Maandagavond 16 mei vertrok ik met de nachttrein vanuit Arnhem. Ik kwam in een vierpersoons coupé terecht waar al drie anderen in zaten. Een jongeman die vrienden in Linz ging opzoeken, een pensionado die in Hongarije woont maar twee weken op familiebezoek in Nederland was, en een zakenman die in de medicijnen zit en een conferentie had. Die ging normaal vliegen maar hij had ook wel zin in een avontuurtje met de nachttrein. We hebben gezellig zitten keuvelen en in Köln West ons zitten verbazen over het lange stilstaan. Met een half uur vertraging reden we daar weer weg en we besloten onze bedden op te maken. Ik ben niet bepaald een vroege slaper dus ik bleef nog even op de gang staan naar buiten kijken, maar in Bonn ging ik ook liggen. Echt comfortabel is het niet, zeker de bochtjes en scherp remmen voel je wel en je hoort natuurlijk alles. Ik heb uiteindelijk toch nog een paar uurtjes slaap kunnen pakken en vóór 7 uur werd ik wakker in... ja, waar eigenlijk?
Ah, vlak voor Passau, nog in Duitsland. In Passau zag ik nog een BR628 in actie, daarvan zijn er steeds minder.
Daarna ging het de Oostenrijkse grens over, er werd een ontbijtje gegeven aan de jongeman die in Linz eruit moest en aan ons, de andere drie, werd gevraagd of wij het ook alvast wilden hebben. Dat wilden we wel.
Ergens werd de vertraging toch ingelopen, om 9:40 kwamen we met iets meer dan +20 aan in Wenen. Mijn coupégenoot had een overstap op de IC naar Budapest die hij nu net-wel-net-niet ging halen, maar die had ook 10 minuten vertraging dus hij haalde hem nog. Raar dat je zo krap plant op een nachtverbinding, maar het is hem toch gelukt.
In Arnhem zat ik nog in de 5e wagen van voren, hoe de positionering nu was weet ik niet. Volgens de treinaanwijzer komen we uit Hamburg Altona met nog een stukje uit Amst. en uit Brux.
Het was in ieder geval tijd om de stad in te gaan! Normaal gesproken word ik om 10 uur 's ochtends eens een keertje wakker, nu zat ik al midden in Wenen. Nog half slaperig van een niet echt comfortabele nacht had ik ergens een beetje het gevoel van 'wat doe ik hier', maar dat veranderde al snel. Op dit tijdstip zie je nog overal de groepjes toeristen die met oortjes in achter een paraplu aan lopen.
Wenen heeft HEEL veel trams. De ULF (Ultra Low Floor) was de eerste lagevloerstram, hier eentje bij station Schottenring.
Ik kon pas om 16 uur in mijn hotel terecht dus ik maakte wat ommetjes door de stad. Lijn U4 is de oudste metrolijn en was vroeger al onderdeel van een sneltramnet tot het in de jaren 1970 tot metro werd omgebouwd.
In Hietzing zien we ook nog de bekende klassieke trams. Nog altijd up and running!
S-Bahn op station Wien Speising.
Mijn hotel lag bij station Burggasse/Stadthalle aan lijn U6. Dat was net als de U4 en de S45 onderdeel van een sneltramnet die grote delen van Wenen vanaf begin vorige eeuw ontsloot. De stations zijn ontworpen door Otto Wagner en zijn erg kenmerkend. De S45 is omgebouwd tot een S-Bahnlijn, de U4 tot een echte metrolijn, maar de U6 kon niet worden omgebouwd en is nog steeds een sneltramlijn, die wel alle kenmerken van een echte metro heeft.
's Avonds zien we in de stad trouwens nóg oudere trams dan de klassieke trammetjes, een museumstel die langzaam vooruit komt.
Metrostation Stadtpark, midden in het park aan lijn U4.
Na al dit stadsgeweld was het de volgende dag tijd om de bergen in te gaan!
Ik was geïnspireerd door dit filmpje van The Tim Traveller...
..en dus was ik op 18 mei ook in Semmering te vinden, na een comfortabele treinrit waarin je ineens sneeuw op een berg ziet....! Ik had tijdens mijn thuisresearch al gezien dat er toppen boven de kilometer in deze omgeving zijn, maar de Klosterwappen van meer dan 2 kilometer had ik even over het hoofd gezien. Hier, nog vóór Wiener Neustadt, is-ie nog ruim 30 kilometer ver weg...
En de rit wordt mooier en mooier en de bergen steeds hoger. In Payerbach-Reichenau maak je een overstap van een dubbeldekker op een Talent en dan gaat het richting Semmering. Je maakt flink wat hoogtemeters en rijdt er ook enorm voor om om die meters te kunnen maken. Enfin, u heeft intussen het filmpje gezien dus u weet het hoe en waarom van deze spoorlijn.
Semmering, in veel beter weer dan toen Tim hier was..
Er staat een museumrijtuig bij het monument van Ghega. Ik heb er niet uitgebreid rondgekeken want er was een schoolklasje aan het spelen.
De stoptrein waarmee ik hier kwam rijdt slechts eens in de twee uur, maar andere treinen, zoals goederen en doorgaande Railjets, rijden hier af en aan waardoor het hier toch een drukte van belang is.
De Bahnwanderweg loopt langs de spoorlijn, het is goed te wandelen..
En al snel passeer je één van de vele indrukwekkende viaducten.
Stationnetje Wolfsbergkogel.
In dit dorpje wandel je langs een kuurhotel dat zo te zien betere tijden heeft gekend..
En direct hierna staat een uitzichttorentje op de Doppelreiterkogel. Eén woord: wauw.
Aan de overkant van het dal zie je de spoorlijn door de tunnels gaan langs de Weinzettlwand. Er is hier stilte, behalve als er een trein bezig is deze lijn af te leggen want die galmen door het hele dal heen.
Treinen en schitterende natuur, ik was helemaal gelukkig hier
En nog een klein stukje verder ligt het in het filmpje van Tim genoemde 20-Schilling-Blick.
Even wegdromen
In tegenstelling tot Tim heb ik de wandelroute niet voortgezet maar ben binnendoor naar Breitenstein gegaan. Maar uitgewandeld was ik allerminst. Deze trein van 15:30 kon me weer naar Payerbach-Reichenau brengen, maar ik besloot de volgende pas te nemen..
..en ik zette de wandeling voort naar het volgende station Klamm-Schottwien, volgens de wandelroutebordjes op anderhalf uur lopen. Dat kwam mooi uit met een tweeuursdienst!
Zo zien we hier het begin van de tunnel die we net nog vanaf de Doppelreiterkogel zagen..
..en nog meer fraaie viaducten.
Na een wandeling van ruim 13 kilometer kwam ik dan precies op tijd in Klamm-Schottwien aan. Ik was de enige hier en de dorpjes zijn hier zo klein dat meer dan een tweeuursdienst er ook wel niet in zal zitten.
Tussen Gloggnitz en Mürzzuschlag wordt gewerkt aan de Semmeringbasistunnel, die onder en om dit hele dal zal doorgaan en een heel stuk van het geslinger van dit leuke lijntje zal afsnijden. Voor doorgaande reizigers een stuk sneller, maar wel minder leuk.
Ik zette weer koers naar Wenen, waar ik op het Westbahnhof wat te eten scoorde, nog wat nadromend van al het moois dat ik die middag had gezien.
De donderdag was het nóg mooier weer, de temperatuur ging naar 28 graden. Ik koos expres woensdag voor de bergwandeling omdat het dan nog niet zo overdreven heet zou zijn. Vandaag deed ik het wat rustiger aan en beklom ik de heuvels ten noorden van Wenen, die je vanuit de hele stad ziet liggen en er staat een kasteeltje op, lijkt het... dat moest onderzocht worden.
Pal tegenover station Wien Heiligenstadt vinden we het Karl-Marx-Hof, één van de grootste wooncomplexen van Europa.
Ik nam bus 38A naar de Leopoldsberg. Iedereen stapte op de Kahlenberg al uit, geen idee wat daar te doen was maar ik kon in ieder geval dit fraaie uitzicht over Wenen vastleggen.
Bij het kasteel zelf zijn alleen maar muren te zien, dus hier een fotootje van een afstand terwijl ik terug naar de stad wandelde.
Oh ja, er wordt best wat wijn verbouwd rondom Wenen!
Ik liep weer terug naar Grinzing, om tram 38 te pakken en OMMEGOD DE TRAM RIJDT HIER DOOR EEN GEBOUW HEEN!!!!!
Ik heb het verder rustig aan gedaan vandaag en wat zon gepakt op het Donauinsel. Ik ben hier immers ook voor mijn rust!
Vrijdag!
Vandaag bracht ik een bezoekje aan Bratislava in Slowakije. Ik was daar al eens eerder een klein weekje geweest en toen bezocht ik Wenen een dagje, in deze week heb ik dat dus andersom gedaan. In november 2017 was het nog koud en donker, nu was het zonnig en maar liefst 30 graden! En dat maakt zo'n stad heel anders. Ik wist dat het mooi was, maar met een zonnetje erbij nog meer.
Op het centraal station van Bratislava is in die 4,5 jaar nog niet veel veranderd. We zien hier de diesellok van de trek-duw-combinatie die tussen Wenen en Bratislava rijdt. De kaarsrechte spoorlijn, waar niet echt hard wordt gereden, wordt momenteel verdubbeld en geëlektrificeerd en lijkt aan Oostenrijkse zijde bijna klaar, aan de Slowaakse zijde lijkt men nog niet eens begonnen.
Spuuglelijke jaren 1980-socialisme-bouw
Ook de trams zijn nog steeds een beetje weggestopt..
Hier zijn nog Tatra'tjes in het wild te zien, zoals hier op lijn 9 in de Obchodná..
Wel zijn ze intussen bezig geweest met het moderniseren van tramhaltes. Nieuwe abri's, nieuwe bordjes, DRIS-panelen. Alleen jammer dat het haltebord precies op de blindengeleidelijn staat
Op Jungmannova kon deze moderne dubbelkops-Skoda-tram worden geplaat.
Het staat al lang op de planning om deze lijn door te trekken naar Janíkov Dvor onderin Petrzalka, er liggen zelfs ruwbouwvoorbereidingen voor een echte metro die er nooit is gekomen, maar aan de bouw is men zo te zien nog steeds niet begonnen.
Vanaf de Starý Most heb je een fraai uitzicht over het kasteel, de binnenstad en de Most SNP..
Ik heb me er prima vermaakt en aan het eind van de middag ging ik weer terug naar Wenen.
Die avond heb ik nog het nodige aan omzwervingen in Wenen gemaakt, en de volgende ochtend moest ik weer vroeg op. Het was tijd om te vertrekken
Dag Wenen, hallo.... Helsinki???
Tsja, voor een heel schappelijk prijsje kon ik dit ommetje maken, en je kent me, ik deins niet terug voor een beetje gekkigheid. Ik had ook om 7 uur 's ochtends rechtstreeks gekund. Of 300+ kunnen betalen. Dit was goedkoper en net zo leuk!
Eens kijken of we nog wat treintjes kunnen zien in Kerava.
Het was hier ruim tien graden kouder maar ik denk wel dat Helsinki een echt vakantiebezoek waard is. Het ligt er mooi bij! En het is op de foto bijna niet te zien, maar
Vanaf 13 kilometer hoogte zien we de veerboten in Helsingborg.
..en daar is grauw en grijs Amsterdam weer.
Ik was echt even toe aan deze break. Ik hoop dat jullie ook een beetje hebben kunnen meegenieten en geïnspireerd zijn, er is een heleboel te zien en te ontdekken daar. Wij danken U weer voor de aandacht en tot snel... dat 9 euro ticket gaat goed gebruikt worden. Het wordt een leuke zomer!