Wraakreizen 2021, deel 6: Bayern en Tirol zonder kerstmarkten maar wel met lockdowns [121f]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

Wraakreizen 2021, deel 6: Bayern en Tirol zonder kerstmarkten maar wel met lockdowns [121f]

Bericht door Polaroyd7 »

Deel 5.2 met onder andere allerlei plaatsen in Friuli-Venezia Giulia staat hier.
Differenz der Ortszeit gegen Berlinerzeit "10 Minuten"

Layenförde-Beverungen
Begin september kocht ik een kaartje om aan het einde van het jaar nog een ritje te kunnen maken met de Metropolitan en dat deed ik in de vorm van een enkele reis Aachen - Enschede via Köln en Hamm(Westf) om zo een rondje te kunnen doen (en om nog van een kortingscode gebruik te kunnen maken). Na het boeken dacht ik: nou ja, ik kan eigenlijk dan net zo goed een tochtje maken naar de bergen om daar wat kerstmarkten te gaan bezoeken en zo ontstond het plan om naar Bayern te gaan en terug, met de Metropolitan als bonus. Toegegeven, ik was naïef toen ik uiteindelijk begin november besloot om het uitstapje naar 'Garmisch-Partenkirchen' via Kempten(Allgäu) te maken, want heel veel liep scheef in de aanloop naar deze tocht en uiteindelijk ook tijdens de tocht zelf. Ten eerste: het doel voor deze tocht - namelijk kerstmarkten bezoeken in Bayern - viel door beperkende maatregelen door landelijke en regionale overheden in het water. Het directe alternatief was Oostenrijk, maar dat land kondigde zelfs een algehele lockdown af. Er waren wel enkele kerstmarkten open in Baden-Württemberg, maar die vereisten een test en in dat gezeur had ik geen trek (kon ik veel weten, in Nederland zijn die dingen duur). Ten tweede: er waren 'opeens' treinvervangende bussen op een deel van de route. Het leuke van het boeken van tickets een maand van tevoren is dat er later werkzaamheden kunnen worden aangekondigd, maar werkzaamheden kunnen ook uitlopen. Het lijkt erop dat ik nou altijd last van heb van onvoorziene treinvervangende bussen tijdens tochten die ik maak, terwijl degenen die doorgingen ook een test verplichtten. Ik heb uiteindelijk geen enkele kerstmarkt gezien tijdens deze tocht, maar wel genoeg ander moois.

De route: 🇳🇱 thuis, Amsterdam, 🇩🇪 Stuttgart, Pfronten, 🇦🇹 Vils, 🇩🇪 Grainau, Schongau, Füssen, 🇦🇹 Reutte in Tirol, 🇩🇪 Eibsee, Garmisch-Partenkirchen, Oberammergau, München, Köln, Hamm(Westf), 🇳🇱 Enschede, thuis

Dag 1

1. Het is voor mijn doen erg vroeg, maar het is nodig, want de ICE 255 staat op het programma.

Afbeelding

2. Nog niks lijkt er aan de hand te zijn. Het is nog rustig. Een hoofd vol ideeën en zo, maar ook de wens om het eerste uur onderweg proberen te slapen. Waar natuurlijk niks van komt.

Afbeelding

3. Dat slapen zou wel vergemakkelijkt worden in een donkere coupé terwijl het buiten donker is.

Afbeelding

4. Na een uur, na de laatste halte in Nederland (in 's-Hertogenbosch i.v.m. omleiding) is het tijd voor ontbijt. De rolluiken zijn gesloten door een defect, maar de bordbistro is open en dat wordt duidelijk gemaakt met een geïmproviseerd servetje met de tekst 'Wir sind da' erop geschreven met pen. De rolluiken kunnen ook weer toegevoegd worden aan de lijst met dingen die kapot gaan aan/in een ICE.

Afbeelding

5. Ik moet eerlijk toegeven, heel gelukkig word ik niet van dit ontbijt. Er is al geen boter en er is ook geen kaas of zo.

Afbeelding

Ik kater nog wat verder, we stoppen onderweg nog in Breyell (om te wachten op een naderende tegentrein op RE 13 in vertraging) en in Mönchengladbach (voor reizigers) voordat we op Köln Hbf stoppen. Hier wordt een ander treindeel aangekoppeld, maar dat deel is een kwartier vertraagd en daarbij zijn er nog wat moeilijkheden bij het koppelen. Ik zie de bui alweer hangen; ik heb een aansluiting in Mannheim op ICE 917 naar Stuttgart Hbf en in het verleden zijn de aansluitingen in Mannheim Hbf bijna altijd de mist in gegaan. Dit jaar in ieder geval alle (2/2). Toen ik mijn Sparpreis-ticket kocht, had ik eerst de optie voor een overstap van 4 minuten in Mannheim, maar dat kan fijn mijn achterste masseren en met twee via-haltes kon ik wel nog als laatste redmiddel de Umsteigezeit anpassen op später in Mannheim Hbf abfahren aantikken waardoor ik een overstap kreeg van 19 minuten. Daar durfde ik het wel mee aan, maar we vertrekken uit Köln Hbf met +22. Ik begin een beetje Duitsland-moe te worden met dit soort bullshit.

6. Hoe dan ook: we komen uiteindelijk aan met +25 in Mannheim Hbf.

Afbeelding

7. Aansluiting gemist zeker? Neen, want DB zou DB niet zijn (en ICE 917 zou ICE 917 niet zijn) als mijn aansluitende trein zelf óók niet vertraagd zou zijn (+15). Met 20 minuten vertraging of meer vervalt de treinbinding op een Sparpreis-ticket, al ergens had ik eventueel ook in Frankfurt (Main) Flughafen kunnen overstappen zoals dat door iemand aan me gesuggereerd werd (de overstaptijd is daar planmatig wat langer dan in Mannheim), maar die trein blijkt achter mijn trein aan te rijden, over hetzelfde traject of zo, waardoor die trein de vertraging van mijn trein vrolijk over nam.

Afbeelding

8. Met de trein links (de Velaro) ben ik intussen aangekomen op Stuttgart Hbf, binnen het kwartier. Dit beeld brengt een klein trauma boven, want in ik heb dit precies zo eerder gezien en hautnah beleefd. In 2017 deed ik voor de tweede keer Interrail en had ik toevallig dezelfde route genomen naar Stuttgart Hbf en moest ik overstappen op de trein rechts in beeld: de IC naar Zürich. Die trein reed toen nog strikt tweeuurlijks (tegenwoordig nog steeds, maar er is intussen een IC2 bij gekomen waarmee je, na een overstap in Singen (Hohentwiel) alsnog 'uurlijks' in Zwitserland kan komen via deze route) en ik had zo veel vertraging opgebouwd dat ik uiteindelijk nog maar een paar minuten over had om me het lazarus te rennen en alsnog de aansluiting te halen. Hier stond die trein, ook met SBB-rijtuigen, er ook nog en niet lang na aankomst vertrok 'ie ook alweer.

Afbeelding

9. Stuttgart Hbf is een enorme bouwput. Het is nu nog een kopstation, maar in de toekomst moet het een doorgangsstation worden onder de grond en die werkzaamheden lopen natuurlijk uit. Arme mensen die regelmatig gebruik moeten maken van dit station.

Afbeelding

10. Informatievoorziening.

Afbeelding

11. Ik heb iets van drie kwartier in te vullen in Stuttgart, in afwachting van mijn aansluitende trein en ik wilde het centrum van Stuttgart even snel in. Er rijden planmatig regelmatig S-Bahn-treinen naar het centrum, maar op het moment dat ik er was was alles onbepaald vertraagd waardoor er pas na een kwartier (wat een eeuwigheid is op een route waar normaal gesproken eens in de één of twee minuten een trein rijdt) een trein kwam. Ik had er al op dat moment geen trek meer in en liep na een paar minuten buiten te zijn geweest alweer terug naar het Stadtmitte-station om terug te rijden naar het Hauptbahnhof. Ik hield in het achterhoofd dat het blijkbaar 5 à 10 minuten duurde om van de sporen van het 'Fern- en Regionalverkehr' naar de sporen van de S-Bahn te lopen. Hier een foto van een S-Bahn-trein die op deze plek al drie minuten stond.

Afbeelding

12. Ik heb nu toch nog wat tijd over: even een kijkje nemen in de bouwput zelf, het oude stationsgebouw. Als ik hier niks van af geweten zou hebben, zou ik net als bij Mulhouse Ville gezegd hebben: platgooien die hap, desnoods met de sloopkogel, en opnieuw beginnen! Eigenlijk gebeurt dat nu al, maar dit gebouw blijft nog wel staan omdat het een monument is.

Afbeelding

13. Vroeger kon je hier instant-koffie krijgen, nu krijg je er instant-depressie.

Afbeelding

14. Wat doe je als je extra treinen hebt en je geen zin hebt om je vertrekstaten helemaal te moeten herdrukken? Dan hang je er een inlegvel tegenaan. Daar zijn wij Nederlanders ook goed in, maar dan met andere dingen.

Afbeelding

15. Grappig. Op het kopstation staat aan een spoor een Flirt van Go-Ahead en niet lang daarna komt op hetzelfde spoor een Dosto aangereden, ook van Go-Ahead, die de Flirt zijn reisweg blokkeert. De Dosto vertrekt wel eerder richting Lindau, zodat de Flirt vlak daarna zelf ook weg kan rijden naar Nürnberg.

Afbeelding

16. Mijn aansluitende trein komt aangereden met vertraging: het is IC 2013 met bestemming Oberstdorf. Deze trein heb ik in Mannheim ook al kunnen nemen, al had ik daar een uur moeten wachten voordat ik er aan boord kon klimmen, maar daar heb ik geen trek in gehad en voor de rest wilde ik toch in Stuttgart een kijkje nemen.

Afbeelding

17. Oud spul. Echte reisvibes komen boven.

Afbeelding

18. Sneeuw!

Afbeelding

De sneeuw is leuk, maar we staan op een gegeven moment stil aan een halte waar we eigenlijk niet horen te stoppen. Er zou een extra locomotief aan de trein gekoppeld worden om de heuvel mee op te kunnen (defect aan de loc). Ik verlaat de trein in Kempten (Allgäu) Hbf, waar ik volgens mijn ticket een overstap heb van 25 minuten op een RB naar Pfronten-Steinach, en op het moment dat mijn IC 2013 na Ulm Hbf verwordt tot RE 32 heb ik 23 minuten vertraging.

19. Met een soortgelijke vertraging komen we aan in Kempten (Allgäu) Hbf waar het aan het sneeuwen is. Blijkbaar heeft Conny het niet volgehouden.

Afbeelding

Ik had dus 25 minuten overstap volgens mijn ticket, maar geen problemen verder, want de RB rijdt toch niet. Waarom? Werkzaamheden die nog niet 'bestonden' of zo toen ik mijn ticket kocht. Ik heb zo nu 31 minuten overstap op de treinvervangende bus naar Pfronten-Steinach en het allerergste is dat ik daarna nog eens met een treinvervangende bus verder moet naar Vils Stadt in Oostenrijk om daarna per trein over de Außerfernbahn (via Reutte in Tirol) te rijden tot aan Untergrainau in Duitsland. Precies hier is planmatig alles fout gegaan wat fout kon gaan. Als de trein zou rijden naar Pfronten-Steinach, zou ik een knappe aansluiting van zo'n 6 minuten op een treinvervangende bus naar Vils hebben, maar omdat op het stuk Kempten - Pfronten óók al een treinvervangende bus rijdt, wordt de reistijd nog eens verlengd waardoor de aansluiting op de bus naar Vils niet gehaald wordt noch overeind gehouden wordt. Omdat in de avond de treinen vanaf Vils naar Garmisch-Partenkirchen maar eens in de twee uur rijden en ik precies op zo'n trein gemikt heb, mag ik na aankomst in Pfronten lekker 1 uur en 52 minuten gaan wachten.

Voor een overzicht van spoorlijnen in dit gebied, zie de kaart in de spoiler.
Spoiler: show
Afbeelding
20. Katz, of Kotz? In ieder geval is dit grapje met vervangende bussen zum kotzen.

Afbeelding

21. Ik verlaat de bus in Pfronten-Ried, het station voor eindstation Pfronten-Steinach. Dit is nog eens een mooi station, met wachtruimte en een mooie oorspronkelijke sfeer.

Afbeelding

22. Nou ja, twee uurtjes de tijd doden dan maar, in de sneeuw. In het donker. Zielsalleen. Ik zou naar Vils kunnen lopen, maar dan zou ik echt ziel- en levenloos zijn.

Afbeelding

23. In plaats daarvan ga ik maar bij de Wirtn naar binnen voor een Weizen fürs Weinen en om ook maar een Schnitzel mit Pommes te eten in de warmte.

Afbeelding

Terwijl ik mijn avondeten verorber moet ik denken aan toen ik op 8 december 2017 (bijna vijf jaar geleden) ook eens hier in Pfronten was, maar toen voor een overnachting. Het sneeuwde toen ook al, en toen reden er wel treinen. De dag erna wilde ik eveneens in de richting van Garmisch-Partenkirchen gaan via Reutte in Tirol en daarvoor wilde ik opstappen in Pfronten-Steinach.

24. Het is donker, maar hier heb ik een beeld van het station Pfronten-Steinach, hoe dat er vijf jaar geleden uitzag.

Afbeelding

Ik heb van deze trip geen verslag gepubliceerd, maar schreef in mijn eerste post het volgende er over:
[... ik stond] op een zondagochtend op het station van Pfronten-Steinach [...] te wachten op de trein naar Reutte in Tirol, terwijl daar een bijzonder lange trein [gekoppelde diesel-Desiro, noot achteraf] naar Kempten (Allgäu) minutenlang de toegang naar het perron stond te blokkeren waar de trein naar Reutte zou aankomen
Ik raakte verward, er kwam inderdaad een trein aan, maar ik was in de veronderstelling dat dat niet mijn trein was, althans, deze kwam vanuit een rare richting. Het was 'm uiteindelijk toch wel. Toen ging in ieder geval heel mijn plan naar de rambam en heb ik maar een alternatief plan moeten bedenken.

25. Een traditie was vanaf dat moment geboren.

Afbeelding

26. Enfin, terug naar heden: ik moest nog even doorstappen om op tijd op station Steinach aan te komen voor de vervangende bus naar Vils Stadt. Je hebt het al kunnen merken aan de overstaptijd: die bus uit Kempten sluit totaal niet aan op de bus naar Vils met een overstaptijd van 52 minuten. Wie dat verzonnen heeft is ofwel een sadist, ofwel bevindt zich in de onmogelijkheid om alle aansluitingen in stand te kunnen houden en dan maar een risicoanalyse erop los moet laten en moeten bepalen: waar is de kans het kleinst dat mensen ergens op overstappen en waar kan ik met een gerust geweten mensen 50 minuten laten wachten? Nou ja... Hier heb ik intussen de treinvervangende bus gevonden. Ik heb niet echt een idee dat de chauffeur vandaag reizigers mee heeft gehad en ik denk ook dat 'ie niet verwacht heeft dat op de één na laatste rit van de dag er nog iemand mee moest.

Afbeelding

27. Ik kom stipt in Vils Stadt aan, de halte vanaf waar weer treinen rijden. De overstap is maar iets van vier minuten, maar het station ligt op steenworpafstand van de hoofdweg waar de bus me heeft afgezet. Hier is in de vijf jaar dat ik hier (niet) was wel wat veranderd: intussen is hier een bovenleiding gekomen en zijn de diesel-Desiro's nu vervangen door elektrische Hamsters.

Afbeelding

28. De Hamster komt aangezet op een besneeuwd perron met 0 andere reizigers.

Afbeelding

Op dit moment bevindt Oostenrijk zich in een lockdown en als ik in dit land zou willen blijven, zou ik daarmee eigenlijk ook in lockdown moeten, maar ik ben dit keer op doorreis en daarvoor hoef ik helemaal niks te doen en kan ik gewoon lekker doorkachelen, Quer durch Tirol; Quer durch den Lockdown!

29. Dit is mijn eerste keer op de Außerfernbahn, maar veel zie ik er niet van in het donker. Wel zie ik dat mijn halte, Untergrainau een Bedarfshalt is, dus ik moet tijdig op de halteknop drukken.

Afbeelding

30. De trein stopte en speciaal voor mij is het perron schoongemaakt door iemand die op dat moment nog bezig was het perron sneeuwvrij te maken.

Afbeelding

Eigenlijk heb ik op mijn ticket aangegeven dat ik een overstap heb van 12 uur en 61 minuten (??) in Pfronten-Ried en dat ik de middag erop verder zou rijden naar Garmisch-Partenkirchen, maar ja, zoals dat zo vaak gaat met plannen wijzig je ze en maak je misbruik van een gebrek aan een treinbinding en stap je onderweg gewoon ergens anders uit. Untergrainau ligt op de route naar Garmisch-Partenkirchen, dus dat kwam mooi uit. Ik moet nu wel nog een half uur wandelen naar het eigenlijke dorp Grainau, waar mijn kamer al voorverwarmd op me staat te wachten. Het mag dan wel intussen kwart over 11 in de avond zijn geweest, ik kan gewoon binnenkomen nadat ik sleutels uit een code-kluisje kon vissen. Prima. Was al deze onzin niet tussendoor gekomen, dan had ik me al ergens tegen half 9 kunnen installeren. Ach ja, er is sneeuw, ik heb het warm. Ik heb een dik bed. Prima joh. Stik erin met je vertraging, morgen weer een nieuwe dag.

Dag 2

31. Guadmorgn, da's nog eens wakker worden in het Zugspitzdorf Grainau.

Afbeelding

Ik ben met mijn vertraging te laat aangekomen op mijn verblijf om mijn ontbijtwensen door te geven (zodat ze dat op tijd konden maken), maar er ligt wel een appel klaar en ik heb zelf nog wat 'noodkrentenbollen en -stroopwafels' meegenomen om onder meer zoiets op te vangen.

32. De eerste trein van de dag is een aparte: de Bayerische Zugspitzbahn. Bij mijn verblijf krijg ik een Gästekarte waarmee ik op de Bayerische Zugspitzbahn mag tussen Garmisch-Partenkirchen en Eibsee en op de speciale Eibseebus tussen dezelfde twee plaatsen. Daar ga ik dankbaar gebruik van maken. Bij binnenkomst in het stationsgebouwtje word ik bij wijze van gestript door personeel en moet ik naast mijn QR-code ook mijn paspoort laten zien (om zeker te zijn dat die twee matchen, zo overijverig en verplicht ze (daartoe) zijn). Het edele reisdocument is natuurlijk weer ergens verstopt terwijl ik eerder met mijn gedachten was bij mijn trein die over een minuut alweer zou vertrekken lol.

Afbeelding

33. Ik ga met de trein naar Garmisch-Partenkirchen. Het is een relatief modern treintje van Stadler met een typische Stadler-uitziende halteinfo.

Afbeelding

34. Onderweg kruisen we het spoor van de Außerfernbahn uit Reutte in Tirol, waar we uiteindelijk een stukje op aansluiten.

Afbeelding

35. Het station van de Bayerische Zugspitzbahn in Garmisch-Partenkirchen is een heel ander station dan het DB-treinstation. Je moet er toch wel iets van 5 minuten voor lopen. Hier zie je dat maffe treintje nog eens. Vreemd is dat aangegeven staat op de vertrekstaten hier dat de laatste trein al om 14:15 zou rijden. Jaja.

Afbeelding

36. Het station van de Zugspitzbahn ligt vlak naast een stadion.

Afbeelding

37. Onderweg naar het DB-station passeer je door een tunnel onder de sporen door en daar kom je deze ICE's tegen. Ergens wel toepasselijk, omdat hier daadwerkelijk een ICE komt, zij het twee of drie keer per week of zo.

Afbeelding

38. Op het station koop ik een Bayern-Ticket en daarmee ga ik vandaag een rondje treinen en bussen doen. Na aankoop moet ik even wachten op de volgende trein richting München en dan kan even een luchtje scheppen en dat mondkapje af doen kan zeker geen kwaad.

Afbeelding

39. De eigenaar van deze fiets had geen zin om te fietsen in de sneeuw.

Afbeelding

40. Hamsters in het Werdenfelser Land hebben de bijzondere eigenschap dat ze ook stoomtreinen kunnen zijn bij stilstand op Garmisch-Partenkirchen. Zie ook hier, foto 16.

Afbeelding

41. Niks geen stoom: voor mij een door een 111 geduwde Dosto op de RB 6.

Afbeelding

42, 43. Geen bijschrift nodig.

Afbeelding

Afbeelding

44. Na een overstap in Weilheim (Oberbay) op een Lint van de BRB op de RB 67 naar Schongau, ben ik hier op het eindpunt van die lijn: Schongau. Onderweg kwamen er wel zes of zeven kerels in de cabine van de machinist plaatsnemen. Waarom? Geen idee. Het paste wel nèt aan.

Afbeelding

45. Schongau is op zichzelf een simpel station met twee doodlopende sporen, maar je kunt hier wel een Video-Reisezentrum aantreffen.

Afbeelding

46. Schongau is één van de weinige stations nog in Duitsland met nog een handbediende sein- en wisselinrichting (in het vorige reisverslag, Wraakreizen deel 5.1 toonde ik er ook al eentje). Ik was nieuwsgierig en meteen kwam iemand naar buiten of ik "diegene was die 'm kwam ondersteunen vandaag".

Afbeelding

47. Het stadje is best geinig: gebouwd op een heuvel met een stadsmuur eromheen, als vroeger belangrijke plaats op handelsroutes in de Romeinse tijd.

Afbeelding

48, 49. Impressies van de stad Schongau.

Afbeelding

Afbeelding

50. Hier rijdt nog best frequent een stadsbus.

Afbeelding

51. Terug op het station om te wachten op het vertrek van een bus die ik wil nemen: bus 9821 met Prem als bestemming, die ik dan neem tot Lechbruck am See, om over te stappen op een bus naar Füssen.

Afbeelding

52. Eigenlijk moet ik zeggen: op een bus die ik wilde nemen. Het stomme is: de bus in kwestie staat al een kwartier aan het busstation, maar de deur is niet open, de bus staat niet aan een perron, waardoor ik denk: de chauffeur vast is een stresskip en wil mensen pas last-minute binnenlaten. Ik wil dan niet opdringerig gaan lopen doen en blijf dan gewoon wachten. Alleen: de bus rijdt op een gegeven moment weg, maar dan ook echt weg. Fuck me. Dat is me eerder overkomen, maar dan in Athus in België. Toen wachtte ik op een treinvervangende bus naar Virton, maar de bus stond niet aan het busperron en het was me helemaal niet opgevallen dat ergens al een bus stond. Ik heb ook altijd gezeik met bussen als ik ze neem. Hoe dan ook: de bus op deze foto is niet de bus in kwestie, maar dit wel een symboolbeeld van hoe die bus ongeveer van een afstand stond te wachten.

Afbeelding

Het vervelende aan dit alles is dat die bus bijzonder weinig rijdt en dat ik nu gewoonweg de lul zou zijn als er niet gelukkig nog een alternatief zou zijn waarmee ik zonder te veel tijdsverlies alsnog in Füssen aan zou kunnen komen. Wat is het geval: iets meer dan 10 minuten later vertrekt er een bus van lijn 9822 naar Steingaden die ik neem tot Steingaden, om daar over te stappen op een andere bus die óók naar Füssen toe rijdt.

53. De bus heeft me afgezet aan de halte Steingaden Feuerwehrhaus, niet het eindpunt van de bus trouwens.

Afbeelding

54. Toeristen worden hier volop gewaarschuwd dat hun Werdenfelsticket hier niet geldig is, tussen alle stickers en krabbels door. Dit heet nu efficiëntie en gebruiksvriendelijkheid. Vooral omdat de aangegeven halte niet bepaald naast de deur ligt. Waarom waarschuw je reizigers precies hier dan daarvoor? Zou dat niet vanzelfsprekend moeten zijn? Vragen, vragen... ik ruik frustratie bij het vervoersbedrijf.

Afbeelding

55. Poeder.

Afbeelding

56. Onderweg rijdt de bus waar ik in zit langs het Schloss Neuschwanstein, dat bekende "Disneykasteel", waar ik overigens al eens geweest ben, dus ik hoefde hier in ieder geval niet nog eens uit te stappen.

Afbeelding

57. Een fotootje van vijf jaar terug... de bekende brug van waaraf je prima foto's kan nemen van dit kasteel was op die dag gesloten wegens gladheid (gevaar enzo).

Afbeelding

58. Ik verlaat de bus in Füssen en stap er over op een Oostenrijkse bus van lijn 100, die eens per twee uur naar Reutte in Tirol rijdt. Helaas wordt het Bayern Ticket niet erkend in de bus en moet ik een los ticketje kopen van €5,30. Wat stom is: aan dit station heb je veel halteborden maar geen enkel bord benoemt de aanwezigheid van een bus 100.

Afbeelding

59. Jawel, ik ga weer de lockdown in.

Afbeelding

60. Het busstation van Reutte in Tirol, waar precies deze bus me net heeft afgezet.

Afbeelding

61. Het stationsgebouw van Reutte in Tirol.

Afbeelding

62. Ik maak even een wandeling door Reutte in Tirol nu ik er toch ben.

Afbeelding

63. Niet heel ver van het treinstation ligt nog een halte: Reutte in Tirol Schulzentrum en daar komt net toevallig deze Hamster voorbij gereden.

Afbeelding

64. Op het internet vind je bijna geen foto's terug van deze Bedarfshalt, maar nu zie je die halte wel eens een keer, gewoon omdat het irrelevant is.

Afbeelding

Vlak buiten deze halte ligt een sportzaal en op het moment dat ik er was, was er een vrij inloopmoment om je te laten vaccineren. Ik denk: laat ik hier eens proberen een boosterprik te krijgen aangezien de vooruitzichten in Nederland op dat moment ronduit miserabel waren qua boosterprikken en zowaar kón ik er ook een boosterprik krijgen, maar het enige probleem op dat moment was dat ik niet voldeed aan de eis dat er 120 dagen tussen de tweede en de derde prik moesten zitten, en wel met één dag. Mijn nationaliteit was geeneens een issue.

65. Pech gehad, dan maar nog even door het stadje wandelen om het vertrek van de eerstvolgende trein naar Untergrainau af te wachten. Je vraagt je nu misschien af: het land is in lockdown, waarom ben je dan hier vrij aan het rondwandelen? Wel, omdat precies dat mag. Reizen naar het buitenland is niet verboden en je mag je huis verlaten om een wandeling te maken 'voor je lichamelijke en/of geestelijke welzijn'. Niks mis mee dus.

Afbeelding

66, 67. Een fragment van het stationsgebouw van Reutte in Tirol. Met de elektrificatie hebben ze gelijk de rest van het station ook maar opgeknapt en gemoderniseerd.

Afbeelding

Afbeelding

68. Een rit met de Außerfernhamster later ben ik weer terug in Untergrainau, waar me wederom een wandeling van een half uur in de duisternis, door de sneeuw wacht.

Afbeelding

69. In het centrum van Grainau kom ik de laatste rit van de dag tegen van de Bayerische Zugspitzbahn tegen. De foto is wat slecht, maar ja, wat verwacht je van een mid-range telefoon.

Afbeelding

70. Kerstmarkten zijn hier niet, maar er is wel Glühwein!

Afbeelding

Dag 3

71. Ik heb vandaag wel succesvol het ontbijt door kunnen geven en dit is het resultaat.

Afbeelding

72. Na een ontbijt dat ik niet helemaal op krijg, hebben we de Zugspitzbahn weer.

Afbeelding

Vandaag ga ik deze uithoek van Duitsland weer verlaten, maar voordat het zover is, ga ik nog eens kijken of hier (een) meer kan zien. Ik ga de grens opzoeken van mijn Gästekarte: ik heb de Zugspitzbahn naar boven gemist, maar ik kan nog wel met de speciale Eibseebus naar boven, tot aan de Eibsee zelf.

73. Is ook weer eens een ander soort bus dan de eeuwige Setra of zo.

Afbeelding

74. Het grote huis aan de Eibsee staat helemaal in de steigers en veel van de bergen zie je niet door de bewolking, maar dan nog heeft het wel wat, zo'n groot meer dat omringd is door bergen.

Afbeelding

75. Rondom zijn nog wat kleinere meertjes, die, vast omdat ze veel kleiner zijn, bijna bevroren zijn.

Afbeelding

76. Mooi hoor.

Afbeelding

77. Je kunt met deze kabelbaan naar boven toe tot aan de top van de Zugspitze, Duitslands hoogste berg, maar de Zugspitzbahn rijdt óók naar daar boven tot een bepaald plateau. Ik heb ervoor kunnen kiezen om de Zugspitze op te gaan, maar ten eerste is het sterk bewolkt (in tegenstelling tot gisteren) en ten tweede is het een duur grapje waar ik an sich niet zo de meerwaarde van inzie voor vandaag.

Afbeelding

78. Daar gaat de Zugspitzbahn als tandradbaan naar boven toe.

Afbeelding

79. Je ziet van beneden het treinstation niet meteen, maar dit hier is de ingang.

Afbeelding

80. Ik wist niet dat er nog oudere treinen over deze route reden.

Afbeelding

81. Die moquette ook...

Afbeelding

82. #FensterAuf!

Afbeelding

83. De bestuurdershut, als ik het zo mag uitdrukken.

Afbeelding

84. Deze treinen zijn zo hardcore dat de verwarming hier je skischoenen kan laten smelten.

Afbeelding

85. Da's nog eens wat anders dan gisteren.

Afbeelding

86. Ik ga eens het centrum van Partenkirchen in. Onderweg passeer ik één van de oorspronkelijke locomotieven die op de Zugspitzbahn reden.

Afbeelding

87. Het is allemaal wel mooi, maar het regent en voor de rest is een groot deel van de winkels dicht.

Afbeelding

88. Ik loop een eind verder en ik kom de Olympiaschans tegen van Garmisch-Partenkirchen, maar ook deze Hamster die voorbijraast aan de halte Kainzenbad.

Afbeelding

89. Dit station staat gewoon aangegeven op Google Maps, maar in de praktijk stopt hier nooit wat. Het schijnt dat er alleen treinen stoppen als het Vierschansentoernooi hier gehouden wordt, maar dan nog ligt dit station hier grotendeels niks te doen. Er zijn geen kaartautomaten, maar er zijn wel enkele prullenbakken, enkele borden die 'reizigers' erop wijzen dat roken hier verboden is en dit haltebord.

Afbeelding

90. Een stadsbus. Zalig verzadigd groen.

Afbeelding

91. Heel even heb ik ook de tijd om met zo'n stadsbus naar het centrumpje van Garmisch te rijden, maar ik moet tijdig terug zijn voor een belangrijke andere bus die niet bepaald regelmatig rijdt.

Afbeelding

92. Terug op het treinstation om het vertrek van de bus af te wachten staat hier een ICE het vertrek af te wachten naar Dortmund. Deze trein begint hier zijn reis (een aantal uur hiervoor komt er een ICE uit Innsbruck vandaan die hier ook halt houdt) en omdat het nog lang geen vertrektijd is betekent dat voor mij een gratis bezoek aan het toilet aan boord.

Afbeelding

93. Ik blijf de inzet van deze ICE's toch maar maf vinden, want deze ICE's zijn over een rit van meer dan een uur trager dan de RB 6. Wat het nog straffer maakt is dat sinds de nieuwe dienstregeling de RB 60 tussen Pfronten en Garmisch-Partenkirchen nu S7 heet en na aankomst in GAP- vaak doorrijdt als RB 6 naar München, waardoor je een "S-Bahn" hebt die sneller is dan de ICE.

Afbeelding

94. Tijd om weer op de bus te springen: lijn 9606 naar Oberammergau. Ik dacht er eerst aan om naar Ettal en Schloss Linderhof te gaan, maar de boel zou daar wel gesloten zijn en het wordt alweer vroeg donker, dus laat ik dat maar voor een andere keer bewaren.

Afbeelding

95. We rijden weer bergop, via een paar haarspeldbochten. Onderweg passeren we de Benediktinerabtei Ettal.

Afbeelding

96. Ik kan weer een maf doodlopend lijntje afvinken: Oberammergau. Vanuit de bus zag het dorpje er wel aardig uit, maar de trein kwam er al vrij binnenkort aan en ik vond 't zo wel mooi geweest.

Afbeelding

97. Dit is de halte. Een enkel perron, een gebouw, een abri en een open parkeerplaats aan de andere kant van het spoor.

Afbeelding

98. Tijd om over te stappen op de RB 6 naar München in Murnau.

Afbeelding

99. Ik dacht dat hier op München Hbf een bakkerij of iets dergelijks zat?

Afbeelding

100. Dit is dan wel weer hartstikke kitschprachtig. Nog steeds dezelfde versiering als 5 jaar terug, maar waarom zou je iets vervangen als het nog steeds sfeer geeft en z'n ding doet?

Afbeelding

Ik check in in het hotel en ga op zoek naar wat eten. Ver kom ik niet: ik heb eigenlijk geen idee waar ik naartoe moet gaan, dus haal ik maar wat kleine dingen op het treinstation. Het hoeft ook niet per se een restaurant te zijn of zo...

Dag 4

101. Tijd om weer naar huis te gaan. Eerste etappe: ICE 722 naar Essen, die ik neem tot Köln Messe/Deutz. Da's een beste route.

Afbeelding

102. Daar is het werkpaard voor de dag.

Afbeelding

103. Het zijn twee ICE 3's aan elkaar gekoppeld en dat weet je als je helemaal aan het einde van het perron staat en buiten de overkapping.

Afbeelding

104. We vertrekken en we passeren deze alexa-locomotief.

Afbeelding

105. Tijdens deze rit van meer dan 4 uur moet je jezelf zien te vermaken en dat zal wel lukken met het terugkijken van de Rail Away marathon die toen werd uitgezonden. De ICE-wifi hield het nog verrassend lang vol uiteindelijk.

Afbeelding

106. Een tijdje rijden we parallel aan de München - Nürnberg Express met de nieuwe rijtuigen en dito Škoda-loc.

Afbeelding

107. Even weer het excuus tevoorschijn toveren om het masker af te zetten: knaagtijd. De helft van het menu was weer eens niet beschikbaar, maar dit wel en dit kende ik nog niet.

Afbeelding

108. De hele tocht gaat op tijd, maar opeens stonden we ter hoogte van Köln Airport-Businesspark stil. Ik heb snode plannen, namelijk om nog met de Metropolitan mee te rijden en om zeker te zijn dat ik die trein ga halen heb ik in Köln Hbf een overstap geregeld van 1:35 uur, maar nee, mijn oorspronkelijk geboekte trein is uitgevallen en ik moet via Köln Messe-Deutz, waardoor ik nog even met de S-Bahn naar Köln Hbf moet. Nog steeds een erg ruime aansluitingstijd, dus tja, niks om me zorgen over te maken.

Afbeelding

109. Ach du Scheiße. Er is een wisselstoring en er moet ter plekke een reparatie uitgevoerd worden. Ik zie de tijd wegtikken.

Afbeelding

110. Met bijna een uur vertraging komen we eindelijk Köln Messe/Deutz binnengekropen en ik heb nog 29 minuten over om naar Köln Hbf te komen. Het begint allemaal wel erg ironisch te worden, niet? Dat je bewust een overstap van anderhalf uur er in mikt en denkt 'dat kan niet fout gaan'. Alles kan kapot.

Afbeelding

111. De eerste trein naar Köln Hbf vertrekt van spoor 4 of 5 en laat nou net in mijn tunnel die trap afgesloten zijn. Eer ik omgelopen heb via spoor 1/2 of 7/8 ben ik zo'n 5 minuten of langer onderweg, dus neem ik maar een S-Bahn die vanaf een ander spoor vertrekt. Ik hoop nu alleen maar dat het S-Bahn-verkeer nu ook niet gigantisch verstoord is. Zo-dichtbij-maar-zo-verweg. Er zit alleen maar iets van een Rijn tussen of zo.

Afbeelding

112. Maar jawel: ik ben op tijd in Köln Hbf voor ICE 1051!

Afbeelding

113. Wat een gek ding. Ik moet zeggen dat die leren stoelen niet verkeerd zitten, al zijn die hoofdkussens wel wat vreemd. Ze zijn wat hard of zo, maar voor de rest kan ik me wel inbeelden dat dit als een premiumproduct werd aangeboden. Ook bijzonder: op het balkon en in het toilet speelt rustgevende muziek...

Afbeelding

114. Ach kijk, voor het geval dat zijn er alvast de Fahrgastrechteformulieren.

Afbeelding

115. Ik verlaat de trein in Hamm (Westf) Hbf. Dag Metropolitan, enige door een losse loc aangedreven ICE, was een leuke eerste kennismaking, maar tegelijkertijd ook tot nooit meer ziens, want zo'n twee ritten later ging 'ie alweer uit dienst.

Afbeelding

116. Ik ben hier nog nooit geweest, maar de stationshal is wel best mooi zeg.

Afbeelding

117. Ik rijd naar Münster (Westf) Hbf en ik denk er nog even over na om hier in anderhalf uur een bezoekje te brengen aan de kerstmarkt om zo toch nog een kerstmarkt gezien te hebben, maar het vooruitzicht om een uur eerder thuis te zijn en om een directe IC Berlijn te hebben naar Amsterdam vond ik toch nèt even aanlokkelijker... Ik haal me wat poutine bij de gebruikelijke tent en ik zie voor het eerst dat ze hier wat deuren definitief hebben afgesloten en in plaats daarvan ruimte hebben gecreëerd voor fietsen en extra stoelen.

Afbeelding

118. Nederland, Enschede!

Afbeelding

119. Voor het korte ritje naar Hengelo heb ik deze ICMm tot mijn beschikking, met natuurlijk dat onhandig geplaatste prullenbakje tussen de twee stoelen in de eerste klas waar ik meteen mijn knie tegenaan stoot. De trein staat aangekondigd met +15, wat catastrofaal zou zijn voor mijn IC-Berlijn-aspiraties, maar uiteindelijk vertrokken we toch met maar iets van 3 minuten. Zul je net zien zeg, ben je thuis en begint het gedonder alwéér...

Afbeelding

120. Gevoelsmatig alweer voor de helft thuis: Amsterdam Centraal.

Afbeelding

121. Gevoelsmatig alweer voor 99% thuis: Zandvoort aan Zee. Het gebeurt niet vaak meer dat ik na twaalven thuiskom. Vijf jaar geleden was dat eerder regel dan uitzondering tijdens lange tochten, maar nu ben ik eerder al blij als ik tegen zes uur thuis ben of zo.

Afbeelding

Tot zover de eerste bergtocht van december. Ik heb, omdat ik nogal optimistisch was (en omdat ik nog wat vakantiedagen had die op moesten), nog een tocht er tegenaan geplakt die twee weken later zou plaatsvinden. Ook daar was het weer een heel festijn aan weet-ik wat er allemaal op mijn pad kwam tussen boeken en de realiteit. Daarover meer in het volgende (en laatste) deel van Wraakreizen 2021.

Deel 7.1 met onder meer een busrit over een bergpas, Tirol en Zuid-Tirol tot aan Meran/Merano staat hier.
Laatst gewijzigd door Polaroyd7 op vr 14 jan 2022, 20:32, 2 keer totaal gewijzigd.
waldo79
Berichten: 7603
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Wraakreizen 2021, deel 6: Bayern en Tirol zonder kerstmarkten maar wel met lockdowns [121f]

Bericht door waldo79 »

Vermakelijk :D
Kalil Nieuw
Berichten: 1471
Lid geworden op: za 07 aug 2021, 13:37
Locatie: Charlois
Contacteer:

Re: Wraakreizen 2021, deel 6: Bayern en Tirol zonder kerstmarkten maar wel met lockdowns [121f]

Bericht door Kalil Nieuw »

Leuk verslag :)
Mijn YouTube kanaal TramFreakNetherlands: https://m.youtube.com/channel/UCtsVzk2B-MMOAOz5SWp4zRQ

Mijn instagram: tramfanaat_rotterdam
erka
Berichten: 111
Lid geworden op: ma 11 apr 2016, 21:13
Locatie: Groningen

Re: Wraakreizen 2021, deel 6: Bayern en Tirol zonder kerstmarkten maar wel met lockdowns [121f]

Bericht door erka »

Leuk en vermakelijk verslag inderdaad. Ik ben twee jaar terug ook in Garmisch geweest en toen wel naar de top van de Zugspitze. Vond het traject eigenlijk beetje tegenvallen maar de top van de Zugspitze is wel heel boeiend. Was dat niet Rubenbauer op München Hbf of zit die er nog? Ik weet die naam nog omdat er ook een legendarische Duitse voetbalcommentator was die Rubenbauer heet.
umbusko
Donateur
Berichten: 5286
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Wraakreizen 2021, deel 6: Bayern en Tirol zonder kerstmarkten maar wel met lockdowns [121f]

Bericht door umbusko »

Was weer leuk om te lezen! :) Ik ben ook altijd wel geïntrigeerd door allerlei briefjes die aanduiden dat er een heel maf probleem al heel vaak opgetreden moet zijn. Gevechten in de bus van 08:43 uur, smeltende skischoenen... :mrgreen:
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15329
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: Wraakreizen 2021, deel 6: Bayern en Tirol zonder kerstmarkten maar wel met lockdowns [121f]

Bericht door ODRAIL »

Een leuk verslag ;) .
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Wraakreizen 2021, deel 6: Bayern en Tirol zonder kerstmarkten maar wel met lockdowns [121f]

Bericht door ZO6176 »

Een heel gaaf verslag.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten