Bootjesdag

Hier kun je Blogs plaatsen over je reiservaringen of je ervaringen als personeelslid bij een OV-bedrijf. Reisverslagen met meerdere foto's kun je beter in OV in Beeld plaatsen.
Plaats reactie
Wannes
Berichten: 489
Lid geworden op: do 27 sep 2018, 16:04
Locatie: Dordrecht / Grand Est

Bootjesdag

Bericht door Wannes »

De 620 tussen Dordrecht en Werkendam blijft een bijzondere lijn. Met de veerboot mee en een scholierenlijn die geen scholierenlijn is. Vandaag werd het is tijd om deze lijn te ontdekken, omwille van de niet bestaande aansluitingen in Werkendam gaat mijn reis na dit dorp van de havenarbeid door met een veerboot naar Gorinchem.
Rond een uur of half twee wordt het tijd om te vertrekken. Arriverend bij de stadsbushalte komt net de tegenbus langs, waarna de spoorwegovergang sluit. Altijd handig, zo moet je gegarandeerd altijd wachten. Maar die kant moet ik niet op, ik moet de andere kant op, richting het hoofdstation. Achter het spoor zie ik een TCR bus die uit de richting van Werkendam komt, die zal ik straks wel krijgen. Het verbaast me dat ze een grote bus inzetten. De scholen zijn dicht en dat is, naast ‘ov-toeristen’ toch wel de voornaamste klandizie van deze lijn. Ik ben dan wel scholier, maar ben hier in de hoedanigheid van ov-toerist. Mijn school is op fietsafstand, het voordeel van in de stad wonen. Eenmaal aangekomen op het busstation zie ik de autobus met eindbestemming Werkendam inderdaad op de buffer staan. Ik zoek de halte waarvandaan deze bus straks zal vertrekken. Makkelijk vindbaar is anders, op het matrixbord met alle vertrektijden is Werkendam nog steeds onbekend, een bekend euvel dat al jaren speelt. Zou die bus überhaupt ooit op dat bord hebben gestaan?
Naast mij lijken er zo’n drie andere wachtenden te zijn, allemaal scholieren. Na enige minuten wachten hoor ik vanuit de buffer een luid gebrom, het is de bus. Uiteraard zonder reisinfo, die doet het op deze lijn nooit. Van het groepje wachtenden stapt maar één iemand in, in totaal dus twee reizigers. TCR had beter een taxibusje kunnen inzetten, wat ze vanaf volgende week waarschijnlijk ook zullen toen totdat de scholen weer opengaan. De rest van de wachtenden gaan naar Alblasserdam, een gloednieuwe luxe en schone Crossway die achter onze bus staat. Het verschil moet er wezen.
Met een hels kabaal verlaten we precies op tijd, dat mag ook gezegd worden, het station. Zonder te stoppen langs mijn huis, daar is helaas geen bushalte. Kerstlampjes slingeren op en naar. Ze staan uiteraard uit, werkt iets in dit rondrijdende wrak wel? Ja, de ov-chipkaartapparatuur natuurlijk, alledrie zelfs, mogelijk een record. Je kan eigenlijk altijd keurig netjes betalen.
We verlaten de bebouwde kom van Dordrecht over een lange slechte 80-weg. In deze bus dreunt iedere hobbel en drempel minstens drie kaar na.
Al snel arriveren we bij de pont, we kunnen gelukkig direct oprijden. Ik heb hier wel eens met de bus net de pont gemist, dan heb je direct een hoop vertraging. Vlak voor de pont stoppen nog twee reizigers op, duidelijk ook ov-toeristen. Dit maakt het aandeel ov-toeristen : reizigers met een bestemming 3 : 1. We passen net op de pont, de slagboom kan alleen niet dicht. Het is altijd een heel gemanoeuvreer, dit keer hoeft alleen een busje een laan op te schuiven. Op de pont belt de chauffeuse met de TCR-centrale, over een bus die is doorgeroest door achterstallig onderhoud en uit de dienst moet worden gehaald. Iets zegt me dat dit over niet al te lange tijd ook met deze bus gaat gebeuren.
We vertrekken, het voelt toch een beetje raar. De bus staat stil met de motor uit maar je beweegt wel. Voor de ‘reiziger met bestemming’ is dit doodnormaal, voor de ov-toeristen niet. Na een overtocht van nog geen vijf minuten komen we aan in Noord-Brabant. Ik word begroet door een bord met de toepasselijke tekst: ‘let op oogstseizoen, modder’. Ik ben duidelijk de stad uit en op het platteland belandt. Waar die grens ligt weet ik overigens niet. Wanneer zeg je dat je in de stad zit en wanneer zeg je dat je op het platteland zit? Als je midden in een woonwijk staat is het nog wel duidelijk, maar wat is de grens? Ik moet er de rest van de rit over nadenken.
In Werkendam zijn we nog lang niet, eerst resteert nog een rit van enkele minuten. We rijden over een lange saaie provinciale weg, af en toe passeert er een fietser. Ik heb er medelijden mee. Ik heb dit stuk ook wel is gefietst, op weg van Nijmegen naar Dordrecht, op een gewone stadsfiets. Ik voel nog steeds de pijn aan mijn kont als ik eraan denk. Urenlang met wind tegen langs provinciale wegen als deze.
We passeren een gehucht, zonder bushalte, deze mensen gaan OV-loos door het leven. Dat moet toch ook wel is prettig zijn, gewoon geen optie hebben om het openbaar vervoer te nemen. Nooit meer vertraging, nooit meer lang wachten, nooit meer op weg naar de Hoeksche Waard koukleumen op Heinenoord.
Na begroet te worden door jachthavens en scheepswerven zo ver het oog reikt komen we Werkendam binnen. Ik stap uit bij de halte Plein, de centrale halte van dit dorp. Op ongeveer twee minuten lopen ligt de haven van waaruit de boot naar Gorinchem vertrekt. Vervoer over water is mij wel bekend, maar deze lijn is nieuw voor mee. Het scheelt mij in ieder geval een overstap op nog zo’n TCR-grafbus (alvast mijn excuses voor mijn woordkeuze hier, maar het is gewoon de waarheid). Dit veerhaventje is behoorlijk goed voorzien. Een heus digitaal scherm kondigt de boten aan op de minuut nauwkeurig. Er is zelfs een overdekte wachtgelegenheid. Alleen een toilet ontbreekt, maar die is hier met wat creativiteit vast wel te organiseren. Na tien minuten wachten komt een klein snel bootje aangevaren, de boot naar Gorinchem. Een heel verschil met de vrij logge waterbussen rondom Dordrecht. Met één tussenstop in Boven-Hardinxveld zetten we koers in de richting van Gorinchem. Druk is het absoluut niet, er is één medereiziger die in Hardinxveld de boot verlaat. Ik blijf dus in mijn eentje over, wat mij in de gelegenheid stelt extra goed van deze boot te genieten. Comfortabel is het zeker, waar de waterbus wat harde stoeltjes heeft heeft deze boot zachte stoelen waar je in weg zakt. In combinatie met het gebrek aan hobbels, bochten en plotselinge remmingen op het water is dit de comfortabelste rit die ik ooit met het ov heb gehad. Ideaal om even de Gids te lezen.
Er is zelfs een toilet aanwezig waar ik goed gebruik van maak. Het enige minpunt dat ik heb is de knipperende kerstverlichting, die hier – net als alles eigenlijk – wel werkt. Het is nog best een eind, minutenlang glijden we soepel langs binnenvaartschepen voor ik op mijn bestemming arriveer. Het begint te schermen als we aanmeren in Gorinchem en lopend begeef ik me door een doodstille lege binnenstad richting het station. Het is nog maar vier uur in de middag, maar het voelt als bijna middernacht.
Op het station is het een lichtelijke chaos, de helft van de treinen tussen Dordrecht en Gorinchem is uitgevallen en verder richting Geldermalsen rijdt er helemaal niets meer. Normaal reis ik met deze lijn op uitgestorven tijdstippen, in de nachten van zaterdag op zondag ben ik zowat vaste klant. Op dat soort momenten ben ik vaak de enige reiziger, nu staat het perron redelijk vol. Er is een wisselstoring tussen Gorinchem en Leerdam.
Na een half uur wachten komt een trein aan. Een GTW met vernieuwd interieur. Recent zijn ze begonnen met de hoognodige verbouwing, en het resultaat mag er zijn. Armleuningen, hoofdsteunen, klaptafeltjes en werkende wifi zijn nu eindelijk allemaal aanwezig. Een korte rit brengt met in Stadspolders.
Het licht in de stadsbus naar huis is gedempt. Gelukkig maar, waarom moet het altijd zo’n lichtbak zijn? Ik heb dat nooit zo begrepen. Ik was toevallig een essay aan het lezen over zwart. Over het beklemmende van het pure zwart. Maar gelukkig kan gedeeltelijke duisternis ook heel mooi zijn.
Gebruikersavatar
Anne
Berichten: 1964
Lid geworden op: ma 20 jun 2011, 00:38
Locatie: Den Hoorn (ZH)

Re: Bootjesdag

Bericht door Anne »

Leuk verhaal, lekker te lezen.
Doet weer herinneringen bovenkomen. Laatste keer dat ik met de bus van Dordt naar Werkendam ben geweest moet eind jaren 70 zijn geweest. De dienst werd toen nog gereden door GVBD en je kreeg een Becksonkaartje. Het GVBD gebruikte de Becksons alleen op de interlokale lijn.
De veerpont bij Kop van het land was toen nog een zijladingpont. Dat was wat lastiger voor de chauffeurs dan de huidige kopladingpont.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten