Record

Hier kun je Blogs plaatsen over je reiservaringen of je ervaringen als personeelslid bij een OV-bedrijf. Reisverslagen met meerdere foto's kun je beter in OV in Beeld plaatsen.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Record

Bericht door Mikos »

Record

Zondagmiddag, een uur of vijf ’s middags. Ik begin mijn dienst met een rit met de Sprinter naar Almere. Er staan zes bakken SNG langs het perron klaar en terwijl ik langs de trein loop en naar binnen kijk om te zien of iedereen netjes een mondkapje draagt en de voeten van de bank houdt, zie ik vier jongens in het voorste treinstel zitten. Een zet snel zijn mondkapje op als hij me door het raam ziet lopen. Iets verderop zit er een meisje, verder is het voorste stel leeg. Ik doe een portofoontest met de Lelystadse machinist die zijn laatste rit voor vandaag gaat maken en dan zijn er nog vijf minuten over voor vertrek. Aangezien we regelmatig op dit traject te maken hebben met mensen zonder geldig vervoerbewijs, besluit ik alvast het voorste stel te controleren. Mocht er iets niet in orde zijn, dan kan ik er nu nog van af voor ik vertrek. Het meisje heeft het prima in orde.

Wanneer ik bij de vier jongens kom, begrijpen ze me niet als ik ze om hun kaartje vraag. Dan maar in het Engels. Nog steeds vragende blikken.
“Speak Spanish?” vraagt een van de jongens. Ze hebben pech, dat spreek ik een beetje. Dus vraag ik ze om hun kaartje in het Spaans.
“No tiene,” zegt de een schouderophalend. Mijn vraag naar identiteitskaarten wordt beantwoord met wederom vragende blikken. Dus wijs ik naar de deur; Salida met de hele hap. Maar ook dat zijn ze niet van plan.
“Straf!” is wat de ene jongen roept; buitenlands voor ‘schrijf maar een boete’. Maar daar heb ik dan weer geen zin in, zeker niet als je je niet kunt identificeren.
Dus ik loop naar buiten en vraag V&S om even te komen kijken. Die staan al snel naast me, maar de jongens zijn in het treinstel aan de wandel gegaan. Ze kunnen al snel bij elkaar verzameld worden op het perron, waar ze wordt gevraagd naar hun kaartje, dat ze nog steeds niet hebben. Identiteitskaarten wordt ook nog steeds moeilijk, zo blijkt, dus vraagt de ene collega van V&S de heren mee te lopen naar de abri een stukje verderop op het perron. Maar dat zien ze ook al niet zitten. Wanneer de collega de ietwat aarzelende jongens (het houdt het midden tussen blijven staan en wegrennen) vervolgens bij de bovenarmen pakt, begint het feest. Roepen en tieren en binnen twintig seconden ligt er een van de vier vooruit op het perron. Bij wijze van schwalbe, want er was niemand die hem daar naar toe heeft geduwd. Al snel daarna begint de andere jongen tegen te spartelen, maar die houdt niet op en moet wel een handje geholpen worden. Naar de grond. Handen op de rug, boeien om. De andere twee staan met een grote glimlach alles te bekijken. Er komen nog drie collega’s van V&S bij wanneer we daar om vragen, ik bel in de tussentijd de Veiligheidscentrale voor politieassistentie. Vijf man V&S lijkt me voldoende en zodra de rust enigszins terugkeert, kan ik met de Sprinter vertrekken. Drie minuten later dan gepland, maar als de collega’s die mij komen assisteren in een worstelpartij terecht komen, ga ik echt niet zonder blikken of blozen weg. In Lelystad zijn we weer op tijd binnen.

’s Avonds belt de collega van V&S met het eindresultaat: 4 keer een Uitstel van Betaling, 3 keer een proces-verbaal voor het niet voldoen aan de identificatieplicht en 1 keer een aanhouding met geweld voor het niet voldoen aan de identificatieplicht.
Een van de jongens bleek 15 jaar jong te zijn. Wat waren ze denkende?
En ik had nog geen meter gereden...

Afbeelding

Kantoorperikelen
Aan het einde van het jaar zit ik op kantoor om de roosters voor het komende jaar op te bouwen, het verlof voor het komende jaar voor iedereen in te schrijven en alles wat daarmee te maken heeft. Voor een langere periode dus geen treinen voor mij, zeker niet als ik tussendoor ook nog een aantal weken vrij ben. Veel uitzoeken, bellen en regelen. Waaronder archiefmappen...

