La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door Polaroyd7 »

Deel 2 van de spo(o)rtvakanties waarin ik naar de Oostkantons toe ging, kun je hier vinden.

Net ten zuiden van Reims, in het plaatsje Bezannes, heb je het treinstation Champagne-Ardenne TGV. Het station is gebouwd aan de hogesnelheidslijn LGV Est en het station is aangelegd ter hoogte van de stad Reims om een mogelijkheid te geven voor reizigers op de TGV's op die route om de stad Reims te bereiken. Reims heeft zelf al een station, die ook toevallig door TGV's aangedaan wordt, maar om nu die treinen de hele tijd kop te moeten laten maken daar is wat onpraktisch (dat hebben ze zich intussen op Stuttgart Hbf ook gerealiseerd en op Frankfurt (Main) Hbf nog niet), want je hebt het over doorgaande treinen tussen Strasbourg en Paris. Champagne-Ardenne TGV is dan nog een voorbeeld van hoe het goed geregeld kan: vanaf dit station heb je TER's die vanuit/naar het 'eigenlijke' station naar Reims (toe) rijden èn er is ook nog eens een aansluiting op de tram die eveneens naar het centrum rijdt. Dan heb je voorts aan de LGV Est nog stations die met een vergelijkbare gedachte zijn aangelegd, namelijk Meuse TGV ( - Voie Sacrée) en Lorraine TGV, die respectievelijk Bar-le-Duc + Verdun en Nancy + Metz bedienen, zonder dat ze aan een andere spoorlijn liggen, waarbij je echter aangewezen bent op de bus.

Ik wil op een dag wel eens naar Reims toe, met Laon, Épernay, Château-Thierry en omgeving, maar dat zal niet voor deze tocht zijn. In plaats daarvan heb ik eens aan het begin van het jaar gezocht naar een route die ik met de vouwfiets kon afleggen in een paar dagen, zonder te veel gezeik. De meest voor de hand liggende plek zou dan de Ardennen in België zijn en dat leek me inderdaad ook wel wat. Heuvelachtig, niet tè, en dicht bij huis. Op basis daarvan heb ik een route uitgestippeld die ik per fiets en per OV zou doen in de Oostkantons met Sankt-Vith, Burg-Reuland, Sourbrodt en Eupen met een uitsteker in de Voerstreek en daarna heb ik nog eens een route gemaakt die begint in Bouillon, waarna ik eveneens om-en-om per fiets en OV via Bohan, dwars door de 'vinger van Givet', Chimay, Jeumont en Maubeuge naar Quévy en Mons zou touren. De eerste tocht viel, zoals je hebt kunnen lezen, jammerlijk genoeg grotendeels in het water met het bekende defect aan de fiets, die niet zomaar eventjes op te lossen was bij eender welke fietsenmaker, die het fietsen op een normale manier onmogelijk maakte. Samengevat was het hele achterwiel + naaf afgebroken en om zo'n nieuw wiel te bestellen ben je maanden verder, aangezien het een specifiek formaat wiel is voor zo'n vouwfiets en op het moment van schrijven (eind juli) heb ik nog altijd niks gehoord van een nieuw wiel. Het verraadt in ieder geval dat de tweede tocht, die dan in dit verslag aan bod zou komen, daarmee ook de prullenbak in kon bij gebrek aan een fietsbare fiets. Toch had ik al wat verblijven geboekt en wilde ik ondanks dat toch een manier vinden om de tocht in een zo complete vorm door te laten gaan, al zou ik dat dan wandelend moeten doen. Ik kon zodoende weer terug achter mijn laptop zitten om een alternatief te bedenken voor de stukken die ik anders per fiets gedaan zou hebben.

Met veel passen en meten is de geest in de nieuwe te volgen route ergens toch redelijk hetzelfde gebleven in de basis, zij het met merkbare verschillen: 🇧🇪 Saint-Hubert, Neufchâteau, Rochehaut, Alle, Bohan, 🇫🇷 Les Hautes Rivières, Monthermé, Laifour, Revin, Rocroi, 🇧🇪 Couvin, Philippeville, Mariembourg, Treignes, Nismes, Erquelinnes, 🇫🇷 Jeumont, Maubeuge, 🇧🇪 Quévy. Ik heb daarbij veel mazzel gehad dat ik veel voor mijn doen per voet onoverbrugbare afstanden met het schaars beschikbare OV kon afleggen. De grootste rol van het door kunnen laten gaan van deze tocht is dat ik in het verlengde weekend van Koningsdag doordeweeks in de Belgische Ardennen op pad ben geweest en het is juist doordeweeks dat er nog bruikbare bussen zijn in die streek. Als ik dit op weekenddagen had gedaan, zou ik dit niet eens hebben kunnen doen, want er rijden immers helemaal geen bussen van en naar Bohan, om maar iets te noemen, maar da's zéker niet het enige, zoals je later nog zult merken. Het OV per bus in dit deel van Wallonië is niet echt ingesteld op toerisme, dat merk je.

Met het toevoegen van het segment Treignes/Couvin - Philippeville werd de tocht definitief 'La Fagne-Ardenne', want dat aangepaste segment is immers niet meer in de eigenlijke Ardennen, maar in de Fagne en grappig genoeg heeft dat bij elkaar dezelfde hoeveelheid lettergrepen als 'Champagne-Ardenne' en het allitereert ook nog eens.
Spoiler: show
Hierzie een screendumpje van de route.

Afbeelding
Woensdag 27 april 2022


Het is Koningsdag en dat betekent: een vrije dag van werk en vrij reizen met weekend vrij binnen Nederland. Het is ook nog eens de enige dag van het hele jaar waarop ik in het buitenland op een reguliere werkdag kan reizen, zonder dat ik daar geen vrije dag voor hoef op te nemen. Die mogelijkheid heb ik aangegrepen om te onderzoeken of ik onderweg naar de Ardennen nog wat kleine wensjes in vervulling kon laten gaan die ik alleen doordeweeks kon ritselen. De eerste was om in België wat haltes aan spoorlijn 78 aan te doen die uitsluitend door P-treinen worden aangedaan en de tweede was om wederom in België nog eens in een duikbril te zitten. Lijn 78 wil ik eigenlijk combineren met het noorden van Frankrijk, dus heb ik dat in de koelkast voor volgend jaar gestopt en daarbij is het ook nog eens zo dat ik dat niet op één ticket kan doen aangezien ik daarvoor een enorme omweg moet maken vanuit Nederland. Wat betreft de duikbrillen had ik al via beluxtrains een indruk gekregen waar ze ingezet werden en zo wist ik dat ik hiervoor naar Mechelen moest en dat ligt zalig en route.


1. Je komt aan met de intercity uit Amsterdam in Mechelen, je denkt: poe, da's een modern station, maar dan kijk je nog eens goed rond en loop je naar beneden. Je bent in een bouwput beland en de rest is verouderd.

Afbeelding

2. Wil je naar het centrum, dan moet je door de wat creepy oude gang met de turquoise tegeltjes. Het gaat uiteindelijk allemaal plat, maar in de tussentijd moet je wel de oude bende tolereren.

Afbeelding

3. Het is voor mij alweer best lang geleden sinds ik voor het laatst in Mechelen ben geweest, maar dat zelfs intussen het hele stationsgebouw al tegen de vlakte is gegaan, is voor mij een grote verrassing.

Afbeelding

4. Op één van de sporen in het oude gedeelte staat daar dan de S7 met bestemming Halle, met daarop tweemaal MS86, bij ons allicht beter bekend als duikbril of als sprinter, hoewel je het ook een minion kunt noemen, of 'badeend met snor'. In 2013, op de dagen nadat de Fyra definitief geflopt was, met alle treinstellen van het type V250 aan de kant en de oude 'Benelux' die nog steeds opgeheven was, meen ik me te herinneren gezien te hebben dat er een tijdje tussen Antwerpen en Roosendaal non-stop een paar duikbrillen gereden hebben tot de herintroductie van de intercity Brussel - Nederland.

Afbeelding


De S7 rijdt vanuit Mechelen via Haren (niet in Groningen), Brussel-Luxemburg en Etterbeek naar Halle. Onderweg zie ik nog het verlaten station Machelen (Brabant) liggen aan een zijlijn. Ik stap uit in Brussel-Luxemburg, om over te stappen op de intercity naar Arlon. Ik vond het op zich al grappig dat ik even laat op mijn bestemming kon aankomen als ik of de intercity vanuit Nederland zou uitzitten naar Brussel-Noord, of dat ik in Mechelen op de S7 zou stappen naar Brussel-Luxemburg, beide haltes waar de intercity naar Arlon en Luxemburg stopt...


5. De intercity naar Arlon bestaat bijna uitsluitend uit I11-rijtuigen, op de laatste na, welke I10 is. Dit rijtuig is in het bijzonder omgebouwd tot fietsrijtuig door simpelweg de voorste en achterste banken te verwijderen en wat extra stickers te plakken bij de deuren die reizigers moet attenderen dat ze dáár hun fietsen kwijt kunnen.

Afbeelding


Ik was voornemens in Rochefort-Jemelle uit te stappen om daar dan per bus naar het dorp Rochefort te rijden. Daar heb je een best flink kasteel staan en een toegankelijke grot, maar om dat te combineren met een bezoek aan Saint-Hubert, moest ik me wel aan een bepaald plan houden: het is op één tijdstip doordeweeks in de middag mogelijk om van Rochefort direct naar Saint-Hubert te rijden met buslijn 162b (alleen buiten de vakanties) en als ik de eerste trein van de dag zou nemen, zou dat nèt aan goed uitkomen. Ik heb me alleen thuis verkeken op de tijd en zo heb ik het voor elkaar gekregen om de eerste trein van de dag te missen, een klassiek gevalletje van: je komt aan op het station, je ziet de trein staan, maar de trein rijdt net weg zodra je in de buurt komt. Rochefort zal dus voor een andere keer zijn...


6. Als alternatief voor Rochefort stap ik nu maar uit in Libramont. Voor mijn vervoersbewijs maakt dat niet uit, want ik kan anticiperen door op mijn Rail Pass, of nee, Standard Multi, gewoon een andere bestemming op te schrijven vanaf Noorderkempen.

Afbeelding

7. In Libramont neem ik bus 51 met bestemming Amberloup en deze zal ik nemen tot Saint-Hubert. De bus is vrij klein en deze is bij de eerste halte al vol. Er moet volk staan, maar het is wel voornamelijk ontheemd volk met een enorme lading aan koffers en tassen die toch het grootste deel van de staruimte in de bus inneemt. Het duurt op zichzelf al 5 minuten voordat ze al die rotzooi in Action-tassen en wat allemaal niet in de bus gesjouwd hebben gekregen. Het is eigenlijk een treurige bedoeling. De helft van iedereen aan boord draagt die een mondkapje (op dat moment was dat nog verplicht), maar ondanks diverse stickers die angst in moeten boezemen dat hen een boete van 250 euro boven het hoofd hangt, houdt de chauffeur er zich maar verre van, in zijn steriele plastic cocon. Zijn job is de bus besturen en voor de rest zal 't de beste man een zorg zijn.

Afbeelding


Onderweg naar Saint-Hubert rijden we over de sterk glooiende snelweg, met een omweg wegens werkzaamheden door kleine dorpen waar de bus ook maar net door past.


8. Aan de halte IND (Institut Notre-Dame, voor wie dat zich afvraagt) komt nog een andere bus voorbij gereden in de nieuwe huisstijl van de TEC. Het oogt wat minder oubollig, maar tegelijk is het kenmerkende eraan wel gelijk weg en is het best saai geworden zo.

Afbeelding

9. Een impressie van Saint-Hubert, toch een groter ogend oord dan ik dacht en dat zonder treinstation dat een beetje op loopafstand ligt.

Afbeelding

10. Aan de Place de la Libération bevindt zich het busstation dat naar dat plein vernoemd is. Hier staat bus 51 die de terugrit voorziet naar Libramont.

Afbeelding


Saint-Hubert is een betrekkelijk grote plaats en ook al is het busvervoer in Wallonië vaak om van te zuchten van ontreddering, hier kun je toch met enige moeite eens per twee uur raken vanuit Libramont. Je zou het niet zeggen, maar het oord heeft wel degelijk een treinstation, specifiek Poix-St-Hubert, waarbij Poix het buurtschap is waar het station in ligt. Veel stelt het station niet voor, want er stopt slechts eens per twee uur een trein en Saint-Hubert zelf ligt bijna zeven kilometer verderop en dat is behoorlijk ver weg - ongeveer de afstand tussen Zandvoort en Overveen.

Om het gat van bijna zeven kilometer tussen het station en de stad te overbruggen, is er een stadsbus in het leven geroepen met lijnnummer 5, maar het enige praktische probleem van deze bus is dat deze bus zelden (goed) aansluit op de trein. Het probleem is dat de trein eens per twee uur rijdt en hoewel opvallend genoeg de bus zelf óók vaak eens per twee uur rijdt, moet je je dan nog inbeelden dat de bus dan aankomt en vertrekt op precies het uur waarop de trein juist niet rijdt... Je vraagt dus als gemeente om een stadsbus te laten rijden die nota bene Poix Gare als eindbestemming heeft en dan kunnen passagiers die niet eens normaal gebruiken voor waar je denkt dat je de bus voor zou gebruiken: een aansluiting trein-bus! Zulke aansluitingen bestaan hier niet in Wallonië, zeker niet meer sinds de NMVB opgehouden is met bestaan.

Er was ooit wel eens een poging gedaan om de trein-bus-aansluitingen die er dan toch waren een beetje te coördineren en dat heette ARIBUS: een systeem die buschauffeurs aan een treinstation moest instrueren om nog even te wachten met vertrekken omdat de trein vertraagd was o.i.d., maar ik heb het idee dat dat in de praktijk niet zo wordt nageleefd...


11. Een schematische weergave van de aansluitingen tussen bus 5 en de treinen die stoppen in Poix-St-Hubert. De grafiek heeft één groene lijn die eigenlijk groengeel zijn moet, maar voor de rest moet je alleen begrijpen dat de tijden die aangegeven zijn onder "Bus 5 > Poix Gare" aankomsttijden zijn.

Afbeelding


Ik wil in een masochistische bui, ter illustratie van de 'uitdagingen' van deze buslijn, deze hopeloosheid in de praktijk meemaken en ik neem de bus die volgens dienstregeling één minuut vertrek van de L-trein naar Libramont aankomt op station Poix-St-Hubert en dat is de bus die om 15:39 vertrekt van Place de la Libération, met aankomst 15:53 te Poix Gare. De bus is helemaal leeg (geen verrassing). De Mobib-lezer heeft geen zin in mijn kaart, maar de chauffeur is begripvol en ik mag gaan zitten.


12. Wat een rare posters toch in de bus.

Afbeelding


Wat ik merk is dat de chauffeur de vaart er goed in heeft zitten. Ook is het rustig op het heuvelachtige parcours en we komen - en hier ben ik wel verrast over - vier minuten te vroeg aan op station Poix-St-Hubert, alsof het toch eens de bedoeling is dat de bus moet aansluiten op de trein en zo kan ik dan tóch de 'onmogelijke' aansluiting halen van -1 minuut, zeker?


13. De aansluiting op Poix-St-Hubert zelf is niet makkelijk: het station is gewoonweg een onbeduidende stopplaats (als de trein maar eens per twee uur rijdt mag je dat gerust stellen) met lage perrons van grint. Eén spoor/perron is buiten dienst gesteld door werkzaamheden en voor mij is het alleen het verkeerde perron dat buiten dienst is, want het is het perron dat aan de kant staat van het stationsgebouw en daarmee ook de bushalte. Er is geen brug of tunnel, dus zal ik nog een omweg moeten maken langs de spoorwegovergang die gelukkig nog open is. Ik haal hoe dan ook de trein en ik kom zo twee uur eerder aan dan gedacht in Libramont.

Afbeelding


Mijn verblijf is in Longlier, of moet ik zeggen Neufchâteau? Het treinstation Neufchâteau ligt in Longlier, terwijl Neufchâteau weer twee kilometer verderop ligt. Vroeger heette dit treinstation ook gewoonweg Longlier, maar het lijkt erop dat NeufchIateau wat prominenter wilde zijn op de spoorkaart. Hoe dan ook: ook hier rijdt slechts eens per twee uur een trein en grappig genoeg rijdt de trein die me vanuit 'Poix' naar Libramont gebracht heeft na een halte van zo'n tien minuten verder als L-trein naar Arlon. Een overstapvrije verbinding dus en dat heeft mijn vermoeden gevoed dat er een hele rits is aan L-treinen die opgeknipt zijn, maar steeds een stukje verder rijden totdat ze in theorie zelfs het halve land hebben kunnen doorkruisen. Vroeger had je ook echt treinen die vanuit bijvoorbeeld de kust helemaal naar Arlon reden met zowat overal een halte.


14. De Desiro die me van Poix-St-Hubert naar Neufchâteau heeft gebracht.

Afbeelding

15. Het stationsgebouw van Neufchâteau.

Afbeelding

16. Het vroegere stationsgebouw en het gebouw van de 'marchandises' (goederen, afgebeeld) verraden nog de vroegere naam.

Afbeelding

17. Ik kan bij mijn verblijf een fiets lenen om eventjes heen en terug naar het centrum te gaan en zo wordt deze tocht dan toch nog ergens een mini-fietstochtje...

Afbeelding

18. Ooit stond op deze plek een enorm kastelencomplex, maar op van een paar afbeeldingen van oude kaarten waar dit complex op staat, een stuk stadsmuur die is gereconstrueerd met stenen die hier zijn opgegraven en dit kleine bouwwerkje na is er eigenlijk niet veel over van het ooit grote complex.

Afbeelding

19. Een stuk gereconstrueerde stadsmuur.

Afbeelding

20. In Neufchâteau is een meertje en dat meertje heeft een klein zandstrand...

Afbeelding

21. Na het tochtje ga ik nog eventjes wat treintjes kijken en valt het me op dat er een knaap op een bankje in zo'n maffe glazen abri met rond dak zit (niet weergegeven), die daar meer dan vijf uur zou blijven zitten, zielsalleen... Het is pas bij de één-na-laatste trein van de dag dat die eens de trein in stapt en verdwijnt.

Afbeelding

22. Een kijkje vanaf mijn verblijf op het treinstation. Hier is de laatste trein van de dag te zien die naar Libramont vertrekt, al betrekkelijk vroeg.

Afbeelding


Donderdag 28 april


De volgende dag ga ik weer een stuk België ontdekken waar ik nog nooit geweest ben: het betreft het gebied langs de rivier de Semois, ten westen van Bouillon. De bestemming voor vandaag is Bohan, het laatste oord tot aan de Franse grens, langs de Semois.

Ik heb Bohan gekozen als bestemming omdat het een mooi oord is, met een betaalbaar verblijf (vriendelijke reminder dat het bestaat: via de eigen website 10 euro goedkoper dan via Airbnb), maar ik heb het vooral gekozen omdat het vanuit een OV-perspectief een interessant oord is: het is het eindpunt van buslijn 43 die Bohan verbindt met het busstation van Menuchênet. De bus volgt hierbij allerlei dorpen langs de Semois, wat het een erg mooie busroute maakt. De bus rijdt uitsluitend doordeweeks en zelfs dan maar iets van drie of vier keer per dag; eens in de ochtend en de rest ruim verspreid in de middag. Dat deze bus zo weinig en infrequent rijdt is kenmerkend voor de regio. Als er bussen rijden, dan rijden ze vaak alleen doordeweeks of uitzonderlijk een keer of twee op een zaterdag. Notabele uitzondering is lijn 8 die tussen Libramont, Bertrix en Bouillon eens per uur rijdt. Ik ben hoe dan ook blij dat het vandaag donderdag is, want op een zaterdag had ik hier zonder fiets niks kunnen beginnen naar Bohan. Zelfs met (vouw!)fiets zou het ook een behoorlijke opgave geweest zijn, maar het zou in een lange dag nog wel te doen geweest zijn met Bouillon als beginpunt.

Ik ben overigens al eens in Bouillon geweest, toen nog met een Franse online gereserveerde 'belbus' (lijn TAD 11) die me voor maar 1 euro vanuit Sedan daarnaartoe bracht, hoewel die bus vandaag de dag niet meer rijdt wegens 'corona'.

Voor Bohan hoef ik alleen niet naar Bouillon te rijden: vanuit Libramont neem ik weliswaar de bus naar Bouillon, maar stap ik over in Menuchênet, een onbeduidend plaatsje dat alleen bekend is omdat er een TEC-depot zit, dat is ingericht als busstation. Vanaf daar heb ik dan bus 43, als die op dat moment rijdt.

Met drie bussen op een dag is het een beetje een uitdaging om er iets van een gaaf plan van te maken waarop er nog een beetje gebalanceerd wordt tussen doorstappen en ook kunnen genieten van de omgeving, maar los van lijn 43 zijn er ook nog wat andere buslijnen die lokale buurtschappen langs de route bedienen, zoals Vresse en Alle. Die rijden weliswaar ook niet vaak, maar met veel moeite en een beetje fantasie kan ik er tussen Alle, Vresse en Membre een gammele één-à-tweeuursdienst van maken in de loop van de middag en dat is voor mij genoeg mentale rust om er een prima tocht van maken met genoeg reserves als ik toch langer zou doen op een wandelroute. Dat kan ook, omdat de laatste reguliere bus 43 vanuit Menuchênet al om 13:48 vertrekt op een donderdag (op een woensdag pas om 14:48), maar er zijn ook twee busparen die vanuit Vresse vertrekken, waardoor de feitelijk laatste bus van de dag op lijn 43 naar Bohan pas om 17:26 vertrekt uit Vresse (maar alleen op werkdagen uitgezonderd woensdagen). Het is bijna niet te volgen, en om het nog een klein slagje ingewikkelder te maken heb je vanaf Vresse een half uur na de laatste bus ook nog buslijn 9 die helemaal vanuit Beauraing, bij Dinant in de buurt, via Gedinne en Vresse, naar Bohan toe rijdt, eveneens doordeweeks, zelfs op woensdag op het zelfde vertrekuur.

Zoals genoemd, om de tocht naar Bohan toch een beetje interessant te maken, ga ik niet in één ruk naar Bohan toe, maar stap ik onderweg nog uit om wat te gaan wandelen, om later op een andere bushalte langs de route weer op te stappen. Eerst maar eens in Libramont zien te komen en dat is te doen met de tweeuurlijkse L-trein vanuit Arlon die me in Libramont afzet.

23. Het is half negen, ik sta op het perron van station Neufchâteau en er komt een bus voorbij gereden met het lijnnummer 413 en de exotische eindbestemming Bastogne, die zometeen de halte Longlier Gare zal passeren. Jawel, Longlier, niet Neufchâteau, want dát zou pas verwarrend zijn, zeg...

Afbeelding

24. Op station Libramont zie ik een wachthokje staan waar waarschijnlijk al een geruime tijd niemand geweest is...

Afbeelding

De overstap in Libramont is niet echt efficiënt, met meer dan een half uur, maar ja, ergens is het ook logisch omdat die vertrektijden zijn gebaseerd op de aankomsttijden van de intercity's en dan maken die suffe L-treinen met dat paupervervoer niet meer uit. Het is wel genoeg om even op het station een half stokbrood met kip en saus te halen voor ontbijt.

Bus 8 komt op tijd aan de halte, maar we vertrekken met +5 terwijl de aansluiting te Menuchênet op de bus van lijn 43 slechts 3 minuten bedraagt. Met de TEC weet je het maar nooit en dus is het maar afwachten geblazen. De bus is redelijk gevuld, maar gaandeweg wordt het wat rustiger. We maken onderweg meer vertraging door omleidingen en zo naderen we Menuchênet met een vertraging van 10 minuten. Ik ga er eigenlijk al van uit dat de bus naar Bohan al vertrokken is, maar ik kan dat maar niet geloven: waarom zou je zo'n bus niet laten wachten als die maar drie keer op een dag rijdt (met de volgende die pas na vier uur vertrekt) terwijl die toch naar 'the middle of nowhere' rijdt zonder aansluitingen of wat dan ook?


25. Mijn gebrek aan geloof in zo'n slechte dienstverlening bleek terecht, want bus 43 stond daadwerkelijk nog steeds te wachten op Menuchênet Dépôt TEC, quai 1. Ik bedank de chauffeur van de volgende bus dat 'ie gewacht heeft, maar de chauffeur doet het af als 'het is normaal hier!'.

Afbeelding

26. Een rondje om het 'busstation' van Menuchênet...

Afbeelding

27. Ik vraag me af of er ooit een boete van 250 euro is uitgedeeld als de chauffeur in een steriele cocon zit waar die beslist niet uit mag komen en waar passagiers ook niet kunnen komen aangezien ze allemaal achterin moeten instappen. Ik zou het ook niet verwonderlijk vinden als er een gebrek aan controleurs is in deze streek. In deze bus ben ik hoe dan ook de enige reiziger.

Afbeelding

28. Stilaan wordt het landschap meer glooiend.

Afbeelding

29. In Rochehaut stap ik uit, om vanaf hier een wandeling langs de rivier de Semois te beginnen tot aan het dorpje Alle, waar ik weer op een bus verwacht te stappen.

Afbeelding

30. Instant vakantiegevoelens.

Afbeelding

31. Het eerste deel van de wandeling naar Alle is afdalen naar Frahan, het dorpje dat dat links in beeld in de meander van de Semois ligt. Terwijl ik op zoek ben naar een pad die me daar naar beneden leidt, kom ik de tegenbus tegen van lijn 43 die weer naar Menuchênet rijdt.

Afbeelding

32. Eens beneden heb je een brug waar je de Semois kan oversteken om in Frahan te raken. Op veel kaartenapplicaties kun je dit pad en deze brug niet terugvinden, maar deze bestaan wel degelijk. Bovenin in beeld ligt Rochehaut. Merk ook het 'zeegras' op.

Afbeelding

33. En zo begint het stappen...

Afbeelding

34. Op een gegeven moment loop ik denk ik wat verkeerd en wordt de 'route' wat onbegaanbaar, waardoor ik soms mij, met de handen in de aarde, een weg de semi-steile heuvel op moet banen.

Afbeelding


Met ruim drie kwartier over op de vertrektijd van mijn voorziene bus 43 kom ik aan in Alle. Ik drink daar wat aan een bar die ook kajaktochten organiseert, zo een beetje dé lokale bezigheid bij uitstek. De ene keer dat ik met school naar de Ardennen ben geweest, gingen we ook een dagje kajakken, maar dat was eerder over de rivier de Ourthe (bij het dorp Barvaux bij Durbuy), nog zo'n kenmerkende Belgische rivier, naast de Sambre en de Schelde.


35. Als bus 43 Alle nadert, maakt deze een lus in het centrum, waardoor ik de bus vanaf deze plek twee keer tegenkom en deze dus ook eens aan de 'verkeerde kant van de weg' kon vastleggen.

Afbeelding

36. Een ritje met de old school Ardenner bus...

Afbeelding

37. Ik verlaat de bus niet in Bohan, maar in Membre, het dorp dat vlak naast Bohan ligt. Bus 43 vervolgt zijn weg naar Bohan.

Afbeelding

38. Ook hier heb ik weer de tegenbus in beeld gekregen, dit keer een wat moderner model.

Afbeelding

39. Membre is ook wel een interessant oord, omdat hier, net als in Bohan trouwens, nog restanten liggen van een spoorwegbrug die tijdens de Tweede Wereldoorlog deels opgeblazen is, maar nooit hersteld is geweest. De brug biedt toegang tot een spoortunnel die de meander afsnijdt om uit te komen in Bohan, op een andere spoorbrug, die ook deels opgeblazen is en nooit hersteld. Wat schetste mijn verwondering echter: er waren werkzaamheden aan de gang aan die brug aan de kant van Membre, met een verbindingsstuk dat is aanglegd tussen de twee pilaren van de brug, over de rivier heen. Er zijn dus plannen om die tunnel weer in gebruik te nemen, maar dan voor fietsers. Dat zou voor mij ook veel gescheeld hebben, want nu moet ik toch echt die heuvel beklimmen en de meander volgen om in Bohan uit te komen. De brug was op dat moment nog niet toegankelijk, dus kwam ik daar te vroeg aan om er gebruik van te kunnen maken. Het heropenen van oude spoortunnels lijkt wel een recent dingetje te zijn in België, omdat in de buurt van Dalhem (in de buurt van Visé, aan de Nederlandse grens) er ook onlangs een oude spoortunnel geopend is voor fietsers.

Afbeelding

40. Bovenop de brug in Membre, met zicht op de Semois.

Afbeelding

41. Na een relatief lange beklimming en afdaling nader ik tegen vier uur Bohan. Tijd genoeg om vast in te checken en nog wat rond te banjeren en te eten.

Afbeelding

42. Het eindpunt van bus 43: Bohan Eglise.

Afbeelding

43. De vertrektijden op doordeweekse school- en vakantiedagen. Op zaterdag en zon- en feestdagen uiteraard geen dienst.

Afbeelding

44. Aan de Semois, onder de bloesems die stilaan hun bladeren kwijtraken.

Afbeelding

45. Is toch jammer dat hier niet meer OV naartoe komt, dat had wellicht dit een interessanter oord gemaakt.

Afbeelding

46. Maagtherapie.

Afbeelding

47. Na het avondeten een aanvullend wandelingetje nog dan...

Afbeelding


Vrijdag 29 april


Vandaag begeef ik me van de Ardennen naar de Fagne, een nabijgelegen streek die vaak in één adem wordt genoemd met de Famenne. Vanuit Bohan is het het idee dat ik de "Vinger van Givet" doorkruis, dwars door Frankrijk dus, om zo weer in België uit te komen. De route zou dan zijn dat ik nog een stukje de Semois blijf volgen tot de plek waar deze in Frankrijk uitmondt in de Maas. Daarna volg ik de Maas stroomafwaarts tot aan Revin, waar ik dan afbuig richting de vestingstad Rocroi en verder richting het noorden naar Couvin in België, het beginpunt van de NMBS-diesellijn (S64) naar Charleroi-Sud.

Met de oorspronkelijke route die via Chimay en Cerfontaine liep, zou ik nu tot Rocroi rijden en de dag daarna tot Charleroi, maar dat is nu te voet een voor mijn doen erg zware tocht, want er zitten te grote gaten in het OV-aanbod die wandelend alleen niet comfortabel te overbruggen zijn met wat ik van plan ben en dan heb ik het in het bijzonder over het segment Rocroi - Chimay - Cerfontaine - Walcourt. Er zijn geen bussen tussen Rocroi en Chimay of Couvin, en lopend ben je tenminste 15,5 kilometer onderweg naar de eerste bushalte waar op een zaterdag nog íets komt. Vanuit Couvin naar Chimay gaan is ook al een beste gok met een moeilijk infrequente bus 60/1 die maar een paar keer rijdt op een zaterdag. Vanuit Chimay heb je bus 109a die rijdt van Chimay naar Charleroi (da's die bus die doordeweeks een eerste rit heeft met het zeer onzalig vroege vertrektijd 03:47 aan Chimay Gare en aankomst 05:18 in Charleroi-Sud!), maar voor les Lacs de l'Eau d'Heure bij Cerfontaine moet je ermee tot het buurtschap Rance rijden, waarna je je maar een weg mag marcheren van meer dan 20 kilometer langs Froidchapelle, Cerfontaine en die meren naar Walcourt of Philippeville, hoewel je in Cerfontaine met wat mazzel nog bus 132a kunt meepikken die vanaf daar naar Walcourt of Philippeville rijdt.

Zodoende komt het deel met Chimay te vervallen en rij ik op deze vrijdag meteen naar Philippeville, vanaf waar ik dan de volgende dag in de buurt bij de 'vinger' blijf.

Door de vinger van Givet loopt wel een spoorlijn, die van Charleville-Mézières naar Givet, maar die loopt precies in het midden van die vinger waardoor je nog steeds grote afstanden hebt van van de grens tot die spoorlijn. Wat vanaf Bohan, waarvandaan geen bussen rijden naar Frankrijk, mijn plan redt, is de toevallige ontdekking in de planner van Fluo (zo wordt het OV-netwerk in de regio Grand-Est genoemd) dat er een reguliere lijnbus bestaat met lijnnummer 13, die rijdt vanuit Les Hautes Rivières (een oord dat op zo'n 6 à 7 kilometer wandelen van Bohan ligt) naar Monthermé en Charleville-Mézières. Ook deze bus rijdt niet bijster vaak, maar de vertrektijden zijn wat verspreider en deze bus rijdt ook zelfs op zaterdag, wat voor mij vrij bizar is, omdat ik Wallonië gewend ben. Er is een bus naar Monthermé en Charleville-Mézières om 9:15, met de volgende bus die pas om omstreeks 13:15 pas gaat, wat voor mij te laat is, maar 9:15 is eigenlijk ook te vroeg voor mij, want voor 7 kilometer ben ik toch wel iets langer dan twee uur onderweg op rustig tempo en dat ook nog eens over een weg die voor auto's bedoeld is en beslist niet voor voetgangers. Er zal vast wel een mooiere route zijn, die weliswaar meer tot klimmen noopt, maar dan zou ik nóg langer onderweg zijn en dat is met mijn afkeer voor heel vroeg opstaan niet wenselijk. Ik kan gelukkig vanaf het verblijf na het ontbijt een lift krijgen naar Les Hautes Rivières, wat eventjes tussendoor gedaan kan worden.

Met een gezonde marge kom ik aan bij de bushalte 'Place', zoals er wel meerdere van zijn in Franstalig gebied, net als 'Poste', 'Gare', 'Eglise' en wat nog meer straten, pleinen en wegen met onder meer Général De Gaulle, Louis Pasteur, Jean Jaurès, François Mitterand, Aristide Briand, Maréchal Foch, Henri Poincaré etc. in de naam.


48. De spierwitte RDTA-bus die een inrichting heeft van een touringcar komt op tijd aan en langzaam geleidelijk vult de bus zich langzaam. Het ritje kostte me 2 euro.

Afbeelding

49. Een autocar, waarbij natuurlijk de klok rechtsboven niet klopt en de stoelen vlak boven de achteruitgang ingeklapt zijn.

Afbeelding

50. Een bushalte onderweg, ergens in Frankrijk.

Afbeelding

51. Onderweg steken we de Semois meermaals over.

Afbeelding

52. In Monthermé stap ik uit aan de Quai Aristide Briand om vanaf hier door Monthermé te wandelen. Hier is de bus nog te zien terwijl die zijn tocht voortzet richting het treinstation en verder naar Charleville-Mézières.

Afbeelding

53. Saluutjes, bewolkt Monthermé.

Afbeelding

54. Iemand zin in traplopen?

Afbeelding


Ik wilde gaan wandelen naar het treinstation, vanaf waar ik dan een trein wilde nemen richting Revin, maar ik heb me verkeken op de dienstregeling: in tegenstelling tot wat ik vernomen heb in de PDF-dienstregeling rijden er minder treinen op het moment, waardoor ik een trein die ik voorzien heb om 10:52, niet kan nemen omdat die simpelweg niet rijdt... Dat heeft als gevolg dat ik nu naar het volgende station kan gaan lopen vanuit Monthermé.


55, 56. Lopen vanaf Monthermé is overigens geen straf, omdat ik daarbij getrouw de Maas kan volgen, omringd door groen, door slaperige dorpjes, terwijl het ook nog eens droog is, ook al is het sterk bewolkt en is de lucht plaatselijk grijs.

Afbeelding

Afbeelding

57, 58. Terwijl ik de rivier volg, volg ik tegelijk de dieselspoorlijn die tijdens de wandeling er grotendeels maar verlaten bij ligt. De hele lijn is in een periode van meerdere jaren op de schop gegaan, waardoor er volgens mij vaker treinvervangende bussen hebben gereden dan treinen. Het is vanaf hier dat het wandelen wat tegen gaat vallen omdat ik nu letterlijk langs de bij wijlen drukke weg moet gaan lopen. Er is wel een apart fietspad aan de andere kant van het water, maar daar raak je niet zomaar en als je daar bent kun je ook niet zomaar even naar een nabijgelegen treinstation toe bij gebrek aan een brug...

Afbeelding

Afbeelding

59. Ik passeer het station van Deville, waar ik de eerste trein tegemoet kom die Charleville-Mézières als bestemming heeft.

Afbeelding

60. Het stationsgebouw is een typisch gebouw met twee verdiepingen en blauwe deuren, dat al jaren niet meer toegankelijk is.

Afbeelding

61, 62. Van binnen is het stationsgebouw net een tijdcapsule, want het interieur is ongeroerd gelaten, met alle vroegere stickers, posters en apparatuur. Vandalen hebben ze hier dus niet te vrezen. Wie kent nog La Carte Kiwi, bijvoorbeeld? Ik heb er nog nooit van gehoord, maar dat is ook nog van voor mijn generatie.

Afbeelding

Afbeelding

63. Ik loop nog een stuk verder en onderweg komt er nog een trein voorbij richting Givet. Die trein gaat naar Revin, waar ik zijn moet, maar ik wil erg graag toch uitkomen in het dorp Laifour.

Afbeelding


Dat ik naar Laifour toe wil is niet omdat ik wandelend langs Madagascar wil lopen, maar eerder omdat er een bekend fotopunt is vanop een brug, met blik op een spoorbrug die vanaf daar goed zichtbaar is, vlak na het treinstation gelegen, met een meander van de Maas als achtergrond. Ik zal er flink voor door moeten stappen om er een trein op vast te kunnen leggen (bij grote voorkeur natuurlijk een trein met Charleville-Mézières als eindbestemming zodat ik weer minder lang hoef te wachten op een trein naar Revin), maar dat lukt wonderwel.


64. Het verschil in onderhoud.

Afbeelding

65. Je dacht zeker dat ik met Madagascar een grapje maakte?

Afbeelding

66. Fotopunt vanop de autobrug die soort-van parallel loopt met de spoorbrug, te Laifour. Eigenlijk ben ik er niet zo tevreden mee, maar ja, ik had maar één kans en ik kwam er al betrekkelijk laat aangemarcheerd en als er dan een scherpe trein op staat vind ik het ergens ook wel weer prima.

Afbeelding

67. Op naar het treinstation dan maar, daarvoor zal ik naar beneden moeten lopen.

Afbeelding

68. Het treinstation van Laifour. Eigenlijk niet meer dan een stopplaats.

Afbeelding

69. De overweg, vlak voor het station, met het oude spoorwachtershuis, of hoe heet zoiets hier?

Afbeelding

70. In een wachthokje, of moet ik zeggen, zo'n kooi, hangt zo'n oud model telefoon waarmee de geduldig wachtende reiziger inlichtingen kan opvragen, maar het ding ziet er zo oud uit dat ik me afvraag of het nog wel werkt...

Afbeelding


Eenmaal terug in Laifour, aan het treinstation, vind ik, net als in Deville, geen kaartautomaat terug en ik heb wel een kaartje nodig. Met het beperkte bereik hier kan ik via de alom verafschuwde SNCF Connect app een kaartje ontfutselen, maar daarmee is de inspanning nog niet voorbij: ik lijk eerst op het verkeerde perron te staan, omdat er allemaal afzettingen staan aan het perron en omdat de app aangeeft dat ik aan de kant moet staan voor de treinen die naar Charleville-Mézières toe rijden. Een groepje mensen die hier in de buurt werken, die op dat moment pauze houdt, vertellen me dat dat niet klopt en dat de trein wel degelijk aan het 'juiste' perron vertrekt, wat inderdaad het geval is. Daarom: neem de informatie in die apps niet altijd serieus, ze kloppen wel eens niet. Ik bleef echter mijn twijfels houden, dus bleef ik maar posten aan de spoorwegovergang, om voor het geval dat snel te kunnen oversteken, maar hoe dan ook kon ik de trein na een spurtje gewoon halen.


71. De FrankensTER die me zonet in Revin heeft afgezet.

Afbeelding

72. Ik heb mijn verwelkoming alvast binnen in Revin.

Afbeelding

73. Het stationsgebouw. Ik had hier de indruk dat het loket hier niet permanent gesloten was en dat blijkt ook te kloppen, zij het dat de openingstijden nogal... raar zijn. Op de site van de SNCF valt te lezen dat het loket maandag tot en met vrijdag en op zondag gesloten is, maar het zou opeens wel open zijn op zaterdagen van 09:45 tot 17:15. Waarom zou dit alleen op zaterdag open zijn??

Afbeelding

74. Voor het centrum moet je van de ene naar de andere meander lopen. Onderweg daar naartoe komt er een bus voorbij. Alle streeklijnen hier van RDTA zijn saai wit, alvast een goede indicator voor mij, aangezien ik over een paar uur uiteindelijk ook zo'n bus moet hebben.

Afbeelding

75. Als je eenmaal aan de andere kant bent heb je nog een blik op een spoorbrug waar op dat moment nog een trein over zou moeten rijden. Dat bleek het geval en zo legde ik die ook nog maar eens vast.

Afbeelding

76. In Revin heb ik meer dan een uur voordat mijn bus naar Rocroi vertrekt en zo wandel ik nog even wat rond.

Afbeelding

77. 't Is echt geen verkeerde streek hier.

Afbeelding

78. Voldoende bankjes aan het water, prima temperatuur...

Afbeelding

79. Gammel ogende vakwerkhuizen, ook die tref je aan in Revin.

Afbeelding

80. Terwijl ik hier rondloop ontdek ik dat je hier zo'n scheepstunnel hebt die van die plezierboten onder het centrum door sluizen... ik heb zoiets nog niet eerder gezien, maar het blijkt dat je in Frankrijk er nog wel meer van hebt.

Afbeelding

81. Vlakbij de bushalte waar ik op de bus ga stappen (Quai Camille Desmoulins, overigens de enige halte waar ik op Street View duidelijk een abri zag staan, want zoals zo vaak is het hier een ramp om de precieze locatie van bushaltes te vinden), werd er druk gepetanquet, of gejeu-de-bould, wat zou het zijn?

Afbeelding


Tijd om naar Rocroi te gaan, een vestingstad van Vauban in de regio waar ik nog niet geweest ben. Heel makkelijk raak je er alleen niet: er is geen spoorlijn er naartoe en het ligt op 8 kilometer van de spoorlijn die er wel ligt. Ook ligt het dan nog eens 14 kilometer van Couvin, waar ik weer op de trein kan stappen. Wat schetst echter mijn verbazing: er rijdt rond het einde van de middag (om 16:00) een reguliere lijnbus met het niet zo reguliere lijnnummer 2610 van Revin naar Rocroi en die tijd is voor mij eigenlijk erg gunstig, en daarover zometeen meer. 2610 is de enige lijn met vier getallen terwijl alle andere streekbussen er maar twee hebben, zoals 04 (die ook nog vanuit Charleville-Mézières naar Rocroi toe rijdt), 13 (die ik vanochtend genomen heb) en 27.


82. Bus 2610 met eindbestemming Rocroi komt de bushalte aan de Quai Camille Desmoulins tegemoet. Het kaartje kostte wederom 2 euro.

Afbeelding

83. De bus kronkelt zich een weg door Revin heen om daarna de hoogte op te zoeken richting Rocroi. Daar komen we op tijd aan en daar kan ik een uur de tijd nemen om de vesting te verkennen.

Afbeelding

84. Vauban-land, of Teletubbieland.

Afbeelding

85. Na aankomst gaan de bussen weer terug naar hun depot.

Afbeelding

86. Even een impressie: Rocroi (hier gespeld als Rocroy) is inderdaad zo'n sterrenstad. In het midden heb je een plein, maar dat plein was op dat moment een bouwput.

Afbeelding

In Rocroi zit ik na aankomst eigenlijk vast in Frankrijk betreft aansluitend vervoer, want er is verder geen bus vanaf hier meer die rijdt naar waar dan ook en dan moet ik ook nog eens naar België. In de wijde omtrek is er geen grensoverschrijdend vervoer vanuit Frankrijk naar dat gekke stuk België tussen Dinant en Erquelinnes waar je bijna niemand over hoort. Het enige grensoverschrijdende vervoer in de wijde omtrek is de redelijk vaak rijdende lijn 154a die tussen Givet en Dinant rijdt en lijn 422 die als een soort van als reguliere lijnbus verklede schoolbus een keer per dag (doordeweeks uiteraard) het dorpje Doische verbindt met Beauraing, terwijl die door Givet heen loopt, maar aan beide heb ikin de praktijk niets. Als ik deze tocht nog per fiets kon doen, had ik nu in Rocroi overnacht, maar nu moet ik echt verder naar tenminste Couvin, aangezien het morgen zaterdag is en er dan simpelweg nauwelijks bussen meer rijden in België waar ik wat mee kan vanuit de richting Rocroi. Voor vandaag, op deze vrijdag, heb ik nog mazzel, want ik kom er achter dat ongeveer anderhalf uur na aankomst in Rocroi vanuit een Belgisch grensdorp er zowaar nog een bus rijdt naar Couvin en dat dorp is maar drie kilometer verwijderd van Rocroi. Het betreft een bus met het eveneens onooglijke lijnnummer 59/1 die om 17:56 de halte Petit-Chapelle Douane aandoet. Het zal wel volkomen toevallig zijn, maar zo vormen 2610 en 59/1 toch grappig genoeg een voor mij praktische, nuttige aansluiting...


87. Na een kalme wandeling kom ik ruim op tijd aan bij die bushalte, Petit-Chapelle Douane. Hier valt het een en ander te lezen over hoe hier vroeger volop gesmokkeld werd.

Afbeelding

88. Ik heb nog best wel wat tijd over en ik besluit nog even een halte terug te komen, met de ergens toch wel grappige naam Petit-Chapelle Eglise. Alsof je nog eens een kerk gaat bouwen bij waar al een kleine kapel staat.

Afbeelding

89. De aansluitende bus 59/1, toevallig van hetzelfde model als die op lijn 2610 in Frankrijk. Het is eigenlijk allemaal nèt even te toevallig, allemaal... En toch: deze dingen worden in deze streek ook op de TEC-expresslijnen gebruikt, dus ook hier is het interieur ingericht alsof het een touringcar is.

Afbeelding

90. Aankomst in Couvin, aan de halte Grand' Place. 't Is immers la place en om nou de hele tijd 'grande place' uit te moeten kramen is irritant, dus hebben ze 't maar stelselmatig afgekort door de -e eraf te slopen en te vervangen door een apostrophe om er toch een zekere hint aan te geven dat ze niet helemaal gek zijn.

Afbeelding


Ik ben nog nooit in Couvin geweest en ook nog nooit op lijn 134 (Couvin - Mariembourg). Ik ben wel eerder op de spoorlijn 132 geweest (Charleroi - Mariembourg - Treignes), maar die heb ik vanuit Charleroi nooit verder genomen dan Walcourt. Ik heb iets langer dan een uur overstap in Couvin voordat de volgende trein richting Charleroi vertrekt om 19:40. Dat geeft me de gelegenheid om het stadje eens te gaan verkennen en het moet gezegd, het is eigenlijk toch een mooi oord waarvan ik me afvraag waarom ik dit nog niet eerder heb ontdekt.


91, 92. Een paar impressies van Couvin.

Afbeelding

Afbeelding

93. Station Couvin is nogal veranderd ten opzichte van de foto's die ik ervan gezien heb. De perrons zijn ietsje opgehoogd, er is een heus georganiseerd busstation verrezen, maar wat wel hetzelfde is gebleven is die gekke ondergespoten wagon die er aan het begin van het perron geparkeerd staat.

Afbeelding

94. Daar staat de trein die zometeen als S64 (64 is grappig genoeg het dubbele van 32 in het lijnnummer 132) naar Charleroi zal gaan rijden.

Afbeelding

95. In Philippeville is mijn verblijf, dus stap ik hier uit. Het treinstation ligt wat afgelegen ten opzichte van het centrum, maar ja, als je toch uit Couvin komt, kom je uiteindelijk toch bij het treinstation, als je tenminste de expressbus E86 niet neemt, die alles behalve bij het treinstation komt.

Afbeelding

96. Het station is apart ingericht: er is maar één doorgaand spoor, maar er zijn twee perrons aangelegd langs dat ene spoor, die 120 meter van elkaar verwijderd liggen. Tussen die 120 meter ligt een wissel die maakt dat aan één perron er eigenlijk twee sporen liggen, waarbij dat tweede spoor alleen als doorgangsspoor dient. Het lijkt als een vage vorm van een bajonetligging, maar dan met een wissel in het midden in plaats van een overweg. Hoe dit in de praktijk werkt: de trein uit Couvin komt aan in Philippeville, maar deze mag pas verder nadat de trein uit Charleroi aangekomen is in Philippeville èn voorlangs gekruist is. Wie dit verzonnen heeft...

Afbeelding

97. Zodoende: de trein naar Couvin is geweest en nu kan de trein naar Charleroi zijn reis vervolgen...

Afbeelding

98. Er is kermis in Philippeville en ik ga voor 't eerst eens wat proeven uit de Libanese keuken, waar ik tot dan praktisch helemaal niets van af wist. Ik weet nooit zo goed bij gerechten met van die pannenkoekjes/broodjes wat je nou eigenlijk ermee aanmoet. Moet je alles er op mikken, vouwen en happen, of moet je dit gewoonweg los eten? Voor mij nog altijd een raadsel.

Afbeelding


Zaterdag 30 april


Vandaag doe ik bijna het tegenovergestelde van gisteren: doorkruis ik de Fagne in België, maar ik eindig voor de verandering eens in Frankrijk. Met de fiets was het idee dat ik zou overnachten in Chimay en dat ik van daaruit zou touren langs les Lacs de l'Eau d'Heure, maar zoals ik eerder beschreef heb ik daarvan afgezien en ga ik nu maar eens wat anders exotisch doen.


99. In de ochtend word ik wakker met een hoop getrommel in de verte. Nadat ik heb uitgecheckt zie ik gelijk waar dat vandaan komt: er is een parade aan de gang wat hier de Marche Notre-Dame de Roly heet, een fenomeen dat voorkomt in meerdere steden en dorpen in deze streek en gezamenlijk als werelderfgoed zijn aangemerkt. Deze parades hebben een religieus karakter, daar deze bonte stoet de kerk binnen loopt en binnen die kerk ook gewoon blijven spelen...

Afbeelding

100. Tijd om de bus te nemen. Het centrale busstation in Philippeville ligt aan de Rue du Moulin, met de naam 'Centre'. Een paar jaar terug was het busstation nog aan de Rue de la Reine (en werd dat ook zo genoemd), maar aangezien dat maar één krap eenrichtingsstraatje was, was dat met congestie ongetwijfeld een drama. Apart genoeg staat er nog steeds een TEC SELF aan de Rue de la Reine terwijl de meeste bussen toch echt in 'Centre' stoppen.

Afbeelding

101. Daar heb je weer zo'n Iribus-geval, ditmaal op een lijn in het hogere tariefsegment. Ik zal deze expressbuslijn E86 nemen tot aan het nabijgelegen Mariembourg.

Afbeelding

102. Waalse gewestwegen...

Afbeelding

103. De bus stopt aan de bushalte Mariembourg Chez l'Fagne, aan een drukke provinciale weg ten zuiden van het centrum.

Afbeelding

104, 105. Mariembourg heeft, een beetje net als Philippeville, een duidelijk herkenbaar centrum, met een groot open ruimte in het midden terwijl alle huizen, kerken en andere gebouwen in een cirkel of vierkant om dat centrum heen zijn gebouwd, zodat het er uitziet als een soort van spinennweb.

Afbeelding

Afbeelding

106, 107. Ten noorden van het centrum heb je het treinstation, wat het contrast met de ligging van de bushalte die bediend wordt door de expressbus nog groter maakt. De bushaltebordjes die aan het treinstation stonden, zijn weggehaald, maar één is gebleven met een mededeling erop dat de bussen hier niet meer zullen stoppen.

