Langs Donau en Moldau: Over heuvels en kastelen (deel 1b) [100 foto's]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
umbusko
Donateur
Berichten: 5284
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Langs Donau en Moldau: Over heuvels en kastelen (deel 1b) [100 foto's]

Bericht door umbusko »

Welkom terug, het kaartje van de reizen uit deel 1a is inmiddels aangevuld met de reizen uit deel 1b.

In deel 1a van het verslag zijn we na een wandeling van het station via het kasteel en langs het dorpshuis geëindigd op een uitzichtpunt boven het dorp Plavecké Podhradie. We hebben nu vier uur de tijd om de omgeving te verkennen en de laatste trein terug te halen.

De bossen van Plavecký Hrad
1. Nadat de trein naar Bratislava vertrokken is, zet ik mijn verkenningstocht richting de burcht voort. In eerste instantie gaat alles goed. Ik kom opeens weer op een asfaltweg uit met een parkeerplaats, waar luie mensen die de burcht willen bezoeken hun auto kwijt kunnen. Daarvandaan loopt weer een pad het bos in. Een bordje "hrad" (burcht) bewijst dat ik goed zit.
Afbeelding

2. Ik passeer een wegwijzer "Plavecký Hrad 379 m", waarbij ik enigszins afgeleid word door een groepje mensen die herrie maken bij een kampvuurtje, en volg het blauwe pad door het bos.
Afbeelding

3. Even later hoor ik water stromen en... wat een geluk, een waterbron! :D Het is 25 graden, ik ben mijn waterfles in Bratislava vergeten, ik ben net een heuvel opgeklommen: kortom, ik voel me net alsof ik een oase in de woestijn heb ontdekt. Ik kan weliswaar niet dichtbij genoeg komen om een slok te nemen zonder daarbij ook natte voeten te halen, maar ook daar is een oplossing voor. Het is haast te mooi om waar te zijn, maar naast het bronnetje staan twee mokjes. Ik twijfel nog even, want wie heeft voor mij uit die mok gedronken, is het wel veilig, corona (!!?), maar natuurlijk overwint de dorst. Ik veeg een van de mokjes zo goed en kwaad als ik kan schoon en gok het er maar op. Het water is heerlijk koel. Ik moet me inhouden om niet teveel te drinken.
Afbeelding

4. Was ik in het sprookjesbos geweest, dan was ik nu misschien wel in een kikker veranderd, maar bij nadere inspectie lijk ik nog gewoon mezelf gebleven. Het bronnetje blijkt zich hier nog maar recent te bevinden. Jaroslav, Dezider en Eva, bedankt, jullie hebben mijn dag gered!
Afbeelding

5. Terwijl ik verder loop door het bos kom ik plots een informatiebord tegen over de Kelten, die hier al lang geleden een fort hadden op de heuvel Pohanská, al lang voor de burcht dus. Van de late IJzertijd tot aan de eerste eeuw na Christus werd de heuvel op verschillende momenten en met verschillende intensiteiten als verdedigingswerk gebruikt, volgens het bord. Overigens namen die Kelten het niet zo nauw met het verbod op vlinders vangen, bloemen plukken en afval dumpen: ze lieten overal in de omgeving hun keramiek achter. :mrgreen:
Afbeelding

6. Het bos is prachtig om doorheen te wandelen. Het is een enorme oase aan rust. De vogels houden zich rustig op deze warme middag, af en toe zoemt er een insect. Maar... is het niet té rustig? Ik ben al een tijdje niemand meer tegengekomen, wat toch wel vreemd is op een route tussen de parkeerplaats en de burcht. En sinds die wegwijzer heb ik nu toch zeker al wel een stuk meer dan 379 meter afgelegd? Mijn ergste vermoedens blijken bewaarheid als ik in een boom het woord "hrad" gekerfd zie staan, met een pijl die terugwijst naar waar ik vandaan kom. :mrgreen: Ik ben helemaal verkeerd gelopen.
Afbeelding

En dan begint het me langzaam te dagen... Die wegwijzers geven nooit afstanden aan, maar alleen tijdsduur en hoogtemeters. Hoogtemeters! Dat zijn we in Nederland niet gewend. Het bordje "Plavecký Hrad 379 m" gaf niet aan dat ik er bijna was, nee, het gaf aan dat ik er was! :') Een blik op de kaart op mijn telefoon bevestigt die gedachte: ik had bij die wegwijzer niet rechtdoor moeten gaan, maar het brede pad moeten verlaten en dan was ik er meteen geweest. Achteraf gezien had ik dat natuurlijk moeten weten. Welke wegwijzer geeft nou aan dat je nog 379 meter te gaan hebt? :')

7. Spoorzoeken in het bos. Dierensporen gaan me beter af dan mensenpaadjes. :mrgreen:
Afbeelding

Wat nu? Ik consulteer nog maar eens mijn kaart. Apps als "Apple Kaarten" of "Google Maps" zijn buiten de stad niet zo handig, want de meeste wandelpaden staan er niet op. Maar de gratis app maps.me kan me zeer bekoren: daar staat ieder wandelpad en iedere bezienswaardigheid op. Op grote schaal kun je alles zien, maar zodra je inzoomt zal de app je vragen om de kaart van het betreffende gebied te downloaden, die je vervolgens offline kunt raadplegen. Het verschilt een beetje per land hoe groot zo'n gebied is: Nederland bestaat bijvoorbeeld uit 24 kaarten maar heel Slowakije slechts uit 8 kaarten (en Hongarije zelfs maar uit 3). Enig geluk heb ik nog, want laat ik nu net de kaart van het juiste Slowaakse gebied gedownload hebben.

8. t/m 10. Ik probeer een planning te maken die me een paar dingen in de omgeving laat zien en zorgt dat ik op tijd terug ben voor de trein. Verderop in het bos zouden zich de ruïnes van een klooster en een monument moeten bevinden, die heuvel waar de Kelten zaten ligt ook in de buurt en als ik dan op het einde de burcht bezoek heb ik een mooi rondje gemaakt en is het programma perfect gevuld. En dus loop ik verder door het bos en stuit ik inderdaad op de ruïnes van een voormalig klooster.
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Later zal ik een informatiebord tegenkomen met onder meer wat wetenswaardigheden over het bewuste klooster. Het centrale element van dit klooster was een gotisch kerkje uit de 14de eeuw, exact oost-west georiënteerd. Rond die tijd moet hier een kleine nederzetting hebben gelegen. Zowel in de 16de als in de 18de eeuw werden er stukken aan het gebouw bijgebouwd. Op een legerkaart uit de 18de eeuw staat op deze plek een kruis weergegeven, wat suggereert dat het klooster nog actief was. Het is onduidelijk wanneer het in onbruik is geraakt, maar in de 20ste eeuw is er een kleine landverschuiving geweest. In 1967 werd het klooster nader onderzocht door een archeoloog, die waarschijnlijk verantwoordelijk is voor al deze informatie. Tegenwoordig wordt het gebouw niet onderhouden, maar overgelaten aan de elementen om geleidelijk te vervallen.

11. + 12. Het leuke aan bezienswaardigheden in maps.me is dat je weet dát ze er zijn, maar niet hoe ze er precies uitzien. Een stuk verder in het bos stuit ik inderdaad op het monument dat beschreven is als "Božie muky pod Pohanskou". Ik weet dat "Boh" God betekent, en "pod Pohanskou" onder Pohanská - die heuvel van de Kelten -, maar heb geen idee wat "muky" zijn en ben dus ook stomverbaasd als ik midden in het bos een religieuze pilaar aantref. Inmiddels weet ik wat "Božie muky" letterlijk betekent: Gods kwellingen. Blijkbaar, zo leert Wikipedia mij, is dit de aanduiding voor pilaren met een nis en daarin een schildering, beeldje of reliëf dat een deel van de lijdensweg van Christus toont. Deze pilaren waren in Slowakije populair van de 15de t/m de 19de eeuw en zijn qua functie vergelijkbaar met onze kapelletjes. In het Duits heten ze Bildstock, Breitpfeiler of Betsaüle.
Afbeelding
Afbeelding

Terwijl ik hier zo naast die pilaar sta, denk ik: dit lijkt me een ideale verstopplek voor een Geocache. Dus ik haal mijn telefoon tevoorschijn en probeer te bekijken of er inderdaad één in de buurt ligt. Een domme zet van mij: door het beroerde bereik laadt de site nauwelijks, maar hij zuigt wel mijn batterij snel leeg. En ik zie weliswaar een geocache in de omgeving, maar de GPS van mijn telefoon krijgt de juiste nauwkeurigheid niet te pakken en ik weet dus niet wat nou precies de plek is waar ik moet zoeken. Ik realiseer me dat het geen zin heeft en dat ik mijn telefoon nodig heb voor de kaart.
Op die kaart staat een pad omhoog getekend, naar de heuvel Pohanská. Die beroemde heuvel van de Kelten wil ik wel eens zien! Het pad zou ergens tussen het klooster en de pilaar moeten beginnen. Het enige probleem: er is geen pad te bekennen. Ik struin een paar keer op en neer en als ik een koppel van twee dertigers tegenkom dat ook aan het rondstruinen is, spreek ik ze aan en vraag ik ze of ze ook op zoek zijn hoe ze Pohanská kunnen bereiken. Nee, dat zijn ze niet, ze twijfelen alleen een beetje over hun route. Ze zoeken even met me mee, maar helaas kunnen zij mij ook niet helpen.

13. Het koppel gaat voort en ondertussen zit ik met de handen in het haar. Er staan twee paden naar Pohanská ingetekend, waarmee ik een prachtig rondje zou kunnen maken om bij de burcht uit te komen. Maar pad 1 kan ik niet vinden. Het alternatief is om een flink stuk terug te lopen en dan over pad 2 op en neer te gaan naar de heuvel, maar ik kan me ook niet herinneren pad 2 gezien te hebben. Op mijn kaart zie ik dat pad 1 precies zou moeten beginnen waar ik nu sta. Met wat fantasie kan ik me wel inbeelden waar dat pad heen zou moeten gaan: recht de steile heuvel op. En dus besluit ik - misschien wel mijn slechtste actie van de dag - pad of geen pad, om gewoon de heuvel op te klimmen. Ik kan de rand zien, zo ver kan het toch niet zijn? En dus ga ik op handen en voeten omhoog.
Afbeelding

14. Hoe verder ik kom, hoe slechter ik mijn plan vind, maar hoe minder zin ik heb om de steile heuvel die ik op aan het klauteren ben weer af te klimmen. Dat wordt trouwens ook steeds lastiger, omhoog is het inmiddels minder steil dan omlaag. Ik begin toch wel wat te twijfelen. Wat nu als ik nergens uitkom? Kan ik altijd nog de weg terug vinden? Was dit een grote stommiteit? Ik tel mijn zegeningen als ik opeens loodrecht op een bospaadje terechtkom.
Afbeelding

15. Ja, dit is omiskenbaar een pad! (Ik bereikte dit pad van links.)
Afbeelding

16. Even een waarschuwing: doe mij niet na! Ik ben me er bewust van dat het gevaarlijk kan zijn als je in het bos het pad verlaat, en als ik niet had geweten dat er zo ver westelijk geen beren zaten had ik het zeker niet gedaan. Nu ik weer een pad gevonden heb, ben ik dan ook absoluut niet meer van plan om het te verlaten. Het uitzicht tussen de bomen door bevestigt wat mijn spieren me ook vertellen: dat was best een steile helling, ik zit al behoorlijk hoog.
Afbeelding

17. En opeens... verdwijnt het bos en bevind ik me bovenop de heuvel, waar ook een gezinnetje zit te kamperen. :shock: Dat stelt me gerust: als zij hier boven gekomen zijn, kom ik ook zeker op een normale manier weer beneden. :mrgreen: Het is gelukt! Ik ben boven!
Afbeelding

18. + 19. Ik ben totaal gedesoriënteerd door mijn wandeling in het bos, maar herken Plavecké Podhradie, op een andere plek dan ik het verwacht had. Dat huis met die twee torentjes naast het station is wel een perfect herkenningspunt zeg, dat kan niet missen.
Afbeelding
Afbeelding

20. En nu ik weet waar ik kijken moet, zie ik tussen de bomen ook het kasteel van Plavecké Podhradie liggen. En dan te bedenken dat ik daar bijna 2 uur geleden nog stond! Het station en kasteel bevinden zich op 210 meter hoogte, de burcht op 379 meter en de heuvel op 495 meter. Ik heb dus echt wel flink wat hoogtemeters gemaakt. Omdat het natuurlijk wel OVNL blijft, heb ik speciaal voor jullie ook een bus op de foto gezet. (A) Rechtsboven naast de weg zie je een klein stukje spoorlijn, het station bevindt zich uit beeld, rechts net boven het midden.
Afbeelding

21. Ik geniet even van het uitzicht en vervolg dan mijn weg over het pad. Het pad loopt namelijk door, over de heuvel, en gaat aan de andere kant weer omlaag. Op de kaart staat ook nog dat hier vestingwerken zouden moeten zijn, maar ik denk toch echt dat die met de Kelten vergaan zijn want ik zie ze niet. Tenzij de heuvel zelf het vestingwerk is. In het bos zie ik prachtige paddenstoelen.
Afbeelding

22. Blijf. Op. Het. Pad. Even heb ik daar nog moeite mee, als het pad een knik maakt en ik niet zeker weet of wat ik voor het pad aanzie ook het pad is. Gelukkig is het even verderop weer onmiskenbaar duidelijk. Er is niks gebeurd en toch heb ik mijn lesje geleerd: vandaag verlaat ik het pad niet meer.
Afbeelding

23. + 24. Nu ik op de terugweg ben, kan ik echt weer genieten van het bos.
Afbeelding
Afbeelding

25. Maar dat neemt niet weg dat ik goed moet blijven opletten. Het pad volgen, dat lijkt te doen...
Afbeelding

26. ... maar als je niet oplet en aan de zijkant afdwaalt. :X
Afbeelding

27. Ik ben nog altijd benieuwd waar dit pad me heen gaat brengen. Totdat ik opeens op een bekende plek uitkom: bij het informatiebord over de heuvel Pohanská en de Kelten van foto 5. _O- Krijg nou wat. Ik vroeg me al af waarom dat bord daar zo plompverloren stond. Dat er ook een pad begon, had ik compleet gemist.
Afbeelding

28. Misschien heeft dat er iets mee te maken dat het pad achter deze omgevallen boom begint (die ook op de vorige foto staat, aan de rechterkant).
Afbeelding

29. Ha, vanaf hier naar de burcht moet me wel lukken. Ik kom opnieuw langs het bronnetje, waar ik opnieuw mijn dorst les. Ik verwonder mij wederom over de twee mokjes. Het mokje waar ik opnieuw mijn water mee drink heeft een Tsjechoslowaaks keramiekstempel. Niet zo oud als de potten van de Kelten, maar wel ouder dan ik. :mrgreen:
Afbeelding

30. Dit keer neem ik bij de wegwijzer wel de juiste afslag, en al snel zie ik de burcht boven mijn hoofd opdoemen. Het is niet meer dan één minuut lopen vanaf de wegwijzer. Ik voel me extra dom. :')
Afbeelding

31. + 32. Nog voor de eerste poort heb je al een prachtig uitzicht over de omgeving! Let op het kasteel links en het huis met de twee torentjes in het midden. ;)
Afbeelding
Afbeelding

33. Hoog tijd om de burcht te betreden. En wat schetst mijn verbazing: terwijl ik de burcht in wil gaan komt net het koppel de burcht uit waar ik in de buurt van het klooster mee gesproken heb. We herkennen elkaar onmiddellijk en ze willen meteen weten of ik Pohanská nog heb bereikt. Als ik ze mijn belevenissen vertel, vinden ze het een prachtig verhaal dat ik zomaar tegen die heuvel opgeklommen ben, en als ik ze de foto's van het uitzicht laat zien, voegen ze meteen een nieuwe bestemming aan hun plannen voor de volgende wandeling in de omgeving toe.
Afbeelding

34. Zie je de kanonnen al staan?
Afbeelding

35. Het spoor waar we op uitkijken is het laatste stukje van lijn 112, waar geen treinen meer rijden wegens de slechte staat van het spoor: het spoor van Plavecké Podhradie (links) naar Plavecký Mikuláš (rechts).
Afbeelding

36. De burcht bestaat uit meerdere omwallingen. De binnenste omwalling wordt gerestaureerd. Vraag me niet hoe je een ruïne dient te restaureren; niets wijst erop dat men er een volledige muur van probeert te maken. :mrgreen: Overigens vind ik het vreemd dat deze mannen werken, want het is nog altijd 1 september, een feestdag.
Afbeelding

37. Het is een imposant bouwwerk en bij foto 34 moest je ze zelf nog inbeelden, maar hier zijn ook daadwerkelijk kanonnen te zien.
Afbeelding

38. + 39. Nog eens zicht op het dorp, maar nu een stukje hoger. En nóg een stukje hoger. Ik zou dit kasteel niet graag willen moeten belegeren. In toeristische steden zou je voor een dergelijk uitzicht de hoofdprijs betalen, maar hier is er niet eens personeel en kun je gratis genieten. Er is een handjevol bezoekers. Het wisselt snel door, maar gemiddeld zijn er steeds zo'n 5-6 mensen in het hele complex. Daar heb je dus nauwelijks last van.
Afbeelding
Afbeelding

Sinds het vertrek van de trein is zo'n 2,5 uur verstreken en ik heb dus nog bijna 1,5 uur over om bij het station terug te komen. Het is een heerlijke plek om uitzichten te kijken en gewoon rustig in het zonnetje te zitten, dus spendeer ik een half uurtje boven op de burcht. Dat heb ik ook wel verdiend, na die klim door het bos. Met nog een uur te gaan maak ik me met frisse tegenzin op voor de terugtocht naar het dorp, zodat ik me in ieder geval niet hoef te haasten. Er kruipt dan ook langzaam een wolkje voor de zon. De werklieden zijn dan al vertrokken, die hielden het na 17:00 uur voor gezien.

40. Natuurlijk heb ik ook nog een kaartje in elkaar gedraaid van de expeditie door het bos. Dat helpt wellicht om het verhaal en de uitzichten iets beter te begrijpen. ;) Excuses voor wie al op een andere kaart heeft zitten speuren, maar ik wilde graag de spanning in het verhaal houden en met een kaartje eerder in het verslag zou het verrassingseffect verloren zijn gegaan. :D
Afbeelding

41. t/m 47. Zoals wel vaker het geval is met mooie uitzichten en veel tijd om foto's te maken, kan ik bij het maken van het verslag weer eens niet kiezen. :p
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

48. Om het OV-karakter van dit verslag te benadrukken ook nog maar een bus dan. ;) Overigens rijden hier helemaal niet zoveel bussen, en al helemaal niet op feestdagen. Hoe er dan toch zoveel in mijn verslag zijn beland is me echt een raadsel. :mrgreen:
Afbeelding

Wie Slowakije wel eens bezocht heeft, weet dat het hele land volstaat met kastelen. Plavecký hrad is, net als de meeste andere kastelen, in de 13de eeuw gebouwd door de Hongaren nadat de Mongolen Hongarije waren binnengevallen, een stukje geschiedenis waar we in Nederland niet zo bekend mee zijn. De Plavci waren een lokaal volk, vandaar de naam van het kasteel. Ook de naam 'Detrekov kameň' wordt schijnbaar wel eens gebruikt, Steen van Detrek, naar een zekere Detrek die een van de eerste kasteelheren was. De burcht werd voornamelijk als wachtpost gebruikt en de ene na de andere graaf maakte er zijn woning van. Tussen 1579 en 1584 was het één van de eerste plaatsen in Slowakije waar boeken werden gedrukt, en kalenders, Bijbels, enzovoorts. In 1706 kwamen een paar kleuters met wapens spelen en werd het kasteel verwoest. Het is daarna nooit meer opgebouwd.

49. Met dit soort uitzichten lijkt een functie als wachtpost me nog niet zo gek.
Afbeelding

50. + 51. Als we niet naar het dorp onder de burcht kijken, maar 180 graden de andere kant op, hebben we zicht op het dorp Plavecký Mikuláš. Mikuláš is overigens onze naam Nicolaas, en ook Sinterklaas heet dus in Slowakije Mikuláš.
Afbeelding
Afbeelding

52. Ik constateer dat ik me al dicht bij mijn bestemming van morgen bevind, die met goed weer ook zichtbaar zou moeten zijn. Het station van Senica, waar ik morgen heenreis, bevindt zich hemelsbreed op slechts 20 kilometer. Ter vergelijking: Bratislava, wat precies de andere kant op ligt, is hemelsbreed 40 kilometer. En per trein via Zohor, zoals ik gekomen ben, is het 56 kilometer. Een bord waarop het uitzicht beschreven staat wijst me erop dat drie andere burchten bij goed weer vanaf hier zichtbaar zouden moeten zijn: Branč, Korlátka en Ostrý Kameň (= Scherpe Steen). Dat was strategisch natuurlijk erg handig, want daardoor konden de burchten elkaar bij gevaar signalen geven. Het zicht is net niet optimaal, maar nu ik weet waar ik moet kijken herken ik onmiskenbaar de contouren van de burcht Branč. Op de foto is het lastiger, maar als je goed inzoomt kun je het zien.
Afbeelding

Ik realiseer me inmiddels dat ik toch al wel wat honger begin te krijgen. Ik heb slechts ontbeten met overgebleven proviand van mijn reis de dag ervoor (lees: koekjes), en aan lunchen was ik ook al niet toegekomen. Op weg naar het dorp en het station kom ik slechts één plek tegen: een soort bistro. Maar ik zie alleen maar mensen met drankjes daar zitten, er is geen plek, het nodigt niet echt uit en ik heb ook geen zeeën van tijd meer. Ik eet straks wel wat in Bratislava.

53. Terwijl ik door het bos omlaag ga, kom ik nog een flinke ontwortelde boom tegen. Zou het hier dan toch spoken?
Afbeelding

54. + 55. In het dorp zie ik het 'kasteel' nog vanuit een andere hoek, en een wel zeer interessant verkeersbord. :mrgreen:
Afbeelding
Afbeelding

56. Terwijl ik het station nader, zie ik een bushalte liggen aan de weg voor het station en besluit ik nog even te gaan kijken of ik hier wel weg zou komen als ik de trein niet zou halen. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig, maar om 20:23 uur zou ik nog een bus kunnen nemen naar Malacky, om daar de trein te pakken. Maar zou ik nu bijvoorbeeld richting Senica willen, dan kan dat alleen maar 's ochtends vroeg met de laatste bus op werkdagen om 08:04 uur. Terwijl ik zo de dienstregeling sta te bestuderen, blijkt er stomtoevallig ook net een bus in de andere richting aan te komen. Ideaal. De chauffeur kijkt me een beetje vreemd aan dat ik hier met een camera sta, maar ja. :mrgreen: Overigens is het busvervoer in de regio Bratislava eind vorig jaar overgenomen van Slovak Lines door Arriva, met een hele hoop personeelsproblemen en uitgevallen ritten tot gevolg. Het personeel was er natuurlijk nog steeds, maar wilde niet onder de verslechterde voorwaarden van Arriva werken. :X
Afbeelding

57. + 58. Een laatste blik op Plavecký hrad en de heuvel Pohanská en dan is het tijd voor de trein.
Afbeelding
Afbeelding

59. Ik ben net op tijd om de trein binnen te zien rijden. Nog een minuut of 25, en dan gaan we weer terug naar Bratislava.
Afbeelding

60. Een Bageta met bestemming Bratislava hlavná stanica: een zeldzaamheid.
Afbeelding

61. Nou vooruit, nog een laatste sfeerplaatje dan. ;)
Afbeelding

62. En nog een keer het interieur. Omdat deze treinen vaak ook gebruikt worden op lijnen zonder conducteur, zijn ze voorzien van stempelautomaten voor bepaalde lokale kaartjes van het stadsvervoer. Daarboven bevindt zich een knop die je tijdig moet bedienen als je wilt uitstappen bij een halte op verzoek.
Afbeelding

63. + 64. Het personeel dat de stations bemenst is nog hetzelfde als op de heenweg. En net als op de heenweg worden we vergezeld door reeën, al laten deze zich door het verminderende licht en door onze snelheid nog slechter vastleggen dan op de heenweg.
Afbeelding
Afbeelding

65. + 66. Even verderop kom ik zelfs een hele roedel damherten tegen. Ik vind het absoluut spectaculair. :D (Een damhert heet in het Slowaaks trouwens een daniel.)
Afbeelding
Afbeelding

67. Naast station Lozorno staat nog een bus geparkeerd.
Afbeelding

68. Overigens constateer ik dat station Lozorno een prachtige stationsboom heeft. :D
Afbeelding

69. Terwijl we kopmaken op station Zohor, tref ik dit fantastische apparaat aan met een goederentrein. :D
Afbeelding

Tegen de tijd dat we aankomen in Bratislava is het alweer half acht. De winkels zijn dicht en dus begeef ik me snel naar een Italiaans restaurant dat ik al ken en waar ik hoop nog iets te eten te krijgen. Ik arriveer daar met nog 1% batterij op mijn telefoon, weet een plekje te bemachtigen naast een stopcontact en eet een heerlijke maaltijd. Ik ben helemaal uitgeput, wat ook niet verwonderlijk is gezien het feit dat ik alleen een paar koekjes heb gegeten 's ochtends. Maar het was het allemaal waard. Tot zover de rustdag. :')

70. En het programma is nog niet helemaal voorbij, want ik ga nog even de binnenstad in om een ritje te maken met een oud type trolleybus, dat alleen nog 's avonds een paar ritjes mag verzorgen op wat toen nog lijn 203 was - tegenwoordig lijn 44, en 's nachts op een enkele nachtlijn. Alle andere trolleybussen zijn inmiddels modern en ik had stiekem nog niet officieel afscheid genomen van het oude materieel. Omdat ik hier voorlopig alleen nog maar in gezelschap terugkom, weet ik dat ik die rit vanavond moet maken. "Ik ga even om 22:00 uur een obscure lijn doen met een oude trolleybus" is iets voor noodgevallen, of voor situaties waarin je niemand verantwoording schuldig bent. :mrgreen: En zo bevind ik mij 's avonds laat nog bij het eindpunt Koliba.
Afbeelding

De kleine Karpaten - nog eens, maar nu eromheen
De volgende ochtend sta ik om exact 10:00 uur weer op Bratislava hlavná stanica, dit keer weer met mijn bagage. Vandaag reis ik naar Senica, waar ik door mijn oom en tante word opgehaald.

71. De RegioJet naar Praha, die hier in Bratislava begint, staat aangekondigd met 180 minuten vertraging. Het zal allemaal wel. :') De Eurocity naar Hamburg rijdt door werkzaamheden in Duitsland niet verder dan Dresden. Ik neem zelf de sneltrein van 10:13 uur richting Košice.
Afbeelding

72. De trein staat al klaar op perron 3, spoor 14. Je moet goed opletten in Centraal-Europa of op de borden perronnummers of spoornummers staan aangegeven, want anders zou je zomaar eens verkeerd uit kunnen komen.
Afbeelding

73. Ik had bij mijn kaartje ook maar meteen een plaatsreservering gekocht voor 1 euro, maar die was op een stoel in een open rijtuig tegen de rijrichting in. De trein is ook best wel druk, maar helemaal voorin bevindt zich een niet al te druk nieuw rijtuig met coupé's, dus besluit ik om daar maar plaats te nemen. Op Bratislava-Vinohrady krijg ik er een coupégenoot bij. Hier het interieur van dit rijtuig ...
Afbeelding

74. ... en van de coupé.
Afbeelding

75. Na een lichte kosmische storm verlaten we Bratislava hlavná stanica.
Afbeelding

76. Ik blijf het mooi vinden dat in dit soort rijtuigen digitale systemen naast analoge systemen aanwezig blijven. :mrgreen:
Afbeelding

77. Naar Senica is het vrijwel even ver en even snel via Kúty als via Trnava. Beide routes heb ik al eerder bereisd, maar omdat ik de route via Kúty veel beter ken en omdat ik vanaf Trnava langer in de geweldige boemel mag zitten kies ik voor de route via Trnava. De rychlík (sneltrein) waar ik in zit rijdt goed door, en het uitzicht is prima.
Afbeelding

78. En zo sta ik niet veel later op station Trnava. Gelukkig heb ik een ruime overstap, want ik mag de volledige lengte van de trein teruglopen naar de tunnel onder de sporen door. :mrgreen:
Afbeelding

79. Ah, daar zul je hem hebben: mijn trein naar Senica en Kúty.
Afbeelding

80. Of zou het toch deze zijn? (Spoiler: nee, toch de eerste.) Beide foto's zijn vanaf hetzelfde punt gemaakt: de ene naar voren, de andere naar achteren. Je ziet, de perrons in Trnava zijn best lang.
Afbeelding

81. Ik verken ook nog even het stationsgebouw.
Afbeelding

82. Mijn trein vertrekt om 11:11 uur, van perron 1.
Afbeelding

83. Perron 1, spoor 104. Wie dit verzint. :')
Afbeelding

84. Nog een foto van de loc dan.
Afbeelding

85. De rit naar Senica is puur genieten. Station Trnava predmestie krijg ik niet goed op de foto, maar Šelpice wel, ...
Afbeelding

86. + 87. ... net als het schitterende Klčovany. :mrgreen: Bin bag blowing in the breeze, tick. ;)
Afbeelding
Afbeelding

88. Boleráz heeft dan weer een mooi stationsgebouwtje, ...
Afbeelding

89. ... maar Bíňovce bestaat slechts uit een grauw gebouw.
Afbeelding

90. Even later doemt aan mijn linkerhand het kasteel van Smolenice op ...
Afbeelding

91. ... en dus stoppen we ook snel bij station Smolenice.
Afbeelding

92. Ik time nog perfect een foto van het seinhuis Dúbrava, alleen blijkt iemand een paal precies in het beeld te hebben geplaatst. -0-
Afbeelding

93. Station Cerová-Lieskové is erg schattig en kent nauwelijks reizigers omdat het kilometers afligt van Cerová en nog verder van Lieskové. :mrgreen:
Afbeelding

94. + 95. Jablonica is een mooi, gerenoveerd, bemand station. Hier takt de spoorlijn naar Brezová pod Bradlom af, waar helaas geen personentreinen meer rijden. Men probeert wel al jaren om de boel te heractiveren, maar door corona is dat niet van de grond gekomen. Oorspronkelijk, lang geleden, was het plan om een doorgaande spoorlijn Zohor - Plavecké Podhradie - Jablonica - Brezová pod Bradlom te maken, maar het stuk tussen Plavecký Mikuláš en Jablonica is nooit aangelegd.
Afbeelding
Afbeelding

96. Voor Senica resteert nu alleen nog Hlboké, wat ooit een station was maar waar nu niets meer stopt.
Afbeelding

97. Hier het geweldige interieur van mijn rijtuig. Ik hou van deze rijtuigen.
Afbeelding

98. Ik spendeer een aantal dagen met mijn familie. We doen niet zoveel, af en toe maken we een uitstapje. Een van de dagen bezoeken we nog een uitkijktoren. Er is een prachtig uitzicht op Bradlo, een heuvel in de buurt (waar de plaats Brezová pod Bradlom onder ligt) waar tussen 1924 en 1928 een enorme marmeren tombe op is gebouwd voor Milan Rastislav Štefánik. Deze Štefánik was de eerste minister van Oorlog van Tsjechoslowakije en werd in 1919 op 38-jarige leeftijd tragisch neergeschoten door de Tsjechen toen hij per vliegtuig terugkwam uit Italië, omdat ze de Italiaanse vlag zouden hebben aangezien voor de vijandige Hongaarse vlag. Of dat echt zo was of dat het een bewuste politieke moord was, zullen we nooit met zekerheid weten.
Afbeelding

99. Wat echter ook vanaf de toren onmiskenbaar te zien is, zijn de ruïnes van kasteel Branč. Jawel, hetzelfde kasteel dat we ook al vaag op foto 52 zagen.
Afbeelding

100. En als je nou heel goed kijkt? Dan zie je vanaf hier ook Plavecký hrad.
Afbeelding

En op deze noot sluit ik deel 1b van het verslag af. Ik heb zo het vermoeden dat deel 2 ook wel eens uit een deel 2a en een deel 2b zou kunnen gaan bestaan. De volgende keer gaan we weer terug naar Bratislava, waar ik voornamelijk nog wat tramfoto's te tonen heb, en daarna gaan we naar Praha. Daar is altijd wel wat te beleven. De delen 2 zullen wat langer op zich doen wachten, omdat binnenkort nieuwe verhalen en beelden voor de 2022-editie vergaard gaan worden. ;) Ik hoor graag wat jullie ervan vonden, en of ik niet teveel uitwijd in details en herhalingen of dat dat juist wordt gewaardeerd. :mrgreen: Bedankt voor het lezen, later deze zomer het vervolg. _O_
waldo79
Berichten: 7602
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Langs Donau en Moldau: Over heuvels en kastelen (deel 1b) [100 foto's]

Bericht door waldo79 »

Dank u ;)
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39114
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Langs Donau en Moldau: Over heuvels en kastelen (deel 1b) [100 foto's]

Bericht door Daniel »

Leuk weer :pos:
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Langs Donau en Moldau: Over heuvels en kastelen (deel 1b) [100 foto's]

Bericht door ZO6176 »

Schitterend.
VIRM
Berichten: 7568
Lid geworden op: zo 02 mei 2010, 14:02

Re: Langs Donau en Moldau: Over heuvels en kastelen (deel 1b) [100 foto's]

Bericht door VIRM »

Leuk!
Voor wandelpaden kan de komoot-app wellicht uitkomst bieden. ;)
Beul van de blindegeleidelijn
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten