GreenCityTrip naar Venetië [16 foto's]
Geplaatst: do 28 okt 2021, 23:45
Om het eens uit te proberen, ben ik vorige week mee geweest met een "Green City Trip". Zelfde concept als een stedentrip per vliegtuig, maar nu de heen- en terugreis per slaaptrein, plus twee overnachtingen op plaats van bestemming, in dit geval: Venetie. Samen met een vriend een prive-coupe gehuurd (want zolang je in de eigen coupé zat geen gedoe met mondkapjes enzo) voor ca. 15 uur per enkele reis. Helaas wel 2 uur vertraging op de heenweg maar dat mocht de pret niet drukken.
Vertrek was op dinsdagavond, de volgende ochtend werden we wakker in zuid-Duitsland, een tijdje later kwamen we in Oostenrijk en gingen we in het zonnetje door de Brennerpas:
Aangekomen in Venezia Mestre, eindpunt van deze trein, niet het eindpunt van de spoorlijn maar dichtbij genoeg, daar in de buurt was ook ons hotel. Wij hadden een slaapplaats en de eerste van deze twee WLAB30-rijtuigen, voor de rest bestond de trein uit de rood/créme rijtuigen van Euro Express. De trein werd na aankomst afgerangeerd naar een zijspoortje net voorbij het station en bleef daar twee dagen staan.
Uitzicht op station Venezia Santa Lucia vanaf de overkant van het Canal Grande.
Tijd voor wat sightseeing, een bezoek aan Venetië is natuurlijk niet compleet zonder het San Marco-plein en de Rialto-brug.
Voor treinliefhebber is er ook genoeg te zien, bijvoorbeeld deze Italiaanse versie van de ICNG, door Trenitalia 'Pop' genaamd.
Hier drie treintypen naast elkaar, een GTW (met twee motorwagens), een 'Pop' en de dubbeldekker 'Rock' (gebouwd door Hitachi in Pistoia).
Als laatste nog een oude bekende...
In Mestre (het stadsdeel op het vasteland) en over de dam naar de rand van het centrum rijdt wat ze daar een 'tram' noemen, het is eigenlijk een geleide bus (Translohr). Het ding is traag (behalve op de rechte stukken) en rammelt en schudt aan alle kanten, veel meer dan een echte tram.
In het oude Venetië gaat vanzelfsprekend veel vervoer per boot, vooral met de 'Vaporetto' waar er hier twee van te zien zijn. Maar ook bijvoorbeeld politie, ambulance en pakketbezorging dat gaat allemaal per boot.
Het was de eerste dagen een beetje mistig, toch was het vanaf de Campanile een leuk uitzicht op het eilandje San Giorgio Maggiore.
Andere kant op, zicht over San Marcoplein.
Op de laatste dag werd het toch nog zonnig, mooi moment om het kleurrijke eiland Burano te bezoeken.
Lekker geluncht met een pizza, we waren tenslotte in Italië.
Met weer een andere Vaporetto terug naar het hoofdeiland en, na nog een echt Venetiaans ijsje gehaald te hebben, door naar station Mestre: ons reisje zat er alweer bijna op.
Als laatste onze trein na aankomst in Utrecht. Heen en terug dezelfde loc, al reed er voor het deel door de Alpen een tweede loc mee (die ik zelf niet gezien heb vanaf het andere eind van de trein). Er was 1,5 uur vertraging, maar twee dagen eerder was 2 uur extra reistijd aangekondigd (wegens werkzaamheden in Italië) dus het viel uiteindelijk nog mee. Zo'n lange trein dat ons rijtuig (het zestiende van voren) nauwelijks nog te zien is.
Vertrek was op dinsdagavond, de volgende ochtend werden we wakker in zuid-Duitsland, een tijdje later kwamen we in Oostenrijk en gingen we in het zonnetje door de Brennerpas:
Aangekomen in Venezia Mestre, eindpunt van deze trein, niet het eindpunt van de spoorlijn maar dichtbij genoeg, daar in de buurt was ook ons hotel. Wij hadden een slaapplaats en de eerste van deze twee WLAB30-rijtuigen, voor de rest bestond de trein uit de rood/créme rijtuigen van Euro Express. De trein werd na aankomst afgerangeerd naar een zijspoortje net voorbij het station en bleef daar twee dagen staan.
Uitzicht op station Venezia Santa Lucia vanaf de overkant van het Canal Grande.
Tijd voor wat sightseeing, een bezoek aan Venetië is natuurlijk niet compleet zonder het San Marco-plein en de Rialto-brug.
Voor treinliefhebber is er ook genoeg te zien, bijvoorbeeld deze Italiaanse versie van de ICNG, door Trenitalia 'Pop' genaamd.
Hier drie treintypen naast elkaar, een GTW (met twee motorwagens), een 'Pop' en de dubbeldekker 'Rock' (gebouwd door Hitachi in Pistoia).
Als laatste nog een oude bekende...
In Mestre (het stadsdeel op het vasteland) en over de dam naar de rand van het centrum rijdt wat ze daar een 'tram' noemen, het is eigenlijk een geleide bus (Translohr). Het ding is traag (behalve op de rechte stukken) en rammelt en schudt aan alle kanten, veel meer dan een echte tram.
In het oude Venetië gaat vanzelfsprekend veel vervoer per boot, vooral met de 'Vaporetto' waar er hier twee van te zien zijn. Maar ook bijvoorbeeld politie, ambulance en pakketbezorging dat gaat allemaal per boot.
Het was de eerste dagen een beetje mistig, toch was het vanaf de Campanile een leuk uitzicht op het eilandje San Giorgio Maggiore.
Andere kant op, zicht over San Marcoplein.
Op de laatste dag werd het toch nog zonnig, mooi moment om het kleurrijke eiland Burano te bezoeken.
Lekker geluncht met een pizza, we waren tenslotte in Italië.
Met weer een andere Vaporetto terug naar het hoofdeiland en, na nog een echt Venetiaans ijsje gehaald te hebben, door naar station Mestre: ons reisje zat er alweer bijna op.
Als laatste onze trein na aankomst in Utrecht. Heen en terug dezelfde loc, al reed er voor het deel door de Alpen een tweede loc mee (die ik zelf niet gezien heb vanaf het andere eind van de trein). Er was 1,5 uur vertraging, maar twee dagen eerder was 2 uur extra reistijd aangekondigd (wegens werkzaamheden in Italië) dus het viel uiteindelijk nog mee. Zo'n lange trein dat ons rijtuig (het zestiende van voren) nauwelijks nog te zien is.