Bij ons Facilitair Bureau vraag ik om archiefmappen, zodat we het vele papier dat er bij komt kijken overzichtelijk uit elkaar kunnen houden. Maar die zijn op, zo wordt me te kennen gegeven, ze moeten besteld worden. De vraag is hoeveel ik er wil. Ik denk aan 10 genoeg te hebben.
“Dan bestellen we er 15, hebben we er meteen weer een paar op voorraad,” is het antwoord. Helemaal prima!
De dag erna krijg ik echter een mailtje van iemand anders van het Facilitair Bureau, met de vraag waar ik ze voor nodig heb. Dat vind ik een rare vraag, dus is mijn reactie dat ze bedoeld zijn om papieren in te archiveren. Dat dat geen antwoord is op de vraag weet ik ook wel, dus de terugkerende mail had ik al voorzien. Of het voor eigen gebruik is of voor de baas. Natuurlijk is het voor de baas, als het voor eigen gebruik is, kan ik ze niet op het werk bestellen... Of ik dan nog kan specificeren waar ik het precies voor nodig heb, is de laatste mail die ik terugkrijg.

De gang van zaken bevreemd me; waar is dit kruisverhoor voor bedoeld? Dus ik wandel zelf naar de balie, waar iemand anders zit. Ik leg het verhaal voor en krijg te horen dat het onzin is dat ik die vragen moet beantwoorden, hij zal het wel voor me oplossen. En zo liggen mijn spullen twee dagen later klaar bij de balie. De bezorging van vandaag is nogal uitgebreid, dus er moet even gekeken worden in de drie dozen die zijn geleverd waar de mappen precies in zitten. Ze blijken in de eerste doos te zitten die wordt geopend. Als de medewerkster er een setje mappen uithaalt, gaat er bij mij een lichtje branden: Ze zijn verpakt per tien... Er zijn dus in totaal 15 keer 10 archiefmappen bezorgd. Het personeel in het verblijf kijkt verbaasd onze kant uit wanneer we beginnen te bulderen van het lachen. Een foutje bij het bestellen... Nu snappen we ook waarom de collega van het Facilitair Bureau zo uitvoerig wilde weten wat wij met 150 archiefmappen moeten. Die heb ik dan ook maar snel een mailtje gestuurd dat we er echt maar 10 nodig hadden en dat ik de vragen die ze stelde nu ook begrijp. Voorlopig hebben we in ieder geval weer genoeg voorraad.

Spannender dan dat werd het niet op kantoor...

Langzaam
Met een Intercity ben ik onderweg vanuit Tilburg richting Roosendaal. Wanneer we bij Tilburg Universiteit rijden, gaat ineens de snelheid er flink uit. Mijn collega en ik kijken elkaar aan en merken dat we met 40 kilometer per uur doorrollen. Wanneer we de machinist even later vragen via de portofoon wat er gaande is, meldt hij dat er een alarmoproep is gedaan en dat nog niet duidelijk is waar er precies een probleem zou zijn. Even later meldt de machinist dat het om een suïcidaal persoon zou gaan waar hij naar uit moet kijken. De trein rolt rustig verder. Wanneer we ter hoogte van Gilze-Rijen komen, zie ik links blauwe zwaailichten met een noodgang over de weg rijden. Kort daarna komt de trein tot stilstand. Mijn collega kijkt rechts uit de cabinedeur, ik links. Er staat een groep agenten naast het spoor bij een spoorwegovergang, een ervan loopt richting onze machinist. Na een halve minuut trekt de trein weer op en rijden we rustig verder. Wanneer we bij de spoorwegovergang zijn, zie ik een aantal agenten bij een tienermeisje staan. Gelukkig was de melding het meisje voor en gelukkig voor ons was de politie er al bij. Dat scheelt een heleboel gedoe. Uiteindelijk komen we 12 minuten later dan gepland aan in Roosendaal. Vervelend voor de mensen die naar Vlissingen willen omdat ze nu twintig minuten moeten wachten op de volgende trein, maar beter dat dan dat we halverwege Gilze-Rijen zouden staan met een aanrijding.

Avondklok
Een nieuw fenomeen is de avondklok. ’s Avonds na 21.00 uur mag je alleen nog over straat wanneer je daar een geldige reden voor hebt. Niet iedereen is het daarmee eens, zo blijkt wanneer er in Eindhoven rellen uitbreken waarbij ook het station kort en klein wordt geslagen. Tonnen schade tot gevolg, onschuldige reizigers met trauma’s en medewerkers die uren opgesloten zaten omdat ze geen kant op konden. De dag erna werd op last van de politie het treinverkeer in Den Bosch stilgelegd toen ook daar rellen uitbraken en het aanwezige personeel moest schuilen in de kantoren, omdat het te onveilig was naar buiten te gaan. Totale gekkigheid, meer woorden ga ik er niet aan vuilmaken.

De avondklok zorgt daarbuiten voor een vreemd soort rust in de treinen en op de stations. Niet altijd en overal, trouwens, want de eerste avond na het ingaan van de avondklok waarop ik moet werken ben ik om 21.00 uur in Dordrecht in het verblijf. Waar overigens verder niemand anders is. Door het raam zie ik na een tijdje twee individuen over straat rennen, ze trekken mijn aandacht. Wanneer ik voor het raam sta, komt er op hoge snelheid een Golfje voorbij scheuren. Daar waar de individuen rennen, stopt de Golf en stapt een agent uit om er achteraan te rennen. Ze rennen de hoek om, waarna ik ze niet meer kan zien. Niet lang daarna volgt nog een ander politiebusje dat duidelijk op zoek is naar waar ze gebleven zijn. Ik heb niemand meer gezien daarna.

Wanneer mijn pauze voorbij is en ik de Sprinter naar Den Haag mag brengen, tref ik bij controle een man zonder geldig vervoerbewijs. Hij overhandigt zijn paspoort en moppert:
“Ik heb net ook al een boete gekregen.”
Als ik hem vraag die te laten zien, misschien is het uitstel van betaling ook wel in mijn trein geldig en hoef ik niet een nieuwe uit te schrijven, zegt hij:
“Nee, van de politie!”
Deze meneer had kennelijk geen geldige reden om op straat te zijn.

Een kwartier later halteert mijn trein in Rotterdam Zuid, waar ook al de hele avond rellen zijn. Gelukkig is het op het perron en in de trein rustig, maar dat kan niet gezegd worden van de wijk zelf. Er wordt vuurwerk afgestoken, er vliegt een politiehelikopter door de lucht en ik zie zoeklichten. Ik heb snel het vertrekproces in gang gezet en gemaakt dat we er weg kwamen.

Sowieso is het een gekke week geweest. Weliswaar had het niks met de avondklok of rellen te maken, maar op het station van Zwolle zijn twee collega’s van Veiligheid&Service ernstig mishandeld toen ze twee mannen aanspraken op tailgaten; het achter elkaar door de poortjes aanlopen zonder in- of uit te checken. Beide collega’s, bijgestaan in de situatie door een machinist en door collega’s van Service&Veiligheid van Keolis, zijn in het ziekenhuis terecht gekomen, waarvan een na behandeling dezelfde dag nog naar huis kon met een flinke buil op haar hoofd. De ander moest langer blijven.

Laten we hopen dat de rust snel terugkeert in ons land.

Conducteur Mike
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39110
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Record

Bericht door Daniel »

Mooi geschreven weer :pos:
En herkenbaar ook... Wat jij had met archiefmappen heb ik ooit gehad met stofzuigerzakken... 50 stuks in plaats van vijf, die heb ik nooit op gekregen in de tijd dat ik daar werkte :p
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21258
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: Record

Bericht door Meltrain »

Boeiend verslag weer. :pos:
Ik hoop dat je mishandelde collega's snel weer beter zijn en ik ben blij dat het meisje bij Gilze-Rijen op tijd "opgevangen" is.
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15329
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: Record

Bericht door ODRAIL »

Mooi geschreven :pos: ;) .

En dat van het verkeerde bestellen ... het is mij ooit ook overkomen.
Gebruikersavatar
Anne
Berichten: 1964
Lid geworden op: ma 20 jun 2011, 00:38
Locatie: Den Hoorn (ZH)

Re: Record

Bericht door Anne »

Weer een mooi kijkje in het NS leven van een HC.
umbusko
Donateur
Berichten: 5284
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Record

Bericht door umbusko »

Wat een prachtig voorbeeld van om de hoofdzaak heendraaien. :mrgreen: Als ze je nou meteen hadden gevraagd wat je in godsnaam met 150 mappen moest, was het geen kruisverhoor geworden.

Fijn dat goed en snel ingrijpen een aanrijding heeft kunnen voorkomen. Blijkt toch maar weer eens dat al die protocollen niet voor niets zijn. Dank voor de column Mikos! Volgende keer hopelijk minder vreemde figuren in de hoofdrol. :Y (Daar bedoel ik jou niet mee. :mrgreen: )
PHS

Re: Record

Bericht door PHS »

Mikos schreef: ma 01 feb 2021, 12:50 “Speak Spanish?” vraagt een van de jongens. Ze hebben pech, dat spreek ik een beetje. Dus vraag ik ze om hun kaartje in het Spaans
:pos:

Leuk geprobeerd, maar hadden ze beter een iets minder courante taal dan het Spaans moeten kiezen als smoes (A)

En zoals altijd een leuk opgeschreven verhaal :pos:
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: Record

Bericht door Timon91 »

Mooi geschreven Mikos! :D
Mijn Flickr account.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast