De winter van 2023: dichtbij in de sneeuw en ver weg in de zon [64f]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

De winter van 2023: dichtbij in de sneeuw en ver weg in de zon [64f]

Bericht door Polaroyd7 »

Een vorige post met daarin het tweede deel van van alles en nog wat in 2022 is hier te vinden.
Des pieds, pourquoi en voudrais-je, si j'ai des ailes pour voler ?
(Voeten, waarom zou ik ze willen, als ik vleugels heb om mee te vliegen?)
Jette (Frida Kahlo)

De winter is gelukkig al een tijdje voorbij in de lage landen, maar dat betekent niet dat we in april geen sneeuw meer te zien krijgen. Het eerste echte reisseizoen van het jaar is begonnen en o boy o boy wat gaan we met z’n allen weer een hoop te zien krijgen. Sneeuw is één van die dingen en ik ga daarvoor zorgen.


Ik heb in de winter niet echt stilgezeten, maar ja, het helpt ook wel een beetje dat je nog een Interrail-pass moet activeren voordat je 28 jaar oud wordt en vooral dan dat je in de winter jarig bent. In deze post een paar herinneringen aan de winter die was. Het contrast is sterk: van die ene paar dagen in een alpine omgeving waar men Nederlands spreekt naar een warme, zonnige setting met lichte taaldrempel. Specifiek zul je hier een tripje terugvinden in de Voerstreek 🇧🇪, gevolgd door een werkbezoek aan Lissabon 🇵🇹 (geen copy+paste van wat er onlangs ook al is gepost), om te eindigen met een bezoek aan een Griekse antieke tempel in Athene, of zou het toch ergens in Zuid-Duitsland 🇩🇪 zijn?


Aperitief


1. We beginnen eerst met een klein beeld ter overpeinzing. We hebben hier een verhoogd opstelterrein dat aan het uiteinde ligt van metrostation De Akkers, in Spijkenisse. Het spoor houdt hier letterlijk op en om dat plotse einde nog een beetje op te fleuren zijn hier twee decoratieve walvisstaarten neergezet. Ja, decoratief. De kunstenaar moest bij de voltooiing eens weten. Op een dag ondervond een machinist van de metro dat de opgegeven maximumsnelheid voor dit tracé eigenlijk te hoog was voor zijn metrostellen, want op tijd tot stilstand komen bleek onmogelijk in de regen. Zijn treinstel schoot door het stootblok en werd daardoor van het viaduct gelanceerd op één van die decoratieve walvisstaarten, bungelend boven het water dat onder die sporen ligt. Opeens hadden de staarten een veiligheidskenmerk gekregen. Dat ongeluk was in 2020 en vandaag de dag ziet alles er uit alsof er niks gebeurd is.


Afbeelding


2. Met z’n allen naar het strand toe. Het duurde erg lang voordat we weer op rails naar een station toe konden met de naam Hoek van Holland Strand, maar op 31 maart was het dan eindelijk zover. Ik denk niet dat het op die dag echt storm liep, want het weer was toen ronduit slecht, met harde wind en veel regen. In elk geval was het weer slecht genoeg voor mij om een weekendje weg naar Noord-Frankrijk te verplaatsen naar begin mei. Een dag later werd het 1 april en deed het grapje de ronde dat het spoor na één dag alweer gesloten werd en de metro’s vervangen werden door treinvervangende bussen na spoorverzakkingen door alle regen van de laatste tijd. Het is dat deze grapjes soms realiteit zijn… Hoe dan ook: een nachtje slapen later en het was 2 april. Niks regen: zon, blauwe lucht. Het is nog wat fris en winderig, maar hé, er is nu opeens een metro! Een beetje pre-zomer vibes verkrijgen. Wat een verrassing is die nieuwe halte aan het strand toch eigenlijk: je hebt direct zicht op de zee en dat kun je van Scheveningen of Zandvoort bijvoorbeeld niet zeggen. Ik ben wel benieuwd hoe dit gaat zijn in de zomer, als de frequentie omhoog gaat en al die mensen door die poortjes heen moeten. Als een metro leegloopt, kan iemand door een poortje naar keuze het station verlaten en ik denk dat dat voor chaos gaat zorgen. Mensen die het perron weer op willen lopen, kunnen dan juist dat perron niet op, omdat die mensenmassa die naar het strand toe wil de toegang tot die poortjes zal blokkeren met eindeloos uitchecken.


Afbeelding


Voerstreek in de sneeuw


Op 23 januari lag er sneeuw in grote delen van Nederland. Aan de kust lag er natuurlijk weer helemaal niks, dus moest ik diep landinwaarts om nog wat van die sneeuw te kunnen zien. Omdat sneeuw vrij zeldzaam is bij ons (vooral tijdens het weekend) wilde ik nu eens naar een bijzondere plek toe, maar waar zou dat moeten zijn? Ja, dat moest wel ergens in Limburg zijn, maar waar ergens in Limburg? Het kon praktisch overal zijn, maar welk gebied zou nu een gevoel van ‘wauw’ geven omdat ik daar ten eerste nog niet geweest was en omdat alles er spectaculairder uit zou zien met sneeuw? Dan zou ik wel naar België toe moeten, maar bewapend met een meerrittenkaart van De Lijn wist ik eigenlijk wel vrij snel waar ik naartoe zou gaan: Vlaanderen. Jazeker, Vlaanderen winterland, en dat zal je zo wel zien.


3. Na vroeg opstaan en een lange tocht richting het zuiden ben ik aangekomen op station Eijsden. Deze NMBS-Break zal als S43 niet veel later de grens oversteken met Vlaanderen, om na hemelsbreed 1 kilometer alweer in Wallonië aan te komen.


Afbeelding


4. Ik ben vaak in Eijsden geweest en ik heb dit grensplaatsje in zowat alle jaargetijden gezien, behalve in de winter met sneeuw. Welja: hier is de sneeuw dan en goh, het ziet er nog steeds hoogst kneuterig uit.


Afbeelding


5. Vanop ’t Bat is de Maas te zien, met aan de overkant Lanaye (Ternaaien) in België. Op de voorgrond is het veerpontje te zien dat voetgangers en fietsers helpt de Maas over te steken. Op deze dag voer deze niet, want ’t was te koud… Al zou het die dag (23 januari) 15 graden zijn geweest, dan nog zou deze niet gevaren hebben, omdat het vaarseizoen pas in april zou beginnen.


Afbeelding


6. Het kasteel van Eijsden, in een winterse toestand.


Afbeelding


Vanuit Eijsden kan ik per trein verder rijden naar Visé, het eerste station over de grens met Nederland. In Visé heb je de mogelijkheid om bus 39b te nemen naar Voeren. Die aansluiting is geeneens slecht te noemen, met 13 minuten, maar ja, wat wil je met een bus die eens per twee uur rijdt in het weekend, als één ding uit een lijst van meerdere eigenaardigheden. Je moet voor deze verbinding dan meerdere kaartjes hebben: eentje voor de trein naar Visé en dan ook nog eentje voor de bus. Ik had niet zo’n zin om om te moeten gaan rijden via Visé en dus ben ik vanaf Eijsden gaan lopen naar Moelingen, via het grensgehucht Withuis. Na een half uurtje stappen kom je de grens tegen en bij de eerste t-splitsing tref je rechts direct een bushalte aan: ‘Mo Kruispunt’ (Mo is hier een afkorting voor Moelingen/Mouland). Vanaf die halte zou ik evengoed kunnen opstappen en mij een treinkaartje uitsparen.


Deze streek is raar met zijn bushaltes: als je op de site van De Lijn gaat zoeken naar ‘Moelingen Kruispunt’ krijg je 0 resultaten voor bushaltes, terwijl je voor ‘Mo Kruispunt’ wel een resultaat krijgt, al slaan ze allebei op hetzelfde. ‘Mo’ is niet de enige plaats in deze exclave van Vlaanderen waar je je energie verspilt door plaatsnamen volledig uit te schrijven. Respectievelijk ’s-Gravenvoeren, Sint-Pieters-Voeren en Sint-Martens-Voeren zullen je beide weinig verder helpen, terwijl respectievelijk SGV, SPV en SMV je dan weer wel brengen naar waar je zijn moet…


7. De glorieuze bushalte Mo Kruispunt/Carrefour (we hebben het over een faciliteitengemeente, dus op papier tweetalig). Rechts in beeld, achter de heg in de achtergrond, heb je alweer Nederland.


Afbeelding


8. De dienstregeling van buslijn 39b en man wat kunnen ze een hoop tekst op zo’n bordje kwijt. Deze buslijn heeft ook wel een handleiding nodig! Dit hier is namelijk een gewone lijnbus, met kenmerken van een belbus. Hoe dat zo? Wel, vanuit Tongeren, waar deze bus begint, hoef je niks te doen, behalve op tijd zijn, wachten en hopen dat de bus überhaupt rijdt. Pas vanaf Sint-Martens-Voeren verandert dit alles, want als je na de halte SMV Station (of SPV Knap, dat is me onduidelijk) verder wilt richting Teuven en Remersdaal, zul je de buschauffeur moeten vertellen dat je daar heen gaat - anders gaat die chauffeur gewoon pauze houden in SMV, bij wijze van. Als naar Tongeren toe wilt vanaf bijvoorbeeld Teuven of Remersdaal is de situatie helemaal markant, want dan zul je minstens twee uur van tevoren De Lijn moeten bellen om een rit te reserveren… Mijn bestemming zou in Teuven liggen en omdat ik vanuit het westen kwam zou ik in elk geval niemand hoeven te bellen.


Afbeelding


9. Ik had nog wat tijd over voordat de bus zou komen en dus liep ik een paar haltes terug. Hier hebben we de halte Withuisstraat/Rue de la Maison Blanche, waar je goed kunt zien dat de abri’s van De Lijn niet berekend zijn op haltes die meer dan twee regels in beslag nemen…


Afbeelding


10. En ja, ik volg nog altijd strak de landsgrens.


Afbeelding


11. Aan de halte Berwinebrug kom ik de bus tegen.


Afbeelding


12. Het was rustig in de bus, maar de bus was gelukkig niet leeg. Wat volgde was een rit door een heuvelachtig landschap, met zelfs kronkelende wegen (hier afgebeeld, maar moeilijk zichtbaar) die de bus volgt. Het doet me allemaal denken aan een bergachtig gebied.


Afbeelding


13. Aan de halte Teuven De Plank was ik nog de enige aan boord.


Afbeelding


14. Naast bussen van De Lijn heb je ook bussen van de Waalse evenknie TEC. Dit bord zegt dat buslijn 139 (je verzint het niet) vandaag ook zou rijden, maar zowel de site als de TEC als Maps zwegen in alle drie de officiële Belgische landstalen over deze bus op deze dag. Deze bus zou dan naar Aubel toe rijden, iets ten zuiden gelegen van Voeren. Merk ook het twijfelachtige woord “Vierdagen” op in deze dienstregeling + de legenda voor gebruikte afkortingen van plaatsen in de Voerstreek.


Afbeelding


15. De Plank is zo’n grensdorp, nabij Slenaken, waar een hoekje Nederland in steekt. Het is hooggelegen, met uitzicht op dorpjes die aan de Gulp liggen. Vandaag is alles wit en er hangen wolken in dat dal, waardoor je er niet zo heel veel van ziet. Wel heb je hier een verdwaalde abri. Vanaf hier begint een wandeltocht van 23,8 kilometer terug naar Eijsden, langs Sint-Pieters-Voeren en Sint-Martens-Voeren.


Afbeelding


16. Vlaanderen Alpenland, wie zou dat denken.


Afbeelding


17. Een klein uitstekertje naar lijn 24 die ik later nog eens zou tegenkomen. Hier hebben we de Tunnel van Veurs (2072km). Er was weinig treinverkeer die dag: ik heb tijdens deze wandeling twee keer in de verte een goederentrein horen rijden.


Afbeelding


18, 19. Je zou bijna denken dat je ergens in Bayern bent of zo, maar nee, dit is nog steeds Vlaanderen.


Afbeelding

Afbeelding


20. Ik weet niet of ik dit net zo goed heb kunnen smaken in de zomer als nu.


Afbeelding


21. Een reliek uit ver vervlogen MIVB-tijden…


Afbeelding


22. Sint-Martens-Voeren Station. Een bushalte voor zowel De Lijn als de TEC, hoewel de TEC-roeispanen buiten beeld staan. Hier stopt sinds 1957 al geen trein meer…


Afbeelding


23. Het viaduct van Sint-Martens-Voeren. Een imposant bouwwerk, toch wel iets heel anders dan dat viaduct van Moresnet.


Afbeelding


24. Paniekfoto van de tweeuurlijks rijdende bus in de Voerstreek… Deze gaat naar Tongeren toe.


Afbeelding


25. Een eindje verderop overkomt me hetzelfde in ’s-Gravenvoeren, maar dan met de bus terug richting Voeren.


Afbeelding


Lissabon, puur zakelijk


Een groot contrast met het winterwonderland dat Vlaanderen heet zal toch wel Lissabon zijn. Ik heb zelf geen plannen gehad om naar Lissabon te gaan, maar het werk heeft die plannen wel gehad in het kader van een conferentie die daar gehouden zou worden en zo ging ik er opeens wel heen. Ik moet zeggen dat ik na dit bezoek er wel eerder naartoe gegaan zou zijn, maar vooruit, het is wat het is en indrukken verschillen nog wel eens. Onlangs is er al een post geplaatst met precies Lissabon als bestemming en om te voorkomen dat ik een déjà-vu en een gaap opwek bij iedereen, plaats ik alleen wat foto’s van dingen die nog niet aan bod zijn gekomen.


26. We beginnen met een dakterras met klein zwembad. Ik ben er een keer ingedoken, maar echt lekker is dat toch niet terwijl het buiten 6 graden Celcius is. In de middag lagen de temperaturen wel ergens tegen de 20, maar dan zijn we allang niet meer in het hotel om in dat badje te duiken.


Afbeelding


27. Eén van de Ascensors van Lissabon: volgekalkt met graffiti, maar het rijdt… Ik heb er geen ritje mee gemaakt, want tja, waarom zou ik veel betalen terwijl ik deze afstand ook best kan bewandelen? Collega’s besloten met de vele elektrische stepjes te gaan, maar die dingen kwamen nauwelijks de heuvel op, waardoor het wandelende volk uiteindelijk overwon…


Afbeelding


28. Het Christusbeeld. Betalen om het geval te bezoeken kan alleen contant, maar bovenin heb je wel een ATM zitten om de souvenirs mee te kunnen bekostigen. Juist. Enfin: hier een uitzicht op de Ponte 25 de Abril, dat onder het wegdek een spoorlijn heeft zitten en op het moment van deze foto reed - wel lastig te zien zo - er een trein over deze brug.


Afbeelding


29. De conferentie vond plaats bij de LxFactory, dat tegen de Ponte 25 de Abril ligt. Een Carris-tram komt voorbij.


Afbeelding


30. Je hebt gele trams en rode trams, maar ik denk dat die rode trams puur voor toeristen bedoeld zijn…


Afbeelding


31. Op een vrije dag heb ik een uitstapje gemaakt naar Cascais. Een rit vanuit beginpunt Lisboa Cais do Sodré met deze CP-voorstadstrein duurt iets langer dan een half uur en een retourtje kost slechts 4,60 euro.


Afbeelding


32 - 34. En of dat tochtje het waard is als afwisseling!


Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


35. Een ritje met de metro richting Oriente, een nabijgelegen klimhal en op den duur de luchthaven. Wat een rare bouwwerken hebben ze hier onder de grond zitten…


Afbeelding


36. Eigenlijk is Oriente een station dat niet meer te redden valt qua onderhoud. Ooit geopend met een hoop grandeur, maar nu eerder vol roest waar een likje verf niet meer tegen gaat helpen. Zelfs dan nog: dan moet je wel overal bij kunnen. De koffie daar is erg goedkoop (zoals zo veel is daar in Portugal), maar de (gratis) toiletten zijn gesloopt (lees: verwaarloosd), de gangen zijn donker, winderig… Enfin: op het perron wordt een IC naar - ik dacht - Guimaraes bij elkaar gerangeerd.


Afbeelding


Thüringen en Bayern, op zoek naar LeDDRhosen


Na winters Vlaanderen en zonnig Portugal ga ik nu qua afstand er een beetje tussenin zitten: Duitsland. Ik had een plan voor alleen maar Bayern, maar dat heb ik een week voor vertrek weggegooid en er een tochtje Oost-Duitsland met Bayern van gemaakt, omdat ik zowaar eens zin had om wat van Thüringen te zien.


37. Randje winter en nu het nog enigszins rustig kan: de volledige route Amsterdam - Frankfurt (Main) Hbf. Deze treinreis was voor mij een perfect voorbeeld van hoe een reis zou moeten gaan: onderweg een leuk gesprek hebben met degene naast je, in het Engels en later om onduidelijke redenen in het Duits om af te sluiten in het Russisch en het Nederlands (eng, maar vraag me niet hoe en waarom). Nadat diegene de trein verliet, verkaste ik subiet richting de bar om daar in de lijn der traditie een Erdinger te drinken, hoewel dat uit een beker moest omdat de glazen op zijn. In de bar ontstond zowaar voor de rest van de reis nóg eens leuk gesprek met anderen over werk, elkaars passies (qua werk), over geld, leven en weet ik het allemaal. Ik heb liever een kwartier vertraging en een treinreis die me op deze manier vermaakt dan dat we op tijd rijden en er onderweg niks gebeurt, al moet ik hier wel bij zeggen dat ik na aankomst in Frankfurt geen aansluiting had om me druk om te maken. Ik ben wat dat betreft wel redelijk selectief eigenlijk. We hebben het wel over half twaalf in de avond...


Afbeelding


38. De ochtend erna ging de wekker alweer na vijven. Veel te vroeg voor mijn doen en ik heb voor het eerst in mijn leven gekozen voor de oploskoffie in zo'n zakje, om me te 'redden' in de ochtend. Tja, ik bedenk me meteen weer waarom ik eerder een theemens ben, maar toch... koffie is net even wat doortastender, zeg maar. Rond dit tijdstip, iets na zessen, hebben we hier ICE 21 met bestemming Wien Hbf.


Afbeelding


39. Ik heb ICE 696 genomen met Berlin Gesundbrunnen als eindbestemming. De trein heeft de hele route de sfeerverlichting aan. Dit is wel chill wakker worden zo.


Afbeelding


40. Erfurt Hbf, tijd om eruit te gaan en eens rond te kijken tijdens de overstap. Er staat een Abellio-hamster... Natuurlijk, dat rijdt nog steeds in het oosten van Duitsland.


Afbeelding


41. Mijn volgende trein werd de toch ergens wel bijzondere IC 2151, die Gera als eindbestemming heeft. Aan boord van deze trein zijn ook Nahverkehrstickets geldig, want deze rijdt ook als RE 51.


Afbeelding


42. O ja, we hebben geen bovenleiding opeens. Station Jena West, ik stap hier uit en ga het stadje wat verkennen.


Afbeelding


43, 44. Het grootste deel van de tijd heb ik eigenlijk onverwacht besteed aan shoppen, want ik had nieuwe broeken nodig, dacht er toevallig aan en liep zo een winkel binnen die ze allemaal voor de helft van de prijs verkocht. Wel ja. Over de stad zelf: helemaal niet zo verkeerd eigenlijk, vooral voor een stad die een station heeft met de naam 'Paradies'.


Afbeelding

Afbeelding


45. Trams! Jena is, net als veel andere Oost-Duitse steden, een tramstad, maar Tatra's of ander degelijk materieel dat op leeftijd is heb ik hier niet gezien.


Afbeelding


46. Omdat ik besloot te shoppen en dan ook nog eens rustig door de stad te lopen had ik eigenlijk de trein al gemist, maar ach... tijd is ook maar tijd. Aan het station Paradies was de trein natuurlijk allang weg, maar ik bedacht dat als ik de tram zou nemen naar Jena-Göschwitz, dat ik dan alsnog op tijd zou komen voor de trein die ik daarna zou hebben kunnen halen...


Afbeelding


47. Aansluitingen van twee minuten blijven maar aansluitingen van twee minuten. Er is nog geen trein in zicht, nog niks te horen, maar eens aan het perron komt 'ie aanbrullen: de RE 3 naar Altenburg/Greiz.


Afbeelding


48. Vanaf Gera rijden we rustig schommelend, of wiegend, zo je wilt, door het dal van de rivier de Weiße Elster.


Afbeelding


49. In Greiz loop ik een uurtje rond, terwijl ik wacht op een RB 4 van de Vogtlandbahn. Het stadje ziet er aandoenlijk uit, maar het is doods, er is geen leven te bespeuren op de zaterdagmiddag. Je hoeft er niet per se lang te blijven.


Afbeelding


50. Met RB 4 raak ik in Plauen Mitte, een maf stationnetje dat nou niet echt voelt alsof het in het midden van Plauen ligt, maar toegegeven, het is wel wat minder ver lopen ten opzichte van het grotere Oberer Bahnhof.


Afbeelding


51. Zowel vanaf het Oberer Bahnhof als het station Mitte kun je de tram nemen om naar het andere station te gaan, of om gewoon in het centrum te komen.


Afbeelding


52. In Plauen was wel wat meer leven te vinden dan in Greiz, met wat meer zichtbaardere restaurants en (open) winkels. Als je in Plauen gaat wandelen moet je wel rekening houden met heuvels die je moet beklimmen, als je de tram niet wilt nemen. Ze maakten echt geen grap doen ze het grootste station het 'Oberer Bahnhof' noemden.


Afbeelding


53. Verrassing: in Plauen rijden nog Tatra's rond...


Afbeelding


54. Na een ritje met de MRB-Grinsekatze die op RE 3 rijdt tot Hof Hbf in Bayern was het rijd voor RE 2 van Alex, met twee coupé-rijtuigen en een los dubbeldeksrijtuig. In de eerste twee ging het raam open, dus moest er even 'buiten' gekiekt worden.


Afbeelding


55. In Weiden stap ik over en dat is een aardig moment om de loc van deze RE 2 vast te leggen met het seinhuis op de achtergrond.


Afbeelding


56. Wat volgde was een slagje naar Neustadt (Waldnaab) om nog een Neustadtje mee te pikken, nu ik toch in de buurt was. Het is een wat awkward station, omdat het de enige halte is van een vertakking, zoals Neustadt (Holstein) dat ook is. Vroeger reden er wel treinen verder, maar nu is het echt deze afsteker, van waaruit je wel naar Nürnberg toe kan.


Afbeelding


Daarna vernam ik dat er een storing was op de route naar Regensburg, waar mijn verblijf was, maar hoewel alle stoptreinen van de Oberpfalzbahn uitvielen ("Vandalisme" werd als reden opgegeven), kon mijn RE 2 gelukkig wel nog rijden. Enfin, er gebeurde niet veel bijzonders nog die avond. Ik verbleef bij het Ibis-City-hotel en ik had daar opgegeven dat ik bij voorkeur spoorzicht wilde hebben. Wel, letterlijk hebben ze me naar de kamer gestuurd die het dichtst bij de sporen lag, al ligt het hotel niet direct naast het treinstation. Toch heb ik mijn uitzicht op de treinen gekregen... prima zo! Voor het eten besloot ik eens naar de zogeheten Pizza & Pasta te gaan, dat ten zuiden van het Hbf ligt, voor een caprese en een pizza met fèta, salami, olijven en weet ik wat nog meer. Een smakelijk einde van de dag, en dan moest er nog wat moois komen morgen.


57. Ik noemde fèta, olijven... Griekenland? Wat is dit van voor tempel? Welnee, je hoeft helemaal niet naar Griekenland voor tempels. Hier in Donaustauf, in de buurt bij Regensburg heb je er ook eentje.


Afbeelding


58. Deze tempel is gebouwd als plek ter ere van Duitse grootheden, zo'n 100 jaar voordat de Tweede Wereldoorlog begon opgeleverd, dus dit is al een best oud bouwwerk. Nog làng niet klassiek, maar toch...


Afbeelding


59. Je komt in Donaustauf met bus 5 die of om het uur of om het half uur komt vanuit Regensburg. Je mag wel zelf de heuvel opklimmen waar de tempel op ligt, want gebracht word je niet, in tegenstelling tot de Herkules in Wilhelmshöhe.


Afbeelding


60. Na het verrassende tochtje naar Donaustauf ging ik eens Regensburg zelf verkennen, eveneens aan de Donau gelegen. Het weer was vandaag niet top, maar het hoosde tenminste niet... Ik liep wat vrijelijk door de stad heen en ik heb er het gevoel dat het een prettige stad is om door te slenteren en om er wat te gaan drinken. Ik zal er nog eens terug moeten komen...


Afbeelding


61. Regensburg en zijn gele stadsbussen. Het zou Berlijn kunnen zijn, maar een stadscentrum als dit zal je in Berlijn hoogstwaarschijnlijk niet vinden.


Afbeelding


62. Nog een impressie van de binnenstad.


Afbeelding


63. Een kijkje vanop de spoorbrug waar ik vanuit mijn verblijf ook een uitzicht had. Hier heb je een diesellok en een elektrische lok, allebei van Alex, om afwisselend hun eigen trajecten te kunnen rijden...

Afbeelding


Mijn planning was om de RE 18 te nemen naar Ulm, die ik zou nemen tot Ingolstadt om een tussenstopje in Neustadt an der Donau in te gelasten (logisch) en om de nieuwe rijtuigen op RE 1 te proberen, maar bij aankomst op het station ontdekte ik dat de RE 18 uitviel. Plots had ik niks meer aan mijn reservering, maar ik had nu de keuze te maken om te springen op de eerste de beste ICE richting Frankfurt die over drie minuten zou gaan, of wachten op een andere trein. Ik besloot om de eerste de beste ICE te nemen en zonder er te veel bij na te denken stapte ik in.

De trein was stampensvol en ik kon gaan staan tot Nürnberg. Deze trein kwam uit Wien Hbf en ik ontdekte dat deze trein verder reed naar Dortmund via Koblenz en daarom zou deze een uur langer onderweg zijn... Mijn oorspronkelijke plan was om vanuit Nürnberg in een directe trein naar Düsseldorf te reizen en daar RE 19 te pakken i.v.m. drukte, maar nu was ik eigenlijk wel veroordeeld tot de ICE naar Nederland. Na Nürnberg ontdekte ik dat degene die naast me zat in Nürnberg er uit ging, dus kon ik zijn plek innemen. Ik raakte in gesprek met iemand die naast mijn gulle zitplaatsgever was blijven zitten en ik ontdekte dat hij de trein vóór deze trein ondergespuugd had en dat verklaarde gelijk ook waarom deze plek zo apart rook. Enfin, zo erg was het nou ook weer niet en ik kon het prima een tijd lang volhouden tot Würzburg. Nadien bleef de stoel naast me leeg. In Frankfurt Flughafen stapte ik maar uit, in afwachting van de trein naar Nederland. De ICE naar Nederland was heimelijk ook opgeheven, maar vervangen onder een ander nummer, zonder halte in Duisburg en Oberhausen, dus ik vreesde alvast een ongeziene mensenmassa en trauma's van vorig jaar.

In Frankfurt Flughafen voltrok zich een aanzienlijke mindfuck bij mij. Ik leefde nog met het idee dat die trein in Köln uit zou gaan puilen en terwijl het perron op de luchthaven al best druk was, vreesde ik voor het ergste. Uit het niets komt er een ICE 3m voorrijden. Het is de trein naar Brussel en deze is helemaal leeg. Deze blijft een tijd lang vergrendeld, maar opeens ontgrendelt deze zich. Ik zie mijn kans schoon en spring in de eerste de beste stoel die tot Köln vrij is. Ik voel me gezegend met een plek, want binnen een mum van tijd stroomt deze trein helemaal vol. Zo vol zelfs, dat er omgeroepen wordt dat deze trein niet zal gaan vertrekken omdat deze juist te vol is... Net op dat moment komt er op het tegenovergestelde perron de ICE naar Amsterdam aangereden en deze is ook leeg. It is at this moment that I know: I fucked up, want het kan natuurlijk niet zijn dat deze trein al helemaal stampensvol zit vanaf het Hauptbahnhof! Dat kon ik me door de hectiek niet realiseren vanaf het begin en zo kon ik me, met mijn backpack vol broeken me een weg naar buiten wurmen, om alsnog in de trein naar Amsterdam te springen die op dat moment al vertrekkensklaar stond. Wonder boven wonder, na veel geweifel of ik wel of niet uit de trein naar Brussel zou moeten stappen, vond ik nog een stoel die niet bezet en gereserveerd was en zo kon ik naar Amsterdam toe, zonder te hoeven staan.


64. We lopen een half uur vertraging op. Klinkt als een gemiddelde, als ik Zugfinder moet geloven.


Afbeelding


Zo kwam de winter ten einde en kon de echte reislente gaan beginnen, met meer verre bestemmingen, warm, koud, regenachtig en droog. Ik heb de smaak wel te pakken! Die smaak zal ik nodig hebben want na deze tochten heb ik nog drie grote reizen op de planning staan, naar warme en koudere bestemmingen. Met de jaren ben ik die reizen wat anders gaan aanvliegen omdat ik nu wat meer waarde ben gaan hechten aan het eten onderweg, maar heu, er moet bezocht en gereden worden! Stakingen of niet, ik hoop er het beste van en ik hoop dat jullie wat hebben aan deze Skritzlerei, zij het als inspiratie of gewoonweg als vermaak.


Een volgende post met het eerste deel van een Interrail-tocht naar de Franse en Italiaanse Alpen staat hier.
Laatst gewijzigd door Polaroyd7 op wo 14 jun 2023, 19:50, 1 keer totaal gewijzigd.
Cas
Berichten: 877
Lid geworden op: zo 01 apr 2018, 04:38
Locatie: Leuven/Utrecht

Re: De winter van 2023: dichtbij in de sneeuw en ver weg in de zon [64f]

Bericht door Cas »

Zoals altijd weer een verslag vol leesplezier!
請勿靠近車門
waldo79
Berichten: 7603
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: De winter van 2023: dichtbij in de sneeuw en ver weg in de zon [64f]

Bericht door waldo79 »

Dat smaakt naar meer :(
umbusko
Donateur
Berichten: 5286
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: De winter van 2023: dichtbij in de sneeuw en ver weg in de zon [64f]

Bericht door umbusko »

Leuke collectie weer, en bonuspunten voor "ut witte Huuske" (= het witte huisje) op foto 18 dat je daadwerkelijk op de foto hebt bedolven onder de witte sneeuw. :mrgreen:
jjasloot
Donateur
Berichten: 190
Lid geworden op: ma 07 sep 2015, 14:13
Locatie: Hengelo
Contacteer:

Re: De winter van 2023: dichtbij in de sneeuw en ver weg in de zon [64f]

Bericht door jjasloot »

Mooie reisjes!
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15329
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: De winter van 2023: dichtbij in de sneeuw en ver weg in de zon [64f]

Bericht door ODRAIL »

Een leuk en gedeeltelijk herkenbaar (Voerstreek) verslag ;) .
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten