Oorspronkelijk was ik van plan dieper Tsjechië in te gaan (de omgeving van Beroun en Trebon staan nog op mijn lijstje), maar door de coronabeperkingen heb ik er bewust voor gekozen in de buurt van de Duitse grens te blijven, zodat ik in geval van nood snel thuis zou kunnen zijn.
Vooraf: de foto's zijn slechts ter illustratie bedoeld. Hoewel mijn vader een fotograaf was, heb ik er geen aanleg of interesse voor om me dat zelf eigen te maken.
Vrijdag 26 juni
Een bloedhete dag, tot 33 graden warm. 's Avonds om een uur of acht sta ik op station
Bedoeling is om in Arnhem over te stappen op Abellio richting Duisburg Hbf. Er zijn echter problemen in de buurt van Mehrhoog, waardoor de trein niet rijdt vanuit Arnhem, maar vertrekt vanuit Zevenaar. Als ze dat nou eens om zouden roepen als de trein naar Winterswijk er nog staat, dan kun je tenminste nog iets. Het wordt dus een uur extra wachten op de trein van 22.48 uur. Daarmee mis ik dan wel mijn aansluiting in Duisburg, maar dat zien we dan wel weer.
In Mehrhoog moeten we overstappen op een ander treinstel, ons stel moet weer terug naar Nederland. De andere trein is net aangekomen en twee groepen reizigers kruisen elkaar op de spoorwegovergang. Al met al gaat het nog best soepel en vlot. Rond 0.50 uur komen we aan in Duisburg, mijn eerste reismogelijkheid is de ICE van 5.09 uur. Ik besluit een paar uurtjes te slapen in het in het stationgebouw gevestigde IBIS-hotel. Benieuwd of ik dat terugkrijg van het Servicecenter Fahrgastrechte, van mijn ticket krijg ik sowieso 50% terug.
Zaterdag 27 juni
Redelijk fris sta ik om 5.00 uur op Duisburg Hbf. Het station zou eigenlijk vanaf 2019 verbouwd worden, maar de verbouw start nu op zijn vroegst in de herfst van 2022. Dat het ook nog eens veel duurder wordt dan gepland, is uiteraard geen verrassing, maar het beoogde eindresultaat ziet er veelbelovend uit.
Ook vandaag gaat het niet helemaal zoals gepland, bedoeling is om via overstappen in Hannover, Leipzig en Chemnitz naar Cranzahl te reizen, om vanaf daar via een spoorlijn die enkel in zomerweekeinden wordt bereden het Tsjechische Chomutov te bereiken. Na een overstap van een uur en één minuut in Leipzig (een mooie sluitsienaansluiting inderdaad) blijkt echter dat de trein naar Chemnitz uitvalt. Ik had al een hotel gereserveerd in Rakovnik, en het is nu onmogelijk om daar via deze verbinding nog op een normale tijd te zijn. Na wat plannen besluit ik dan maar via Dresden en Praha die kant op te reizen.
Via Dresden kom ik in Bad Schandau, waar ik moet overstappen van de Dresdner S-Bahn op een stoptrein naar Decin. De S-Bahn heeft 8 minuten vertraging, wat ook zo'n beetje de overstaptijd is op de stoptrein... Ik zoek de conductrice op en, na het te hebben nagevraagd, geeft zij aan dat de stoptrein zal wachten in Bad Schandau. Twee keer raden? De stoptrein gaat er op vertrektijd uiteraard van door, ik zie 'm nog aan het perron staan. Dan maar even wat koelte opzoeken in Bad Schandau en een uurtje later verder met de EC uit Berlin. Ook deze trein vertrekt een kwartier te laat, de trein uit Praag naar Berlijn heeft ruim anderhalf uur vertraging, dus het wachten is op het personeel wat weer met mijn trein mee terug moet. Maargoed: het rijdt en ik kom op mijn bestemming. Een voordeel van het compleet overhoop gooien van mijn planning: ik zit nu in een trein met Speisewagen. En gezien de coronamaatregelen krijg je het eten zelfs op je zitplaats geserveerd (in 1e klasse in ieder geval)
We komen ongeveer 10 minuten te laat binnen in Praha hlavni nadrazi. Hier heb ik, door de vertraging, een overstap van drie minuten op een trein naar Rudna u Prahy. In de trein wordt al aangegeven dat deze vertrekt vana
Na korte overstappen in Hostivice en Kladno kom ik rond 19.40 uur aan in Rakovnik, zo'n 6 uur later dan mijn oorspronkelijke plan.
Zondag 28 juni
's Ochtends verken ik het Rakovnik. Het blijkt een niet bijzonder spannend dtadje te zijn, de drie glijbanen van het zwembad zijn zo ongeveer de grootste attractie.
De reis gaat vandaag langs de KBS 161 richting Becov nad Teplou. Waarom deze spoorlijn? Op verschillende fora had ik al gezien dat deze lijn landschappelijk heel mooi is, bovendien is het de kortste route naar de omgeving van Cheb, waar ik een paar dagen wil wandelen.
Langs stopplaatsen met onuitspreekbare namen...
…komt de trein aan in Blatno u Jessenice. Ik had al gezien dat er voor de verdere reis naar Becov nad Teplou hier overgestapt moest worden op een vervangende bus. Jammer dat ik niet het hele traject per trein kan afleggen, maar in de bus zie je minstens zoveel van de omgeving. Mijn SEV bus wordt gereden door een touringcarbedrijf uit Kutna Hora, wat toch wel erg uit de buurt ligt: dat ligt nog achter Praha.
Nabij station Zlutice staat de nog volledig bestickerde Breng 8700 te wachten op zijn volgende inzet.
Even buiten Zlutice kom ik ook nog de 8690 tegen, ook nog volledig bestickerd, die op het SEV rijdt. Jammer dat dat niet mijn bus is.
In Becov nad Teplou stap ik over op een trein van GW Train Regio (GWTR) naar Marianske Lazne. GW Train Regio is een van de partijen die regelmatig concessies wint in Tsjechië, zo rijden ze ook op diverse spoorlijnen net over de grens bij Passau. Het bedrijf heeft een divers materieelpark met onder andere een paar stellen Baureihe 628 ex-DB, een paar stellen Regiomouse, maar het grootste deel van het park, zo ook mijn trein, bestaat uit Baureihe 654 ex-Vogtlandbahn
Morgen komen we GWTR trouwens nog een keer tegen.
Na ongeveer 10 minuten, kort voor station Louka u Marianske Lazne, gaat het mis. De trein komt abrupt tot stilstand en komt, ook na een aantal keer proberen, niet meer op gang. Er lijkt een probleem te zitten in de vooroplopende cabine. Na telefonisch overleg gaan we uiteindelijk terug naar Becov nad Teplou, waar iemand (de opgetrommelde chef werkplaats?) al druk aan het rangeren is met ons vervangende treinstel. Hierbij moet een aantal keer gezaagd worden en de overweg vlak bij het station ligt zeker tien minuten dicht. Uiteindelijk kunnen we onze reis vervolgen en met +80 bereiken we uiteindelijk Marianske Lazne.
Door de vertraging ging ik er vanuit dat ik hier een overstap had van ruim een uur op de volgende trein naar Cheb, ik had zelfs al gekeken waar ik wat kon gaan eten. Maar, verrassing, aan de overkant staat nog de vorige trein richting Cheb en Frantiskovy Lazne klaar, die eigenlijk al een half uur weg had moeten zijn. De reden van de vertraging wordt snel duidelijk: deze trein had gereden moeten worden door een Pendolino, maar die bleek defect. Een halfuur om een vervangende trein gereed te maken valt dan eigenlijk nog best mee. Ik had er op gerekend pas rond 16.00 uur in Frantiskovy Lazne te zijn, maar nuu is dat zomaar twee uur eerder. Dank Ceske Drahy!
