Anders

Hier kun je Blogs plaatsen over je reiservaringen of je ervaringen als personeelslid bij een OV-bedrijf. Reisverslagen met meerdere foto's kun je beter in OV in Beeld plaatsen.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Anders

Bericht door Mikos »

Anders

Vanaf begin maart begon Corona serieus te worden in de wereld. Wat het was, wat het deed, wat het voor gevolgen had; het was allemaal behoorlijk onduidelijk. Een van onze directe collega's kwam op de Intensive Care te liggen toen hij het virus opliep. Landen gingen op slot, vakanties werden geannuleerd en ook ons eigen land ging in lockdown. Mensen werd gevraagd om thuis te blijven en alleen gebruik te maken van het OV als dat echt nodig was, zodat er ruimte genoeg zou zijn voor de mensen voor wie de trein noodzakelijk is. Grote groepen mensen gaven daar gehoor aan en meden het openbaar vervoer. Het hele leven kwam eigenlijk stil te liggen. Het conducteurskorps werd gevraagd om in eerste instantie alleen nog servicerondes te lopen, maar al snel werd duidelijk dat ook dat te riskant was en kregen we de nadrukkelijke opdracht om ook niet meer door de trein te lopen: alleen de vertrekprocedure uitvoeren was de opdracht. Zodat de treinen konden blijven rijden voor wie het echt nodig had.

Ik werk ondertussen 12 jaar als conducteur en er zijn maar weinig treinen in die jaren waar ik niet op zijn minst mijn gezicht heb laten zien. Het overgrote merendeel heb ik zelfs gecontroleerd, omdat ik dat het leukst vind om te doen. Kunt u zich inbeelden wat voor impact zo'n nadrukkelijke opdracht heeft op mijn werk? Diensten gaan veel sneller voorbij wanneer je iets te doen hebt. Contact met de klanten, daar doe ik het voor. Maar nu moest ik mezelf opsluiten. De dienst uit zitten. Wat een ramp.

Afbeelding

Tot er begin juni meer duidelijk was over het virus, de gevolgen ervan en het land en het leven enigszins weer werden opgestart. Het bedrijf schrijft niet langer voor dat we niks meer mogen; we krijgen zelf de keuze te doen wat we veilig achten. En voor iedere collega is dat anders, want ieders thuissituatie verschilt. Als je een partner hebt met verzwakte gezondheid, ga je de reiziger voorlopig nog niet opzoeken. Maar ook als je eigen gezondheid niet optimaal is, of wanneer je zelf al op leeftijd bent, kun je je vast voorstellen dat men voorzichtig is en blijft. Of wanneer je voor iemand zorgt met een zwakke gesteldheid. Thuis jonge kinderen hebt. En er zijn meer mensen die in een van die categorieën vallen dan je denkt.

Voor mij was het de mogelijkheid om langzaamaan weer op te starten. Niet meteen voluit, maar wel weer mijn treintjes kunnen controleren, het idee hebben dat ik weer van meerwaarde kan zijn. Doordat er in de voorgaande maanden totaal geen controle is geweest, was dat kennelijk een vrijbrief voor mensen om voor niks mee te reizen. De eerste controlerondes leverden dan ook de nodige smoezen en verhalen op waarom mensen zonder geldig vervoerbewijs in de trein zaten. En daar waar ik vanuit beginsel nog wel eens een goed verhaal het voordeel van de twijfel wilde geven, deed ik dat nu niet. Kom dan voor vertrek naar me toe, nu had ik juist het idee dat mensen gewoon voor het eerst sinds tijden weer eens gecontroleerd werden en enorm tegen de lamp liepen. Dan zoek maar een keer contact met de Klantenservice om het recht te breien.

Maar na drie weken rustig weer wat gecontroleerd te hebben, werd ik op een vrijdagochtend wakker met keelpijn. Geen goed teken. Snotterig, maar niet benauwd. Op dat moment waren de tests nog niet volop beschikbaar, dus was er nog de afspraak dat als je niet benauwd was en verder geen serieuze klachten had, je gewoon aan het werk moest. Maar dat zette me wel aan het denken: Ik kan niet aan iemands voorhoofd zien of hij of zij uit een gebied komt dat als risico staat aangegeven. Of dat je regelmatig je handen wast. In je elleboog niest. Of dat je je überhaupt aan de anderhalve meter afstand houdt die wordt voorgeschreven. Dus dan is mijn vraag: waar begin ik aan? Waar stel ik mezelf aan bloot? En is het me dat wel waard? Ik hoef echt niet besmet of ziek te worden, dus waarom zou ik het opzoeken?

Bovendien, waar doe je goed aan? Een serviceronde waarbij je flink aanwezig bent en toch laat zien dat er iemand is, of die controleronde waarbij je van alles aanpakt van een ander. Of toch maar even helemaal niet door de trein. Ik heb toen besloten het extra rustig aan te doen. Voor mij was de keelpijn een waarschuwing: "Hé Mike, ben je wel slim bezig?" Daarna ben ik gestopt met controleren. Eerst van die keelpijn en verkoudheid af. Dat duurde gelukkig maar een weekend. En daarna ben ik mezelf slimmer in gaan zetten: servicerondes over het perron, waarbij ik naar binnen kijk om te zien of iedereen zijn mondkapje wel draagt. Een wandeling door rustige treinen, zodat mensen me toch zien. Duidelijk aanwezig zijn op het perron, zodat als er vragen zijn ze toch gesteld kunnen worden. Op tussengelegen stations de instappende reizigers bekijken om te zien of ze een mondkapje dragen. Maar ook een aanvulling in mijn omroepberichten, dat reizigers het mondkapje over mond én neus moeten dragen en gebruik kunnen maken van het stil alarm dat werkt via Whatsapp en SMS, als ze zich onveilig voelen.

Ziet iedere reiziger me de laatste tijd? Vast niet, druk met hun telefoon in de weer terwijl ik langs de trein loop of misschien zijn ze in gesprek en merken ze mijn aanwezigheid niet op. Maar ik zie de meeste reizigers wel. De reiziger kiest er in de meeste gevallen voor om in de trein te gaan zitten, ik heb die keuze niet; voor mijn werk wordt er van me verwacht dat ik met de trein op stap ga. Geen probleem, daar word ik voor betaald, maar niet genoeg om het gevaar daadwerkelijk op te zoeken. Ook ik heb één lijf waar ik het mijn hele leven mee moet doen, als ik mezelf bij een risico weg kan houden maak ik zelf de afweging of ik dat wil of niet. En dit virus is mij te riskant, ik ben geen arts en heb geen verstand van hoe dit virus werkt. Niemand weet zeker wat de oorzaken en gevolgen zijn, maar iedereen weet het beter. Dus kies ik voor mezelf.

En gelukkig kan en mag iedereen zelf die afweging en keuze maken. Mijn motto is altijd al geweest: Doe wat jij denkt dat goed is, maar val een ander er niet mee lastig. Dat gaat in deze tijden van Corona ook op; zorg ervoor dat een ander geen last heeft van jou of door jou het virus krijgt overgedragen. Dan kom ik zodra het virus is gaan liggen heel graag weer om je treinkaartje vragen in de trein. Want geloof me: dat is echt zo veel leuker dan dat het werken nu is!

Opladen
Bij tijd en wijle sluit ik de deuren van de trein ver voor vertrek al af en houd ik ingangscontrole; er is één deur open waar je alleen in kunt stappen als je aan mij je vervoerbewijs hebt laten zien. En in tijden van Corona is het ook meteen de ideale manier om er zeker van te zijn dat iedereen een mondkapje bij zich heeft en opzet voordat hij of zij de trein in stapt. Twee vliegen in één klap!

Ik sta op Den Haag Centraal en het is ruim 20 minuten voor vertrek wanneer ik de lege trein afsluit om ingangscontrole te houden. Terwijl de rest van de deuren sluiten, komen er twee meiden, twintigers, aangewandeld. Het ene meisje is de mondige en begint vrij defensief te vragen of ze de trein nu niet in kan. Ik leg kort uit dat ze dat wel mag, maar dat ze eerst haar vervoerbewijs moet laten zien. Terwijl ik een wegwerphandschoen aantrek om de vervoerbewijzen mee aan te nemen, laat ze me een telefoon zien waarvan het scherm zwart is.
"Maar mijn telefoon is leeg," zegt ze erbij.
Dan kan ik niet controleren of ze een geldig vervoerbewijs heeft en mag ze dus niet instappen, zo leg ik uit.
"Maar ik héb een kaartje, in de app, maar mijn telefoon is leeg. Waarom mag ik de trein niet in om in de 1e klas op te laden?"
Nou, omdat je hier je kaartje moet laten zien om in te kunnen stappen.
"Maar dat kan ik niet, want mijn telefoon is leeg."
Dat is jouw probleem. Ik opper het idee om
dan een oplader te gaan kopen bij de AH of de Kiosk. Daarop antwoordt zij:
"Ik heb gewoon een lader bij me, maar waar haal ik de stroom? Moet ik die stekker in mijn kont stoppen, ofzo?! Gaat hij dan laden?!"
Mijn reactie dat ze dat zou kunnen proberen levert de nodige scheldwoorden op, waarna ze inzien dat ze er echt niet in gaan komen, waarna ze alsnog al scheldend afdruipen. Ik heb ze ook niet meer teruggezien...

Ruzie
Woensdagmiddag, buiten is het een aangename 25 graden. Ik rijd met een Sprinter van Almere naar Utrecht het station van Almere Poort binnen. Ik stap uit en hoor rechts van me het nodige kabaal. Er stapt een Antilliaans stelletje in dat overduidelijk ruzie met elkaar heeft.
"Ga weg van me!" hoor ik de jonge vrouw luid roepen, terwijl ze instapt met in haar kielzog haar vriend.
Ik vertrouw het niet helemaal, dus ik loop over het perron langs de trein en kijk waar ze naar toe zijn gelopen. Ze zijn gaan zitten in een vierzitter, schuin tegenover elkaar. Ik stap naar binnen en maak een inschatting.

Ik spreek het, nog steeds tegen elkaar roepende, stel aan. Ik besluit het te gooien op de mondkapjes. Ik vertel ze dat ik snap dat ze ruzie met elkaar hebben, dat ik me daar niet mee zal bemoeien, maar dat ze wel een mondkapje op moeten zetten en anders de trein moeten verlaten. Mijn poging de angel uit de situatie te halen mislukt; ze blijven roepen tegen elkaar. Ze lijken me beide redelijke mensen, maar de onvrede voert absoluut de boventoon; de man zegt het te snappen, de vrouw roept meer tegen hem dan tegen mij dat ze de trein niet uitgaat met hem. Of ik niet een mondkapje heb? Hij probeert, in het Papiaments, haar te overtuigen om dan alsjeblieft uit te stappen. Maar dat vertikt ze. Dan vraagt hij of ik een doekje voor hem heb, terwijl hij met zijn vinger langs zijn onderlip voelt. Dan gooit zij er overheen dat ze dan die boete wel neemt, want ze blijft niet hier met hem, ze wil maar één station verder, weg van hier.

Deze situatie zit op slot. Zij gaat niet met hem mee, hij laat haar niet alleen en ondertussen hebben ze nog steeds geen mondkapje op. Op dat moment gaat mijn telefoon, de Veiligheidscentrale belt. Of ik op verzoek van de politie in Almere Poort wil blijven wachten; ze komen op een melding af, zijn al aanrijdend en vragen of ik wil blijven staan. Nu was ik toch al niet echt van plan met dit ruziënde stel te gaan vertrekken, dus dat komt wel goed uit. Ze blijken achteraf via 112 gebeld te zijn over wat er zich heeft afgespeeld op het perron voordat wij aan kwamen rijden.

Ik meld het stel dat we dan de politie wel afwachten, waarna ik uitstap en op het perron ga staan. In de verte hoor ik de sirene al naderen. Ik ga met mijn rug naar de trein staan, maar zorg dat ik via de geluidswal toch kan zien wat er binnen gebeurt. De man doet een poging de vrouw tot rede te brengen, zij weigert pertinent en kijkt aan de andere kant de trein uit. Vervolgens komt hij naast me staan op het perron:
"Meneer, beloof me dat u niks doet met haar," zegt hij tegen me.
Niet dat ik iets van plan was en het is me ook niet helemaal duidelijk of dat het is om haar te beschermen of juist mij. Nog voor ik iets kan vragen zegt hij:
"Maar laat de politie alsjeblieft niet komen, ik wil hiervoor niet in de problemen komen."
Maar ik moet hem teleurstellen; die zijn al onderweg en ook hij kan de sirenes horen naderen. Dus stapt hij de trein weer in en praat nog meer op haar in. Het heeft alleen geen resultaat, want ze blijft stug zitten.

Twee minuten later komen er vier agenten het perron opgelopen. Ze nemen de man apart, het andere koppel stapt naar de vrouw en haalt haar uit de trein. Dan kunnen wij weer vertrekken, met 8 minuten vertraging. Wie, wat, waar, wanneer en waarom? Ik heb geen idee. Maar deze 'echtelijke ruzie' vond net even op de verkeerde plek plaats.

Interpretatie
Het is zaterdagavond laat en ik loop met de collega conducteur die met me meegaat vanaf Rotterdam naar Zwolle langs de trein. Een optische controle of iedereen een mondkapje draagt en zo niet, dan tikken we op het raam en maken een handbeweging rond de mond waarmee we aangeven dat er een mondkapje opgezet moet worden.

Mijn collega loopt schuin voor me en gaat stil staan. Hij tikt op het raam, ik kijk automatisch mee naar binnen. Er zit een dame, zonder mondkapje. Mijn collega maakt de handbeweging, ik stap rustig verder. Dan schiet hij hardop in de lach. Ik draai me om en zie nog net hoe ze zijn handbeweging verkeerd interpreteert en met haar hand langs haar mond veegt, alsof er een kruimel zou zitten. Mijn collega schudt lachend zijn hoofd, waarna de verbazing bij de vrouw alleen maar toeneemt. Ze staat op en vraagt in de deuropening in het Engels wat de bedoeling is. Ah, een mondkapje. Nee, die heeft ze niet. Dus ze mag uitstappen en er een gaan kopen.

Conducteur Mike
ZO6176
Donateur
Berichten: 5977
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Anders

Bericht door ZO6176 »

Wederom een prachtig setje verhalen. Goed dat je je aan je gezondheid denkt. Dat instapbeleid vond ik goed gevonden.
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Anders

Bericht door Mikos »

Danku. :P
umbusko
Donateur
Berichten: 5272
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Anders

Bericht door umbusko »

Groot gelijk Mikos, niemand heeft er iets aan als je het virus oploopt, de reizigers niet en jij zelf nog het minste. Mooi om te lezen hoe je allemaal nieuwe manieren verzint om toch "gastheer"/"ogen en oren" van je trein te zijn in plaats van dat het een trein wordt met toevallig een conducteur ergens aan boord. :P
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15321
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: Anders

Bericht door ODRAIL »

Mooi geschreven 8-) .
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21229
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: Anders

Bericht door Meltrain »

Weer een mooi geschreven verhaal.
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
TLP
Berichten: 1553
Lid geworden op: vr 09 dec 2011, 14:07

Re: Anders

Bericht door TLP »

Ik sluit me aan bij de reacties hierboven. 8-)
Toch een vraag: welke maatregelen gebruik jij eigenlijk nu op de trein om je werk veilig te kunnen doen? Een mondkapje, een spatscherm of nog iets heel anders?
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Anders

Bericht door Mikos »

Op dit moment zit ik op kantoor voor het maken van roosters voor 150 collega's en het inschrijven van hun verlof en zit ik niet op de trein. Daar ben ik heel niet rouwig om in de huidige situatie.

In de afgelopen maanden heb ik het spatscherm gebruikt, het mondkapje en op enkele momenten dat ik het helemaal niet vertrouwde een combinatie ervan. Tijdens de enkele controles die ik heb uitgevoerd droeg ik daarbij wegwerphandschoenen.
TLP
Berichten: 1553
Lid geworden op: vr 09 dec 2011, 14:07

Re: Anders

Bericht door TLP »

Ah, het is weer roostertijd. :P Ik ben benieuwd naar je volgende column!
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten