#10 Sleeën en treinen
Geplaatst: wo 25 mei 2022, 17:17
Iets wat ik al heel lang op mijn bucketlist had staan, is sleeën op de Albulapas wanneer deze gesloten is voor autoverkeer in de winter. Afgelopen januari was het eindelijk zover. Het kanton Graubünden onderhoudt hier een sleebaan, en in samenwerking met de Rhätische Bahn, welke extra treinen rijdt kan je dan voor ongeveer 35 euro de hele dag sleeën en met de trein reizen tussen stations Bergün en Preda.
Ik vind het een bijzondere manier van OV gebruiken, en een trein zit een heel stuk lekkerder dan zo'n skilift.
De dag begon met een kort autoritje van Davos naar Bergün, waar we twee slee's gehuurd hebben.
Onze trein omhoog kwam er al aan, doorlopen dus, want we moeten ook nog een kaartje uit de automaat trekken.
In Bergün (1372m boven zeeniveau) nemen we de IR15 naar Preda (1788m), een spectaculair ritje van een minuut of 20.
Op station Preda was het aardig druk. In Preda wonen slechts 3 mensen, en is in de winter ook niet over de weg te bereiken.
Omlaag was het vooral heel erg wit. Omdat je over de weg sleet, is de baan vrij breed. Wel is het even oppassen voor de haarspeldbochten, slechts een van de drie staat aangegeven met een bordje, de andere twee waren onaangename verrassingen.
En zo glij je Bergün binnen. Ik ben benieuwd hoeveel klanten dit tankstation krijgt wanneer de weg hier doodloopt.
De volgende trein was alweer onderweg naar boven.
Onderweg terug naar het station is er ook een stukje bergaf in het dorp. Hier mag je helaas niet sleeën, het zal wel te maken hebben met het feit dat hier nog gewoon auto's rijden beide kanten op. Remmen met zo'n slee is bijzonder lastig.
Bij het station is ook een klein museumpje en een restaurantje, waarvoor ook deze motorwagen staat opgesteld. Wanneer je al uren buiten bent met ongeveer -10 graden is 3.50 betalen voor een bakje thee opeens niet zo erg…
De volgende trein naar boven, de doorgaande IR15 naar St Moritz vanuit Chur, welke al bomvol zat met reguliere reizigers. Rechts zie je wat goederenwagons van de Migros, een van de grote supermarktketens hier. In de winter is er geen goede doorgang naar de Engadin, de enige weg (De Julierpass) is vaak onbegaanbaar door het slechte weer, wanneer er een sneeuwkettingplicht voor auto's en een rijverbod voor vrachtwagens is.
En zo ben ik nog een paar keer op en neer gegaan, maar om nou 4x hetzelfde traject hier neer te zetten is ook zowat.
Ik kan het zeker aanraden, met een trein naar boven is een stuk prettiger dan in zo'n doodenge stoeltjeslift. Wel is het aan de prijs, zeker als je een slee moet huren. Het staat je echter vrij om zelf een slee mee te nemen, dus als ik ooit op de rommelmarkt zo'n ding tegenkom kom ik zeker een keertje terug.
Bonusfoto's van deze roadtrip:
Een trein van SBB Deutschland rijdt station Konstanz binnen, over de brug door de stad.
Een trein van de FART rijdt over de brug net na station Intragna.
Ik vind het een bijzondere manier van OV gebruiken, en een trein zit een heel stuk lekkerder dan zo'n skilift.
De dag begon met een kort autoritje van Davos naar Bergün, waar we twee slee's gehuurd hebben.
Onze trein omhoog kwam er al aan, doorlopen dus, want we moeten ook nog een kaartje uit de automaat trekken.
In Bergün (1372m boven zeeniveau) nemen we de IR15 naar Preda (1788m), een spectaculair ritje van een minuut of 20.
Op station Preda was het aardig druk. In Preda wonen slechts 3 mensen, en is in de winter ook niet over de weg te bereiken.
Omlaag was het vooral heel erg wit. Omdat je over de weg sleet, is de baan vrij breed. Wel is het even oppassen voor de haarspeldbochten, slechts een van de drie staat aangegeven met een bordje, de andere twee waren onaangename verrassingen.
En zo glij je Bergün binnen. Ik ben benieuwd hoeveel klanten dit tankstation krijgt wanneer de weg hier doodloopt.
De volgende trein was alweer onderweg naar boven.
Onderweg terug naar het station is er ook een stukje bergaf in het dorp. Hier mag je helaas niet sleeën, het zal wel te maken hebben met het feit dat hier nog gewoon auto's rijden beide kanten op. Remmen met zo'n slee is bijzonder lastig.
Bij het station is ook een klein museumpje en een restaurantje, waarvoor ook deze motorwagen staat opgesteld. Wanneer je al uren buiten bent met ongeveer -10 graden is 3.50 betalen voor een bakje thee opeens niet zo erg…
De volgende trein naar boven, de doorgaande IR15 naar St Moritz vanuit Chur, welke al bomvol zat met reguliere reizigers. Rechts zie je wat goederenwagons van de Migros, een van de grote supermarktketens hier. In de winter is er geen goede doorgang naar de Engadin, de enige weg (De Julierpass) is vaak onbegaanbaar door het slechte weer, wanneer er een sneeuwkettingplicht voor auto's en een rijverbod voor vrachtwagens is.
En zo ben ik nog een paar keer op en neer gegaan, maar om nou 4x hetzelfde traject hier neer te zetten is ook zowat.
Ik kan het zeker aanraden, met een trein naar boven is een stuk prettiger dan in zo'n doodenge stoeltjeslift. Wel is het aan de prijs, zeker als je een slee moet huren. Het staat je echter vrij om zelf een slee mee te nemen, dus als ik ooit op de rommelmarkt zo'n ding tegenkom kom ik zeker een keertje terug.
Bonusfoto's van deze roadtrip:
Een trein van SBB Deutschland rijdt station Konstanz binnen, over de brug door de stad.
Een trein van de FART rijdt over de brug net na station Intragna.
Origineel onderwerp, skiën op een openbare weg.
Leuk verslag zo, origineel plan, goede uitvoering, en dank dat ik nu niet zelf hoef te sleeën want daar ben ik niet echt een fan van. 