Buschauffeur blogt. #8

[nvdw]

De nachtbus

Eens moet de eerste keer zijn: ik reed de nachtbus. Ik vond het een, eh... bijzondere ervaring.

De dienstindeler kan me alles vragen, en weet dat maar al te goed. Of ik ook eens een nachtdienst wilde rijden, in plaats van de late dienst die er oorspronkelijk op stond? Ach, waarom ook niet. Ik rijd nu zeseneenhalf jaar op de bus en heb dat nog nooit gedaan. En die late dienst bestond toch voornamelijk uit lijn 85 naar Leerdam en weer terug... dat heb ik in die zesenhalf jaar nu juist heel, heel vaak gedaan.

Omdat de nachtdiensten van vrijdag op zaterdag niet op onze intranetpagina of mijn dienstenboekje terug zijn te vinden, krijg ik mijn dienst nagestuurd. Een ritje naar Vianen, een ritje naar Houten, en een ritje naar Wijk bij Duurstede. De lijnen lopen allemaal iets anders dan de 'dagvariant' maar zo spannend is het ook weer niet: er is bijna niets aan de routes dat ik nog niet gezien heb.

Mijn dienst begint iets voor middernacht, en dan heb ik meteen bijna anderhalf uur pauze: een beetje typisch maar anders valt de dienst niet op een vrijdag, of zoiets. Ik probeer de nachtrust ervoor al een beetje te verschuiven. Niet dat het veel helpt, want ik zit op de vrijdagavond thuis vooral een beetje de tijd af te wachten. Ik kijk 2 voor 12 en heb na afloop nog een uur of tweeënhalf te vullen voordat ik naar mijn werk ga...

Op de zaak ontmoet ik mijn medestrijders van die avond. We gaan niet de hele tijd op de stalling hangen; we rijden met de gelede bussen naar de kantine op Utrecht Centraal, waar dan nog net een verdwaalde chauffeur een loze pauze voor zijn laatste rit uit moet zitten. De meeste nachtlijnen vertrekken vanaf halte Oorsprongpark, zo ook de mijne. Samen met mijn collega rijd ik via de singels en de Maliebaan naar het startpunt.

Weinig te doen op de eerste rit: als ik Utrecht uitrijd naar Nieuwegein en Vianen heb ik misschien een mannetje of tien, twaalf in de bus. Op zich ook wel verklaarbaar: wie iets eerder naar de bus gaat, heeft de reguliere laatste bus nog en betaalt dan ook het reguliere tarief.

De rijtijd is niet ruim, zeker als er een paar een kaartje moeten kopen (want nee, je studentenkaart doet het niet in de nachtbus). Gelukkig is het op de weg uitgestorven. Dat betekent natuurlijk niet dat je dan ineens 80 rijdt waar je maar 30 mag, maar je staat nu voor de verandering eens niet te wachten voor een overstekende voetganger, een fietser van rechts of een tegenligger bij zo'n door de gemeente opgeworpen wegversmalling.

Ik rijd dwars door Nieuwegein, maar ik rijd zo goed als alles voorbij zonder te stoppen, ook niet op halte Stadscentrum. Dat voelt toch een beetje vreemd. Zitten ze te pitten in de bus, of moeten ze echt helemaal door naar Vianen? Sommige zitten helemaal achterin, die zie ik echt niet of nauwelijks. Het zal wel.

Nou, dan toch, ter hoogte van een van de laatste haltes in Nieuwegein: iemand komt naar voren, zo goed en zo kwaad als dat na enige alcoholinname gaat. "Ja, ik moest er al eerder uit, maar u heeft de stopknoppen uitgezet." Dat zou ik niet eens kunnen, al zou ik het willen. De waarschijnlijke verklaring is: je hebt de knop niet lang genoeg ingedrukt. Er hangen inmiddels zelfs stickertjes bij de stopknoppen om daarop te wijzen en zelfs nuchtere passagiers lezen die al niet. Maar waar moest je eruit dan? "Stadscentrum." Tsja. Fijne wandeling!

En zo peer ik verder de brug over naar Vianen. Op het busstation komt er een meisje beduusd naar voren. "Waar zijn we?" vraagt ze met een blik alsof we zojuist op Pluto zijn geland. Oh nee hè, denk ik, en ja hoor - in slaap gevallen, die moest in Nieuwegein zijn. Die heb ik op de terugweg naar Utrecht alsnog maar op ongeveer de goede locatie afgezet, maar niet voordat ik op de eindhalte in Vianen nog een andere slaapkop uit zijn coma moest helpen ontwaken.

Het ritje naar Houten vangt daardoor een paar minuten te laat aan, maar ik pik maar een paar mensen op, dus dat loop ik vrij snel weer in. Toch is het nog goed oppassen op die centrumroute door Utrecht. Dat is het overdag al met al die kamikazefietsers; nu strompelt een hele horde Walking Dead in kennelijke toestand op en langs de busbaan.

Uiteraard is de laatste rit - die rond 4 uur vertrekt - het populairst. En het volk dat aan boord moet heeft ook het meeste op, is dan de onvermijdelijke consequentie. Ach, zolang het maar bij schijtlolligheid blijft. Als ze morgen wakker worden met een kater en een droge bek zijn ze alles toch weer vergeten. En terwijl ik de ene evenwichtskunstenaar een kaartje aan sta te smeren, loopt de ander er achterlangs, en als ik geluk heb checkt-ie in - en anders niet. Tsja. Ik zit in mijn eentje in die bus, en heb geen zin in geouwehoer.

Onvermijdelijk gaat na elke stop de stopbel weer aan: het is weliswaar mijn eerste nachtrit, maar niet mijn eerste rit in een bus vol met dronken stapjeugd. De hoofdprijs voor belletjelellers is natuurlijk een boze chauffeur die de omroepinstallatie doormidden brult. Die krijgen ze niet: ik rijd gewoon door en als er iemand echt uit moet, komt-ie wel naar voren. Geen zin om op al die loze haltes langs de provinciale weg te stoppen. Gelukkig zijn de mensen die er niet in Wijk bij Duurstede uit moeten wakker genoeg om op tijd naar me toe te komen.

Terug op de stalling praten we het verloop van de avond nog even na. Ik was nog even door de bus gelopen en het enige wat ik aantrof waren volle prullenbakken en hier en daar een buskaartje. Het was een succesvolle avond: geen kotsers, geen ruziemakers, geen slopers. Op naar huis... mijn dag- en nachtritme weer in het gareel krijgen.

[Milco]

Leuk geschreven, je zei het laatst al dat je nachtdienst had gereden. Totaal wat anders dan lijn 85 in ieder geval.

[Daniel]

Leuk verhaal zo :pos: Die stopknopjes in Utrecht zijn wel verrekte irritant ja sinds Qbuzz die vertraging erbij heeft ingebouwd.

[lee-yawn]

Mooi geschreven! Ik kijk elke keer weer uit naar een nieuwe Buschauffeur Blogt. Door je beeldende schrijfstijl is het makkelijk om je in te leven in de situaties die je meemaakt.

Heb je eens overwogen om één van je verhalen in te zenden naar een toegankelijk(e) blad of krant? Tegelijkertijd kan ik mij goed voorstellen dat je niet op zulke uitgebreide aandacht zit te wachten. Mocht je het echter wel leuk lijken, ben ik ervan overtuigd dat je verhalen ook bij een groter publiek in de smaak zullen vallen.

Ik kijk in elk geval uit naar de volgende op dit forum :pos:

[Durashift]

Leuk verslag. Een volgende keer op zo'n 1e rit in de nacht maar ff stoppen op Stadscentrum N'gein en de mensen wakker maken met de omroepinstallatie? :)

(..)Die stopknopjes in Utrecht zijn wel verrekte irritant ja sinds Qbuzz die vertraging erbij heeft ingebouwd.

Wat is daar de reden van dan? (het zegt mij niks namelijk).

[Daniel]

Het zal 'm zitten in de knopjes in de Citaro's, die zijn van een type dat als je de paal vastgrijpt je makkelijk het knopje perongeluk indrukt. Hoewel me dat overigens nog best een prestatie lijkt want de knopjes zelf zijn vrij klein.
Op een zeker moment heeft men daarom een vertraging ingebouwd en moet je de knopjes minstens 2 seconden meen ik ingedrukt houden voordat het lampje aan gaat. Lijkt kort, maar voelt bij het indrukken van dat knopje als een eeuwigheid (en alsof het knopje het niet doet).

[Durashift]

Het zal 'm zitten in de knopjes in de Citaro's, die zijn van een type dat als je de paal vastgrijpt je makkelijk het knopje perongeluk indrukt. (..)

Ow..ja, dat herken ik wel van vroeger. Heb dat ooit zelf weleens gedacht toen ik er per abuis met mijn hand langskwam bij het vastpakken van zo'n stang vanaf de andere kant.

Bleek toch een andere reiziger te zijn. :@

Hoewel me dat overigens nog best een prestatie lijkt want de knopjes zelf zijn vrij klein.

Liggen wel vlak tegen de behuizing aan, d8 ik. Dus (te) makkelijk in te drukken?

[nvdw]

Heb je eens overwogen om één van je verhalen in te zenden naar een toegankelijk(e) blad of krant?

Full disclosure: voor ik buschauffeur werd, was schrijven mijn beroep. Ik doe het nu meer 'op therapeutische basis' zoals ik zelf altijd zeg, bijvoorbeeld door deze onregelmatig verschijnende blogs, en dat bevalt me prima zo.

Maar ik ben blij om te horen dat het zo goed aankomt. Een #9 komt er vast wel.

[VIRM]

Een buschauffeur vertelde mij ooit eens dat hij in de nachtbus altijd de temperatuur aanpaste (weet niet meer of het omhoog of omlaag was) om de passagiers rustig te houden.

Overigens doet je verhaal mij denken aan een keer dat ik de N92 tussen Amsterdam en Zaandam zat. De buschauffeur zag mij binnenwandelen met mijn blindenstok, en zette de omroep daarna op z’n hardst (volume aanpassen kan bij CXX). Knap als je dan nog een oog dicht doet.

[Milco]

Hmm... blijkbaar past een VIRM in een bus

[Chrysa]

Een buschauffeur vertelde mij ooit eens dat hij in de nachtbus altijd de temperatuur aanpaste (weet niet meer of het omhoog of omlaag was) om de passagiers rustig te houden.

Hoge temperatuur word ik rustig van, maar tijdens het rijden misschien iets te rustig...

[Stefan]

Het is dat bij onze Iveco's (lees in DMG) de temperatuur achterin op een vaste instelling staat, maar bij Arriva stond 'ie bij mij achterin steevast op 17-18 graden op de nachtritten.

[htm_tram]

Een buschauffeur vertelde mij ooit eens dat hij in de nachtbus altijd de temperatuur aanpaste (weet niet meer of het omhoog of omlaag was) om de passagiers rustig te houden.

Hoge temperatuur word ik rustig van, maar tijdens het rijden misschien iets te rustig...

Van een warme bus worden ze rustig maar is de kans op een kotser groter. Bij een koude bus blijven ze juist weer wat meer wakker maar is de kans op kotser weer kleiner. Tijdens mijn nachtdiensten bij de HTM gelukkig nooit een kotser gehad.