlijk, want NS treinen kunnen er uitsluitend met gefrituurde elektronica komen. Op andere bordjes blijkt dan weer de nabijheid van Wallonië...

Eijsden zelf is dan weer gewoon echt Nederlands, vlakbij het station hebben ze bijvoorbeeld het typisch Nederlandse "Chin. Ind. Spec. Rest."

Het was op dit moment echter dat mijn blik viel op een bordje waaruit bleek dat Eijsden in de categorie minst-gebruikt station met bonuspunten valt. En later bleek ook dat je er best goed kunt verdwalen als je niet oplet
In eerste instantie dus een verkeerde straat in geslagen maar met Google Maps ging het weer de goeie kant op. Daarbij bleek het stadje best een mooi oud centrum te hebben...

Van die oude straatjes met karakter, heerlijk om door rond te wandelen hoor...

Maargoed, de bonuspunten... Aan de rand van Eijsden kwam ik uiteindelijk dan toch uit bij Kasteel Eijsden. Een bijzonder fraai bouwwerk wat toch echt wel de moeite waard was om even een blik op te werpen.


Nabij het kasteel is ook een bijzonder stukje grens te vinden. De Maas tussen Eijsden en Maastricht vormt namelijk het enige stukje grens waar Nederland aan Franstalig België grenst (rond Vaals grenst Nederland wel aan Wallonië, echter betreft het daar de Duitstalige Oostkantons). Aan de overkant zie je hier Ternaaien liggen...

Tijd om naar het station te gaan en het ook eens over de grensgevalletjes te hebben. Met 160 in- en uitstappers op basis van de in- en uitcheckcijfers, ofwel 80 reizigers, heeft Eijsden officieel de minste reizigers van de provincie Limburg. Echter mis je daarbij natuurlijk de reizigers van hier richting België en schijnt er nogal wat zwartgereden te worden omdat de Belgische treinbegeleiders geen OV-chipkaarten kunnen controleren. In werkelijkheid is de kans dus groot dat er eigenlijk meer reizigers zijn, want de huidige 160 in- en uitstappers per dag zijn er evenveel als er in de drie maanden van het dienstregelingjaar 2006 voordat station Eijsden tijdelijk sloot gemiddeld waren op jaarbasis.
Als ik ook zo zag wat er voor een berg reizigers de trein uit Maastricht uitstapte leek het nou niet echt op een impopulair station ook.
Het stationsgebouw van Eijsden is een restant van een oorspronkelijk veel groter gebouw, wat echter in de jaren '60 deels werd gesloopt door het afgenomen grensverkeer...

In meerdere opzichten betreft het hier een bijzonder Nederlands station. Zoals welbekend is het het enige station aan een geëlektrificeerde spoorlijn waar geen Nederlandse elektrische treinen kunnen komen, gezien de bovenleidingsspanning hier de Belgische 3 kV is. En waar anders tref je een krokodil voorzien van ATB-VV aan tussen de sporen. Maar verder is het gewoon een standaard Nederlands stationnetje...

Wel ligt het heel kort voor de grens. Op de achtergrond is het viaduct te zien waarmee de A2 het spoor kruist, vlak daarna begint België...

Een blik op de perrons, waarbij links nog het voormalige lage perron langs het stationsgebouw te zien is. Opmerkelijk verschil met oude foto's van het station blijkt trouwens dat hier op een zeker moment de spoornummers omgedraaid zijn...

En ja, we zitten hier op een eigenlijk heel erg Belgisch baanvak. Zodoende wordt er dus ook links gereden, wellicht dat daarom het spoor naar Luik op een zeker moment spoor 1 geworden is...

Normaal zou het daarna weer huiswaarts gaan, maar dit keer ging het via Heerlen nog naar het op basis van de in- en uitcheckcijfers een-na-minst-gebruikte station van Limburg. Station Hoensbroek telt, geëxtrapoleerd naar 2018 op basis van totaalcijfers over de gedecentraliseerde lijnen, slechts 217 in- en uitstappers per dag. Dat zou dus zomaar onder de werkelijke cijfers van Eijsden kunnen liggen.
Het stationnetje zelf is echter stukken minder aantrekkelijk...

Alle voorzieningen laten zich hier op één foto vastleggen, maar verder is de stationsomgeving een kale vervallen bedoeling middenop een industrieterrein aan de rand van Hoensbroek...

In enkele zijstraten is ook nog wat relatieve nieuwbouw te vinden, maar het doet allemaal nogal uitgestorven aan...

Al met al nodigde het hier totaal niet uit om langer te blijven. Wel was er een toevallige overeenkomst met Eijsden: ook Hoensbroek heeft een kasteel namelijk en dat heeft ook wel wat gelijkenissen met het exemplaar in Eijsden. Echter lag het net wat te ver weg om even heen te lopen, tussen Hoensbroek en Nuth in kan je het wel mooi vanuit de trein zien liggen.
Wat treinen betreft bevindt Hoensbroek zich aan een traject met gedeelde exploitatie, maar de IC's naar Enkhuizen stoppen hier uiteraard niet. De achtergrond laat wel mooi de heuvelachtigheid van dit deel van Limburg zien...

Arriva bedient het station dan weer wel, slechts enkele minuten na vertrek uit Heerlen arriveert de RS15 richting Sittard er al. En daarmee ging ik ook weer mee in noordelijke richting...

Een overstapje later was ik dan al weer onderweg voor de lange rit terug naar het midden des lands. Zondag weer een nieuwe aflevering, maar dit keer loop ik niet meer vooruit met vastleggen dus welke het wordt is nog even een verrassing. Of toch ook niet, nog maar twee stationnetjes te gaan immers.
Deze tiende aflevering is een bijzondere, want door grens- en twijfelgevallen bezoek ik dit keer twee stations. Hoog tijd dus voor de minst gebruikte stations van de provincie Limburg, waarbij ik begin met het station volgens de officiële cijfers de minste check-in en -outs heeft: Eijsden.
Echter ben ik nooit zo'n planner geweest, dus kwam ik uiteraard precies op het verkeerde halfuur in Maastricht aan. Gelukkig bestaat daar een oplossing voor, want in het weekend rijdt op het halfuur dat er geen trein heen gaat juist wel bus 15 naar Eijsden. En dus doe ik het bezoekje andersom, waarbij we beginnen in het stadje nadat de bus me bij De Bron afleverde...
Het station is daarvandaan eigenlijk alleen maar rechtdoor, maar je kunt ook de bordjes naar het NS-station volgen. Merkwaardig eigenlijk, want NS treinen kunnen er uitsluitend met gefrituurde elektronica komen. Op andere bordjes blijkt dan weer de nabijheid van Wallonië...
Eijsden zelf is dan weer gewoon echt Nederlands, vlakbij het station hebben ze bijvoorbeeld het typisch Nederlandse "Chin. Ind. Spec. Rest."

Het was op dit moment echter dat mijn blik viel op een bordje waaruit bleek dat Eijsden in de categorie minst-gebruikt station met bonuspunten valt. En later bleek ook dat je er best goed kunt verdwalen als je niet oplet

Van die oude straatjes met karakter, heerlijk om door rond te wandelen hoor...
Maargoed, de bonuspunten... Aan de rand van Eijsden kwam ik uiteindelijk dan toch uit bij Kasteel Eijsden. Een bijzonder fraai bouwwerk wat toch echt wel de moeite waard was om even een blik op te werpen.
Nabij het kasteel is ook een bijzonder stukje grens te vinden. De Maas tussen Eijsden en Maastricht vormt namelijk het enige stukje grens waar Nederland aan Franstalig België grenst (rond Vaals grenst Nederland wel aan Wallonië, echter betreft het daar de Duitstalige Oostkantons). Aan de overkant zie je hier Ternaaien liggen...
Tijd om naar het station te gaan en het ook eens over de grensgevalletjes te hebben. Met 160 in- en uitstappers op basis van de in- en uitcheckcijfers, ofwel 80 reizigers, heeft Eijsden officieel de minste reizigers van de provincie Limburg. Echter mis je daarbij natuurlijk de reizigers van hier richting België en schijnt er nogal wat zwartgereden te worden omdat de Belgische treinbegeleiders geen OV-chipkaarten kunnen controleren. In werkelijkheid is de kans dus groot dat er eigenlijk meer reizigers zijn, want de huidige 160 in- en uitstappers per dag zijn er evenveel als er in de drie maanden van het dienstregelingjaar 2006 voordat station Eijsden tijdelijk sloot gemiddeld waren op jaarbasis.
Als ik ook zo zag wat er voor een berg reizigers de trein uit Maastricht uitstapte leek het nou niet echt op een impopulair station ook.
Het stationsgebouw van Eijsden is een restant van een oorspronkelijk veel groter gebouw, wat echter in de jaren '60 deels werd gesloopt door het afgenomen grensverkeer...
In meerdere opzichten betreft het hier een bijzonder Nederlands station. Zoals welbekend is het het enige station aan een geëlektrificeerde spoorlijn waar geen Nederlandse elektrische treinen kunnen komen, gezien de bovenleidingsspanning hier de Belgische 3 kV is. En waar anders tref je een krokodil voorzien van ATB-VV aan tussen de sporen. Maar verder is het gewoon een standaard Nederlands stationnetje...
Wel ligt het heel kort voor de grens. Op de achtergrond is het viaduct te zien waarmee de A2 het spoor kruist, vlak daarna begint België...
Een blik op de perrons, waarbij links nog het voormalige lage perron langs het stationsgebouw te zien is. Opmerkelijk verschil met oude foto's van het station blijkt trouwens dat hier op een zeker moment de spoornummers omgedraaid zijn...
En ja, we zitten hier op een eigenlijk heel erg Belgisch baanvak. Zodoende wordt er dus ook links gereden, wellicht dat daarom het spoor naar Luik op een zeker moment spoor 1 geworden is...
Normaal zou het daarna weer huiswaarts gaan, maar dit keer ging het via Heerlen nog naar het op basis van de in- en uitcheckcijfers een-na-minst-gebruikte station van Limburg. Station Hoensbroek telt, geëxtrapoleerd naar 2018 op basis van totaalcijfers over de gedecentraliseerde lijnen, slechts 217 in- en uitstappers per dag. Dat zou dus zomaar onder de werkelijke cijfers van Eijsden kunnen liggen.
Het stationnetje zelf is echter stukken minder aantrekkelijk...
Alle voorzieningen laten zich hier op één foto vastleggen, maar verder is de stationsomgeving een kale vervallen bedoeling middenop een industrieterrein aan de rand van Hoensbroek...
In enkele zijstraten is ook nog wat relatieve nieuwbouw te vinden, maar het doet allemaal nogal uitgestorven aan...
Al met al nodigde het hier totaal niet uit om langer te blijven. Wel was er een toevallige overeenkomst met Eijsden: ook Hoensbroek heeft een kasteel namelijk en dat heeft ook wel wat gelijkenissen met het exemplaar in Eijsden. Echter lag het net wat te ver weg om even heen te lopen, tussen Hoensbroek en Nuth in kan je het wel mooi vanuit de trein zien liggen.
Wat treinen betreft bevindt Hoensbroek zich aan een traject met gedeelde exploitatie, maar de IC's naar Enkhuizen stoppen hier uiteraard niet. De achtergrond laat wel mooi de heuvelachtigheid van dit deel van Limburg zien...
Arriva bedient het station dan weer wel, slechts enkele minuten na vertrek uit Heerlen arriveert de RS15 richting Sittard er al. En daarmee ging ik ook weer mee in noordelijke richting...
Een overstapje later was ik dan al weer onderweg voor de lange rit terug naar het midden des lands. Zondag weer een nieuwe aflevering, maar dit keer loop ik niet meer vooruit met vastleggen dus welke het wordt is nog even een verrassing. Of toch ook niet, nog maar twee stationnetjes te gaan immers.