Nadat ik zaterdagochtend vroeg was opgestaan ben ik, professioneel onhandig als ik ben, in het trappenhuis van de trap gekukeld. Een geluk bij een ongeluk haalde ik toch nog de eerste trein naar Schiphol van 5:48 door een kleine vertraging. Vanaf daar ging het om 6:10 met de propvolle IC Direct naar Rotterdam om daar de praktisch lege intercity naar Venlo te nemen. Na Eindhoven kwam er kaartcontrole en volgens de conducteur zaten er niet meer dan 6 mensen in de gehele VIRM-VI! Bij het uitstappen in Venlo rond kwart voor negen telde ik in totaal 9 reizigers, nog net niet het dieptepunt van dit weekend.
In Venlo nam ik de Eurobahn-trein richting Hamm. Ik zou deze trein nemen tot Hagen Hbf. Tot Düsseldorf zat er een zeer hinderlijke bellende Franse vrouw naast mij met bengels van kinderen. In Neuss kwamen daar ook nog eens twee Russische oma's bij die hun paraplu om de beurt op mijn voet probeerden te parkeren. Ik was dan ook blij dat ze in Düsseldorf allemaal verdwenen (A)
In Hagen vergat ik helemaal om een foto te maken van de trein naar Kassel, maar niet getreurd, ongeveer drie uur later had ik nog een kans. Vlak voor aankomst in Kassel kon ik eerst nog de fonkelnieuwe 186 003 van NS op de foto zetten, wat uiteraard een aangename verrassing was.
En dan nu toch de RE van Hagen naar Kassel, gereden door twee 612's. Het was een erg mooie route moet ik zeggen, maar drie uur in een dieseltrein is toch een behoorlijk lange zit.
In Kassel-Wilhelmshöhe kon eerst deze trein op de plaat. Dit was IC 2900, die de uitgevallen ICE 880 München -> Hamburg verving. Aangezien het meerendeel van de rijtuigen ex-IR-rijtuigen waren moest dat een hell of a ride zijn geweest. Maargoed, ik weer blij want een 120 zie ik niet zo vaak.
Deze foto is niet zo'n succes, maar ik plaats hem toch aangezien het de eerste en laatste keer is dat ik de RT9 zal zien, want die lijn verdwijnt na eind dit jaar. Hier heeft de tram het grootste gedeelte van zijn streektraject gehad, de volgende halte is Kassel Hbf waarna er via een tunnel onder het station het tramnet wordt opgereden om daar een rondje te rijden.
En tenslotte ging ik met deze Flirt van Cantus weer weg uit Kassel. De trein gaat naar Fulda maar ik zou overstappen in Bebra.
In Bebra was ik drie jaar geleden voor het laatst. Toen was het er een vervallen rotzooi. Dit jaar was het een rokende vervallen rotzooi want als Duitsers gaan verbouwen houd vrouwen en kinderen dan maar binnen, want dan wordt het echt een rotzooi. Na een wandelroute waarbij ik het eilandstation van alle kanten heb gezien had ik toch nog heel even de tijd om de volgende Flirt van Cantus op de foto te zetten waarmee ik naar Eisenach zou rijden. Ik moet zeggen dat ik de kleurstelling van Cantus toch wel heel erg stoer vind.
In Eisenach kon deze Shuttle van de Erfurter Bahn op de foto. De Erfurter Bahn is all over the place in het zuiden van Thüringen, maar ik heb helaas nog nooit een ritje met hun treinen gemaakt.
Ik ging verder met de stoptrein. De trein rijdt tot Halle/Saale, maar ik zou in Weißenfels overstappen voor Leipzig. Normaal rijden deze treinen met een van MRCE gehuurde zwarte Taurus en vier y-rijtuigen, maar in de zomer rijden een aantal treinen met een 143 + drie ex-DR Dosto's vanwege het vele fietsvervoer. Dit alles zal alleen nog dit en volgend jaar zo zijn, daarna neemt Abellio het verkeer over met nieuwe Talent2's.
Hier dezelfde trein in Weißenfels, maar dan vanaf de locomotief gezien.
Ook in Weißenfels deze trein van DB-dochter Burgenlandbahn, die naar Zeitz zou rijden met het kleinst mogelijke materieel. Enkele minuten voordat de trein zou vertrekken was er een knokpartij waarna vier mensen snel de trein uit renden en op het perron met elkaar op de vuist gingen. Een persoon vluchtte weg, de andere drie gingen de trein in. Het voltallige treinpersoneel (twee man) zag het hoofdschuddend aan en uiteindelijk ging de trein alsnog op tijd weg.
En hier de stoptrein naar Leipzig. Ik had een paar jaar geleden echt verwacht dat deze lijn ook in de S-Bahn opgenomen zou worden, maar tot nu toe lijkt dit lijntje elke keer overgeslagen te worden. En zo kwam ik langs heel wat vervallen stations uit lang vervlogen tijden.
Na aankomst in Leipzig ging ik nadat ik was ingecheckt op de slaapplaats weer terug naar het station voor de gloednieuwe S-Bahntunnel. Op Leipzig Hbf heeft men de eerste vijf perronsporen van dit immense kopstation verwijderd voor een groot diep gat waar nu twee ondergrondse perronsporen zijn. Op deze foto zie je de ingang vanaf de promenade, waarbij nog niet zoveel opvalt...
Maar een roltrap lager wordt duidelijk hoe diep het wel niet is! Linksonder zie je een zilverkleurige Talent2, het materieel waarmee DB deze S-Bahn rijdt.
En hoe! Elke vijf minuten een trein is de standaarddienst hier, zeven dagen per week van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat.
In de comfortabele treinen grappige tafeltjes met daarop een kaartje van de S-Bahn.
Het trappenhuis van station Bayerische Bahnhof
En hier van buiten. Op de voorgrond het moderne S-Bahn-station, op de achtergrond het voormalige kopstation van de treinen richting Bayern. Tegenwoordig zit hier een fantastische bierbrouwerij waar je ook heerlijk kan eten, eenmaal raden dus waar ik die avond heb gegeten
Na het eten ging ik nog even de andere ondergrondse stations langs, omdat ze stuk voor stuk prachtig zijn om te zien. Hier station Wilhelm-Leuschner-Platz.
De ingang van het station is helemaal in stijl.
Ook onder de Markt is een station, hier de ingang die goed bij de gerenoveerde historische architectuur past.
Vanaf de entreezaal zijn twee "tribunes" vanwaar je achter glas in het station kan kijken. Hier het station met een trein.
En hier dan nog een doorblik door het station. De afwerking zijn een soort lamellen in een houtkleur, maar het is geen hout.
Na het bezoek aan de stations liep ik terug naar mijn slaapplaats, maar eerst wou ik nog even een Tatra T4-tramcombinatie op de foto zetten, in dit geval bij het Hauptbahnhof. Sinds mijn vorige bezoek zijn er een hoop van de sporen verdwenen, maar lijn 1 reed nog altijd structureel met deze oude maar onverwoestbare trams uit lang vervlogen tijden. Helaas verscheen er geen dubbeltractie + aanhangwagen voor de lens, maar met deze tram met aanhangwagen ben ik ook erg tevreden. :)
De volgende ochtend ging ik weer vroeg, maar niet zo vroeg als op zaterdag op reis. In Leipzig nam ik na op het station ontbeten te hebben allereerst de S-bahn naar Halle. Op bovenstaande foto is de trein te zien na aankomst op Halle Hbf. Ik ben niet de stad ingeweest, maar het viel mij bij Halle meteen op dat een aantal afschuwelijk lelijke betonnen torenflats die direct bij het Hauptbahnhof en in de binnenstad stonden tegen de vlakte waren gehaald. Niet dat nu veel mooier is, maar die vervallen leegstaande torens waren toch wel het ergste.
Alsof er niets veranderd is rijdt in Halle nog altijd de S7 zijn baantjes met de good-old Dosto's. Wel met nieuwe exemplaren dan voorheen, aangezien die van de S10 niet meer nodig waren.
Ik nam de RE richting Magdeburg, die werd gereden met superdeluxe fonkelnieuwe Dosto's van DB Elbe Saale Bahn. De extra comfortabele stoelen met hoofdsteun waar je in kan slapen hebben allemaal een opklaptafeltje of bij de vierzitters een extra grote tafel. Ook heeft elke (!) zitplaats een eigen stopcontact.
Na een rit van ongeveer een uur langs lege, vervallen stationnetjes in een leeg landschap kwam ik aan in Schönebeck, waar ik nog even de RE naar Erfurt op de foto kon zetten.
Vervolgens nam ik de RB/S-Bahn om het laatste stukje naar Magdeburg mee te rijden, dit vooral vanwege de extra stations. Let even goed op het nummer op deze 425 op de voorkant, ik kom daar zo op terug want er is iets mee aan de hand
Maar eerst even de binnenkant van deze trein, want deze 425 was serieus gepimpt van binnen!
Goed, nu weer terug naar dat nummer van die 425 (om het beter te lezen kan je de foto vergroten). Deze trein is namelijk samengesteld uit twee delen. Normaal heeft een 425 een nummer en is het achterste deel dan hetzelfde nummer maar +500. Hier heeft een van de twee delen een afwijkend nummer. Meestal komt dat door een bakwissel na een ongeluk (botsing o.i.d.) maar het is een vrij zeldzaam verschijnsel. Ik ben niet zo van de nummertjes maar dit vind ik altijd leuke details :)
Nu is het weer over met het übernerd-gedoe, weer gewoon treinenfoto's! Hier een Lint van de Harz-Elbe-Express, een dochterbedrijf van Veolia dat het Nordharz-dieselnet exploiteert.
Ik ging weer verder vanuit Magdeburg naar Braunschweig, opnieuw in superdeluxe Dosto-rijtuigen. Ik had gehoopt tijdens de rit nog iets van sporen te zien van de oude Duits-Duitse grens, maar volgens mij is op een vreemd betonblok langs het spoor tussen Marienborn en Helmstedt het enige zichtbare spoor. En Helmstedt heeft een achterlijk groot rangeerterrein, maar dat is in Duitsland wat minder zeldzaam. Er stond overigens ook nog een spuuglelijke Alstom Coradia in Braunschweig-kleuren (donkergrijs met roze) verstopt op dat rangeerterrein die ik niet op de foto kan zetten. Dat vond ik wel opmerkelijk, want Metronom gaat pas in december 2015 met die rotzooi rijden...
Braunschweig is de laatste stad ter wereld waar men nog met trams rijdt op 1100 mm-spoor, al wil men al tientallen jaren de boel gaan omsporen. Veel verder dan driesporigheid op het Hauptbahnhof is men nog niet gekomen geloof ik. De oudere trams zijn zo lelijk als het maar kan zijn, in die tijd kon hofleverancier LHB nog geen ronde vormen maken, iets wat we ook in Amsterdam hebben kunnen zien. Vervanging voor dit spul is onderweg, de aflevering van Solaris Tramino's in Braunschweig is al begonnen, waarmee het de eerste stad in het oude West-Europa zal zijn met Oost-Europees trammaterieel (niet de eerste in Duitsland trouwens). De frequenties van de tram waren trouwens om te huilen, zelfs op zondag verwacht ik meer dan een halfuursdienst.
In Braunschweig verder nog 628-dieseltjes, veel daarvan zullen eind dit jaar verdwijnen als DB met Lint's gaat schuiven en een flink aantal lijnen naar Erixx gaat.
Hier de opvolgers, die nu al een tijdje diensten rijden.
Na een lange rit fast-forward naar een niet-bestaande plek die op foto's toch zichtbaar wordt genaamd Bielefeld, waar de trein uit Braunschweig eens even staat uit te puffen van een rit van drie uur. De minstens dertig jaar oude locomotief heeft ook op zijn oude dag nog niet te klagen over zijn werkzaamheden.
Ook de Westfalenbahn, 25% onderdeel van Abellio brengt regelmatig een bezoekje aan dat "Bielefeld". Dit is de trein naar Bad Bentheim. Waarom het nog Westfalenbahn heet weet ik niet, met de toekomstige uitbreiding van het werkveld van de Westfalenbahn naar Emden en Braunschweig is er niet echt veel Westfalen meer aan
Verder op dat station nog deze Eurobahn-Talent. Met zo'n trein zou ik de rit naar Münster Hbf maken. Tussen Rheda en Münster heeft de trein geen minuut harder dan 60 gereden over een enkelsporige lijn in de berm van een Bundesstraße met tientallen onbewaakte overgangen. Het zijn leuke lijntjes, maar de snelheid is slaapverwekkend...
Tenslotte de aankomst van de Primark-Express in Enschede, waar het perron letterlijk zwart zag van de giechelende Duitse tienermeisjes en een voor mij nieuw fenomeen, namelijk Duitse aanhangers van FC Twente.
Tot zover! Hopelijk hebben jullie net zo van de foto's genoten als ik van het maken ervan.
Eens een keer wat anders dan Berlijn :)