In dit laatste deel ga ik er zonder al te veel tekst bij te smijten door de foto's van de laatste paar dagen van deze tocht door. Ik hou het dit keer lekker op 'tweetformaat', mede omdat ik niet zo'n veel tijd en zin meer heb om lang uit te moeten gaan wijden over het restant van deze tocht. Het grootste deel is al uitgewerkt in de voorgaande delen. Soms zal ik nog wel wat langer ingaan op details.Bestijg den trein nooit zonder Uw valies met dromen
Jan van Nijlen (Amsterdam Centraal)
De route: Hradec Králové, Adršpach, Trutnov, Jelenia Góra, Szklarska, Liberec, Zittau, Königstein, Schöna, Děčín, Český Krumlov, Tabor, Česke Budějovice, Linz, Gmunden, Wien, Potsdam, thuis.
Dag 13: 4 augustus 2017
1. Vandaag zal een interessante dag worden. Ik begin deze tocht bij het stationsgebouw van het tweede hoofdstation van de stad Brno: dolní nádraží. Zoals je intussen, als je de teksten in de voorgaande posts effectief gelezen hebt of geprobeerd hebt, of zelf al voldoende de Tsjechische taal machtig bent op tenminste het niveau als ik (bravo), weet je dat dolní hierin laaggelegen betekent, maar het horní nádraží is hier het hlavní nádraží vermoed ik zo.
2. Dit station ligt op een aantakkingslijn, waar het hoofdstation net even te awkward voor ligt, naar het schijnt. Of er was sprake van overcapaciteit op het hoofdstatin (dat lijkt me wel een realistische aanname) en er kwam gewoon een tweede station bij om wat treinen te laten verhuizen. Ik weet het niet. Hoe dan ook: dit station is het station waar veel langeafstandstreinen stoppen. Op deze dag stopte hier deze intercity.
3. Iets later komt ook deze trein aan op één van die weinig indrukwekkende en kale perrons: een railjet uit Wenen, met schijnbaar een defect stuurstandrijtuig. Deze trein zal ik nemen tot aan Pardubice.
4. Als je toch in Pardubice bent en moet overstappen of zo of for some reason dit gat het waard vindt om het te bezoeken (dat kan, ik heb het niet gedaan omdat ik andere plekken de voorkeur heb gegeven): deze wandschildering in de centrale stationshal is ronduit schitterend te noemen en een bron voor inspiratie voor toekomstige reizen naar 'Tsjechoslowakije'.
5. Een eindje verderop beland ik in Hradec Králové, gelukkig nog een stad zonder lastig typbare karakters. Ik raak nu verder noordwaarts.
6. Het is een stad die wel een half dagje zich laat bezoeken. Dit maffe art-nouveau-gebouw is een blikvanger.
7. Zoals zo vaak kun je van steden een mooie kant tentoonspreiden, zoals dit hier, die menig mens laat smelten:
8. Maar je moet altijd op de feiten gedrukt blijven met het lelijk gepatchte asfalt en een plein vol met auto's zoals te doen gebruikelijk is, om die uitdrukking ook maar weer eens te gebruiken.
Ik heb deze dag eigenlijk nog plannen om nabijgelegen oorden als Náchod en Nové Město nad Metují te bezoeken, maar ik gooi mijn plannen om als ik ontdek dat ik kan afspreken met een Tsjechische kennis die in de buurt is. Zodoende wil ik best wel drie kwartier in dit onbeduidende oord in de regio die is vernoemd naar de stad waar ik net vandaan kwam.
9. Railbusjes. In 2017 nog een veelvuldig voorkomend fenomeen. Of dat in 2021 nog steeds zo is? Vast wel.
10. Het begint nu exotisch te worden. DDR-rijtuigen en een regionova die aan een railbus is gekoppeld.
11. Het oord waar ik afspreek en waar ik de rest van de dag/avond blijf heet Opočno en het station heeft de gruwelijke lange naam Opočno pod Orlickými horami (aan het Adelaarsgebergte, vrij vertaald, wat in Duitsland afgekort tussen haakjes gezet zou worden).
12. In dit oord tref ik een kermis aan, waar ik geïntroduceerd word in Kofola uit de tap. Buiten de kermis valt in dit oord dit aan te treffen,
13. Deed me iets denken aan Brig.
14. Een deugddoenend uitzicht.
In het motel in dit oord waar ik overnacht vraagt de vrouw die de boekingen verwerkt of ik geen 'present' heb, aangezien Nederlanders schijnbaar altijd een 'present' hebben en geven. Aparte gewoonte, maar toch zeg ik een 'present' te kunnen geven: "we live today, and today is the present"
Dag 14, 5 augustus
15. De volgende dag, terug op het ruige wereldstation van Opočno.
16. Het is weer regionovadag, lijkt het.
17. Her en der, richting het noorden, valt mooi meer uitzicht te bespeuren.
18. Ik kom aan in Náchod voor een overstap. Het oord is bekend van een kasteel, hier in beeld op de achtergrond.
19. Het stationsgebouw is mooi opgeknapt en voorzien van een enorme constructie die het busstation moet voorstellen.
20. De tocht gaat verder: de trein passeert de tweede Teplice die ik onderweg tegenkom: Teplice nad Metují.
21. Een tocht door de bossen verder zet ik mezelf af in Adršpach. Het is nu nog rustig.
22. Dat laatste over de rust zet ik er bewust bij, want bij het lezen van de naam Adršpach zal er bij velen een belletje gaan rinkelen en jawel, ik ga het park in met de welbekende rotsen, die langs het spoor al veelvuldig te zien zijn.
23. Een foto in het park zelf.
24. Zelfs onderweg naar de volgende bestemming zijn die rakkers uit het raam goed te zien.
25. Er volgt na aankomst een aansluiting met een wachttijd van twee uur in Trutnov, wat een heus hlavní nádraží is.
26. Op zich niet verkeerd om twee uur te doden en/of om wat inkopen te doen voor onderweg, maar om hier nou speciaal naartoe te gaan...
27. De twee uur gingen vlot voorbij en het is tijd om weer eens een landsgrens over te steken. Dat gaat met het treintje gebeuren dat hier een beetje verstopt staat tussen de twee Tsjechische treinparen in.
28. Dit grimas, wat ik ook al gezien heb (en waar ik ook al mee gereisd heb) in Zgorzelec. Het is een Pools bakbeest in dit keer een gelede versie. Ik zou niet weten wat ik aan zou moeten met die nummers voorop. Dit treintje rijdt alleen in de zomer, uitsluitend in weekends vanuit hier in Trutnov tweeuurlijks naar Polen toe.
29. Nog voor vertrek even de ouderwetse informatieoverdracht tussen stationschef en een machinist vastleggen.
30. De eindbestemming van dit treintje is Jelenia Góra, een station dat onmiskenbaar goed geboerd heeft van de Europese infrasubsidies.
31. Een Pesa Dart. Heeft wat mij betreft wat weg van een boze guppy, maar toch heeft het wat stoers.
32. Dit oord is verrassend genoeg heel gelaten tijdens beide oorlogen, waardoor je nu nog de authentieke binnenstad kunt bekijken. Er is ook een oude tram, maar die rijdt al heel lang niet meer en die zal ook nergens naartoe gaan.
33. Met zo'n demoon van een trein zal ik mijn reis vervolgen, richting de Tsjechische grens.
34. Hier aangekomen, op het station Szklarska Poręba Górna.
35. Het groot uitgevallen stationsgebouw. Er is in dit oord een aantal stations: Szklarska Poręba Górna (het 'hoge'), Średnia (het 'middelste') en Dolna (het 'lage'). Wel grappig, ik heb nog niet eerder iets als een 'middelste' station gezien.
36. Het uitzicht vanaf hier is wel indrukwekkend.
37. Vanaf 'Szkarska' rijdt een Tsjechische trein zo nu en dan naar Liberec, wat maakt dat dit de tweede Poolse grenslijn is die ik vandaag aftik. Bij dezen heb ik ook mijn verzameling van het Tsjechische dierenrijk compleet met deze RegioSpider.
38. Veel meer foto's van de aankomst in Liberec en wat daarna volgde heb ik niet.
Dag 15, 6 augustus
Ik ontwaak ergens in de ghetto van Liberec, in een 'sovjethotel' waar de gangen blauw staan van de rook, waar mensen zielloos op krukjes zitten, waar mensen in leven in kamers die praktisch hun huis zijn, terwijl het een hostel is. Niet echt het type hostel wat ik ervan verwacht ehb. Wat een belevenis.
39, 40. Liberec ligt vlak tegen Duitsland aan en je vindt er trams.
41. Ik herinner me nog wel van films in gangwijken in Amerika (één van de twee continenten) dat als ergens aan een stroomkabel een paar schoenen bungelt, dat er drugs gedeald wordt. Nou ja... als dat hier van toepassing is?
42. Een remise.
43. Alhoewel het centrum plaatselijk wel wat heeft ga ik maar gauw naar het treinstation om richting Duitsland te rijden.
44. Net over de grens in Duitsland ligt het oord Zittau.
45. Daar heb je een stoomtreindienst naar het Kurort Oybin en Jonsdorf. Wat apart daaraan is, is dat je er met je Interrail-pass en zelfs met een gewoon Sachsen-ticket mee mag reizen.
46. Een blik op het perron van de Smalspurbahn in Zittau.
47. Relieken van de Deutsche Reichsbahn zijn nog veelal te bewonderen.
48. Even de binnenstad in. Kijk, het kan dus wel, een groot plein in een oude binnenstad zonder auto's.
49. Guess what, het is zondag vandaag.
50. Vandaag zal ik niet de stoomtrein nemen, ook al mag ik het wel. Ik heb andere plannen, namelijk terug naar Dresden gaan. Wachtende op de Trilex-Desiro waren hier in 2017 nog veelvuldig mechanische armseinen te zien. Of dat vandaag de dag nog zo is? Op dat moment was dit station één grote bouwput.
51. Trilextijd.
52. Even doorspoelen tot aan Königstein.
53. De S-Bahn Dresden is hier een veelgeziene gast.
54. Eens in de twee uur treft men ook de Eurocity aan.
55. De heuvel naar de vesting kun je opklimmen, maar om helemaal naar boven te klimmen was die dag even te veel van het goede. Wel ben ik net hoog genoeg gekomen voor dit plaatje.
56. Een blik op het dal van de Elbe.
57. Daar is mijn volgende trein: de S1 naar Schöna.
58. Die S1 neem ik tot aan het eindpunt.
59. Ik zou hier een veerpont kunnen pakken om naar de overkant te komen, naar Hřensko, maar ook dat zal voor een andere keer zijn.
60, 61, 62. Ik ben in plaats daarvan wat treintjes wezen kijken. Goederen en een Eurocity de andere kant op.
63. Ik wacht in Schöna de Nationalparkbahn U28 af, die bestaat uit een enkele DB Desiro, die rijdt tot aan Děčín.
64. Děčín is nou echt zo'n oord dat je normaliter alleen vanuit de trein ziet, waar je nooit uitstapt.
65. En Děčín, het oord dat ook Google Maps in Windows een lange tijd als D??ín werd aangegeven, heeft nog wel wat interessants ook.
66. Onder het mom van voorstadshaltes. Hier hebben we haltepunt Děčín východ (oost).
Dag 16, 7 augustus
67. De volgende dag ga ik weer naar het zuiden. Ik neem een erg drukke Eurocity tot aan Praag, waar ik overstap op een wel erg oude dubbeldekker.
68. Bestemming Český Krumlov. In 2017 werd dit station nog exclusief door ČD bediend, maar nu bedient GWTrain (van de oranje trein die in Karlovy Vary stond) dit station, alhoewel ČD nog wel een ritpaar of zo heeft. Interrail is niet geldig bij GWTrain, dit oord is mooi, dus ik was op tijd met het wel bezoeken toen het nog zonder extra kosten en dienstregelingfrustratie bezocht worden kon.
69. Het oord is supertoeristisch natuurlijk. Er is her en der Nederlands aan te treffen.
70. Voor de rest: voorzie jezelf maar met de rest van het internet om een vollediger beeld van dit oord te krijgen.
71. Na een paar uur wandelen ben ik hier alweer weg met dit enkeldekse aparte geval.
72. Na eens te hebben teruggestoken in Česke Budějovice begeef ik me naar Tabor, waar ik nog even heen wilde voordat ik Tsjechië zou verlaten en ik weer naar Česke Budějovice zou terugrijden voor de overnachting.
73. Het heeft allemaal wel wat, hier in Tsjechië.
Dag 17, 8 augustus
74. Het mooie van hedendaagse kunst is dat het tijdelijk is. Het ironische van duurzaamheid is dat niks duurzaam is en dat alles vernieuwd moet worden en al het hedendaagse van een jaar geleden alweer de prullenbak in kan. Dit is zo'n voorbeeld: die 'pilonen' op dat plein stonden er al niet meer toen ik hier opnieuw kwam in 2020.
75. Tijd om naar Oostenrijk te gaan: hier de express-trein naar Linz.
76. Het cityjet rood tegenover het České Drahy blauw.
77. Ik vond Linz niet zo denderend. Te veel stad, te weinig sfeer van een Altstadt. Ik zou zeggen: bezoek liever Steyr of zo. Die Donau die hier stroomt heb ik in Passau ook al gezien.
78. Na Linz begeef ik me naar Attnang-Puchheim waar ik een lange overstap heb op een trein die naar onder meer Hallstatt rijdt. Die lijn wordt karig bediend, met een tweeuurdienst als maximum, maar anno 2017 reden hier al moderne cityjet-desiro's.
79. Ik dacht er eerst aan om naar Hallstatt te rijden, maar mede omdat ik vreesde in tijdnood te komen voor de allerlaatste nachttrein van deze tocht in Wenen, besloot ik er een paar haltes eerder uit te gaan, in Gmunden. Daar rijdt een tram die je naar beneden, richting het centrum brengt.
80. De tram brengt je vlak aan het water van de Traunsee.
81. Oude stijl haltebordjes...
82. Mooi hoor.
83. Is net Hallstatt, zo met dat meer en een kerktoren in de verte, behalve dat hier bijna geen buitenlandse toeristen zijn.
84. Hier kun je nog lekker even een Scharfe eten in de schaduw.
85. Een ritje met de Westbahn later, ben ik in Wenen aangekomen en daar neem ik nog een S-Bahn voor een ritje naar Wien Penzing.
86. Het station zelf is niet veel om over naar huis te schrijven, maar voor degenen die strikt op Interrail beperkt zijn om welke reden dan ook, is dit station de halte waar je zijn moet als je naar het paleis Schönbrunn toe moet.
87. Zo geschiedde.
88. Nog even wat tijd doden tijdens het blauwe uur, wachtend op het begin van mijn laatste episode aan boord van de 'Metropol'.
89. Gaap.
90. Hier een nachttrein, maar het is niet de mijne nog.
Dag 18, 9 augustus
Ditmaal heb ik eens duur gedaan en heb ik een coupé met een bed in mijn eentje in een slaapwagen gereserveerd. Geen bankjes of bunker, gewoon een enkel bed. Dit heb ik nog niet eerder gedaan en ik moet zeggen, toen ik in die trein zat vond ik het wel ongeveer zo alles wat ik ervan gehoopt had. De echte nachttreinbeleving, met stilte, discretie, maar wel uitzicht en een heimelijk genot om het rangeren eens te beleven in Břeclav zonder dat je anderen ermee wakker maakt. Een rustige slaap in een proper bed.
91. Zit zegt wel alles. Scheurend door het kale internetloze Duitse landschap tussen Dresden en Berlijn. Eigenlijk was mijn ticket maar tot Dresden, maar ik ben gewoon blijven liggen. De conducteur in kwestie had zoiets van 'zie ik eruit alsof het mij ook maar één donder boeit?'
92. Na alle verblijven in bankjes, hoeveel kostte deze reservering wel niet? 26 euro. Ja. Vandaag de dag zou dat meer dan 74 euro zijn en kun je het niet meer uit een DB-automaat trekken.
93. Aangekomen in Berlin Hbf. Bijna tijd om non-stop met de 'Berlijner' naar Amsterdam te ratsen, maar er is nog één oord dat ik wil bezoeken.
94. Berlijn in de ochtend.
95. Even de ongeschreven verplichting om een S-Bahnstel te tonen in Berlijn.
96. Met de laatste spitstrein van de dag op de lijn RB 21 naar Wustermark stap ik hier uit in Potsdam Park Sanssouci.
97, 98. Dit stukje 'Berlijn' (het is eigenlijk geeneens Berlijn, het ligt in Brandenburg) moet unbedingt ook bezocht worden bij een bezoek aan deze metropool. Hier een paar foto's van de universiteit.
99, 100. Enkele beelden van het terrein van Schloss Sanssouci.
101. In de binnenstad van Potsdam vind je onder meer dit rare straatje, wat onderdeel is van het zogeheten Holländerviertel (Hollanderswijk). Ik snap waar ze het vandaan hebben, maar het is toch een beetje té...
103. Ook staat er ergens een zuilenrij.
104. Deze fotoreeks sluit ik af met dit beeld van de Brandenburger Tor. 't Is heus, dit is echt de Brandenburger Tor, en deze staat in Potsdam.
Na mijn verkenning door Potsdam ben ik vanaf Berlin Hbf op de directe IC gestapt naar Amsterdam en met slechts één overstap daarna per de sprinter thuis geraakt. De rit terug was geschiedenisloos. Daarmee komt en einde aan deze lange tocht door allerlei landen waar ik nog nooit geweest ben. Een nieuwe ervaring rijker, in den vreemde, in landen waar ik de taal niet van ken. Wat valt er nog meer over te zeggen? Ik hoop, ondanks dat dit alles alweer 5 jaar oud is, toch interessant is geweest en dat het toch nog nuttig kan zijn voor inspiratie en dergelijke. Tegelijk bedenk ik me, terwijl ik dit alles weer opschreef, waarom ik vandaag de dag niet meer 4 nachten achter elkaar in een trein spendeer, lol. Over een week ga ik weer los wat betreft reizen, maar Tsjechië zal daar niet tussen zitten. Da's, zoals met veel, voor een andere keer weer.
Een latere post over enkele reisjes naar de Ardennen en Oost-Duitsland staat hier.