Een eerdere post waarin ik naar het Berner Oberland ging, is hier te vinden.
In hoeverre het geluk ons bepaalt
is niet eens een vraag: totaal.
Wij zijn niets dan ons geluk
en het geluk is waar wij zijn.
Almere Poort (Mark Boogs)
Het is intussen eind mei en het Interrail-avontuur van 2024 gaat door met een verlengd hemelvaartsweekend naar Frankrijk, om wat lijnen in Noord-Frankrijk te doen, maar eens ik begon met plannen begon ik dat idee minder interessant te vinden en heb ik maar gekozen om verder te rijden naar Normandië, vooral omdat ik er nog nooit ‘echt’ geweest ben. Ja, ik ben in Mont-Saint-Michel geweest en dat ligt toch echt in Normandië, maar al met al is dat ook maar een klein ‘ongelukje’ ten opzichte van een groter geheel. De regio lijkt eigenlijk niet zo heel erg bijzonder als je zo simpel naar de kaart kijkt, met veelal steden en dorpen waarbij je kunt zeggen dat er genoeg andere zijn die veel uitnodigender zijn, samen met een gebrek aan gedegen en bruikbaar OV-aanbod, maar toch: ik wilde er wel eens een kijkje nemen. Met Interrail kost het toch allemaal niets extra’s en als je maar de goede route neemt, hoef je ook niet te reserveren voor die suffe Nomad-treinen.
In dit verslag bezoek ik
Rouen, Dieppe, Le Tréport, Amiens, Montreuil-sur-Mer, Cassel en Hazebrouck, waarna ik met de nieuwe internationale buslijn 62 van De Lijn in 
Poperinge raak, om verder te gaan naar Ieper per trein.1. Om nu alleen maar naar Normandië te gaan klinkt op zich niet echt spannend, dus zoek ik naar iets om het wat gevarieerder te maken. Ik begin dit fotobombardement met deze foto van een doos waar ooit chocolaatjes in hebben gezeten. Ik heb die ooit gekocht in de Vlaamse stad Ieper en die doos heeft mij kennis laten maken met een stukje geschiedenis van de stad die eens niets te maken had met de Eerste Wereldoorlog. Ieper schijnt een stad te zijn die bekend staat om zijn geschiedenis met katten. De stad werd in de middeleeuwen rijk door zijn lakenhandel en de inwoners ervoeren een rattenplaag, dus wat deed je dan in die tijd? Ja, je gaat op zoek naar wat katten die jagen op die beesten. Enig nadeel: die beesten doen overal hun behoefte en planten zich ook stevig voort waardoor er op een gegeven moment te veel katten waren. Indertijd waren dierenrechten nog geen ding, dus wat deed je dan als Iepernaar? Je pleurt ze van de Belforttoren af. Da’s de korte, bondige en ongenuanceerde versie van het verhaal (het wat meer genuanceerde en uitgebreidere verhaal is hier te vinden) en vandaag de dag heeft een zekere marketingafdeling dat zo weten te draaien dat ze katten zijn gaan vieren in de vorm van een driejaarlijkse ‘Kattenstoet’ en 2024 was weer de eerste keer sinds 2018 dat er een optocht zou gaan plaatsvinden, nadat die in 2021 werd geannuleerd door de pandemie. Daar wil ik heen en dan is nu de perfecte gelegenheid.
2. Na om 06:30 het huis verlaten te hebben stond ik zodoende op een dag tegen 13:00 weer in Lille Flandres na een tocht zoals die bijna altijd gaat.
3. Bestemming voor de dag is Rouen, de hoofdstad van Normandië en om daar te komen vanuit Lille? Haha, eigenlijk is het een grap. Er is dagelijks een directe TER tussen Lille Flandres en Rouen Rive Droite, maar die vertrekt op een tijdstip waar ik niks aan heb. Alle andere opties rijden eens per twee uur met overstap in Amiens en die overstap duurt 1:59 uur. Jawel. -1 minuut. Als het al dan niet de volle 2:00 uur is. Op het moment dat de dubbeldekker uit Lille aankomt, vertrekt de diesel-AGC al. Ik vraag nog aan de conductrice van de trein naar Amiens: da’s echt geen aansluiting? “Onmogelijk.” Hoe kan een spoorwegplanner zo kwaadaardig zijn?
Wanneer we binnenrijden in Amiens, staat de trein naar Rouen nog aan het perron, maar zodra ik aan het juiste perron sta zijn alle deuren al vergrendeld. RIP. Welja, dan moet ik maar twee uur doden in Amiens, wat overigens geen straf is. Het weer is goed en ook al speelt mijn hooikoorts weer op, ach...
4. Terug op het station zie ik dat de trein naar Rouen al vrij lang aan het perron staat. Dit keer wanneer ik wel in deze trein zit, vertrekken we al voordat de trein uit Lille stilstaat.
5. Tijdens het oponthoud van twee uur ben ik even de stad geweest en heb ik het treinverkeer beschouwd. Deze foto van de 115042 wil ik niet achterhouden...
6. Na een weinig inspiratievolle rit raak ik dan nog voor het begin van de avond rond 17:45 in Rouen. Het hoofdstation ligt ingeklemd tussen twee ‘bergen’ in, tussen twee tunnelportalen en voelt ook wat krapjes aan, maar gezien het relatief lage aantal treinen maakt het niet zo veel uit.
7. Ja, op zo’n manier kan ik natuurlijk niet winnen met boter-kaas-en-eieren als ik met rondjes speel.
8. Een trein met bestemming Parijs. Of dat nou zo’n Nomad-trein is waarvoor je moet reserveren weet ik niet, maar er zijn altijd een paar reguliere TER’s waar je niet voor hoeft te reserveren. Als je met Interrail reist kom je wellicht tegen dat in het laagseizoen zo’n reservering 10 euro kost of zo, maar in de praktijk kun je die ook online regelen voor 3 euro. In het hoogseizoen, de zomer, kan die reservering oplopen tot wel 20 euro, wat volkomen idioot is voor een veredelde TER.
9. Interessant gebouw. Ook interessant dat men hier rept van een metro, terwijl het gewoon een tram is die deels ondergronds rijdt.
10. Het weer is nog altijd uitstekend aan het begin van de avond en dus is de sfeer hier reuze. De terrassen zitten bijna vol.
11. Geheel niet verkeerd.
12. Niet al te lang geleden is de torenspits van deze kathedraal in de fik gevlogen. Hier stond die ook al in de steigers, dus ik heb die helaas niet in het volle zonlicht kunnen zien.
13. De tram dan. Da’s gewoon een tram. Geen metro.
14. Ik had geen zin om uitgebreid uit eten te gaan, dus heb ik maar een maaltijd genomen om mee te nemen. Ik geloof dat dit Ethiopisch was, maar het kon ook wel eens wat anders geweest zijn, maar hoe dan ook: het smaakte goed!
15. Grote steden in de vroege ochtend. Er is weinig volk op straat. Des te meer is de stad van jou.
16. Er komt een Van Hool-bus langs die zo te zien op waterstof rijdt… in elk geval bussen die Zuid-Holland niet te zien zal krijgen.
17. Aan de straatkant staat een vertrekstaat voor de trein, in een lettertype die niet de officiële is. Zelf weten ze zelf ook niet of de trein een TER of ‘Intercités’ is…
18. Mijn eerste vervoer van de dag: een hybridetrein met bestemming Dieppe.
19. Ho, een oud vertrekscherm! Geen beeldbuis, maar toch. Blij dat ik niet naar Parijs hoef.
20. De trein volgt in het begin de hoofdlijn en schakelt na een tijdje om van elektrisch naar diesel om de lijn op te gaan richting Dieppe, die geen bovenleiding heeft. Na aan het einde een lange tunnel bedwongen te hebben zijn we dan aangekomen op het eindpunt: Dieppe. De trein was redelijk druk, waarbij reizigers voornamelijk Britten waren die in Dieppe op de boot stapten naar de overkant van het kanaal. Het station is een grote bouwval en het lijkt er op alsof maar één spoor gebruikt kan worden.
21. Het interieur van het stationsgebouw is ruim, maar leeg.
22. Zou je hier nog met Franse franken kunnen betalen in dit toilet?
23. Zo’n uitzicht over de stad, de haven en de rotswand.
24. Spontane vakantieneigingen.
25. Daar zijn de eerste krijtrotsen!
26. Ik heb een uur voor mijn bus gaat en dan is het tijd om vanaf het moment dat de deuren van het restaurant open gaan, lekker mosselen te gaan zitten bikken.
27. Met deze Mercedes-bus op lijn 519 gaat de tocht verder naar Le Tréport. Er zijn een aantal streekbussen die doordeweeks hun ritten rijden en zo kom je nog best comfortabel in een uur van de ene naar de andere doodlopende spoorlijn langs de Normandische kust.
28, 29. Een paar haltes voor het treinstation stap ik uit en ik ga het laatste stuk lopen. Merk de installatie aan de achterkant van de bus op waar je je fiets aan kunt ophangen.
30. Waar Hauts-de-France enkele oorden heeft die voornamelijk in het teken staan van de Eerste Wereldoorlog, heb je in Normandië voornamelijk oorden die in het teken staan van de Tweede Wereldoorlog, want D-Day heeft hier plaatsgevonden. Ik heb nu nog geen plannen om naar de stranden in kwestie te gaan, maar hier in Le Tréport is het eerste wat ik tegenkom een Commonwealth-begraafplaats.
31, 32. Daar zijn de krijtrotsen dan eens van dichtbij! Het weer is nog altijd goed en de wachtrijen (meervoud!) voor de kabelbaan die je naar de bovenkant van die rotswand brengt zijn lang. De rit is gratis, maar ik laat deze rit maar even voor wat het is.
33. ‘t Schijnt gevaarlijk te zijn er vlak langs te lopen, maar dat weerhoudt enkelen niet om toch maar een stukje verder langs de kustlijn te gaan lopen.
34. Om naar het treinstation te komen moet je een heel eind omlopen. Het station ligt namelijk niet in Le Tréport, maar in het ernaast gelegen Mers-les-Bains. Je moet er voor naar de sluizen toe, en er is geen manier om de pas af te snijden, of je moet de bus willen nemen, als die rijdt.
35. Het stationsgebouw van station Le Tréport-Mers-les-Bains is een bouwval. Het lijkt wel alsof hier al jaren niets meer rijdt en waarschijnlijk heeft hier ook een geruime tijd niets gereden. Vandaag rijdt er gelukkig wel iets…
36. Van binnen ziet het er nog wel aardig onderhouden uit.
37. Er is leven hier en het station is bemand, getuige deze correcte op papier (!) aangegeven vertrektijd voor de P30 naar Beauvais. Voor de rest oogt het vooral desolaat. Hier zou je prima alle sporen kunnen verwijderen, om er nog eentje (of twee) over te houden, maar ja, het is maar waar je prioriteiten liggen. Laten we het ook niet over de stootblokken hebben. Ander opvallend feitje: ook al ligt ‘Le Tréport’ in Normandië, er komen geen treinen van Nomad, maar van TER HDF.
38. Overstappen geblazen in Abancourt en ook hier ben ik een uur van mijn leven kwijt door een niet-bestaande aansluiting.
39. Ik heb die AGC’s nog niet eerder in deze livrei gezien. Dat ze het middelste deel op die front ook niet blauw hebben gemaakt…
40. Stilleven van de wachtruimte.
41. Ik heb deze fietsenstallingen op de voorgrond in Frankrijk altijd bizar gevonden. Ik heb nog nooit gezien dat ze gebruikt werden. Maar ja, hier in Abancourt gebeurt er niks, is er geen leven en wat er ooit aan leven was, is al jarenlang dood.
42. Ik besluit weer een willekeurige tussenstop te plegen, ditmaal in Poix-de-Picardie, gewoon omdat de dienstregeling mij dit fantasietje permitteerde. Poix-de-Picardie heeft een spoorwegviaduct en ik was er min-of-meer op het juiste moment naartoe gelopen…
43. Dit vertrekscherm deed ‘t effe niet.
44. Voor de tweede keer deze tocht in Amiens, ditmaal om er te overnachten. Er heerst hier in het oude centrum een goede sfeer.
45. Opnieuw, spontane vakantieneigingen.
46. Daiquiri-tijd. Deze heeft een smaak die lijkt op die van perenijsjes.
47. De volgende ochtend is er geen wolkje aan de lucht, al is het vrij heiig. In Amiens zijn trouwens op zaterdag de stadsbussen gratis.
48. Men is hier in Amiens hard gegaan, getuige de flesjes drank op het dak boven het perron die je kunt zien liggen vanop een voetgangersspoorbrug.
49. Het plan vandaag is om naar Montreuil-sur-Mer te gaan, maar omdat ik vroeg ben heb ik een uur speling en maak ik een spontaan tussenstopje in Abbeville, wellicht bekend van z’n grote supermarkt die vlak naast het station ligt.
50, 51. Impressies van de stad. De stad is grotendeels verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog en wat hier nu staat dateert grotendeels van de jaren ‘60.
52. Rue? Straat? Op deze dag waren er overigens ritten gepland van de Chemin de Fer de la Baie de Somme, die op meterspoor én normaalspoor (er liggen vier rails in één tracé) treintjes laat rijden tussen Noyelles-sur-Mer en Le Crotoy, Saint-Valery-sur-Somme en Cayeux-sur-Mer. Je kunt deze trein meteen nemen als je in Noyelles-sur-Mer uitstapt. De halte van deze museumspoorweg ligt pal naast het station en je ziet de sporen vanuit de trein al liggen.
53, 54. Ik rijd door naar Étaples-le-Touquet. De perrons liggen zo scherp in een bocht dat de trein straf gekanteld staat bij stilstand. Geen gelijkvloerse instap zo. Het bouwwerk op het perroneiland oogt oud en verrot.
55, 56. Leuke tweetalige (!) tegeltjes aan de wanden van de perrontunnels. In deze tijd van het jaar staat er veel politie (gendarmerie) aan het perron op de stations langs deze lijn, om orde te houden, maar voornamelijk denk ik om asielzoekers op te sporen.
57. De spoorlijn tussen ‘Étaples’ en Saint-Pol-sur-Ternoise (en wellicht zelfs verder tot Béthune en Arras) is een lange tijd gesloten geweest door werkzaamheden. Frankrijk is goed in het laten verloederen en verpauperen van de infrastructuur, maar nu zou de lijn weer een tijdje mee kunnen gaan. Dat gaan we ervaren, want ik ga die lijn eens berijden. Ik stap wel aan de eerste halte onderweg uit, te Montreuil-sur-Mer. Het ligt eigenlijk helemaal niet aan zee, maar die aanvulling ‘sur mer’ heeft men voornamelijk gedaan om verwarring met de gelijknamige voorstadshalte van Parijs te voorkomen. Voorts heb je nog Montreuil sur Ille in Bretagne en Montreuil-Bellay in de Loire met een treinstation. In de buurt van Beauvais, het eindpunt van de P30 op foto 37, heb je ook nog eens een station met de naam Montreuil-sur-Thérain…
58. Het stationsgebouw ziet er nog bewoond en actief uit.
59. Random bushalte zonder dienstregeling is random.
60 - 62. Er rijden niet veel treinen op deze route (al helemaal niet in het weekend), dus heb ik ruim de tijd om dit oord te verkennen. Er moet geklommen worden, want de vesting staat op een heuvel.
63 - 65. Aan de vesting is ook een citadel aangelegd. Wandelgenot.
66. Geitjes zoeken de schaduw op achter een vestingwal.
67. Tijd om verder te gaan, maar er is een stevige vertraging aangekondigd van tien minuten waardoor ik mijn aansluiting in Saint-Por-sur-Ternoise op de trein naar Béthune zou gaan missen. Welja, ik kan altijd doorrijden naar Arras en daar maar kijken wat ik doe met mijn leven. De vertraging loopt stilaan op en na een tijdje ga je je pas zorgen maken zodra de trein verdwijnt van het vertrekscherm op het station, terwijl de trein nog niet is aangekomen. De volgende trein zou pas vier uur later zijn… Gelukkig komt de trein wel aan, maar we vertrekken desondanks heel lang niet. De vertraging zou uiteindelijk oplopen tot bijna een uur.
68. Er schijnt een persoonongeval te zijn en een overwegstoring tegelijk en aangezien het grootste deel van de lijn enkelsporig is, is het dan natuurlijk krent. De DB-reisplanner gaat intussen uit van het worst-case scenario terwijl de SNCF-app weer probeert nog iets van optimisme uit te stralen. De treinbegeleidster loopt door de trein en ze maakt van alle reizigers op waar ze naar toe moeten zodat ze eventueel informatie over aansluitingen kan communiceren aan de stationschef in Arras. Da’s dienstverlening! Op die manier kunnen reizigers die een ruime overstap hebben op de TGV naar Parijs alsnog met die trein mee.
69. Als we eenmaal rijden, stopt de machinist een keer aan een overweg om daar aan de SOS-telefoon een boodschap door te geven naar de treindienstleider denk ik. Ik wist überhaupt niet dat die telefoons het nog deden en dat zoiets niet vanuit de trein zélf kan gebeuren. Wellicht heeft het er ook wel mee van doen dat er een overweg in panne lag en dan zal dit misschien wel de overweg in kwestie zijn geweest.
70 - 72. Mijn bestemming per trein is Hazebrouck en dan moet ik via Béthune. De snelste route is met overstap in ‘Saint-Pol’ en met de aansluiting naar de getver mag ik lang gaan wachten op een volgende trein. Voor nu is het devies om door te rijden naar Arras en daar maar te zien wat ik doe. In Arras heb ik tenminste een directe TER-trein naar Hazebrouck, maar óók een TGV die je met een TER-kaartje kunt nemen en dát wist ik niet op het moment dat ik aankwam. Ik reis met Interrail en de Interrail-reisplanner kent die hele trein niet. Het bestaat niet, het komt niet boven in de planner, maar ik zie het wel staan op de vertrekstaten en dan bedenk ik me: da’s de TERGV. LOL, dus hup naar het loket, even de TERGV-toeslag kopen à twee euro en hatsikidee, mee met dat ding. Reizigers met een TER-vervoersbewijs moeten wel per sé in één van de twee daarvoor vrijgegeven rijtuigen plaatsnemen. Het beste aan deze verrassing is dat ik opeens weer geheel volgens planning ben, ondanks dat de trein uit Montreuil-sur-Mer met een uur vertraging is aangekomen in Arras! Heel hard reden we overigens niet over deze route: Arras, Lens, Béthune, Hazebrouck.
73, 74. Ik heb deze dag nog één bus te nemen: een HDF-streekbus naar Cassel. Je hebt een paar streekbussen die rijden tussen Hazebrouck en Dunkerque en zowaar rijdt er ook wat op zaterdag, op uren die mij uitkomen. Aan de bushalte ten noorden van het station aan de passerelle stap ik op en voor één euro ben ik onderweg met bus 905 naar wellicht wel de meest Vlaamse stad van Noord-Frankrijk.
75. Ik ontdekte deze plaats omdat er ooit een wielerronde voor de vrouwen op Eurosport werd uitgezonden, die door Cassel ging. De stad zag er erg aantrekkelijk uit met kasseiwegen, het oude centrum en wanneer je ziet dat daar streekbussen naartoe gaan moet je daar natuurlijk óók naartoe. We slingeren ons een weg naar boven, heuvelopwaarts, want ja, Cassel ligt op een ‘berg’.
76 - 78. De bus rijdt het oude centrum van Cassel binnen en nadat ik ben uitgestapt, wurmt de bus zich een weg door een krappe stadspoort voor zijn vervolg richting Dunkerque.
79. Het oogt er middeleeuws en het is er niet eens echt druk. Ja, het ‘plein’ is vol met auto’s, maar er zijn geen mensenmassa’s.
80. Als de katten vrij vandaag spel hebben… hoe zou dat morgen dan zijn in Ieper?
81, 82. Ik noemde dit ‘wellicht de meest Vlaamse stad van Noord-Frankrijk’ en da’s niet gelogen: de stad ligt pal aan de grens met België en overal zijn Nederlandse invloeden te vinden. Vlaamse leeuwen (het Noorderdepartement heeft ook een gele vlag met een zwarte leeuw erop maar die ziet er toch anders uit) hangen her en der en straatnaamborden zijn her en der ook in het Vlaams. In de praktijk spreekt ongeveer een derde van de mensen die hier wonen Vlaams.
83 - 85. Verdere impressies, ook vanop de ‘Kasselberg’ (Mont de Cassel). Een berg van (hou je vast) 176 meter hoog, met een werelds uitzicht en een molen.
86. De dag komt ten einde en het is tijd voor het plaatselijke bier. 3 Monts, drie bergen. Het verwijst naar de ‘drie bergen’ in deze streek, waarvan ik er al één beklommen heb. Los van de Mont de Cassel wordt in de naam verwezen naar de Mont des Cats (Katsberg, 164m) en de Mont des Récollets (Wouwenberg, 159m)
87. Geen verkeerde plek voor een overnachting.
88, 89. Het is intussen zondag en het is tijd om richting huis te gaan, maar niet voordat ik in Ieper ben geweest. Op zondag rijden er uiteraard geen bussen in den lande, maar gelukkig heeft Cassel een treinstation en met mooi weer is het zeker geen straf om er naartoe te wandelen, zo heuvelaf.
90, 91. Het stationnetje van Cassel is eerder een haltepunt waar eens per twee uur (of zoiets) een trein komt.
92. Ik dacht er eerst aan om met Interrail naar huis toe te gaan, maar toen ik me bedacht dat ik maar één halte in Frankrijk mee moest en en ik verder voor de rest in België met één rit met mijn Standard Multi wel af kon, heb ik daar maar wijselijk van afgezien. Hier ben ik weer terug in Hazebrouck. Op de achtergrond is de passerelle te zien die ik bij foto’s 73 en 74 benoemde.
93, 94. Ik heb hier iets langer dan een uur te doden op mijn aansluitende bus, dus ga ik de stad in. Ik had er eigenlijk niet zo’n mega positief beeld van omdat foto’s op het web niet veel soeps laten zien (veelal na-oorlogse bouw), maar al wandelend viel het me erg mee…
95. Er was een markt aan de gang en dus heb ik maar wat loempia’s gescoord.
96. Terug op het station komt er een trein binnen met bestemming Lille Flandres.
97, 98. Ik schreef wel bij foto’s 88 en 89 dat er geen bussen rijden op zondag, terwijl ik weer bij foto’s 93 en 94 suggereerde dat ik wel een bus ging nemen, maar dan had ik het wel over Franse bussen. Jawel: er is een bus vanuit Hazebrouck in Frankrijk naar Poperinge in Vlaanderen, uitgevoerd door De Lijn. Het is geeneens een standaard stads- of streekbus van De Lijn, want de Franse wet dicteert dat streekbussen hier verplicht gordels moeten hebben en een dodehoekssticker (die met Angles Morts erop). Dus krijg ik deze nugget mee die niet bepaald een gelijkvloerse instap biedt.
99. Er zijn geen verdere reizigers aan boord en dat zegt wel al wat. De buschauffeur vertelt me dat het aantal reizigers hier erg laag is en dat deze internationale buslijn die nog niet eens één jaar bestaat waarschijnlijk in september dit jaar al voor de bijl gaat. Deze lijn is eigenlijk een doortrekking van de bestaande buslijn 62 Poperinge - Abele. Deze bus reed al tot aan de grens, zonder verdere mogelijkheden om verder te reizen. Vandaag komt deze bus mij uitstekend uit, maar het zou erg zonde zijn als deze bus zo vlot zou verdwijnen. Het jaar ervoor werd er ook al geëxperimenteerd met de bus tussen Ieper en Armentières, maar die hield het ook geeneens een jaar uit. Daar kon je wel als kritiekpunt bij opgeven dat de bus moeilijk te vinden was (in Hazebrouck was dat geen probleem) en dat die nergens op aansloot. Hier kun je je dat ook wel afvragen, maar Hazebrouck is een praktischere halte omdat daar ook TGV-treinen stoppen…
100. Onderweg naar Poperinge en we komen reuzen tegen. We krijgen in Frankrijk iemand die mee wil. Helaas voor de Fransman in kwestie mag die niet mee, want die heeft geen bankkaart mee en met contant geld betalen is uit den boze.
101. De grens, in Abele.
102, 103. Het eindpunt dan, in Poperinge, aan de markt. Er is geen real-time informatie over deze internationale buslijn beschikbaar, maar ze staat wel aangegeven op de digitale vertekstaten.
104. Ik ben nog nooit in Poperinge geweest en ik heb de indruk dat die markt ongeveer ook het enige visueel interessante is dat de stad te bieden heeft.
105. Mij hoor je niet klagen. Het is twaalf uur, het is zondag, ik ben in België, het is mooi weer. Tijd voor een duvelke.
106- 109. Bonus: ik kan nu eindelijk eens het stuk spoor afvinken tussen Poperinge en Ieper. Het is erg druk hier.
110. En dan is het ook erg druk in Ieper. Ik ben een paar uur voor de Kattenstoet begint al aangekomen en ik heb me nog een mooi plekje kunnen verzekeren in de schaduw.
111 - 119. Impressies van de Kattenstoet.
120, 121. Ik maak het einde niet meer mee: als ik tot het einde zou blijven, zou ik niet meer thuis raken, dus kijk ik het restant nog via een livestream. Aan het einde van de dag worden er pluche katten van het belfort afgeworpen door een jokerfiguur, om nog maar eens na te doen op een diervriendelijke manier wat men dus tijdens de middeleeuwen ook deed. Nog voor dat moment kwam er een kar langs met een reus erop: de reus Goliath. Wie eerder op het station van Ieper is geweest zal dat bekend voorkomen, want diezelfde Goliath kun je ook terugvinden aan de ingang van het stationsgebouw van Ieper…
Tot zover dit verlengde weekend in Normandië, het noorden van Frankrijk en Vlaanderen. Het is moeilijk om zo'n verslag van vier dagen qua foto's een beetje compact te houden, maar och, je scrollt er aardig doorheen en voor ieder is er wat wils om nog eens wat beter te bekijken.
De volgende keer ben ik in Spanje te vinden, met als doel voornamelijk het Baskenland te verkennen, maar dat ging toch niet helemaal als gedacht. Die post is hier te vinden.