Afbeelding

Afbeelding

108. Het stationsgebouw ziet er nog wel degelijk uit, hoewel de perrons zelf er nog onveranderd ontoegankelijk uit zien. Net als in Philippeville heb je één perron dat gebruikt wordt voor reizigers, maar het is dat dat perron is opgedeeld in twee zones, waardoor de treinen naar Couvin altijd iets verderop stoppen dan de treinen naar Charleroi, zodat ze de wissel kunnen nemen om om de andere stilstaande trein heen te kunnen slalommen.

Afbeelding

109. Pas op: zeer Waals straatbeeld.

Afbeelding


In Mariembourg ben ik - natuurlijk - maar voor één ding, namelijk de CFV3V (Chemin de Fer Vapeur 3 Vallées), die een museumspoorlijn uitbaat tussen Mariembourg en Treignes, op een paar kilometer van de Franse grens. Voor 15 euro kun je heen en terug rijden op die route in een oud motorstel die vroeger voor de NMBS gereden heeft. Voor vertrek kun je je begeven tussen diverserlei materieel van weleer. Wel vind ik het jammer dat je er niet makkelijk raakt vanaf het treinstation. Er staat geen enkele aanwijzing aan dat treinstation dat hier verderop een spoorwegmuseum staat met dito museumlijn, tenzij je vanuit Charleroi verder rijdt naar Couvin, want dan rij je er vlak langs...


110. Een impressie van wat er zoal op het terrein van CFV3V staat in Mariembourg.

Afbeelding

111. Deze 4407 zal ons naar Treignes brengen, een dieselmotorstel zoals die vroeger rondreden. Ik heb die tot dan toe alleen maar gezien op foto's.

Afbeelding

112. Dit interieur lijkt heel veel op dat vroegere interieur in de 'rode' klassiekjes, waar ik ook nog nooit in heb gezeten (al heb ik die wel gezien). De meeste ramen waren beslagen.

Afbeelding

113. Aankomst in Treignes. Links staat weer een ander motorstel (4608), van een ander type.

Afbeelding

114. Een kiekje in de cabine...

Afbeelding

115. Treignes ligt zo goed als aan de Franse grens, wat waarschijnlijk maakt dat het stationsgebouw zo enorm is.

Afbeelding


In Treignes kun je een kijkje nemen in het lokale spoorwegmuseum, alhoewel ik die voor een andere keer bewaar en weer met de volgende trein terug ga omdat ik nog wat andere plannen heb met de TEC. Vanaf Treignes heb je ook bussen, ook naar Couvin, maar op zaterdag is de laatste bus al op het moment dat ik in de trein van de CFV3V zit (nog in de ochtend). Niet dat ik überhaupt met die bus terug wilde, maar het zegt vast wel wat van de situatie in Wallonië.


116. Een impressie van het eigenlijke dorp Treignes.

Afbeelding

117. Op de weg terug vertrekken we wat later omdat de trein wat technische malheur heeft. Het is nogal warm en dat heeft zijn invloed op het materieel (oververhitting). Met een kwartier rollen we dan weer terug naar Mariembourg, maar ik stap vroegtijdig uit aan de halte Nismes.

Afbeelding

118. Het vroegere stationsgebouw van Nismes.

Afbeelding

119, 120, 121. Nismes is ook wel een verborgen pareltje die je ook per 'trein' kunt doen, maar ook per bus.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

122. Ik ben van plan om in Nismes na een korte wandeling weer op expressbus E86 te stappen voor de weg naar boven. De bus rijdt niet naar Charleroi, maar naar Namur, wat nogal een omweg inhoudt. Doordeweeks is het een degelijke gecadanceerde dienstregeling, op zaterdag heb je die ook, zij het met een een onverklaarbaar gat van zeven (!) uur tussen tien voor acht in de ochtend en tien voor drie in de middag.

Afbeelding

123. Meer. Van. Hetzelfde.

Afbeelding


We rijden weer over die maffe snelweg op foto 102, weer langs Couvin, Mariembourg en Philippeville, om uiteindelijk na Philippeville af te buigen van de spoorlijn en zuidoostwaarts te rijden. Ik zal niet helemaal naar Namur rijden, maar ik stap in plaats daarvan al uit in het mondaine Florennes, gewoon omdat het kan, maar eerder omdat vanaf hier er een bus rijdt naar Charleroi, zij het met een overstap van meer dan een uur.


124. Florennes heeft een heus busstation (Gare d'Autobus), maar Expressbus E86 stopt niet aan dat busstation. In plaats van daar, stopt die aan de Place de la Chapelle, wat meer ervoor zorgt dat de bus een doorlopende route volgt zonder dat die steeds zich op dat busstation moet omkeren en zich een weg moet wurmen door het oord, wat al moet suggereren dat de locatie van dat busstation nogal onhandig is. Hier heb je een beeld van dat busstation. Het is echt zo'n busstation zoals je die in Wallonië op wel meerdere plaatsen kan (of kon, intussen) aantreffen, zoals in Tournai, maar ook in Eupen, tot voor kort, hoewel daar de perrons loodrecht onder het saaie, rechthoekige dak waren geplaatst. Dit is echt een busstation zoals je ze niet wilt tegenkomen: geen bankjes, een lading aan bordjes waaraan voor het grootste deel gewoon geen bussen komen voor het grootste deel van de dag en waar je eerder een onveilig gevoel krijgt door de loze ruimte eromheen.

Afbeelding

125. Wat wel dan weer vet aan dit busstation is: het oude stationsgebouw, die statigheid uitstraalt en de suggestie opwekt dat hier inderdaad vroeger treinen reden.

Afbeelding

126. In Florennes is ook al een kermis aan de gang (in Philippeville ook al), maar voor de rest is er niks te beleven. Wel interessant is dat er een kasteel is die niet toegankelijk is en dat er een heus busstation is waar de expressbus helemaal niet stopt.

Afbeelding

127. Ik eet even een klein chocolade taartje bij de lokale pattisier (waarom ook niet) en daarna spring ik op de eens per twee uur rijdende bus naar Charleroi.

Afbeelding

128. NON!

Afbeelding


Charleroi-Sud is een enorme bouwput. De trams rijden geen rondjes meer, maar beginnen dan wel eindigen in Villette of Tirou en de bussen stoppen ook op twee verschillende plekken aan het treinstation. Ik kom aan op het oostelijke deel van het gespleten busstation en het is er vrij onoverzichtelijk met mensen die op kluitjes staan, ver van de busperrons vandaan, die met z'n allen staan aan de kant waar allerlei afval is gedumpt langs de stoep.


129. Snel hier vandaan: van de S64 (de dieseltrein naar Couvin) naar de S63 die de elektrische dienst naar Erquelinnes omvat. Beide treinen vertrekken van hetzelfde perron en het contrast is wel lekker groot zo. Soms willen er ook nog wel eens dieseltreintjes naar Erquelinnes toe rijden.

Afbeelding


Het is alweer best wat jaren geleden dat ik voor de laatste keer over lijn 130A heb gereden. De eerste keer dat ik dat deed reed ik naar Thuin en wandelde ik van daaruit langs de Samber, via Hourpes dus, naar Landelies. Nu zal ik eens de hele rit doen naar Erquelinnes toe en toch voelt het na Thuin allemaal nog alsof het nieuw is.


130, 131. Ik wilde oorspronkelijk helemaal naar Erquelinnes rijden om van daaruit te wandelen naar het Franse Jeumont, welke precies aan de andere kant van de grens ligt (waar ook een tijdje terug nog een klein komisch grensconflict was) om onderweg maar eens wat naar eten te zoeken, maar ik kreeg van mijn verblijf een eettip die eerder in de buurt van het station van Erquelinnes-Village lag. Aangezien de trein maar eens in de twee uur rijdt zou ik na het eten het laatste stukje naar Erquelinnes zelf maar nog moeten bewandelen, maar dat zou een zorg voor later zijn.

Afbeelding

Afbeelding

132, 133. De eettent in kwestie in Erquelinnes, met een oude Zwitserse bus die er vlak voor staat opgesteld waarin je kunt eten.

Afbeelding

Afbeelding

134. Nadien volgt een wandeling, wederom langs de Samber, naar Jeumont, waar ik al vrij vlot na aankomst het bed in duik. Morgen is het zondag en is de rit naar huis nog lang.

Afbeelding


Zondag 1 mei


Vandaag wil ik over een beetje exotische route naar huis toe, namelijk via Quévy. Dat kan op zich redelijk door vanuit Aulnoye-Aymeries te de trein te nemen naar Mons (die dan weer niet in Quévy stopt), zolang die nog rijdt althans, maar ik heb daar geen trek in omdat ik echt op station Quévy een kijkje wil nemen. Ik heb gelezen dat er bussen zijn die rijden van Maubeuge naar Feignies, een dorpje dat op een paar kilometer van de Belgische grens ligt en mijn idee is dan ook om van Jeumont naar Maubeuge te rijden per bus om daar over te stappen op een andere bus naar Feignies. Zogezegd begeef ik me naar een bushalte in Jeumont om een stadsbus af te wachten met Maubeuge als bestemming, alleen: er kwam geen bus. Toen de bus na vijf minuten na vertrek nog niet aangekomen was werd het me te verdacht en besloot ik maar om de trein te nemen naar Maubeuge, die niet veel later ook zou vertrekken. De trein stond al aan het perron en op tijd kom ik ermee in Maubeuge aan.


135. Het stationsgebouw is nog altijd in een prima staat, zelfs na de renovatie.

Afbeelding

136. Zondagse stilte.

Afbeelding

137. Aangekomen in Maubeuge, tijd om hier mijn geluk maar te beproeven. Rechts in beeld staat voor mij een verrassing: hadden ze juist niet die corail-rijtuigen uit dienst gedaan voor de TER hier in Hauts de France? Wat doet dit hier dan? Dit wordt dan schijnbaar nog steeds ingezet. Dat ga ik onthouden.

Afbeelding

138. Aan het perron staat nog altijd de Belgische intercity urenlang niks te doen. De inefficiëntie zelve. Ik wacht het moment af waarop de S63 doorgetrokken wordt naar Maubeuge.

Afbeelding

139. Je komt de perrontunnel uit en och, waar ben je beland?

Afbeelding

140. Tja, wat moet je van het stationsgebouw zeggen? Het is een markant ding, alsof het van binnen een soort van ufo moet voorstellen of zo.

Afbeelding

Het is verdacht rustig aan het busstation in Maubeuge. Er zijn geen bussen, er zijn geen reizigers, er is geen leven. Zouden de bussen staken of zo? Ik ben verwacht, maar ik kom er, na wat te hebben rondgevraagd achter, dat omdat het vandaag 1 mei is, de dag van de arbeid, dat er gewoon helemaal niks rijdt vandaag. De dienstregeling mag dan wel zeggen dat er op zondag bussen rijden, maar dat maakt niet uit, want het is 1 mei en dus moet het werk neergelegd worden in de socialistische traditie. Het is echt gaar. Het houdt in dat ik nu uren langer mag gaan lopen naar Feignes, om daarna vanuit Feignes nog eens naar Quévy te stappen, mede omdat bus 41 die van Maubeuge naar Mons rijdt, überhaupt niet op zondag rijdt. Treurig!

Zo krijg ik wel de kans om langs de spoorlijn te wandelen die dus maar door twee passagierstreinparen wordt bereden, op zoek naar misschien wat relieken van wat ooit eens was.


141, 142. Eén zo'n reliek is de plek waar vroeger het treinstation van Feignies gelegen heeft. De naam van de nabijgelegen bushalte herinnert daar bijvoorbeeld aan (Gare SNCF), terwijl hier toch echt decennia niks meer stopt of gereden heeft. Ik vind dat soort dingen toch best bezwaarlijk omdat ze voor de nietsvermoedende reiziger suggereren dat je hier op de trein kan stappen, terwijl dat toch echt niet kan, hier.

Afbeelding

Afbeelding

143. Na een tochtje door het plaatselijke bos, wat voor de Fransen de favoriete stortplaats is voor hun afval, nader ik de Belgische grens, welke kilometerslang bijna dwars door deze weg heen loopt.

Afbeelding

144. Eindelijk ben ik dan in Aulnois, waar het eerste treinstation ligt dat nog wel gebruikt wordt door reizigerstreinen: Quévy. Aulnois is niet bepaald het dorp Quévy ligt, maar voor het station wordt liever Quévy gebruikt om verwarringen met het Franse Aulnoye-Aymeries te voorkomen (Aulnois en Aulnoye worden in het Frans praktisch hetzelfde uitgesproken).

Afbeelding

145. Het front van het oude stationsgebouw, dat natuurlijk helemaal dichtgetimmerd is. Links in beeld is overigens (zij het wat matig) het verstopte kopspoor A te zien.

Afbeelding


Ondanks dat Quévy niet meer wordt aangedaan door de weinige internationale treinen die (nog!) over deze lijn rijden, rijdt hier toch elk uur een lokale trein naar Mons en verder. Sinds een paar jaar rijden deze treinen ook in het weekend, wat deze tocht in de eerste plaats mogelijk maakt. Dit station, dat ooit toch eens een belangrijke plek was met leven, is nu een rustige plek met een enorm gebouw dat natuurlijk helemaal dichtgetimmerd is. Wel hebben ze hier een halve poging gedaan om het perron een beetje op te knappen, maar het lijkt toch eerder op een poging om het ergste te 'repareren'. Het wat afgelegen doodlopende spoor A hebben ze dan weer met rust gelaten.


146. Ik ben in Quévy op het moment dat de intercity vanuit Aulnoye-Aymeries naar Mons toe rijdt, om weer te geven wat hier zou hebben kunnen zijn, als ze die trein hier toch zouden laten halteren, terwijl de trein natuurlijk op een redelijk rustig tempo het station doorrijdt. Dit beeld zal waarschijnlijk volgend jaar alweer verleden tijd zijn, ik heb immers gehoord dat deze verbinding vanaf volgend dienstregelingsjaar komt te vervallen.

Afbeelding

147. Nadat ik die trein vastgelegd heb, is het tijd om hier op te bokken en snel naar huis te gaan, maar echt snel gaat het niet omdat de aansluiting op de trein naar Brussel nogal lang is, ook al staat de trein allang aan het perron.

Afbeelding

148. Vibes van de jaren '80 in Genly.

Afbeelding


De tocht naar Nederland is geschiedenisloos, wat maakt dat dit het einde is van deze doldwaze tocht in de buurlanden (ja, ook Frankrijk, als je die landsgrens die we delen met Sint-Maarten meetelt). Genoeg moois te zien in de buurt, met als les dat het OV een drama kan zijn en voor een drama kan zorgen als je niet heel goed voorbereid bent en je je weg er niet door kent, maar da's ergens ook wel het avontuur in den vreemde. Al met al is het wel een mooie route die je zeker eens tenminste ten dele gedaan moet hebben.

Hiermee komt een einde aan de tochten die ik in het voorjaar heb gemaakt, in Nederland en België (en stukjes Luxemburg en Frankrijk). Daarna volgen de tochten die verder weg liggen en op het moment van schrijven moet ik eigenlijk alle beelden nog backuppen, dus dat zegt al veel over hoe veel zin en tijd ik daarvoor gehad heb. Hoe dan ook, dank voor het lezen dan wel scrollen dan wel openen van deze pagina en tot de volgende.

Het volgende deel waarop ik een tochtje maak met regionale treinen door Nedersilezië in Polen staat hier.
Laatst gewijzigd door Polaroyd7 op do 11 aug 2022, 23:14, 2 keer totaal gewijzigd.
Etienne
Donateur
Berichten: 7907
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door Etienne »

Weer zo'n verslag als we gewend zijn van jou _O_ _O_
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
en-es
Berichten: 4413
Lid geworden op: zo 11 dec 2016, 14:11

Re: La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door en-es »

Mooie reportage en foto's!
waldo79
Berichten: 7602
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door waldo79 »

Verrassend :Y
Chrysa
Berichten: 7987
Lid geworden op: za 21 mei 2016, 21:12

Re: La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door Chrysa »

Wat een verslag, en wat een kutplanning weer. _O- *O*

Respect, ik doe het je niet na, hoewel ik nu wel die kant op wil...
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39114
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door Daniel »

Hoe krijg je het steeds voor elkaar om die planning in de soep te laten lopen inderdaad :p Leuk weer verder hoor.
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Gebruikersavatar
Cookie
Oud-beheerder OVNL
Berichten: 1671
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 17:06

Re: La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door Cookie »

Interessante route weer, leuk om te lezen :pos:
umbusko
Donateur
Berichten: 5284
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door umbusko »

Wat een geweldig verslag, ik heb weer genoten! Ik ken die contreien helemaal niet, maar ik krijg er nu wel heel veel zin van om ook eens een keer die kant op te gaan. Het ziet er allemaal prachtig uit. :D

Heb je wellicht zin om wat foto's bij te dragen aan de wiki trouwens? Met name sommige foto's van lijn 43 zijn spectaculair, en zouden op de wiki niet misstaan. :Y
Gebruikersavatar
Willem
Berichten: 135
Lid geworden op: za 17 apr 2010, 17:40

Re: La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door Willem »

Wat ik bij de IC tussen Brussel en Luxemburg nooit snap is dat de treinen de relatief belangrijke plaats Neufchateau overslaan om vervolgens wel in het onbelangrijke Marbehan te stoppen.
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: La Fagne-Ardenne, wat een spo(o)rtvakantie had moeten zijn [148f]

Bericht door ZO6176 »

Een prachtig verslag. Ik zou zelf helemaal gek worden van die rare onlogische frequenties maar dat maakt het ook wel avontuurlijk.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten