Van Britain naar Britanny (deel 1: Cornwall) [105f]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

Van Britain naar Britanny (deel 1: Cornwall) [105f]

Bericht door Polaroyd7 »

Een eerdere post waarin ik naar Zwitserland ga om Glarus, Nidwalden en Obwalden te bezoeken staat hier.

Oh what strong hand can hold Time’s swift foot back?

Greenwich North (William Shakespeare)

Na een paar korte tochten in het oosten (Polen) en het zuiden (Zwitserland) is het tijd voor een tochtje naar het westen. Technisch gezien is een stad als Lille westelijker dan Amsterdam, maar tegelijk moet ik er weer voor naar het zuiden en alles in Frankrijk betekent dat je naar het zuiden moet en da’s wat flauw. Ik ben begin dit jaar al in Frankrijk geweest en ik wil eens met Interrail iets (gevoelsmatig) nieuws bezoeken wat in het westen ligt en in een week te doen is. Daar blijft eigenlijk vooral één optie bij over: het Verenigd Koninkrijk.


Ik heb mijn zinnen gezet op Cornwall en de Night Riviera Sleeper. Schotland komt nog wel een andere keer en Cornwall is op dit moment de uithoek waar ik wat interesse in heb gekregen. Ik heb een lijst met bestemmingen waar ik grager dan alle andere naartoe wil, maar enkele ervan staan er al jaren op. Het is per seizoen een afweging waar ik op dat moment trek in krijg. Zo komt het voor dat ik al jaren bijvoorbeeld naar Baskenland toe wil, maar iedere keer als ik op een moment moet besluiten om te gaan boeken, blijf ik toch andere plekken de voorkeur geven. Ooit zal het er van komen...


Enfin: de bedoeling in dit deel is om per trein naar 🇬🇧 Londen te gaan, wat voor mij een eerste keer zou zijn. Het is niet de eerste keer dat ik Londen bezoek, maar wel de eerste keer dat ik door de Kanaaltunnel ga. Na iets langer dan anderhalve dag zou het tijd worden om de hoofdstad en bijbehorende regio te verlaten per nachttrein richting Penzance. Na aankomst probeer ik in Land’s End te raken en daarna doe ik nog een aantal plaatsen aan in de regio, zoals Falmouth en Truro. Nadien verblijf ik een aantal dagen in Plymouth.


Na deze tocht heb ik nog een aantal andere reizen gemaakt, daar denk ik in de loop der maanden nog wat over de plaatsen. Degenen die mij op Twitter volgen hebben het allemaal al gezien, maar toch re-post ik het ook hier omdat het tenminste hier een echt verslag wordt met grotere foto's dat ook nog eens opzoekbaar is, ook voor degenen die geen Twitter hebben.


17 juni, dag 0 - Proloog


Laat ik beginnen met wat achtergrond. Ik zou op dit moment van het jaar naar Frankrijk gaan in het kader van mijn werk en net als het jaar ervoor kon ik direct na de verplichtingen verder reizen onder het mom van vakantie. Ik heb, vanaf het moment dat de datum van die reis bekend gemaakt is, daar eigenlijk mijn reisplan al op gebaseerd en zodoende al bijtijds de Eurostar gereserveerd vanuit Parijs.


Dat reserveren is trouwens ook wat - je kunt via de reserveerdienst van Interrail die verplichte reservering regelen, maar dan wijst ‘ie je wel een willekeurige plaats aan. Toch kun je, nadat die reservering gemaakt is, van plaats veranderen door in te loggen op de site van Eurostar, de referentie in te vullen van je reservering en dan op een plattegrond met alle wagons een ander plekje uitkiezen zonder extra kosten. Zo had ik me toch maar wel vast een plekje aan het raam gegarandeerd.


Toen kwam, een paar weken na de reservering, het nieuws dat de tocht naar Frankrijk met het werk niet doorging omdat de host het evenement geannuleerd heeft. Ik heb al de Eurostar gereserveerd, maar wel degene die in Parijs vertrekt. Deze trein heeft een vertrektijd van tegen de 11 uur in de ochtend en om daar te raken in een ochtend is niet vanzelfsprekend. Met de check-in-tijd in het achterhoofd kan ik niet vanuit Amsterdam de eerste Thalys van de dag nemen, omdat ik dan simpelweg te laat zou komen voor de Eurostar. Dat te laat komen is vooral een ding als je in het achterhoofd een mogelijk lange inchecktijd inbeeldt. Om geen onnodige extra vakantiedag kwijt te raken die ik aan moet vragen bij mijn werk, heb ik maar de dag ervoor een hotel geboekt in de buurt bij Brussel-Zuid (daar zit echt veel matigs tussen) om de dag erna de eerste Thalys van de dag te nemen naar Parijs, die een uur vroeger vertrekt dan die uit Amsterdam. Ik zou planmatig dan twee uur hebben om in te checken, terwijl ongeveer een uur voor vertrek de incheck al zou gaan sluiten. Ik kon zo ongeveer drie kwartier vertraging veroorloven. Met dat idee kom ik tegen half elf aan op Brussel-Zuid, check ik in het hotel met uitzicht op het treinstation, zie ik een parade aan rolschaatsers voorbij komen, kijk ik een stukje naar Metallica op Pinkpop en ga ik slapen.


18 juni, dag 1 - Van Brussel naar Londen via Parijs, wie doet dat nu niet?

"Ik ga naar Parijs en Londen."
- "Aah, leuk! Wat ga je in Parijs doen? Montmartre? Heb je de Eiffeltoren al eens beklommen? Zo'n mooie stad is dat..."
"Neu, in Parijs ga ik meteen na aankomst overstappen op de trein naar Londen."
1. Brussel-Zuid in de ochtend. Het verschil met de avond is dat er 100% minder politie aanwezig is met 100% minder blauwe zwaailichten en dat het er minder stinkt.

Afbeelding

2. Een Brussels triootje: MIVB, De Lijn en TEC.

Afbeelding

3. Daar begint de eerste cruciale etappe dan. Per Thalys van Brussel naar Parijs. Het voordeel van een hotel vlak bij het station hebben is dat ik last-minute naar het station toe kan lopen. Het valt me op dat de wandeltocht van de ingang van station Brussel-Zuid naar spoor 5B nog langer is dan van het hotel naar het treinstation.

Afbeelding


De tocht begint veelbelovend: we vertrekken op tijd, we stampen over de hogesnelheidslijn langs Silly en Antoing, maar eens in Frankrijk remmen we flink af, buigen we van de hogesnelheidslijn af en staan we uiteindelijk stil in Lille Europe. Ja maar wacht eens, da’s niet de bedoeling! Deze trein hoort helemaal niet te stoppen in Lille. Het blijkt dat er een aanrijding is geweest op de hogesnelheidslijn tussen Lille en Parijs, wat een omleiding noodzaakt. Dat betekent dat we naar verwachting een uur vertraging gaan oplopen omdat we tussen Lille en Arras over een regionale lijn moeten en dus tussen de 120 en 160 kilometer per uur kunnen, terwijl we ons tussen het reeds aanwezige regionale verkeer moeten proppen, als je je bedenkt dat we eigenlijk met 300 kilometer per uur door moeten knallen. Ik begin een beetje de kriebels te krijgen omdat ik met die aansluiting zit en volgeboekte Eurostar-treinen. Ik vraag even hoe het zit in het bar-rijtuig bij een treinmanager, maar die verzekert vast dat wat later aankomen voor de check-in geen probleem zou moeten zijn als ik mijn reservering laat zien. Wel stelt hij natuurlijk de vraag: “Waarom ben je niet in Brussel op de Eurostar gestapt?” waarop ik alleen maar kan antwoorden met “Omstandigheden”. Een heel Europees probleem, zeker?


4. Het is kwart over 10, we zijn met net iets meer dan een uur vertraging aangekomen in Paris Nord. Vanaf hier is haast geboden, want de check-in gaat nu ongeveer stilaan dicht.

Afbeelding


Het is gelukkig vrij rustig op de corridor naar de douane en eenmaal door de Eurostar-incheckpoortjes kon ik weer rustig ademhalen omdat ik nu die trein niet meer zou gaan missen.


5. Daar is dan de Londen-hal. Een erg welkom beeld, maar tegelijk is het nu nog een kwartier voor boarding.

Afbeelding


6. Na een tocht die tussen Parijs en Lille over dezelfde lijn loopt als de Thalys waarmee ik uit Brussen ben gekomen, als we althans niet omgeleid zouden zijn, ben ik dan eindelijk aangekomen in London St. Pancras.

Afbeelding

7. Na aankomst wil ik naar London Paddington om tickets op te halen die ik online geboekt heb en geheel in stijl à la Interrail neem ik de trein, want dat kan sinds kort uitsluitend met de trein. De eerste etappe wordt dan met Thameslink (waar de omroep van de machinist hetzelfde muziekje heeft als NS) van London St. Pancras naar Farringdon…

Afbeelding

8. …en de tweede etappe dan met de pas geopende Elizabeth Line waar Interrail gewoon geldig op is, want het is National Rail. Je moet even je Pass laten zien aan het personeel aan de poortjes en die maken dan één zo’n poortje voor je open.

Afbeelding

9. Zo, in Paddington de tickets opgehaald voor de Night Rivièra. Eigenlijk is dit geen reservering, maar ik had geen trek in gezeur daarmee, dus heb ik de boel maar ruim van tevoren full-fare gekocht. Het omvat het ticket zelf, een receipt en een reservering.

Afbeelding

10. De automaten waar je die tickets van afhaalt zijn eigenlijk één groot verticaal geplaatst flatscreen dat eerder onhandig is dan nuttig. Om het ticket op te halen moet je je boekingsnummer bij de hand hebben en de creditcard waarmee je betaald hebt ter verificatie. Verhalen gaan de rondte dat creditcards uit het buitenland stelselmatig geweigerd worden, maar ik ondervond daar geen problemen mee. Wel ervoer ik dat ik niet contactless kon betalen bij TfL met mijn Nederlandse creditcard; iets wat ook op de site van TfL staat aangegeven, vreemd genoeg… bij mijn bank is dat in elk geval schijnbaar niet bekend als een probleem.

Afbeelding

11. Quite the scandal: het beeldje van beertje Paddington is verplaatst naar een plek die ik niet heb kunnen vinden in de relatief korte tijd die ik had voordat mijn volgende trein vertrok.

Afbeelding

12. Gelukkig hebben we de bank nog.

Afbeelding

13. Geen getreuzel verder: tijd voor deze rakker van GWR.

Afbeelding

14. Ik neem de GWR-trein tot aan het stadje Slough, wat bij ons wellicht beter bekend is van die verkeerspolitieserie De politie op je hielen! die een aantal jaar terug op RTL 7 te zien was. Enfin: ook hier komen treinen van de Elizabeth Line langs. Als je die documentaire gezien hebt die dit jaar op BBC te zien was, en daar gezien hebt hoe het systeem van die treinen in elkaar zitten en wat het allemaal moet kunnen… het houdt in dat er drie verschillende beveiligingssystemen compatibel moeten zijn met deze trein, waarbij alles onder de grond modern is, terwijl alles op de ‘traditional lines’ nog ouderwets is. Een hele kunst en dan is het ook niet verwonderlijk dat dit project zo sterk vertraagd is.

Afbeelding

15. In Slough stap ik over op deze dieseltrein naar Windsor & Eton Central. Dit is een klassieke branch line en deze trein stopt onderweg helemaal nergens. Het interieur van deze dingen is nog wel helemaal in de kleuren van vroegere vervoerder First.

Afbeelding

16. Voor een centraal station stelt dat Windsor & Eton Central weinig voor. Er is één spoor en dat is het. Wat wel allure aan dit station geeft, is een museumstoomloc en een overkapte hal waar allemaal eettentjes zitten.

Afbeelding

17. Je hoeft niet ver te lopen en je komt nog meer van zulke overkappingen tegen. Merk de vlaggetjes op; met de Platinum Jubilee zijn die werkelijk overal in overvloed te vinden.

Afbeelding

18. Ik ben naar Windsor te gaan om eens een kijkje te nemen bij het kasteel daar, waar de (intussen wijlen) koningin voornamelijk woont. Het is het oudste nog bewoonde kasteel ter wereld, heb ik gelezen.

Afbeelding

19. Of je hier nou alleen wilt wonen omdat het aan een landingsbaan van Heathrow ligt en er de hele tijd vliegtuigen laag over vliegen?

Afbeelding

20. Toevallig vond tijdens mijn bezoek aan Windsor de tweejaarlijkse Datchet Day of Dance plaats; een evenement waarbij een aantal groepen uit het gelijknamige oord in de buurt bij Windsor folkloristische dansen doen met belletjes aan de benen, muziek en zang.

Afbeelding

21. Komt er ook net zoeen voorbij gehuppeld om jongedames de stuipen op het lijf te jagen.

Afbeelding

22. Los van Windsor & Eton Central heb je nog een ‘centraal station’ in Windsor en dat is Windsor & Eton Riverside, welke toevallig ook een kopstation is.

Afbeelding

23. In tegenstelling tot Central heeft dit station twee sporen; is deze lijn geëlektrificeerd (middels derde rail) en is de route ook veel langer met meer tussenhaltes.

Afbeelding

24. Geïnspireerd door de folklore in Windsor, ontdekte ik dat deze trein stopte in Datchet, de naamgever van het evenement en ik dacht: ik heb Interrail, dus waarom niet eens rondkijken? Zodoende stapte ik spontaan eens uit en zo zie je nog eens van zulke overwegen…

Afbeelding

25. Datchet is een klein maar kneuterig dorp met veel te veel auto’s, maar ja, het is avondspits, dus wat verwacht je.

Afbeelding

26. Een uurtje later spring ik weer op de trein richting Londen en daarmee ook naar mijn verblijf. Hier nog wel een beeld van de overgang tussen meerdere treinstellen van class 450…

Afbeelding


18 juni, dag 2 - Een concertbezoek in Londen combineren met een nachttrein, wie doet dat nu niet?


Vandaag is mijn laatste dag in Londen, maar ik heb nog wel stoute plannen te verrichten.


27. Mijn verblijf gisteravond was in het altijd gezellige Hackney, de wijk waar wel eens van gezegd wordt dat je er ver vandaan moet blijven, maar ja, zulke verhalen heb ik ook gehoord toen ik bijvoorbeeld naar Molenbeek toe ging… De dag begint met een wandeling aan het riviertje de Lee waar het aan ligt en dat is eigenlijk nog best vredig en vriendelijk.

Afbeelding

28. Gezelliger wordt het naarmate je in de buurt bij Stratford komt.

Afbeelding

Een jaar voor de Olympische Spelen in Londen gehouden werden, was ik al eens eerder in Londen tijdens een schoolreisje en toen gingen we eens voor de grap naar het Olympische park gegaan, toen dit nog volop in aanbouw was, met een DLR-station als Pudding Mill Lane dat toen nog gesloten was, maar toen we er waren was dat station nu eenmaal het meest in de buurt en klommen we gewoon op het perron in de hoop of er toevallig een trein zou stoppen… en er stopte inderdaad een trein die handmatig bestuurd werd door een machinist, terwijl ze normaal gesproken volautomatisch bestuurd worden.

29. Tien jaar later ga ik weer eens een kijkje nemen bij dat Olympische park waar die Spelen toen gehouden werden. Het is er een beetje dood, maar alles heeft wel een herbestemming gekregen. Hier heb je op de achtergrond het Olympisch Stadion en de uitkijktoren, terwijl op de voorgrond een Overground-trein voorbij rijdt.

Afbeelding

30. Het grote, prestigieuze treinstation dat dat hele sportfestijn moest bedienen zou Stratford International moeten zijn (afgebeeld), waar dan de Eurostar moest stoppen et cetera, maar nee, dat gebeurde nooit en ondanks dat er nooit een internationale trein heeft gestopt, heet het treinstation nog steeds Stratford International, waarschijnlijk gewoonweg omdat er al een station bestaat dat Stratford heet.

Afbeelding

31. De stationshal van Stratford International. Superuitnodigend en evengoed net zo prestigieus als aankomen op St. Pancras, zeg nu zelf.

Afbeelding

32. Een ritje met de DLR verder wil ik eens die gare kabelbaan doen die ook voor de Spelen is aangelegd. Het is eigenlijk een grote woordgrap, die Emirates Air Line, omdat Emirates zelf nu eenmaal ook een airline is… Hoe dan ook, ik verwonder me dat dit tien jaar na dato nog steeds in bedrijf is, want het reizigersaantal dat dit ook echt effectief gebruikt voor woon-werkverkeer zal ongetwijfeld niet bepaald hoog liggen.

Afbeelding

33. Met een Oyster Card kun je één (1) ritje maken met de kabelbaan, waarna je losse tickets moet kopen. Waarom dat is? Ik heb geen idee. Hoe dan ook, ik ga dat ene ritje maken…

Afbeelding

34. Het voelt toch raar, om in een kabelbaan te zitten zonder bergen in de omgeving. Vooral als het grootste deel van de omgeving nog onontwikkeld/bouwput is. Tegelijk heeft het ook wel wat spannends, zo hoog boven de Theems, met de O2 prominent zichtbaar.

Afbeelding

35. Onderweg komt er een DLR voorbij…

Afbeelding

36. De Air Line heeft zijn eindpunt in Greenwich North, waar je de metro kan nemen. De metrolijn die hier een halte heeft is de Jubilee-lijn, één van de diepste lijnen van het netwerk en dat merk je aan de hitte die onder de grond zit die nooit meer weg raken kan en alleen maar erger wordt met de jaren. Ik neem de metro tot aan London bridge.

Afbeelding

37. Hallo City of London, een ronduit ongrijpbare, bizar uitziende stad in een stad, met wolkenkrabbers in allerlei vormen en her en der ruïnes en oudere kerkgebouwen die de Blitz hebben overleefd.

Afbeelding

38. Over de Blitz gesproken: een verstopt pareltje midden in Londen is St. Dunstan in the East Church Garden. Dit hier is een voormalige kerk, gebombardeerd geweest tijdens de Blitz, maar in plaats van helemaal afbreken, hebben ‘ze’ het maar ‘zo’ laten staan om de natuur zijn werk te laten doen en dan krijg je dit… Een palmboom, midden in een kerk.

Afbeelding

39. Ik loop verder naar Liverpool Street en onderweg kom ik bussen tegen met het Abellio-logo erop. Iets wat binnenkort verleden tijd zal zijn.

Afbeelding

40. Ik ben al een paar keer in Londen geweest, maar iets wat ik nog wilde doen, wat ik nog niet echt gedaan heb, is door de binnenstad rijden in de bus. Natuurlijk is de metro een snelle en efficiënte manier om door de binnenstad te banjeren, maar het nadeel van de metro is dat die onder de grond is en dat je precies niets ziet van wat boven de grond te vinden is. In de bus kun je dat wel en de mooiste buslijn die je nemen kunt die dwars door het centrum van Londen rijdt, langs zo een beetje de meeste toeristische plekken, is buslijn 11 die rijdt van Liverpool Street naar Fulham Broadway. Je hebt twee bushaltes bij Liverpool Street en je moet hoe dan ook stop L hebben en niet K, omdat de bus als eerste bij stop L komt en omdat bij stop K altijd de meeste mensen staan te wachten omdat ze geen idee hebben dat de bus ook bij stop L stopt. Zo heb ik een mooi plekje bovenin, vooraan kunnen claimen…

Afbeelding

41. Bus 11 komt langs St. Paul’s Cathedral…

Afbeelding

42. … Trafalgar Square…

Afbeelding

43. … Westminster en de Elizabeth Tower (Big Ben)...

Afbeelding

44. … en Victoria Station, waar ik uitstap om de metro te nemen, terug naar King’s Cross St. Pancras.

Afbeelding

45. Ik kwam aan met de Eurostar op St. Pancras, maar ik ben nog niet op het station dat er vlak naast staat geweest: King’s Cross. De Harry Potter-fan komt hier wel aan zijn trekken met een fan-store en het bekende Platform 9¾, waar tientallen fans nog altijd lang in de lijn willen staan om er een foto bij te maken.

Afbeelding

46. Naast spoor 9¾ heb je hier ook een spoor 0…

Afbeelding

47. Een ritje later met de Northern Line, ben ik aangekomen bij de halte Archway, waar ik op een bus wil stappen naar Kenwood House, waar een concert plaatsvindt dat ik bezoeken ga. Deze Optare zal in elk geval niet die bus zijn, maar het is toch grappig om die ook hier aan te treffen, nadat ik ze al een keer heb gezien in de Achterhoek, heel veel jaren terug.

Afbeelding

48. Ik ben lekker op tijd. Het betreft een festival dat meerdere dagen duurt, maar omdat ik niet echt op iets anders komen kon om te doen in Londen en er op die dag een artiest optrad waar ik in die tijd best wel vaak naar luisterde, vond ik het wel eens grappig om er dan naartoe te gaan.

Afbeelding

Welnu: tijd voor weer wat achtergrond. Ik heb op deze dag de nachttrein gepland staan naar Penzance in Cornwall en ik dacht dat het een goed idee zou zijn om eerst naar dat concert te gaan en daarna op de nachttrein te springen. Zoals wel vaker met zulke ‘goede’ ideeën worden ze steeds minder goed naarmate de vertrektijd dichterbij komt. Het concert duurt tot 22:30; de nachttrein vertrekt om 23:50 en het duurt ongeveer een uur om van Kenwood House naar Paddington te komen. Het is een concert, dus dat betekent dat honderden mensen aan het einde tegelijk naar de uitgang willen en misschien dan ook met z’n allen op de bus willen springen die laat in de avond om het half uur rijdt… Dat kan alleen maar goed gaan zeker? Juist. Ik begon nog voor het begon wat zorgen te maken of ik wel die nachttrein überhaupt kon gaan halen, maar heu, het is de eerste keer in mijn leven dat ik naar zo’n concert toe ga en dan onderdruk ik die twijfels wel even de komende X uur en brul ik schaamteloos mee op de muziek.

Dan is het tien uur en dan besluit ik om nog vlak vóór het laatste nummer alvast weg te gaan om de meute voor te blijven, maar ik was alleen niet de enige die zo dacht. Ha, de bushaltes waren al flink bezet door festivalgangers. Zodra je dat ziet, met iets minder dan anderhalf uur over, begint het toch wel hectisch te worden, maar ik zou gek zijn als ik on the spot geen nood-plan B heb uitgevogeld. Je hebt plannen B, maar je hebt dan ook nood-plannen B en die zijn nog stringenter dan de reguliere plannen-B, zal ik maar zeggen. In plaats van alleen maar de bus te nemen naar Paddington en misschien een stukje metro, besluit ik nu om het hele eind van Kenwood House naar de dichtstbijzijnde metrohalte Highgate te lopen, die 2 kilometer verderop ligt en een wandeling van 25 minuten vereist. Tijdens het concert heeft het een tijdje flink geregend, maar nu was het gelukkig eens droog.

Ik kom aan op station Highgate met gevoelsmatig drie kwartier over en in theorie zou 1 overstap moeten volstaan. Ik kan even rustiger ademhalen, maar zodra ik daar een bord aan de poortjes zie staan met de mededeling dat de laatste metro in een bepaalde richting al was vertrokken, begint het allemaal toch weer een beetje creepy te worden. De suggesties die tevoorschijn komen op de vraag hoe ik het snelst in Paddington aankom, zijn na aankomst in Euston per bus, maar met zo’n grote stad als Londen in het donker ben ik huiverig om te moeten gaan zoeken naar de bushalte waar een bepaalde buslijn toevallig wèl stopt (met Liverpool Street is het al een kleine jungle met verschillende ‘stops’) en dan wil ik liever de metro nemen. Toch moet ik bij Euston toch een beetje zoeken, omdat de halte bij Euston van de Central en Hammersmith & City Lines niet direct aan Euston staat, maar aan Euston Square, welke een wandeling vereist in de buitenlucht. Eens gevonden, ontdek ik dat ik lang (iets van 10 minuten, maar als iedere minuut telt is dat inderdaad nogal lang) moet wachten op een metro die direct naar Paddington toe rijdt en dat verklaart ook gelijk waarom mij voorgesteld is om de bus te nemen… hoe dan ook, de metro komt en met iets minder dan een half uur over is het maar hopen dat de rit op tijd blijft en dat we geen gezeik oplopen onderweg. Gezeik heb ik de laatste keer dat ik in Londen was al eerder gehad, toen een metro opeens de halte waar ik uit moest oversloeg om onduidelijke redenen. Die ene halte die overgeslagen werd zorgde ervoor dat ik terug moest lopen naar die halte in kwestie om alsnog op de metro te stappen die me zou brengen naar het treinstation voor een trein naar Clapham Junction, waar ik dan een overstap zou hebben van slechts één minuut op een trein naar Gatwick Airport, om daar alsnog de vlucht naar huis te halen met enkele minuten marge. Ik zag het al gebeuren in dit geval, maar ik wist zeker: bij aankomst in Paddington ga ik rennen, want de uitgang van de metro ligt nou ook niet bepaald dicht bij het treinstation.

49. Lang verhaal kort: ja, ik ben met ongeveer tien minuten resterend op Paddington aangekomen en zodoende op tijd voor de nachttrein.

Afbeelding

50. The beast is ready!

Afbeelding

51. Jeu wat zijn die gangpaden krap.

Afbeelding

52. Veiligheid! In de nachttrein, klaar voor vertrek! Nee, vlak na concerten ga ik gewoon maar een hotel in de buurt bezetten in plaats van een nachttrein die gevoelsmatig aan de andere kant van de stad vertrekt. Het is sinds covid dat als je een coupé boekt in een slaapwagon, dat je die hier in Groot-Brittannië altijd voor jezelf krijgt en je wilt niet weten wat voor een luxe dat is. Dat is ongeveer alles wat je wilt ervaren in een nachttrein. Een bed voor jezelf terwijl je rustig verder rommelt richting je bestemming. Ik moet wel zeggen dat niet alleen de wandelgangen krap zijn, maar ook het bed is nogal krap. Ik heb het gevoel dat ik er op ieder moment uit kan rollen, maar op een doordachte manier gaan liggen lost alles op. Ligcomfort is goed, tenminste niet zoiets hards als in een couchette of zo. Het ene kussen heeft genoeg volume en volstaat.

Afbeelding

53. Het is hier dat ik ontdek dat één van de drie tickets uit mijn zak is gevlogen tijdens het rennen, maar ik had nog iets van 8 minuten over, dus kon ik nog even langs het perron kijken om te zien of het nog ergens in de buurt lag en dat was gelukkig het geval.

Afbeelding

54. Vlak na vertrek komt de conductrice langs om me in te checken. Ik geef mijn ontbijtkeuze op en daarna begeef ik me naar de restauratiewagon waar een gratis kopje thee op me wacht… Je zou hier ook chips en wat booze kunnen krijgen, maar ik heb mijn portemonnee niet meegenomen en het moet niet al te gek worden op zo’n toch relatief korte rit… De trein is om tien minuten voor twaalf vertrokken en deze zal al om vijf voor acht aankomen in Penzance, wat ergens toch best vroeg is. Uitslapen zit er zelden bij, met een nachttrein.

Afbeelding

55. De foto is wat matig, maar het geeft wel een beeld van die restauratiewagon, met stoelen in een lounge-opzet en een bank.

Afbeelding

56. A cuppa, just before bedtime.

Afbeelding


19 juni, dag 3 - Direct douchen na aankomst met de nachttrein, wie doet dat nu niet?


57. Ontbijten! Thee, sinaasappelsap en een zak met bacon roll. Ik had de keuze tussen een bacon roll en een ontbijtbox. Ik wilde eigenlijk stiekem allebei hebben, en zo kreeg ik ze ook allebei. De bacon roll was warm en daar kreeg ik ook een verplicht zakje HP-sauce bij.

Afbeelding

58. Room with a view.

Afbeelding

59. Vlak voor het uitstappen, even nog laten zien waarom de slamming doors zo maf zijn: aan de binnenkant zijn geen hendels op knoppen om de deur te openen. Althans, niet meer. Je zal het raam moeten openen, er uit leunen en gaan hengelen naar de hendel die buiten de trein te vinden is, om de deur te kunnen openen…

Afbeelding


60. Penzance, eindpunt. Op dit moment waren alle sporen bezet in de ‘hangar’ of ‘paardenstal’, elk met andere treinen.

Afbeelding

61. Eenmaal aangekomen in Penzance kun je de lounge in duiken, waar je even thee, koffie en wat kleine hapjes kunt scoren.

Afbeelding

62. Da’s alleen niet alles: ook kun je in die lounge de douche in duiken. Dat bezoek moet je van tevoren aangeven en dan word je ingeroosterd. Je douchebeurt moet je in een kwartier doen, maar in de praktijk redt niemand dat.

Afbeelding

63. Nog even een kijkje op de reguliere dagtreinen die klaar staan voor hun vertrek naar Londen en Plymouth.

Afbeelding

64. Penzance heeft vier sporen, waarvan drie binnen de shed, en eentje erbuiten. Dat ene spoor erbuiten wordt gebruikt door de enige paar treinen die niet door GWR gereden worden: hier hebben we een CrossCountry trein die die langste verbinding van het hele land aanbiedt, helemaal naar het Schotse Edinburgh.

Afbeelding

65. Penzance is wel een aardig plaatsje, met een kustelijke maar ook wel landelijkere sfeer.

Afbeelding

66. Aan de andere kant van het land zijn de vlaggetjes nog steeds terug te vinden.

Afbeelding

67. Het stationsgebouw: als dat rode British Rail-bord er niet stond, zou je niet meteen denken op deze foto dat het een treinstation is.

Afbeelding

68. Vanaf Penzance kun je naar diverse uithoeken van Cornwall per bus. Hier heb je een Optare die een lokale busdienst doet naar Mousehole, met de toepasselijke lijnnaam ‘Mousehole’...

Afbeelding

69. Met deze ‘cabrio-dubbeldekker’, die zichzelf de ‘Land’s End Coaster’ noemt, ga ik Penzance verlaten, om een tochtje te maken naar Land’s End, het meest westelijke punt van het vasteland Engeland. Een dagkaartje voor de bus is eigenlijk verrassend voordelig, want vijf pond, da’s niks!

Afbeelding

70. Ze hebben hier wel bussen in alle kleuren van de regenboog.

Afbeelding

71. Onderweg naar Land’s End heb ik eigenlijk alleen maar wat zitten knikkebollen, maar na aankomst had ik wel een ontbijt nodig. Ik had de lunchbox nog over van de trein en die ga ik eens even soldaat maken. Een bakje met stukjes ananas, een madeleine en een vruchtenreep.

Afbeelding

72. De bus rijdt tot de ingang van het ‘toeristische dorp’ van Land’s End, waarbij de halte op de parkeerplaats te vinden is.

Afbeelding

73. Na een verkwikkend ontbijt was het dan tijd om eens Land’s End te verkennen…

Afbeelding

74. Een wandeling verder kom ik uit in Sennen Cove, een dorpje met een erg blauw water.

Afbeelding

75. In Sennen Cove kun je de bus nemen naar St Ives, maar ook naar Penzance. De bus moet hier keren en daarvoor moet de bus op een speciaal vrijgehouden plek een paar keer achteruit insteken…

Afbeelding

76. Onderweg naar Penzance heb ik beneden gezeten, maar eenmaal goed wakker moet ik natuurlijk boven zitten en de toerist uithangen.

Afbeelding

77. Terug op het treinstation van Penzance kijk ik nog even wat er geparkeerd staat en de treinen die hier komen zijn nog diverser dan ik dacht…

Afbeelding

78. Ik heb de trein niet genomen, maar wel de bus genomen naar Marazion, waar het neefje van le Mont-Saint-Michel te vinden is: St. Michael’s Mount. Ook een eiland met een klooster erop, met een pad die je toegang verschaft tot het eiland, zolang het eb is, want bij vloed is dat pad onder water. Nu kan ik zeggen dat ik ze nu allebei gezien heb…

Afbeelding.

79. Groot-Brittannië is het eiland van de dubbeldekkerbussen en daar heb je hier geen tekort aan. In Marazion trek ik verder per bus, op datzelfde dagkaartje, naar Falmouth, een havendorp, een zootje kilometers oostwaarts.

Afbeelding

80. Ik heb er eigenlijk niet zo veel foto’s gemaakt, maar ik heb er wel fish & chips gegeten, met mushy peas! The meme is real, maar ik kan nou niet zeggen dat ik die mushy peas echt heel lekker vond of zo. Het is te doen, daar niet van.

Afbeelding

81. Mijn verblijf is in Truro en ik was de bus intussen wel beu geworden, dus was ik blij dat er een trein reed van Falmouth naar Truro.

Afbeelding

82. Mozaïekje, iemand?

Afbeelding

83. Deze luidruchtige, wild trillende trein was erg rustig.Het is een oude trein, de ramen kunnen open, maar ook zijn er stopcontacten (ook USB-poorten).

Afbeelding

84. Aangekomen in Truro, eindpunt. Ik zal dit station morgen niet betreden. Niet omdat ik plots treinenmoe ben geworden, maar wel omdat er morgen een staking is en werkelijk alles uitvalt en ik aangewezen ben op de bus.

Afbeelding

85. Ik ben niet helemaal geweest wat ik wilde gaan doen tijdens de stakingperiode, maar ik was er al vrij vroeg uit dat ik met een langeafstandsbus van National Express (hetzelfde concern die treinen doet in NRW), zo’n wit ding als op foto 71, naar Plymouth toe zou gaan.

Afbeelding


20 juni, dag 4 - De langeafstandsbus nemen omdat de treinen staken, wie doet dat nu niet?


86. Het is echt stakingsdag. Er zijn geen treinen vandaag, de vertrekstaten zijn leeg, mededelingsborden staan voor de ingang van het station, de toegang tot de perrons is ook afgesloten.

Afbeelding

87. Engeland.

Afbeelding

88. Ik vind het altijd moeilijk om naar eten te zoeken als ik op reis ben, maar soms kom ik wel eens iets tegen waar ik me wel ‘chi’ bij voel en dit ontbijt is zeker prima geweest.

Afbeelding

89. Het is een beetje lastig om een goede impressie van Truro te geven, mede omdat ik een beetje door moest lopen om de bus naar Plymouth te halen (ja, ik had wat moeite om het nest uit te komen).

Afbeelding

90. Met zo’n beest heb ik de bijna twee uur durende tocht gemaakt van de hoofdstad van Cornwall naar de hoofdstad van Devon. Het is voor mij jaren terug dat ik een langeafstandsbus zoals deze heb genomen en ik weet alweer wat voor volk er aan boord zit. Eigenlijk ook kenmerkend voor Groot-Brittannië en Ierland: jeugdig volk in joggingbroeken, hoodies en/of voetbalshirts. Stijlloos, maar het kan ook gewoon armoede zijn, wat ik niet verwonderlijk zou vinden hier.

Afbeelding


Vandaag zal ik geen lange afstanden meer afleggen, maar wel de stad Plymouth verkennen. Ik tap hier wat biljetten uit de automaat die ik kan gebruiken in de bussen, voor de tickets, voor als mijn pinpas weer eens geweigerd wordt in de bus, zoals contactless betalen in Londen ook al niet werkte. In Plymouth is het mogelijk om ook contactless te betalen, maar ik weet al bij aankomst dat ook daar mijn bankkaart niet gaat werken. Beter om dan wat cash te hebben, al kost een dagkaart iets van vijf pond.


91. De bussen zijn hier plots paars en rood geworden.

Afbeelding

92. Waar doet me dit toch aan denken?

Afbeelding

93. Plymouth heeft een haven waar veerboten van/naar onder meer Frankrijk en Spanje aankomen/vertrekken. In de achtergrond heb je zo’n veerboot en die zal ik later deze tocht ook nemen.

Afbeelding

94. Plymouth, in de wijk The Hoe. Niks met hoeren van doen, maar wel een pittoresk centrum.

Afbeelding

95. Poe, dikke vesting!

Afbeelding

96. Soms zijn de bussen ook wel blauw-geel.

Afbeelding

97. Dat rondzeulen met een backpack maakt licht ongelukkig en dan ben ik blij dat ik een verblijf heb voor de komende paar dagen, waar ik het overgrote deel van de bagage gewoon kan achterlaten…

Afbeelding

98. Vooruit, nog één tochtje dan, omdat het op loopafstand ligt van het verblijf. Dit hier is op de veerhaven voor de veerpont naar Torpoint.

Afbeelding

99. Daar heb je het beest, die je gratis nemen kan als voetganger.

Afbeelding

100. Torpoint, aan de andere kant van de rivier de Tamar, een dood havendorpje, met een laag staande rivier.

Afbeelding

101. Wat wel interessant is, is dat bussen uit Torpoint naar Plymouth gaan en de oversteek doen zij met de veerpont!

Afbeelding

102. Een gek beeld, twee dubbeldekkerbussen op een veerpont. De voorste bus is de lijn 70 en die erachter is een spitsversterker op lijn 70A.

Afbeelding

103. Zo kan de bus zijn tocht weer vervolgen op de weg, richting de halte Derry's Cross North, bij het busstation Royal Parade, in het centrum.

Afbeelding

104. Onderweg terug naar het verblijf moest ik nog even op zoek naar een chippy voor avondeten. Onderweg kwam ik door een woonerf die naar Nederlands voorbeeld is gebouwd, omdat de Britse overheid dit concept eens wilde uitproberen in 1999. Deze wijk heet de Morice Town Home Zone en op het web valt er wat meer over de achtergronden te lezen.

Afbeelding

105. Bij het woonerf is een stopplaats te vinden, met de naam Dockyard, waar niet alle treinen stoppen. Het is veelal een station waar alleen op verzoek gestopt wordt… Kijk toch eens naar al die huizen op de achtergrond, da’s pas massabouw!

Afbeelding


Na een dag staken rijden de treinen morgen gelukkig weer en zo kan ik alsnog mijn Interrail pass eens goed gebruiken in Engeland. Ik zal niet het land doorkruisen, maar ik zal wel meer van Devon te zien krijgen. Gelukkig maar! Omdat deze post wat aan de lange kant is, sluit ik dit hier voor het eerste deel af. In het volgende deel zijn er meer treinen te zien, zal ik het Kanaal oversteken per boot en heb ik een klein avontuurtje in Frankrijk om het kanaal ook maar eens over deze manier over water overgestoken te hebben.


Deel 2 met Devon en Bretagne staat hier.
Laatst gewijzigd door Polaroyd7 op di 08 nov 2022, 19:58, 1 keer totaal gewijzigd.
waldo79
Berichten: 7602
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Van Britain naar Britanny (deel 1: Cornwall) [105f]

Bericht door waldo79 »

Lekker lang verhaal :D
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39114
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Van Britain naar Britanny (deel 1: Cornwall) [105f]

Bericht door Daniel »

Leuk verslagje :pos: Maar wat een haast ook weer.
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Chrysa
Berichten: 7987
Lid geworden op: za 21 mei 2016, 21:12

Re: Van Britain naar Britanny (deel 1: Cornwall) [105f]

Bericht door Chrysa »

Jaaaaaa! Jouw verslagen zijn altijd zo heerlijk chaotisch. :') Lekker tempo ook, hou ik van. :mrgreen:

Ik vind treinen in de UK echt heerlijk, alle stationnetjes hebben zoveel sfeer. Ik wil weer terug! Wat contant geld betreft: Veel banken rekenen geld als je geld uit een automaat haalt. Bij Sainsbury's kan je bijpinnen zonder extra kosten.
en-es
Berichten: 4413
Lid geworden op: zo 11 dec 2016, 14:11

Re: Van Britain naar Britanny (deel 1: Cornwall) [105f]

Bericht door en-es »

Prachtig allemaal. Ook herkenbaar van mijn eerdere bezoeken. Bijzonder aan de spoorlijn naar Penzance vond ik station Dawlish en de omgeving. Wat geld betreft: bij mijn laatste bezoek in augustus heb ik vrijwel alleen maar cashless betaald.
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21268
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: Van Britain naar Britanny (deel 1: Cornwall) [105f]

Bericht door Meltrain »

Leuk verslag met mooie foto's. :D
Ik zou je alleen wel willen aanraden om sommige zinnen wat korter te maken en minder moeilijke woorden te gebruiken. Zo voorkom je dat er soms iets anders staat dan je (waarschijnlijk) bedoelt.
Polaroyd7 schreef: vr 21 okt 2022, 19:48 Na aankomst wil ik naar London Paddington om tickets op te halen die ik online geboekt heb en geheel in stijl à la Interrail neem ik de trein, want dat kan sinds kort uitsluitend met de trein.
Je bedoelt zeker dat het met uitsluitend (of volledig per) trein kan? Hoewel het een klein verschil lijkt, is de betekenis toch anders.
Het interieur van deze dingen is nog wel helemaal in de kleuren van vroegere vervoerder First.
First is nog steeds de vervoerder, maar doet dat tegenwoordig onder de "merknaam" Great Western Railway.
omdat de halte bij Euston van de Central en Hammersmith & City Lines niet direct aan Euston staat, maar aan Euston Square,
Je bedoelt de Metropolitan, Circle en Hammersmith&City lines, waarbij eerstgenoemde lijn voor jou geen optie was.
Je douchebeurt moet je in een kwartier doen, maar in de praktijk redt niemand dat.
Redt niemand dat of heeft niemand die tijd nodig?
maar ik heb er wel fish & chips gegeten, met mushy peas! The meme is real, maar ik kan nou niet zeggen dat ik die mushy peas echt heel lekker vond of zo. Het is te doen, daar niet van.
Ik snap wat je bedoelt. De erwten zijn nogal flauw en voegen weinig toe.
Ik ben niet helemaal geweest wat ik wilde gaan doen tijdens de stakingperiode, maar ik was er al vrij vroeg uit dat ik met een langeafstandsbus van National Express (hetzelfde concern die treinen doet in NRW), zo’n wit ding als op foto 71, naar Plymouth toe zou gaan.
Op foto 71 staat je lunchbox. :lol:
92. Waar doet me dit toch aan denken?
Geen idee.
94. Plymouth, in de wijk The Hoe. Niks met hoeren van doen, maar wel een pittoresk centrum.
Volgens mij heeft ongeveer elke zichzelf respecterende Engelse plaats wel een pub die "The Queens Arms" of "The Kings Head" heet. :')
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
diederickx
Berichten: 1630
Lid geworden op: vr 02 sep 2016, 22:59

Re: Van Britain naar Britanny (deel 1: Cornwall) [105f]

Bericht door diederickx »

89. Het is een beetje lastig om een goede impressie van Truro te geven
Toch een buitengewoon mooie foto met twee doorkijkjes tegelijk.
90. Met zo’n beest heb ik de bijna twee uur durende tocht gemaakt van de hoofdstad van Cornwall naar de hoofdstad van Devon.
Plymouth is niet de hoofdstad van Devon. Dat is Exeter.
umbusko
Donateur
Berichten: 5284
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Van Britain naar Britanny (deel 1: Cornwall) [105f]

Bericht door umbusko »

Leuk verslag, ik wil ook weer terug naar Engeland! *O* Wel eerst een paspoort aanschaffen... -0-
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 20 gasten