Rollende bandwerk

Hier kun je Blogs plaatsen over je reiservaringen of je ervaringen als personeelslid bij een OV-bedrijf. Reisverslagen met meerdere foto's kun je beter in OV in Beeld plaatsen.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Visgraatmodel
Berichten: 612
Lid geworden op: zo 28 dec 2014, 23:09

Rollende bandwerk

Bericht door Visgraatmodel »

Goedendag beste passagiers en lezers! Daar ben ik weer.

Mensen vinden mijn verhalen leuk, tof om dat te zien! Mijn voorgaande verhalen zijn hier te vinden:
"Een brug te ver"
viewtopic.php?f=73&t=16261

"Hit me baby one more time"
viewtopic.php?f=73&t=16382

“Solistisch multitasken”
https://ovinnederland.nl/viewtopic.php?f=73&t=16472

Wie wil weten wie ik ben, waarom ik op dit forum rondzwerf en wat ik doe kan de spoiler raadplegen.
Spoiler: show
Hoi! Ik ben Visgraatmodel,

Op het moment van schrijven een 23-jarige jongen uit de omgeving Rotterdam, in een vroege jeugd een fascinatie gekregen voor vervoer en mobiliteit en na de middelbare school naar de luchtvaartschool gegaan. De fascinatie is er nog steeds en dat is de reden dat ik rondzwerf en reageer op dit forum, sterker nog: vorig jaar ben ik in de laatste selectieronde gekomen voor de functie van Verkeersleider Metro van de RET.
Op mijn zestiende ben ik begonnen als stagiair bij de assistentiebegeleiding van Schiphol waarna ik op mijn negentiende levensjaar op dezelfde luchthaven stage mocht lopen als grondsteward bij een afhandelingsbedrijf om vermiste ruimbagage ('baggage tracing') op te sporen voor twintig luchtvaartmaatschappijen. Na mijn stage ben ik meteen bij de regionale dochter van onze blauwe luchtvaartmaatschappij aan de slag gegaan als gate-grondsteward.
Alleen maar gates doen vond ik saai worden dus ben ik naar een afhandelingsbedrijf gegaan waar ik de afhandeling van de check-in, gate, lounge en 'baggage tracing' mocht verzorgen voor twee Britse en een Noorse lagekostenmaatschappij, dit duurde niet lang omdat ik later promoveerde tot een 'dedicated agent' voor de nationale luchtvaartmaatschappij van Rusland. In totaal heb ik sinds 2016 ervaring in luchtvaartoperaties.

Zoals je hebt gemerkt benoem ik het woord 'afhandelingsbedrijf', wat is dat? Zo'n bedrijf verzorgt bijna alles voor een klant (de luchtvaartmaatschappij). Op een enkele luchtvaartmaatschappij na hebben alle anderen geen enkele medewerker aan de balie/gate/lounge in directe dienst. Van het laden en lossen van bagage tot het fuellen van de kerosine: een afhandelingsbedrijf is extern en kan alle soorten diensten verlenen aan de klant.

Zo. Dat was even een lap tekst maar zet je schrap: dit was alleen een voorstelrondje vanuit mijn kant!
Meivakantie, het is eigenlijk Schiphol haar generale repetitie voor de zomervakantie. Wat nu misgaat kan nog gefikst worden maar wat dit jaar vooral speelt is het tekort aan personeel. Dat merkt elk bedrijf op de luchthaven. We moeten roeien met alle zeilen die wij hebben, vluchten moeten vertrekken!

Als grondsteward doe ik veel: voornamelijk ligt mijn focus op de check-in en de gate. In deze post neem ik je mee naar een gate die mij aangenaam heeft verrast. Niet de meest spectaculaire post in mijn verhalenserie maar het gaat niet altijd ontzettend mis.


Afbeelding
Rollende band-werk
Zoals vele diensten begint die van mij in het holst van de nacht. Onze piek is tussen 5 en 7 in de ochtend met in de hoogste piek 20-25 vluchten in één uur.
Ik heb die dag niet eens een vlucht om in te stappen, het is dat een collega van de hare af wil omdat de vertrektijd precies op haar uitkloktijd valt. Ze wil snel naar huis. Kan ik begrijpen, in ieder geval een vluchtje voor mij!

Van alle bestemmingen is Spanje goed voor ruim 40% van ons brood. Nederlanders gaan maar al te graag naar dat land, zo ook deze bewuste ochtend waar ik een Spanje-gate ging instappen.
Mijn blijdschap verandert snel in pessimisme, ik blijk uiteindelijk de meest drukke vlucht van die dag te hebben. 189 passagiers. Gauw heb ik Vietnamoorlog-flashbacks van hectiek en drukte in mijn kleine gate-ruimte. In ieder geval mag ik niet zaniken: ik heb afwisseling tijdens mijn dienst.
Tijdens het inchecken komt mijn leidinggevende naar mij toe met het bericht dat zij met mij meegaat om mijn prestaties aan de gate te observeren/beoordelen en waar nodig te helpen. Vind ik helemaal best, geen bezwaar. Ergens vind ik het fijn om te weten dat áls ik leed heb op deze vlucht ik die zal delen met iemand.

En zoals veel vaker wordt aan mijn hoop niet voldaan, ik sta er wederom alleen voor. Een ouder heeft last-minute de dienst aangekocht zodat zijn alleenreizende kroost begeleiding krijgt tijdens de doorstroom op de luchthaven en helaas hebben we niet genoeg personeel voor de dienst. Mijn leidinggevende biedt zichzelf aan om de kroost te begeleiden naar een andere gate waardoor ze niet meekan naar mijn vlucht. Heel jammer dit.
Zoals eerder vermeld heeft de luchtvaartmaatschappij die ik representeer het afhandelingsproces aan de Schengen-gates zó gevormd dat het solistisch kan in plaats van een driekoppig-team zoals de Blauwe het doen. Dat is fijn voor je zelfstandigheid en kut voor de verantwoordelijkheid die je krijgt als het mis gaat.

Spanje-gates gaan vaak mis, zulke vluchten hebben ook een mix alles: baby’s, kinderen, hulpbehoevende passagiers, dieren in de cabine, grote hoeveelheid handbagage en de daaropvolgende discussies. De drukte en hectiek is iets wat je in dit werkveld moet accepteren, vanaf het moment dat je aan de gate komt heb je geen tijd om stil te staan want op elk moment dien je bezig te zijn. Er is geen marge voor fouten, als iets misgaat is het één groot domino-effect.
Mijn Spanje: helemaal vol, geen stand-by-passagiers die wachten op een stoel, nul kinderen, nul hulpbehoevende passagiers, vijftien vrijwillig ingecheckte handbagage in de vertrekhal, één baby en één hond in de cabine. Conclusie: op papier vallen de bijzonderheden reuze mee. Van de 20 minuten instaptijd die ik krijg zullen de eerste 5 minuten vast goed verlopen tot ik ga innemen. Ook dat kan een drama zijn in je eentje.

Omdat het simpelweg te veel tijd kost om bagagelabels uit te printen aan de gate hebben wij handmatige labels waarvan wij de vluchtinformatie voorschrijven en dit doorgedrukt wordt op een bonnetje voor de passagier, deze labels heten universeel “Limited Release”. Omdat de vlucht compleet volgeboekt is schrijf ik er 40 voor, voorbereidend op inname van 40 stuks handbagage aan de gate.
Spoiler: show
Afbeelding
[45 minuten tot vertrek]
Vandaag heb ik het (on)genoegen om gebruik te maken van een gate met automagische (haha) poortjes. Voor jullie beeldvorming heb ik een mooi diagram gemaakt van hoe zo’n lay-out eruitziet.
Spoiler: show
Afbeelding
Aan de gate hebben wij tv-schermen, lijn 2 zet ik om in de reguliere Economy-lijn en lijn 3 de Priority-lijn. Meer info later in het verhaal.

Wanneer ik mijn vlucht systematisch heb voorbereid ga ik onmiddellijk beginnen met het ‘voorlabelen’ van de koffers.
Aan boord mogen wij een zeventig-tal koffers in de cabine meenemen en wij tellen dat door middel van labels. Passagiers in een Priority-tarief mogen hun handbagage altijd mee aan boord nemen. Op deze vlucht heb ik twintig mensen met Priority. Van de 70 houd ik dus 20 apart zodat ik kan garanderen dat zij hun koffer kunnen meenemen.
Bij het voorlabelen loop ik simpelweg met mijn labels (in dit geval de overige 50) door de gate en label ik zo spoedig mogelijk zo veel mogelijk koffers, soms staan de passagiers in de rij wanneer ik aan kom lopen en soms zitten ze nog. Als er een rij staat ga ik het rijtje af en wanneer iedereen zit kies ik willekeurige koffers uit die van mij mee mogen.
Tijdens het voorlabelen hoop ik eigenlijk dat de crew te laat komt zodat een eventuele vertraging met diens vertragingscode niet op mijn naam komt (meer over vertragingscodes in mijn vorig verhaal).

[40 minuten tot vertrek, de check-in is gesloten]
Op tijd komt de bemanning aanlopen terwijl ik nog aan het labelen ben, ik baal lichtjes en loop richting hun kant op om hen te briefen over de vlucht. Ik vermoed dat ik nog 20 labels over heb van de non-Priority-stapel.
Ik kan in feite op normtijd beginnen met instappen en zij weten dat ik ga innemen. Dat is wat de purser, captain en ik aan elkaar bekend hebben gemaakt.

Kort daarna komt mijn Turnaround Coordinator, de persoon die het reilen en zeilen op het platform in de gaten houdt (het laden van bagage, waterdienst, toilet-service, tijdige aankomst van de pushbacker en communicatie met de cockpit met betrekking tot de belading). Nadat ik met hem de vlucht heb besproken en het nodige papierwerk heb geprint gaat hij naar beneden om zijn zaken te regelen.
De communicatieprocessen zijn gebouwd omtrent het gezegde “geen nieuws is goed nieuws’”. Na de vluchtbespreking met mijn Turnaround Coordinator gaan wij er allebei van uit dat wij weten wat wij doen en dat wij elkaar alleen zullen benaderen als iets anders gaat dan gedacht.

[38 minuten tot vertrek, 8 minuten tot normtijd instappen]
Meteen begin ik met het pre-boarden van onze Priority-passagiers in combinatie met de baby in de gateruimte. Sommige Priority-passagiers hebben al een label gekregen van mij, prima! In mijn computersysteem kan ik een dynamisch lijstje genereren hoeveel Priority-passagiers nog niet zijn geboard/gescand, na het pre-boarden mis ik nog vijf Priority-passagiers dus houd ik nog vijf labels apart. De rest gaat naar mijn non-Priority-stapel.

Het blauwe halfronde geval op het diagram is mijn gatebalie. Voor een mooie scheiding besluit ik de Priority-passagiers inclusief baby’s en hulpbehoevenden door lijn 3 te passeren, kinderwagens en rolstoelen passen namelijk niet door de poortjes (afgebeeld met een P). De balie is voorzien van een computer met handmatige scanner.
Waar de emoji staat zal ik gedurende het hele instapproces staan, in feite heb ik in het beste geval de hele computer niet nodig tijdens het proces.

[30 minuten tot vertrek, normtijd instappen]
Ik gooi de deur van de brug open en loop meteen terug naar mijn gatebalie om de rest van de Priority-passagiers in te stappen.

[28 minuten tot vertrek]
De laatste Priority-passagiers heb ik via lijn 3 gescand bij de gatebalie waarna ik overstap op volautomatische boarding. Om het overzicht en snelheid te behouden gebruik ik alleen lijn 2 dat zich uitmondt bij twee poortjes.
Lijn 1 gebruik ik helemaal niet omdat de stroom aan mensen in de smalle aviobrug en de snelheid daarvan simpelweg te intens voor mij is om te hendelen, het helpt mij niet als ik de kudde via beide lijnen doorlaat en een rij vormt van de deur van het toestel tot mijn poortjes (en dit gebeurt). Ik ben mij ervan bewust dat andere luchtvaartmaatschappijen dit wel toepassen maar die staan ook met z’n twee of meer aan de gate.
Zoals eerder aangegeven sta ik in een schuine hoek tussen de gatebalie en de poortjes waarna ik toezie dat passagiers zichzelf adequaat scannen, ik heb geen zicht op mijn computerscherm. Passagiers die nog geen handbagage-label hebben voorzie ik nog van de laatste labels. Soms sprint ik terug naar de gatebalie en spiek ik op de computer of er nog ongescande Priority-passagiers zijn terwijl ik om de seconde naar de poortjes kijk of passagiers zichzelf goed boarden zonder dat het alarm van de poortjes afgaat (met twee door de poortjes, te snel doorlopen, vastzitten).

Geen ongescande Priority-passagiers: yes! Ik had nog enkele labels apart gehouden maar die hebben zichzelf klaarblijkelijk ingestapt via de poortjes. Dikke prima, die kunnen nog naar mijn non-Priority-stapel.

[23 minuten tot vertrek, 13 minuten tot sluiten van de gate]
Van de 189 passagiers heb ik na 7 minuten al 120 passagiers aan boord, mijn handbagage-labels zijn op en ik ga over op het innemen van handbagagekoffers.

Ik deactiveer de poortjes zodat niemand door kan lopen en doe een omroep dat wij alle overige handbagagekoffers dienen in te nemen. Ik hoor mensen zuchten en zie dat mensen mij sip aankijken, dit doet mij niks.
Nadat ik de poortjes heb geactiveerd ga ik over op het inchecken van handbagage aan de gate.
Van de 40 stuks aan voorgeschreven labels gaat er elk één voor één om een koffer waarna deze achter de poortjes achtergelaten dient te worden. Passagiers gaan niet in discussie en werken lekker mee. Mijn bagagelader heeft inmiddels alle ruimbagagekoffers geladen en komt polshoogte nemen aan de gate. Hij heeft moeite om van de brugdeur naar de gatebalie te lopen vanwege het aantal koffers dat afgegeven dient te worden, alsof het boobytraps zijn.

[13 minuten tot vertrek, 3 minuten tot sluiten van de gate]
De laatste passagiers komen aangelopen, ik ben gewoon compleet vóór normtijd van het sluiten van de gate.
Inmiddels heb ik 28 handbagagekoffers ingenomen. Mijn bagagelader heeft 15 koffers naar het ruim van het toestel gebracht, de overige 13 laad ik in een kar waarna ik deze op een toegewezen plek positioneer zodat de lader niet helemaal naar de gate terug hoeft te lopen.

[10 minuten tot vertrek, normtijd om de gate te sluiten]
Ik loop naar de bemanning en vertel hun dat wij compleet zijn en dat de laatste koffers worden geladen. Ondertussen kijk ik aan boord om toe te zien of de zeventig stuks daadwerkelijk passen en ik niet iets extra moet innemen vanuit de cabine.
Zij geven aan dat alles tot aan de nokken gevuld is maar past en bieden mij iets te drinken aan waarna ik Cola neem.
De Purser roept collectief “Boarding completed” om waarna mijn Turnaround Coordinator aan komt lopen. Hij geeft aan dat de luiken dicht zijn en krijgt daarop papieren vanuit de cockpit. De pusbacker is zojuist aangekomen om het toestel naar achter te duwen.

[3 minuten tot vertrek]
Na een sterke handdruk met de purser en een stevige sluiting van de deur gaat de aviobrug eraf waarna het toestel geduwd wordt op vertrektijd.
waldo79
Berichten: 7592
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Rollende bandwerk

Bericht door waldo79 »

Ik had maandag een inbound vlucht vanuit Valencia, dan zal ik je vast niet gezien hebben :mrgreen:

Maar lijkt het je niet wat om steward aan boord te zijn?
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten