Interrail en Friuli Venezia Giulia III, deel 2: dwars door Slovenië naar Trieste (125f)

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

Interrail en Friuli Venezia Giulia III, deel 2: dwars door Slovenië naar Trieste (125f)

Bericht door Polaroyd7 »

Deel 1 van deze tocht waarbij ik een fiets huurde en langs de oude Pontebbana-spoorlijn reed, staat hier.
Moja duša je židane volje kot bi bila pila kraški teran.
Mijn ziel is zo gelukkig alsof ze 'kraški teran' (een rode wijn uit Slovenië) heeft gedronken.
Oton Župančič (Kopriva)

Na een sportieve drie dagen waarbij ik de Ciclovia Alpe-Adria volgde tussen Tarvisio en Gemona del Friuli, moest ik na drie dagen de fiets alweer inleveren om het nadien weer met het OV te doen. Het idee is om naar Slovenië te gaan en per spoor kan dat via Trieste of via Villach en de Karawankentunnel, maar ik ga geen van beide routes volgen. In plaats daarvan ga ik over een kleine bergpas naar Slovenië toe. Na Slovenië keer ik weer terug naar Italië en daarbij bezoek ik Trieste, de hoofdstad van FVG.

De route van dit deel: 🇮🇹 Cividale del Friuli, Fusine, 🇸🇮 Rateče, Kranjska Gora, Jesenice, Kamnik, Postojna, Štanjel, 🇮🇹 Opicina, Trieste, Verona.


Uitstapje naar Cividale

132. Ik begin deze post wel leuk met de zin dat ik drie sportieve dagen erop heb zitten, maar ik begin deze ochtend gewoon met een colazione. Ik ben immers nu toch in Italië, zeg nou zelf.

Afbeelding

133. Ik begin dit keer op het ‘autostazione’ van Gemona, dat tegen het treinstation aan ligt. Wellicht weet je nog van het eerste deel dat doordeweeks de treindienstregeling in Gemona nogal ruk is in de ochtend en dat is helaas niet anders in de richting van Udine. Er is een trein om half negen en daarna pas om half twaalf, wat in beide gevallen niet relaxed is. Wat er wel is, is een bus naar Udine om half 10 en om 10 uur en dan is de keus voor de bus snel gemaakt.

Afbeelding


In de regel worden hier in de bussen geen tickets verkocht, al willen sommige chauffeurs dat nog wel doen (het heeft met corona te maken, zeggen ze). Hoe je dan normaal gesproken wel tickets koopt? Er zijn speciale TPL-FVG kaartautomaten (blauwe), alhoewel je die niet vinden zal in Gemona. Voor de rest zal je terecht moeten in een paar tabakszaken of iets dergelijks, maar wat ik uiteindelijk gedaan heb is de app downloaden, mijn creditcard koppelen aan die app (die twéé cent neemt als eerste betalingscontrole - alsof de inflatie nog niet hard genoeg was!) en daarmee e-tickets kopen. Heel vanzelfsprekend het kopen van tickets in die app niet, want twee weken voor vertrek was ik al een beetje aan het testen met die app en ik kon geen enkele rit kopen. Een week later lukte dat gek genoeg weer wel en gelukkig tijdens mijn reis ook. Hoe die e-tickets werken heb ik nog niet eerder gezien: je krijgt een ticket, die genereert een QR-code die controleurs kunnen scannen, maar eerst moet je het ticket activeren en dat activeren kan je pas doen als je instapt, door een QR-code in de bus te scannen, zodat het ticket 'weet' in welke bus je zit en zo ook of het geldig is of niet… Vrij omslachtig, maar het werkt, I guess. Je hoeft in elk geval niet uit te checken, want die tickets lopen op tijd. Er bestaan dagkaarten voor de grote steden, maar niet voor ‘extra-urbano’-bussen zoals deze.


134. De route is niet bijster spannend, maar eenmaal in Udine passeren we la Porta Aquileia.

Afbeelding

135. Aangekomen op het busstation van Udine. Het ziet er wat warrig uit, zoals met de meeste busstations waar ook langeafstandsbussen komen, maar het is qua structuur wel ‘duidelijk’, want er zijn perronindicaties en actuele vertrektijden, zij het dat het hier een beetje in overvloed is.

Afbeelding

Ik hoef geen bus te hebben in Udine, want ik ga nu weer eens met de trein. De eerste bestemming wordt Cividale del Friuli. Daar rijden geen treinen van Trenitalia naartoe, maar van de FUC, dus mag ik die niet nemen met mijn Interrail-pass. Ik heb er een los ticket voor moeten kopen aan een ticketautomaat van de de FUC in Udine. Je zal geen treinen van de FUC vinden in de DB Navigator, daarvoor zul je in de (ver-schrik-ke-lijke) site van Trenitalia moeten kijken.


136. Links is de trein die me naar Cividale heeft gebracht. De trein rechts zou dat vroeger gedaan hebben, maar die nu is die een soort museumstel geworden.

Afbeelding

137. Cividale del Friuli, een station met wel drie verschillende namen: in het Italiaans, Friulaans en Sloveens.

Afbeelding

138. Het station is nieuw aangelegd, ietsje verder van het centrum vandaan, maar wel meer geïntegreerd met de bus.

Afbeelding

139. Waar nu de parkeerplaats is, was vroeger het eigenlijke treinstation.

Afbeelding

140 - 142. Impressies van de stad Cividale, met wel heel erg helder water.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Ik spoel weer even wat door: de dag is kort en ik wil nog in Tarvisio raken met daglicht. Ik spring op de trein terug en stap over op de trein naar Tarvisio Boscoverde. Ik zou daarmee naar het eindpunt toe kunnen, maar ik wil per se de oude Pontebbana ook met de bus gedaan hebben en daarvoor moet ik er in Carnia al uit, waar ik tijdens deze tocht nu al drie keer geweest ben. Ik heb in Carnia een erg korte overstap op de bus en de trein is licht vertraagd. Als ik de bus mis, moet ik anderhalf tot twee uur wachten op de volgende en daar heb ik geen zin in, mede omdat in Carnia helemaal niks te doen is. De trein komt met minder dan een minuut tot vertrek van de bus aan en de buschauffeur wacht gelukkig rustig op ons.


143. Deze bus van lijn 200 begint zijn rit naar Tarvisio dit keer hier in Carnia en wat dat betreft vind ik het het vrij zinloos om dan strikt op tijd te gaan vertrekken zonder passagiers.

Afbeelding

144. Onderweg passeer ik de viaducten waar ik met de fiets over gereden heb.

Afbeelding

145. Ik heb tijdens de voorbereiding van dit alles gespeeld met het idee om met de fiets te gaan klimmen naar Monte Santo di Lussari, maar om nu een kilometer te gaan klimmen over een onverharde weg met een conditie? Dat is zelfs voor mijn naïeve geestlust te veel van het goede. Vanuit de bus heb ik dat bedevaartsoort toch nog zien liggen, dus ik kan ergens wel zeggen dat ik dat gebouw dat bij mij ingesteld staat als bureaubladachtergrond wel degelijk gezien heb in het echt.

Afbeelding

146. Op het busstation van Tarvisio in het centrum stap ik uit. Mijn verblijf is hier in de buurt en ik had eigenlijk ook geen zin om met die backpack dat hele graf-eind te moeten gaan lopen van Boscoverde naar het centrum.

Afbeelding

147. Piazza Unità.

Afbeelding

148. Na ingecheckt en wat gerust te hebben, heb ik het idee om een uurtje rond te gaan lopen voordat ik ga eten. Ik dacht er aan om weer even naar Tarvisio Centrale te lopen en toevallig kwam er een bus voorbij op dat tijdstip.

Afbeelding

149. Bij Centrale (boven, aan de SS 13) kun je op een paar plekken als voetganger of fietser omlaag naar het fietspad, voor de rest moet je wat hekken her en der gewoon negeren.

Afbeelding

150. Ik dacht er eerst aan om weer even naar Boscoverde te lopen en daar wat treintjes te gaan kijken, maar toen ik eenmaal op de oude spoorbrug stond met uitzicht over het riviertje de Slizza dacht ik bij mezelf: ik heb dat station dat nou wel gezien, ik ga afdalen naar de Orrido dello Slizza en het daar aangelegde vlonderpad volgen. Tijdens een eerder bezoek aan Tarvisio ben ik eerder in de Orrido dello Slizza geweest, maar nu is het herfst, de kleuren zijn anders en die ene keer dat ik er was heb ik het pad niet in zijn geheel gevolgd.

Afbeelding

151, 152. De route is goed onderhouden, het water is kalm, maar ik heb met één ding eigenlijk geen rekening gehouden: het wordt donker. Om nu in het donker daar rond te gaan lopen is een beetje… euh, nouja, je ziet niet zo veel meer en je weet dan soms niet waar je heen moet.

Afbeelding

Afbeelding

153. Gelukkig ben ik wel tijdig boven om dit uitzicht te kunnen zien en het oorlogsbeeld waar de route naartoe leidt.

Afbeelding


Langs de (oude) Rudolfsbahn naar Slovenië


154. Het is fris buiten, maar de kamer is warm en vanop het balkon is er zicht op de bergen.

Afbeelding

155. Colazione. Ik ben nog steeds in Italië.

Afbeelding

156. We denken aan het klimaat, maar de vertalingen van de teksten die je vertellen dat je gebruikte handdoeken op de grond moet mikken zijn zelden foutloos… Vooral deze is een verschrikking.

Afbeelding

157. Ik hoef gelukkig vandaag niet al te vroeg op te staan, maar laat mag ook niet, want ik moet de bus hebben van 09:00 naar Fusine Valico. Da’s gelijk de laatste van de ochtend. Anders zal ik naar Rutte moeten zeker, met die van 11:15? Ik heb ergens wel mijn twijfels over dat ‘obliterarlo’ als je alleen het Engelse woord ‘obliterate’ kent, wat iets anders betekent dan valideren/ontwaarden.

Afbeelding

158. Geen ticketzever vandaag: op het busstation in Tarvisio hebben we een kaartautomaat die staat verstopt in een hokje waar je alleen in komt nadat je een knop een paar seconden hebt ingedrukt en een aantal seconden hebt gewacht totdat de deur een zoemgeluid maakt. Voor een rit van een kwartier is €2,25 niet per se verkeerd.

Afbeelding

159. Mijn bus staat links al klaar en met een kwartier vertraging komt lijn 200 ook nog eens langs.

Afbeelding

160. We kronkelen omhoog, richting Fusine. In de zomer rijden er een paar bussen van deze lijn 203 naar de Lagi di Fusine, een paar bergmeren waar het volgens mij wel prima toeven is.

Afbeelding

161. Eenmaal boven wordt het wat vlakker.

Afbeelding

162. Volledig heet deze halte Valico di Fusine Strada Statale 54 (provenienza Tarvisio)’, maar het komt er op neer dat we hier de staatsgrens hebben met Slovenië, vroeger Joegoslavië. Bus 203 keert hier aan de grens door hier deze grenspost te passeren.

Afbeelding

163. Slovenië! Dobrodošli v Sloveniji!

Afbeelding

164. Niet dat je meteen merkt dat je in Slovenië bent overigens… Dit fietspad lijkt wat willekeurig aangelegd te zijn, maar ook hier volgt dit pad een oude spoorlijn, die liep van Tarvisio tot Jesenice (vroeger onderdeel van de zogeheten Rudolfsbahn). Op het Italiaanse deel reden al sinds 1957 geen passagierstreinen meer. In Joegoslavië hield het verkeer in 1966 op.

Afbeelding

165. Hier hebben we het vroegere stationsgebouw van Rateče-Planice.

Afbeelding

166. In Rateče stap ik weer op de bus, landinwaarts. Hier een impressie van de dienstregeling van de bussen die daar rijden. Wat een verschil met Italië zeg. Ieder uur een bus! Wat een luxe.

Afbeelding

167. In FVG is de vervoerder Arriva, in dit deel van Slovenië is de vervoerder Arriva. Hetzelfde, maar toch is het anders. In de zomer heb je overigens van maandag tot en met zaterdag een buspaar dat tussen Slovenië en Italië rijdt over deze route, van Ljubljana via Jesenice, Tarvisio en Cave del Predil naar Bovec (en terug). Deze lijn wordt gereden door de Sloveense Arriva.

Afbeelding

168. Met succes weet ik in het Sloveens een ticketje te kopen en mijn plannen uit te leggen. Da’s al heel wat…

Afbeelding

169. Ik stap in Kranjska Gora al uit om er even rond te kijken.

Afbeelding

170. Ziet er niet verkeerd uit hier. Er is veelal reclame te vinden voor een internationaal skitoernooi dat een paar maanden later hier in de buurt in Planica gehouden wordt. Ik drink hier wat warms en kom nog wat bij, mede omdat het nog vroeg is.

Afbeelding

171. Ik moest even zoeken, maar hier hebben we het stationsgebouw van Kranjska Gora. Je merkt dat je in een drielandengebied bent zodra je verkeersborden zowel Oostenrijk en Italië aangeven. Hetzelfde zie je in Tarvisio.

Afbeelding

172. Met dit blauwe geval ga ik naar Jesenice toe, waar de trein wacht.

Afbeelding

173. Het is niet verkeerd om met de bus te gaan door de bergen. Dat wist ik al van Vorarlberg.

Afbeelding

174. Nou, daar zijn we dan, bij het ‘betonnen’ gedrocht dat station Jesenice heet.

Afbeelding

175. Brutalisme? Ik ben geen architectuurexpert, maar bruut is het wel.

Afbeelding

176. Het is hier rustig. Het aantal treinen dat hier komt is ook niet bijster hoog.

Afbeelding

177. In tegenstelling tot Tsjechië hebben ze in Slovenië nu wel kaartautomaten, alhoewel deze hier niet werkte.

Afbeelding

178. Een impressie van wat er zoal vertrekt hier. Ik heb alleen geen idee waar die MO voor staat bij de treinen die naar Villach vertrekken. Jullie wel?

Afbeelding

179. Het duurde nog wel drie kwartier voordat de trein vertrok en da’s een mooi excuus om wat te gaan drinken in de bar op het station, zoals te doen gebruikelijk bij lange overstappen in Slovenië.

Afbeelding

180. Na een redelijk lange tocht in de nieuwe dubbeldekker ben ik aangekomen in Ljubljana. Ik ben hier een keer eerder geweest en toen was alles nog rood. Nu is de helft blauw en de andere helft nog wel rood.

Afbeelding

181. Een van graffiti schone oude diesel! Hoe is het mogelijk!

Afbeelding

182. Ik ben al eens eerder in Ljubljana geweest en nu wilde ik eens wat anders zien. Er is een doodlopende spoorlijn naar Kamnik en omdat dat oord er interessant uitziet heb ik maar die trein genomen. De trein is onverwacht druk. Hier ben ik aangekomen in Kamnik en is iedereen intussen uitgestapt. De trein rijdt nu nog twee haltes verder tot Kamnik Graben.

Afbeelding

183. Het stationsgebouw. Het formaat van het gebouw en de naam alleen al laat toch ergens zien dat dit wel het hoofdstation is.

Afbeelding

184. Aan het station staat een oude treinwagon waar een kleine snackbar in zit.

Afbeelding

185. In de oude treinwagon heb ik een pleskavica v lepinji gegeten als lunch en voor de verandering wat Sloveens bier bij gedronken.

Afbeelding

186, 187. Na even de maag gevuld te hebben is het tijd om het stadje Kamnik te verkennen.

Afbeelding

Afbeelding

188. Het stadje heeft drie kastelen en dit is er een van. Het is er mooi opgeknapt.

Afbeelding

189. Waar Kamnik ook drie van heeft: treinstations. Hier hebben we Kamnik mesto…

Afbeelding

190. …en na nog eens wat gegeten en gedronken te hebben in een café is het tijd om terug naar Ljubljana te gaan vanaf het eindpunt Kamnik Graben.

Afbeelding


Vanaf Kamnik zijn aansluitingen niet echt top. Ik overnacht vandaag in Postojna en voor treinen daarnaartoe moet je lang wachten. In dit geval wel een uur, omdat de overstap gewoonweg 0 minuten is. Ik heb de conducteur gevraagd of een trein even kon wachten en hij zou even bellen om te kijken wat er mogelijk is. Hij komt terug en deelt mede dat ze dat niet kunnen doen. Nou ja, tenminste geprobeerd.

Totdat ik in Ljubljana aankom. We staan drie minuten bij inrijden stil en zo komen we toch met vertraging aan op het hoofdstation. Ik zie wel dat de trein naar Koper - die via Postojna rijdt - nog aan het perron staat. Ik ruik mijn kans en ik loop met enig tempo naar dat perron toe en ik zie dat die trein aangegeven staat met +5. Ik huppel ongemakkelijk de trap op en de deuren zijn nog open. Och, Slovenske železnice, da’s mooi! Een onmogelijke aansluiting gehaald en zo bijna een uur eerder in Postojna aangekomen.

191. Tussen donker en licht.

Afbeelding

192. Een voorproefje van morgen.

Afbeelding

193. In het Bistro Štorja in het verder niet al te spannende centrum eet ik nog wat en doe ik nog wat drankjes, waaronder een sterke drank die drie jaar heeft liggen rijpen. Ik heb er een interessant gesprek gehad met de eigenaar en de sommelier, over de regio, de geschiedenis en hoe Slovenië in de loop der jaren is gevormd. Ik vraag me eigenlijk constant af, bij iedere post wel, of ik wel moet noemen waar ik gegeten heb. Ik weet eigenlijk niet of daar interesse voor is. Ik vind persoonlijk tijdens reizen het zoeken naar eten in een grote, drukke stad het ergerlijkste aspect omdat je dan moet kiezen en afwegen wanneer iets er niet shady en matig uitziet. Alleen afgaan op ratings kan, maar om dan ook nog eens te ontdekken of iets ook echt op dat moment open is is tijdrovend. Dit was vooral in Gemona del Friuli een dingetje.

Afbeelding


De grotten van Postojna


194. Wie toeristische attracties in Slovenië moet opnoemen noemt vast in één adem de oude binnenstad van Ljubljana en de grotten van Postojna, want de grot hier is de op één na grootste druipsteengrot ter wereld.

Afbeelding

195. De ingang van de grot.

Afbeelding

196. Wat bijzonder is aan deze grot, is dat er een spoorlijn voor toeristen gebouwd is, met een bijzondere, speciaal voor deze spoorlijn gebouwde locomotief.

Afbeelding

197. De rit in het treintje duurt tien minuten en die leidt je door een heel netwerk. Het is er goed verlicht, hoewel deze kroonluchter wel de enige is in de hele grot.

Afbeelding

198. In een bewegende trein, in een schaars verlichte ruimte, zonder flits, is het moeilijk om een impressie te delen van wat je daar ziet. Daarvoor zal je zelf de tocht moeten maken.

Afbeelding

199. De groot is echt groot en zulke pilaren zal je vaak tegen komen. Voor zo'n grot hoef je overigens niet per se zo ver te reizen, omdat je bij de grotten van Han ook aan je gerieven komen kan met ook een spoors element.

Afbeelding

200. Na twee uur staan we weer aan het hek.

Afbeelding


Toch nog even naar de grote olifant in de kamer: Trieste


Ik heb jarenlang Trieste links laten liggen omdat ik andere plaatsen de voorkeur gaf en omdat ik bij Trieste geen goed gevoel heb gehad. Het is een bijzondere stad, met een bijzondere ligging en geschiedenis. Van alles komt daar samen aan volkeren en culturen. Het is graag gezien door toeristen, maar ik vond het maar een imago hebben van een enge plek, samen met Calais, Napels, Rome. Ik ben intussen in Rome geweest (was geen onverdeeld succes) en Calais (viel mee) en voornamelijk ben ik dan uit praktische gronden nog niet eerder in Trieste geweest omdat het awkward ligt, in een uithoek.

Nu ik toch FVG een paar keer bezocht heb, nu door Slovenië reis en ik uiteindelijk voor de weg terug via Monfalcone reis, vond ik het niet meer dan logisch om dan toch ook maar Trieste aan te doen, vooral ook om dan maar te zien of het echt zo'n eng, vies en druk oord is zoals Napels en Rome voor mij het imago hebben. Bij mijn eerste dag in Rome ben ik mijn hotel niet meer uitgekomen door de drukte en de hitte en ik heb me er nooit echt helemaal prettig gevoeld, dus dat gaat wat worden zeker? Laat ik maar zeggen, ik ben de ervaring in Rome rijker en nu ben ik intussen al een aantal dagen in Italië waardoor ik misschien al wat gewender ben aan de taal of zo?


201. Na weer gewend te zijn geraakt aan het daglicht is het tijd om weer in de trein te gaan stappen voor een lange tocht, dwars door het land. Ten opzichte van het centrum ligt het treinstation enorm veel hoger.

Afbeelding

202. Het wachten op de trein duurt hier wel lang. Veel treinen komen hier ook niet echt en ik moet hier, met wat vertraging, uiteindelijk een uur wachten in dit winderige, hooggelegen station.

Afbeelding

203. Ik heb me wat betreft treinen hier niet per se hoeven vervelen...

Afbeelding

204. Daar komt de Flirt, met bestemming Sežana.

Afbeelding

205. Ik neem de trein tot Sežana en daar wil ik nog niet meteen verder naar Italië. Ik wil een tussendoortje maken in Slovenië en dat wil ik doen met het diesellijntje die van Sežana naar Nova Gorica gaat. Omdat we zo veel vertraging hebben opgelopen is die aansluiting in gevaar gekomen, maar de trein naar Nova Gorica wacht keurig op ons.

Afbeelding

206. Raampje open...

Afbeelding

207. In Štanjel stap ik uit.

Afbeelding

208. Štanjel is een bergdorpje, dat oorspronkelijke gebouwd is als fort. Ik kwam dit dorpje per toeval tegen en ik wist meteen dat ik er heen moest. Dan begint de zoektocht naar hoe je er het beste komt en de treindienstregeling is niet echt fantastisch. Op zaterdag ben je er aan voor de moeite, maar vandaag is een doordeweekse dag, dus had ik nog wat mazzel.

Afbeelding

209 - 211. Impressies.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

212. Na een tijdje keer ik weer terug in Sežana om de Eurocity naar Trieste af te wachten.

Afbeelding

213. In Ljubljana was ik echt verrast een schone diesel aan te treffen, want normaal gesproken zien ze er zo uit...

Afbeelding

214. Na een half uur of zoiets (inclusief vertraging) komt de Eurocity eraan.

Afbeelding

215. Aankomst in Villa Opicina in Italië. Hier vindt een locwissel plaats voor het 'korte' resterende stuk van een half uur tot aan Trieste.

Afbeelding


Ik dacht eraan om deze trein helemaal tot aan Trieste te nemen, over de spoorlijn die bar weinig wordt bereden, maar ten eerste was er een restaurant aan boord (die werd er al in Ljubljana af gehaald) en ten tweede stonk het enorm in de trein, want de trein zat vol met mensen die al dagenlang, zo niet wekenlang geen douche of bad gezien hebben. Ik had geen zin om dan nog een half uur daarin te moeten blijven zitten, dus heb ik de trein hier maar definitief verlaten om hier in Villa Opicina op een andere manier naar Trieste te komen.


217. Vanaf hier heb je geen andere manieren om in Trieste te komen, zonder dat je moet wachten tot diep in de avond. Wel heb je een aantal keer per dag treinen van de Sloveense spoorwegen die doorrijden tot aan Villa Opicina (in het Sloveens Opčine geheten). Vlak na het vertrek van de EC komt hier zo'n Sloveense trein aangereden.

Afbeelding

218. De treurige vertrekstaat.

Afbeelding

219. Het stationsgebouw.

Afbeelding

220. Vroeger zou je hier in Villa Opicina de tram hebben kunnen pakken naar Trieste, maar die rijdt al een aantal jaar niet na een ongeluk en eindeloze verbouwingen. Er zijn nu wel stilaan wat testritten die plaatsvinden, maar er is nog altijd vervangend busverkeer. Op de plek van de halte is maar een tram geplaatst als decoratie voor de bar die er aan ligt.

Afbeelding

221. Een tramvervangende bus.

Afbeelding

222. Evengoed een mooi uitzicht over Trieste en de Golf van Trieste.

Afbeelding

223. Eenmaal beneden staat nog een tram geparkeerd, met het voertuigje dat de tram de heuvel op duwt, omdat de tram zelf niet de te steile heuvel op kan...

Afbeelding

224. Op zoek naar eten. In steden als deze heb ik daar altijd moeite mee. Ik reserveer eigenlijk zelden voor restaurants en het is al druk (vrijdagavond, wat verwacht je anders?). Veel zin om veel te betalen heb ik niet en ik ben altijd erg schuchter omdat ik sterk het gevoel heb belazerd te worden in zulke toeristische hotspots. Zodoende blijft het bij een paar pizzapunten en wat supermarkt-restjes.

Afbeelding

225. Een late-night kijkje op Trieste Centrale, waar ik vandaag dus niet gekomen ben met de trein. Op deze avond vertrekt een nachttrein (ICN) naar Rome.

Afbeelding

226. De volgende dag dan, in de ochtend. Ik kon mijn backpack achterlaten in mijn verblijf, waardoor ik in elk geval met een geruste rug door de stad kon, zonder eindeloos te hoeven klagen over het gewicht. Het is midden oktober, het is er prettig rustig. Goede omstandigheden om deze diverse stad te verkennen. Deze stad heeft in de geschiedenis heel wat verschillende volkeren die allerlei talen spraken gezien als onderdeel van het Habsburgse Rijk. In een dispuut na de Tweede Wereldoorlog tussen Italië en Joegoslavië over van wie Trieste en omgeving was, is dit een tijdje een soort van vrijstaat geweest, zoals Neutraal Moresnet dat vroeger ook zo een beetje was. Van alles liep hier door elkaar heen en deed handel met elkaar, maar echt een onafhankelijk land was Trieste nooit. Uiteindelijk werd gekozen dat de regio rondom de havenstad Koper definitief Joegoslavisch werd en dat de stad Trieste Italiaans werd. Dit alles maakte wel dat veel in deze stad tweetalig is en dat hier de kans heel groot is dat je mensen aantreft die zowel Italiaans als Sloveens spreken.

Afbeelding

227. Een bus komt langs een Grieks-orthodoxe kerk gereden.

Afbeelding

228. Een blik op de baai.

Afbeelding

229. Piazza Unità d’Italia, da’s een tandje specifieker dan het Piazza Unità in Tarvisio.

Afbeelding

230. Her en der zijn restanten te vinden van de Romeinse tijd, zo hebben we hier het oudste wat in de stad te vinden is: de Arco di Riccardo, waarschijnlijk stammend uit de eerste eeuw na Christus.

Afbeelding

231. Iets jonger is de citadel van Trieste.

Afbeelding

232. Vestingmuren. Als je geen zin hebt om te klimmen heb je elke 40 minuten (je verzint het niet) een stadsbus van lijn 24.

Afbeelding

233. Een apart verschijnsel is dit antieke Romeinse theater. Decennialang heeft het verborgen gelegen onder een appartementencomplex, zonder dat men schijnbaar wist dat dit hier lag, maar eens ze dit ontdekten hebben ze al die appartementen subiet gesloopt en de boel opgegraven.

Afbeelding

234. Nog even een stukje tram: dit hier is het eindpunt van de tramlijn. Hier staat niks, hier komt ook niks, want de tramlijn is een eindje verderop opengebroken. De tramhalte ligt noch aan het treinstation, noch in het oude centrum, maar eerder ergens er tussenin of zo, in een wat nieuwer deel.

Afbeelding

235. Daar hebben we het treinstation weer, met op het plein ervoor (niet in beeld) veel migranten die de tijd aan het doden zijn.

Afbeelding

236. Kijk eens wat we hier hebben... een rode Fyra. Ik wilde eigenlijk met regionale treinen naar Verona toe rijden, omdat ik vanaf daar de nachttrein naar Duitsland wilde nemen, maar nu ik dit ding zag en deze direct naar Verona toe reed ben ik daar toch over gaan weifelen. Ik was immers best benieuwd naar deze trein na al die jaren, al is die benieuwdheid een onvermijdelijk recept voor teleurstelling.

Afbeelding

237. De 'Fyra' vertrekt pas een flink aantal uur later en om de tijd te doden dacht ik dat het leuk was om nog even het kasteel van Miramare te bezoeken, maar dat wilde ik alleen doen met een omweg en zo ben ik een bus ingestapt die, na tientallen haltes met de naam 'Strada del Friuli' voorbij gereden te hebben, uiteindelijk aankomt in het dorpje Prosecco.

Afbeelding

238. Als je dan in Prosecco bent, wat doe je dan? Juist, chips eten (en prosecco drinken). Het is half één, dus perfect op tijd.

Afbeelding

239. Een impressie van het dorp Prosecco.

Afbeelding

240. Vanaf hier kun je een mooi wandelpad volgen naar Miramare met onderweg een paar drinkfonteintjes.

Afbeelding

241. Je moet een paar keer wel je plattegrond open doen (Google Maps heeft geen zin, gebruik eerder Mapy.cz of zoiets omdat die wel zulk soort wandelroutes toont) om de juiste keuze te maken bij splitsingen, maar uiteindelijk kom je dan na veel afdalen hier uit, met blik op de sporen...

Afbeelding

242. Station Miramare.

Afbeelding

243. Dat stationsgebouw hier is toch een markante verschijning...

Afbeelding

244. De toegang tot de trappen in het oude gebouwtje is niet mogelijk. Alles is op slot en reizigers mogen nu via een andere, krappere tunnel naar de andere kant van het station toe.

Afbeelding

245. Eén van de weinige treinen naar Tarvisio Boscoverde komt voorbij.

Afbeelding

246. Je kan in elk geval niet zeggen dat dit station toegankelijk is.

Afbeelding

247. Vanaf het station loop je zo het kasteelpark in en na een tijdje zoeken kom je vanzelf de Golf van Trieste tegen met het kasteel van Miramare.

Afbeelding

248. Een mooi bouwwerk zo, met een eveneens mooi uitzicht op het water. Wat een leven moet je dan hebben. Geen spontaniteit, denk ik vooral.

Afbeelding

249. Na even laat nog eens laat geluncht te hebben in het park aan een vijver met ogenschijnlijk honderden goudvissen erin) is het tijd om weer naar Trieste te gaan om de Frecciargento te pakken. Helaas stoppen slechts eens in de twee uur treinen in Miramare waardoor ik in Trieste meer dan een uur de tijd te doden heb.

Afbeelding

250. De tijd gaat voorbij, ik koop nog wat dingen op een plaatselijke markt en zo zit ik alweer in de Frecciargento. Tja, wat zal ik zeggen? De stoelen zijn waarlijk nog gladder dan eerste klas-stoel in een Virm-4 en iets wat onophoudelijk aan het trillen. Voor de rest reed het, reed het grotendeels op tijd en kwam er stroom uit het stopcontact.

Afbeelding

251. Dag Trieste... uiteindelijk toch niet zo'n trieste zooi als gedacht.

Afbeelding

252. Grappig beeld: twee 'Nederlandse' treinen naast elkaar in Italië. Eentje die in Nederland gereden heeft en eentje die in Nederland zal gaan rijden (niet helemaal, maar deze 'Pop' komt uit dezelfde familie als de ICNG).

Afbeelding

253. Redelijk op tijd kom ik aan in Verona Porta Nuova en hier heb ik een aantal uur voordat de Nightjet naar München vertrekt. Alles is al donker en heel veel tijd om de stad te verkennen heb ik niet, maar onderweg, op zoek naar een restaurant, kom ik wel deze stadspoort tegen. Dit is de Porta Nuova, wat eigenlijk geen verrassing is als je je bedenkt hoe dit station heet.

Afbeelding

254. Och ja, lasagne moest er toch ook eens van komen.

Afbeelding

255. De EuroNight oftewel Nightjet naar Wien of München.

Afbeelding

256. Hier heb ik gelukkig wel een bed in een couchetterijtuig weten te bemachtigen...

Afbeelding


Tja, en toen volgde de lange rit terug naar Nederland met een ICE München - Düsseldorf en daarna classic per RegionalExpress naar Nederland. De Nightjet komt met +17 aan in München en een reisgenoot heeft via NS International een (dure!) reis gekocht van Italië naar Nederland met Nightjet en daarna ICE. Omdat de tarieven van Nightjet en DB niet verenigbaar zijn, heeft de man twee tickets gekregen, die gesplitst zijn in München. Daarbij is NSI zo onhebbelijk geweest om de overstap in München optimistisch te houden, alsof de Nightjet altijd op tijd rijdt. Het ticket München - Nederland is daarbij een Super Sparpreis en dat betekent eigenlijk botweg dat als hij die aansluiting zou missen, dat hij zou stranden, want treinbinding. Ik heb hem daarbij het een en ander uit moeten leggen en adviseren om naar het eerste de beste DB Reisezentrum of infoloket moet gaan om daar een stempel of zulks te halen om dan maar de volgende trein te kunnen nemen. Hij heeft er voor moeten rennen, maar het leek er toch op dat hij alsnog met de volgende trein mee kon. Gelukkig maar, want dat zou helemaal mooi zijn, met je onrealistische passagiersrechten. Je maakt één bestelling en je verwacht dat je daarbij 'wat rechten' hebt, maar zo werkt dat niet bij de spoorwegen, omdat alles kapot gedigitaliseerd is.


257. Enfin, ik kon nog mee met deze witte rakker. Dit keer geen wisselstoring bij het binnenrijden van Köln Messe/Deutz.

Afbeelding


Wel trof ik bij het binnenrijden van RE 13 naar Venlo een enorme mensenmassa aan, zowel in de trein als op het perron en dus heb ik die trein maar mooi laten schieten. Wat een bak ellende is die verbinding toch als het druk is. Prima alternatief is de RE 19 die toch een half uur niks staat te doen in Düsseldorf Hbf na aankomst, waardoor je toch bijna gegarandeerd plek hebt.

Hoe dan ook: het reisseizoen van 2022 zit erop. Ik heb moois om naar uit te kijken in 2023. Ondanks dat de nieuwe dienstregeling voor heel Nederland een achteruitgang is en de toekomst van het OV hier op de drempel staat, wens ik jullie een goed nieuw dienstregelingjaar met veel mooie en interessante reiskilometers en een behouden reisplan.


Een verzameling met wat ik meer in 2022 gezien heb staat hier.
Laatst gewijzigd door Polaroyd7 op za 24 dec 2022, 21:00, 2 keer totaal gewijzigd.
Etienne
Donateur
Berichten: 7907
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: Interrail en Friuli Venezia Giulia III, deel 2: dwars door Slovenië naar Trieste (125f)

Bericht door Etienne »

Wat een verslag weer _O_
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
Chrysa
Berichten: 7987
Lid geworden op: za 21 mei 2016, 21:12

Re: Interrail en Friuli Venezia Giulia III, deel 2: dwars door Slovenië naar Trieste (125f)

Bericht door Chrysa »

En weer een leuk verslag hoor. Grappig hoe we in dezelfde regio zijn geweest maar toch op totaal andere plekken zijn uitgestapt.
Polaroyd7 schreef: zo 11 dec 2022, 19:22 Hoe die e-tickets werken heb ik nog niet eerder gezien: je krijgt een ticket, die genereert een QR-code die controleurs kunnen scannen, maar eerst moet je het ticket activeren en dat activeren kan je pas doen als je instapt, door een QR-code in de bus te scannen, zodat het ticket 'weet' in welke bus je zit en zo ook of het geldig is of niet… Vrij omslachtig, maar het werkt, I guess. Je hoeft in elk geval niet uit te checken, want die tickets lopen op tijd. Er bestaan dagkaarten voor de grote steden, maar niet voor ‘extra-urbano’-bussen zoals deze.
Zo werkt het bij de TEC in België ook, ik vond het verrassend modern vergeleken met de rest van dat bedrijf.
Polaroyd7 schreef: zo 11 dec 2022, 19:22 Ik vraag me eigenlijk constant af, bij iedere post wel, of ik wel moet noemen waar ik gegeten heb. Ik weet eigenlijk niet of daar interesse voor is. Ik vind persoonlijk tijdens reizen het zoeken naar eten in een grote, drukke stad het ergerlijkste aspect omdat je dan moet kiezen en afwegen wanneer iets er niet shady en matig uitziet. Alleen afgaan op ratings kan, maar om dan ook nog eens te ontdekken of iets ook echt op dat moment open is is tijdrovend. Dit was vooral in Gemona del Friuli een dingetje.
Ik vind het leuk om te zien, zo is het toch meer of je ons op reis meeneemt, in plaats van alleen een collectie buitenlandse OV-platen.
Polaroyd7 schreef: zo 11 dec 2022, 19:22 Hoe dan ook: het reisseizoen van 2022 zit erop. Ik heb moois om naar uit te kijken in 2023.
Wij dan ook, ik vind dat je een erg prettige reis- en schrijfstijl hebt. *O*
waldo79
Berichten: 7602
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Interrail en Friuli Venezia Giulia III, deel 2: dwars door Slovenië naar Trieste (125f)

Bericht door waldo79 »

Leest lekker weg en je keuze om het meer een reisverslag dan een OV verslag te laten zijn geeft je verslag een persoonlijk tintje.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: Interrail en Friuli Venezia Giulia III, deel 2: dwars door Slovenië naar Trieste (125f)

Bericht door Timon91 »

Prachtig verslag van een interessante regio. Het drielandenpunt Italië-Slovenië-Oostenrijk vond ik ook best een aanrader. Vanaf het grensstation daar bij Rateče loopt er een pad omhoog, maar het is wel een stukje klimmen.

Dank voor het delen :pos: :pos: :pos:
Mijn Flickr account.
Gebruikersavatar
Cookie
Oud-beheerder OVNL
Berichten: 1671
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 17:06

Re: Interrail en Friuli Venezia Giulia III, deel 2: dwars door Slovenië naar Trieste (125f)

Bericht door Cookie »

Mooi verslag weer! Je hebt leuke reizen gemaakt dit jaar :) .
Polaroyd7 schreef: zo 11 dec 2022, 19:2277. In tegenstelling tot Tsjechië hebben ze in Slovenië nu wel kaartautomaten, alhoewel deze hier niet werkte.
Op station Maribor kwam ik afgelopen november ook kaartautomaten tegen, maar ook niet werkend.
Polaroyd7 schreef: zo 11 dec 2022, 19:22Ik vraag me eigenlijk constant af, bij iedere post wel, of ik wel moet noemen waar ik gegeten heb. Ik weet eigenlijk niet of daar interesse voor is. Ik vind persoonlijk tijdens reizen het zoeken naar eten in een grote, drukke stad het ergerlijkste aspect omdat je dan moet kiezen en afwegen wanneer iets er niet shady en matig uitziet. Alleen afgaan op ratings kan, maar om dan ook nog eens te ontdekken of iets ook echt op dat moment open is is tijdrovend. Dit was vooral in Gemona del Friuli een dingetje.
Van mij mag het erin blijven, het maakt je verhaal nog wat meer een echt reisverslag. En het zoeken naar eten blijft een herkenbaar iets ;) .
umbusko
Donateur
Berichten: 5284
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Interrail en Friuli Venezia Giulia III, deel 2: dwars door Slovenië naar Trieste (125f)

Bericht door umbusko »

Wat een mooi verslag weer, ik kwam er nu pas aan toe maar ik heb genoten! :D MO staat voor "maloobmejni vlak": korteafstandstrein. Van wat ik zo in de Sloveense dienstregelingen heb gezien wordt die categorie alleen gebruikt voor kort grensverkeer. Overigens was ik deze zomer ook in Trieste, maar dan met 35 graden. :') Daar komt ook nog eens een verslag over, als ik de tijd kan vinden want druk druk druk... En zoals Chrysa zegt: in dezelfde regio geweest, maar andere dingen gedaan. :Y
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15329
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: Interrail en Friuli Venezia Giulia III, deel 2: dwars door Slovenië naar Trieste (125f)

Bericht door ODRAIL »

Samen met deel 1 een mooi verslag ;) .
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 36 gasten