#6 Sophie gaat naar les Ch'tis (50f)
Geplaatst: za 24 jul 2021, 15:29
Op 15 juli hadden mijn vriendin en ik allebei bijzonder weinig te doen, en door dat vele reizen tussen Nederland en Zwitserland hadden we allebei nog een interraildagje over. Goed excuus voor een tourtje.
Ik had in de ochtend nog een overleg met werk, maar daarna ging het om 10 uur met de bus naar station Breda, waar we een overstap hebben van 20 minuten op de IC Brussel, de grens over. Erg laat voor een dagtochtje, maar ach.
Vrijwel meteen na vertrek uit Breda worden we gecontroleerd door een Belgische conducteur, ik dacht altijd dat er Nederlands personeel op deze lijn zat.
De rit is verder niet heel spannend. We staan een paar minuten stil voor binnenrijden van station Noorderkempen, omdat we moesten "wachten op toestemming om het station binnen te rijden". Vond ik wat vreemd, maar opeens stonden we op het perron waar normaal de treinen richting Nederland stoppen. Gewoon ouderwets wachten op een tegentrein dus.
In Antwerpen hebben we een overstap van bijna 50 minuten, tijd om even een rondje te lopen dus. Mijn vriendin was hier nog nooit geweest, dus eerst hebben we even gekeken waarom dit station de Spoorwegkathedraal genoemd wordt.
Daarna lopen we even naar buiten. Bij de Carrefour halen we wat te eten en vervolgens kunnen we direct de trein in naar De Panne.
Onderweg lopen we langs deze winkel met een opvallende naam.
Een streekbus van De Lijn. Opvallend korte kentekenplaat, zouden busmaatschappijen die 2000 euro neerleggen voor een speciaal kenteken?
De poort naar het Antwerpse Chinatown.
Onderweg lopen we langs deze winkel met een opvallende naam.
De trein die ons naar De Panne zal brengen, een rit van ruim 2 uur.
Wat ik altijd opvallend vind in België is dat de meeste treinen wel stopcontacten hebben, maar dat deze vaak op vreemde plekken zitten op het plafond, en er ook maar 1 of 2 per bak zijn. Zijn deze bedoeld voor schoonmaakpersoneel of iets dergelijks? Gelukkig heb ik een achterlijk lange kabel, want de batterij van mijn telefoon is verschrikkelijk, zeker als ik constant de wifi-hotspot aan heb staan.
Onze lunch van vandaag. "Snelverkoop" is wel een heerlijk Vlaams woord, een stuk leuker dan de Nederlandse varianten op "werk mee aan minder verspilling".
De rit naar de Panne is niet heel spannend. Tussen Antwerpen en Gent rijden we als intercity, maar daarna stoppen we op elk station. Zo zaten we iets na 12 uur al aan De Pinte, wat zelfs voor mij wat vroeg is. Op het eerste stuk is het vooral typisch Belgisch rijden door achtertuinen, maar daarna wordt de route landschappelijk wat interessanter en vooral veel groener. Ondanks dat het hier net zo plat is, doet het toch heel anders aan dan Nederland.
In de trein is nog een zakdoekjeslegger aanwezig, dat was toch al flink wat jaartjes geleden dat ik die gezien had. Ik vermoed dat hij door de conducteur eruit gezet is, want na het zakdoekjes leggen kwam hij niet meer terug om ze op te halen.
Eenmaal aangekomen op de Panne hebben we een overstap op bus 20, welke ons naar Leffrinckoucke zal brengen. Vroeger reed hier een directe bus naar Dunkerque, maar vervoerder DK'bus heeft enige tijd geleden het hele lijnennet omgegooid. Je moet nu overstappen, maar de bus rijdt nu wel elk half uur in plaats van elk uur. Overigens zijn alle bussen van DK'bus gratis. Onze overstap is hier 20 minuten, wat met dit weer geen straf is. 23 graden en af en toe een zonnetje, terwijl ondertussen de andere helft van België overstroomt.
Het stationsgebouw van de Panne.
De bus- en tramhalte. DK'bus noemt deze halte opvallend genoeg Gare d'Adinkerque.
De Kusttram die net aankomt uit Knokke.
En daar is dan onze bus. Een heerlijk ontwerp zoals je ze alleen in Frankrijk tegenkomt. Ik vind het een beetje op een duikboot lijken. De rit naar Leffrinckoucke verloopt vlot, maar het doet wel een beetje pijn hoe de Franse omroep namen als "Duinweg" uitspreekt.
In Leffrinckoucke stappen we over naar deze knalgele stadsbus met een masker op. Alle frequente stadslijnen hebben een felgekleurd lijnnummer, en de bussen zijn net zo felgekleurd, maar er lijkt geen verband tussen de kleuren te zitten.
Onderweg passeren we nog een bushalte "Leffrinckoucke Gare", maar de spoorlijn is inmiddels een fietspad geworden en van een stationsgebouw is geen spoor te bekennen. Jammer.
Een buurtbusje van DK'bus. Geen idee waar ze voor gebruikt worden, want een buurtbuslijn is hier niet.
Ik zag deze reclame in een bushokje hangen. Deze heb ik wel in meer landen gezien, maar wat me hier opvalt is dat de Engelse tekst een asterisk heeft en er onderin een vertaling staat. Is dit verplicht in Frankrijk?
We stappen uit in Malo Plage, waar we even het strand op gaan. Het strand in Dunkerque is nou niet bijzonder spannend, maar als je zo dichtbij bent moet je natuurlijk wel even kijken.
Aan de Franse kust zijn de plaatsen bebouwd, maar vind je nog genoeg duinen tussendoor…
…maar de Belgische kust in de verte is helemaal volgebouwd.
Meeuw.
We hebben even de tijd in Dunkerque om een rondje te lopen, maar het gebrek aan bordjes met "Centre Ville" en dergelijke stemt niet hoopvol dat er daadwerkelijk wat te zien is hier. Gelukkig zijn er nog wel wat plekjes te vinden. Naast Malo Plage ligt een sculpturenpark, met de enige heuvel die Dunkerque rijk is. Die gaan we dus even beklimmen, want het is geen dagje uit zonder dat mijn coronalongen pijn moeten lijden.
De Colonne de la Victoire. Dit monument is in 1893 neergezet toen het 100 jaar geleden was dat Dunkerque bevrijd werd van de Engelsen in de slag om Hondschoote. Tegenwoordig staat het in de middenberm van een drukke weg.
De Tour du Leughenaer. Deze oude vuurtoren heet zo vanwege een legende dat deze vuurtoren opzettelijk valse signalen zou geven, zodat boten vast zouden lopen en geplunderd konden worden. Ik ben benieuwd hoe een Fransman dit uitspreekt.
Duchesse Anne. Dit handelsschip is in 1901 gebouwd door de Duitsers, en heette toen nog de Grossherzogin Elisabeth. In 1946 is dit schip aan Frankrijk overgedragen, als deel van de reparatiebetalingen na de tweede wereldoorlog. Tegenwoordig is het een museum.
Het immense stadhuis van Dunkerque.
Na deze wandeling van zo'n drie kwartier was het alweer tijd om naar het station te gaan. We hebben nog meer te doen vandaag. Onderweg lopen we nog langs een zaak die adverteert met "Bierès Flambées". Ik ken zat geflambeerde gerechten, maar van een geflambeerd biertje had ik nog nooit gehoord. Recepten online die ik kan vinden komen op het volgende neer:
- Een shotje likeur (5cl)
- Een flesje bier (Geen pils, maar verder wordt er van alles gebruikt)
- Een glas met genoeg ruimte voor beide.
Je giet het likeur in een glas, steekt het aan en blust het vuurtje vervolgens met het bier. Ik heb geen idee wat de meerwaarde is vergeleken met het gewoon mixen, maar ik zal het binnenkort eens proberen. Het is weer eens wat anders.
Dunkerque is een best aardige stad, maar heel veel te doen is er niet, in een uurtje of twee kan je wel alles gezien hebben. Het maritiem museum lijkt me wel interessant, met de paar boten die je in de haven kan bezoeken. Ook lijkt er een nieuwe wijk uit de grond gestampt te worden bij het sculpturenpark, welke me qua inrichting deed denken aan de nieuwbouwwijk in Malmö. Maar ja, om nou een woonwijk te gaan bezoeken…
Station Dunkerque.
Zoals wel vaker in Frankrijk is er toegangscontrole bij de perrons, waarbij je een kaartje moet hebben om door te kunnen lopen. Dat was weer een groot succes. Eerst snapt de controlerende conducteur niet wat een Interrail pas is, en mijn Frans is niet goed genoeg om het uit te leggen, dus heel veel verder dan "C'est un ticket du jour, madame" kom ik niet. Na een aantal keer heen en weer lopen naar een automaat en wat loketten gelooft ze me, maar zegt ze dat ik de verkeerde dag heb ingevuld en het de 16e is vandaag. Een diepe zucht en wat wijzen naar de datum op mijn telefoon later mag ik eindelijk het perron op.
Mijn vriendin heeft een digitale interrailpas, en daar keek ze al helemaal naar alsof ze water zag branden, maar een "c'est la même chose, avec digital" was genoeg. Een minuut later herinner ik me dat mijn vriendin gewoon vloeiend Frans spreekt, en mij voor niets moeilijk laat doen in het Frans.
Onze TER. Dit treinstel heeft nog zichtbare SBB-logo's. Deze heeft op de TGV-Lyria treinen gereden voordat hier dubbeldekkers geïntroduceerd werden.
Anyways, we nemen de TER naar Lille. Dit is niet zomaar een stoptreintje, maar een zogeheten TER GV, een regionale hogesnelheidstrein dus. Het eerste stuk van de route is over conventioneel spoor, maar daarna gaan we de HSL op, waar we de 250km/h aantikken. Deze route is 40 minuten sneller dan de normale TER-treinen tussen Lille en Dunkerque.
Ik vraag me af waarvoor deze treinen bestaan, het lijkt een beetje een paradepaardje van de regio te zijn, want erg druk was het niet. Ze rijden ook naar Calais, met aan beide kanten van de HSL uitlopers naar andere steden in de regio. Bestaan TER GV's ook in andere departementen? Op Google Maps zag ik wel wat TER-treinen Strasbourg-Bordeaux over de LGV Est, maar ik vermoed dat dit OuiGo-treinen betreft.
Station Lille-Europe.
In Lille halen we eerst even wat boodschappen, namelijk Orangina en Bret's-chips. Die laatste zijn in Nederland helemaal niet te krijgen, terwijl het veruit het lekkerste merk is.
Lille ben ik al eerder geweest, maar het weer is goed en ik heb nu een betere camera, dus hier zijn wat foto's van het centrum:
Lille is een best aardige stad, en in het centrum is genoeg te doen. Ik vind het alleen jammer dat de straten soms wat leeg voelen, je mist toch in veel straten het leven op straat, ook al zijn er genoeg winkels. Ook is de manier hoe ze auto's toelaten in het centrum een gedrocht, met een paar miljoen paaltjes om de autoroutes uit te zetten.
De bomen in potten voelen wat kitscherig, maar wat meer groen voegt wel echt veel toe aan het straatbeeld.
Over groen gesproken, het is tijd om wat planten naar binnen te werken. Dat doen we bij Hank Burger, een veganistische burgerzaak met enkele vestigingen in Frankrijk. De burger en friet zijn erg goed, maar het is wel even wennen om niet-suikervrije cola te drinken na jaren. Jezus wat zoet. Heerlijk gegeten voor 14 euro, amper meer als je hier bij de McDonald's kwijt zou zijn.
Een bus onderweg naar Lille Flandres.
Inmiddels was het al 20:00, en werd het toch echt tijd om naar huis te gaan. We nemen de IC-trein naar Tournai, waarna we overstappen op de IC naar Brussel. Daarvoor halen we echter nog een biertje bij de Carrefour voor onderweg.
Onze trein naar België.
Ik vind bier lekker, ik vind de guarana-frisdrank van de AH lekker, maar deze combinatie is helaas niet te zuipen.
"On second thought, let's not alight here, it's a silly place."
Eenmaal aangekomen in Brussel nemen we de IC-trein naar Antwerpen Centraal. Hoewel er hier meerdere IC-treinen rijden, hebben ze allemaal andere stoppatronen. Wij stoppen in wereldsteden als Vilvoorde, Mechelen-Nekkerspoel en Mortsel-Oude God. Dit had een rustig ritje moeten worden, maar opeens staan we stil vlak voor Mechelen.
Kut. Daar gaat onze overstap van 20 minuten, en als de spoorlijn overstroomd is zullen we de trein van een uur later ook wel niet halen.
Na een half uur beginnen we weer te rijden, alle hoop op mijn overstap had ik al opgegeven, maar daarbovenop komt nog dat onze trein wordt opgeheven in Antwerpen-Berchem, waar we over moeten stappen. Ondertussen zit ik in de NMBS-app te kijken naar de stoptrein Antwerpen – Essen, welke een steeds hoger oplopende vertraging heeft. Zouden we hem nog halen of niet? Met elke minuut vertraging die wij hadden kwam er bij die andere trein ook een minuut bij.
In Antwerpen-Berchem rennen we naar de eerste trein richting Antwerpen-Centraal in de hoop deze stoptrein nog te halen, ik heb weinig zin om rond middernacht nog 50 minuten op een station rond te hangen.
We nemen deze IC-trein naar Antwerpen-Centraal, en de varkensneus die deze dienst uitvoert verraadt het misschien al: Zodra we zitten wordt er omgeroepen dat deze trein doorrijdt als stoptrein naar Essen. Gehaald! Op de rit naar Essen lopen we wat vertraging in, maar we komen alsnog aan met +20. Gelukkig hadden we geen overstap meer te halen, dus kon ik even bijkomen van dat stressvolle uurtje. Op station Essen staat Taxi Papa (Wat een held: "He kan je ons om half 1 ophalen op dit Belgische station 40km verderop?" "Oh ja prima") al op ons te wachten, en na een half uurtje rijden zijn we eindelijk thuis.
Station Essen. End of the line.
Ik had in de ochtend nog een overleg met werk, maar daarna ging het om 10 uur met de bus naar station Breda, waar we een overstap hebben van 20 minuten op de IC Brussel, de grens over. Erg laat voor een dagtochtje, maar ach.
Vrijwel meteen na vertrek uit Breda worden we gecontroleerd door een Belgische conducteur, ik dacht altijd dat er Nederlands personeel op deze lijn zat.
De rit is verder niet heel spannend. We staan een paar minuten stil voor binnenrijden van station Noorderkempen, omdat we moesten "wachten op toestemming om het station binnen te rijden". Vond ik wat vreemd, maar opeens stonden we op het perron waar normaal de treinen richting Nederland stoppen. Gewoon ouderwets wachten op een tegentrein dus.
In Antwerpen hebben we een overstap van bijna 50 minuten, tijd om even een rondje te lopen dus. Mijn vriendin was hier nog nooit geweest, dus eerst hebben we even gekeken waarom dit station de Spoorwegkathedraal genoemd wordt.
Daarna lopen we even naar buiten. Bij de Carrefour halen we wat te eten en vervolgens kunnen we direct de trein in naar De Panne.
Onderweg lopen we langs deze winkel met een opvallende naam.
Een streekbus van De Lijn. Opvallend korte kentekenplaat, zouden busmaatschappijen die 2000 euro neerleggen voor een speciaal kenteken?
De poort naar het Antwerpse Chinatown.
Onderweg lopen we langs deze winkel met een opvallende naam.
De trein die ons naar De Panne zal brengen, een rit van ruim 2 uur.
Wat ik altijd opvallend vind in België is dat de meeste treinen wel stopcontacten hebben, maar dat deze vaak op vreemde plekken zitten op het plafond, en er ook maar 1 of 2 per bak zijn. Zijn deze bedoeld voor schoonmaakpersoneel of iets dergelijks? Gelukkig heb ik een achterlijk lange kabel, want de batterij van mijn telefoon is verschrikkelijk, zeker als ik constant de wifi-hotspot aan heb staan.
Onze lunch van vandaag. "Snelverkoop" is wel een heerlijk Vlaams woord, een stuk leuker dan de Nederlandse varianten op "werk mee aan minder verspilling".
De rit naar de Panne is niet heel spannend. Tussen Antwerpen en Gent rijden we als intercity, maar daarna stoppen we op elk station. Zo zaten we iets na 12 uur al aan De Pinte, wat zelfs voor mij wat vroeg is. Op het eerste stuk is het vooral typisch Belgisch rijden door achtertuinen, maar daarna wordt de route landschappelijk wat interessanter en vooral veel groener. Ondanks dat het hier net zo plat is, doet het toch heel anders aan dan Nederland.
In de trein is nog een zakdoekjeslegger aanwezig, dat was toch al flink wat jaartjes geleden dat ik die gezien had. Ik vermoed dat hij door de conducteur eruit gezet is, want na het zakdoekjes leggen kwam hij niet meer terug om ze op te halen.
Eenmaal aangekomen op de Panne hebben we een overstap op bus 20, welke ons naar Leffrinckoucke zal brengen. Vroeger reed hier een directe bus naar Dunkerque, maar vervoerder DK'bus heeft enige tijd geleden het hele lijnennet omgegooid. Je moet nu overstappen, maar de bus rijdt nu wel elk half uur in plaats van elk uur. Overigens zijn alle bussen van DK'bus gratis. Onze overstap is hier 20 minuten, wat met dit weer geen straf is. 23 graden en af en toe een zonnetje, terwijl ondertussen de andere helft van België overstroomt.
Het stationsgebouw van de Panne.
De bus- en tramhalte. DK'bus noemt deze halte opvallend genoeg Gare d'Adinkerque.
De Kusttram die net aankomt uit Knokke.
En daar is dan onze bus. Een heerlijk ontwerp zoals je ze alleen in Frankrijk tegenkomt. Ik vind het een beetje op een duikboot lijken. De rit naar Leffrinckoucke verloopt vlot, maar het doet wel een beetje pijn hoe de Franse omroep namen als "Duinweg" uitspreekt.
In Leffrinckoucke stappen we over naar deze knalgele stadsbus met een masker op. Alle frequente stadslijnen hebben een felgekleurd lijnnummer, en de bussen zijn net zo felgekleurd, maar er lijkt geen verband tussen de kleuren te zitten.
Onderweg passeren we nog een bushalte "Leffrinckoucke Gare", maar de spoorlijn is inmiddels een fietspad geworden en van een stationsgebouw is geen spoor te bekennen. Jammer.
Een buurtbusje van DK'bus. Geen idee waar ze voor gebruikt worden, want een buurtbuslijn is hier niet.
Ik zag deze reclame in een bushokje hangen. Deze heb ik wel in meer landen gezien, maar wat me hier opvalt is dat de Engelse tekst een asterisk heeft en er onderin een vertaling staat. Is dit verplicht in Frankrijk?
We stappen uit in Malo Plage, waar we even het strand op gaan. Het strand in Dunkerque is nou niet bijzonder spannend, maar als je zo dichtbij bent moet je natuurlijk wel even kijken.
Aan de Franse kust zijn de plaatsen bebouwd, maar vind je nog genoeg duinen tussendoor…
…maar de Belgische kust in de verte is helemaal volgebouwd.
Meeuw.
We hebben even de tijd in Dunkerque om een rondje te lopen, maar het gebrek aan bordjes met "Centre Ville" en dergelijke stemt niet hoopvol dat er daadwerkelijk wat te zien is hier. Gelukkig zijn er nog wel wat plekjes te vinden. Naast Malo Plage ligt een sculpturenpark, met de enige heuvel die Dunkerque rijk is. Die gaan we dus even beklimmen, want het is geen dagje uit zonder dat mijn coronalongen pijn moeten lijden.
De Colonne de la Victoire. Dit monument is in 1893 neergezet toen het 100 jaar geleden was dat Dunkerque bevrijd werd van de Engelsen in de slag om Hondschoote. Tegenwoordig staat het in de middenberm van een drukke weg.
De Tour du Leughenaer. Deze oude vuurtoren heet zo vanwege een legende dat deze vuurtoren opzettelijk valse signalen zou geven, zodat boten vast zouden lopen en geplunderd konden worden. Ik ben benieuwd hoe een Fransman dit uitspreekt.
Duchesse Anne. Dit handelsschip is in 1901 gebouwd door de Duitsers, en heette toen nog de Grossherzogin Elisabeth. In 1946 is dit schip aan Frankrijk overgedragen, als deel van de reparatiebetalingen na de tweede wereldoorlog. Tegenwoordig is het een museum.
Het immense stadhuis van Dunkerque.
Na deze wandeling van zo'n drie kwartier was het alweer tijd om naar het station te gaan. We hebben nog meer te doen vandaag. Onderweg lopen we nog langs een zaak die adverteert met "Bierès Flambées". Ik ken zat geflambeerde gerechten, maar van een geflambeerd biertje had ik nog nooit gehoord. Recepten online die ik kan vinden komen op het volgende neer:
- Een shotje likeur (5cl)
- Een flesje bier (Geen pils, maar verder wordt er van alles gebruikt)
- Een glas met genoeg ruimte voor beide.
Je giet het likeur in een glas, steekt het aan en blust het vuurtje vervolgens met het bier. Ik heb geen idee wat de meerwaarde is vergeleken met het gewoon mixen, maar ik zal het binnenkort eens proberen. Het is weer eens wat anders.
Dunkerque is een best aardige stad, maar heel veel te doen is er niet, in een uurtje of twee kan je wel alles gezien hebben. Het maritiem museum lijkt me wel interessant, met de paar boten die je in de haven kan bezoeken. Ook lijkt er een nieuwe wijk uit de grond gestampt te worden bij het sculpturenpark, welke me qua inrichting deed denken aan de nieuwbouwwijk in Malmö. Maar ja, om nou een woonwijk te gaan bezoeken…
Station Dunkerque.
Zoals wel vaker in Frankrijk is er toegangscontrole bij de perrons, waarbij je een kaartje moet hebben om door te kunnen lopen. Dat was weer een groot succes. Eerst snapt de controlerende conducteur niet wat een Interrail pas is, en mijn Frans is niet goed genoeg om het uit te leggen, dus heel veel verder dan "C'est un ticket du jour, madame" kom ik niet. Na een aantal keer heen en weer lopen naar een automaat en wat loketten gelooft ze me, maar zegt ze dat ik de verkeerde dag heb ingevuld en het de 16e is vandaag. Een diepe zucht en wat wijzen naar de datum op mijn telefoon later mag ik eindelijk het perron op.
Mijn vriendin heeft een digitale interrailpas, en daar keek ze al helemaal naar alsof ze water zag branden, maar een "c'est la même chose, avec digital" was genoeg. Een minuut later herinner ik me dat mijn vriendin gewoon vloeiend Frans spreekt, en mij voor niets moeilijk laat doen in het Frans.
Onze TER. Dit treinstel heeft nog zichtbare SBB-logo's. Deze heeft op de TGV-Lyria treinen gereden voordat hier dubbeldekkers geïntroduceerd werden.
Anyways, we nemen de TER naar Lille. Dit is niet zomaar een stoptreintje, maar een zogeheten TER GV, een regionale hogesnelheidstrein dus. Het eerste stuk van de route is over conventioneel spoor, maar daarna gaan we de HSL op, waar we de 250km/h aantikken. Deze route is 40 minuten sneller dan de normale TER-treinen tussen Lille en Dunkerque.
Ik vraag me af waarvoor deze treinen bestaan, het lijkt een beetje een paradepaardje van de regio te zijn, want erg druk was het niet. Ze rijden ook naar Calais, met aan beide kanten van de HSL uitlopers naar andere steden in de regio. Bestaan TER GV's ook in andere departementen? Op Google Maps zag ik wel wat TER-treinen Strasbourg-Bordeaux over de LGV Est, maar ik vermoed dat dit OuiGo-treinen betreft.
Station Lille-Europe.
In Lille halen we eerst even wat boodschappen, namelijk Orangina en Bret's-chips. Die laatste zijn in Nederland helemaal niet te krijgen, terwijl het veruit het lekkerste merk is.
Lille ben ik al eerder geweest, maar het weer is goed en ik heb nu een betere camera, dus hier zijn wat foto's van het centrum:
Lille is een best aardige stad, en in het centrum is genoeg te doen. Ik vind het alleen jammer dat de straten soms wat leeg voelen, je mist toch in veel straten het leven op straat, ook al zijn er genoeg winkels. Ook is de manier hoe ze auto's toelaten in het centrum een gedrocht, met een paar miljoen paaltjes om de autoroutes uit te zetten.
De bomen in potten voelen wat kitscherig, maar wat meer groen voegt wel echt veel toe aan het straatbeeld.
Over groen gesproken, het is tijd om wat planten naar binnen te werken. Dat doen we bij Hank Burger, een veganistische burgerzaak met enkele vestigingen in Frankrijk. De burger en friet zijn erg goed, maar het is wel even wennen om niet-suikervrije cola te drinken na jaren. Jezus wat zoet. Heerlijk gegeten voor 14 euro, amper meer als je hier bij de McDonald's kwijt zou zijn.
Een bus onderweg naar Lille Flandres.
Inmiddels was het al 20:00, en werd het toch echt tijd om naar huis te gaan. We nemen de IC-trein naar Tournai, waarna we overstappen op de IC naar Brussel. Daarvoor halen we echter nog een biertje bij de Carrefour voor onderweg.
Onze trein naar België.
Ik vind bier lekker, ik vind de guarana-frisdrank van de AH lekker, maar deze combinatie is helaas niet te zuipen.
"On second thought, let's not alight here, it's a silly place."
Eenmaal aangekomen in Brussel nemen we de IC-trein naar Antwerpen Centraal. Hoewel er hier meerdere IC-treinen rijden, hebben ze allemaal andere stoppatronen. Wij stoppen in wereldsteden als Vilvoorde, Mechelen-Nekkerspoel en Mortsel-Oude God. Dit had een rustig ritje moeten worden, maar opeens staan we stil vlak voor Mechelen.
Kut. Daar gaat onze overstap van 20 minuten, en als de spoorlijn overstroomd is zullen we de trein van een uur later ook wel niet halen.
Na een half uur beginnen we weer te rijden, alle hoop op mijn overstap had ik al opgegeven, maar daarbovenop komt nog dat onze trein wordt opgeheven in Antwerpen-Berchem, waar we over moeten stappen. Ondertussen zit ik in de NMBS-app te kijken naar de stoptrein Antwerpen – Essen, welke een steeds hoger oplopende vertraging heeft. Zouden we hem nog halen of niet? Met elke minuut vertraging die wij hadden kwam er bij die andere trein ook een minuut bij.
In Antwerpen-Berchem rennen we naar de eerste trein richting Antwerpen-Centraal in de hoop deze stoptrein nog te halen, ik heb weinig zin om rond middernacht nog 50 minuten op een station rond te hangen.
We nemen deze IC-trein naar Antwerpen-Centraal, en de varkensneus die deze dienst uitvoert verraadt het misschien al: Zodra we zitten wordt er omgeroepen dat deze trein doorrijdt als stoptrein naar Essen. Gehaald! Op de rit naar Essen lopen we wat vertraging in, maar we komen alsnog aan met +20. Gelukkig hadden we geen overstap meer te halen, dus kon ik even bijkomen van dat stressvolle uurtje. Op station Essen staat Taxi Papa (Wat een held: "He kan je ons om half 1 ophalen op dit Belgische station 40km verderop?" "Oh ja prima") al op ons te wachten, en na een half uurtje rijden zijn we eindelijk thuis.
Station Essen. End of the line.