Interrail 2022 deel 1: de verloren foto's

Hier kun je Blogs plaatsen over je reiservaringen of je ervaringen als personeelslid bij een OV-bedrijf. Reisverslagen met meerdere foto's kun je beter in OV in Beeld plaatsen.
Plaats reactie
anonymous_1
Berichten: 66
Lid geworden op: do 26 dec 2019, 20:16

Interrail 2022 deel 1: de verloren foto's

Bericht door anonymous_1 »

Na 2 coronajaren zonder grote reizen kon het eindelijk weer: grenzeloos met de trein door Europa reizen. Bovendien was er een ongekend gunstige actie van Interrail, met 50% korting op de doorlopende passen. Met een twee maanden geldige eerste klas Interrail-pas op zak kon de voorbereiding beginnen, enkele maanden voor de reis. Ik heb uiteindelijk 3 reizen gemaakt in de maanden juli en augustus, en daarna nog 1 extra dag in september.

Ondanks de minutieuze voorbereiding is er toch behoorlijk wat misgegaan, zoals sommigen van jullie wellicht in Het Grote Blundertopic hebben kunnen lezen. Ik ben een hoop spullen verloren onderweg, vooral op de eerste reis. Bovendien heb ik vaak ook mijn (enigszins overambitieuze) planning niet kunnen aanhouden door het missen van de eerste verbinding van de dag. Dit ontnam mij uiteindelijk het plezier in het reizen behoorlijk, waardoor ik de eerste reis van 15 naar 14 dagen heb ingekort.

In de maanden voorafgaand aan mijn reis werkte ik ook aan mijn bachelorscriptie, dit kostte uiteraard veel tijd maar gaf me ook de mogelijkheid om vooraf nog een driedaagse reis te maken op doordeweekse dagen, naar België, Noord-Frankrijk en Luxemburg. Ook op deze reis ging er een hoop mis, vooral op dag 3, waardoor ik een week later nog halsoverkop terug naar Luxemburg moest om een teruggevonden tas op te halen. Indien gewenst kan er nog van deze reis een verslag komen.

Het ergste wat ik verloren ben, is waarschijnlijk de camera, geleend van mijn vader. Het was een oud model, zelfs mijn 5 jaar oude goedkope smartphone heeft een betere camera, die heb ik de rest van de reis dan ook gebruikt. Een wijze les dat een losse camera overbodig is tegenwoordig. De eerste vier dagen, en daarmee deel 1 van dit reisverslag, zijn dus helaas zonder foto’s. Vanaf deel 2 zal het dus in OV in Beeld te zien zijn.

In mijn reis heb ik een focus gelegd op oud (trein)materieel, het is veel werk geweest om te onderzoeken waar het allemaal rijdt. Niet geheel onverwacht heb ik niet alles ‘af kunnen strepen’, maar al met al heb ik er toch van kunnen genieten.

De eerste reisdag, 18 juli 2022. Ik sta vroeg op om nog thuis te kunnen ontbijten, waarna ik mijn vaste buslijn naar station Eindhoven neem. Ik ben op tijd voor de trein naar Venlo van 7:49, voor de zekerheid heb ik een trein eerder genomen om de overstap naar Düsseldorf zeker te halen. Deze mag ik in de eerste klas nemen voor mijn uitgaande reis. In Venlo gebruik ik nog een Sanifair-kortingsbon om een banaan te kopen. Eigenlijk wil ik ook vast een 9-Euro-Ticket uit de Duitse kaartautomaat halen, maar ik ben nogal onhandig bezig en weet hem niet te vinden. De RE13 is op tijd, ook hier kan ik profiteren van de eerste klas. In Düsseldorf Hbf heb ik 20 minuten tot mijn volgende trein gaat, dit is IC 2408 naar Lübeck die ik tot Hamburg zal nemen. Ik neem specifiek deze trein, omdat er een rijtuig van het type ARkimbz op zit: half eerste klas, half BordBistro, met ongemoderniseerd InterRegio-interieur (bekend uit het rijtuigtype Bim(d)z, wat ook ooit als ICL in Nederland heeft gereden). Eenmaal binnen blijkt de bekleding wel vernieuwd te zijn, grijs met afneembare kussentjes met ‘1. Klasse’ erop. Helaas geen foto’s meer, om de welbekende reden.

Vanaf Münster rijdt de trein rechtstreeks door naar Hamburg. Ik heb de fout gemaakt op de DB te vertrouwen, want ik had willen lunchen in de BordBistro maar daar is geen eten op voorraad, en zelf heb ik ook niet veel bij. Ik ga uiteindelijk toch in een gemoderniseerd (IC mod) eersteklasrijtuig zitten. Na enige tijd komt de conducteur langs met de mededeling dat de airco buiten werking is en mijn rijtuig daarom eigenlijk afgesloten zou moeten worden, wat dat betreft is het geluk hebben dat de trein tot in Hamburg niet stopt. Het is ook nog eens een warme dag, dus wordt er op een gegeven moment nog drinkwater uitgedeeld, dat kan ik goed gebruiken.

Aangekomen in Hamburg is het inmiddels ongeveer 2 uur, en ik moet nog lunchen. Maar eerst mijn bagage afgeven: ik heb een Osprey Farpoint, een backpackersrugzak met een kleinere afneembare rugzak. De grote rugzak gaat in een kluis, de kleine neem ik mee. Ik haal (na, zoals gebruikelijk, enige tijd te twijfelen) uiteindelijk een kaasbroodje bij de Backwerk. Ik koop ook nog een flesje handgel bij de Rossmann en haal een 9-Euro-Ticket voor juli uit de automaat. Daarna is het tijd om de stad te gaan verkennen. Met de S-Bahn reis ik richting het havengebied, naar station Landungsbrücken. Hier bekijk ik de omgeving een beetje, na enige tijd besluit ik om met buslijn 111, verder te reizen richting de wijk HafenCity. Ook hier is er mooi zicht op het water. Het is wel echt een moderne buitenwijk die deels nog in aanbouw is. Niet bepaald toeristisch dus, maar ik wilde erheen gewoon om te zien hoe het was. Mijn wandeling door de wijk eindigt bij station Elbbrücken, vanaf hier neem ik de S-Bahn terug naar Hamburg Hbf. Ik maak nog een retourtje naar Hamburg Dammtor om bij het Reisezentrum te proberen een reservering te boeken voor een Poolse nachttrein: dit lukt, in tegenstelling tot ongeveer een maand eerder toen ik het in Erkelenz probeerde (op de enige reis die ik met mijn 9-Euro-Ticket van juni maakte) en er een storing in het Poolse boekingssysteem was.

Na terugkomst op Hamburg Hbf haal ik de grote rugzak uit de kluis en pak ik mijn volgende trein van de dag, de ICE met eindbestemming Stralsund. Deze neem ik tot aan Schwerin, waar ik alleen stop om te eten. Ik houd het simpel met een pizza salami bij de lokale Turkse zaak. De volgende trein is een flink vertraagde RE richting Rostock, met Dosto-rijtuigen. Deze neem ik naar Bützow, waar deze bijna net zo laat aankomt als de volgende ICE normaal gesproken (al was die ook vertraagd). In Bützow stap ik over op mijn laatste trein van de dag, de RE4 naar Neubrandenburg, waar ik bij het eerstvolgende station al uitstap: Güstrow. Hier bevindt zich een hostel, waar ik mijn eerste nacht doorbreng. Dankzij het 9-Euro-Ticket kan ik er komen met de lokale bus, zonder extra kosten. Ik heb een 6-persoons slaapzaal voor mezelf, wat niet verrassend is gezien de obscuriteit van het dorp.

De volgende ochtend sta ik héél vroeg op, puur omdat ik een keer wil ervaren hoe het is om op extreem vroege tijden met het OV te reizen. We hebben het hier over de trein van 4:56 richting Berlijn, de eerste van de dag. Ben ik gek geworden of zo? Ja. Helaas ben ik net niet snel genoeg uit bed om de eerste bus van de dag te halen, die op de trein aansluiting geeft. Ik moet daarom lopen, daardoor kom ik 8 minuten tekort en moet dus nog bijna 2 uur wachten op de volgende trein. In de tussentijd gaat er wel een bakker open waar ik wat broodjes haal voor onderweg, voor erop heb ik vanuit huis nog pindakaas meegenomen.

Mijn plan voor deze reisdag is om een ‘bedreigde’ spoorlijn te doen: Templin – Eberswalde. Inmiddels is het voortbestaan van deze verbinding in 2023 gegarandeerd, maar op het moment van reizen was dat nog niet zo. De trein vanuit Güstrow die ik heb is de RE5 naar Berlijn, gereden met Bombardier Twindexx-treinstellen. Ik stap echter al uit in Oranienburg; als ik wel de eerdere trein had gehaald, was ik wellicht nog even naar Berlijn gegaan. In Oranienburg eindigt een lijn van de S-Bahn Berlin, dit is het enige wat ik van de hoofdstad zie deze vakantie.

De RB12 naar Templin wordt gereden door de Niederbarnimer Eisenbahn (NEB) met een LINT. Deze heeft geen eerste klas, dus reis ik verder op een 9-Euro-Ticket. Het landschap bestaat uit bossen en akkers, op zich mooi maar niet veel anders dan op de rest van het Europese platteland. Vlak bij mij zit een kind met zijn moeder, hij zegt overal ‘hier wohnt Opa!’. Lijkt me sterk.
In Templin heb ik wat tijd te doden voor de trein naar Eberswalde gaat, dus neem ik de lokale bus, gewoon omdat het kan. Ik ga echter de verkeerde kant op: niet naar het historische centrum, maar naar de desolaat aanvoelende wijk Kuckucksheim. Hierdoor moet ik zwaar bepakt naar het station teruglopen, bij meer dan 30 graden, om de trein te halen. Niet zo fijn dus. Wat opvalt aan de bussen in Templin is dat de halte-omroep door een jong meisje is ingesproken.

De trein tussen Eberswalde en Templin is de RB61, eveneens van de NEB. Hierop rijdt een Stadler Regio-Shuttle, het fijne hieraan zijn de grote ramen die veel doorlaten. Het landschap bestaat grotendeels uit bos. Bij het dorp Britz sluit de spoorlijn aan op de hoofdlijn Berlijn – Szczecin, niet veel later wordt de eindbestemming Eberswalde bereikt. Hier ga ik nog naar het Reisezentrum (dat eigenlijk geen DB Reisezentrum meer is, maar onafhankelijk verder is gegaan), maar haal er uiteindelijk niets. Wel koop ik bij een stationswinkel een broodje en wat Duits gebak voor de lunch, waarna ik de RB63 naar Angermünde pak. Normaal rijdt deze door naar Szczecin, maar nu is er tussen Angermünde en Passow (Uckermark) treinvervangend vervoer. Nadat de bus hier aankomt, blijkt de trein verder richting Polen uitgevallen te zijn. Station Passow (Uckermark) ligt behoorlijk in the middle of nowhere, het dorp ligt even verderop en ik heb niet al te veel eten en drinken bij, behalve dan wat verpakte koeken nog uit Nederland. Anderen op dit forum zouden waarschijnlijk een gesprek zijn aangegaan met de andere gestrande reizigers, maar ik houd me erbuiten. Het station is afgelegen en vervallen, en dat geldt ook voor Passow zelf: als ik besluit richting het dorp te lopen, kom ik een compleet vervallen huis tegen, met gebroken ramen en wat al niet meer. Ik bekijk ook nog de DB Navigator-app, waar ik zie dat de tegentrein uit Szczecin ook geschrapt is, dus ik vrees het ergste. Het ligt niet aan het spoor, want in de lange tijd die ik moet wachten komen er wel goederentreinen voorbij. Uiteindelijk komt er een trein het station binnenrijden die de volgende trein naar Szczecin wordt, hij is leeg uit Szczecin gekomen. Ik kan verder reizen, met 2 uur vertraging. Ik ga erin zitten zodra hij er staat, uiteraard in de eerste klas. Iemand vraagt nog aan de conducteur of er nog tijd is om een sigaret te roken, dit kan zeker nog want het is pas ongeveer kwart over 4, terwijl de trein pas iets na 5 uur vertrekt. Zodra dit gebeurt, ben ik opgelucht, want ik ga eindelijk, voor het eerst in mijn leven, naar Polen. Voorbij de grens mag het mondkapje af, wat ik dan ook doe. Ik had gelukkig precies 4 uur buffer deze dag, en heb die volledig opgebruikt.

Nu is het zaak om zonder verdere vertraging op mijn eindbestemming te komen, namelijk Gorzów Wielkopolski. In mijn oorspronkelijke plan zou ik vanuit Szczecin een nogal obscure bus pakken van de vervoerder Paan-Bus, die over een behoorlijk oud wagenpark beschikken (zie hier), waaronder een Mercedes-Benz O405(!). Nu moet het echter anders, namelijk met de intercity naar Kostrzyn nad Odrą. Deze trein is tevens een nachttrein naar Przemyśl, helemaal aan de andere kant van Polen. Op station Szczecin sluit ik aan in de rij voor het loket om een reservering te boeken, die officieel verplicht is. Alleen heb ik daar geen tijd meer voor over, door het lange wachten in de rij voor het loket. Dan maar zonder reservering. Ik was toch al van plan om het restauratierijtuig te nemen, zodat ik ook meteen avondeten heb. Dat doe ik dan ook. Voorafgaand aan mijn vakantie had ik overwogen om, eenmaal in Polen, pierogi te bestellen, maar neem toch maar pasta bolognese om het vertrouwd te houden. Deze is verrassend authentiek: geen spaghetti maar tagliatelle, en met bleekselderij in de saus (zoals het echt in Bologna hoort). Het smaakt goed. Ondertussen komt de actualiteit dichtbij, want in het restaurant hoor ik een Oekraïense vluchteling haar verhaal vertellen. Ik heb na het eten nog net een paar minuten voor de trein in Kostrzyn stopt, ik ben ondertussen nog gecontroleerd maar naar een reservering is niet gekeken.

Kostrzyn nad Odrą is een kruisingsstation met sporen op meerdere niveaus, net als Berlin Hbf en Osnabrück Hbf. Ik doe er niet veel behalve het nogal verlaten station bekijken. Het is al bijna donker wanneer ik de laatste trein van de dag neem naar Gorzów Wielkopolski, waar ik iets na 10 uur ‘s avonds aankom. Hier neem ik nog wat geld op, maar ik heb wel een beetje een probleem. Mijn overnachting is bij een hostel (wat hier in feite een hotel is met gedeelde badkamers) in het zuiden van de stad, en om daar te komen heb ik de bus nodig. Een kaartje hiervoor koop je uit een automaat, maar deze accepteert alleen muntgeld, wat ik niet heb. Dus moet ik tegen mijn principes in zwartrijden, het kan gewoon echt niet anders. Ik loop naar de halte Arsenal, nabij de brug over de rivier Warta, maar maak daar de fout om de verkeerde bus te nemen. Daar kom ik pas bij de eindbestemming achter, de halte Śląska ergens op een afgelegen industrieterrein. Ik kan nog een bus pakken die terug richting de brug gaat, maar omdat het al laat is, gaan er geen bussen meer verder zuidwaarts. Dus moet ik lopend richting het hostel, terwijl ik nog steeds geen Pools muntgeld heb. Iets kopen om alsnog aan munten te komen gaat niet, want alle winkels zijn dicht. Hoewel: toch niet, er is nog een tankstation open. Hier haal ik een flesje multivruchtendrank voor bij mijn ontbijt van morgen, en kan ik morgen ook legitiem met de bus reizen. Om ongeveer 11 uur kom ik bij het hostel aan, ik kan gelukkig nog naar binnen en ga snel naar bed.

De volgende dag sta ik vroeg op, om al voor 7 uur uit het hostel weg te zijn. Dit keer lukt het wel om een kaartje te kopen uit de automaat, het is 1 uur geldig en dat is precies goed. Ik stop tussendoor nog bij de halte Owcza, hier zit namelijk een Lidl waar ik de rest van mijn ontbijt kan halen. Met een volgende bus reis ik door, en vervolgens nog een kort stukje met de tram (zodat ik die ook gehad heb) om daarna naar het station van Gorzów Wielkopolski te lopen. Ik heb helaas niet de eerste trein van mijn oorspronkelijke planning gehaald, iets wat me deze vakantie nog wel vaker zou overkomen. Met deze trein zou ik middels 3 regionale treinen naar Gdańsk kunnen zijn gegaan, waarbij vooral de tweede bijzonder zou zijn geweest: tussen Chojnice en Tczew worden (op het moment van reizen) namelijk Wadlopers ingezet. Deze rijden ook op de stoptreinen tussen Gorzów en Zbąszynek, ook deze kan ik door tijdgebrek niet meer nemen. Helaas geen Wadlopers dus, daarom moet ik nu via Bydgoszcz richting het noorden reizen. Hiervoor wil ik een reservering boeken, met behulp van Google Translate schrijf ik een briefje met daarop in het Pools ‘reservering, eerste klas’. De lokettiste vertelt echter dat er geen eerste klas is (wat inderdaad klopt), en wat ze mij verkoopt is een ticket tegen vol tarief. Al is dat natuurlijk zeer betaalbaar in Polen, Interrail is hier eigenlijk onnodig duur maar omdat ik toch al een doorlopende pas heb, probeer ik wel een reservering te krijgen.

De trein naar Bydgoszcz is een intercity met eindbestemming Lublin, helemaal aan de andere kant van Polen. De trein heeft gemoderniseerde rijtuigen, maar wordt getrokken door een oude diesellocomotief, tot aan Krzyż waar de trein met een deel uit Szczecin gecombineerd wordt. Onderweg lopen we wat vertraging op, maar niet al te veel. Op een gegeven moment komt er een Poolse vrouw in mijn coupé zitten, zij spreekt gebrekkig Engels en vraagt op een gegeven moment waar ik vandaan kom (aangezien ik geen Pools spreek). Als ik antwoord met ‘Nederland’, noemt ze de plaatsen Gouda en Reeuwijk. Ze heeft dus ooit in Nederland gewerkt dus :’). Het landschap is weinig bijzonder, grotendeels hetzelfde als wat in Nederland en Duitsland te zien is. In Bydgoszcz heb ik iets meer dan een uur overstaptijd, hierin moet ik een reservering regelen voor de trein naar Gdynia. Aan het loket in Bydgoszcz gaat het gelukkig wel goed, hier krijg ik wel een reservering, in de eerste klas. Ik koop nog een fles drinkyoghurt (dit weet ik alleen nog omdat ik het bonnetje heb; wat mijn eten was, weet ik al niet meer, vermoedelijk een broodje) en reis dan door naar Gdynia. Het is eern rit van twee uur, rond half 5 in de middag kom ik aan op station Gdynia Główna.

Gdynia stad staat een beetje in de schaduw van het bekendere Gdańsk, ik ga er echter niet heen voor de stad zelf maar om wat bijzondere treinen te pakken. Allereerst berg ik mijn grote rugzak op, deze haal ik vanavond weer op voordat ik de nachttrein neem. Mijn doel voor vandaag zijn twee oudere treintypen. De eerste is het veelvoorkomende elektrische treinstel EN57, en het verwante type EN71 (vier in plaats van drie bakken). Van de EN57 zijn veel verschillende versies met verschillende mate van modernisering. Bij SKM Trójmiasto, de lokale treinen van de Driestedenregio (Gdańsk, Sopot, Gdynia), rijden nog ongemoderniseerde stellen, inclusief traditionele bankjes. Het kost me even moeite om de SKM-treinen te vinden, deze vertrekken namelijk vanaf eigen sporen, genummerd 401 en 402. Ik wacht af totdat er iets naar het noorden rijdt met originele EN57. Die kom ik tegen op de S2-trein naar Wejherowo. Eén van de twee stellen heeft bankjes, zonder aarzeling stap ik daar in. Ik maak een hoop foto’s, niet alleen van de bankjes maar ook van het opstelterrein van de PKP waar de trein langs rijdt, vanuit het open raam.

Ik stap uit in Reda, hier takt de spoorlijn naar Hel af van de hoofdlijn richting Słupsk en verder. In Reda is weinig te doen behalve wachten op de volgende trein, de stoptrein naar Hel. Deze rijdt met moderner materieel en wordt gereden door Polregio. Helaas heb ik geen tijd om het schiereiland van Hel te zien dus stap ik uit in Władysławowo. Het is hier behoorlijk toeristisch en druk, er is ook een markt gaande maar daar heb ik zelf niet veel te zoeken. In plaats daarvan ga ik naar een restaurant om wat te eten. Mijn keuze gaat uit naar iets lokaals: placek cygański, een soort aardappelpannekoek met groenten, het smaakt goed. Na het eten heb ik geen tijd meer voor een nagerecht, ik ga namelijk gelijk terug naar het station van Władysławowo om nog even aan het loket te proberen een reservering te boeken. De verkoopster waarschuwt echter dat hiervoor weinig tijd is, omdat de trein naar Gdynia al bijna vertrekt. Deze wil ik echt niet missen, om twee redenen: de eerstvolgende trein die kant op is de nachttrein naar Bohumín, net over de Tsjechische grens, en deze heb ik al geboekt tussen Gdynia en Katowice. Maar de tweede reden is net zo belangrijk: in de zomer worden hierop oude dubbeldeksrijtuigen ingezet in combinatie met diesellocomotieven. Een doel van mij is namelijk om zo veel mogelijk verschillende dubbeldekstreinen te nemen waarin het raam open kan, in Nederland is dit mij nog net gelukt met DDM-1 en DD-AR voordat die typen uit dienst gingen, en eerder heb ik in Frankrijk al de VR 2N kunnen afstrepen. Nu heb ik dus deze dubbeldekkers, gemaakt in de jaren ‘70 door VEB Waggonbau Görlitz. Ze rijden ook in Tsjechië (daar kom ik in een later deel van deze reis op terug), daar zijn ze van binnen net iets meer gemoderniseerd. Hier is het nog wat ouder van binnen. Het raam kan open, zowel boven- als benedendeks, en op de bochtige stukken kan ik uit het raam hangen en de trein in beeld brengen, met dampende dieselloc. Helaas zijn er ook hier geen foto’s meer… (Op DSO zijn er, voor wie Duits kan en goed zoekt, meerdere verslagen over deze verbinding te vinden, en ook onze eigen Juliën/julsteren heeft ze genomen, zoals in deze video te zien is.)

Zodra de trein wat meer in de buurt van Gdynia komt, loop ik wat verder door de trein naar voren. Eén rijtuig is enkeldeks, dit is het fietsenrijtuig, met ander interieur. In deze regio rijden soms ook treinen in de bizarre samenstelling van twee treinstellen met daartussen een rijtuig van dit type. Op het laatst ga ik toch maar weer in een dubbeldeks rijtuig zitten, om nog wat interieurfoto’s te kunnen maken (RIP). Het is al avond, dus moet ik de flits gebruiken om goed licht te krijgen (vanzelfsprekend doe ik dit in een vrijwel lege bak, ver uit het zicht van andere reizigers). Om iets na 9 uur ‘s avonds komen we aan in Gdynia Główna, hier ga ik naar het bagage-afgiftepunt om mijn grote rugzak op te halen met nog iets minder dan een uur voordat mijn nachttrein vertrekt. In Władysławowo had ik geen tijd voor een dessert in het restaurant, dus besluit ik om nog een softijsje bij de McDonald’s te halen. Ik verlies echter kostbare tijd, doordat ik niet helemaal doorheb hoe het bedieningssysteem werkt. Uiteindelijk neem ik mijn ijsje mee richting het perron van de nachttrein, waar ik in een zitrijtuig plaatsneem om het verder op te eten. Alleen: dit is de verkeerde nachttrein. Er gaan namelijk twee nachttreinen van Gdynia naar Katowice, die waarin ik zit is de nachttrein tussen Gdynia en Kraków, terwijl ik die van Hel naar Bohumín (met een treindeel uit Łeba) moet hebben. De laatste vertrekt planmatig om 21:54, maar komt te laat aan. De twee delen worden in Gdynia gecombineerd, maar zijn beide te laat. Uiteindelijk heb ik het pas door als ik al even in de trein zit, gelukkig heb ik het nog op tijd door. Zodra de nachttrein die ik wel moet hebben aankomt, komt bovendien eerst het deel uit Łeba binnen. Daar ga ik toch vast maar in zitten, ik wil geen risico meer nemen. Dat houdt wel in dat ik met mijn grote rugzak door de gehele trein mag lopen, want het slaaprijtuig uit Hel zit vooraan bij de loc terwijl het deel uit Łeba zich achteraan bevindt.

Uiteindelijk weet ik mijn rijtuig te vinden, ik heb een tweepersoons coupé die ik deel met een oudere Poolse man, die alleen maar Pools spreekt. Het rijtuig is oud en heeft geen airco, ook het raam blijft dicht. Na vertrek ga ik al snel in bed liggen, terwijl mijn coupégenoot nog een biertje bestelt bij het rijtuigpersoneel (ik drink zelf geen alcohol). Hij geeft me nog een soort Pools cakeje cadeau, ik heb het pas later op mijn reis opgegeten. Verder gaat het niet bepaald van een leien dakje: het is warm, ik slaap niet goed en wordt meerdere keren nog ‘s nachts wakker. Mijn telefoon heb ik in een netje dat tegen de muur hangt gelegd, maar dat blijkt geen goede plaats want ‘s morgens vroeg ben ik hem kwijt. Mijn coupégenoot helpt mij uiteindelijk om hem terug te vinden (hij lag ergens achter een bed, of op de grond), ook al verstaan we elkaar geheel niet. Het ontbijt in de ochtend is vrij bescheiden, dus vul ik het nog aan in Katowice, waar ik uitstap; mijn reisgenoot gaat verder, naar een onbekende bestemming.
Op het station van Katowice sluit ik me eerst nog opnieuw aan in de rij voor de kaartverkoop, nadat ik het in Szczecin en Władysławowo al moest opgeven. Dit keer gaat het wel goed, en krijg ik een reservering in de eerste klas voor mijn volgende trein. Bij een bakkerij haal ik een broodje ham, en eenzelfde broodje maar dan onbelegd (voor minder dan eenvijfde van de prijs). Bij elkaar betaal ik nog geen 6 złoty, voor mijn drinken ga ik nog naar een andere winkel, de Carrefour Express. Ik ben een moeilijke drinker: geen koffie en thee, en niets met alcohol of prik. Gelukkig hebben ze over de grens veel bijzondere vruchtensappen en -dranken, zoals bijvoorbeeld wat ik nu haal: mandarijnensap. In het Poolse restaurant de avond ervoor had ik al aardbeiensap, een van de opties in het aanbod van het merk Cappy, dat de Coca-Cola-groep in Centraal-Europese landen aanbiedt in de horeca. Een aanrader voor wie eens wat anders wil.

Goed voorzien van eten en drinken ga ik naar het perron, waar mijn trein vertrekt: de TLK naar Jelenia Góra. Deze wordt gereden door PKP Intercity, maar dan wel met gehuurde treinen van SKPL. Dit is ook het bedrijf dat de Poolse Wadlopers in bezit heeft. Mijn trein rijdt echter met een SN84, dit is een voormalige BR 614 van de DB. Het interieur bestaat uit het standaard stoeltype dat DB Regio in de jaren ‘80 en ‘90 gebruikte, het is ook aan te treffen in de meeste BR 628-treinstellen en in sommige Dosto-rijtuigen. In de eerste klas zijn echter coupés aanwezig. Ik heb speciaal voor dit treintype deze verbinding genomen, ik ga mee tot Kędzierzyn-Koźle. Het is in deze trein dat ik voor het laatst zeker nog mijn camera bij me had, want hierna slaat het onheil toe. Ik heb een overstap op de trein naar Racibórz van bijna een uur (het is puur voor de BR 614 dat ik deze omweg richting Tsjechië neem). In mijn herinnering heb ik hier nog foto’s gemaakt met de camera, maar zodra ik in de trein naar Racibórz zit (gereden door Polregio met een Newag Impuls), realiseer ik me na enige tijd dat ik de camera niet meer bij me heb. Ik ben tussendoor nog ergens anders in de trein gaan zitten en loop de hele trein door, de camera is echter nergens te bekennen. Nadat ik het de conducteur heb uitgelegd, word ik aangeraden om bij aankomst gelijk de trein terug te pakken en daar op het station te gaan zoeken. Dat doe ik dan maar. Dit keer kom ik opnieuw in een EN57 te zitten, een van buiten ongemoderniseerd stel met de originele hoekige vorm waar aan de binnenkant wel wat vernieuwing in is aangebracht (al kunnen de ramen nog altijd open). Eenmaal terug in Kędzierzyn-Koźle ga ik nog eens langs alle perrons, hier ligt echter geen camera. Wel is er een politieagent aanwezig, hij spreekt echter alleen Pools, dus probeer ik enkele aanwezige jongeren aan te spreken met de vraag of ze kunnen helpen met vertalen. Uiteindelijk vind ik een jongen die hiertoe bereid is, gezien het shirt van de videogame Assassin’s Creed: Valhalla dat hij draagt is het niet onlogisch dat juist hij Engels spreekt. De agent heeft echter geen camera zien liggen, en er is ook niets bij hem afgegeven in de tijd dat ik mijn retourtje Racibórz maakte. Ik regel zelfs nog dat ik op het toilet kan kijken, maar ook daar is hij niet te vinden.

De dienstregeling is karig in Polen, het duurt nog bijna drie uur tot de volgende trein gaat die me dichter bij Tsjechië brengt. Ik heb nog niets geboekt en heb gelukkig nog zeer ruim de tijd, het enige wat ik weet is dat ik ergens in de omgeving van Ostrava ga overnachten. Maar eerst moet ik de tijd zien door te brengen in een of andere Poolse provinciestad. Na enige tijd besluit ik maar om, zwaar bepakt in de hitte, naar de plaatselijke Lidl te gaan voor lunch, ik kan weinig anders doen hier.

Hierbij sluit ik deel 1 van het verslag af. In deel 2 reis ik verder richting Tsjechië, (opnieuw) Duitsland, Oostenrijk en Hongarije, dan wel met foto’s maar dan vanaf de telefoon. Het was een chaotische reis met veel hoogte- en dieptepunten, op sommige momenten was ik het plezier in het reizen verloren maar in het algemeen blijft het toch wel mooi.
waldo79
Berichten: 7592
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Interrail 2022 deel 1: de verloren foto's

Bericht door waldo79 »

Lang verhaal en genoeg meegemaakt zo te lezen ;)
anonymous_1
Berichten: 66
Lid geworden op: do 26 dec 2019, 20:16

Re: Interrail 2022 deel 1: de verloren foto's

Bericht door anonymous_1 »

Dat is zeker waar, er komen nog zeker 5 delen (maar dan met foto's) bovenop ;)
Heel misschien ga ik nog eens een keer naar Polen en hebben ze de camera dan ineens wel gevonden, al lijkt me dat onwaarschijnlijk.
waldo79
Berichten: 7592
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Interrail 2022 deel 1: de verloren foto's

Bericht door waldo79 »

Ik zou niet speciaal voor de camera naar Polen reizen _O_
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten