Longread: een brug te ver

Hier kun je Blogs plaatsen over je reiservaringen of je ervaringen als personeelslid bij een OV-bedrijf. Reisverslagen met meerdere foto's kun je beter in OV in Beeld plaatsen.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Visgraatmodel
Berichten: 612
Lid geworden op: zo 28 dec 2014, 23:09

Longread: een brug te ver

Bericht door Visgraatmodel »

Daantje schreef: wo 28 jul 2021, 12:29 Ik vind het leuk om te lezen hoe enthousiast jij altijd bent over je werk.
VIRM schreef: do 29 jul 2021, 08:44
Daantje schreef: wo 28 jul 2021, 12:29 Ik vind het leuk om te lezen hoe enthousiast jij altijd bent over je werk.
Ik vind het ook leuk om te lezen. Misschien eens een blog van maken? ;)
Zoals jullie weten post ik redelijk vaak dingen over mijn werk en deze twee reacties brachten mij tot het idee om deze post te schrijven. Of ik vaker verhalen ga posten weet ik niet, het ligt eraan of het avontuurlijk genoeg is om het te delen. In ieder geval is dit het wel!

Wie wil weten wie ik ben, waarom ik op dit forum rondzwerf en wat ik doe kan de spoiler raadplegen.
Spoiler: show
Hoi! Ik ben Visgraatmodel,

Op het moment van schrijven een 22-jarige jongen uit de omgeving Rotterdam, in een vroege jeugd een fascinatie gekregen voor vervoer en mobiliteit en na de middelbare school naar de luchtvaartschool gegaan. De fascinatie is er nog steeds en dat is de reden dat ik rondzwerf en reageer op dit forum, sterker nog: vorig jaar ben ik in de laatste selectieronde gekomen voor de functie van Verkeersleider Metro van de RET.
Op mijn zestiende ben ik begonnen als stagiair bij de assistentiebegeleiding van Schiphol waarna ik op mijn negentiende levensjaar op dezelfde luchthaven stage mocht lopen als grondsteward bij een afhandelingsbedrijf om vermiste ruimbagage ('baggage tracing') op te sporen voor twintig luchtvaartmaatschappijen. Na mijn stage ben ik meteen bij de regionale dochter van onze blauwe luchtvaartmaatschappij aan de slag gegaan als gate-grondsteward.
Alleen maar gates doen vond ik saai worden dus ben ik naar een afhandelingsbedrijf gegaan waar ik de afhandeling van de check-in, gate, lounge en 'baggage tracing' mocht verzorgen voor twee Britse en een Noorse lagekostenmaatschappij, dit duurde niet lang omdat ik later promoveerde tot een 'dedicated agent' voor de nationale luchtvaartmaatschappij van Rusland. In totaal heb ik sinds 2016 ervaring in luchtvaartoperaties.

Zoals je hebt gemerkt benoem ik het woord 'afhandelingsbedrijf', wat is dat? Zo'n bedrijf verzorgt bijna alles voor een klant (de luchtvaartmaatschappij). Op een enkele luchtvaartmaatschappij na hebben alle anderen geen enkele medewerker aan de balie/gate/lounge in directe dienst. Van het laden en lossen van bagage tot het fuellen van de kerosine: een afhandelingsbedrijf is extern en kan alle soorten diensten verlenen aan de klant.

Zo. Dat was even een lap tekst maar zet je schrap: dit was alleen een voorstelrondje vanuit mijn kant!
2020 was kut, ik verloor mijn baan en heb daarna vier anderen gehad om rond te komen. Ik heb van alles gedaan: klantenservicemedewerker, archiveerder, bankmedewerker en zelfs storingsmonteur. Ik kan niet stilzitten, dat zit niet in mijn natuur. Gelukkig ben ik sinds maart weer aan de slag gegaan bij een, tot niet nader te noemen, luchtvaartmaatschappij via een afhandelingsbedrijf waarbij ik mijn allround-taken uit het verleden weer oppak.
Als grondsteward doe ik veel: voornamelijk ligt mijn focus op de check-in en de gate. In dit verhaal neem ik je mee naar een gateafhandeling die op zijn zachts gezegd niet vloeiend verliep.


Het is een nacht zoals alle anderen: fris, vroeg en donker. Altijd sta ik even stil voordat ik de iconische verkeerstoren van Schiphol passeer, waar ik mij klaarmaak om passagiers te ontvangen zijn zij daarboven druk bezig om alle binnenkomende vluchten te coördineren. Bij binnenkomst van de rustruimte klok ik mij in, pak ik een portofoon en log ik in op de computer om te kijken wat voor taken ik ga hebben: eerst een uurtje check-in, daarna een Griekse vlucht instappen en daarna heb ik blijkbaar de primeur om de eerste mediterrane bestemming van het seizoen in te stappen.
Bij deze luchtvaartmaatschappij stappen wij alle Schengen-bestemmingen in met één grondsteward(ess), ongeacht hoe vol de vlucht. De eerste vlucht stap ik in op het uiteinde van een pier waar een Boeing 737-700 de vlucht zal uitvoeren. Op de tweede vlucht ga ik met twee anderen een Boeing 737-800 instappen.

Tijdens de check-in kijk ik meerdere malen naar mijn takenlijst, de taken zijn nog steeds hetzelfde maar ik zie dat het systeem in een gezellige bui is en een collega op de Griekse vlucht heeft geplaatst om samen mee in te stappen. Altijd gezellig denk ik dan.
Hoewel de vertrekhal vol is en ik met het tempo van een ervaren kassameisje passagiers incheck (Bonuskaart?) heb ik soms rustige momenten gevonden om de eerste vlucht voor te bereiden. Voorbereiden is niks anders dan inlezen wat je kan verwachten, in dit geval is het toestel al in Amsterdam en heb ik geen rolstoelpassagiers en weinig kinderen/baby's.
Na een uurtje "mag ik uw paspoort of ID?" en "fijne vlucht!" is het tijd om te lopen naar de gate, mijn collega heb ik inmiddels gevonden en tijdens het lopen naar de beveiliging informeer ik haar over mijn voorbereiding. Lang houdt het zakelijke deel niet in stand, het gaat daarna vooral over allesbehalve werk: mijn vriendje dit, mijn online aankoop dat.

Aangekomen bij de gate en enkele gespreksonderwerpen minder starten wij de computers op en bereid ik mijn vlucht weer voor om te kijken of er iets is veranderd. Met mijn collega bespreek ik wat de onderlinge takenverdeling wordt: zij gaat de gate in om handbagage te checken en ik doe het administratieve werk waarna wij samen gaan boarden. Administratief voor mij betekent papieren printen, communiceren met het cabine- en cockpitpersoneel en systemen in de gaten houden. Eigenlijk alles maar dan zonder contact met de passagier.
Om een vlucht af te kunnen handelen heb je niet alleen grondstewards, bagagepersoneel, waterservice en schoonmaak. Bij elke vlucht is er een medewerker aanwezig die coördineert wat er op het platform gebeurt en waar nodig bijspringt. De juiste functiebenaming is ‘Turnaround Coordinator’, hierna afgekort tot TC.

In dit geval komt de TC naar mij toe om het papierwerk te ontvangen wat ik net heb uitgeprint, mijn gate-collega in inmiddels de gate ingelopen om handbagage na te kijken. Op datzelfde moment komt de volledige bemanning van het toestel de gate binnengelopen, de goede bui zit er duidelijk in. Na de briefing van alle aanwezigen lopen zij naar het toestel om zich gereed te maken voor vertrek.

Het instappen is iets wat ik altijd leuker vind dan check-in, dat is wat ik altijd heb gezegd sinds het eerste moment dat ik een gate heb gedaan. Vooral als je in je eentje staat kun je je eigen creativiteit los laten lopen, de ruimte en het proces is jouw toko en het is jouw taak om in 20 minuten zoveel passagiers aan boord te laten en tegelijkertijd te handelen bij eventuele problemen of eigenaardigheden. Je moet het maar kunnen, het is nét een Olympische sport. Als je het eenmaal onder controle hebt en je lekker bezig bent gaat de tijd heel snel, vooral als je meerdere vluchten per dag instapt is je dienst sneller om dan dat je denkt.

Het is instaptijd, tijd om de voorbereiding te laten werken. Wanneer ik klaar ben met de omroep stijgt de adrenaline in mijn lichaam en bereik ik in een soort van gevechtsmodus. Dat is iets wat tijdsdruk en verantwoordelijkheden met mij doen. Ik ben er klaar voor om met mijn collega dit vliegtuig te laten vertrekken met volledige overgave.
Samen scannen we erop los, vrij snel hebben wij de 70-tal passagiers binnen enkele minuten bereikt.

En dan gaat het mis.

De TC piept mij op: het alarm van de brug gaat opeens loeiend af, we moeten het instappen op zijn orders onmiddellijk pauzeren. Mijn mede-scanner en ik kijken elkaar meteen aan en zonder het te bespreken loopt zij richting de brug en loop ik naar de microfoon om te omroepen dat wij vanwege een alarm het instappen hebben gepauzeerd. Wat daarna volgt zijn stille minuten, je kan bij wijze van spreken een krekel horen. Drie minuten na mijn omroep piep ik de TC op wat er gaande is en wat volgt is een technische uitleg: de brug zit in feite vast en zou niet afgekoppeld kunnen worden. In mijn hoofd speel ik doemscenario’s af en bedenk ik wat voor oplossing we gaan uitvoeren.
Wat de TC heeft teruggekoppeld roep ik om aan de passagiers, ik deel mee dat ik om de tien minuten een mondelinge update zal omroepen.

In mijn hoofd bedenk ik wat ik kan doen, in feite niks. Ik kan de passagiers niet achterlaten zonder aanspreekpunt maar mijn collega’s kan ik niet bijstaan. Ik besluit om mijn leidinggevende op te piepen met wat er zojuist is gebeurd. Geen verbinding. Na enkele pogingen concludeer ik dat er een storing is met het portofoonsysteem. Ik kan niemand bereiken. Plots komt mijn gate-collega naar mij toe en leg ik uit wat mij niet lukt. Ze geeft aan dat zij zelf twee andere vluchten heeft om in te stappen. Het zweet begint te druipen over mijn voorhoofd, ‘wat moet ik doen’ denk ik. Uiteindelijk probeer ik het operationele controlecentrum (OCC) te bereiken voor wijsheid: geen bereik.
Wat vanaf nu gebeurt is iets wat ik hiervoor nooit heb gedaan: ik laat pogingen tot contact voor wat het is en stuur mijn collega weg om de twee andere gates te doen.

Ik sta er nu alleen voor, mijn collega is weg en mijn TC probeert tevergeefs jan en alleman te bellen voor advies. Uiteindelijk zijn er storingsmonteurs van de luchthaven ter plaatse: we kúnnen instappen door middel van trappen en proberen om de brug aan de praat te krijgen om afgekoppeld te geraken. Vanwege gebrek aan andere opties op korte termijn bereidt mijn TC het toestel voor om met trappen in te stappen terwijl hij het OCC te pakken probeert te krijgen.
Een krap uur na instaptijd met enkele verbale updates aan de passagiers kijk ik naar mijn takenlijst. De gate van de vlucht is in mijn systeem gewijzigd. Er is maar één zinnig antwoord mogelijk op deze wijziging: een ander toestel gaat deze vlucht uitvoeren.

Rennend komt de TC de gate ingelopen vanuit de brug, na een bevestiging van het OCC besluiten zij dat we naar een andere gate gaan waarop een ander toestel de vlucht gaat uitvoeren die speciaal voor ons uit de hangaar is gesleept. Hij wenst dat ik dit omroep met hem in het bijzijn om te voorkomen dat eventuele agressie zich vertoont tegenover mij als enige medewerker aanwezig in de gate. Na de omroep pakt iedereen zo snel mogelijk zijn spullen en loop ik de brug in om de ingestapte passagiers en de bemanningsleden te vertellen waar zij naartoe mogen.

Aangekomen bij de nieuwe gate installeer ik mij meteen en probeer ik de portofoon weer te gebruiken, dit keer lukt het wel. Het OCC haalt mijn tweede vlucht weg en verzoekt mij om te bellen wanneer het toestel is vertrokken. Mijn gate-collega krijg ik te pakken waarna ze meedeelt dat ze haar tweede vlucht afrondt en nóg een collega heeft gevonden om mij uit de penarie te helpen.
Terwijl ik wacht op mijn twee collega’s bedenk ik mij van alles en nog wat. Er zijn niet genoeg woorden in de Dikke van Dale om aan te geven hoe kut ik dit vind.
Half rennend komen mijn twee collega’s de gate binnen gesneld waarop zij vragen wat er in de tussentijd is gebeurd. Na een spoedinterventie besluiten wij te freestylen en te vertrouwen op onze ervaring wat betekent dat wij moeten handelen op ons gevoel.
Helaas is de ellende niet voorbij, nadat ik uit het raam kijk krijg ik een vreemd onderbuikgevoel. Uiteindelijk realiseer ik het: het originele toestel was een Boeing 737-700 en het nieuwe toestel is een 800, het verschil is dat er 40 stoelen meer zijn. Ook gaan er drie cabineleden in een 700, in de 800 zijn het er vier.

Vrij nerveus vraag ik één van mijn collega’s om het stoelplan te openen en verrek: het stoelplan is 1-op-1 overgenomen van de vorige cabine-configuratie waardoor er 40 stoelen vrij zijn achter in de cabine. Dit is niet goed vanwege het gewicht en balans van het toestel. Vanwege deze verschuiving hebben wij kinderen en baby's op de nooduitgang. Met de handen in ons haar bedenken we wat we moeten doen, administratief moeten we veel mensen verplaatsen maar we weten zeker dat we mensen niet blij maken omdat veel hebben betaald voor hun stoelen.
De passagiers van de nooduitgang hebben niet betaald voor hun stoelen en doen niet moeilijk om verplaatst te worden naar een vrije hele rij achter de nooduitgang, dat is één. Nu de anderen nog.

Om wat kalmer te worden besluit ik om de brug in te lopen en het te bespreken met de TC, deze zit toevalligerwijs in de cockpit met de captain. Met mijn telefoon bel ik de gate en vraag ik om op te noemen hoeveel passagiers in welke zone zitten. Elk vliegtuig is opgedeeld in verschillende zones, dit is om een even gebalanceerd gewicht te krijgen tijdens het opstijgen en landen. Na een herberekening blijkt dat wij niet veel passagiers hoeven te verplaatsen. Nadat mijn collega’s de stoelwijzigingen hebben uitgevoerd laat ik hen nieuw papierwerk uitprinten. De purser geeft aan dat het vierde cabinelid opgeroepen is vanuit haar standby en elk moment aan de gate kan verschijnen.
Vanaf dat moment gaat het heel snel, de catering en de bagagekarren komen aangereden om het toestel te voorzien van voedsel en bagage. Ik kijk toe vanuit het vliegtuig hoe dit gedaan wordt waarna de purser tijdens het laden van de laatste koffers aangeeft dat we kunnen instappen. Tijdens het lopen richting de gate en mijn collega’s zie ik het vierde bemanningslid rennend de brug in verschijnen. Ik deel meteen mee aan mijn collega’s dat we kunnen boarden waarna zij met z’n tweetje binnen 12 minuten iedereen hebben ingestapt.

Het moment dat het toestel vertrekt is het moment dat wij hard zuchten, sjokkend lopen wij terug naar de rustruimte om te bezinken wat er zojuist is gebeurd. Onze leidinggevende complimenteert ons op onze werkwijze en improvisatie op ervaring.
Om de rust te bewaren zit ik voor de rest van de dag achter de check-inbalie waarna ik na mijn dienst de auto instap en mij afvraag “hoe heb ik dit gedaan?”.
Karl
Berichten: 4136
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 21:06

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Karl »

Wat een 'leuk' verslag. Goed om een keer iets meer te lezen dan de paar regeltjes die ik af en toe voorbij zie komen. Dankjewel.
Het is een spectrum.
Milco
OVNL-beheerder
Berichten: 8579
Lid geworden op: ma 13 jul 2009, 23:07
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Milco »

Erg interessant en leuk om te lezen, vooral omdat mijn vader bij KCS (KLM Catering Services) werkt en ik dus regelmatig verhalen “vanaf het platform” te horen krijg. :D
Payroll Officer bij RGF Staffing The Netherlands.

Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 16-03-2024

Youtube:
https://www.youtube.com/ovinalmere1
Laatste update: 10-09-2023

Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
Gebruikersavatar
Lijn 45
Berichten: 5231
Lid geworden op: do 02 mar 2017, 12:06
Contacteer:

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Lijn 45 »

Intressant om te lezen. :)
een, tot niet nader te noemen, luchtvaartmaatschappij
Je geeft anders wel hints weg waardoor er nog maar een opties zijn. :p ;)
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39097
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Daniel »

Leuk hoor, zo'n indruk wat er achter de schermen allemaal komt kijken waar je als passagier niet bij stilstaat. (Zeker voor een nogal infrequente vlieger als ikzelf)
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Tom98
Berichten: 668
Lid geworden op: do 08 mar 2018, 18:17
Locatie: Enschede/Almelo
Contacteer:

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Tom98 »

Als regelmatige vliegtuigpassagier vind ik het leuk om wat te lezen over het werk dat jullie doen. Je mag wel vaker iets plaatsen :pos:
Voormalig buschauffeur Syntus Utrecht en Syntus Twente. Tegenwoordig ambtenaar bij de overheid. Afgestudeerd jurist.
waldo79
Berichten: 7592
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door waldo79 »

Vanwege corona ben ik even afgekickt van vliegen, maar vertel ons gerust meer.

Je leert wel op relatief jonge leeftijd veel verantwoordelijkheid nemen en improviseren. Wat is je achtergrond qua opleiding? Ik ben ooit toeristisch opgeleid, maar ondertussen helemaal afgedwaald en werkzaam bij een universiteit als vergunningmedewerker en jurist.
ZO6176
Donateur
Berichten: 5977
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door ZO6176 »

Mooi verslag. Hoe gaat dat normaal de verdeling van de stoelen. Je kunt zelf de stoel aanklikken maar als toevalliger wijs de zwaargewichten allemaal dezelfde zijde hebben gekozen wat dan? Hoe nauw komt dat?
Rob357
Berichten: 191
Lid geworden op: ma 08 okt 2018, 09:56

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Rob357 »

Dankjewel voor je verhaal! Ik vind het erg leuk om te lezen!
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15322
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door ODRAIL »

Een leuke column :pos: ;) .

Hopelijk volgen er meer.
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Mikos »

Herkenbaar. ;)

Hartinfarcten, reizigers die niet op komen dagen, reizigers die om de een of andere reden aan de verkeerde kant van de Schengen-zone terecht komen, vliegtuigen die uit de running worden gehaald, mensen die extra handbagage het vliegtuig in probeerden te smokkelen, het was een bijzondere tijd daar op Schiphol.

Wat me wel verbaasd is dat jullie zo veel met dubbel personeel doen; Transavia-vluchten deden we bij PG altijd alleen, ongeacht de bezetting. En in die tijd scheurden we de instapkaart ook nog. Ik kan me een volle afgestudeerde scholieren-vlucht herinneren waarvan het toestel gewisseld moest worden en ze een uur vertraging kregen. Toen ik aan het boarden begon hoorde ik ze tegen elkaar mompelen: "Gaat hij dat in zijn eentje doen?", waarop ik reageerde met: "Ik ben eerder klaar dan dat jullie ziten." En inderdaad.

Jammer dat het allemaal zo slecht betaalt en de randvoorwaarden voor mij slecht uitpakken, want een bijzondere wereld is het wel.
Gebruikersavatar
Visgraatmodel
Berichten: 612
Lid geworden op: zo 28 dec 2014, 23:09

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Visgraatmodel »

waldo79 schreef: za 07 aug 2021, 23:23 Je leert wel op relatief jonge leeftijd veel verantwoordelijkheid nemen en improviseren. Wat is je achtergrond qua opleiding?
Tijdens de middelbare school ben ik na twee jaar VMBO-Theoretisch naar VMBO-Kaderberoepsgericht gegaan met een specialisatie in Zorg & Welzijn. Van VMBO-K ben ik naar de opleiding Luchtvaartdienstverlener op MBO4-niveau in een Nederlandstalig vierjaarstraject gekomen. Na drie maanden in het eerste jaar ben ik vanwege hoge prestaties verplaatst naar het Engelstalige driejaarstraject.
ZO6176 schreef: zo 08 aug 2021, 09:07 Hoe gaat dat normaal de verdeling van de stoelen. Je kunt zelf de stoel aanklikken maar als toevalliger wijs de zwaargewichten allemaal dezelfde zijde hebben gekozen wat dan? Hoe nauw komt dat?
In feite is het mogelijk om je stoel ongelimiteerd te kiezen tot de check-in sluit met de gedachte dat er altijd nog stoelen verkocht kunnen worden. Bij onze luchtvaartmaatschappij sluit de check-in 40 minuten vóór vertrek. Zodra het blijkt dat het gewicht en balans niet stabiel is wordt er aan boord verplaatst door het cabinepersoneel. Aan de gate hebben wij tussen het sluiten van de check-in en het daadwerkelijke vertrek simpelweg de tijd niet voor om een stoelendans uit te voeren.
Mikos schreef: Wat me wel verbaasd is dat jullie zo veel met dubbel personeel doen.
Deze gebeurtenis heeft plaatsgevonden toen wij meer personeel hadden dan vluchten. Zelf beschrijf ik ook dat ik deze vlucht eigenlijk alleen zou doen, inmiddels doe ik alle Schengen-kisten solistisch en alle Non-Schengen met z’n tweetjes of met z’n drietjes (bij transfers moeten we alle covid-documenten weer checken en soms loopt het transfer-aantal op tot in de vijftigtal).
PG/P1 bestaat sinds maart niet meer sinds Transavia heeft besloten om KLM als afhandelaar te verlaten. KLM heeft een nieuw concept gecreëerd genaamd ‘APS (Agent Passenger Services)’ waarbij de agents zowel check-in als gate doen. De scheiding tussen Landside en Airside wordt hiermee teniet gedaan.
TLP
Berichten: 1553
Lid geworden op: vr 09 dec 2011, 14:07

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door TLP »

Leuk verhaal en ik hoop dat je nog meer avontuurlijke diensten hebt om met ons te delen. Ook mijn moeder is in het verleden grondstewardess geweest bij wijlen Martinair en heeft veel van de functies die je beschreven hebt gedaan, al is dat zodanig ver terug dat de precieze takenpakketten van destijds niet altijd goed te vergelijken zijn met die van nu.
Mikos schreef: zo 08 aug 2021, 13:31 Herkenbaar. ;)

Hartinfarcten, reizigers die niet op komen dagen, reizigers die om de een of andere reden aan de verkeerde kant van de Schengen-zone terecht komen, vliegtuigen die uit de running worden gehaald, mensen die extra handbagage het vliegtuig in probeerden te smokkelen, het was een bijzondere tijd daar op Schiphol.
Ben je vroeger dan ook meer geïnteresseerd geweest in de luchtvaart dan het spoorwegvervoer? Wat heeft je buiten de slechte betalings- en randvoorwaarden doen besluiten om uiteindelijk de trein op te gaan?
Gebruikersavatar
Lijn 45
Berichten: 5231
Lid geworden op: do 02 mar 2017, 12:06
Contacteer:

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Lijn 45 »

Martinair vliegt nog steeds dagelijks, alleen geen passagiers meer. :p
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door Mikos »

TLP schreef: zo 08 aug 2021, 20:06 Ben je vroeger dan ook meer geïnteresseerd geweest in de luchtvaart dan het spoorwegvervoer? Wat heeft je buiten de slechte betalings- en randvoorwaarden doen besluiten om uiteindelijk de trein op te gaan?
De luchtvaart was er pas later, het is een zij-interesse. De combinatie van de slechte voorwaarden met de reistijd van 2 uur heen en 2 uur terug (veroorzaakt door die voorwaarden) maakten het heel erg gemakkelijk om een keuze te maken. Achteraf zeker geen spijt van!
waldo79
Berichten: 7592
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door waldo79 »

Jouw verhalen van het spoor zijn ook heel lezenswaardig, Mikos :Y
VIRM
Berichten: 7554
Lid geworden op: zo 02 mei 2010, 14:02

Re: Longread: een brug te ver

Bericht door VIRM »

Leuk verhaal! Hopelijk volgen er inderdaad meer!
Beul van de blindegeleidelijn
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast