Zomervakantie 2022A #1 - Mijn eerste Interrail: herstelwerkzaamheden in Oostenrijk en Tsjechië [101]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Cookie
Oud-beheerder OVNL
Berichten: 1671
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 17:06

Zomervakantie 2022A #1 - Mijn eerste Interrail: herstelwerkzaamheden in Oostenrijk en Tsjechië [101]

Bericht door Cookie »

Na mijn vorige zomervakantie in Oostenrijk wilde ik deze keer wel weer wat meer landen zien. Daarnaast heb ik gemerkt dat het reizen op losse kaartjes weliswaar voor een mooie prijs kan als je op tijd boekt, maar dat de flexibiliteit tijdens de vakantie dan wel stukken minder is of zelfs ontbreekt. Zodoende kocht ik eind maart 2022 tijdens een sale een Interrail voor tien dagen. Voor mij de allereerste Interrail ooit en gelijk goed, namelijk voor de eerste klas. Uiteraard wist ik toen nog niet dat er in mei een 50%-sale zou komen voor de Continuous Passes, maar je kan niet alles hebben ;) . Omdat ik de tien reisdagen kon spreiden over twee maanden, heb ik mijn zomervakantie gesplitst: een deel A in september en een deel B eind oktober/begin november.

Een planning voor het septemberdeel van de zomervakantie liet lang op zich wachten en was zelfs op het moment van vertrek nog niet helemaal rond. De keuze is met Interrail reuze, en dat maakte het niet altijd makkelijker. Een uitzondering op deze vrijheid was de Nightjet, want bij het plannen kon ik voor veel dagen geen ligplaats boeken. En dan kon het ook nog zo zijn dat iets wel beschikbaar leek, maar vervolgens toch niet boekbaar bleek.

Uiteraard lag vooraf de eerste bestemming wel vast, namelijk Schruns in het Oostenrijkse Montafon. Voor de heenreis heb ik zowel de dagtrein als de nachttrein overwogen. Maar na een toevallige ontmoeting met de Nightjet in Arnhem, kreeg de laatste toch de voorkeur. Want zoals eerder geschreven, ik houd altijd wel van de sfeer aan boord van een nachttrein. Met een 9-Euro-Ticket heb ik de volgende dag een nachttreinreservering op Osnabrück Hbf gehaald, gecombineerd met een rondje via Hengelo - Osnabrück - Münster - Enschede.

Afbeelding
Trein naar Münster Hbf op Osnabrück Hbf

Heenreis met de Nightjet + Oostenrijk

Op maandag 5 september gebruik ik de eerste reisdag van mijn Interrail en tevens mijn eerste reisdag binnen Nederland. Net als vorig jaar heb ik geluk met de stakingen, al zijn het ditmaal Nederlandse in plaats van Duitse. Er zijn vandaag zelfs nieuwe stakingen afgekondigd, gelukkig zit ik dan al in het buitenland. Omdat de Nightjet via Venlo wordt omgeleid, moet ik in Utrecht opstappen in plaats van Arnhem. Na aankomst in Utrecht ga ik eerst nog wat eten buiten het station en dus moet ik de poortjes passeren. In eerste instantie lukt dit niet met de vierkante barcode van de Interrail-app, mijn telefoon schakelt namelijk over op de bankapp. Er wordt niks afgeschreven, maar handig is anders natuurlijk. Bij het poortje ernaast heb ik meer geluk. En na een eerdere dichte deur, tref ik in Hoog Catharijne deze keer de Mac wel open aan :) . Op de terugweg naar het station wissel ik bij de AH nog twee koopzegelboekjes in en ga vervolgens naar het vertrekperron.

Ik heb gekozen voor een couchetteplek met Viererbelegung, dan heb je een stuk meer ruimte. Met een Interrail kost dit 44 euro. De Nightjet komt ruim voor vertrek binnen en ik blijk op het eerste stuk mijn vierpersoonscoupé met twee reizigers te delen. De ene is een Utrechtse student die voor een half jaar gaat studeren in Trento. Hij pakt de Nightjet tot aan de eindbestemming Innsbruck. De andere man, onderdeel van een opgesplitst gezelschap, reist mee tot München Hbf en gaat een week bergwandelen over de Maximiliansweg in Beieren. Ik heb een plek in rijtuig 281, een Bvcmbz 61-rijtuig dat wat minder modern oogt dan de Bcmz 73-rijtuigen waarin ik afgelopen juni reisde. Wel kunnen de ramen hierin open. De steward vraagt opvallend genoeg niet naar mijn Interrail, mijn reservering volstaat. Hij geeft ook aan dat de vierde passagier op Bonn Hbf zal instappen, dat duurt dus nog wel even.

Afbeelding
Treinaanwijzer met de Nightjet

Afbeelding
Nightjet op Utrecht Centraal

Onderweg wil ik een bakje koffie halen en ik ga op zoek naar een verkooppunt. Aldaar wordt koffie mij echter afgeraden voor de nachtrust. Ehm, dat kan ik zelf nog wel bepalen... Bovendien blijkt op het desbetreffende rijtuig ook geen heet water voorradig te zijn, dus ik word doorverwezen naar een ander rijtuig. Gelukkig kan de steward daar me wel verder helpen en voor € 2,20 krijg ik eindelijk mijn bak koffie. Later bestel ik ook nog een biertje, die ik op de gang opdrink met de Utrechtse student. We komen nog even te kletsen over Apeldoorn, waar ik woon en hij opgegroeid blijkt te zijn.

Afbeelding
Oostenrijks biertje om in de stemming te komen

Net als in juni wordt er in Duitsland niet aan mondkapjes gedaan in mijn coupé, wel zo fijn :) . Bij Köln West staan we langer dan zou moeten en rond kwart over elf duik ik mijn (boven)bed in. Rond twaalven stapt er nog een reiziger de coupé binnen, die hier ook daadwerkelijk moet zijn. Vreemd, want we zijn nog niet bij Bonn. Vermoedelijk heeft hij zich voor die tijd ergens anders in de trein opgehouden en met het ingaan van de nieuwe dag de coupé betrokken. De echte reden zal ik ook nooit ontdekken, want de volgende ochtend heeft hij de coupé alweer verlaten. Mogelijk wilde hij een Interrailreisdag besparen?

Helaas ben ik 's nachts veel wakker en slaap ik niet heel goed (heeft de steward toch gelijk gehad ;)). Daarbij heeft het niet geholpen dat de gordijnen niet volledig verduisterend zijn en dat er aardige bries koude lucht uit het ventilatierooster komt. Uiteindelijk komen we om 10.07 uur met +53 aan op Innsbruck Hbf en mijn aansluiting is dan allang vertrokken. De overstaptijd gebruik ik voor een bezoek aan de ÖBB Lounge, waarna ik redelijk op tijd weer naar het vertrekperron ga.

Afbeelding
Uitzicht in Oostenrijk I

Afbeelding
Uitzicht in Oostenrijk II

Afbeelding
Nightjet na aankomst op Innsbruck Hbf, met links mijn rijtuig

Afbeelding
Een trein naar Landeck-Zams op Innsbruck Hbf, links is de Bergiselschanze te zien

Afbeelding
Rangeerlocomotief aan de Nightjet op Innsbruck Hbf

Al met al vond ik deze ervaring met de Nightjet wat minder. Het personeel was deze keer niet heel vriendelijk en bovendien kwamen de stewards gehaast op mij over. Daarnaast waren de medereizigers in de coupé minder gezellig dan op de heenreis naar München afgelopen juni.

Ik zou rechtstreeks naar mijn eindbestemming Schruns kunnen reizen, maar ik kies ervoor om mijn tweede Interrailreisdag te gebruiken en tussenstops te maken. De eerste stop maak ik op het perronterras van de stationsbakkerij van Landeck-Zams. Een jaar eerder wilde ik dat eigenlijk al doen, toen is het er echter niet van gekomen. Vandaag was het dus tijd om wat herstelwerk uit te voeren ;) . Ook ditmaal stelt Bäckerei Ruetz mij niet teleur en bovendien kan je heerlijk treintjes kijken zo. Daarnaast is het zonnig en warm, wat wil een mens nog meer :) .

Afbeelding
Gebak en cappuccino bij de bakker op station Landeck-Zams

Afbeelding
Een trein naar Innsbruck Hbf op station Landeck-Zams

Afbeelding
Een RJX naar Flughafen Wien op station Landeck-Zams

Afbeelding
Een opgesteld rijtuig bij station Landeck-Zams

Vanuit Landeck-Zams zet ik een uurtje later mijn reis voort naar Bregenz, met een overstap in Feldkirch. Op station Bregenz dump ik mijn bagage in een kluisje en loop vervolgens het centrum in.

Afbeelding
Binnenkomende Railjet richting Feldkirch op station Landeck-Zams

Afbeelding
Uitzicht tussen Landeck-Zams en St. Anton am Arlberg I

Afbeelding
Uitzicht tussen Landeck-Zams en St. Anton am Arlberg II

Afbeelding
Opgestelde Talenten op station Bregenz

Bregenz, de Landeshauptstadt van Vorarlberg, ligt aan de Bodensee en het is niet mijn eerste bezoek aan de stad. Vandaag wil ik de huisberg van Bregenz, de Pfänder, beklimmen. Deze is onderdeel van de Allgäuer Alpen. Aangekomen bij het startpunt van de wandeling wacht me een teleurstelling, want de geplande route blijkt niet begaanbaar te zijn. Bij de kaartverkoop van de Pfänderbahn informeer ik naar een alternatief, dat er gelukkig is. Ik ga nu de Pfänder beklimmen via de oorspronkelijk geplande afdaling.

Onderweg heb ik al snel een mooi uitzicht op de Bodensee. Hoewel de top van de Pfänder met 1064 meter voor alpiene begrippen niet hoog is, verloopt de route behoorlijk steil naar boven. Al is dat best logisch, als je ruim 650 meter klimt over 4,5 kilometer. Helaas is het weer onderweg minder dan voorspeld. Voor het stuk naar beneden kies ik, in tegenstelling tot mijn oorspronkelijke planning, voor de kabelbaan en ik koop voor € 8,20 een Talfahrt. De Pfänderbahn brengt me vervolgens weer naar mijn startpunt.

Afbeelding
Uitzicht onderweg op Bregenz en de Bodensee

Afbeelding
Uitzicht onderweg op de Bodensee I, rechts van het midden ligt Lindau

Afbeelding
Uitzicht onderweg op de Bodensee II

Afbeelding
Uitzicht vanaf de Pfänder I

Afbeelding
Uitzicht vanaf de Pfänder II

Ik breng nog wat tijd door in de stad en aan het begin van de avond pak ik de trein naar mijn overnachtingsadres in Schruns. Intussen is het zonnig geworden in Bregenz, toch een beetje jammer dat ik het vanmiddag met mindere weersomstandigheden moest doen. Mijn Interrail is niet geldig op de Montafonerbahn, de spoorlijn Bludenz - Schruns. Aangezien ik later in de week ook nog met het OV wil reizen, koop ik een weekkaart voor het OV in de Vorarlberg. Toevallig is er net een actie en zodoende kan ik voor € 15,70 een VMOBILWochen-Ticket kopen, dat zowel in de bus als de trein geldig is. Een koopje :) . Met de Railjet reis ik eerst naar Bludenz, waarbij ik plaatsneem in het Bordrestaurant. Geen verkeerde keuze, want de Kalbsrahmgulasch smaakt goed. Het Oostenrijkse Duits dat door de andere gasten wordt gesproken, is echter onverstaanbaar :P .

Afbeelding
Kalbsrahmgulasch in het Bordrestaurant

In Bludenz stap ik over op een Talent van de ÖBB voor het laatste stuk over de Montafonerbahn. Vanuit station Schruns is het vervolgens niet ver meer naar mijn hostel. Aangezien ik na de uiterste inchecktijd aankom, is er niemand meer aanwezig voor de incheck. Vooraf heb ik contact gehad met de accommodatie en gelukkig ligt de sleutel op de afgesproken plaats. In het hostel, een voormalig hospitaal, heb ik een privékamer geboekt met een eigen douche en wc. Na een lange reis is dat toch wel erg lekker.

Afbeelding
Kapel in het hostel

De volgende dagen maak ik uitstapjes in de omgeving en in de bergen. Aangezien het ov hier frequent rijdt, gaat dit behoorlijk makkelijk. Helaas is het weer niet optimaal, het regent regelmatig. Toch zijn er ook droge en zonnige momenten, die ik zoveel mogelijk probeer te benutten.

Zo ga ik bijvoorbeeld wandelen bij Bartholomäberg. In de middag is er die dag kans op minder weer, dus ik houd het bij een relatief korte wandeling. Met de bus is het echt passen en meten in de haarspeldbochten en op de niet al te brede wegen. Ook moet het overige verkeer soms achteruitrijden om ruimte te maken voor de bus. Qua weer baal ik na afloop behoorlijk, omdat het de rest van de dag toch ook goed weer blijkt te zijn. Een dagwandeling in de bergen was dus mogelijk geweest, achteraf gezien heb ik jammer genoeg de verkeerde keuze gemaakt.

Afbeelding
Uitzicht tijdens de wandeling bij Bartholomäberg I

Afbeelding
Uitzicht tijdens de wandeling bij Bartholomäberg II

Afbeelding
Uitzicht tijdens de wandeling bij Bartholomäberg III

Hoogtepunt van mijn verblijf in het Montafon is het uitstapje naar de Silvretta-Stausee. Vooraf let ik bij het checken van de reismogelijkheden ook op een eventuele tolbetaling. Voor mijn verbinding kwam dat niet naar voren. Daarom ben ik tijdens de busrit behoorlijk verrast dat er bij de slagbomen gestopt wordt en er tol geheven wordt bij de passagiers. Maar blijkbaar voldoet de combinatie van mijn weekkaart en de Gästekarte en hoef ik geen Maut te betalen. Scheelt weer :) . Het vervolg van de route over de Silvretta-Hochalpenstraße is prachtig en de bus klimt daarbij langs haarspeldbochten ook behoorlijk. Overigens zijn de bussen voorzien van WiFi, maar je hebt een toegangscode nodig die je per sms toegestuurd krijgt. Niet echt handig, maar anderzijds: eigenlijk heb je geen WiFi nodig met zulk uitzicht ;) .

Afbeelding
Uitzicht onderweg vanuit de bus naar de Silvretta-Stausee I, de haarspeldbochten zijn goed te zien

Afbeelding
Uitzicht onderweg vanuit de bus naar de Silvretta-Stausee II

Afbeelding
Uitzicht onderweg vanuit de bus naar de Silvretta-Stausee III, hier bij de Vermuntsee

Eenmaal aangekomen bij de Silvretta-Stausee, op meer dan 2000 meter hoogte, is het genieten geblazen. Minder mooi is het pushbericht op mijn telefoon, waarin staat dat het met de Queen niet goed gaat. Na de stop bij het stuwmeer is het tijd om actief te worden: ik ga omhooglopen naar de 352 meter hoger gelegen Bielerkopf (2389 m). De beklimming gaat soepel en 42 minuten later ben ik boven. Via dezelfde route loop ik weer terug, waarna ik de bus terugpak naar Schruns.

Afbeelding
Silvretta-Stausee I

Afbeelding
Silvretta-Stausee II

Afbeelding
Gipfelkreuz Bielerkopf met op de achtergrond de Silvretta-Stausee

Voor mijn avondeten neem ik in Schruns de trein naar Bludenz. In het winkelcentrum aldaar tref ik in het INTERSPAR-Restaurant weliswaar vriendelijke medewerkers, maar eet ik een van de slechtste schnitzels die ik ooit heb gehad. Enorm taai, maar achteraf had ik misschien ook geen kwaliteit mogen verwachten voor de € 5,30 die ik heb betaald voor de schnitzel en de aardappels... Op de terugweg naar het station krijg ik dan bovendien nog een pushbericht dat de Queen is overleden, het is al met al geen beste avond zo.

Tijdens mijn verblijf ga ik ook een keer met de trein wat steden in het omliggende gebied verkennen. Ik begin in Dornbirn, dat me tegenvalt. Vervolgens vind ik Feldkirch daarentegen een aangename verrassing. Er staan relatief veel oude gebouwen en er hangt een aangename sfeer. Mocht je met de Talent reizen in deze regio, dan is het de moeite om het (juiste) uiteinde van de trein op te zoeken. Aan één zijde bevinden zich namelijk wat luxere stoelen, die bovendien verstelbaar zijn en voetsteunen hebben. Hierin is het comfortabel reizen, zelfs in een Talent.

Afbeelding
Rotes Haus in Dornbirn

Afbeelding
Stadtpfarrkirche St. Martin in Dornbirn

Afbeelding
Johann-Luger-Haus in Dornbirn

Afbeelding
Een trein naar Lindau-Insel op station Dornbirn

Afbeelding
Marktplatz in Feldkirch I

Afbeelding
Marktplatz in Feldkirch II

Afbeelding
Bussen op de Sparkassenplatz in Feldkirch, met op de achtergrond de Katzenturm

Afbeelding
Uitzicht op Feldkirch vanaf een hoger gelegen deel van de stad

Op zaterdag is uitslapen er niet bij, want de kerkklokken luiden al vroeg. Deze dag gebruik ik onder andere voor een bezoek aan de Milka Lädele bij de Milkafabriek in Bludenz. Hier vind je een klein museum en een fabriekswinkel, waar ik uiteraard niet met lege handen wegga. Overigens kan je deze plek beter vermijden als je trek hebt ;) .

Afbeelding
Milkakoe in het museumdeel van de Milka Lädele

Een dag later kom ik opnieuw in Bludenz, maar ditmaal om het Montafon weer te verlaten. Na vijf nachten in Schruns heb ik het ook wel gezien in de regio, dus ik heb er weinig problemen mee. Daarnaast was het hostel niet echt fantastisch: de kussen waren dun, de gezamenlijke keuken sfeerloos en bovendien kon je daarvandaan zo mijn kamer inkijken. De volgende nachten ga ik doorbrengen in het Tsjechische České Budějovice, de hoofdstad van Zuid-Bohemen (Jihočeský kraj). Deze bestemming had ik vooraf al in mijn hoofd zitten, maar pas tijdens mijn verblijf in Oostenrijk heb ik de knoop definitief doorgehakt.

In Bludenz haal ik bij een kaartautomaat mijn gemaakte reserveringen op. Deze waren, met dank aan de ÖBB, gratis. Vervolgens bezoek ik nog Bäckerei Ruetz op het station, wederom een goede keuze (en € 6,20 voor koffie en een Austriaschnitte valt me mee). Hierna gaat het met EC 163 naar Innsbruck Hbf. Helaas blijkt mijn reservering niet in het panoramarijtuig gemaakt te zijn, ondanks dat ik er vrij zeker van ben dat ik dit had aangegeven. In het naastgelegen eersteklasrijtuig zitten de stoelen gelukkig ook prima, maar ik had dit uiteraard liever anders gezien.

Afbeelding
Koffie en gebak bij de bakker op station Bludenz

Op Innsbruck Hbf stap ik over op de Railjet richting Linz Hbf. Als hierin de Ruhezone niet gerespecteerd wordt, dan kan je dat via een online portaal aangeven. Goed geregeld, als je mij vraagt. Op Linz Hbf heb ik een langere overstap, die ik deels doorbreng in de ÖBB Lounge. Mijn volgende trein gaat me naar Tsjechië brengen en bestaat uit rijtuigen van de České dráhy. Het comfort in het eersteklasrijtuig, waarin zich ook een bistrogedeelte bevindt, is prima. De wc is echter wel erg krap te noemen.

Afbeelding
Het Oostenrijkse grensstation Summerau

Tsjechië

Na het passeren van de grens ga ik een hapje eten in de trein, een keuze waar ik zeker geen spijt van heb. Het is relaxed reizen zo en om de kosten hoef je het ook niet te laten: ik betaal 289 kronen voor mijn hoofdgerecht, nagerecht en het bier :pos: .

Afbeelding
Hoofdgerecht: telecí pečené na barevném pepři, čočkový salát se zeleninou

Afbeelding
Nagerecht: čokoládová palačinka se šlehačkou

Afbeelding
Trein na aankomst op station České Budějovice

In České Budějovice ga ik gelijk naar Hotel U Nádraží, dat zowel van buiten als van binnen heerlijk communistisch oogt. Het bevindt zich, zoals te verwachten valt met de naam, vlak bij het station. Achter de voordeur van de hotelkamer bevinden zich twee kamers en een badkamer. Bij de hostelvariant deel je de badkamer, in de hotelvariant heb je de badkamer voor jezelf en is de tweede kamer afgeblokt. Aangezien de hotelvariant zeer betaalbaar is (31 euro per nacht), heb ik daarvoor gekozen. De kamer is simpel ingericht, maar heeft alles wat ik nodig heb. Ook een tv en een waterkoker zijn inbegrepen. Niet alles wat inbegrepen is, is trouwens gewenst: later zou ik namelijk ontdekken dat mijn diepvries gevuld is met, vermoedelijk, een homp vlees. Die is duidelijk niet nagekeken door de schoonmaakploeg :') . Maar ach, voor die prijs kan je ook niet alles hebben. Het is verder aan te raden om niet de eerste de beste citroenthee te kopen in de supermarkt, want op mijn kamer ontdek ik dat de geur van mijn keuze e-norm sterk is en de thee zelf niet te zuipen. Dan is een waterkoker leuk, maar heb je er weinig aan...

Na het inchecken ga ik nog even de stad in, waarbij ik onder andere langs de Malše kom. Deze rivier mondt in České Budějovice uit in de Moldau (oftewel de Vltava). De eerste kennismaking met de hoofdstad van Zuid-Bohemen is positief! Het valt me overigens echt op dat de zon hier een stuk eerder ondergaat dan in Nederland. Het verschil blijkt na nazoeken meer dan 35 minuten te zijn.

Afbeelding
Náměstí Přemysla Otakara II. met daarachter de Černá věž (Zwarte Toren)

Afbeelding
Přední mlýn (links) en Dominikánský klášter (dominicanenklooster, rechts) aan een zijtak van de Malše

De volgende dag staat het stadje Český Krumlov op het programma. Eigenlijk wilde ik hier vorig jaar al heen en het is dus weer tijd voor wat herstelwerkzaamheden. Aangezien er op dit moment geen treinen rijden naar Český Krumlov, ben ik aangewezen op de bus. In eerste instantie was bij het plannen met de app van de České dráhy het aantal reismogelijkheden niet heel groot. Op IDOS.cz (de Tsjechische 9292) kreeg ik echter een stuk meer opties.

Het busstation van České Budějovice bevindt zich praktisch bij mijn hotel, namelijk boven op het schuin tegenoverliggende winkelcentrum. Na een doorverwijzing van het loket van de stadsbussen naar dat van de streekbussen, blijkt dat ik gewoon een kaartje in de bus kan kopen. En inderdaad, dit gaat zonder problemen. Eenmaal in Český Krumlov is het even de vraag waar ik het beste uit kan stappen, dit had ik vooraf niet uitgezocht. Ik maak gelukkig een goede keuze en loop gemakkelijk naar het historische centrum.

Český Krumlov is werelderfgoed en ligt in een lus van de Moldau. Ik maak eerst een ronde door het stadje, om vervolgens de kasteeltoren te bezoeken. Het toegangskaartje omvat ook het bijbehorende museum, een ticket kopen voor enkel de toren kan niet. Met 180 kronen valt de schade overigens redelijk mee. Het uitzicht vanaf de kasteeltoren is prima en ook de expositie is leuk om even te bezoeken. Een tour door het kasteel is deze maandag helaas niet mogelijk.

Afbeelding
Kostel svatého Víta (St. Vituskerk), gelegen aan de Moldau

Afbeelding
Deel van het kasteel van Český Krumlov, beneden stroomt de Moldau

Afbeelding
Uitzicht vanuit de kasteeltoren I

Afbeelding
Uitzicht vanuit de kasteeltoren II

Na afloop van dit bezoek loop ik naar de kasteeltuinen. Onderweg kom je een plek tegen waar je een mooi uitzicht hebt op het kasteel en het stadje. En ik ben niet de enige die dat vindt, want het is er aardig druk.

Afbeelding
Uitzicht op het kasteel en de kasteeltoren

Afbeelding
Kasteeltuin

Later ga ik terug naar het centrum en kijk nog wat in rond in het Český Krumlov.

Afbeelding
Poort in het centrum

Afbeelding
Náměstí Svornosti I

Afbeelding
Náměstí Svornosti II

Op een bepaald moment heb ik het wel gezien en ga ik richting de bushalte. Onderweg haal ik een Trdelník met slagroom en banaan, het maakt me helemaal gelukkig dat ze die hier ook hebben :D . Český Krumlov is zeker een bezoek waard en ik ben blij dat ik hierheen ben gegaan. En toch, ergens had ik door de 'hype' rondom het stadje er iets meer van verwacht.

Afbeelding
Trdelník

Op de terugreis betaal ik in de bus met mijn pinpas. Dit werkt prima, al ben ik verbaasd dat er in eerste instantie 0 euro wordt afgeschreven. Een paar dagen later wordt alsnog het juiste bedrag (omgerekend 35 kronen) afgeboekt. Ik ben verrast dat pinnen in de bus ook Tsjechië al bereikt heeft, maar het is een natuurlijk een handige ontwikkeling.

Weer terug in České Budějovice verleng ik mijn hotelverblijf met een nacht voor 31 euro. In eerste instantie wilde ik van dinsdag op woensdag overnachten in Ústí nad Labem, maar er is hier nog genoeg te ontdekken. Gevolg is wel dat de treinreis naar de volgende bestemming langer wordt, maar dat weegt niet op tegen het voordeel. Later neem ik nog even een kijkje op het station, om vervolgens de binnenstad in te gaan.

Afbeelding
Een slaapwagen met locomotief bij station České Budějovice

Afbeelding
Een RegioPanter op station České Budějovice

Afbeelding
Náměstí Přemysla Otakara II. bij daglicht I, met daarachter de Černá věž (Zwarte Toren)

Afbeelding
Náměstí Přemysla Otakara II. bij daglicht II

's Avonds eet ik wat bij U Tří sedláků, een plek waar gisteravond al mijn oog op was gevallen. Ik ga er voor de typisch Tsjechische Svíčková (en een Tsjechisch biertje natuurlijk) en het smaakt uitstekend! Normaal gesproken ben ik wat terughoudend met eten bij restaurants als ik alleen reis, maar op de een of andere manier voelt het in České Budějovice allemaal vertrouwd aan. En aan het Tsjechische eten kan ik ook wel wennen :) . Met de kennis van nu, had ik de laatste keer in Praag ook wel wat andere dinerkeuzes gemaakt.

Afbeelding
Svíčková na smetaně

Om 20.00 uur heb ik via Couchsurfing afgesproken met Karel, een local. We beginnen in een speciaalbiercafé, waar uiteraard Tsjechisch bier wordt geproefd. Het is gezellig en bovendien heeft Karel goede tips voor de stad en de omgeving. Hij vertelt me ook meer over de Mapy-app, de Tsjechische tegenhanger van Google Maps. Het handige is dat hierin alle uitgezette wandelroutes staan. De zogenaamde gekleurde routes zijn volgens hem in de communistische tijd populair geworden, omdat de bevolking toen immers niet heel veel reisvrijheid had. Verder schijnt qua eten eend (kachna) een aanrader te zijn, maar daar heb ik me maar niet aan gewaagd deze vakantie :P . Daarnaast is karper volgens Karel een tip, maar ik ben ook geen viseter ;) .

Na het speciaalbiercafé doen we nog een biertje bij de Singer Pub, waar ik eindelijk een Budweiser drink. Vanzelfsprekend de variant die in České Budějovice gebrouwen wordt, dus niet de Amerikaanse naamgenoot. Een prima biertje, maar ook weer niks speciaals. Na een erg geslaagde avond nemen we afscheid en zit de dag erop.

Op dinsdag staat er een actieve dag op het programma, namelijk wandelen in het Nationaal Park Šumava. Oftewel: in het Boheemse Woud. Mijn doel daar is de zogeheten Duivelsmuur, Čertova stěna. Vanuit České Budějovice reis ik per spoor naar mijn startpunt van vandaag, station Vyšší Brod klášter. Bij het loket haal ik een kaartje voor 106 kronen, een koopje voor 62 kilometer (enkele reis). Het moge duidelijk zijn dat het zonde is om hiervoor een Interraildag te gebruiken. De trein staat al gereed langs het perron, maar desondanks vertrekken we ongeveer 20 minuten te laat. Daardoor gaat mijn overstap in Rybník in principe ruimschoots de mist in. De conducteur, die gelijk na vertrek langskomt, geeft echter aan dat ik me geen zorgen hoef te maken om de aansluiting. Hij spreekt overigens geen Engels, maar gelukkig wel Duits. De rit verloopt verder relaxed, het is in een privécoupé prima vertoeven. Onderweg eet ik mijn ontbijt op, dat ik voor vertrek heb gekocht bij de Albert (yes, net als Albert Heijn onderdeel van Ahold Delhaize).

Afbeelding
Trein richting Rybník op station České Budějovice

Afbeelding
Treinaanwijzer met mijn trein

De conducteur blijkt inderdaad gelijk te hebben, want op station Rybník staat mijn aansluiting richting Vyšší Brod klášter nog te wachten. En heerlijk nostalgisch: de (naar ik vermoed) stationschef verwijst iedereen door naar het perron waar deze zal vertrekken. De trein gaat met ruim 10 minuten vertraging weg, maar met een hoop blije reizigers. Het nostalgische geheel bestaat uit een oude locomotief uit de 210-reeks, een enkeldeksrijtuig en een dubbeldeksrijtuig. Ik heb plaatsgenomen in het enkeldeksrijtuig en heb daarin weer een coupé voor mezelf. Bovendien kunnen de ramen hier open, heerlijk! Opvallend is dat de portalen op het traject groen zijn.

Afbeelding
Station Herbertov, rechts stroomt de Moldau

Na een rit van zo'n 20 minuten ben ik op station Vyšší Brod klášter. Ik begin met een wandeling door Vyšší Brod en loop daarbij natuurlijk ook even langs dé bezienswaardigheid van de plaats, namelijk het klooster.

Afbeelding
Mijn trein op station Vyšší Brod klášter

Afbeelding
Stationsgebouw Vyšší Brod klášter

Afbeelding
Cisterciácký klášter (cisterciënzerklooster) in Vyšší Brod

Vervolgens wandel ik weer naar het station en ga daarvandaan verder op de groene route. Deze loopt eerst een stuk over de weg, heel relaxed wandelt het niet.

Afbeelding
Een rangeerbeweging even buiten station Vyšší Brod klášter

Afbeelding
Vodní nádrž Lipno II (Lipnomeer II)

Afbeelding
Onderweg kom ik tussen de stations Vyšší Brod klášter en Čertova stěna mijn eerdere trein weer tegen, hier op de terugreis naar Rybník

Vanaf station Čertova stěna verloopt de route gelukkig door het bos. Echter, op een bepaald moment had ik de Duivelsmuur wel verwacht... Ik weet dat ik nog op de route zit, maar iets klopt er niet. Eindconclusie: ik zit weliswaar op de groene route, maar die komt niet langs Čertova stěna :x . Dan had ik de rode route moeten nemen volgens Mapy, mijn route van het internet zit er helaas naast. Snel teruglopen is er niet bij, want de Moldau stroomt tussen mij en mijn geplande doel... Maar goed, gelukkig is dit ook een mooie wandeling en ik vervolg mijn weg over de groene route tot aan station Loučovice. Daar aangekomen breng ik een bezoek aan de nabijgelegen supermarkt en wacht ik even de trein op.

Afbeelding
Een trein naar Lipno nad Vltavou rijdt station Loučovice binnen

Afbeelding
Een wandelwegwijzer bij station Loučovice

Ik heb een nieuw doel uitgezocht, namelijk de top van de Luč. Hiervoor volg ik vanaf nu de blauwe route, die met zijn rotsformaties mij regelmatig doet denken aan het Luxemburgse Müllerthal. Al met al is de omgeving een soort kruising tussen de Hunsrück, Luxemburg en het Schwarzwald. Het is mij duidelijk geworden dat er hier in Tsjechië op steilere/gevaarlijkere stukken minder ondersteuning aanwezig is dan ik gewend ben. Af en toe is het daardoor best nog een spannende wandeling, maar het is allemaal zeer de moeite waard en ik ben blij met mijn keuze voor de blauwe route. Het gekke is ook, dat het missen van de Duivelsmuur mij weinig uitmaakt omdat het geheel vandaag gewoon heerlijk is. Een bezoek aan Čertova stěna komt in de toekomst misschien nog wel een keer.

Afbeelding
Topkruis Luč

Afbeelding
Uitzicht nabij de top van de Luč

Afbeelding
Rotsformatie onderweg

Afbeelding
Uitzicht onderweg

Mijn wandeling eindigt bij het station van Lipno nad Vltavou, gelegen bij het Lipnomeer. Ik ben er behoorlijk vroeg voor vertrek en heb er dus nog wat tijd door te brengen. Een kaartje kopen voor de terugreis kan hier gewoon bij het loket. Maar bij aankomst nog niet, want het is alleen rondom de vertrektijd van de trein een half uur geopend. Hiermee is ook het toilet beperkt geopend, want de sleutel moet je bij het loket halen. Verder krijg ik de indruk dat de kaartverkoper hier woont met zijn hond, die in de tuin rondloopt.

Afbeelding
Vodní nádrž Lipno (Lipnomeer)

Afbeelding
Stationsgebouw Lipno nad Vltavou

Afbeelding
Bord met aankomst- en vertrektijden op station Lipno nad Vltavou

Afbeelding
Loket station Lipno nad Vltavou

De binnenkomende trein rijdt met één locomotief en zonder stuurstandsrijtuig. Aangezien Lipno nad Vltavou een kopstation is, betekent dit dat de loc na aankomst om moet lopen.

Afbeelding
Trein na aankomst uit Rybník op station Lipno nad Vltavou

Afbeelding
Omlopen van de locomotief op station Lipno nad Vltavou

Afbeelding
Trein na het omlopen van de locomotief op station Lipno nad Vltavou

Na het omlopen bekeken te hebben, neem ik plaats in het enkeldeksrijtuig. Deze heeft een ouder interieur dan het enkeldeksrijtuig dat ik vanmorgen trof op deze spoorlijn. Op weg naar Rybník komt de trein langs stukken waar ik eerder op de dag heb gelopen, leuk om daar nu langs te rijden. En de locomotief maakt aardig wat geluid, heerlijk 8-) .

Afbeelding
Mijn coupé

Afbeelding
Station Loučovice

Afbeelding
Bos tussen de stations Loučovice en Čertova stěna

Afbeelding
Station Vyšší Brod klášter, waar wordt gekruist met de tegentrein

Afbeelding
Uitzicht tussen de stations Vyšší Brod klášter en Herbertov

Afbeelding
Station Herbertov

Afbeelding
Stationsgebouw Rybník vanuit de trein

Afbeelding
Trein na aankomst op station Rybník

Op station Rybník stap ik over voor České Budějovice. Het station beschikt over smalle perronnetjes en het is allemaal wat krapjes. Mijn vervolgtrein wordt gereden door een relatief nieuwe RegioPanter. Hoewel de houding van de stoelen beter kan, vind ik het geen onaangename treinen. Er zijn armleuningen in het midden en de binnenkant oogt vrij luxe.

's Avonds neem ik nog een duik in het plaatselijke zwembad, dat een heus 50 meterbad heeft. Je betaalt vooraf om een bepaalde tijd te mogen zwemmen. Aangezien de medewerker geen Engels spreekt, kost het de nodige moeite om duidelijk te maken dat ik een kaartje voor 90 minuten wil hebben. En eenmaal door de poortjes is het ook een kunst om met je polsbandje een kluisje in gebruik te nemen. Engelse hulplijnen zijn schaars en uiteindelijk moet je het allemaal net even weten.

De volgende dag is het helaas alweer tijd om te vertrekken. Ik had me echter in en rondom de stad nog best een tijdje kunnen vermaken, er staan nog genoeg zaken op mijn lijstje. De ochtend start ik met ontbijten bij een bakkerij die ik er eerder wel uitnodigend uit vond zien. Een goede keuze, zo blijkt. Vervolgens doe ik boodschappen bij de Albert en ik verlaat de supermarkt met onder andere een flesje Kofola. Deze frisdrank had ik nog nooit gehad, het smaakt in elk geval best prima.

Afbeelding
Ontbijt, met onder andere een zelňák

In mijn laatste uur hier bezoek ik de Černá věž, oftewel de Zwarte Toren. Afgelopen maandag was deze gesloten, maar het zou zonde zijn om niet naar boven te gaan. Het bouwwerk is immers toch wel het symbool van České Budějovice te noemen. Naar boven gaan betekent automatisch ook een aardig stuk traplopen, wat wordt beloond met een prachtig uitzicht over de stad.

Afbeelding
Uitzicht vanaf de Černá věž I, gekeken op het Náměstí Přemysla Otakara II. Op de achtergrond is links de KOH-I-NOOR-fabriek te zien, bekend van de potloden.

Afbeelding
Uitzicht vanaf de Černá věž II, gekeken richting het westen

Jammer genoeg is het hierna echt tijd geworden om afscheid te nemen van České Budějovice en Tsjechië te gaan verlaten. Ik ga nu naar Scandinavië, waar ik een kort bezoek aan het Zweedse Malmö en vervolgens een langer bezoek aan het Deense Aarhus op het programma heb staan. Ook dit is pas definitief gepland tijdens de vakantie.

Aangezien er aan het spoor wordt gewerkt, ben ik voor het eerste stuk aangewezen op een treinvervangende bus. Dit is gelukkig goed geregeld en ik kom zonder problemen aan in Veselí nad Lužnicí. Vandaag reis ik op de vierde reisdag van mijn eerste klas Interrail. Toch kies ik voor het stuk naar Praag ervoor om in een tweedeklascoupé plaats te nemen. Hiervan kan het raam open, al is dat met de plensregen nu niet comfortabel... Kort voor aankomst valt het me op dat station Praha-Vršovice aardig is gemoderniseerd ten opzichte van mijn bezoek in 2014.

Afbeelding
Mijn coupé

In principe zou ik op station Praha-Holešovice overstappen op de Eurocity richting Berlijn, maar deze is aardig vertraagd. Daarom stap ik op het hoofdstation van Praag over op R 686 naar Děčín. Ook deze trein bestaat uit rijtuigen en ik neem nu wel plaats in de eerste klas. Onderweg krijgen we helaas weinig van de mooie omgeving te zien, want de heuvels liggen veelal in de wolken. Het is duidelijk dat het heeft geregend.

In Děčín zal ik toch echt moeten overstappen op EC 172. Deze is nog altijd vertraagd, dus ik heb nog wat tijd door te brengen op het station. Ik geef mijn laatste Tsjechische muntgeld uit in de stationsrestauratie, waar ik voor 21 kronen 0,3 liter tapbier kan krijgen. Voor Nederlandse begrippen een koopje, al is het jammer genoeg niet bepaald het beste bier wat ik ooit geproefd heb. Maar de ambiance van de stationsrestauratie maakt dit goed :) .

Afbeelding
Bier in de stationsrestauratie van Děčín hl.n.

Ik ga wel redelijk op tijd terug, want ik wil de Eurocity uiteraard niet missen. Intussen staat bij de trein waar ik uit ben gekomen, de locomotief aan de andere zijde voor de terugreis. Een stuurstandsrijtuig is toch veel makkelijker, zou je zeggen...

Afbeelding
De trein die mij vanuit Praha hl.n. naar Děčín hl.n. heeft gebracht, met de locomotief intussen aan de andere zijde

Afbeelding
Een vertraagde EC 175 naar Praha hl.n. op Děčín hl.n.

Het wachten op Děčín hl.n. is geen straf, maar met het binnenkomen van de Eurocity richting Berlijn is het tijd om verder te gaan. Bij het Duitse grensstation Bad Schandau stapt de Polizei in en loopt door de trein. Gelukkig gebeurt dit al rijdend, waardoor dit niet voor extra vertraging zorgt. Het reizen in Duitsland betekent ook dat de mondkapjes weer op moeten. Het voelt raar aan, alsof mijn medepassagiers en ik met het passeren van de grens ineens gevaarlijk zijn geworden... Het Hongaarse eersteklasrijtuig is overigens niet echt luxe en de WiFi is niet om over naar huis te schrijven. Al kan dat laatste ook liggen aan Duitsland ;) .

Met ruim 20 minuten vertraging kom ik om 19.05 uur aan op Berlin Hbf. Voor mijn gevoel waren we er vrij 'plots', vermoedelijk doordat de EC door de Tiergartentunnel rijdt en niet over de Berliner Stadtbahn. Het kost me de nodige moeite om de Kurzzeitschließfächer te vinden en vervolgens is de dichtstbijzijnde wisselautomaat ook nog eens buiten dienst. Bovendien blijkt het mobiele bereik op het Hauptbahnhof op bepaalde plekken belabberd te zijn. Geen ramp, maar zeker geen visitekaartje voor het hoofdstation van een hoofdstad.

Tot zover dit deel, in het vervolg reis ik door naar Scandinavië. Al met al was mijn verblijf in Oostenrijk te lang en in Tsjechië te kort. Ik blijf helaas een haat-liefdeverhouding houden met Oostenrijk in de zomer. Schruns en omgeving waren gelukkig een stuk minder toeristisch dan het Zillertal, maar het was het toch net niet voor mij. Mogelijk heeft het weer daarbij ook een rol gespeeld en het feit dat ik daardoor tevens geen enkele dagvullende bergwandeling heb gemaakt. Mijn bezoek aan Tsjechië vond ik daarentegen juist ontzettend geslaagd. De sfeer in České Budějovice was relaxed en de omgeving prachtig. En er zijn nog wel wat plekken waar ik naartoe wil, dus het is zeer zeker niet uitgesloten dat ik nog eens terug ga komen.

Al met al heb ik mijn eerste Interrailreisdag enkel gebruikt voor de binnenlandse reis naar Utrecht en de Nightjet. De tweede heb ik volledig in Oostenrijk opgemaakt, waarbij een deel bovendien gedekt was door het VMOBILWochen-Ticket. Het waren daarmee niet de meest optimaal benutte Interraildagen, een volgende keer moet ik even goed kijken of het gebruik niet efficiënter kan. Daarentegen heb ik de twee Interrailreisdagen erna wel wat meer uitgebuit.

Overigens de complimenten voor de klantenservice van Interrail: ongeveer een kwartier (!) na het indienen van mijn vertragingsclaim voor de heenreis, had ik de toekenning al in de mailbox zitten. Het geld stond vervolgens dezelfde dag nog op mijn rekening. Daarnaast heb ik bij de DB een claim ingediend voor de daar gekochte Nightjetreservering. Want weliswaar had ik net geen uur vertraging naar Innsbruck, maar ik was wel een uur later dan gepland op station Landeck-Zams. Bij een soortgelijke situatie vorige zomervakantie heb ik geld teruggekregen. De afhandeling verliep deze keer wat moeizamer: in eerste instantie werd mijn claim doorgezet naar de organisatie achter Interrail. Tsja, dat gaat natuurlijk niet werken als je de reservering bij de DB hebt gekocht. Dus ging er weer een brief richting het Servicecenter Fahrgastrechte, gelukkig had ik nog een antwoordenvelop liggen. En met succes, want een maand later kreeg ik de langverwachte 11 euro bijgeschreven op mijn rekening.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39115
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Zomervakantie 2022A #1 - Mijn eerste Interrail: herstelwerkzaamheden in Oostenrijk en Tsjechië [101]

Bericht door Daniel »

Heerlijk verslag weer :pos:
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15329
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: Zomervakantie 2022A #1 - Mijn eerste Interrail: herstelwerkzaamheden in Oostenrijk en Tsjechië [101]

Bericht door ODRAIL »

Wederom een mooi en herkenbaar (Oostenrijk) verslag ;) .
umbusko
Donateur
Berichten: 5286
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Zomervakantie 2022A #1 - Mijn eerste Interrail: herstelwerkzaamheden in Oostenrijk en Tsjechië [101]

Bericht door umbusko »

Mooie reis, ik ben wel een beetje jaloers, en prachtige foto's! :D Wat een heerlijk bord met aankomst- en vertrektijden overigens: od Rybníka en do Rybníka en vervolgens letters gebruiken waarbij de D verschrikkelijk op de O lijkt. :mrgreen: En een heerlijke trein met die 210-locomotief. :) Zuid-Tsjechië staat zeker nog op mijn lijstje.

Eend is overigens inderdaad een aanrader als je op de goede plek bent, maar karper niet echt. Heel Tsjechië eet karper op 24 december, maar het is vooral een goedkope vis met weinig smaak (als je pech hebt smaakt hij naar modder), geen bijzondere.
jjasloot
Donateur
Berichten: 190
Lid geworden op: ma 07 sep 2015, 14:13
Locatie: Hengelo
Contacteer:

Re: Zomervakantie 2022A #1 - Mijn eerste Interrail: herstelwerkzaamheden in Oostenrijk en Tsjechië [101]

Bericht door jjasloot »

Beetje laat maar mooi verslag!
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten