Dubbel Maf

[88122903]

Reisverhalen heb je in alle soorten en maten, sommige hebben veel foto’s andere hebben veel tekst, de schrijvers hebben meestal een ding gemeen ze planning een OV reis waaruit ze een verhaal schrijven.
Dit is niet erg maar onverwachte momenten maken het leven veel interessanter dus vaak ook leuker,daarom ga ik terug naar een mooie dag in mei 2007 die beheerst werd door een paar maffen chauffeurs.

Het is 7.40 ik ben al wat laat en ik zie dat de bus mij van achter in gaat halen, zoals een geroutineerd persoon doe ik de parallelstoptechniek toepassen(rennen,hand uitsteken en hopen dat de chauffeur de bus iets langer open houdt).
Terwijl ik mijn 150 meter ren zie ik een passagier op de bus kloppen, ik kom bij de bus aan en er wordt open gedaan, de andere wachtende willen in stappen maar de chauffeur zegt resoluut””jullie wachten”.
Hij wijst naar mij en zegt "stap in!", nadat ik ben ingestapt wijst de chauffeur naar de wachtende en zegt “ik keer en dan gaan we eens leren om onze hand uitsteken”.

Ik zit te schudden van mij ingehouden lach, want als je die verbaasde gezichten zag….!
Nadat we gekeerd zijn en de verplichte routine af gewerkt is, gaan we naar Dordrecht.
Na het voorval wilde ik nog een bijdehante opmerking maken, maar ik zag er toch van af want lijn 3 vertrekt om 8.12 vanaf Dordrecht CS en dit gedrag aanmoedigen is volgens mij Überhaupt niet slim.
Gelukkig gebeurde er niks waardoor ik lijntje 3 nog net haalde.

Het is 30 graden en de hoofd computer ziet het niet meer zitten, waardoor er onverwacht tijd vrij komt voor een potje kanoën.
Ik kijk op mijn horloge 12.04, ik kan bus 88 van 12.12 nog halen!

Nog 34 seconden te gaan ik ben de afgelopen 8 minuten 3 trappen af gegaan, de Oranjelaan door gerent en ik ben de Tolleselaan net door gegaan, dit geren was achter af misschien niet slim, ik heb nog 400 meter te gaan en volgens mij rijdt de 88 al naar de halte toe!

Ik zie de deuren al dicht gaan maar ik heb geluk want de chauffeur ziet me in zijn spiegeltje waardoor ik toch mee kan.
Het is niet druk in de bus er zijn twee klanten, eentje schuin achter de chauffeur met een gitaar en eentje achter in!
Na een paar minuten wordt ik door de gitaarman aangesproken met de vraag of ik het komende kwartier Pro deo ingehuurd kan worden.

Wel ja zei ik en voordat ik het wist kreeg ik song teksten van Dire straits in mijn handen gedrukt de groene moet je zingen zei hij.
Dus ik zingde, mijn zangpartner in crime was niet de gitarist maar de buschauffeur.
De zang kunsten van de chauffeur was uitstekend, ik was redelijk en dat is meer dan genoeg bij een band die het toch van hun gitaar moeten hebben.

Na de zangpartij vroegen ze me of ik bekend was met Dire straits, ik antwoorden dat ik er zelfs een cd van had, maar ik zei dat ik toch een gezworen CCR fan ben.

Het laatste kwartier van mijn rit vergeleken we de twee bands en wat hun zo speciaal maakte.
Die middag kanode ik vrolijk waarbij ik af en toe een CCR nummer neuriënde, die bend is toch de absolute nummer 1!