Gevallen

Hier kun je Blogs plaatsen over je reiservaringen of je ervaringen als personeelslid bij een OV-bedrijf. Reisverslagen met meerdere foto's kun je beter in OV in Beeld plaatsen.
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Gevallen

Bericht door Mikos »

Gevallen
Woensdagavond laat sta ik met een Sprinter naar Rotterdam in Amsterdam. Ik heb de trein net van een collega overgenomen en ze meldt dat ik een nieuwe machinist krijg. Wanneer ze weg is gewandeld, zie ik de afstappende machinist die de trein van Uitgeest naar Amsterdam heeft gebracht inderdaad over het perron lopen. Bij een personeelswisseling testen we altijd even de portofoonverbinding, dus ik roep de nieuwe machinist op.

Maar het blijft stil aan de andere kant. Dus na een minuut wachten probeer ik het nog eens. Wederom blijft het oorverdovend stil op mijn portofoon. Ik besluit naar voren te lopen om te kijken waarom ik geen contact kan krijgen. De reden blijkt al snel wanneer ik in de cabine kijk; die is leeg. De vertrektijd nadert, het sein wordt groen en alles is gereed voor een tijdig vertrek van de trein. Alleen de machinist mist.

Er is een aanrijding tussen Uitgeest en Alkmaar, dus de bijsturingsorganisatie is druk bezig personeel en materieel op de juiste plek te krijgen, waardoor ik in de wachtrij word gezet wanneer ik ze bel. Maar ik heb andere manieren om door te geven dat ik zonder machinist sta en er echt een nodig heb, dus ik bel een ander nummer. Daar wordt het balletje aan het rollen gebracht om een andere machinist te regelen.

Dat geeft mij de tijd om de treindienstleider te bellen om te melden dat we nog niet kunnen vertrekken. Wanneer een sein op groen (veilig) wordt gezet, maar de trein niet gaat rijden, kunnen andere treinen die over hetzelfde spoor moeten rijden ook niet vertrekken. De treindienstleider neemt mijn melding in dank aan en herroept het sein; voor mijn neus valt het sein terug van groen naar geel en rood.

Kort erna komt er een machinist aangelopen; hij is net gevraagd om deze trein te rijden, vanwege de aanrijding boven Uitgeest. Ik vertel hem dat hij de treindienstleider kan bellen om door te geven dat we klaar voor vertrek zijn zodra hij gereed is. Voordat we weg mogen mag echter eerst de Intercity naar Nijmegen op tijd voor ons vertrekken, wij rijden met in totaal 8 minuten vertraging er achteraan.

De machinist doet zijn best om door te rijden, ik zorg ervoor dat onze stationnementen niet te lang duren en zo snoepen we onderweg al wat van de vertraging af.

Ik controleer onderweg de reizigers, die allemaal vriendelijk zijn. Dan kom ik bij een oudere man. Hij is op zoek naar zijn chipkaart en terwijl hij wat uit zijn zak haalt, hoor ik iets vallen. Hij staat op en zoekt door en komt snel tot de conclusie dat hij de kaart niet kan vinden. Ik kijk eens in de ruimte onder de stoel en zie helemaal achteraan in de hoek zijn kaart liggen. Maar ik kan er met mijn hand niet bij. Ik ben echter niet voor één gat te vangen.

Ik loop naar de machinist en haal uit de cabine een kabel. Daarmee probeer ik de kaart uit de hoek te krijgen, wat nog geen gemakkelijk iets is. Maar flink wat pogingen later is de kaart al iets uit de hoek gekomen, maar nog net niet binnen handbereik. Dan trekt de man een schoen uit en duikt met zijn hand in de schoen ook in de verborgen ruimte. Daarmee weet hij de kaart te pakken te krijgen.
"En net op tijd," zegt hij, "want ik moet er hier in Woerden uit."
Met zijn kaart en zijn spullen stapt hij vervolgens blij uit.

En de trein? Die was in Gouda weer op tijd.

Afbeelding

Vraagstelling
Tijdens ingangscontrole in Den Haag komt er een jongen aangelopen. Ik vraag hem om zijn kaartje. Hij begint te zoeken naar zijn portemonnee. Hij kijkt me even vertwijfeld aan en vraagt dan:
'QR-code of kaartje?'
Lachend zeg ik dat zijn kaartje genoeg is; zijn bewijs van inenting tegen het Corona-virus is voor mij niet interessant.

Even later komen er twee meiden aan, de ene loopt wat wankel op haar benen en heeft vanavond grote ogen opgezet, haar vriendin verkeert in betere staat. Zij geeft me haar chipkaart, het meisje dat ergens van onder invloed is geeft me vol overtuiging haar identiteitskaart.
'Da's ook mooi,' zeg ik lachend, 'maar ik hoef alleen je treinkaartje te zien.'
Ze krijgt een por van haar vriendin, die dwingend fluistert: 'Chipkaart!'

Kennelijk moet ik nog wat aan mijn vraagstelling doen...

Trap
Op vrijdagavond kom ik om kwart voor elf binnen met de Intercity vanuit Groningen. Ik draag de trein over aan de opstappende collega, neem afscheid van hem en loop naar de trap. Tussen de vele reizigers die de trein uitkomen en ook naar beneden gaan door zie ik dat er een aantal reizigers blijven staan halverwege de trap. Er ligt ook iemand op het platte middenstuk. De collega met wie ik vanuit Groningen ben gekomen is me voor en loopt snel de trap af om zich over de vrouw te ontfermen. Ik pak mijn portofoon en vraag de collega's van Veiligheid en Service om assistentie, die zeggen toe naar ons toe te komen.

Wanneer ik naast de vrouw en de collega sta, de collega de vrouw al heeft aangesproken en ziet dat ik erbij ben, vraagt hij of ik het over kan nemen, hij moet immers met de trein door naar Den Haag. Ook het handjevol reizigers dat er omheen staat bedank ik voor hun hulp, waarna ze vertrekken. Ik spreek de vrouw aan, bekijk de verwondingen en stel wat vragen. Ze is vanaf de bovenste helft van de trap gevallen en op het plateau in het midden van de trap terecht gekomen. Ze is op haar hoofd gevallen en heeft al een flinke bult boven haar linkeroog, een schaafwond eronder, haar linkerhand bloedt door de schaafwonden heen en ook zit er onder haar linkerknie een gat in haar broek, waardoor ik een bloedende wond op haar been kan zien. Dat valt op het eerste gezicht mee, er is niks levensbedreigend, dus stel ik wat vragen over hoe ze zich voelt. Ook dat lijkt mee te vallen, een beetje duizelig en ze heeft last van opkomende hoofdpijn. Ze zit niet helemaal lekker, dus wanneer ze iets anders gaat zitten ga ik naast haar zitten om het been waar ze last van heeft te beschermen tegen mogelijke passanten en om haar tegelijkertijd wat steun te geven door haar rug vast te houden.

Wanneer ik door de eerste standaard vragen heen ben en haar vraag waar ze vandaag is geweest staan ook de collega's van Veiligheid en Service bij ons. Ik brief de collega's, waarna er een achter haar gaat zitten zodat de vrouw volledige steun heeft, een ander belt de Meldkamer NS om ze in te lichten en te vragen om een ambulance. De situatie is niet levensbedreigend, hooguit wat oncomfortabel. Zowel voor de vrouw die op de trap ligt als voor de collega die achter haar zit en mij, want de temperatuur ligt ergens rond het vriespunt vanavond en de trap is ijskoud. Een derde collega legt een isolerende deken over de vrouw, een vierde stelt wat aanvullende medische vragen.

De vrouw heeft me dan al verteld dat ze vandaag op bezoek is geweest bij haar zoon in Groningen en dat ze nu terug op weg is naar huis in Wezep. Het was een leuke dag, nu wilde ze met de nodige vaart naar de bus lopen om naar huis te gaan. Op de trap ging ze te snel en voor ze het wist lag ze languit. We maken, samen met de collega's, een praatje met de vrouw terwijl we wachten op de ambulance. Een van de collega's checkt de chipkaart van de vrouw vast uit en ik krijg het nummer van haar man om hem in te lichten over het voorval. Hij reageert rustig en vindt het allemaal vervelend. Ik vertel hem dat ze waarschijnlijk meegenomen wordt naar het ziekenhuis, waarna hij afsluit met de mededeling dat hij haar daar dan zal gaan ophalen.

Dan zijn ook de ambulancebroeders er. Die voeren de eerste tests bij de vrouw uit die vooral gericht zijn op haar rug en heup. Daarna wordt ze optisch bekeken en al snel erna wordt ze overeind geholpen. Ik informeer haar dat ik haar man op de hoogte heb gesteld en dat hij haar op zal komen halen. De ene ambulancebroeder vraagt me of ik mee wil lopen naar de ambulance, omdat ik het nummer van de vrouw haar man heb. Waarna ze gedrieën de trap af lopen en het in konvooi naar de ambulance gaat.

De collega's van V&S gaan de isolatiedeken en rolstoel die ze hadden meegenomen weer terugbrengen, ik volg de ambulanciers. Met de broeder die de brancard terugbrengt maak ik onderweg een kort praatje. Ze zijn hun dienst net begonnen, dit is hun eerste klus vanavond. Hij voorziet nog wel wat drukte nu de kroegen weer langer openblijven.

Wanneer de vrouw in de ambulance is geparkeerd vraagt de andere broeder om het telefoonnummer van de echtgenoot. Hij zal hem bellen en verder informeren.
'Maar ik hoor mijn collega net zeggen dat we haar naar het ziekenhuis brengen, om haar aan te bieden. Ik bel die man wel, dan hoef jij dat niet te doen.'
We nemen afscheid en ik loop terug naar het station. Dan kan ik eindelijk naar het toilet, wat ik ondertussen eigenlijk al drie kwartier moest...

Afbeelding

Bakker
Het is vrijdagavond en ik kom met een Sprinter aan in Steenwijk. Er stapt het nodige aan reizigers uit deze spitstrein en doordat de treinen om ons heen vertraagd zijn, rijden ook wij een paar minuten te laat. Wanneer de reizigers zijn uitgestapt, fluit ik en begin ik het vertrekproces. Terwijl de deuren dicht gaan, staat er ineens een meisje naast me op het perron. Ik had haar in de trein al zien zitten toen ik kwam controleren, nu houdt ze een doos met een stuk taart in haar ene hand, in haar andere hand een doorzichtig bakje.
“Meneer? Ik heb koekjes voor u gebakken,” zegt ze.
Ik kijk naar haar uitgestoken hand met daarin het doorzichtige bakje.
“Nou ja, niet voor ú, maar voor de conducteur van de trein,” voegt ze er aan toe.
In het bakje liggen bokkenpootjes. En een seconde ben ik uit het veld geslagen, want dit lag even niet in de lijn der verwachting, hier op het station van Steenwijk.
Ik neem het bakje dankbaar aan en vermeld erbij dat ik daar wat collega’s blij mee ga maken. Zichtbaar tevreden loopt het meisje bij me vandaan, met de doos met taart in haar andere hand. Terwijl we het station uit rijden, bekijk ik het doorzichtige bakje. De professionele verpakking eromheen in combinatie met de taart die ze bij zich had doet me vermoeden dat ze op een banketbakkersopleiding zit. Uiteindelijk heb ik negen collega’s en mezelf heel blij weten te maken met de heerlijke bokkenpootjes uit het bakje. Dat meisje moet ik vaker tegen zien te komen!

Storing
Het is zondagmiddag en er is een grote, landelijke storing wanneer ik om een uur of 17 station Zwolle binnenwandel. De verwachting is dat er tot 20 uur geen treinen rijden, dus het station staat vol met gestrande reizigers. En ook met collega's die de reizigers te woord staan. Ik zet mijn tas in het personeelsverblijf en trek een geel hesje aan. Ik praat vervolgens met het aanwezige management en een aantal collega’s over de situatie en wandel dan samen met een collega naar buiten om de reizigers te woord te staan.

Honderden reizigers weten hun weg naar mijn collega's en mij te vinden om te vragen wat ze nu het beste kunnen doen. De boodschap die ik mee kan geven is helaas niet positief; het is afwachten of er nog iets gaat rijden. Sommige reizigers willen weten van de hoed en de rand, maar dat gaat simpelweg ver boven mijn salarisniveau. Maar als ik heel eerlijk ben, hoor ik geen onvertogen woord. Men begrijpt, gelukkig, dat ook wij hierin niks kunnen doen en dat er niks anders op zit dan te wachten, eventueel in een van de warme treinen die we langs de perrons hebben staan.

Er stranden allerlei soorten mensen op het station. Zoals de twee backpackende dames die vanuit Duitsland onderweg zijn naar Amsterdam, maar omdat ze daar niet gaan komen dan maar in Zwolle gaan overnachten. En met een persoonlijke mening van mijn kant op zak, dat Zwolle mooier is dan heel Amsterdam, gaan ze met een nieuwsgierige blik de stad in.

Een van mijn mannelijke collega's heeft een dame een kop koffie aangeboden, die ze in dank aannam.
'Mike, ze kleedde me met haar ogen gewoon uit,' zegt hij hoofdschuddend. 'Ik zal haar zo vragen of de koffie gesmaakt heeft,' zegt hij wanneer we richting de Kiosk lopen. Wat hij vervolgens ook doet. Maar hij moet niks van de dame hebben.

Een uurtje later loop ik met een vrouwelijke collega richting spoor 3 om bij de Kiosk wat te drinken te halen. Onderaan de trap stelt dezelfde dame een vraag aan mijn collega, ze heeft een jongen naast zich staan waarover ze zich ontfermt.
'Ze hadden elkaar helemaal gevonden op het perron,' zegt mijn collega later opgewekt. De missie van de dame was kennelijk geslaagd; met de eerste collega was er geen klik, met deze reiziger wel. Houdt ze toch iets leuks over aan deze vreemde dag.

In de Kiosk treffen we de Kiosk-medewerkster en Dennis. Dennis komt uit Oldenzaal, zo vertelt ze, en komt ieder weekend wel met de trein naar Zwolle. Dennis heeft een licht verstandelijke beperking en duidelijk een voorliefde voor treinen en treinreizen.
'En vandaag is het helemaal feest,' zegt de Kiosk-medewerkster, 'want Dennis was op tv!'
Vol trots laat Dennis een item van RTL Nieuws zien dat eerder die dag in Amersfoort is opgenomen en natuurlijk over de grote verstoring op het spoor gaat. Na twee minuten is Dennis mooi in beeld op de achtergrond te zien bij een interview met twee dames.
'Ik kon wel in Amersfoort komen, want de Intercity Berlijn reed wel!' legt hij wijs uit. Zijn enthousiasme is vermakelijk.

Dan staat er een Chinese dame naast me in de Kiosk. Ze wil naar Amsterdam en is een beetje de weg kwijt. Dus help ik haar een beetje op weg. Het verhaal van Dennis heeft me op een idee gebracht, want via Almelo kan ze wel met de internationale trein naar Amersfoort komen. Dus dat leg ik haar rustig uit. Ze is positief ingesteld, vertelt ze in het Engels.
'Het voelt met die lege perrons alsof ik in een of andere sciencefiction film zit!' zegt ze lachend. 'Ik heb wel de beste dag uitgekozen om op reis te gaan, niet?'

Dan komt het officiële bericht binnen dat er de rest van de dag geen treinen meer gaan rijden.
'Dat meisje dat net binnenkwam, he?' vraagt mijn collega ineens aan me. Ze doelt op de jongedame die me passeerde terwijl ik met de Chinese dame stond te praten.
'Ze liep bij me weg toen ik zei dat ze niet in Amsterdam ging komen en deed heel stoer, maar volgens mij stond het huilen haar nader dan het lachen, ik wil er nog even naartoe.'
En dus lopen we samen naar de abri waar het meisje in is gaan zitten. Ze zit er inderdaad te snikken, dus ik houd me op de achtergrond en laat mijn collega een praatje met haar aanknopen.
Het Britse meisje vertelt dat ze naar haar moeder in Amsterdam zou, maar dat ze het wel begrijpt dat dat niet gaat lukken. We proberen een oplossing voor haar te zoeken, maar dat is nog niet gemakkelijk; we hebben bericht gehad dat onze medewerkerscentrale volledig overbelast is en dat er een urenlange wachtrij is voor taxi's voor de echt schrijnende gevallen. En hoe vervelend het ook is dat dit meisje vandaag niet bij haar moeder op bezoek kan, schrijnend is het niet. Met Arriva naar Emmen en dan met de bus terug naar huis in Groningen is geen optie, want ze moet morgenochtend in Amsterdam zijn. Dus het moet een hotel worden, besluiten we. Tegenover het station liggen er twee en de ene vraagt 100 euro per nacht, wat ze bij haar moeder weet los te krijgen. Ze vraagt vervolgens waar het hotel precies is en ik beloof met haar mee te lopen. Met z'n drieën lopen we het station uit, waar mijn collega zich bij andere collega's voegt om vragen te beantwoorden. Ik loop met het meisje de straat over en breng haar naar de ingang van het hotel. Ze bedankt me hartelijk nadat ik heb uitgelegd hoe ze een en ander het beste aan kan pakken en dat morgenochtend het station tegenover het hotel ligt. Ze wandelt naar binnen en zoekt daar de warmte op. Ze is vrij tenger en liep al te rillen van de kou, dus ik was blij haar in het warme hotel achter te kunnen laten. Daarna voeg ik me weer bij mijn collega.

Met het invallen van de avond en daarmee ook meer kou, neemt het aantal reizigers zienderogen af. Men zorgt zelf voor alternatieven en wie echt niet weg kan komen neemt plaats in de gereedstaande trein op spoor 1. De collega's wisselen elkaar af, zodat er constant iemand op het station te vinden is, na drie uur buiten te hebben gelopen neem ik plaats in het verblijf. Daar maken we het zelf maar gezellig met paaseitjes en verhalen. Er wordt door een aantal collega's koffie en thee bezorgd bij de gestrande reizigers in de trein op spoor 1 en voor wie wil zijn er ook broodjes die worden uitgedeeld.

Dan duikt er ineens een directeur op in het verblijf, die komt polsen hoe de situatie is.
'Niet best,' weet ik hem te vertellen. Dat beaamt hij. Hij wil zelf kijken wat er te regelen valt voor de reizigers die nu alsnog stranden en vandaag echt niet meer weg gaan komen. Hij chartert twee conductrices om een inventarisatie onder de gestrande reizigers te maken wie waarheen moet. In colonne lopen ze met de directeur naar de trein om dat te regelen. Kort erna hebben ze een lijst samengesteld, waarmee ze aan de slag gaan. Er wordt volop gebeld om alsnog taxi's te regelen. Een van de teammanagers met wachtdienst komt het verblijf binnengelopen en vraagt om een vrijwilliger om een gestrande reiziger weg te brengen naar Olst met de wachtdienstauto. Dat zie ik wel zitten, dus ik krijg de autosleutels in mijn handen.
'De jongen zit op het bankje hier voor het verblijf,' zegt hij erbij, 'ik zal hem zeggen dat je er zo aankomt.'

Kort erna wandel ik samen met de jonge jongen in de tunnel, op weg naar de parkeerplaats. Dan gaat mijn telefoon; het is een van de conductrices die heeft geïnventariseerd:
"Kom maar terug, we sturen die jongen mee met een collega die nu naar huis in Wijhe rijdt, die brengt hem wel naar Olst. We hebben voor jou zo iets anders,' wordt me te kennen gegeven. Dus ik draag de jongen over aan de collega die naar huis gaat en keer zelf terug naar het verblijf.

'Ermelo,' is de volgende bestemming die ik opkrijg. 'Maar Mike, neem iemand mee voor de zekerheid,' wordt me op het hart gedrukt. De inventariserende dames schatten de twee personen die ik nu meekrijg iets moeilijker in. En dus spreek ik een van de mannelijke collega's waar ik goed mee kan in het verblijf aan en vraag hem of hij met me mee wil rijden. Dat ziet hij wel zitten, dus we lopen met de dames mee naar de trein, zodat zij de twee reizigers aan ons kunnen overdragen. Het blijken twee andere personen te zijn als dat de dames zelf dachten, deze jonge reizigers zijn hartstikke vriendelijk, goedlachs en dankbaar dat we ze weg willen brengen. Met z'n vieren stappen we in de wachtdienstauto, een bedrijfswagen die gebruikt wordt door de wachtdienst om op locatie te kunnen komen wanneer dat nodig is. Nu gebruiken we de auto om gestrande reizigers naar huis te brengen. Op de snelweg maken we een praatje met de jongens van Arabische afkomst, ze zijn op bezoek geweest bij vrienden in Dalfsen en konden nu niet meer per trein terug naar Ermelo.

Afbeelding
Een half uur na vertrek zetten we de jongens af op het adres in Ermelo waar ze willen zijn, waar we een hand krijgen en een hartelijk bedankt. Samen met de collega rijd ik de auto vervolgens weer terug naar Zwolle, waar we om kwart over twaalf aankomen. Wanneer ik de auto heb geparkeerd, komt net de groep collega's aangelopen met wie we alles vanavond geregeld hebben. We praten nog even kort na over deze aparte dienst, dat we het toch mooi allemaal geregeld hebben en dat de laatste taxi voor gestrande reizigers onderweg is. Het personeel kan naar huis, de reizigers zijn thuis of bijna thuis.

Ik breng de autosleutels terug naar de Teammanager met wachtdienst. Ik bevestig hem dat de wachtdienstauto vlot optrekt, waarop de vrij nieuwe Teammanager meldt:
'Ik heb er nog geen meter mee gereden.'
Ik grap: 'Nog geen meter mee gereden en nu toch al zes snelheidsboetes op je naam!'
Hij is niet onder de indruk:
'Die weet ik vast wel weg te poetsen,' zegt hij lachend.
Hij bedankt me dat ik de reizigers heb weg willen brengen. Alles is nu geregeld, een kwartier later dan gepland kan ik naar huis. Ik bedank de collega die met me mee is gereden, hij kan een kwartier eerder naar huis.

Het was een vreemde dienst: ik heb geen meter met de trein gereden, maar ben wel in Ermelo geweest. Ik heb honderden vragen beantwoord en hoe vervelend het ook is voor de reizigers in een situatie als deze, hoe frustrerend het voor ons als personeel ook is om helemaal niks te kunnen doen anders dan de reizigers te woord te staan en adviezen te geven en praatjes te maken; zoals ik 's middags al tegen het Britse meisje had gezegd toen ze vroeg hoe dit soort dagen voor ons zijn; dit zijn de dagen die je niet meer vergeet. Omdat het zo apart is, omdat je zo beperkt bent in de mogelijkheden, omdat je voor sommige reizigers alle tijd kunt nemen om ze te helpen, omdat we er als personeel gebroederlijk voor de reizigers staan, omdat we in het verblijf op een rustig moment gezellig bij elkaar zitten om er het beste van te maken en voor mij om volledig anders dan anders met de wachtdienstauto reizigers naar huis te rijden. Dit zijn voor mij stiekem de mooiste dagen. En met een goed gevoel, ondanks alles, kan ik dan naar huis.

Iedereen een fijne zomer; na de zomer schrijf ik verder.
Conducteur Mike
PHS

Re: Gevallen

Bericht door PHS »

Zeer actueel ditmaal, mooi geschreven :pos:
diederickx
Berichten: 1630
Lid geworden op: vr 02 sep 2016, 22:59

Re: Gevallen

Bericht door diederickx »

En met een briljante titel, gezien de aard van de meeste hoofdstukken.
umbusko
Donateur
Berichten: 5272
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Gevallen

Bericht door umbusko »

Mooi om meteen ook een verhaal van de kant van het (niet-)rijdend ( :p ) personeel te lezen. Aan inzet geen gebrek, dat blijkt maar weer eens. :) Ik snap heel goed dat dit soort dagen bijzonder zijn, een paar specifieke mensen helpen maakt het veel tastbaarder dat je een verschil maakt dan wanneer je 300 mensen netjes op tijd van A naar B brengt zonder verdere noemenswaardigheden.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39097
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Gevallen

Bericht door Daniel »

Leest weer heerlijk weg dit verhaal :pos: En mooi ook hoe je die titel er toch meerdere keren in hebt weten te verwerken.
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Etienne
Donateur
Berichten: 7893
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: Gevallen

Bericht door Etienne »

Leuk verhaal weer :)
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
waldo79
Berichten: 7592
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Gevallen

Bericht door waldo79 »

Goed bezig geweest :D
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21229
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: Gevallen

Bericht door Meltrain »

Interessante verhalen. :pos:
Ik wens je een fijne zomer toe. :)
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
rikthoff
Berichten: 305
Lid geworden op: wo 26 dec 2018, 12:15

Re: Gevallen

Bericht door rikthoff »

Mooi geschreven als altijd, Mikos!
Mikos schreef: ma 04 apr 2022, 13:06 In de Kiosk treffen we de Kiosk-medewerkster en Dennis. Dennis komt uit Oldenzaal, zo vertelt ze, en komt ieder weekend wel met de trein naar Zwolle.
(...)
'Ik kon wel in Amersfoort komen, want de Intercity Berlijn reed wel!' legt hij wijs uit. Zijn enthousiasme is vermakelijk.
Is Dennis nou een meisje of jongen, of misschien toch er iets tussenin? ;)
T-hijs
Berichten: 426
Lid geworden op: wo 19 jun 2013, 16:55
Locatie: In een kleine kern nabij station Gdm

Re: Gevallen

Bericht door T-hijs »

Ik denk dat "ze" de kiosk-medewerkster is en dat "hij" Dennis is. :)
F.k.a. Bollenstad
Kalil Nieuw
Berichten: 1471
Lid geworden op: za 07 aug 2021, 13:37
Locatie: Charlois
Contacteer:

Re: Gevallen

Bericht door Kalil Nieuw »

Leuke verhalen weer Mikos! :pos:
En verder een prachtige zomer gewenst! :D
Mijn YouTube kanaal TramFreakNetherlands: https://m.youtube.com/channel/UCtsVzk2B-MMOAOz5SWp4zRQ

Mijn instagram: tramfanaat_rotterdam
Milco
OVNL-beheerder
Berichten: 8579
Lid geworden op: ma 13 jul 2009, 23:07
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Gevallen

Bericht door Milco »

Mooie verhalen weer!
Payroll Officer bij RGF Staffing The Netherlands.

Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 16-03-2024

Youtube:
https://www.youtube.com/ovinalmere1
Laatste update: 10-09-2023

Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Gevallen

Bericht door Mikos »

T-hijs schreef: di 05 apr 2022, 10:22 Ik denk dat "ze" de kiosk-medewerkster is en dat "hij" Dennis is. :)
Dit.

Dank voor uw reacties! :)
T-hijs
Berichten: 426
Lid geworden op: wo 19 jun 2013, 16:55
Locatie: In een kleine kern nabij station Gdm

Re: Gevallen

Bericht door T-hijs »

Jij dank voor het plaatsen; weer een zeer boeiend en lezenswaardig relaas. _O_
F.k.a. Bollenstad
dennistd
Berichten: 5526
Lid geworden op: za 28 feb 2009, 22:42

Re: Gevallen

Bericht door dennistd »

rikthoff schreef: di 05 apr 2022, 10:21 Mooi geschreven als altijd, Mikos!
Mikos schreef: ma 04 apr 2022, 13:06 In de Kiosk treffen we de Kiosk-medewerkster en Dennis. Dennis komt uit Oldenzaal, zo vertelt ze, en komt ieder weekend wel met de trein naar Zwolle.
(...)
'Ik kon wel in Amersfoort komen, want de Intercity Berlijn reed wel!' legt hij wijs uit. Zijn enthousiasme is vermakelijk.
Is Dennis nou een meisje of jongen, of misschien toch er iets tussenin? ;)
Als het degene is die ik denk dat het is (met een hele schelle stem) dan is het een jongen. Vind hem altijd vrij irritant trouwens :X
teun
Berichten: 1490
Lid geworden op: wo 11 dec 2019, 09:00
Locatie: Helmond

Re: Gevallen

Bericht door teun »

Ik was al die tijd onder de indruk dat Dennis gewoon een dame met een wat ongebruikelijke voornaam was. :')
Gebruikersavatar
Lijn 45
Berichten: 5231
Lid geworden op: do 02 mar 2017, 12:06
Contacteer:

Re: Gevallen

Bericht door Lijn 45 »

dennistd schreef: di 05 apr 2022, 13:18 Als het degene is die ik denk dat het is (met een hele schelle stem) dan is het een jongen. Vind hem altijd vrij irritant trouwens :X
Heeft hij bruin haar en is hij niet al te lang? Dan weet ik wie het is, en deel ik je mening. :Y
VIRM
Berichten: 7554
Lid geworden op: zo 02 mei 2010, 14:02

Re: Gevallen

Bericht door VIRM »

Leuk geschreven weer!

Uit nieuwsgierigheid over de toegangscontrole bij de trein op Den Haag Centraal: wat is daar precies de reden voor, gelet op de gesloten poortjes? De zwartrijders eruit halen die creatief omgaan met de gesloten poortjes?
Beul van de blindegeleidelijn
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Gevallen

Bericht door Mikos »

Onder andere. Ten tijde van de mondkapjesplicht filterde je daarmee ook iedereen zonder mondkapje eruit ("Oh, die ben ik vergeten").
TLP
Berichten: 1553
Lid geworden op: vr 09 dec 2011, 14:07

Re: Gevallen

Bericht door TLP »

Dan komt het officiële bericht binnen dat er de rest van de dag geen treinen meer gaan rijden.
'Dat meisje dat net binnenkwam, he?' vraagt mijn collega ineens aan me. Ze doelt op de jongedame die me passeerde terwijl ik met de Chinese dame stond te praten.
'Ze liep bij me weg toen ik zei dat ze niet in Amsterdam ging komen en deed heel stoer, maar volgens mij stond het huilen haar nader dan het lachen, ik wil er nog even naartoe.'
En dus lopen we samen naar de abri waar het meisje in is gaan zitten. Ze zit er inderdaad te snikken, dus ik houd me op de achtergrond en laat mijn collega een praatje met haar aanknopen.
Het Britse meisje vertelt dat ze naar haar moeder in Amsterdam zou, maar dat ze het wel begrijpt dat dat niet gaat lukken. We proberen een oplossing voor haar te zoeken, maar dat is nog niet gemakkelijk; we hebben bericht gehad dat onze medewerkerscentrale volledig overbelast is en dat er een urenlange wachtrij is voor taxi's voor de echt schrijnende gevallen. En hoe vervelend het ook is dat dit meisje vandaag niet bij haar moeder op bezoek kan, schrijnend is het niet. Met Arriva naar Emmen en dan met de bus terug naar huis in Groningen is geen optie, want ze moet morgenochtend in Amsterdam zijn. Dus het moet een hotel worden, besluiten we. Tegenover het station liggen er twee en de ene vraagt 100 euro per nacht, wat ze bij haar moeder weet los te krijgen. Ze vraagt vervolgens waar het hotel precies is en ik beloof met haar mee te lopen. Met z'n drieën lopen we het station uit, waar mijn collega zich bij andere collega's voegt om vragen te beantwoorden. Ik loop met het meisje de straat over en breng haar naar de ingang van het hotel. Ze bedankt me hartelijk nadat ik heb uitgelegd hoe ze een en ander het beste aan kan pakken en dat morgenochtend het station tegenover het hotel ligt. Ze wandelt naar binnen en zoekt daar de warmte op. Ze is vrij tenger en liep al te rillen van de kou, dus ik was blij haar in het warme hotel achter te kunnen laten. Daarna voeg ik me weer bij mijn collega.
Even in alle eerlijkheid, is dit niet wel degelijk een schrijnend geval? Niet zozeer omdat ze haar moeder niet heeft kunnen bezoeken, wel omdat ze 100 euro heeft moeten betalen om de volgende dag op tijd op haar bestemming te kunnen komen, wat met een normale dienstverlening nooit nodig was geweest. Dan heeft ze nog geluk dat haar moeder kon bijspringen en hebben we het nog niet over haar toestand op dat moment gehad.
Met welke overwegingen konden de Arabische jongens wel naar Ermelo gebracht worden, naast het gegeven dat Ermelo natuurlijk veel dichter bij Zwolle ligt?
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Gevallen

Bericht door Mikos »

Ik snap je insteek, maar zo simpel is het niet. Voor het meisje was er een alternatief voorhanden. Ja, ze moest zelf 100 euro voorschieten (die ze echt wel weer kan terugvragen), maar ze kon tenminste iets.

Die jongens zaten 's avonds nog altijd vast op het station, zonder uitzicht op verbetering. Had het meisje daar nog tussen gezeten, was er voor haar ook iets geregeld. Maar dat hoefde niet meer, want ze had al een alternatief gevonden. Op het moment dat we haar troffen was er sowieso geen alternatief vanuit ons beschikbaar.

Schrijnend zijn hoogzwangere vrouwen die de nacht door moeten brengen op het station, families met kleine kinderen die niet weg weten te komen, mensen die uit nood ergens heen moeten. En hoe hard het ook klinkt; al het andere is in vergelijking daarmee onprettig. Je moet helaas keuzes maken en prioriteiten stellen.
TLP
Berichten: 1553
Lid geworden op: vr 09 dec 2011, 14:07

Re: Gevallen

Bericht door TLP »

Ik zie je uitleg inderdaad verwerkt in de daaropvolgende paragrafen. Al blijft het voor mij (en met mij ongetwijfeld vele andere forumleden en reizigers) de vraag of er tijdens zo'n storing niet sneller een flinke trits bussen en taxi's uit de kast gehaald kan worden om de reizigers op een prettige manier naar hun bestemming te brengen, en of er vanuit bet bedrijf dan wel de Nederlandse Staat investeringen gemaakt kunnen worden om daarvoor voldoende personeel en voertuigen paraat te hebben, in voldoende grote stallingen. Maar misschien moet ik voor dat antwoord ergens anders zijn.
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Gevallen

Bericht door Mikos »

Daar heb ik een mooie biervilt-berekening voor. De situatie was een gebrek aan treindienstleiders, waardoor er in de ochtendspits tussen 07 en 09 uur twee uur lang geen treinen konden rijden tussen Arnhem en Utrecht. Daar werd ook geroepen: "Waarom zetten ze geen bussen in?!" De simpele rekensom en reden waarom leest u hier. Vergroot dat voor het gemak naar het gehele land zoals afgelopen zondag en ik denk dat je je antwoord al wel hebt. ;)
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15321
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: Gevallen

Bericht door ODRAIL »

Wederom een mooie en actuele column :pos: ;)
TLP
Berichten: 1553
Lid geworden op: vr 09 dec 2011, 14:07

Re: Gevallen

Bericht door TLP »

Mikos schreef: wo 06 apr 2022, 23:42 Daar heb ik een mooie biervilt-berekening voor. De situatie was een gebrek aan treindienstleiders, waardoor er in de ochtendspits tussen 07 en 09 uur twee uur lang geen treinen konden rijden tussen Arnhem en Utrecht. Daar werd ook geroepen: "Waarom zetten ze geen bussen in?!" De simpele rekensom en reden waarom leest u hier. Vergroot dat voor het gemak naar het gehele land zoals afgelopen zondag en ik denk dat je je antwoord al wel hebt. ;)
Het gaat natuurlijk om niet mis te verstane aantallen voertuigen. Ik weet ook niet hoe ruim we zitten in de bus- en taxichauffeurs op dit moment en onder welke voorwaarden die zijn te werven voor dit werk. En dit is ook zeker niet iets wat op het bordje van het uitvoerend personeel moet liggen, maar met de huidige frequentie van verstoringen zoals deze lijkt het me wel een redelijke verwachting dat er vanuit de verantwoordelijke afdelingen gewerkt gaat worden aan een plan van aanpak die de pijn van dit soort verstoringen enigszins gaat verzachten.

Om met nattevingerwerk een voorbeeld te noemen: stel dat je reizigers oproept om tijdens dit soort verstoringen alleen strikt noodzakelijke reizen te maken en vraagt om rekening te houden met een wachttijd van 2-3 uur en een extra reistijd van 4-6 uur. Heb je dan genoeg aan 1000 bussen die als sneldienst hoofdzakelijk de IC-stations bedienen, en nog eens 1000 taxi's die de kleinere stations bedienen, om met een frequentie van 1x/2 uur een alternatief met landelijke dekking te realiseren?
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten