. Omdat ik de tien reisdagen kon spreiden over twee maanden, heb ik mijn zomervakantie gesplitst: een deel A in september en een deel B eind oktober/begin november.Snälltåget + flitsbezoek Zweden
Het vorige deel eindigde op Berlin Hbf, op weg naar het Zweedse Malmö. Helaas ontbreekt de tijd om uitgebreid de stad in te gaan. Desondanks maak ik even een flitsretourtje naar station Friedrichstraße, om heel kort iets van Berlijn mee te krijgen. Eenmaal uitgestapt word ik toch wel enigszins opgezogen in de relaxte sfeer die op straat hangt, en al snel begin ik spijt te krijgen van mijn korte oponthoud hier. Maar veel tijd om te blijven is er dus helaas niet, want ik moet nog naar station Berlin Gesundbrunnen om op de nachttrein te stappen. Op het Hauptbahnhof haal ik mijn bagage weer op en reis vervolgens door. Vlakbij station Gesundbrunnen eet ik, na enig zoekwerk, een Currywurst bij de Curry Baude. Na een bezoekje aan de REWE is het vervolgens echt tijd om richting de Snälltåget te gaan, de nachttrein naar Zweden. Normaal gesproken vertrekt deze vanaf Berlin Hbf, maar vanwege werkzaamheden nu niet.
Doorkijkje ter hoogte van de Friedrichstraße, met op de achtergrond de Fernsehturm
Mijn reservering bevindt zich in rijtuig 218, dit is een oud-CNL-rijtuig (Bvcmz 248.5). Bij het betreden van de coupé heb ik deze nog voor mezelf en volgens de steward blijft dit ook zo. Voor een couchetteplek moest ik met mijn Interrail een toeslag van 399 Zweedse kronen betalen, wat resulteerde in een creditcardafschrijving van € 38,31. Opvallend: er wordt door de steward wederom niet naar mijn Interrail gevraagd (al moest ik tijdens de online boeking wel het pasnummer doorgeven). In de coupé zijn er zes USB-poorten aanwezig, stopcontacten ontbreken echter. Verder zijn de toiletten uitgerust met automatische zeepdispensers. Op de gang raak ik voor vertrek aan de klets met een oudere vrouw. Blijkbaar vond ze het gezellig, want later vraagt ze of ze in mijn coupé kan slapen als ik geen passagier erbij krijg. Zij heeft op dat moment namelijk ook geen coupégenoten en ze slaapt liever niet alleen. Tsja, ik toch liever wel.
Treinaanwijzer met de Snälltåget
Snälltåget op station Berlin Gesundbrunnen
Mijn coupé
Vooraf heb ik geen bier gekocht, omdat er in de trein ook een verkooppunt is. En een biertje is koud nou eenmaal het lekkerste. Aan boord bestel ik een halve liter Spaten met chips erbij. Bij het afrekenen krijg ik een halve hartverzakking: 100 Zweedse kronen, waarmee mijn ING-rekening € 9,54 armer is. Het is duidelijk dat we naar Scandinavië gaan en dat ik het Tsjechische prijsniveau uit mijn hoofd mag gaan zetten. Je kan beter Tsjechische dan Zweedse kronen hebben in elk geval
. Voor de rest gaat het heerlijk relaxed richting het volgende instapstation, Hamburg Hbf.
Duur biertje
Avondsfeertje
Kort voor aankomst op Hamburg Hbf maak ik me klaar om te gaan slapen. Ik heb nu namelijk alle ruimte en ergens heb ik zo'n voorgevoel dat ik na deze stop geen privécoupé meer zou hebben. En jawel, vanaf Hamburg deel ik mijn coupé met iemand anders. Het zal de afstraffing zijn voor mijn weigering eerder op de avond
. De instapper reist naar een congres in Denemarken en had onlangs geboekt, waardoor hij vermoedelijk niet op de lijst van de steward stond. We praten kort, waarna het echt bedtijd is. Eigenlijk is ook wel weer gezellig om iemand in de coupé te hebben.De nachtrust is in eerste instantie kort, want om 2.22 uur word ik in Padborg gewekt voor de Deense grenscontrole. Vooraf was dit al aangekondigd, dus ik kan snel bij mijn ID-kaart. Hierna slaap ik weer verder en bij het opstaan heb ik de coupé alweer voor mezelf. Op de grenscontrole na was de nachtrust uitstekend. Bij de Snälltåget krijg je ook in de couchette een dekbed, waardoor je een stuk lekkerder slaapt dan in een instaplaken met een deken. Normaal gesproken is een dekbed alleen gebruikelijk in slaapwagens. Bovendien liggen er in de Snälltåget zachte matrasjes op de bedden.
Mijn slaapplek in de couchette
Na het opstaan duurt het niet lang tot we de Øresundsbron (Sontbrug) bereiken, de brug die Denemarken en Zweden met elkaar verbindt. Het uitzicht is spectaculair en dat het raam in de coupé open kan, is natuurlijk helemaal perfect. Na passage van de Øresundsbron komen we al snel aan op het eindstation van de trein: om 8.13 uur zijn we op het Zweedse Malmö C. Dankzij deze nachttrein kan ik twee nieuwe landen afstrepen
.
Uitzicht tijdens de passage van de Øresundsbron I
Uitzicht tijdens de passage van de Øresundsbron II
Snälltåget na aankomst op Malmö C
Malmö is de op twee na grootste stad van Zweden en hoofdstad van Skåne län, de zuidelijkste provincie van het land. Bij het verlaten van het perron krijg ik opnieuw controle door de, ditmaal Zweedse, politie en ze willen weten hoelang ik blijf. Nou is mijn verblijf in Zweden uitermate kort, namelijk nog geen dag. Hierna keer ik alweer terug naar Denemarken, waar ik een hostel heb geboekt voor drie nachten. Niet het beste verhaal, wel de waarheid. Na een kijkje in mijn bagage is het in orde en ga ik op zoek naar de kluisjes. Deze vind ik ook, maar de prijzen zijn compleet belachelijk: 69 kronen per uur, met een maximum van 299 kronen. Ik heb echter weinig keuze.
Na een eerste verkenning van de binnenstad van Malmö, ontbijt ik in een Espresso House met een kaneelbroodje. Ondanks de Engelse naam is dit toch echt een Scandinavische koffiehuisketen, vergelijkbaar met de Starbucks. Hierna loop ik richting de Sont, want ik wil de kenmerkende wolkenkrabber van Malmö van dichtbij bekijken. Al met al is de zogeheten Turning Torso niet heel bijzonder, maar wel leuk om even gezien te hebben.
Lilla Torg
Gamla Väster
Cappuccino met een kaneelbroodje bij het Espresso House
De Sont I, met op de achtergrond de Øresundsbron (Sontbrug)
De Sont II
Turning Torso
Vervolgens ga ik met de bus terug naar het station. Hierin kan ik, net als een aantal dagen geleden in Tsjechië, met mijn bankpas betalen. Het vrij korte ritje blijkt na de afschrijving echter duurder dan de stuk langere busrit van Český Krumlov naar České Budějovice. Maar goed, het was mij in Malmö sowieso al snel duidelijk geworden dat Zweden prijzig is. De dure bestelling in de nachttrein en de tarieven van de kluisjes waren dus geen uitzondering.
Stationsgebouw en -omgeving Malmö C
Stationsgebouw Malmö C met het busstation
Vanuit Malmö C loop ik nog een stuk door het centrum. Na tevens het kasteel van Malmö van buiten bekeken te hebben, wandel ik weer richting het station. De teller loopt immers vrolijk door, niet alleen bij het kluisje maar ook in mijn hoofd. Uiteindelijk ben ik 276 kronen kwijt, net niet het maximumtarief. Ik check later nog of ik geen goedkopere kluisjes heb gemist, dit blijkt echter niet zo te zijn.
Malmö Rådhus (links)
Malmöhus slott (kasteel van Malmö)
De reis gaat nu naar Aarhus, waar ik de komende dagen zal verblijven. Oftewel: weer terug naar Denemarken. In de SJ Lounge breng ik nog wat tijd door totdat mijn trein vertrekt. Deze gaat vanaf een ondergronds perron, dat is aangelegd zodat doorgaande treinen geen kop hoeven te maken onder de perronkap.
Denemarken
Met het vertrek uit Zweden kom ik voor de tweede keer vandaag over de Øresundsbron. Op het vliegveld van Kopenhagen stap ik dan over op de trein naar Aarhus. In de eerste klas blijken echter alle plekken gedurende de reis gereserveerd te zijn. Daarom ga ik op København H nogmaals overstappen, nu op de Lyn+. Hiervoor is een reservering verplicht, maar bij de kaartautomaat kan ik niet kiezen voor een raamplaats. Bij het loket kunnen ze mij vervolgens wel zo'n reservering verkopen voor 30, ditmaal Deense, kronen.
De Lyn+ naar Aarhus wordt gereden door een IC4-dieseltreinstel en stopt tussendoor alleen in Odense. Bij het instappen ga ik de mist in met de eerste klas. Deze verwacht ik namelijk op de plek waar zich een gele streep boven de ramen bevindt. Op Deense treinen betekent dit echter niet altijd eerste klas, zo ontdek ik al snel. Onderweg blijkt dat Denemarken ook het probleem kent dat reizigers met een tweedeklaskaartje plaatsnemen in de eerste klas. Al is het verschil dat de conducteur hier wel voorbijkomt en handhaaft
. Overigens heeft de eerste klas in de IC4 dezelfde stoelen als de tweede klas, dus ik snap dat je je makkelijk kan vergissen. Een verschil is wel dat je hier gratis warme dranken en snoepjes krijgt, deze worden verzorgd door de conducteur.Het valt op dat er geen afvalbakjes aanwezig zijn in de trein. In plaats daarvan zijn er in Deense treinen afvalzakjes opgehangen, waar je je afval in kan deponeren. Bij de passage van de zeestraten mag het uitzicht er zeker zijn, maar onderweg zijn er ook saaie, vlakke stukken. Verder zijn de Denen bezig om wat meer onder de draad te brengen, want na Fredericia zijn er elektrificatiewerkzaamheden gaande. En hoewel de IC4 nou niet bepaald als stabiel bekend staat, ondervind ik tijdens mijn reis geen problemen.
Uitzicht tijdens de passage van de Grote Belt
Na aankomst in Aarhus, gelegen in de regio Midden-Jutland (Midtjylland), loop ik naar het hostel. De stad lijkt wel een beetje op Malmö en het verschil met Tsjechië kan bijna niet groter qua straten en gebouwen. Hier zal ik drie nachten verblijven en ik heb voor het eerst sinds tijden weer eens een bed in een gedeelde (zespersoons)kamer geboekt. De prijzen in Denemarken zijn immers een stuk hoger dan in Tsjechië. Het voelt vreemd om weer een kamer te moeten delen en ik merk al snel dat dit een verkeerde bezuiniging is geweest. Ik mis toch wel wat privacy en heb niet echt een klik met mijn kamergenoten. Ook is de kamer erg benauwd. Bovendien is het publiek hier in het hostel een stuk anders dan eerder tijdens de reis, vooral lawaaieriger. Verder blijkt het bijgeboekte ontbijt tegen te vallen, het is het geld niet waard. Daarom annuleer ik dat voor de andere twee ochtenden.
Bijkomend probleem: Aarhus zelf is ook niet heel denderend, ondanks dat het de op een na grootste stad van Denemarken is. Het centrum heb je vrij snel gezien. Daarnaast is het er niet goedkoop en het kunstmuseum ARoS, waar je door een regenboog kunt lopen, is me net even te prijzig. Dat er de nodige neerslag valt en zelfs onweer niet ontbreekt, helpt bij dit alles natuurlijk niet mee. Al moet gezegd worden dat de zon zich zeker ook laat zien. En Aarhus Ø, een gebied in ontwikkeling met bijzondere moderne architectuur, vind ik wel aansprekend.
Havengebied met Aarhus Ø
Møllestien
De kust
Uitzicht op Aarhus Ø
Åboulevarden langs de Århus Å
Uitzicht vanaf het dak van warenhuis Salling I, onder andere de Aarhus Domkirke is te zien. Een dubbele recordhouder: de kerk is de langste van Denemarken en de kerktoren is de hoogste van het land.
Uitzicht vanaf het dak van warenhuis Salling II
Om me in de stad snel te kunnen verplaatsen en tevens wat meer van de omgeving te kunnen zien, heb ik bij Donkey Republic een fiets gehuurd. Mijn zogeheten Donkey luistert naar de naam Europa, toepasselijk tijdens een Interrailreis. De fiets gebruik ik onder andere om op zaterdag langs de kust te fietsen. In eerste instantie rijd ik richting het noorden, waarna mijn Donkey en ik met de tram terugreizen. Ook ga ik richting het zuiden en daarbij kom ik onverwachts uit bij Den Uendelige Bro, oftewel De Oneindige Brug. Oorspronkelijk was dit een tijdelijk kunstwerk, maar op verzoek van de inwoners van Aarhus is het gebleven (al wordt het elk jaar in oktober verwijderd en in april weer opgebouwd).
Den Uendelige Bro I
Den Uendelige Bro II
Den Uendelige Bro III
Een meeuw op Den Uendelige Bro
Tijdens mijn verblijf in Aarhus ben ik ook meermaals op het hoofdstation (Aarhus Hovedbanegård) geweest om treintjes te kijken. Hier wordt enkel met diesel gereden, als we de elektrische trams die er halteren even niet meerekenen.
Aarhus Hovedbanegård I
Aarhus Hovedbanegård II, met een trein die het station verlaat
Aarhus Hovedbanegård III, met een trein naar Flensburg
Aarhus Hovedbanegård IV, met een trein die het station verlaat
Aarhus Hovedbanegård V, met een Arrivatrein naar Herning
Ik eet op de aankomstdag in het hostel en de andere twee dagen bij Aarhus Street Food. Dit is een food market die zich in een oude busgarage bij het busstation bevindt. Je kan eten bestellen bij een van de vele standjes en dat vervolgens opeten aan een van de lange tafels. Het smaakt goed en is, voor Deense begrippen, betaalbaar. Daarbij hangt er een aangename sfeer. Mijn dessert haal ik 's avonds steeds bij de Mac op het station.
Terugreis
Op zondag is het dan tijd om terug te reizen naar Nederland. Het is ook wel mooi geweest zo, dus heel erg treurig ben ik niet. Bovendien zijn er na vandaag nog vier Interrailreisdagen over en heb ik dus nog het een en ander in het vooruitzicht. Aangezien mijn trein al om 7.39 uur vertrekt, betekent dit vroeg opstaan en op tijd uitchecken. Op weg naar het station haal ik bij een supermarkt mijn ontbijt, om vervolgens op de trein richting Kolding te stappen. De warme dranken zijn weer inbegrepen in de eerste klas en onderweg deelt de conducteur ook nog een klein ontbijtje uit. Prima geregeld
. Het stuk tussen Fredericia en Kolding is heuvelachtig, best opvallend in het grotendeels vlakke Denemarken. Overigens zie ik op een webcam bij de Oostenrijkse Silvretta-Stausee dat daar nu sneeuw ligt, een groot contrast met anderhalf week geleden.
Aangeboden ontbijtje onderweg
Trein na aankomst op station Kolding
In Kolding stap ik over op de intercity naar Hamburg Hbf, om in een IC3 lekker te gaan dieselen onder de draad. Het gratis drinken in de eerste klas wordt al snel na vertrek weggehaald, waarschijnlijk omdat we de Duitse grens beginnen te naderen. Eenmaal in Duitsland is het regenachtig, toepasselijk voor een terugreis. Ook moeten de mondkapjes weer tevoorschijn worden gehaald. Verder is het bij de toiletten een kwestie van geduld hebben, want er zijn maar liefst vier wachtenden voor mij. Onderweg passeren we de spectaculaire, 42 meter hoge, Rendsburger Hochbrücke over het Nord-Ostsee-Kanal. Omdat dit kanaal niet ver van station Rendsburg ligt, is er een keerlus aangelegd (de Rendsburger Schleife) om hoogte te kunnen winnen. Na station Pinneberg gaat de snelheid eruit en bij de afsplitsing naar Hamburg-Altona staan we een tijdje stil. Uiteindelijk komen we om 12.07 uur met +3 aan op het hoofdstation van de Hanzestad.
Een trein op station Kolding
Rendsburger Hochbrücke
Uitzicht vanaf de Rendsburger Hochbrücke I
Uitzicht vanaf de Rendsburger Hochbrücke II, hier tijdens de passage van het Nord-Ostsee-Kanal
Uitzicht op de Binnenalster van Hamburg
Op Hamburg Hbf breng ik een bezoek aan de DB Lounge. Met enkel een Interrail heb je geen toegang, maar de combinatie van een NS-Business Card en een Interrail voor de eerste klas is blijkbaar de jackpot. Ik krijg namelijk toegang tot het premiumdeel, wat ik vooraf niet wist. Een aangename verrassing dus, al voelt het wel wat decadent. In vergelijking met de ÖBB Lounge is het hier een stuk luxer en het eet- en drinkaanbod een stuk groter.
De volgende trein gaat mij naar Osnabrück Hbf brengen en het einde van deze vakantie begint nu echt in zicht te komen. We vertrekken helaas met +9, maar dit valt nog mee met de omroep die op Bremen Hbf volgt: vanwege een technische Störung aan de trein zal deze niet verder rijden. Da's flink balen.
Mijn gestrande trein op Bremen Hbf, boven de trein hangen letterlijk en figuurlijk donkere wolken
De opheffing heeft ook tot gevolg dat mijn zitplaatsreservering waardeloos is geworden. En het wordt nog erger, want voor de volgende verbindingen kan ik geen reservering maken. Zowel in de DB-app, bij het Reisezentrum als in de ÖBB-app lukt het niet. Daarnaast hebben ze in de DB Lounge van Bremen Hbf duidelijk minder ervaring met de combinatie NS-Business Card en Interrail. In eerste instantie krijg ik, na het nodige uitzoeken, toegang. Tijdens mijn verblijf komen de entreedames echter naar mij toe en hebben ze nogmaals mijn ticket nodig. Even later geven ze aan dat ik volgens de voorwaarden geen entree heb (maar dat ik nu sowieso mag blijven). Toevallig had ik zelf ook de voorwaarden gedownload, waar toch echt iets anders staat. En opvallend: zij hebben die van augustus, ik die van september. Geen idee of ze inhoudelijk verschillen, maar het is wel apart.
Hoewel ik nu dus geen reservering heb, besluit ik desondanks om op de gok te kijken of er plek is in de volgende ICE. Jammer genoeg blijkt deze bomvol te zijn en ik mag staan tot aan Osnabrück Hbf. Maar, in elk geval ben ik weg uit Bremen. Onderweg wordt omgeroepen dat iedereen die in Osnabrück de overvolle trein verlaat, een tegoedbon van 30 euro kan ophalen bij het Reisezentrum. Na aankomst krijg ik daar inderdaad een Kulanzgutschein. Erg nice, zeker omdat ik op Osnabrück Hbf toch al over moest stappen.
Hierna kan ik nog net de IC Berlijn redden, waar eveneens geen zitplaats meer te reserveren was. Ik vind helaas ook geen vrije stoel en moet dus opnieuw staan. Tot aan de grens reis ik op mijn Interrail, vervolgens zal ik mijn Weekend Vrij gebruiken. Vanaf Rheine kan ik gelukkig zitten, waarna het relaxed verdergaat richting Apeldoorn. Daarbij helpt het dat ik in Nederland mijn mondkapje weer af mag doen. Uiteindelijk ben ik even na half 7 thuis en dan zit het eerste deel van de zomervakantie erop. Opvallend: op de terugreis heb ik enkel controle gehad in de eerste trein naar Kolding, voor de rest helemaal niet.
Achteraf gezien heb ik spijt dat mijn bezoek aan Malmö een flitsbezoek is geworden. Ik heb het gevoel dat ik de stad (en omgeving) minder aandacht heb gegeven dan verdiend. Naast het dure kluisje, zullen hier ongetwijfeld ook de reistijd vanuit en overgang na Tsjechië debet aan zijn geweest. Verder is het Deense Aarhus me tegengevallen, maar daarbij heeft het niet geholpen dat mijn voorbereiding voor deze bestemming matig was. Bovendien was het weer niet fantastisch. Volgens mij is er in de omgeving nog genoeg te zien, zoals het Nationaal Park Mols Bjerge. Ook had ik achteraf toch wel naar het kunstmuseum ARoS gewild. Eindconclusie: er zullen naar verwachting nog wel wat herstelwerkzaamheden gaan volgen in Scandinavië. En ik moet Berlijn echt weer eens bezoeken.
Het terugvragen van de reserveringskosten van de terugreis bij het Servicecenter Fahrgastrechte levert helaas wederom gedoe op. De reservering had ik digitaal gemaakt, maar voor losse reserveringen kan je online geen restitutieaanvraag doen. Na een brief gestuurd te hebben, krijg ik als reactie dat ze tevens een kopie van mijn vervoersbewijs en de daadwerkelijke aankomsttijd nodig hebben. Dit verbaast mij enigszins, omdat de Interrail niet vergoed hoeft te worden. Bovendien had ik minder dan een uur vertraging en is de echte aankomsttijd volgens mij helemaal niet van belang voor de terugbetaling. De trein reed immers niet verder, waardoor ik mijn reservering van Hamburg Hbf naar Osnabrück Hbf niet volledig heb kunnen gebruiken. Na de moed verzameld te hebben om een telefoongesprek in het Duits te voeren, heb ik het een en ander mondeling toegelicht. Tevergeefs: een kopie van de digitale Interrail was toch echt noodzakelijk. Na deze toegestuurd te hebben, blijkt dit opnieuw niet voldoende. Ik weer bellen, kennelijk hebben ze iets nodig waar de prijs van de Interrail op staat. Dit voor de afhandeling en om te checken dat ik wel een vervoersbewijs heb bij de reservering. Echt, vermoeiend en voor mijn gevoel totaal overbodig... Eigenlijk moest ik dus de bevestigingsmail van mijn Interrail toesturen. Echter, na overleg met een collega is er een aantekening gemaakt en hoeft dit toch niet. Mijn verzoek wordt daarmee nogmaals beoordeeld en een aantal weken later heb ik dan eindelijk het geld van de reservering terug. In de bijbehorende brief staat nog dat mijn claim "zur abschließenden Bearbeitung Ihrer weiteren Anliegen" is doorgezet naar de NS Hispeed (!) Klantenservice, zucht...
Intussen heb ik het telefoonnummer van het Servicecenter Fahrgastrechte opgeslagen in mijn telefoon. Hopelijk gaat het in de toekomst niet tot de favorieten behoren.
