Het nadeel van nieuwe technieken is dat vooraf onduidelijk is welke maatstaven er dan opgesteld moeten worden. Daar komt men namelijk gaandeweg achter. Nieuwe technieken worden dan ook vaak eerst op individuele basis goedgekeurd, waarbij er veel overdracht van informatie is tussen ontwikkelaar en goedkeurder. Pas als deze goedkeurder die ervaringen heeft kunnen benutten, kan deze de wetgever informeren over de benodigde eisen en maatstaven. Vandaar ook dat die regels nu nieuw toegevoegd worden: er is bij bijv. de RDW nu meer informatie over het functioneren van die automatische systemen, waardoor zij op hun beurt de Rijksoverheid/EU kunnen informeren over benodigde wettelijke eisen. Die worden vervolgens dus geïmplementeerd.
Als voorbeeld: stel dat we pas heden ten dage de trein hadden uitgevonden. Dan hadden we nog geen regels gehad over waar en hoe een spoorlijn aangelegd mocht worden. Omdat er geen regels zijn, laat je de trein midden door een weiland met koeien rijden, waarbij je elke maand aan de toezichthouder doorgeeft hoeveel koeien aangereden worden. Vervolgens komen jij en de toezichthouder erachter dat er op die manier wel heel veel koeien aangereden worden, waardoor de toezichthouder aan de overheid kan doorgeven dat er een regel moet worden ingesteld dat die spoorlijn niet meer midden door het weiland kan (of dat er hekken om de spoorlijn heen moeten als je dat wel wil). Hup, nieuwe maatstaaf/regel die je eerst nog niet kon voorzien maar door experimenteren en rapporteren opeens wel toegevoegd kan worden.
