Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Bericht door Polaroyd7 »

Deel 2 staat hier.

In deel 2 was ik nog maar net in Tsjechië en meteen al gegooi in de glazen met foto's die onbedoeld gewist waren en een licht aangepast reisschema om dat foutje goed te maken. Vanaf nu zou alles weer normaal en ver-gewaarschuwd-mens-die-voor-twee-telt moeten verlopen. Ik hoef idealiter geen kaartjes meer te kopen, alhoewel ik met dit kaartje, in tegenstelling tot vergelijkbare kaartjes in andere landen, hier wél intercity's of ander 'Fernverkehr' mag gebruiken, which is nice.

De route voor deze komende dagen: 🇨🇿 Chomutov, Karlovy Vary, Františkovy Lázně, Cheb, Plzeň, Praha, Znojmo, Brno.

Dag 8, 30 juli 2017

Ik wilde eigenlijk wat door Chomutov lopen, maar ik heb daar maar van af gezien en wijselijk uitgeslapen, mede omdat ik het idee heb dat alles wel zo een beetje meer van hetzelfde is en ik 'hetzelfde; de komende dagen wel te zien ga krijgen.

De eerste wandeling is de wandeling naar het hoofdstation van Chomutov, waar ik de eerste oude dieseltjes tegenkom met een aantal rijtuigen, locomotieven en een treinstam RegioPanter zie staan.

1. Railbusjes.

Afbeelding

2. Perronnetjes en geparkeerde treinen.

Afbeelding

3. De Pragotron. Het bakbeest dat de reiziger op een analoge manier informatie verschaft over de aankomende treinen.

Afbeelding

Op het programma vandaag staat iets moois: Karlovy Vary. Het station is een grote bouwput en de voorkant verraadt dat het een modern station moet worden dat het idee moet opwekken dat het een modern oord is. Karlovy Vary is het bekende spa-oord dat vooral bekend is bij Russen. Het is het thuis van de Becherovka, de warmwaterbronnen en de typische oplatky-wafels.

4. Het recent opgeleverde stationsgebouw van Karlovy Vary, terwijl de rest van het station op dat moment een grote bouwput was.

Afbeelding

5. Ik raak per bus in het centrum en zo loop ik weer terug richting het treinstation.

Afbeelding

6. Even in de hitte een heuvel beklimmen. Dat doe je op je eerste dag hier natuurlijk.

Afbeelding

7. Het voelt allemaal al erg kitscherig aan, wel.

Afbeelding

Ik ben alles behalve een ‘foodie’: mij interesseert eten eigenlijk bar weinig. Als ik op reis ga, ga ik niet op een culinaire tour, maar wil ik eigenlijk de tijd liever zo veel mogelijk benutten om op zich te reizen. Ik ben meer van de snelle hap onderweg en pas wanneer ik niet meer reis eet ik het liefst in voldoening en ontspanning. Restaurants komen zelden in mijn reizen voor, mede hierom en omdat ik een budgetmens ben. In Tsjechië is het grootste deel van de dingen retegoedkoop en dat zou eigenlijk alles een stuk aanlokkelijker moeten maken, maar zelfs dan beperk ik het eten tot een treurig geheel dat me genoeg energie geeft om de dag door te komen. Het is enerzijds helemaal verkeerd omdat eten je heel erg blij kan maken, goed eten best wel belangrijk is en het je culinaire ervaring verrijkt, maar wat de boer niet kent, eet hij niet en ik heb vaak het gevoel dat ik erg op moet passen met wat ik uitgeef en die gewoonte knaagt. Ook: ik kom niet uit een traditie waarin uit eten gaan normaal is. Ik ga zelden tot nooit uit eten. Och, ik herinner me nog me de tijd toen ik thuis kwam uit Zwitserland en ik erachter kwam dat ik nog maar 5,36 euro o.i.d. op mijn bankrekening had staan. Dat was het jaar vóór deze reis. Enerzijds: perfect uitgerekend, anderzijds: oei. Hoe het ook zij: zo scheef zal het deze keer niet lopen, maar toch om me blauw te betalen aan eten met het idee in het achterhoofd dat ik dat vaak kan doen omdat het toch ridicuul goedkoop is, is te kortzichtig. Een hele hoop kleine beetjes maken een grote bende, zeg maar.

Enfin: in Tsjechië staan er een zootje tentjes, winkels etc. die van alles verkopen en ieder oord beweert wel zijn eigen specialiteiten te hebben (ieder land heeft dat, daar is Tsjechië heus niet uniek in) en een veelvoorkomende specialiteit is de trdelnik: er wordt van beweerd dat het dé typische Tsjechische snack is, maar eigenlijk komt het gewoon uit Hongarije of zelfs Roemenië en word je als onwetende toerist gewoon opgelicht. Of het nu Hongaars is of niet: zo’n hapje interesseert me - met de alinea hierboven in het achterhoofd - eigenlijk niets. Evenmin doen andere wafeltjes, koekjes of weet ik wat. Ik koop nog liever een tros bananen om vitamines, proteïnen weet ik veel wat het nog meer heeft te krijgen en om wat van dat zelfzegenende karma te krijgen dat ik wel tenminste fruit heb gegeten. Dan die waterbronnen waar Karlovy Vary bekend van is: de standaardtoerist kan overal in de binnenstad kleine, gek uitziende, ‘speciale’ bekertjes kopen om te vullen, om zo dat warme water te drinken. Ik heb flesjes bij me om dat water op te vangen, dus dat gaat 'm vast niet worden, zeker omdat ik niet weet wat voor water dat eigenlijk is. Het aparte van dit water is dat het warm is. Ik snap eigenlijk niet waarom er warm water gedronken wordt – water moet voor mij koud zijn, tenzij het thee is of zoiets, maar dit is geen thee. Ik neem voorzichtig een slokje en het is gewoon ronduit smerig. Ik had er een flesje mee gevuld, maar die giet ik even snel ook weer leeg. Ik probeer nog even een ander bronnetje, maar die smaakt nog smeriger dan de eerste, dus ik laat het water voor wat het is. De helende werkingen zullen me wat. Ik geloof toch al niet in die verhalen.

8. Den zoogenaemd heelende waeterbronne met slechten smaeck.

Afbeelding

9. Een spa, in een uiteraard forse bouw.

Afbeelding

Het is weer flink heet deze dag en ik zie tijdens het lopen door dat dit echt een oord is voor rijk volk. Er zijn heel veel Russen – schijnbaar vinden zij dit helemaal prachtig hier. Ik raak er niet zo opgewonden van, maar dat komt ongetwijfeld door dat hete weer. Ik heb het hier snel alweer gezien en ik ga weer voort naar wat anders. Ik had een langer verblijf hier in gedachten, maar ik heb een plan B en dat plan B bestaat uit een bezoekje aan een nabij gelegen kleiner oord met de naam Loket.

Een bezoekje aan Loket had eigenlijk gecombineerd moeten zijn met Kadaň, waarbij ik dan in Kadaň zou overnachten, maar dat overnachten ging niet meer door sinds ik de overnachting heb verplaatst naar Františkovy Lázně, omdat dat for some reason dienstregelingtechnisch niet meer zou lukken. Zodoende bleef het bezoek beperkt tot Loket, omdat dat wel uitvoerbaar was met enkele treinen per dag die doorrijden naar het eindpunt bij het centrum, namelijk de halte předměstí (letterlijk voorstad). Dat maakte een mooie van-A-naar-B-wandeling in Loket mogelijk, in plaats van dat ik van A naar B en weer naar A moet lopen en dat soort dingen heb ik het liefst niet.

10. Nog even terug in Karlovy Vary: ik heb de bus genomen naar het centrum met een reden, want het hoofdstation van Karlovy Vary ligt op een hoge heuvel en ik heb geen zin om die heuvel weer terug omhoog te klimmen. Gelukkig bestaat er naast het 'horní nádraží' ook een 'dolní nádraží' en dat is in tegenstelling tot de eerstgenoemde het laaggelegen station en daar raak ik makkelijk. Op station Karlovy Vary dolní nádraží staat deze RegioSprinter van vervoerder GWTrain. Treinen van deze vervoerder zijn niet geldig met noch mijn zomerticket, noch met mijn Interrail-pass.

Afbeelding

11. Deze trein hier mag - en zal - ik wel nemen, deze Tsjechische haai die inderdaad door de ČD heel toepasselijk RegioShark wordt genoemd.

Afbeelding

12. Ook hier heb je weer zo'n Tsjechoslowaakse Pragotron. Vanaf dit oord heb je zelfs een internationale verbinding naar Johanngeorgenstadt. Die trein zal ik nemen, tot aan het 'hooggelegen' station van Karlovy Vary om over te stappen op een regionale trein tot aan Nové Sedlo.

Afbeelding

13. In Nové Sedlo is het even wachten op de trein naar Loket. Aan het station vind ik zoal dit...

Afbeelding

14. ...en dit, wat ik in Slowakije ook al aantrof.

Afbeelding

15. Een kort tochtje door de bussen later komt mijn motorwagen aan in Loket.

Afbeelding

Eenmaal op het station van Loket blijkt dat een deur van het enkele motorwagentje kapot is gegaan, tot nieuwsgierigheid van de andere (Tsjechische) toeristen in het treintje die allemaal iets hebben van: dit klopt niet! Nader bekijken kunnen ze het niet: de tussendeur tussen coupé en balkon is op slot gedaan als maatregel. Bij aankomst op het eindpunt probeert de machinist de deur net als een bestelbusje dicht te smijten, zonder succes. Hij houdt het snel voor gezien en laat alles maar zoals het is. In Nederland zou zo’n trein direct opgeheven worden, maar in Tsjechië doen men er niet zo moeilijk om, lijkt het, want het probleem is immers ‘werkbaar’.

16. We komen zonder al te veel vertraging aan op het eindpunt Loket předměstí, terwijl de machinist vertwijfeld met de deur aan het kloten is.

Afbeelding

17. Een machtig grote stopplaats, met alle kenmerken van een bushalte. Iemand probeerde de toeristen die hier uitstappen een korte les Tsjechisch te geven, maar zonder veel succes.

Afbeelding

18. Een blik op het stadje Loket, vanaf het voorstadstation.

Afbeelding

19. De stadsmuur van Loket wordt hier al zichtbaar.

Afbeelding

20. De binnenplaats van het stadje, waar op dat moment een klein orkest aan het spelen is.

Afbeelding

21. Mooi hoor.

Afbeelding

22. Terug aangekomen op het 'hoofdstation' van Loket en kijk eens wat we daar hebben.

Afbeelding

23. Een vlot kiekje naar binnen...

Afbeelding

Het treintje rijdt weer, zij het met nog steeds defecte deuren en een balkon dat op slot is gedaan. De afstand die het af moet leggen is kort, dus veel ellende levert het niet op. Ik kom weer aan in Nové Sedlo en ik neem een regionale trein verder richting het westen.

24. Treintijd tot aan Cheb.

Afbeelding

25. Een video binnen het toilet van die trein op foto 25. Merk op dat ze de binnenkant van het toilet bestickerd hebben en dat ze er echt een foto van een handdoek naast de wasbak hebben opgehangen om de reiziger te fucken. Hoe je wel je handen droogkrijgt? Met de blazer.
26. Aangekomen in Cheb en daar in de verte zie ik iets interessants: links staat de RE naar Nürnberg die de truc met het supergoedkope kaartje naar Tsjechië vanuit Brussel of iets dergelijks mogelijk maakt via de site van ČD. Rechts rijdt een andere trein met eindbestemming Duitsland binnen, een Lint van de Oberpfalzbahn, die via het oord rijdt waar ik overnacht en die trein ga ik dan ook nemen.

Afbeelding

27. Nog eens een voorstadsstationnetje, ditmaal Františkovy Lázně-Aquaforum, een halte op verzoek. Ik twijfel of ik wel mee met deze trein met het zomerkaartje, maar de omroep schalde dat de vervoerder České Drahy was en veel keus had ik ook niet om hier te kunnen komen. Ik ben gecontroleerd geweest en schijnbaar vond de conducteur in kwestie het wel prima, vast omdat het een binnenlandse rit was.

Afbeelding

28. Net als Karlovy Vary is Františkovy Lázně een spa-oord, maar wel een bijzondere, want zo een beetje bijna alle gebouwen hier zijn in deze tint geel (en groen) geverfd.

Afbeelding

29. Het is een spa oord, en daarom is er ook bronwater. Wederom niet te hachelen. Wellicht komt dat hier omdat de leidingen door-en-door verroest zijn of zo. Die kleur bruin ziet er ook gewoon niet gezond uit!

Afbeelding

30. Leuk dat mijn iPod in shufflestand hier opeens Yellow van Coldplay begint te spelen. Het oord is overigens vooral druk bezocht door bejaarden. Toegegeven, wat moet zo'n jonge vent in een oord als dit? Nog niet oud en versleten en nu al bezig met zogenaamd verjongend en zuiverend water. Bah.

Afbeelding

31. Mooi is het wel allemaal.

Afbeelding

Ik loop verder door het stadje, stilaan op zoek naar mijn pension. Ik kom op de plek aan waar ik volgens mijn zelfgemaakte route c.q. kaart moest zijn en het begint te regenen. Ik zie echter geen pension staan en ik vraag me af of ik echt wel goed sta, maar ja, ik sta toch echt goed volgens wat ik opgeschreven heb. Ik begin te vrezen: heb ik een fout gemaakt? Het pension bestaat wel degelijk, maar is het adres niet goed? Ik heb voordat ik de reis begon die al eerder genoemde gratis app gedownload met de naam Mapy.cz en die app staat je toe om kaarten van héél Tsjechië te laten downloaden om deze offline te kunnen gebruiken, met zowaar een werkende zoekfunctie, dus ik voer – tussen de druppels door – de naam van het pension in en ik kom ergens veel verder weg uit dan waar ik op dat moment sta! Oeps! Een heel grote oeps zelfs: met een gebrek aan bussen na zes uur ook nog eens en een gebrek aan bushaltes in de buurt. Ik mag fijn 2,5 kilometer gaan lopen in de intussen stromende regen. Het is intussen zeven uur geworden en binnen een uur is het niet meer mogelijk om in te checken. Ik mag dus opschieten, alhoewel ik geen idee heb hoe ik het best kan lopen. Ik bekijk de offline kaart eens goed en kies dan maar – op hoop van zegen – een weg uit. Ik moet hoe dan ook vlak langs een vrij drukke snelweg lopen en tijdens het lopen wordt het ook nog eens best donker door de regen, maar het klaart na een tijdje op en ik zie al een bordje staan die naar het pension verwijst. Ik volg het bordje braaf en ik kom uit op een splitsing die ik niet voorzien had: een verharde weg en een onverharde. Ik kies – wederom uit hoop van zegen – het onverharde pad en het is best een lang pad. Het blijkt dood te lopen. Ik word tegengehouden door een hek en hoewel ik zie dat erachter een weg ligt, kan ik er niet komen. De weg leidt naar een huis, waar mensen een barbecue of zoiets dergelijks aan het houden zijn. Die moeten ook denken: what the fuck krijgen we nu? Extra gasten? Ik probeer nog iets te vragen in het Tsjechisch, want ja, verwacht ik dat hier iemand Engels of zo spreekt? Toch wel: een meisje spreekt Duits, soort van. Toch genoeg om het begrijpelijk te houden dat die weg echt niet doorloopt en dat er ook geen directe mogelijkheid is om daar te komen. Ik weet het zeker: ik moet het hele stuk teruglopen tot aan de kruising, maar dan zou ik niet op tijd komen, dus ik haal het beste in mijzelf (en die 12 kilo wegende rugzak) naar boven en besluit maar te gaan rennen. Volkomen ridicuul natuurlijk, maar wanneer de nood hoog is en met muziek dat erbij aan het spelen is, kan een mens opeens veel meer dan hij of zij denkt. Ik kom hijgend en rood aan bij het pension en besluit direct maar naar mijn kamer te gaan. Bij de kamer kom ik nog iets onaangenaams tegen, los van een drukkende hitte: vliegende mieren. Honderden. Ze. Zaten. Overal! Ze vlogen in en rondom het raam dat open stond en ze kropen overal: op het raam, op de muur, op de vloer en zelfs – en dit is het ergste – op het bed: het matras en de dekens waren ermee volgezaaid! In paniek was ik niet, maar ik wist wel dat ik hier iets aan moest gaan doen. Het eerste dat in mij op kwam (hier heb ik later spijt van gekregen) is dat ik de deobus pak en dat ding half leeg spuit op al die beesten in de hoop dat ze stikken in al die kwalijke gassen die erbij vrij komen, maar ja, daar heb ik mijzelf niet bij gerekend zeker? De hele kamer stond blank, ik heb me een klein lazarusje staan hoesten en ik heb de deur ook maar open gedaan om met een handdoek die gassen weg te slaan uit de kamer, maar de kamer bleef stinken naar de deodorant. Ik ben niet door die deo verjaagd, en die vliegende mieren ook niet, dus moest ik het grondiger aanpakken: ik moest ze allemaal één voor één platdrukken. Na een uur of zoiets zag ik uiteindelijk niets meer krioelen: ik kon vredig gaan slapen... Eerst nog andere kleren aan om dan nog een degelijk avondmaal te verorberen (patat, schnitzel en groente) en de dag erna voor te bereiden. Omdat ik nu langer en meer moest gaan lopen moest ik wel eventjes mijn route bepalen en vooral om te zien of er toevallig een bus in de buurt reed die ik kon nemen voor om een wandeltocht langs een drukke snelweg gedurende twee en een halve kilometer te vermijden. Het zat niet mee: de eerste bus vanaf de dichtstbijzijnde halte rijdt weliswaar al om negen voor half negen in de ochtend, maar de bus erna rijdt pas drie minuten voor half twaalf en zo laat begin ik niet pas met lopen. Driewerf ruk dus, en zo zou ik alsnog moeten gaan lopen, ook nog eens door een bos heen waarvan ik eigenlijk helemaal geen idee heb hoe ik moet lopen, waar het naartoe leidt en verder of ik die snelweg weer overleef. Allemaal zorgen voor later: ik heb die check-intijd overleefd, ik ga na het eten laat in de avond naar mijn kamer toe, die in een afgezonderd gebouw staat ten opzichte van het restaurant/de bar waar ook het inchecken enzovoort plaatsvindt. Het pad ernaartoe is onverlicht, ik heb verder geen lamp, maar wel mijn laptop mee, die ik openklap met helderheid op volle sterkte en zo zag ik toch nog wat in het donker. Zo voelde ik me wel een beetje een pauper-MacGuyvertje.

Dag 9: 31 juli 2017

Ik word wakker zonder een vliegende mier nog levend te hebben teruggezien. Ik heb mijn verdelgingswerk goed gedaan, alhoewel ik mijzelf er eigenlijk ook bijna mee verdelgd (of verdolgen?) heb. Het is kortstondig aan het regenen als een gek, maar al vlot wordt het droog en blijft het droog.

32. Een ontbijt staat klaar en onderweg van het bijgebouw met alle kamers naar het hoofdgebouw voor het ontbijt zie ik wat konijntjes voorbijhuppelen. Dat is mijn ontbijt zeker? Nee, het is de klassieke tafelvullende verzameling aan broodjes, de schaal met soorten beleg die elegant zo neer gelegd zijn dat ze een cirkeltje vormen enzovoort.

Afbeelding

Ik verheug me op een wandeling naar het centrum van Františkovy Lázně, want tja, diezelfde afstand van gisteren moet ook andersom gedaan worden, maar nu besluit ik om een route door het bos te nemen. Er staat niets aangegeven, maar ik volg gewoon de lijntjes die op Mapy staan getekend en zo overleef ik dit bos ook weer, want na een half uur kom ik een snelweg tegen met een bushalte.

33. Onderweg passeer ik dit kleine viaduct, waar net een trein over komt gereden.

Afbeelding

34. Een bushalte aan een drukke weg, in the middle of nowhere.

Afbeelding

De omgeving is nog altijd bosrijk en ik vind het eigenlijk maar gevaarlijk om daar zo langs de kant van die snelweg te lopen. Mijn rugtas is net als de bomen hartstikke groen, en dat kan er wel eens voor zorgen dat auto’s mij op hoge snelheid niet snel zien en me wellicht dood kunnen rijden, dus besluit ik mijn regenhoes tevoorschijn te halen die fluoriderend oranje is en dat toegegeven: ik voel me er wel exponentieel veiliger door. Ik kan dit nog typen, dus ik heb het maar overleefd denk ik zo. In het centrum ga ik een supermarkt in om de voorraad van vandaag in te slaan, om daar nog wat Hagenezen tegen te komen die natuurlijk ook hier goedkoop hun boodschappen willen doen tijdens hun vakantie.

Als mijn tas weer veel te vol zit met drinken en simpel eten ga ik nog eens het centrum verkennen. Ik heb niet echt een idee hoe laat er een trein gaat naar Cheb, mijn volgende bestemming deze dag, maar ik loop gewoon naar het hoofdstation van Františkovy Lázně en ik zie wel.

35. Het station is eigenlijk alles behalve de rest van het stadje, want het grote gebouw is namelijk niet geel!

Afbeelding

Het heeft een lege, holle wachtruimte met wel wat glas in lood dat wat mensen moet afbeelden die wel veel lijken op onder meer farao’s. Wat ook opmerkelijk aan dit station is, is dat het onder de draad ligt en het meerendeel van de treinen diesel is. Wat er dan wel aan elektrische treinen rijdt? SuperCity Pendolino's! Een zo'n SC per dag begint danwel eindigt een rit hier in dit afgelegen spa-oord en het mooie van die trein is dat tussen dit oord en Plzeň er geen verplichte reservering geldt. Daar ga ik mooi gebruik van maken vandaag.

36. Wat een maf ding is dat toch.

Afbeelding

37. Niet lang daarna komt er een trein van de Oberpfalzbahn weer aangereden.

Afbeelding

De conducteur is dit keer Tsjechisch en weigert me met mijn ticket de toegang. Ik zal dus dit keer wel een los kaartje moeten kopen naar Cheb... Begrijpe wie begrijpen kan. De dienstregeling is onregelmatig, met soms gaten van anderhalf uur, maar op dat moment van de dag kwam er na een half uur nog een trein van de Vogtlandbahn, die tot Cheb reed.

38. Een toren in Cheb, aan de stadsomwalling.

Afbeelding

39. Een flinke.

Afbeelding

40. Het blijkt dat dit oord een stedenband heeft met het Nederlandse Rheden, vandaar dat ik plots hier deze ANWB-paddenstoel tegenkom.

Afbeelding

41. Een plein in Cheb. Zoals typisch is, kleurrijk uitgevoerd.
Afbeelding

42. Na een wandeling in Cheb is het tijd voor de SuperCity die ik hiervoor al even noemde, die ik zal nemen tot aan Plzeň.

Afbeelding

43. De SuperCity, met overigens voor mensen zoals ik erg kleine en krappe stoelen, maar wel met gratis water dat uitgedeeld werd.

Afbeelding

44. De Pendolino heeft me hier op nóg een voorstadsstation afgezet, met de naam Plzeň-Jižní Předměstí (letterlijk zuidelijke voorstad). Deze halte bestaat op het moment van schrijven niet meer op Google Maps (foei!) maar wel gelukkig nog in de dienstregeling en op Mapy.

Afbeelding

45. Eigenlijk kon deze stad me niet bekoren. De stad had eigenlijk niet echt iets interessants, was te veel in blokken gebouwd naar mijn smaak en te monotoon op die manier. Tenzij je van bier houdt of zo, dan zal het wel meevallen. Ook was het hier loeiheet, wat sowieso niet helpt voor een goed humeur. Wel hier een voorbeeld van een matige foto: een tram, vergelijkbaar met wat in Görlitz rondrijdt, maar dan grotendeels in de schaduw.

Afbeelding

46. Het hoofdstation dan: Plzeň hlavní nádraží. Naast een bouwput ook een marteling om te typen.

Afbeelding

47. De centrale stationshal van het station.

Afbeelding

48. Een eindje verderop met de intercity, hier intussen aangekomen op Praha hl.n.

Afbeelding

49. Je hebt het deel onder de 'moderne' overkapping en je hebt op z'n Mechels ook het oude 'verrotte' deel.

Afbeelding

50. Uiteraard wel die kenmerkende overkoepeling.

Afbeelding

51. Ik begeef me naar mijn hostel te voet en ga vroeg slapen. Met het idee dat het morgen weer stervensheet wordt en dit de veelbezochte toeristische hoofdstad is, wil ik de stad al 'gezien' hebben voordat al die 'Chinezen' wakker zijn.

Afbeelding

Dag 10: 1 augustus 2017

52. Ik ben wakker om 4 uur, het is zomer, de zon komt al vroeg op. Dikke prima, ik doe mijn wandeling. Hier ietwat verstopt het station Praha masarykovo nádraží, het andere centrale station, een kopstation.

Afbeelding

53. Nog meer impressies van een grote stad waar het grootste deel op één oor ligt. Een plein, zonder levende standbeelden en bedelaars. Lijkt wel ideaal zo.

Afbeelding

54. Dit tijdstip is ook een goed moment om je huwelijksfoto's te maken natuurlijk.

Afbeelding

55. Het is zes uur in de ochtend en nu al begint het al wat drukkig te worden. Niet stampensdruk en ook niet stervensheet. Dikke prima.

Afbeelding

56. De trams rijden hier rustig rond.

Afbeelding

57. Stenen, stenen en nog eens stenen.

Afbeelding

58. Genoeg stad in de vroege ochtend die intussen al niet meer vroeg is. Meer OV: hier een tram.

Afbeelding

59. Een modernere variant komt aan en het past ook maar net langs de geparkeerde auto.

Afbeelding

60. Enkele karren rijden hier ook rond.

Afbeelding

61. Er bestaat hier ook zoiets als een funiculaire, tussen twee haltes Újezd en Petřín.

Afbeelding

62. Het is intussen vroeg in de middag. RIP.

Afbeelding

63. Mij niet gezien, ik ga weer met de trein op pad en ben teruggekeerd op het centraal station. Hier hebben we een railjet in ÖBB-livrei.

Afbeelding

64. Ook staat hier een SuperCity Pendolino die een reinigingsbeurt krijgt.

Afbeelding

65. Intussen geschiedenis: deze oude rakkers.

Afbeelding

66. In 2017 reden ze nog, ook met zichtbare witte ster voorop.

Afbeelding

67. Een S-Bahn-dubbeldekker later ben ik aanbeland op het stationnetje Karlštejn.

Afbeelding

68. Karlštejn is bekend om zijn kasteel, bovenop de heuvel. Ik heb geen zin om te klimmen in deze zinderende hitte, dus heb ik het gelaten bij deze foto.

Afbeelding

69. Een CityElefant met bestemming Beroún, die ik genomen heb op de heenweg.

Afbeelding

70. Een duikbril, in andere variant dan in België.

Afbeelding

71. Aan het begin van de dag liet ik Masarykovo n. even zien. Hier nu een kiekje van binnen.

Afbeelding

Dag 11: 2 augustus 2017

72. Dag twee in Praag, tijd voor de metro.

Afbeelding

73. Ik breng een bezoekje aan de vesting van Vyšehrad. De Visegrád-groep is er niet naar vernoemd, want Visegrád ligt in Hongarije.

Afbeelding

74. Da's ook een manier om een trein en ene bus tegelijk op de foto te krijgen.

Afbeelding

75. Hier het gebouw (zeg maar gerust de bouwval) van de voormalige stopplaats Praha-Vyšehrad.

Afbeelding

76. Een poort van de enorme vesting.

Afbeelding

77 - 79. Treinen over dezelfde spoorbrug, de Vyšehradský železniční most.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

80. Een paar metroritjes later begeef ik me richting Holešovice. Ik verlaat de metro aan de halte Vltavská en loop langs de treinhalte Praha-Bubny noordwaarts.

Afbeelding

81. Aan de andere kant van de rivier de Vltava (Moldau), het Trojský zámek.

Afbeelding

82. Nog een opgeheven halte: Praha Bubeneč

Afbeelding

83. Ach kijk nou toch, dit is wat meer qua wat ik hier zou aantreffen.

Afbeelding

84. Een halte die wel in gebruik is en verdacht gemoderniseerd is: Praha-Podbaba.

Afbeelding

85, 86. In Praha-Podbaba krijg ik zo'n oud S-Bahnstel zoals op foto 69 en 70 en goh... wat een wrak. Een wonder dat het nog rijdt

Afbeelding
87. Eindpunt: Praha-Libeň. Hier stoppen nog best wel wat intercity's.

Afbeelding

88. Het interieur: nog een maf kunstwerk. Rechts haal ik een broodje met gyros en wat maffe Balkan-kaas.

Afbeelding

89. Oh yeah, architectuur.

Afbeelding

90. LEO Express, in oude kleurstelling.

Afbeelding

91. Een paar uur verder: station Praha-Holešovice. Ik tref hier een groep Nederlandse scouts aan van 18 die onbevangen op reis zijn en nu verdwaald zijn en hun weg naar hun vakantieverblijf niet kunnen vinden. Ik kan ze met mijn offline plattegrond wat op weg helpen, terwijl ik in de stilte hier mijn trein afwacht.

Afbeelding

92. Deze: voor de derde keer, de EN 477 Metropol, ditmaal de andere richting op.

Afbeelding

Mijn trein komt ook aan na een tijdje en ik kom terecht in mijn gereserveerde coupé die bezet is door drie meisjes uit Spanje die – net als ik – op Interrail zijn, die budgetbewust zijn en een zitcoupeetje hebben geclaimd, maar – in tegenstelling tot ik – op stedentrip in Europa zijn. Ze zijn al in Amsterdam geweest en nu gaan ze stilaan weer naar huis via Wenen en dergelijke. Het lijkt een rustig ritje te gaan worden zo, maar eenmaal aan het centraal station van Praag (waar deze trein nog langs moest komen) komt er aanvullend bezoek dat dit ritje met de nachttrein behoorlijk memorabel zal maken: een beer van een Hongaar en een slungelige Serviër die ontiegelijk veel bagage meezeulen. Ze blijken allebei Engels te spreken en zo raken we aan de babbel. De Hongaarse beer noemt zichzelf Michal, blijkt universitair gestudeerd te hebben en een polyglot te zijn en de Serviër heet Nikola, alhoewel iedereen hem schijnbaar ‘Charlie’ noemt. Die referentie zal wel snel gemaakt zijn denk ik zo. Wat doen ze met zoveel bagage in de trein? Wel, ze gaan naar de Donaudelta, om daar in een volkomen verlaten gebied te gaan overleven met de kajak die ze meegenomen hebben – ja ja, een heuse kajak zit in één van de enorm zware tassen verstopt – en een zootje andere overlevingsdingen zoals flinke kapmessen, een lading aan sigaretten en een zootje drank. Over die drank gesproken, om het gesprek – of beter gezegd, het feest - een beetje op gang te krijgen, zo moesten ze gedacht hebben, dan moet er ook bij gedronken en gegeten worden! Uit één van de grote legertassen haalt de beer een middelgrote doos tevoorschijn en hij trekt daar een tuutje uit, Het blijkt gewoon een doos vol chardonnay te zijn! Dat is óók een manier om drank te vervoeren, denk ik zo. Een bekertje werd steeds gevuld en die ging de coupé rond, alhoewel de Spaanse meisjes eerder zoiets hadden van: “¿WTF gebeurt hier?” en zij wilden er liefst niets mee te maken hebben. Ik zou dat eigenlijk ook niet, maar vanaf dat moment moest ik tegelijkertijd ook denken aan de laatste aflevering uit een serie van Jelle Brandt-Corstius met de naam Van Moskou tot Magadan waarin hij een Russische nachttrein neemt en daar is te zien wat er zo allemaal gebeurt in zo’n trein in dat land. Het is 2017, ik had dit soort fora nog niet ontdekt, ik had nog geen idee van dit alles. In die aflevering was er sprake van koude kip dat rondgegaan werd in de coupé en een hele hoop wodka natuurlijk. Ik wist het nu zeker: waar ik nu terecht in ben gekomen is een voorproefje van het ultieme stereotype van alles wat ten oosten van ons ‘brave’ West-Europa zit. Het is onschuldig, en ik kan er best volop van genieten – heel vaak zal ik dit niet meemaken (of misschien wel, bij gebrek aan een glazen bol blijf ik het antwoord schuldig en moet ik de tijd maar lief aankijken).

De chardonnay gaat lekker; ‘Charlie’ is de Spaanse meisjes aan het pesten door zijn voet voor hun gezicht te houden, wat hem tot een flinke reprimande van de beer komt te staan in bewoordingen die voor mij een geheim zullen blijven. Er komen speciale reepjes aan balkankaas (waar heb ik dat nu eerder gezien?) tevoorschijn met worst en komkommer, maar zodra de supersterke wijn (met >10% alcohol) tevoorschijn komt uit een apart flesje, moet ik de Serviër vertellen dat aan alle goede dingen een einde komen en ik deze nacht nog moet gaan lopen. Voor de zekerheid vertel ik er ook bij dat voor een Nederlander ‘nee’ ook echt ‘nee’ betekent om er geen misverstand over te laten bestaan, want bij mijn gebrek aan kennis van de mensen die wonen tussen West-Europa en Rusland weet ik wel uit dezelfde serie van Brandt-Corstius dat de gemiddelde Rus wat moeite heeft met het woord ‘nee’. Hoe het ook zij, het liep allemaal goed af, 'de mensen' hier zijn niet kwaadaardig en het is tijd om nog een uur of twee te gaan proberen te tukken, want omstreeks half vier moest ik er alweer uit: dan kom ik aan in Břeclav en daar heb ik een aansluiting van meer dan 1 uur op een trein naar Znojmo. Joepie!

Dag 12: 3 augustus 2017

93. De nachttrein, die hier op vertrek staat te wachten.

Afbeelding

Het is verdomd koud op het perron en onopvallend een geïmproviseerd tukje doen zit er niet in. Ik moet nog de dienstregeling opzoeken en te weten komen vanaf welk spoor de Osobni vlak (stoptrein, Os) dieper Moravië in gaat.

94. Het treintje blijkt uit een paar bij elkaar gekoppelde rare karretjes met het interieur van een bus te bestaan, misschien een beetje zoals de Pacers in het Verenigd Koninkrijk. Het treintje wordt getrokken door een klein 'rangeerlocomotiefje', maar deze trekt dit treintje prima.

Afbeelding

95, 96. Het wordt stilaan licht, maar het leuke van deze karretjes is wel dat als je helemaal vooraan zit, je kan zien wat er voor je gebeurt, omdat hier geen stuurstand in zit – het is alleen maar een kar met een voor- en achterruit en miezerig kleine plopstoeltjes die precies uit een één of andere stadsbus komen of zo. Veel zie ik niet van wat voor me gebeurt, want het is de locomotief die er nog altijd voor zit. Daarnaast ben ik nog steeds een zombie door het gebrek aan slaap. De herrie van de locomotief houdt me wel wakker.

Afbeelding

Afbeelding

97. Station Znojmo. Hier komen ook ÖBB-treinen vanuit Wien Franz-Josefs-Bahnhof, alhoewel dat vandaag niet zo was, omdat er werkzaamheden waren.

Afbeelding

Eenmaal in Znojmo is het eerste en enige wat in me opkomt: eten. Er is een bakkerswinkeltje open die toch best lekkere pizzabroodjes verkoopt, maar ja, als je zo hongerig als de neten bent smaakt alles lekkerder denk ik. Het dorpje is nog slapende, het is immers nog pas half zes, maar die tijd is zo voorbij gegaan tijdens het nuttigen van het ontbijt. Ik heb al een sterkere indruk dat men hier in Moravië ergens een stuk vriendelijker zijn in de zin van ‘opener’ en ‘minder uitsluitend ernstig’, met auto’s die lachend stoppen en op zich gemoedelijke sfeer op het station.

98. Het centrum. Het heeft her en der wat relieken van wat er voorheen nog meer was.

Afbeelding

99. Heuvels. Het is dat het vroeg is en niet heet.

Afbeelding

100. Een mooi spoorwegviaduct in de verte die over de Dyje (Thaya) voert.

Afbeelding

101. Znojmo is één van die oorden waar je zelden van hoort, maar toch heeft het een mooi heuvelachtig landschap met wijnranken. Langs die wijnranken valt te wandelen naar een kasteel en zelfs een stuwmeer. Rust.

Afbeelding

102. Ik denk dat deze beelden wel een reden zijn om eens die REX te nemen, helemaal naar Znojmo toe.

Afbeelding

103. Het is wel natuurlijk zo dat het her en der wat verloederd is.

Afbeelding

104. Tijd om weer op de trein te stappen.

Afbeelding

105. Station Mikulov na Moravě.

Afbeelding

106. Hier stap ik uit om een kort wandelingetje te houden.

Afbeelding

107. Dit oord is ook bekend van zijn kasteel. Het is al verrassend vroeg verrassend heet en ook nu kan ik het niet in me opbrengen om die heuvel op te klimmen, maar dat zal ook wel van doen hebben met gisternacht.

Afbeelding]

108. 36,9 graden. Da's niet goed voor me.

Afbeelding

109. Ik ben teruggekeerd in Břeclav en vanaf daar heb ik een mooi van airco voorziene InterPanter (iets anders dan RegioPanter) tot aan Brno hl.n.

Afbeelding

110. De InterPanter in kwestie, met ngo wat andere locomotieven ernaast. het voelt hier allemaal wat krap aan.

Afbeelding

111. Een korte wandeling door de stad.

Afbeelding

112. Appeltjesgroene trams. Waar kom je die nou tegen?

Afbeelding

113. Veel drinken en bewolking doet wonderen: ik raak op de heuvel waar Hrad Špilberk. Špilberk is natuurlijk gebaseerd op het Duitse Spielberg.

Afbeelding

114. Je raakt ook maar even buiten de oude binnenstad en meteen begint de hoogbouw met een verzameling aan trams.

Afbeelding

115. Dat daar in de verte. Brr.

Afbeelding

Hier eindigt voor nu het derde deel. Wat volgt is het laatste deel, waarin ik nog wat grenzen oversteek, de ghetto induik, afspreek met een Tsjechische kennis, nog wat meer zal zien van Tsjechië in andere uithoeken, nog meer bestemmingen in den vreemde rondom Tsjechië ga bezoeken en het complete dierenrijk van České dráhy zal proberen af te vinken!

Deel 4 staat hier.
Laatst gewijzigd door Polaroyd7 op ma 16 aug 2021, 01:06, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39115
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Bericht door Daniel »

Leuk verslagje weer :pos: Karlovy Vary doet me terugdenken aan de werkweek op de middelbare school, toen we daar een tussenstop maakten. (In een bungalowpark met, jawel ook toen, goor bruin water ;) )
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Gebruikersavatar
Cookie
Oud-beheerder OVNL
Berichten: 1671
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 17:06

Re: Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Bericht door Cookie »

Mooi deel weer! :pos:
waldo79
Berichten: 7602
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Bericht door waldo79 »

Interessant verhaal :pos:
Jay20
Berichten: 141
Lid geworden op: za 08 okt 2011, 23:11
Locatie: Station Amsterdam Lelylaan

Re: Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Bericht door Jay20 »

Mooi verslag weer en ik ben volgende week in Tsjechië voor 8 dagen. Znojmo ziet er leuk uit dus een goede tip om te bezoeken.
Etienne
Donateur
Berichten: 7907
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Bericht door Etienne »

Leuk verslag
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
Henk
Berichten: 74
Lid geworden op: di 28 okt 2008, 21:42
Locatie: Malden

Re: Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Bericht door Henk »

Mooi verhaal over een gedeeltelijk bekend terrein.
In 2018 ben ik met mijn familie op vakantie in Cheb geweest.
Niet echt een spectaculaire stad, maar het meer waar de camping aan lag was heerlijk.
In Františkovy Lázně zijn we wel naar het Aquaforum geweest. Inderdaad een hoge gemiddelde leeftijd bij de bezoekers, maar om te zwemmen was het best lekker.
De enige treinreis die ik in Tsjechië heb gemaakt is Cheb-Plzen v.v. om een potje voetbal te kijken (doen we overal op vakantie).
In Praag wel vaak in de metro en tram gezeten, ook op vakantie. Werkt prima.
umbusko
Donateur
Berichten: 5284
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Bericht door umbusko »

Tsjonge, wat doe je jezelf allemaal weer aan. Die wandeling naar dat pension en dat midden in de nacht overstappen. :') Overigens kan ik qua offline kaarten ook de gratis app maps.me aanraden. :Y

Wel leuk om wat van de kleinere plaatsen te zien. Karlovy Vary is helemaal overgenomen door de Russen. Niet alleen qua toeristen, maar ook qua bewoners. "Lázně" is het Tsjechische woord voor het Duitse "Bad".
61. Er bestaat hier ook zoiets als een funiculaire, tussen twee haltes Újezd en Petřín.
En vergeet de tussengelegen halte Nebozízek niet. ;) Overigens een tip, als er in de zomer wachtrijen beneden zijn van >30 minuten maar je niet helemaal naar boven wilt lopen: loop de helft en stap in bij Nebozízek. Dat lukt altijd.
65. Intussen geschiedenis: deze oude rakkers.
Die vond ik echt fantastisch. Geheel per toeval was ik in Praag op de laatste dag dat ze reden; ik zal eens kijken of ik een paar foto's daarvan in een piepklein verslagje tussendoor kan frutselen. :)
68. Karlštejn is bekend om zijn kasteel, bovenop de heuvel. Ik heb geen zin om te klimmen in deze zinderende hitte, dus heb ik het gelaten bij deze foto.
Zonde, want het is echt wel leuk om te bezoeken. Je moet wel verplicht een rondleiding nemen. Je kunt ook de Kapel van het Heilige Kruis bezoeken, waar de Tsjechische kroonjuwelen worden bewaard. Dat zou ik echt aanraden. De tour is iets duurder (want er is een beperkt aantal personen per dag dat die kapel in mag, met een speciale sluis waar je doorheen moet vanwege de luchtvochtigheid en het klimaat in die kapel) en duurt iets langer, maar dat vond ik wel echt indrukwekkend en de moeite waard. De rest van het kasteel is gewoon kasteel, zoals ook elders, dus daar hoef je het niet speciaal voor te doen.
74. Da's ook een manier om een trein en ene bus tegelijk op de foto te krijgen.
Help me even, ik zie 3 trams en 1 trein maar geen bus? :p
84. Een halte die wel in gebruik is en verdacht gemoderniseerd is: Praha-Podbaba.
Die is verdacht gemoderniseerd omdat hij pas heel jong is. Dit station is namelijk gebouwd ter vervanging van het op foto 82 gesloten Praha-Bubeneč. ;) De sluiting van Bubeneč en opening van Podbaba vond plaats in 2014.

En dan heb ik nog een vraagje: had het station van Loket een loket? (A)
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Interrail 2017, deel 3: all the voorstadhaltes in Tsjechië [115f]

Bericht door ZO6176 »

Wederom een leuk verslag. Veel variatie aan materieel en minder bekende stadjes
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten