Ik heb ooit een keer een reisverslagje gemaakt van een tripje naar België met foto's en al, maar nu wilde ik dit format eens proberen. Het gaat over mijn beide reisjes die ik met Stagecoach gemaakt heb in Engeland. De voornaamste reden de bus boven de trein te verkiezen was het geld. Een dagkaart van StageCoach was omgerekend zes euro. Voor dat geld kom je met de trein net ietsjes minder ver. ;) Het is een soort testverslag, dus als het goed aangenomen wordt, ben ik graag bereid extra stukjes te typen. Laat vooral weten wat je ervan vond. Veel leesplezier!
GroeneRuiter
24 juli 2019; Folkestone
Gedurende een week was ik in Engeland op vakantie, in Maidstone, tijdens deze week ben ik twee keer met Stagecoach op pad geweest. Dit was de eerste keer. Het begon allemaal bij de bushalte Earl Street in Maidstone, waar ik op de 'spookbus' 10X van Stagecoach naar Ashford wachtte. Ik noem deze bus een spookbus omdat nergens in Maidstone verwezen wordt naar deze lijn, er hingen geen dienstregelingen van Stagecoach bij de haltes, alleen van Arriva (die bijna alles daar reed) en Nu-Venture (Vaag bedrijf met allemaal infrequente lijnen).
Enfin, ik stond dus bij de halte en zag uiteindelijk een bus aankomen die stopte op ongeveer het moment dat de 10X moest vertrekken, echter bleek dit niet mijn bus te zijn. Ik zag in de tussentijd ook nog een bus van Nu-Venture rijden met de voordeur (tevens de enige deur van de bus buiten de nooduitgang) open. Uiteindelijk kwam met circa zeven minuten vertraging mijn Stagecoach bus aan.
De rit ging naar Ashford, wat ongeveer een uur rijden was. De bus liep echter vertraging op door wegwerkzaamheden bij Leeds, waar ook een vrij bekend kasteel met vrij stevige entreeprijzen ligt. Uiteindelijk was de bus ongeveer een kwartier vertraagd en kon ik fluiten naar mijn geplande aansluitende bus.
Bij het station van Ashford ging ik op zoek naar een alternatief. Het busstation was tevens enkel één halte voor de ingang van het station waar de erg frequente stadsbussen af en aan reden. Na even zoeken vond ik een alternatief voor mijn reis naar New Romney, de paar ker per dag rijdende lijn 11A.
Lijn 11A reed een leukere route dan ik vooraf gepland had. De bus, gereden met een Optare Solo, ging via allerlei smalle wegen door een paar dorpen die in Nederland waarschijnlijk geen vaste busverbinding zouden kennen. De weg was uiteindelijk zo smal dat een tegemoetkomende auto voor de Optare achteruit moest omdat het anders niet zou passen.
Uiteindelijk kwam ik redelijk op tijd aan in New Romney. Hier zou ik overstappen op de frequent rijdende lijn 102 'The Wave' naar Folkestone. Deze bus kwam helaas met vijf minuten vertraging aan, maar het was mooi weer en ik had uitzicht op een typisch Engels uitziend huis met een Jaguar ervoor.
Tijdens deze rit liep de vertraging helaas op zonder dat daar echt een aanleiding voor leek, maar dat maakte dit maal niet uit. De stoelen waren van een soort kunstleer en er waren USB-poorten en Wifi aanwezig in de bus. Tevens kon ik bovenin helemaal vooraan zitten.
Na een toch vrij vlotte rit was ik in Folkestone aanbeland. Folkestone had een mooie boulevard bovenop de rots met mooi zeezicht, waar ik even van heb kunnen genieten. Ik was liever langer in Folkestone gebleven, want echt tijd om de stad in te gaan was er helaas niet omdat de bussen naar Maidstone al best vroeg stopten met rijden en ik niet aangewezen wou zijn op de laatste bus.
Na rondgekeken ging het weer terug naar Ashford met wederom een dubbeldekker. Deze bus klom soms echt behoorlijk steile stukken waarvan ik niet verwacht had dat ie dat zou trekken. Deze rit verliep vlot en op tijd. Het was wel jammer dat alle voorste plekken geclaimd werden door twee mensen die samen met elkaar reden....
Uiteindelijk was ik weer in Ashford aanbeland om wederom met lijn 10X richting Maidstone te gaan. De bus vertrok op tijd en was een groot deel van de route ook gewoon op tijd. We moesten zelfs een tijd (ca 10 minuten) tijd afwachten doordat een deel van de route niet werd bediend. Echter des te dichter bij Maidstone we kwamen hoe drukker het werd. Het was spits en de file voor de wegwerkzaamheden bij Leeds was opgelopen tot circa 3 kilometer. (Het was trouwens een gedeeltelijke afsluiting van de weg, door middel van een stoplichtsysteem werden steeds een aantal voertuigen per richting doorgelaten.)
Deze file leverde iets van 25 minuten vertraging op. In Maidstone zelf was het ook erg druk, dus liep de vertraging nog verder op. Uiteindelijk bereikte de bus met een vertraging van ongeveer 35 minuten de eindhalte in Maidstone, waar ik uitstapte.
26 juli 2019; Sandwich
Deze dag ging ik wederom met Stagecoach op pad, dit maal had ik meer tijd om een plek te bezoeken. De keuze viel op Sandwich, een oud plaatsje in de buurt van de kust.
Wonder boven wonder was de bus naar Ashford ditmaal wel op tijd vertrokken uit Maidstone, maar helaas gooiden de wegwerkzaamheden weer roet in het eten. Voor de rest zaten we in een dorp ook achter een vuilniswagen. Verder ging het gewoonweg vrij langzaam, wat resulteerde in een vertraging van 23 minuten. Ik had echter van de vorige keer geleerd en wat ruimere overstaptijden aangehouden. Ik had nu 26 minuten overstaptijd ingepland, maar ik moest nog naar een andere halte toe voor mijn aansluiting en daar had ik nog maar drie minuten voor door de vertraging.
Ik had al een tijd niet meer zo hard gerend, maar was uiteindelijk ruim op tijd. Een moeder en een dochter die dezelfde overstap maakten hadden hem ook ruim gehaald, want de bus was wederom te laat. *bus* Het betrof lijn 1X naar Canterbury. De route van Ashford naar Canterbury reed echt slechts enkele keren per dag rechtstreeks, dus ik wou die bus echt niet missen, anders kon ik Sandwich op mijn buik schrijven.
De busrit verliep voorspoedig en ik kwam uiteindelijk op tijd genoeg aan in Canterbury om een bus eerder naar Sandwich te halen. Deze rit reed met een oudere Dennis dubbeldekker. De rit verliep voorspoedig, met als enige bijzonderheid dat we een keer flink op de rem moesten omdat de bestuurder van een Vauxhall Corsa de neus van d'r auto op de rijbaan had gezet terwijl een andere bus ons tegemoet kwam. Uitwijken was dus geen optie. Hierop was de buschauffeur not-amused en ging van alles en nog wat schreeuwen naar de bijrijder van de auto. :')
Uiteindelijk was ik aangekomen bij de belangrijkste halte van Sandwich, de Guildhall. Ik was nu midden in het centrum van dit stadje met om en nabij 10.000 inwoners, dus de tocht kon beginnen.
Ik liep bijna meteen door No Name Street, waar ik naderhand pas achterkwam. :') Het plaatsje zag er erg mooi uit met allemaal oude gebouwen en smalle straatjes daarnaast heb ik alle drie de Anglicaanse kerken van het stadje bezocht. Sandwich vond ik overigens veel leuker dan Canterbury, waar ik later nog ben geweest. Canterbury was naar mijn mening niet echt een hele bijzondere stad. De kathedraal is uiteraard prachtig, maardaar kwam je niet eens in de buurt zonder de hoofdprijs te betalen. In de laatste kerk die ik bezocht vertelde de oudere vrouw die in de kerk zat een verhaal over het doopvont dat in de kerk staat. Het verhaal ging als volgt: Een man werd grootvader en was toen speciaal voor heilig water naar Israël gegaan om zijn pasgeboren kleinzoon in te laten dopen. Hij deed het water de avond van te voren in het doopvont, om de dag erop erachter te komen dat het water weg was, want hij was de stop vergeten op het doopvont te doen. Verder vertelde ze nog een aantal dingen over de kerk en vroeg ze me het gastenboek te tekenen, wat ik daarop ook gedaan had.
Het was toen alweer tijd om weer naar Canterbury te gaan. De bus was een vertraagde bus voor de bus die ik wou nemen, want we vertrokken vrijwel meteen. We kwamen vervolgens mooi op tijd weer aan in Canterbury, mooi op tijd om nog net een bus van een halfuur eerder naar Faversham te halen (direct naar Ashford kon niet door de belabberde dienstregeling van lijn 1X). We stonden namelijk achter deze bus stil (Hij kon niet achteruit wegrijden en wij stonden ook vast), dus vroeg ik de chauffeur of ik eruit mocht om de overstap te halen. Helaas was daar geen sprake van en vertrok de bus zonder mij. Vervolgens nam ik de bus van een kwartier later naar Faversham.
Onderweg was het voornamelijk een soort snelweg, met als bijzonder detail dat er vlak langs de weg borden met fietspad stonden, terwijl ik toch echt zou zeggen dat het om een vluchtstrook ging. :')
Mooi op tijd was ik in Faversham, waar ik de duivelse buslijn 666 moest hebben naar Ashford. De dienstregelingen bij de halte waren al aangepast voor de nieuwe dienstregeling van volgende week, dus daar klopte niks van. Het station lag bij de halte, maar door een muur en poortjes was daar verder niks van te zien.
Uiteindelijk kwam mooi op tijd lijn 66 aanzetten die ik nam naar het centrum van Ashford. In het centrum van Ashford heb ik vervolgens even rondgekeken, maar ik pakte al sneller dan verwacht een stadsbus gereden met een Optare Solo in de richting van het station, wat echt maar 750 meter verder lag.
Vanaf het station nam ik wederom de bus naar Maidstone. Ditmaal zorgden de wegwerkzaamheden maar voor een kwartier vertraging, dus dat viel mee. Toen was deze dag alweer voorbij.
Overigens had een treinkaartje naar Sandwich me geen zes euro, maar iets minder dan 25 euro gekost, dat is best een verschil.
