Meltrain in Scotland #2: Fort William - Mallaig
Geplaatst: zo 09 aug 2009, 17:02
Zoals ik in deel 1 al min of meer had verteld, gingen we na ons verblijf in Edinburg naar Tarbet, wat aan de spoorlijn Glasgow – Oban/Mallaig ligt.
Op donderdag 16 juli gingen we de lijn naar Mallaig verkennen, omdat dat een mooie lijn scheen te zijn en het viaduct van Glennfinnan in die lijn ligt, die o.a. in enkele films van Harry Potter meespeelt.
We besloten echter wel om niet gelijk bij Arrochar&Tarbet of Ardlui in te stappen, maar pas bij Fort William, omdat dat goedkoper was en we ook nog later weg konden. De trein maakt op dat stuk namelijk een grote omweg.
Onderweg hadden we echter nog wel even een stop bij het station van Crianlarich, waar de trein die we later zouden hebben, op de foto mocht:
De voorkant met het stationnetje:
Hierna reden we over de bergen/heuvels verder naar Fort William.
Hier kwamen we ongeveer 20 minuten voor de trein aan en na kaartjes gekocht te hebben (waarbij mijn zusje als ‘15-jarige’ gratis mocht rijden), liepen we het perron op.
Hier maakte ik een foto van de ‘Caledonian Sleeper’, de nachttrein (ook geëxploiteerd door First ScotRail) van en naar London Euston:
De voorkant met loc van deze trein:
Niet veel later kwam onze trein binnenrijden te Fort William (controleer de nummers maar, als je het niet gelooft
):
Vervolgens stapten we in en gingen we zitten op een vierzitter. Helaas voor ons was deze plek gereserveerd en moesten we weer weg. Dan maar op twee tweezitters achteruitijdend…
Na twee stations gepasseerd te hebben, kwamen we bij dit station, waarvan het bordje toch zeker op de foto moest:
De DMU’s van de Classen 150 t/m 159 hebben trouwens een doorgang, zodat je van het ene stel naar het andere kunt lopen. Deze doorgang is echter een stuk simpeler dan het bij ICM was, zoals op deze foto te zien is:
Vanuit de trein maakte ik nog een aantal foto’s van het uitzicht:
Intussen waren we bij het beroemde Glennfinnan Viaduct gekomen, dus daarvan moest ook een foto gemaakt worden. Aan het geklik te horen, waren wij absoluut niet de enigen die zo dachten. Helaas was het een beetje gaan regenen (het blijft Schotland
) en maakte ik de foto door het raam, zodat hij niet helemaal gelukt is:
Het plaatsje Glennfinnan heeft ook een station, wat ook op de (nogal scheve) foto mocht:
Na Glennfinnan bestond het uitzicht voornamelijk weer uit Bergen en water:
In de trein hing trouwens ook nog een mooie poster tegen agressie in het OV:
Aangekomen in Morar mocht de combinatie Bordje+Hertje op de foto:
Vervolgens bleven we langs de kust rijden…:
…totdat we in Fort William aankwamen, waar onze trein weer op de foto mocht:
Tussen Fort William en Mallag rijdt in de zomer één keer per dag een stoomtrein, ‘The Jacobite’. Deze zou één minuut na onze aankomst vertrekken, dus ik wilde snel uitstappen en een foto maken. Helaas was de trein te lang voor het perron, dus jullie moeten het met deze foto van de achterkant doen:
De voorzijde van het stationnetje:
In Mallaig zelf is eigenlijk niet veel te beleven. Het heeft een supermarkt, een station en wat huizen en loodsen. Het is van oorsprong een vissersplaatsje en heeft daarom ook een haventje:
Tegenwoordig is het ook wel een redelijke plaats, omdat hiervandaan veerboten naar enkele eilanden voor de Schotse kust vertrekken.
Eén veerboot van Caledonian McBryne draait in de haven…:
…terwijl een ander even later op weg gaat naar één van de eilanden voor de kust:
Na ons anderhalf uur ‘vermaakt’ te hebben in Mallaig, liepen we weer terug naar het station voor de trein van 16:05, die (uiteraard) dezelfde was als van de heenweg. Nu kon ik echter wel de routestrip achter het raam fotograferen:
De terugweg had hetzelfde uitzicht als de heenweg, maar bij Arisaig wees mijn moeder me ineens op het volgende bordje:
Deze trein was een stuk minder druk dan de heenweg, dus nu hadden we wel een vierzitter. Hierdoor kon ik bij de passage van het Glennfinnan Viaduct in elk geval een beter foto maken:
De rest van de reis verliep verder niet echt noemenswaardig, zodat we rond 17:30 weer in Fort William aankwamen. Op het andere perron stond de Caledonian Sleeper al klaar, hoewel deze pas ruim twee uur later zou vertrekken.
Nadat we het station verlieten, maakte ik nog een laatste foto van de trein:
Vervolgens gingen we een hapje eten en over de heuvels/bergen weer terug naar ons huisje.
Dit was deel 2 van mijn belevenissen in Schotland. Deel 3: ‘Alness - Wick’ volgt zo spoedig mogelijk.
Op donderdag 16 juli gingen we de lijn naar Mallaig verkennen, omdat dat een mooie lijn scheen te zijn en het viaduct van Glennfinnan in die lijn ligt, die o.a. in enkele films van Harry Potter meespeelt.
We besloten echter wel om niet gelijk bij Arrochar&Tarbet of Ardlui in te stappen, maar pas bij Fort William, omdat dat goedkoper was en we ook nog later weg konden. De trein maakt op dat stuk namelijk een grote omweg.
Onderweg hadden we echter nog wel even een stop bij het station van Crianlarich, waar de trein die we later zouden hebben, op de foto mocht:
De voorkant met het stationnetje:
Hierna reden we over de bergen/heuvels verder naar Fort William.
Hier kwamen we ongeveer 20 minuten voor de trein aan en na kaartjes gekocht te hebben (waarbij mijn zusje als ‘15-jarige’ gratis mocht rijden), liepen we het perron op.
Hier maakte ik een foto van de ‘Caledonian Sleeper’, de nachttrein (ook geëxploiteerd door First ScotRail) van en naar London Euston:
De voorkant met loc van deze trein:
Niet veel later kwam onze trein binnenrijden te Fort William (controleer de nummers maar, als je het niet gelooft
):
Vervolgens stapten we in en gingen we zitten op een vierzitter. Helaas voor ons was deze plek gereserveerd en moesten we weer weg. Dan maar op twee tweezitters achteruitijdend…
Na twee stations gepasseerd te hebben, kwamen we bij dit station, waarvan het bordje toch zeker op de foto moest:
De DMU’s van de Classen 150 t/m 159 hebben trouwens een doorgang, zodat je van het ene stel naar het andere kunt lopen. Deze doorgang is echter een stuk simpeler dan het bij ICM was, zoals op deze foto te zien is:
Vanuit de trein maakte ik nog een aantal foto’s van het uitzicht:
Intussen waren we bij het beroemde Glennfinnan Viaduct gekomen, dus daarvan moest ook een foto gemaakt worden. Aan het geklik te horen, waren wij absoluut niet de enigen die zo dachten. Helaas was het een beetje gaan regenen (het blijft Schotland
) en maakte ik de foto door het raam, zodat hij niet helemaal gelukt is:
Het plaatsje Glennfinnan heeft ook een station, wat ook op de (nogal scheve) foto mocht:
Na Glennfinnan bestond het uitzicht voornamelijk weer uit Bergen en water:
In de trein hing trouwens ook nog een mooie poster tegen agressie in het OV:
Aangekomen in Morar mocht de combinatie Bordje+Hertje op de foto:
Vervolgens bleven we langs de kust rijden…:
…totdat we in Fort William aankwamen, waar onze trein weer op de foto mocht:
Tussen Fort William en Mallag rijdt in de zomer één keer per dag een stoomtrein, ‘The Jacobite’. Deze zou één minuut na onze aankomst vertrekken, dus ik wilde snel uitstappen en een foto maken. Helaas was de trein te lang voor het perron, dus jullie moeten het met deze foto van de achterkant doen:
De voorzijde van het stationnetje:
In Mallaig zelf is eigenlijk niet veel te beleven. Het heeft een supermarkt, een station en wat huizen en loodsen. Het is van oorsprong een vissersplaatsje en heeft daarom ook een haventje:
Tegenwoordig is het ook wel een redelijke plaats, omdat hiervandaan veerboten naar enkele eilanden voor de Schotse kust vertrekken.
Eén veerboot van Caledonian McBryne draait in de haven…:
…terwijl een ander even later op weg gaat naar één van de eilanden voor de kust:
Na ons anderhalf uur ‘vermaakt’ te hebben in Mallaig, liepen we weer terug naar het station voor de trein van 16:05, die (uiteraard) dezelfde was als van de heenweg. Nu kon ik echter wel de routestrip achter het raam fotograferen:
De terugweg had hetzelfde uitzicht als de heenweg, maar bij Arisaig wees mijn moeder me ineens op het volgende bordje:
Deze trein was een stuk minder druk dan de heenweg, dus nu hadden we wel een vierzitter. Hierdoor kon ik bij de passage van het Glennfinnan Viaduct in elk geval een beter foto maken:
De rest van de reis verliep verder niet echt noemenswaardig, zodat we rond 17:30 weer in Fort William aankwamen. Op het andere perron stond de Caledonian Sleeper al klaar, hoewel deze pas ruim twee uur later zou vertrekken.
Nadat we het station verlieten, maakte ik nog een laatste foto van de trein:
Vervolgens gingen we een hapje eten en over de heuvels/bergen weer terug naar ons huisje.
Dit was deel 2 van mijn belevenissen in Schotland. Deel 3: ‘Alness - Wick’ volgt zo spoedig mogelijk.