Na mijn spullen gedropt te hebben in het pension eet ik wat. Door de meevaller lukt het me vandaag alsnog om Hranice v Cechach te bereiken. Een kopstation waar maar één trein per dag komt. Het is vandaag een stuk koeler dan gisteren en ik besluit om van Hranice naar het station van Bad Elster te lopen, zo'n 8 kilometer. Het eerste stuk gaat behoorlijk omhoog over een net heringerichte weg. Op de grens blijkt dat de Duitsers nog niet helemaal klaar zijn aan hun kant...
We zijn hier in het Vogtland, een uitgestrekt gebied in de Duitse deelstaten Sachsen, Thüringen en Beieren, en de Tsjechische regio Karlsbad. Ik ben al vaker in deze regio geweest en het bevalt me telkens weer heel goed. Mooie natuur om te wandelen, leuke Oost-Duitse stadjes, als je er van houdt kun je hier je hart ophalen.
Via dit soort weggetjes gaat de wandeling naar Bad Elster, een tocht van ongeveer anderhalf uur.
Het station van Bad Elster ligt een heel stuk buiten het dorp, ik moet hier ongeveer een uur wachten op de trein terug naar Frantiskovy Lazne. Liever iets te veel tijd dan dan dan ik zou moeten haasten, dit is de laatste grensoverschrijdende trein van de dag. Het stationsgebouw is dichtgetimmerd en staat leeg, maar duidelijk is dat dit vroeger in de DDR-tijd een druk station was.
Via Bad Brambach rijdt de trein Tsjechië weer in, op het grensoverschrijdende traject ben ik de enige passagier. In Vojtanov stapt de conductrice in, ze gaat bij de machinist zitten. Als ik opsta omdat we mijn bestemming naderen ziet ze kennelijk dat er toch nog iemand in de trein zit, want ze komt snel mijn kant op om alsnog mijn kaartje te controleren.
Maandag 29 juni
Vandaag wil ik een dagje naar Zwickau, een Duitse stad waar ik nog nooit geweest ben, maar die me wel trekt. De reis gaat via Sokolov en Kralice, omdat ik die spoorlijn nog niet heb bereden. Vanaf Sokolov reis ik met een trein van GWTR die kennelijk nog op een van de grensoverschrijdende trajecten naar Polen heeft gereden die het bedrijf ook uitbaat, want zowel binnen als buiten wordt er verwezen naar KD, een Poolse regionale vervoerder.
De reis gaat niet verder dan Olovi Haptbahnhof, vanaf hier is er SEV naar Kralice. Dat is opzich prima, ware het niet dat er een verlengde Mercedes Sprinter rijdt. Als ik zie hoeveel mensen daar uitstappen, kan het niet anders dat er veel mensen hebben moeten staan, lijkt me alles behalve veilig en comfortabel, laat staan coronaproof. Tijdens mijn rit past het precies, alle plaatsen zijn bezet.
Na een korte maar enerverende rit (huilende kinderen, buggy's in het gangpad) bereiken we Kralice, een mooi vakwerk station. Voor het station ziet u nog het vervoersmiddel wat me hier heeft gebracht.
In Kralice stap ik over op de trein naar Zwickau. Bijzonder is dat deze trein na Zwickau Hbf verder rijdt naar het centrum van de stad, via de sporen van de lokale tram. Dat kan via een zogenaamd “Dreischienengleis.”
Zwickau is wellicht bij sommigen bekend als de stad waar in de DDR-tijd de Trabant werd gebouwd. Er is ook een Trabantmuseum, maar dat is vandaag, omdat het maandag is, helaas gesloten. Zwickau is in 1945 ontsnapt aan een bombardement, waardoor er nog veel oude gebouwen te vinden, zoals de Dom.
Er is ook genoeg nieuwbouw en een mooi stadspark, de stad is al met al niet zo somber als veel Oost-Duitse steden en stadjes soms zijn. Ook heeft men een compact tramnet (twee lijnen), wat ik uiteraard meteen maar even compleet bereis.
Na de middag gaat de reis verder naar Plauen, hier ben ik al eens eerder geweest. Waarom ga je hier dan nog een keer heen, vraag je je wellicht af? Wel, hierom:
De Vogtland Garten, een Biergarten waar je ook nog eens prima kunt eten voor weinig. Het is lekker zonnig, niet te warm, hier kan ik het wel even volhouden.Verder is Plauen typisch zo'n stadje waar je niets aan hebt gemist als je er niet geweest bent.
Hierna ga ik met de trein weer richting Frantiskovy Lazne, waar ik 's avonds nog een kleine stadswandeling maak. Het is een kuurstad(je), waar vooral veel oudere Duitsers en Tsjechen heenkomen. De gebouwen stralen een zekere grandeur uit, in vroeger tijden moet hier genoeg geld zijn geweest.
Dinsdag 30 juni
's Ochtends maak ik nog een wandeling rondom Frantiskovy Lazne. In de buurt ligt het meer Amerika, hier is onder andere een kinderspeelpark en een camping en is het fijn wandelen.
In de loop van de ochtend gaat het richting Cheb, ik heb besloten mezelf op iets leuks te trakteren: de nachttrein Wien – Zürich. Waarom dat zo bijzonder is, lees je straks.
Bij aankomst in Cheb ben ik verbaasd: mijn trein naar Plzen en Praha rijdt met een Pendolino, terwijl dat niet zo gepland is. Nouja, prima.
Via Plzen en Ceske Budejovice reis ik naar Linz. De lijn Ceske-Budejovice – Linz stond ook al een tijd op mijn lijstje, het spoor loopt hier door een mooi bergachtig gebied. Kennelijk is dat ook bij de Tsjechen erg in trek, want er stappen veel toeristen uit. Helaas lukt het niet om mooie foto's te schieten, de ramen van de trein waren te smerig.
In Linz moet ik overstappen op de railjet naar Wien. Alle railjets, zowel uit Innsbruck als München blijken fors vertraagd door problemen op het Duitse traject. Ik heb gelukkig tijd genoeg in Wien, na een korte stop in de Lounge gaat het richting mijn nachttrein, die pas ongeveer tien minuten voor vertrek langs het perron wordt gebracht. Ik heb gereserveerd in wagen 302, Platz 61. Wagen 302 is een WLABmz, een dubbeldeks slaaprijtuig. Deze trein is een van de weinige verbindingen waar de ÖBB deze rijtuigen inzet.
Omdat het mezelf door de krappe ruimte niet lukt goede foto's te maken, verwijs ik jullie graag naar Vagonweb
Ik blijk geluk te hebben, rijtuig 301, wat ook een dubbeldeksrijtuig zou moeten zijn, blijkt vanavond een normaal enkeldeks rijtuig.
Woensdag 1 juli
Na een goede nacht (ik heb nog niet vaak zo goed geslapen in een nachttrein), wordt ik ergens in de buurt van Sargens wakker. Leuk uitzicht, toch?
De voormiddag breng ik door in Zürich, mooie stad. Na een warme maaltijd (25 euro voor een maaltijd en drankje, daarom ging ik dus nooit naar Zwitserland ;)) gaat de reis via Basel, Mannheim en Arnhem weer terug naar Ravenstein. Met wat meedenken met de Deutsche Bahn lukt dat zelfs precies op tijd.
Een paar dagen lekker tot rust gekomen en gereisd. Al met al vond ik het dragen van een mondkapje niet echt vervelend, wel lastig dat je bril hoe dan ook beslaat als je zo'n ding ophebt. Maar het verplicht dragen van een mondkapje is voor mij geen reden dit soort reisjes niet meer te ondernemen.