OV in Nederland

Na een maandje stil te hebben gezeten mocht ik op 1 juno weer los. En omdat school praktisch afgerond is kon ik meteen veel rijden. Dus is het weer tijd voor nieuwe busverhalen!

Toet toet ik ben een tram
Sinds eind mei is de sneltram tussen Utrecht, Nieuwegein en IJsselstein in groot onderhoud. Het spoor wordt er klaargemaakt voor een nieuwe generatie trams. Ter vervanging van de tram heeft Qbuzz twee buslijnen in het leven geroepen. Lijn 160 rijdt van Utrecht via het centrum van Nieuwegein naar Nieuwegein-Zuid. Lijn 161 rijdt van Utrecht direct naar IJsselstein en gaat daarna naar het centrum van Nieuwegein. Vooral rond lijn 161 is wat verwarring. Mensen die naar het centrum van Nieuwegein willen kunnen normaal ook de tram naar IJsselstein pakken. Maar met de bus die naar IJsselstein gaat ben je nu behoorlijk lang onderweg. Ik doe zo veel mogelijk m'n best om de mensen hierover te informeren door het in de bus om te roepen. Ook voor de chauffeurs is het wat wennen. Door de corona maatregelen mochten er geen instructieritten plaatsvinden. Iedereen moest dus tijdens het rijden de route nog uitzoeken. De route in IJsselstein is daarnaast met een gelede bus nog best uitdagend op sommige stukken. De kruisingen zijn er net wat krapper dan in Nieuwegein of Utrecht waardoor je wat later moet insturen en soms de bocht een heel stuk ruimer nemen. Maar dat maakt het ook leuk. Na een paar rondjes lukt het steeds beter om geen stoepjes mee te nemen en na 1 dag rijden ben je expert

Op de tweede dag rijd ik met lijn 160 in de buurt van Huis de Geer. We rijden hier over de Utrechtsestraatweg wat ook een erg drukke fietsroute is. Het is mooi weer dus de straat is goed gevuld. Ik wil de weg op draaien als ik in mijn ooghoek een man van zijn fiets af zie vallen. Direct rennen er twee omstanders naar toe. Ik rijd precies met mijn bus op een plek waar ik niet ingehaald kan worden. Omdat er al omstanders bij waren en hij in het gras was gevallen besloot ik om niet te helpen. Dat gaat tegen mijn gevoel in maar door een verkeersopstopping kunnen ook weer ongelukken gebeuren. Tien minuten later kreeg ik echter een bericht op de boordcomputer. De Utrechtsestraatweg was afgesloten i.v.m. een reanimatie. Oei. De moed zakt me in de schoenen. Had ik toch moeten stoppen? Als ik mijn bus wel aan de kant kon zetten moest ik op dat moment reanimeren. Ik ga met een naar gevoel mijn pauze in. Toen ik terug kwam van mijn pauze was de weg weer vrij. De afloop is mij verder onbekend.



Terug naar vroeger
Het is zondag en ik mag met een lege bus naar Soesterberg. Een uitloper van lijn 73 die niet heel veel wordt gebruikt. Het is voor mij de eerste keer dat ik op lijn 73 mag doorrijden naar Soesterberg. Een waar uitje dus! Ik ben wat aan de vroege kant en zet de bus even aan de kant bij de halte 't Zwaantje. Een moeder loopt met haar twee kinderen langs de bus en het jongetje laat duidelijk merken dat hij de bus erg mooi vind. De moeder is helemaal enthousiast dat ik er even stil sta met de bus want haar zoontje is helemaal weg van bussen. Op het moment dat ik aanbied of de jongen even achter het stuur wil gaan zitten sprong hij bijna een gat in de lucht. Ik zet de bus in de neutraal en op de handrem zodat ik zeker weet dat de jongen er niet mee vandoor gaat en stap zelf even uit. De moeder tilt de jongen op de geveerde stoel en het jongetje verstijft helemaal in zijn enthousiasme. Ik kreeg er zelf flashbacks van toen ik vroeger als klein kind eens op de stoel mocht zitten. Ik kijk soms de foto's terug die mijn moeder toen heeft gemaakt en daarop zie je dat ik helemaal glunderde. En nu stond ik daar -15 jaar later- als buschauffeur terwijl een moeder een foto maakte van een glunderende jongen achter het stuur. De moeder bedankte mij terwijl ze haar zoontje letterlijk achter het stuur vandaan moest trekken. Ik bedankte haar ook. Ik besefte mij dat ik echt mijn jongensdroom heb waargemaakt. Met twee minuten vertraging vertrok ik al zwaaiend vanaf 't Zwaantje.



Er zit kurk in mijn bus
Op dezelfde avond rijd ik met lijn 73 het centrum van Utrecht binnen. Het is het eerste weekend waar de horeca weer beperkt geopend is. Bij de vele kroegen brand voor het eerst sinds tijden weer licht. Op de halte Wittevrouwen stappen drie studenten in. Twee jongens en een meisje. Gezien hun kleding zijn ze weer ouderwets een avond uitgegaan. Ik heb al vrij snel door dat het meisje en één van de jongens een setje zijn. Niet vanwege hun gedrag maar vooral door het gedrag van corpsbal er naast. Met een accent waar een vindicat student niet aan kan tippen verteld hij luidkeels door de bus dat hij die avond niet zal slapen voordat hij ook een vrouwlijk metgezel gevonden heeft. Omdat de rest van de bus niet beschonken is en gewoon van hun werk vandaan kwam verhef ik mijn stem: "Jullie hebben geen taxi besteld jongens, dus even een stuk zachter a.u.b.". Het houd de jongen even stil, tot blijheid van het stel dat er bij zit. Twee minuten later besluit de beschonken jongen handsfree al z'n vrienden te gaan bellen om hun mede te delen dat hij niet gaat slapen totdat, enfin... Ondertussen nadert mij een alcoholwalm waar ik zelf bijna aangeschoten van wordt. Ik verhef mijn stem een tweede keer en vraag hem om zijn mondkapje goed om te doen en om stil te zijn omdat hij anders mag gaan lopen. Op dat moment verdwijnt de staart tussen de benen en blijft hij braaf stil op zijn plek zitten. Zulke studenten hebben altijd een grote mond totdat er consequenties dreigen.



Reserve
Om eventuele drukte op te kunnen vangen zijn er sinds 1 juni extra reservediensten op de stalling in Utrecht. Op een vrijdag stond zo'n dienst bij mij in de planning. Ik nam voor de zekerheid mijn laptop maar mee naar werk. De kans zat er namelijk dik in dat ik acht uur op de stalling zou moeten bivakkeren. De eerste uren van de dienst verlopen traag. Ik ben maar even op het kantoor gaan zitten om met wat mensen daar te kletsen. Op een gegeven moment gaat de telefoon. De centrale meld dat de Uithoflijn er uit ligt en dat ik moet gaan pendelen tussen het Science park en het station. Binnen een half uur na de start van de storing sta ik met m'n bus op de Uithof. Op dat moment beginnen de eerste trams al weer te rijden. Ik ga op het tijdstip van de laatste rit rijden die uitvalt. Dit om drukte in de eerste tram te voorkomen. Zo'n 20 reizigers weet ik tevreden naar Utrecht Centraal te brengen. Daar aangekomen blijkt het een chaos te zijn op het treinstation. Er liepen een aantal kinderen in het spoor waardoor alle treinen uitvielen. Een aantal reizigers zocht een alternatief in de bussen. In overleg met de verkeersleiding ga ik lijn 50 naar station Driebergen versterken. Omdat we nog niet wisten hoe lang de storing ging duren en Driebergen een plek is waar het kwa reizigers erg snel volstroomt. Voor de reguliere bus uit rijd ik een redelijke groep reizigers naar Driebergen. Eenmaal daar aangekomen bleek de storing verholpen te zijn en was mijn hulp niet meer nodig. Ik geef door dat ik terug naar de stalling zou rijden maar dat ze me nog mochten oproepen mocht ik nodig zijn. Nog geen vijf minuten later terwijl ik op de A12 bij Bunnik reed werd ik al weer opgeroepen. Een collega heeft een kleine aanrijding gehad met een andere auto. Niks ernstigs maar er stonden wel wat passagiers die nog naar hun eindbestemming moesten. De plek waar het gebeurd was lag vlak naast de snelweg. De reizigers hoefden niet lang te wachten want ik vertrok slechts 7 minuten na het ongeluk met alle passagiers richting Houten. De laatste tevreden reizigers verlieten in Houten de bus waarna ik eindelijk naar de stalling kon om m'n prakkie te kunnen eten. Na het eten werd ik verzocht om stand-by te gaan staan op het station. Daar gebeurde verder niks. Maar gelukkig heb ik uit verveling mijn laptop niet hoeven te pakken

Jemig Bart, wat een dilemma bij dat ongeluk met die fietser. Maar besef dat je echt niet de enige bent die kan reanimeren; op dat soort momenten blijkt dat er veel meer mensen zijn die dat kunnen... Wel goed dat jullie dat ook moeten kunnen!

Verder erg boeiend geschreven; knap!

Het tweede hoofdstuk klinkt herkenbaar. Mijn ouders hebben mij regelmatig verhalen verteld van de trouwdag van mijn jongste oom. Als ik het niet verkeerd heb was ik destijds één jaar oud. Toen heb ik ook nog op de chauffeursstoel gezeten van een oude bus. Er zal vast nog ergens een Polaroid van in een fotoalbum bij de betreffende oom thuis te vinden zijn. :Y
Voor de rest zijn je verhalen erg boeiend om te lezen. Zeker nu ik een week geleden mijn B-rijbewijs gehaald heb (al moet ik het pasje nog wel aanvragen en ophalen voor ik mag rijden), lijkt het mij leuk om ook een busrijbewijs te gaan halen. Is het lastig om dit werk en de rijopleiding te combineren met een (voltijd)studie?

Leuk geschreven :)

Mooi geschreven :pos: .

Weer leuk geschreven!

Leuk geschreven weer hoor :pos:

Mooi geschreven :pos:

Heerlijke stukjes tekst weer! :)

Goed geschreven verhaal. :pos:

Bart, mooi geschreven, kon mij het helemaal inbeelden op een of andere manier, maar echt heel knap

@Bartjk heel mooi verwoord.

Leuk geschreven, en tof dat je het jongentje op je stoel hebt laten zitten!

En corpsballen in het OV... https://www.youtube.com/watch?v=7ya2USj9p9s

Tja, lekker laten gaan joh die dispuutsleden. Ze denken alles beter te weten, en aan tafel om iets te veranderen zie je ze maar een paar keer per jaar. Het beste zou zijn ze een afgesloten subcultuur inclusief eigen vervoer te geven.