Zomervakantie 2022B #1 - Mijn eerste Interrail: via (Slen)Aken naar Hongarije [35]
Geplaatst: zo 30 mar 2025, 15:58
Na mijn vorige zomervakantie in Oostenrijk wilde ik deze keer wel weer wat meer landen zien. Daarnaast heb ik gemerkt dat het reizen op losse kaartjes weliswaar voor een mooie prijs kan als je op tijd boekt, maar dat de flexibiliteit tijdens de vakantie dan wel stukken minder is of zelfs ontbreekt. Zodoende kocht ik eind maart 2022 tijdens een sale een Interrail voor tien dagen. Voor mij de allereerste Interrail ooit en gelijk goed, namelijk voor de eerste klas. Uiteraard wist ik toen nog niet dat er in mei een 50%-sale zou komen voor de Continuous Passes, maar je kan niet alles hebben 
. Omdat ik de tien reisdagen kon spreiden over twee maanden, heb ik mijn zomervakantie gesplitst: een deel A in september en een deel B eind oktober/begin november.
Er waren nog vier Interraildagen over na het eerste deel van mijn zomervakantie in Oostenrijk, Tsjechië, Zweden en Denemarken. Eentje heb ik vervolgens begin oktober opgemaakt voor de reis naar Türkismühle, toen waren het er nog drie... Probleem was dat ik eigenlijk geen idee had wat ik hiermee aan moest. Weliswaar had ik begin november ruim een week vrij van mijn werk, maar ik miste het enthousiasme om een fatsoenlijke planning in elkaar te draaien. Afgelopen tijd was ik immers aardig wat weggeweest en op zich vond ik het wel eventjes goed. Maar goed, Interraildagen laten verlopen is natuurlijk ook zonde.
In eerste instantie had ik een reservering gemaakt voor de Nightjet tussen Koblenz Hbf en Wien Hbf. Om diverse redenen zag ik hier toch van af en annuleerde ik de boeking. Duur geintje uiteraard, al kreeg ik achteraf de kosten volledig terug. En zelfs een beetje extra, omdat ik had gekozen voor een tegoedbon van de ÖBB. Hopelijk zou de annulering geen opmaat zijn voor het vervolg... Uiteindelijk heb ik besloten om de vakantie, een aantal dagen later dan gepland, te beginnen met wandelen in Zuid-Limburg en een overnachting in Aken. Meer dan dit was vooraf ook niet geregeld, al had ik de volgende stap wel al in mijn hoofd zitten.
Op 29 oktober 2022 reis ik eerst vanaf Apeldoorn Osseveld per trein naar Maastricht. Ik ga echter te laat van huis weg en eigenlijk is de trein niet meer haalbaar. Vanwege wegwerkzaamheden moet ik bovendien anders lopen dan normaal, daar had ik in eerste instantie ook niet aan gedacht. Uiteindelijk kom ik met het nodige gehaast iets na de geplande vertrektijd aan op het station, maar ik heb geluk: de Sprinter is vertraagd. Yes! Gelukkig is het zaterdag en kan ik mijn Weekend Vrij gebruiken, want de reisdagen binnen Nederland heb ik eerder al opgemaakt. In Apeldoorn stap ik over op de intercity, die onderweg vertraging oploopt. Helaas gaat daardoor mijn aansluiting naar Maastricht de mist in, de deuren gaan dicht als ik op het perron kom. De volgende intercity gaat een half uur later en ik heb dus wat tijd door te brengen in Utrecht. Die wordt goed besteed: ik wissel bij de AH nog even twee zegelboekjes in en bij de Upcycle Shop scoor ik onderzetters, gemaakt van oude vertrekstaten. Het leuke is dat deze met het geld van de GtbV-regeling een soort van gratis zijn, want 50% terug op basis van eerste klas naar Maastricht tikt lekker aan. Al met al is die vertraging best prima dus
.
De volgende IC naar Maastricht is met een VIRM-IV aan de korte kant, maar ik heb weinig problemen om in de eerste klas een zitplek te vinden. De conducteur van deze trein is een enthousiaste, hij komt binnen met de aankondiging dat hij eens gaat kijken of we mogen blijven. En uiteraard zijn er reizigers zonder kaartje voor de eerste klas, die na de controle bovendien blijven zitten. Dit is tegen het zere been van een mevrouw, die hierover met luide stem haar irritatie laat blijken en hiervoor duidelijk bijval probeert te zoeken. Da's dan wel weer een ander uiterste...
Aangekomen in Maastricht dump ik mijn bagage eerst in een kluisje en haal daarna bij het Arrivaloket een Dal Dagkaart Limburg Bus. Dit is namelijk goedkoper dan reizen met de OV-chipkaart. Met de bus zet ik vervolgens mijn reis voort naar Slenaken. Voordat ik mijn wandeltocht begin, wil ik nog even een sanitaire stop maken bij hotel-restaurant Slenaker Vallei. Daar wordt mij op een ongastvrije wijze gezegd dat dit niet mogelijk is. Op zich prima, maar met de manier waarop... Niet heen gaan dus, bij 'de Boswachter' is men een stuk vriendelijker .
Ondanks dit momentje voelt het goed om weer terug te zijn in Zuid-Limburg. De wandeling door de heuvels en het Gulpdal is mooi en zelfs België wordt aangedaan. Het is bewolkt, maar de temperaturen voelen zomers aan. Bij het KNMI-station Maastricht-Aachen Airport wordt deze 29 oktober 24,3 graden gehaald en de temperatuur zal hier niet heel veel anders zijn. Begin oktober was ik al blij met een korte broek in het Naheland, maar nu helemaal! Bij terugkomst in Slenaken moet ik ruim een half uur wachten op de bus naar Maastricht, dus ik maak nog wat extra meters in het dorp.
Uitzicht tijdens het eerste deel van de wandeling I
Uitzicht tijdens het eerste deel van de wandeling II
Grenspaal
Uitzicht onderweg op Slenaken
De bus komt helaas iets vertraagd aan bij de halte, wat betekent dat de overstap in Maastricht krap gaat worden. Ik moet daar namelijk nog mijn bagage uit het kluisje halen en vervolgens ook nog door naar spoor 5b, dus de trap op en weer af. Onderweg lopen we bovendien nog meer vertraging op door reizigers waarbij het kaartjes kopen niet vlot gaat, dus het gaat spannend worden. Gelukkig kan er op een bepaald moment lekker worden doorgereden en ik haal mijn overstap in Maastricht.
Met de RE 18 van Arriva reis ik nu naar Aachen Hbf. Voor mij is dit de eerste keer dat ik in een elektrisch treinstel de grens bij Herzogenrath oversteek. Na aankomst in Aken ga ik eerst naar het Reisezentrum om een nachttreinreservering voor morgenavond te halen. Aanvankelijk krijgt de medewerker alleen het zitrijtuig uit het systeem. Maar uiteindelijk krijg ik, na wat hulp van collega's, voor 54 euro de gewenste Interrailtoeslag mee voor een gedeelde slaapwagencoupé.
Tevreden loop ik door naar het nabijgelegen a&o Hostel. Hier overnacht ik slechts één nacht en daarom heb ik een bed in een gedeelde kamer met twee stapelbedden geboekt. Een privékamer zou veel duurder zijn en de kosten vind ik dan niet opwegen tegen de baten. De € 35,41 die ik nu voor de hostelkamer en beddengoed/handdoek kwijt ben, vind ik zeer acceptabel in elk geval. Mijn kamer blijkt uit te kijken op het station, prima uitzicht! Na het opmaken van mijn bed en het boeken van een hotel voor maandagnacht, ga ik de stad in. Ik moet namelijk nog eten en na wat rondlopen kom ik uit bij de Frittenwerk. Hier bestel ik curryworst met patat van zoete aardappel. Een bijzondere combinatie, maar voor een keer wel lekker. Vervolgens ga ik met een Zwitser, met wie ik via Couchsurfing Hangouts heb afgesproken, bier drinken in de stad. De straat bij uitstek hiervoor, de Pontstraße, is deze zaterdagavond behoorlijk druk. De volgende dag gaat de wekker echter alweer vroeg. Daarom ben ik blij dat ik me aan mijn eigen voornemen kan houden om het bij twee biertjes te houden.
Uitzicht op Aachen Hbf vanuit mijn hostelkamer
De nacht is semi-optimaal, want Heiko slaapt 's nachts niet en zijn omroepberichten krijg ik ook in de hostelkamer mee. Zeker met open raam, wat vanwege de temperatuur wel nodig is. Maar van lastige kamergenoten heb ik geen last (sterker nog: ik heb ze niet eens gesproken tijdens mijn korte verblijf) en ik kan wel wat slaap pakken.
Gelukkig is de wintertijd vannacht ingegaan en had ik een uurtje extra. Dat was ook wel nodig, want mijn trein vertrekt al om 6.51 uur. Vandaag reis ik vanaf München Hbf met de nachttrein naar Hongarije, maar eerst staat er nog een wandeling in de Rureifel op het programma. Als tussenstop heb ik eveneens de Calmont Klettersteig aan de Moezel overwogen, maar er moest een keuze gemaakt worden . Ik scoor een ontbijtje op het Hauptbahnhof en stap daarna in de RE 1 richting Düren. Note to myself: je kan op dit tijdstip al bij de bakkerij op het station zitten, voor een volgende keer eventueel een interessante optie.
De Desiro HC's die op deze verbinding worden ingezet vind ik aangename treinen, zeker met de grote ramen. Onderweg wordt het langzaam licht en het is heerlijk wakker worden en lekker ontbijten zo! In Düren wil ik mijn bagage in een kluisje achterlaten, want hiermee door de Eifel wandelen is niet echt ideaal . De overstap is echter slechts 4 minuten en de kluisjes bevinden zich in de stationshal. In principe houd ik daarom rekening met een verblijf van 1 uur en 4 minuten in Düren, maar uiteraard wil ik wel een poging wagen om de overstap te halen. En met succes: de trein is op tijd in Düren en ik ben snel genoeg in de stationshal, waar een wat onaangenaam sfeertje hangt. Voor 3 euro laat ik er, binnen de tijd, mijn bagage achter in een Schließfach.
Met de Rurtalbahn zet ik de reis voort naar Abenden in de Rureifel. Mijn trein wordt gereden door twee Regio-Shuttles, die ik verrassend comfortabel vind. Onderweg lopen we vertraging op, want er moet bij Untermaubach-Schlagstein gewacht worden op de tegentrein. Omdat de omroep niet goed werkt, komt de machinist persoonlijk naar het achterste stel om de reizigers te informeren. De vertraging gebruik ik om even de benen te strekken en mijn trein op de foto te zetten. Met 10 minuten vertraging vervolgen we de rit en naarmate de trein dichterbij Abenden komt, wordt het landschap steeds heuvelachtiger. Ook rijden we langs een stuwmeer. Al met al een mooie treinroute en het is bijna jammer dat ik in Abenden moet uitstappen. Overigens ben ik dan nog de enige reiziger in het treinstel.
Trein richting Abenden tijdens het wachten op station Untermaubach-Schlagstein
Uitzicht onderweg op de Stausee Obermaubach
Trein na aankomst op station Abenden
Vanuit station Abenden loop ik een vooraf uitgezochte route. Abenden is uiteraard zeer rustig op deze zondagochtend, maar toch: het voelt direct goed hier. Langs vakwerkhuizen loop ik het bos in en in het Badewald maak ik al snel kennis met de hoogteverschillen van de Eifel. Echt heerlijk om zo de dag te starten . Na een lus kom ik weer terug bij het station van Abenden, waarna ik de wandeling voortzet naar Heimbach.
Uitzicht vanuit het Badewald I
Uitzicht vanuit het Badewald II, hier kijkend op Abenden
Vakwerkhuizen in Abenden
Rur bij Abenden
Stationsbord Abenden
Ook het vervolg is prachtig en de beginnende herfstkleuren van de bomen maken het plaatje compleet. De stress die ik vooraf had met betrekking tot de bestemmingen, is nu helemaal verdwenen. Verder is het te merken dat de spoorlijn nooit ver weg is, want het getoeter van de treintjes is goed te horen.
Uitzicht tussen Abenden en Heimbach I
Uitzicht tussen Abenden en Heimbach II
Uitzicht tussen Abenden en Heimbach III
Uitzicht tussen Abenden en Heimbach IV, hier kijkend op de Buntsandsteinfelsen bij Blens
De Rur bij Heimbach
In Heimbach maak ik een korte stop bij het station, waar zich tegenwoordig een informatiepunt van het Nationalpark Eifel bevindt. Het is in de naar inwonertal kleinste stad van Nordrhein-Westfalen overigens duidelijk drukker dan eerder deze ochtend in Abenden. Vervolgens zet ik de wandeling voort richting de Meuchelberg, die voor een groot deel wordt omringd door de Rur. Helaas gaat het een tijdje over een minder interessant verhard stuk, maar verderop is dat alweer snel vergeten. Wat mij hiervoor al was opgevallen, valt hier nog meer op: een groot aantal dode bomen, vermoedelijk veroorzaakt door de letterzetter. Een andere opvallendheid bij Heimbach: de mensen groeten hier een stuk minder dan eerder op de dag. Duidelijk toeristisch gebied dus .
Pad op de Meuchelberg
Uitzicht vanaf de Meuchelberg I, hier kijkend op de Rur (Staubecken Heimbach). De dode bomen zijn helaas onmiskenbaar.
Uitzicht vanaf de Meuchelberg II
Uitzicht in Heimbach op de Rur en Burg Hengebach
De trein, die een keer per uur rijdt, red ik niet meer na afloop van de wandeling. Daardoor heb ik mooi de gelegenheid om het centrumpje van Heimbach te verkennen. Ook (of juist?) op zondag is hier genoeg leven in de brouwerij. Ik heb zin in Kaffee und Kuchen en strijk daarom neer bij Stadt-Café Heimbach, waar ik bij de tweede keer langslopen een plekje kan bemachtigen omdat er net iemand vertrekt. Deze keuze valt vandaag eveneens uitstekend uit, want het gebak is duidelijk geen fabrieksproduct en echt heerlijk. En de grote koffie is daadwerkelijk een grote bak, ik blijf daarmee voorlopig wel wakker .
Centrum Heimbach
Kaffee und Kuchen
Na dit genietmoment ga ik richting het station en daarbij loop ik langs een zogeheten Mitfahrbank. De naam zegt het al: als je hier gaat zitten, dan maak je de weggebruikers duidelijk dat je graag wilt meerijden. Dankzij een boekje aan de 'haltepaal' met diverse bestemmingen is het voor de automobilist ook zichtbaar waar je heen wilt. Ik ga echter de trein pakken en laat het bankje dus aan mij voorbijgaan.
Stationsgebouw Heimbach
Trein naar Düren op station Heimbach
De Eifel was een fantastische tussenstop, nu op naar Hongarije! Maar eerst moet ik natuurlijk mijn bagage weer ophalen in Düren. Tussen Heimbach en Abenden heb ik uitzicht op stukken waar ik net gewandeld heb, het geeft toch een voldaan gevoel als je daar met de trein langsrijdt. Onderweg maak ik weer eens kennis met een onbeschofte Duitser: ik loop vanuit mijn goede vierzitsraamplek eventjes naar het nabijgelegen toilet, waarna deze bij terugkomst is ingenomen. Tegen dit soort dingen kan ik behoorlijk slecht, maar zin in een discussie heb ik ook niet. Later zou ik bij het uitstappen van de desbetreffende persoon 'mijn' stoel wel weer terugclaimen. Tijdens de rit lopen we wederom vertraging op. Daardoor moet ik me in Düren een beetje haasten om mijn bagage weer op te halen, want de overstap op de trein naar Köln Hbf is nu een stuk minder ruim. Het gaat gelukkig allemaal goed en ik reis verder met de RRX. Op Köln Hbf pauzeer ik even in de DB Lounge, om vervolgens de trein naar Köln Messe/Deutz te pakken.
Ik neem nu de ICE Sprinter naar München Hbf. Deze stopt onderweg enkel op Frankfurt Flughafen en Nürnberg Hbf en doet er volgens dienstregeling 3 uur en 58 minuten over. Het is alleen te hopen dat er een plekje vrij is, want ik heb geen reservering. Omdat ik flexibel wilde blijven, had ik deze niet ruim van tevoren gemaakt. Op het terras in Heimbach, toen ik wist welke ICE ik naar München zou nemen, wilde ik een specifieke plaats reserveren via de ČD (want ongeveer de helft goedkoper voor een enkele trein). Deze zou volgens de DB nog vrij zijn. Tijdens het afronden van de bestelling bleek dit echter niet meer zo te zijn en zodoende moest ik op zoek naar een alternatieve stoel. Op weg naar Keulen is dit niet meer gelukt, op de een of andere manier bleef ik foutmeldingen krijgen. Maar goed, gelukkig blijkt er genoeg plek te zijn en is het in de eerste klas behoorlijk rustig. En achteraf gezien is het maar goed dat mijn poging tot een zitplaatsreservering is mislukt, want de beoogde stoel blijkt niet bepaald optimaal te staan.
Onderweg wordt bij de controle van mijn Interrail ook mijn ID-kaart gevraagd en het nummer gecheckt met dat in de app, dat had ik nog niet eerder meegemaakt. En het blijkt maar weer dat je bij je reizen in Duitsland altijd een marge moet inbouwen, want we komen bij Montabaur stil te staan. Verderop is vanwege een Polizeieinsatz namelijk Frankfurt am Main Flughafen Fernbahnhof afgesloten. Uiteindelijk wordt via het Regionalbahnhof gereden, maar dit alles zorgt wel voor vertraging. In mijn reisschema is de overstaptijd in München echter 2,5 uur, dus dat is verder geen probleem. Alleen mijn eetpauze wordt nu wat korter.
Al met al is het verder een relaxte rit. Voor twee passagiers is het dat wat minder, want ik vang op dat een stel bij het verplaatsen van het Fernbahnhof naar het Regionalbahnhof bagage heeft laten staan op het perron. Tijdens de reis ben ik bovendien drie keer Lieblingsgast
. Ik kijk onderweg nog een aflevering van 'De Grote Kleine Treinencompetitie', vanzelfsprekend wel met haperingen (we zijn immers in Duitsland ). Met 46 minuten vertraging kom ik om 21.13 uur aan op München Hbf, waar ik voor 2 euro mijn bagage dump in een Kurzzeitschließfach.
Lieblingsgast
Trein na aankomst op München Hbf
Vooraf had ik bedacht dat ik wat wil eten in München in plaats van in de trein, ik heb namelijk zin in een Beierse eetervaring. Ondanks de vertraging heb ik dit plan doorgezet en mijn maag rammelt intussen behoorlijk. Een avond eind oktober is voor een Biergarten natuurlijk wat minder ideaal. Daarom kies ik voor de Augustiner-Keller, op ongeveer 10 minuten lopen van het Hauptbahnhof. Het is voor mij het eerste bezoek aan dit restaurant en ondanks het relatief late tijdstip kan ik er nog terecht om wat te eten. Mijn eerste indruk: groot, erg groot. Ik neem plaats in de grote zaal en de bediening geeft mij aan dat het eten in 5 minuten klaar zou moeten zijn. Dit wordt absoluut niet gehaald, maar de bestelde Münchner Schnitzel is wel goed. En ook de Weizen, uiteraard van Augustiner, gaat er goed in. Toch heb ik het gevoel in een eetfabriek te zitten en er wordt bijvoorbeeld niet gevraagd of het eten gesmaakt heeft. Jammer, al kan ik het me met de omvang wel een beetje voorstellen. In elk geval was dit een stuk beter dan iets eten bij de Mac of op het station.
Münchner Schnitzel in de Augustiner-Keller
Bij terugkomst op het Hauptbahnhof haal ik mijn bagage weer op. De nachttrein staat al gereed, dus ik kan gelijk instappen. Het treindeel naar Hongarije is vernoemd naar Kálmán Imre, een Hongaarse componist. Hierin heb ik een T3 geboekt, oftewel een slaapwagencoupé die wordt gedeeld door maximaal drie personen. Ik heb echter geluk, want ik houd de coupé helemaal voor mezelf volgens de steward. In mijn coupé ontbreekt wel een kussen, deze krijg ik nageleverd. Een behoorlijke tijd na vertrek zie ik Trudering voorbijkomen, oftewel: we zijn dan nog steeds in München. Ik weet dat er werkzaamheden zijn op de route naar het Ostbahnhof en achteraf zie ik in mijn Google Timeline dat we een omweg hebben genomen via het noorden van München.
Treinaanwijzer met de nachttrein
Nachttrein op München Hbf, het achterste rijtuig is mijn slaapwagen voor vannacht
Mijn coupé
Helaas was mijn nachtrust in het harde bed niet goed. Bovendien was er iemand in de naastgelegen coupé de hele nacht door aan het hoesten. Enerzijds dus een hoop lawaai, anderzijds ook geen prettig idee dat ik direct aan deze coupé grens. Daarnaast ging het rangeren in Salzburg behoorlijk ruig. Verder ben ik niet enthousiast over de staat van de toiletten in het rijtuig. Gelukkig is het ontbijt wel in orde. Daarvoor heb ik gisteravond zeven items aangeven op een formulier, eenzelfde systeem als bij de Nightjet. Het is weliswaar niet extreem veel, maar het voldoet.
Ontbijt
Op station Hegyeshalom is het onmiskenbaar dat we in Hongarije zijn, want ik hoor de typische Hongaarse omroepjingle. Vervolgens is het nog ongeveer een half uurtje reizen tot Győr. De licht vertraagde aankomst daar is met miezerregen, een schril contrast met een dag eerder. Met het uitstappen zet ik voor het eerst in mijn leven voet op Hongaarse bodem, weer een land erbij!
Nachttrein na aankomst op station Győr
Ouderwetse treinaanwijzer met de nachttrein
Tot zover dit deel. De vakantie is in elk geval goed begonnen in Zuid-Limburg en het werd nog beter in de Rureifel. Deze regio had ik helemaal niet scherp als mooi gebied en ik was zeer aangenaam verrast. Al knaagt het wel dat ik niet het oorspronkelijke plan heb doorgezet, te weten een aantal dagen eerder in Koblenz op de nachttrein naar Wenen stappen. Maar goed, het a&o Hostel bij Aachen Hbf ga ik ongetwijfeld nog vaker gebruiken. Enerzijds zit je er dicht bij de Eifel, anderzijds ben je voor een Interrailvakantie al een mooi eind op weg. Je kan snel in Keulen zijn, alwaar er vervolgens legio overstapmogelijkheden zijn. En uiteraard blijft Aken zelf altijd een bezoekje waard.
. Omdat ik de tien reisdagen kon spreiden over twee maanden, heb ik mijn zomervakantie gesplitst: een deel A in september en een deel B eind oktober/begin november.Er waren nog vier Interraildagen over na het eerste deel van mijn zomervakantie in Oostenrijk, Tsjechië, Zweden en Denemarken. Eentje heb ik vervolgens begin oktober opgemaakt voor de reis naar Türkismühle, toen waren het er nog drie... Probleem was dat ik eigenlijk geen idee had wat ik hiermee aan moest. Weliswaar had ik begin november ruim een week vrij van mijn werk, maar ik miste het enthousiasme om een fatsoenlijke planning in elkaar te draaien. Afgelopen tijd was ik immers aardig wat weggeweest en op zich vond ik het wel eventjes goed. Maar goed, Interraildagen laten verlopen is natuurlijk ook zonde.
In eerste instantie had ik een reservering gemaakt voor de Nightjet tussen Koblenz Hbf en Wien Hbf. Om diverse redenen zag ik hier toch van af en annuleerde ik de boeking. Duur geintje uiteraard, al kreeg ik achteraf de kosten volledig terug. En zelfs een beetje extra, omdat ik had gekozen voor een tegoedbon van de ÖBB. Hopelijk zou de annulering geen opmaat zijn voor het vervolg... Uiteindelijk heb ik besloten om de vakantie, een aantal dagen later dan gepland, te beginnen met wandelen in Zuid-Limburg en een overnachting in Aken. Meer dan dit was vooraf ook niet geregeld, al had ik de volgende stap wel al in mijn hoofd zitten.
Op 29 oktober 2022 reis ik eerst vanaf Apeldoorn Osseveld per trein naar Maastricht. Ik ga echter te laat van huis weg en eigenlijk is de trein niet meer haalbaar. Vanwege wegwerkzaamheden moet ik bovendien anders lopen dan normaal, daar had ik in eerste instantie ook niet aan gedacht. Uiteindelijk kom ik met het nodige gehaast iets na de geplande vertrektijd aan op het station, maar ik heb geluk: de Sprinter is vertraagd. Yes! Gelukkig is het zaterdag en kan ik mijn Weekend Vrij gebruiken, want de reisdagen binnen Nederland heb ik eerder al opgemaakt. In Apeldoorn stap ik over op de intercity, die onderweg vertraging oploopt. Helaas gaat daardoor mijn aansluiting naar Maastricht de mist in, de deuren gaan dicht als ik op het perron kom. De volgende intercity gaat een half uur later en ik heb dus wat tijd door te brengen in Utrecht. Die wordt goed besteed: ik wissel bij de AH nog even twee zegelboekjes in en bij de Upcycle Shop scoor ik onderzetters, gemaakt van oude vertrekstaten. Het leuke is dat deze met het geld van de GtbV-regeling een soort van gratis zijn, want 50% terug op basis van eerste klas naar Maastricht tikt lekker aan. Al met al is die vertraging best prima dus
.De volgende IC naar Maastricht is met een VIRM-IV aan de korte kant, maar ik heb weinig problemen om in de eerste klas een zitplek te vinden. De conducteur van deze trein is een enthousiaste, hij komt binnen met de aankondiging dat hij eens gaat kijken of we mogen blijven. En uiteraard zijn er reizigers zonder kaartje voor de eerste klas, die na de controle bovendien blijven zitten. Dit is tegen het zere been van een mevrouw, die hierover met luide stem haar irritatie laat blijken en hiervoor duidelijk bijval probeert te zoeken. Da's dan wel weer een ander uiterste...
Aangekomen in Maastricht dump ik mijn bagage eerst in een kluisje en haal daarna bij het Arrivaloket een Dal Dagkaart Limburg Bus. Dit is namelijk goedkoper dan reizen met de OV-chipkaart. Met de bus zet ik vervolgens mijn reis voort naar Slenaken. Voordat ik mijn wandeltocht begin, wil ik nog even een sanitaire stop maken bij hotel-restaurant Slenaker Vallei. Daar wordt mij op een ongastvrije wijze gezegd dat dit niet mogelijk is. Op zich prima, maar met de manier waarop... Niet heen gaan dus, bij 'de Boswachter' is men een stuk vriendelijker
.Ondanks dit momentje voelt het goed om weer terug te zijn in Zuid-Limburg. De wandeling door de heuvels en het Gulpdal is mooi en zelfs België wordt aangedaan. Het is bewolkt, maar de temperaturen voelen zomers aan. Bij het KNMI-station Maastricht-Aachen Airport wordt deze 29 oktober 24,3 graden gehaald en de temperatuur zal hier niet heel veel anders zijn. Begin oktober was ik al blij met een korte broek in het Naheland, maar nu helemaal! Bij terugkomst in Slenaken moet ik ruim een half uur wachten op de bus naar Maastricht, dus ik maak nog wat extra meters in het dorp.
Uitzicht tijdens het eerste deel van de wandeling I
Uitzicht tijdens het eerste deel van de wandeling II
Grenspaal
Uitzicht onderweg op Slenaken
De bus komt helaas iets vertraagd aan bij de halte, wat betekent dat de overstap in Maastricht krap gaat worden. Ik moet daar namelijk nog mijn bagage uit het kluisje halen en vervolgens ook nog door naar spoor 5b, dus de trap op en weer af. Onderweg lopen we bovendien nog meer vertraging op door reizigers waarbij het kaartjes kopen niet vlot gaat, dus het gaat spannend worden. Gelukkig kan er op een bepaald moment lekker worden doorgereden en ik haal mijn overstap in Maastricht.
Met de RE 18 van Arriva reis ik nu naar Aachen Hbf. Voor mij is dit de eerste keer dat ik in een elektrisch treinstel de grens bij Herzogenrath oversteek. Na aankomst in Aken ga ik eerst naar het Reisezentrum om een nachttreinreservering voor morgenavond te halen. Aanvankelijk krijgt de medewerker alleen het zitrijtuig uit het systeem. Maar uiteindelijk krijg ik, na wat hulp van collega's, voor 54 euro de gewenste Interrailtoeslag mee voor een gedeelde slaapwagencoupé.
Tevreden loop ik door naar het nabijgelegen a&o Hostel. Hier overnacht ik slechts één nacht en daarom heb ik een bed in een gedeelde kamer met twee stapelbedden geboekt. Een privékamer zou veel duurder zijn en de kosten vind ik dan niet opwegen tegen de baten. De € 35,41 die ik nu voor de hostelkamer en beddengoed/handdoek kwijt ben, vind ik zeer acceptabel in elk geval. Mijn kamer blijkt uit te kijken op het station, prima uitzicht! Na het opmaken van mijn bed en het boeken van een hotel voor maandagnacht, ga ik de stad in. Ik moet namelijk nog eten en na wat rondlopen kom ik uit bij de Frittenwerk. Hier bestel ik curryworst met patat van zoete aardappel. Een bijzondere combinatie, maar voor een keer wel lekker. Vervolgens ga ik met een Zwitser, met wie ik via Couchsurfing Hangouts heb afgesproken, bier drinken in de stad. De straat bij uitstek hiervoor, de Pontstraße, is deze zaterdagavond behoorlijk druk. De volgende dag gaat de wekker echter alweer vroeg. Daarom ben ik blij dat ik me aan mijn eigen voornemen kan houden om het bij twee biertjes te houden.
Uitzicht op Aachen Hbf vanuit mijn hostelkamer
De nacht is semi-optimaal, want Heiko slaapt 's nachts niet en zijn omroepberichten krijg ik ook in de hostelkamer mee. Zeker met open raam, wat vanwege de temperatuur wel nodig is. Maar van lastige kamergenoten heb ik geen last (sterker nog: ik heb ze niet eens gesproken tijdens mijn korte verblijf) en ik kan wel wat slaap pakken.
Gelukkig is de wintertijd vannacht ingegaan en had ik een uurtje extra. Dat was ook wel nodig, want mijn trein vertrekt al om 6.51 uur. Vandaag reis ik vanaf München Hbf met de nachttrein naar Hongarije, maar eerst staat er nog een wandeling in de Rureifel op het programma. Als tussenstop heb ik eveneens de Calmont Klettersteig aan de Moezel overwogen, maar er moest een keuze gemaakt worden
. Ik scoor een ontbijtje op het Hauptbahnhof en stap daarna in de RE 1 richting Düren. Note to myself: je kan op dit tijdstip al bij de bakkerij op het station zitten, voor een volgende keer eventueel een interessante optie.De Desiro HC's die op deze verbinding worden ingezet vind ik aangename treinen, zeker met de grote ramen. Onderweg wordt het langzaam licht en het is heerlijk wakker worden en lekker ontbijten zo! In Düren wil ik mijn bagage in een kluisje achterlaten, want hiermee door de Eifel wandelen is niet echt ideaal
. De overstap is echter slechts 4 minuten en de kluisjes bevinden zich in de stationshal. In principe houd ik daarom rekening met een verblijf van 1 uur en 4 minuten in Düren, maar uiteraard wil ik wel een poging wagen om de overstap te halen. En met succes: de trein is op tijd in Düren en ik ben snel genoeg in de stationshal, waar een wat onaangenaam sfeertje hangt. Voor 3 euro laat ik er, binnen de tijd, mijn bagage achter in een Schließfach.Met de Rurtalbahn zet ik de reis voort naar Abenden in de Rureifel. Mijn trein wordt gereden door twee Regio-Shuttles, die ik verrassend comfortabel vind. Onderweg lopen we vertraging op, want er moet bij Untermaubach-Schlagstein gewacht worden op de tegentrein. Omdat de omroep niet goed werkt, komt de machinist persoonlijk naar het achterste stel om de reizigers te informeren. De vertraging gebruik ik om even de benen te strekken en mijn trein op de foto te zetten. Met 10 minuten vertraging vervolgen we de rit en naarmate de trein dichterbij Abenden komt, wordt het landschap steeds heuvelachtiger. Ook rijden we langs een stuwmeer. Al met al een mooie treinroute en het is bijna jammer dat ik in Abenden moet uitstappen. Overigens ben ik dan nog de enige reiziger in het treinstel.
Trein richting Abenden tijdens het wachten op station Untermaubach-Schlagstein
Uitzicht onderweg op de Stausee Obermaubach
Trein na aankomst op station Abenden
Vanuit station Abenden loop ik een vooraf uitgezochte route. Abenden is uiteraard zeer rustig op deze zondagochtend, maar toch: het voelt direct goed hier. Langs vakwerkhuizen loop ik het bos in en in het Badewald maak ik al snel kennis met de hoogteverschillen van de Eifel. Echt heerlijk om zo de dag te starten
. Na een lus kom ik weer terug bij het station van Abenden, waarna ik de wandeling voortzet naar Heimbach.Uitzicht vanuit het Badewald I
Uitzicht vanuit het Badewald II, hier kijkend op Abenden
Vakwerkhuizen in Abenden
Rur bij Abenden
Stationsbord Abenden
Ook het vervolg is prachtig en de beginnende herfstkleuren van de bomen maken het plaatje compleet. De stress die ik vooraf had met betrekking tot de bestemmingen, is nu helemaal verdwenen. Verder is het te merken dat de spoorlijn nooit ver weg is, want het getoeter van de treintjes is goed te horen.
Uitzicht tussen Abenden en Heimbach I
Uitzicht tussen Abenden en Heimbach II
Uitzicht tussen Abenden en Heimbach III
Uitzicht tussen Abenden en Heimbach IV, hier kijkend op de Buntsandsteinfelsen bij Blens
De Rur bij Heimbach
In Heimbach maak ik een korte stop bij het station, waar zich tegenwoordig een informatiepunt van het Nationalpark Eifel bevindt. Het is in de naar inwonertal kleinste stad van Nordrhein-Westfalen overigens duidelijk drukker dan eerder deze ochtend in Abenden. Vervolgens zet ik de wandeling voort richting de Meuchelberg, die voor een groot deel wordt omringd door de Rur. Helaas gaat het een tijdje over een minder interessant verhard stuk, maar verderop is dat alweer snel vergeten. Wat mij hiervoor al was opgevallen, valt hier nog meer op: een groot aantal dode bomen, vermoedelijk veroorzaakt door de letterzetter. Een andere opvallendheid bij Heimbach: de mensen groeten hier een stuk minder dan eerder op de dag. Duidelijk toeristisch gebied dus
.Pad op de Meuchelberg
Uitzicht vanaf de Meuchelberg I, hier kijkend op de Rur (Staubecken Heimbach). De dode bomen zijn helaas onmiskenbaar.
Uitzicht vanaf de Meuchelberg II
Uitzicht in Heimbach op de Rur en Burg Hengebach
De trein, die een keer per uur rijdt, red ik niet meer na afloop van de wandeling. Daardoor heb ik mooi de gelegenheid om het centrumpje van Heimbach te verkennen. Ook (of juist?) op zondag is hier genoeg leven in de brouwerij. Ik heb zin in Kaffee und Kuchen en strijk daarom neer bij Stadt-Café Heimbach, waar ik bij de tweede keer langslopen een plekje kan bemachtigen omdat er net iemand vertrekt. Deze keuze valt vandaag eveneens uitstekend uit, want het gebak is duidelijk geen fabrieksproduct en echt heerlijk. En de grote koffie is daadwerkelijk een grote bak, ik blijf daarmee voorlopig wel wakker
.Centrum Heimbach
Kaffee und Kuchen
Na dit genietmoment ga ik richting het station en daarbij loop ik langs een zogeheten Mitfahrbank. De naam zegt het al: als je hier gaat zitten, dan maak je de weggebruikers duidelijk dat je graag wilt meerijden. Dankzij een boekje aan de 'haltepaal' met diverse bestemmingen is het voor de automobilist ook zichtbaar waar je heen wilt. Ik ga echter de trein pakken en laat het bankje dus aan mij voorbijgaan.
Stationsgebouw Heimbach
Trein naar Düren op station Heimbach
De Eifel was een fantastische tussenstop, nu op naar Hongarije! Maar eerst moet ik natuurlijk mijn bagage weer ophalen in Düren. Tussen Heimbach en Abenden heb ik uitzicht op stukken waar ik net gewandeld heb, het geeft toch een voldaan gevoel als je daar met de trein langsrijdt. Onderweg maak ik weer eens kennis met een onbeschofte Duitser: ik loop vanuit mijn goede vierzitsraamplek eventjes naar het nabijgelegen toilet, waarna deze bij terugkomst is ingenomen. Tegen dit soort dingen kan ik behoorlijk slecht, maar zin in een discussie heb ik ook niet. Later zou ik bij het uitstappen van de desbetreffende persoon 'mijn' stoel wel weer terugclaimen. Tijdens de rit lopen we wederom vertraging op. Daardoor moet ik me in Düren een beetje haasten om mijn bagage weer op te halen, want de overstap op de trein naar Köln Hbf is nu een stuk minder ruim. Het gaat gelukkig allemaal goed en ik reis verder met de RRX. Op Köln Hbf pauzeer ik even in de DB Lounge, om vervolgens de trein naar Köln Messe/Deutz te pakken.
Ik neem nu de ICE Sprinter naar München Hbf. Deze stopt onderweg enkel op Frankfurt Flughafen en Nürnberg Hbf en doet er volgens dienstregeling 3 uur en 58 minuten over. Het is alleen te hopen dat er een plekje vrij is, want ik heb geen reservering. Omdat ik flexibel wilde blijven, had ik deze niet ruim van tevoren gemaakt. Op het terras in Heimbach, toen ik wist welke ICE ik naar München zou nemen, wilde ik een specifieke plaats reserveren via de ČD (want ongeveer de helft goedkoper voor een enkele trein). Deze zou volgens de DB nog vrij zijn. Tijdens het afronden van de bestelling bleek dit echter niet meer zo te zijn en zodoende moest ik op zoek naar een alternatieve stoel. Op weg naar Keulen is dit niet meer gelukt, op de een of andere manier bleef ik foutmeldingen krijgen. Maar goed, gelukkig blijkt er genoeg plek te zijn en is het in de eerste klas behoorlijk rustig. En achteraf gezien is het maar goed dat mijn poging tot een zitplaatsreservering is mislukt, want de beoogde stoel blijkt niet bepaald optimaal te staan.
Onderweg wordt bij de controle van mijn Interrail ook mijn ID-kaart gevraagd en het nummer gecheckt met dat in de app, dat had ik nog niet eerder meegemaakt. En het blijkt maar weer dat je bij je reizen in Duitsland altijd een marge moet inbouwen, want we komen bij Montabaur stil te staan. Verderop is vanwege een Polizeieinsatz namelijk Frankfurt am Main Flughafen Fernbahnhof afgesloten. Uiteindelijk wordt via het Regionalbahnhof gereden, maar dit alles zorgt wel voor vertraging. In mijn reisschema is de overstaptijd in München echter 2,5 uur, dus dat is verder geen probleem. Alleen mijn eetpauze wordt nu wat korter.
Al met al is het verder een relaxte rit. Voor twee passagiers is het dat wat minder, want ik vang op dat een stel bij het verplaatsen van het Fernbahnhof naar het Regionalbahnhof bagage heeft laten staan op het perron. Tijdens de reis ben ik bovendien drie keer Lieblingsgast
. Ik kijk onderweg nog een aflevering van 'De Grote Kleine Treinencompetitie', vanzelfsprekend wel met haperingen (we zijn immers in Duitsland ). Met 46 minuten vertraging kom ik om 21.13 uur aan op München Hbf, waar ik voor 2 euro mijn bagage dump in een Kurzzeitschließfach.Lieblingsgast
Trein na aankomst op München Hbf
Vooraf had ik bedacht dat ik wat wil eten in München in plaats van in de trein, ik heb namelijk zin in een Beierse eetervaring. Ondanks de vertraging heb ik dit plan doorgezet en mijn maag rammelt intussen behoorlijk. Een avond eind oktober is voor een Biergarten natuurlijk wat minder ideaal. Daarom kies ik voor de Augustiner-Keller, op ongeveer 10 minuten lopen van het Hauptbahnhof. Het is voor mij het eerste bezoek aan dit restaurant en ondanks het relatief late tijdstip kan ik er nog terecht om wat te eten. Mijn eerste indruk: groot, erg groot. Ik neem plaats in de grote zaal en de bediening geeft mij aan dat het eten in 5 minuten klaar zou moeten zijn. Dit wordt absoluut niet gehaald, maar de bestelde Münchner Schnitzel is wel goed. En ook de Weizen, uiteraard van Augustiner, gaat er goed in. Toch heb ik het gevoel in een eetfabriek te zitten en er wordt bijvoorbeeld niet gevraagd of het eten gesmaakt heeft. Jammer, al kan ik het me met de omvang wel een beetje voorstellen. In elk geval was dit een stuk beter dan iets eten bij de Mac of op het station.
Münchner Schnitzel in de Augustiner-Keller
Bij terugkomst op het Hauptbahnhof haal ik mijn bagage weer op. De nachttrein staat al gereed, dus ik kan gelijk instappen. Het treindeel naar Hongarije is vernoemd naar Kálmán Imre, een Hongaarse componist. Hierin heb ik een T3 geboekt, oftewel een slaapwagencoupé die wordt gedeeld door maximaal drie personen. Ik heb echter geluk, want ik houd de coupé helemaal voor mezelf volgens de steward. In mijn coupé ontbreekt wel een kussen, deze krijg ik nageleverd. Een behoorlijke tijd na vertrek zie ik Trudering voorbijkomen, oftewel: we zijn dan nog steeds in München. Ik weet dat er werkzaamheden zijn op de route naar het Ostbahnhof en achteraf zie ik in mijn Google Timeline dat we een omweg hebben genomen via het noorden van München.
Treinaanwijzer met de nachttrein
Nachttrein op München Hbf, het achterste rijtuig is mijn slaapwagen voor vannacht
Mijn coupé
Helaas was mijn nachtrust in het harde bed niet goed. Bovendien was er iemand in de naastgelegen coupé de hele nacht door aan het hoesten. Enerzijds dus een hoop lawaai, anderzijds ook geen prettig idee dat ik direct aan deze coupé grens. Daarnaast ging het rangeren in Salzburg behoorlijk ruig. Verder ben ik niet enthousiast over de staat van de toiletten in het rijtuig. Gelukkig is het ontbijt wel in orde. Daarvoor heb ik gisteravond zeven items aangeven op een formulier, eenzelfde systeem als bij de Nightjet. Het is weliswaar niet extreem veel, maar het voldoet.
Ontbijt
Op station Hegyeshalom is het onmiskenbaar dat we in Hongarije zijn, want ik hoor de typische Hongaarse omroepjingle. Vervolgens is het nog ongeveer een half uurtje reizen tot Győr. De licht vertraagde aankomst daar is met miezerregen, een schril contrast met een dag eerder. Met het uitstappen zet ik voor het eerst in mijn leven voet op Hongaarse bodem, weer een land erbij!
Nachttrein na aankomst op station Győr
Ouderwetse treinaanwijzer met de nachttrein
Tot zover dit deel. De vakantie is in elk geval goed begonnen in Zuid-Limburg en het werd nog beter in de Rureifel. Deze regio had ik helemaal niet scherp als mooi gebied en ik was zeer aangenaam verrast. Al knaagt het wel dat ik niet het oorspronkelijke plan heb doorgezet, te weten een aantal dagen eerder in Koblenz op de nachttrein naar Wenen stappen. Maar goed, het a&o Hostel bij Aachen Hbf ga ik ongetwijfeld nog vaker gebruiken. Enerzijds zit je er dicht bij de Eifel, anderzijds ben je voor een Interrailvakantie al een mooi eind op weg. Je kan snel in Keulen zijn, alwaar er vervolgens legio overstapmogelijkheden zijn. En uiteraard blijft Aken zelf altijd een bezoekje waard.
