Roze zwembroek

Hier kun je Blogs plaatsen over je reiservaringen of je ervaringen als personeelslid bij een OV-bedrijf. Reisverslagen met meerdere foto's kun je beter in OV in Beeld plaatsen.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Roze zwembroek

Bericht door Mikos »

Roze zwembroek
Het is zaterdagavond en met een nieuwe collega conductrice sta ik in Almere met een Sprinter naar Utrecht Centraal. Het is niet heel druk vanavond, de zomer is begonnen en dat is te merken aan de bezetting van de treinen: Er zitten minder mensen in en de mensen die er wel in zitten reizen meestal maar weinig per trein. Dat zorgt ervoor dat de mensen die opvallen nog wat meer opvallen dan normaal. Zo zit er een groepje jongens in, waarvan een met helemaal niks aan, behalve een roze zwembroek. Het groepje is ons al opgevallen toen we langs de trein liepen; er is iets mee. De roze zwembroek geeft al wel ongeveer aan wat er mee mis is en er borrelt ergens een onderbuikgevoel; wanneer je er zo bij zit, moet je al een aardig eindje heen zijn. Mijn collega heeft hetzelfde gezien en vraagt me wat we er mee moeten beginnen. Er is vanavond een groot festival bij Almere Poort en daar zijn ook heel wat collega’s van Veiligheid&Service aanwezig om een en ander in goede banen te leiden op het station. Ik vraag bij onze Veiligheidscentrale na of ze ook paraat zijn en dat wordt bevestigd. Dus maken we een plan de campagne; we moeten zien dat we bij de groep zijn, net voor we in Almere Poort aankomen. Mochten er dan daadwerkelijk problemen zijn, dan kunnen we ze zo overdragen.

We lopen in Almere Centrum over het perron naar voren en bespreken het geheel alvast met de machinist, zodat hij op de hoogte is. De groep levert op dit moment nog geen probleem op, ze kijken hooguit ietwat angstvallig waar we zijn. Het oogt nerveus. En het loopt wat door de trein heen en weer. Maar, we zijn drie keer langs gelopen buiten de trein en we zijn in de trein geweest en hebben op nog geen vijftien meter afstand oogcontact gehad, dus er is alle mogelijkheid geweest eventuele problemen bij ons aan te kaarten. Terwijl we met de machinist staan te praten, gaat er aan de achterkant van de trein een deur open; de roze zwembroek stapt uit met een van zijn vriendjes en gaat staan roken op het perron, al leunend over de reling. Op een plek waar het niet mag. Maar daar besteden we maar even geen aandacht aan; het is bijna tijd van vertrek.

Afbeelding

Het vertreklicht gaat branden en mijn collega gaat in de deuropening staan om de deuren te vergrendelen op mijn teken. Wanneer het dan tijd is, fluit ik. De beide heren staan op afstand nog te roken en maken geen aanstalten om in te stappen. Ik geef mijn collega het teken de deuren te sluiten, wat ze vervolgens doet. Dat is ook het moment waarop de roze zwembroek in beweging komt, door zijn sigaret uit te maken. Maar hij is te laat; de deuren zijn al dicht en ik stap in. We vertrekken.

We beginnen te controleren en komen net voor Almere Poort bij het groepje jongens dat ons nog altijd enigszins schichtig aan zit te kijken wanneer we aan komen lopen. Althans, die ene jongen kijkt heel schichtig. De grap is dat hij netjes een kaartje heeft. De drie andere jongens hebben dat niet; het zijn Duitsers die op weg zijn naar Duitsland en om een of andere vage reden vanuit Amsterdam in Almere terecht zijn gekomen, terwijl ze richting Hengelo willen om de grens over te steken. De discussie houden we kort; ze hebben geen kaartje en wanneer ik ze vraag of ze dan wel geld bij zich hebben, is het antwoord even kort, maar krachtig:
“Nein, wir haben kein Geld.”
Laten we net op dat moment langs het perron van Almere Poort rollen. Ik wijs ze de uitgang en vertel ze dat ze hier dan maar wat moeten gaan regelen. Ze hebben alle kans gehad om ons aan te spreken, maar hebben dat niet gedaan. Een van de jongens liegt vervolgens dat hij barst door in het Duits te zeggen:
“Ja, maar we hebben wel naar jullie gezocht. Maar we konden jullie niet vinden.”
Wanneer ze uitstappen, kan een van de jongens het niet laten om te zeggen dat we het Syndroom van Down hebben. En dan stapt V&S het perron op, waar we ze aan overdragen. Dan kunnen wij vertrekken. Voorlopig komen ze daar niet zonder geldig vervoerbewijs meer weg.

Het onderbuikgevoel klopte. En in dit geval vielen de puzzelstukjes op het juiste moment op de juiste plaats. De jongen die zo schichtig om zich heen keek, bleef dat trouwens de rest van de rit doen. Daar klopte het onderbuikgevoel dus iets minder.

Afscheid DD-AR
Met ingang van het wijzigingsblad september raken we op een van onze stamlijnen, Zwolle-Utrecht, de inzet van de oude dubbeldekkers met groene bankjes kwijt. Ze worden vervangen door de nieuwste treinen in ons assortiment, de SNG. Als personeel hebben we de DD-AR soms vervloekt; er zit geen airco in en tijdens de hete zomermaanden kon het binnen makkelijk 40 graden worden. Zeker als het stel dat je meekreeg de hele dag op het rangeerterrein had staan bakken in de zon. Een rijdende sauna werd het dan. Als conducteur zijn het geen heel prettige treinen, omdat je constant trap op en trap af moet tijdens de controleronde en aan het einde van de dienst merk je dat vaak goed aan je knieën. Dan waren er ook nog al die knuffelhoekjes naast de deuren van de coupé, waar mensen op een klapstoeltjes konden zitten. Maar zich ook voor je verstoppen. Dat was ook al niet zo'n succes. Ooit heeft er op dit materieel een sluitfluit gezeten; nadat de conducteur zijn sleutel draaide om de deuren te sluiten, klonk er eerst een fluitsignaal dat door weglopende lucht werd gecreëerd. Maar dat kabaal was zo fel en luid, dat besloten werd de sluitfluit er tussenuit te halen; er kwamen te veel klachten over. Dus de sluitfluiten werden mechanisch afgesloten, maar na het sleutelen bleef die luchtstroom nog altijd lopen, waardoor het altijd een seconde of vier langer duurde voordat de deuren daadwerkelijk sloten nadat de conducteur zijn sleutel draaide. Het vertrekproces met deze treinen duurde daardoor voor het gevoel altijd veel langer. Ook dat ga ik niet missen.

Afbeelding

Maar het is niet alleen maar kommer en kwel; toen besloten werd een deel van het bestaande DD-AR materieel om te bouwen naar DDZ, die eerste dubbeldekkers met de loungebanken, bleven er een aantal rijtuigen DD-AR over en werd er besloten terug te gaan naar stammen van drie rijtuigen achter een locomotief. Dat zorgde voor een supersnelle combinatie; een stevige, sterke locomotief met drie rijtuigen erachter, dat was een partij snel! De lijn waar deze treinen reden, de sprinter van Zwolle naar Utrecht via Harderwijk, werd elf jaar geleden toen ik bij dit bedrijf begon als conducteur gekenmerkt door veel vertraging. De rijtijden van station naar station waren krap en de vierdelige DD-AR stammen waren maar traag. Tot er dus treinstammen van drie rijtuigen achter een loc werden ingezet; je kon met 10 minuten vertraging uit Utrecht vertrekken, maar te vroeg in Zwolle aankomen als je wilde. Geweldig! Wat een krachtbron!

Maar om heel eerlijk te zijn; het was niet meer van deze tijd. Airco lijkt wel een eerste levensbehoefte geworden en ook zaten de groene bankjes voor geen meter. Er pasten heel veel reizigers in deze treinen door het dubbeldeks concept en door de brede deuren waren ze zeer geschikt voor drukke spitstreintjes, maar het doek is gevallen voor de DD-AR. Ik heb er leuke ritten mee beleefd, maar nu is het klaar. Dag DD-AR!

Klapstuk
Het is maandagavond en ik ben in Leiden de laatste trein naar Zwolle aan het afwachten. De trein staat er een tijdje voordat hij weer vertrekt en vanuit het personeelsverblijf vraag ik de Zwolse machinist die al op de trein zit vanaf Den Haag of ik nog iets voor hem mee kan nemen vanuit het verblijf. Hij vraagt om koffie, dus die neem ik voor hem mee. Het is warm, dus op het laatste moment besluit ik een ijsje bij de Smullers te halen; dat kan nog precies. Ik had alleen buiten de jongedame gerekend die als enige voor me in de rij staat; ze kan haar portemonnee zo snel niet vinden en wanneer ze die dan eindelijk heeft, kan ze niet kiezen uit de eindeloze variatie smaken (volgens mij zijn het er maar vier) milkshake. Als ze dan eindelijk haar keuze heeft gemaakt en betaald, bestel ik snel mijn softijsje. Ik wandel vervolgens naar de trein en geef de machinist zijn gevraagde koffie.
“Ha, maar dát had je me niet gevraagd!” zegt hij lachend, terwijl hij naar mijn ijsje wijst. Het tijdstip van vertrek nadert, dus ik begin de vertrekprocedure en we rijden weg uit Leiden. Ik eet mijn ijsje op en na vertrek uit Sassenheim controleer ik de reizigers in de trein. Ze hebben het allemaal voor elkaar en net voor Nieuw-Vennep kom ik in de achterste cabine.

Het is een heldere avond en boven me zie ik de lichten van naderende vliegtuigen. Ik open een app op mijn telefoon om te zien welke toestellen het zijn en terwijl de trein afremt om te stoppen op het station van Nieuw Vennep staar ik in de duisternis naar de lichtjes. En naar de gegevens op mijn telefoon. Dan hoor ik rechts van me kabaal; een tyfonerende trein. Dus ik kijk op van mijn telefoon, naar buiten en zie daar wat ik niet wil zien; de tegentrein heeft een aanrijding met persoon. De machinist van die trein zet een snelremming in, waarna onder andere de magneetremmen van de dubbeldekker op het spoor komen te liggen om de trein sneller af te laten remmen. Dat veroorzaakt onder de gehele trein een vonkenregen. En een stofwolk achter de trein.

Ik stap ietwat beduusd uit mijn eigen trein die netjes langs het perron staat en ik probeer contact te krijgen met mijn machinist. Ik loop in de tussentijd naar hem toe en hij stapt uit en bevestigt wat ik al wist:
“De tegentrein heeft een aanrijding met persoon.”
Niemand heeft er verder wat van gemerkt; er wordt gewoon in- en uitgestapt. Ook mijn machinist heeft niks gemerkt, buiten het getoeter van de andere trein. Hij zegt wel klaar te zijn om te vertrekken. Maar dat ben ik niet.

Ik sta in dubio; nu vertrekken en mijn reizigers naar huis brengen of mijn hulp aanbieden aan de collega’s van de aanrijdingstrein. Natuurlijk weet ik heel goed wat ik uiteindelijk zal kiezen, maar ik wil mijn machinist en reizigers ook niet met vertraging opzadelen. Ik overleg met hem dat ik toch mijn hulp aanbied en mocht dat niet nodig zijn, dan kunnen we alsnog weg. De machinist zegt dat het mijn keuze is en dat hij achter me staat, wat ik ook kies.
“Maar je kunt hier niks doen.”
Via de portofoon neem ik contact op met het treinpersoneel van de aanrijdingstrein. De conductrice is onderweg naar haar machinist en vraagt me of ik hier bij het station nog iets gezien heb. Dus loop ik naar de achterkant van mijn trein, roep ik om in de trein dat we op dit moment nog even niet weg kunnen en vervolgens wandel ik met een noodseinlantaarn het perron af. Na dertig meter vind ik een schoen, die met de zool naar me toe ligt. Op dat moment meldt de conductrice van de aanrijdingstrein via de portofoon:
“Je hoeft niet verder te zoeken, we hebben het merendeel al gevonden.”
Ik wens ze sterkte. Wanneer ik terug ben op het perron, komen zowel de brandweer als politie het perron op gewandeld. Ze vragen me naar de situatie, die is wel duidelijk: Er valt niks meer te redden.

De machinist komt naar me toe, hij heeft het gesprek via de portofoon ook gehoord. Hij zegt dat wanneer ik er aan toe ben, hij ons bij de treindienstleider op zal geven als gereed voor vertrek, zodat we weg kunnen. Dan komt er een aangestuurde politieagente het perron op gewandeld die wat gegevens van me overneemt en aanhoort wat ik als getuige heb gezien. Ook van de machinist wil ze zijn gegevens, dus hij moet terug komen lopen. Als dat rond is, zijn we klaar.
“Maar je komt wel bij mij zitten,” zegt hij.
Een traumaheli vliegt over. Ik stap de trein in om mijn tas te pakken en om te roepen voor de reizigers wat de situatie is. Samen met de machinist loop ik naar voren. Hij belt de treindienstleider om toestemming te vragen om te vertrekken. Maar die krijgt hij niet:
“De Algemeen Leider moet toestemming geven, het spoor is nu buiten dienst. Zodra ik toestemming van hem krijg, bel ik je meteen,” laat de treindienstleider weten.

De Algemeen Leider (AL) werkt voor ProRail en neemt bij calamiteiten in of op het spoor de regie ter plaatse over. Deze man of vrouw neemt ter plekke de beslissingen. Maar ook de AL heeft op dit soort momenten een heleboel te doen. En de eerste prioriteit ligt natuurlijk bij de aanrijdingstrein. En zo verstrijkt er een half uur. Ik roep nog een paar keer om wat de situatie is en dat we af moeten wachten wat er gaat gebeuren. Ik vraag de machinist nog een keer te bellen naar de treindienstleider. Op dat moment heb ik ook de wachtdienst al een paar keer aan de lijn gehad; een teammanager die bij situaties als deze op afstand zorgt voor morele steun en op de achtergrond wat dingen regelt. Omdat we beide bellen, loop ik de trein uit om even rustig te bellen, maar de machinist gebaart dat ik terug moet komen.
“Ze krijgen net te horen van de AL dat de aanrijdingstrein wordt geëvacueerd en dat die mensen over de weg hierheen komen lopen om met ons mee te gaan.”
Duidelijk; dit gaat nog wel even duren. Dan kan ik maar beter wat gaan doen. Eerst de reizigers in de trein informeren. Vervolgens trek ik een geel hesje aan en loop naar de achterkant van de trein, waar ik iemand het spoor uit zie komen. Het is Wilfred, de Algemeen Leider van dienst. Hij zegt min of meer verontschuldigend:
“Ja, dit is de kortste weg, dan kunnen die reizigers ook verder.”
En dat snap ik wel; als hij ons gewoon had laten vertrekken, had een andere trein die reizigers op moeten komen halen.

We lopen samen de trap af, want er zijn een aantal mensen slecht ter been en zijn collega vraagt of hij die met het busje van ProRail Incidentenbestrijding naar het station wil rijden. Hij loopt terug via het spoor, ik loop de wandelende reizigers tegemoet. De eerste wijs ik de juiste richting naar het perron, de rest van de meute volgt. De collega’s van Veiligheid&Service lopen ook in de stoet, om de reizigers tot aan mijn trein te begeleiden. Ik loop naar de aanrijdingstrein om zeker te zijn dat iedereen er is. Er staat nog één mevrouw bij een politieagent, zij moet nog opgehaald worden door het busje van ProRail, omdat ze dat hele stuk niet kan lopen. Ik loop terug naar het station en bel ondertussen om te horen wat precies de bedoeling is met deze reizigers. Ik krijg te horen dat er bussen gaan rijden, maar die doen er nog minstens een half uur over om in Nieuw-Vennep te komen.

Dus is dat wat ik omroep in de trein zodra ik er ben. De reiziger mag zelf kiezen: Wachten op de bus die rond tien over twaalf komt of met mij mee richting Amsterdam om dan via Haarlem richting Leiden te reizen. De helft kiest ervoor om uit te stappen en de bus te nemen. De rest blijft zitten. Een keer flink fluiten om zeker te zijn dat iedereen heeft kunnen kiezen en op de juiste plek is en we vertrekken. 90 minuten later dan gepland. De machinist heeft al gebeld met de treindienstleider om te horen of de laatste IC Direct nog kan wachten, maar die is op dat moment net een halve minuut vanaf Schiphol vertrokken. We hebben namelijk reizigers voor Leiden, Den Haag én Rotterdam. Op Schiphol benadruk ik via de omroep nog dat er geen IC Direct meer rijdt. Wanneer we de Schipholtunnel uitrijden bel ik zelf de treindienstleider. Ik heb al gezien dat er een trein vanaf Sloterdijk richting Rotterdam vertrekt, maar net voordat wij op Sloterdijk aankomen. Ik leg de situatie uit en ze belooft het voor te leggen; het is een moeilijke situatie, omdat ze middels de seinen die er staan de trein niet op Sloterdijk vast kan houden. Er zal gebeld moeten worden.

Wanneer we uit Amsterdam Lelylaan vertrekken, hangt mijn machinist met die treindienstleider aan de telefoon. Ze koppelt terug dat de trein naar Rotterdam op ons wacht. Dat roep ik direct om in de trein, zodat iedereen ervan op de hoogte is. Op Sloterdijk loopt de trein zo goed als leeg. Iedereen gaat naar beneden richting spoor 7. Wij rijden door naar Amsterdam Centraal en dragen de trein over aan wachtend personeel dat er mee door rijdt naar Lelystad.

Afbeelding

Een taxi brengt ons van Amsterdam naar Zwolle; ik heb even geen behoefte aan reizigers om me heen. Of situaties. Met de machinist bespreek ik de hele situatie nog wat en verder kijk ik om me heen, terwijl we over de snelweg rijden.
“Het is die koffie die je me gaf die het hem deed,” zegt hij op een bepaald moment lachend. We komen namelijk twee uur later dan gepland aan in Zwolle. En dan moet hij nog een uur naar huis rijden. Niet dat hij boos is; het was mijn beslissing en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik blij ben dat we zijn blijven staan. Wanneer we vertrokken waren, had ik nog voor Hoofddorp spijt gehad van die beslissing. Niet dat ik veel heb kunnen doen voor mijn collega’s, maar uiteindelijk wel voor de reizigers.

In Zwolle word ik opgevangen door de lokale wachtdienst; praten is in dit soort situaties vaak de beste remedie. Uiteindelijk ben ik om half vier thuis. Na een korte nacht sta ik met hoofdpijn op, maar dat had ik wel verwacht. Voorlopig hoef ik dit even niet meer mee te maken. Het is een prijs uit de loterij met prijzen die je niet wilt winnen.

Conducteur Mike
Gebruikersavatar
Cora
Berichten: 897
Lid geworden op: za 22 jun 2019, 19:13

Re: Roze zwembroek

Bericht door Cora »

Heftig verhaal, Ik heb nog nooit gelukkig iets aangereden met treinen waar ik meereisde maar dit zijn gewoon dingen die je niet mee wil maken. Ben er wel even stil van! Mooi geschreven en eerlijk gezegd ik had persoonlijk niet verder gekund en naar huis gewild zelfs in jouw positie Mikos! Sterk dat je het nog volgehouden hebt! :pos:
Hier heeft iets gestaan maar wat er stond staat er nu niet meer...
Gebruikersavatar
Ardan
Oud-beheerder OVNL
Berichten: 13017
Lid geworden op: wo 10 jun 2009, 21:52
Locatie: Deventer

Re: Roze zwembroek

Bericht door Ardan »

Jemig, wat heftig. Hoe is het nu met je?
Ik doe ook maar wat
Gebruikersavatar
ArrivaBas
Berichten: 8796
Lid geworden op: ma 20 apr 2015, 13:39
Locatie: Dordrecht
Contacteer:

Re: Roze zwembroek

Bericht door ArrivaBas »

Nog heel veel sterkte met de verwerking. Zoiets wil je niet als reiziger, maar ook niet als personeelslid meemaken. Het is wel mooi omschreven.
"Wacht niet tot vandaag een goede dag wordt. Maak er vandaag een goede dag van." - Omdenken, 2022
bys1
Berichten: 1162
Lid geworden op: vr 12 mei 2017, 16:37
Locatie: Thuis

Re: Roze zwembroek

Bericht door bys1 »

Heftig. Gelukkig was het je eigen trein niet, dan was je denk ik nog verder van huis geweest. Dit is het laatste wat je wilt meemaken als NS-personeel. Sterkte
Vaste reiziger in Friesland.
Favoriete bussen: Mercedes-Benz Integro, Setra spul, Scania
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Roze zwembroek

Bericht door Mikos »

Ardan schreef:Jemig, wat heftig. Hoe is het nu met je?
Mwah, we zijn ondertussen al een maand verder, zulke dingen slijten. Dus gelukkig verder weinig last van. Dat beeld van de vonkende magneetremmen zal me nog wel een tijdje bij blijven, maar als dat alles is, teken ik ervoor!
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39114
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Roze zwembroek

Bericht door Daniel »

Heftig om het zo te zien gebeuren. Zo'n noodremming is al behoorlijk heftig om als passagier mee te maken (helaas twee keer meegemaakt), maar de aanrijding zien gebeuren lijkt me nog wel wat heftiger.

Maar las ik nu goed dat de reizigers uit de aanrijdingstrein langs het spoor naar jouw trein mochten lopen? Lijkt me als reiziger ook geen fijn gezicht, al heb ik wel bizar gedrag na aanrijdingen gezien: reizigers die op het perron naar de plek van een aanrijding lopen om te gaan kijken bijvoorbeeld.
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Roze zwembroek

Bericht door Mikos »

Nee joh, die liepen het talud af, door een hek naar de doorgaande weg. Daar liepen ze langs naar het station. Die hebben helemaal niets gezien, daar draagt men wel zorg voor.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39114
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Roze zwembroek

Bericht door Daniel »

Ah zo, dat is wel beter ja. Werd zelf na de eerste aanrijding die ik meemaakte per trein geëvacueerd in de richting waarin de aanrijding had plaatsgevonden waarbij toen alleen de schijnwerpers even uitgezet waren (maar de schade aan de trein nog duidelijk zichtbaar was), dus vandaar de opmerking.
(Al was dat een aanrijding met een auto, dus men was sowieso al verder met opruimen omdat anders de evacuatietrein überhaupt niet langszij kon komen)
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Milco
OVNL-beheerder
Berichten: 8601
Lid geworden op: ma 13 jul 2009, 23:07
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Roze zwembroek

Bericht door Milco »

Zo dan, heftig :shock:
Payroll Officer bij RGF Staffing The Netherlands.

Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 27-03-2024

Youtube:
https://www.youtube.com/ovinalmere1
Laatste update: 10-09-2023

Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
Gebruikersavatar
nvdw
Donateur
Berichten: 3015
Lid geworden op: zo 10 jun 2012, 14:12

Re: Roze zwembroek

Bericht door nvdw »

Fijn dat er bij NS op zoveel niveaus een goede opvang is bij aanrijdingen. Dat is natuurlijk een gevolg van de regelmaat van deze gebeurtenissen, maar toch. Ook goed dat je machinist je niet afvalt op je beslissing.
Mikos schreef:De jongen die zo schichtig om zich heen keek, bleef dat trouwens de rest van de rit doen. Daar klopte het onderbuikgevoel dus iets minder.
Sommige mensen hebben haarfijn door dat er iets staat te gebeuren, zelfs al treft zoiets ze niet persoonlijk. Ik denk dat de spanning in een coupé best op kan lopen als jij met een zwartrijder in conclaaf bent, zeker als die nog praatjes heeft ook.
"Just remember, it won't be for you... it will be for them."
umbusko
Donateur
Berichten: 5284
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Roze zwembroek

Bericht door umbusko »

Heftig verhaal Mikos! Zo sta je een ijsje te eten, zo sta je in een situatie waar je niet wilt staan. Fijn dat je er overal mee terecht kunt, bij NS en ook hier, en hopelijk houd je er niks aan over. Bedankt voor het delen; een hele goede inkijk in het perspectief van een ander! :pos:
Rob357
Berichten: 191
Lid geworden op: ma 08 okt 2018, 09:56

Re: Roze zwembroek

Bericht door Rob357 »

Vervelend om mee te maken Mikos! Ik vind het wel heel knap en mooi zoals je het schrijft, altijd interessant om te lezen.
DrechtBlub
Berichten: 1224
Lid geworden op: za 03 mei 2014, 20:43

Re: Roze zwembroek

Bericht door DrechtBlub »

Ik ben sprakeloos. Veel sterkte gewenst met de mentale effecten die zoiets meemaken kan geven
Ik blub in het Drecht.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten