Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door Polaroyd7 »

Een eerdere post over een tocht naar Oost-Duitsland staat hier.
Watersnippen maken tijdens hun duikvlucht een resonerend geluid met hun staartveren.
(10/06, Utrecht Centraal)
De vrijwillige quarantaine zit er weer eens op. Het is intussen 17 september en ik ben weer op reis gegaan naar het buitenland, ware het niet dat het zomaar eens voor het laatst kan zijn dit jaar. Na de reis richting Oost-Duitsland had ik geen plannen meer om nog ergens heen te gaan en met de verslechterende toestand overal had ik ook eigenlijk minder vertrouwen om ergens nog heen te kunnen, maar bij deze nieuwe reis hoort een achtergrondverhaal en dat maakte ik alsnog op pad ging richting Tsjechië en Oostenrijk.

Achtergrond

Ik had oorspronkelijk een reis gepland op 15 mei, waarop ik met een Super Sparpreis EU naar Wenen zou rijden en verder richting Oekraïne, om Transkarpatië eens te verkennen als voorzichtige stap in voor mij weer onbekend terrein. Eenmaal terug in Wenen zou ik dan naar het Sommernachtskonzert toe gaan, een gratis openluchtconcert op het terrein van Schloss Schönbrunn, om daarna weer huiswaarts te keren op 22 mei (idem met een Super Sparpreis EU).

Ik neem jullie mee naar 7 maart 2020, de dag waarop een Coradia iLINT (de waterstof-LINT) opgesteld stond in Groningen ter promotie van die trein en de bijbehorende technologie. Ik wilde die trein ik wel eens van dichtbij bekijken omdat ik toen vernomen had dat die trein een mooie nieuwe moquette (het patroon/het kleurenspel van het textiel van een stoeltje/bankje in het OV) had die perfect past in mijn moquetteverzameling op Flickr. Nadat ik de trein bekeken had en de moquette vastgelegd had, besloot ik impulsief in de treinvervangende bus te stappen met bestemming Leer (Ostfriesland) om fuck-it-why-not kaartjes Duitse grens - Wenen & Wenen - Duitse grens (met Weekend Vrij in NL was dat voor mij goedkoper) te kopen te kopen aan de automaat. Ik had ze ook online kunnen kopen, maar ik vind papieren kaartjes verzamelen gewoon leuk. Bij elkaar kostten die kaartjes me 99,80 (inclusief zitplaatsreserveringen). Ik had ook een nachttrein op het oog tussen Wenen en Mukachevo in Oekraïne, maar Deutsche Bahn kent die hele nachttrein niet, waardoor je een verbinding krijgt die zou bestaan uit drie treinen: de EC naar Zahony (H), de R naar Chop (UA) en een treintype dat voor het systeem onbekend is naar 'Mukacheve', de incorrecte naam voor Mukachevo die nog bij DB in het systeem staat, ondanks dat het in 2017 hernoemd is naar Mukachevo. In werkelijkheid bestaat die verbinding gewoon uit één directe D-trein met bestemming Kyiv. Aan het loket van NS International op Schiphol konden ze in hun HAFAS die hele trein ook niet terugvinden ("Vroeger konden we alles boeken, naar Moskou zelfs, Istanbul, maar met de digitalisering is dat moeilijker geworden"), dus moest ik een ticket voor die nachttrein, als ik dat niet via iets van een treinreiswinkel zou boeken, hoe dan ook online regelen. Ik kon wel bij ÖBB een plek in een couchetterijtuig boeken voor deze D 40147 (volgens DB en HAFAS dus een spooktrein) die me 60 euro nog wat kostte. Je moet je weg maar weten te vinden in de digitalisering.
Op het moment van boeken was Corona al een ding, want onder meer China en Italië waren toen al in de ban van dat virus, maar elders nog niet en niemand kon ook nog weten wat de impact zou worden van dit alles toen dat ook naar hier uitbreidde.

Ik was op 7 maart nog niet eens een week terug uit Turkije/Bulgarije en toen waren er al landen die hun grenzen gesloten hadden zoals Roemenië. Wat intussen iedereen bekend is geschiedde: bijna alles ging dicht, elk land ging op slot, binnen anderhalf meter van iemand staan werd strafbaar, wachtrijen ontstonden bij coffeeshops die uit het niets moesten sluiten, Koningsdag thuis (waarom noem ik dit eigenlijk... het is intussen oktober, maar ja, toen ik deze tekst opschreef was het nog april lol), een ontrading om met het OV te gaan voor de lol en er ontstond inherente ophef over volle treinen naar Zandvoort (die resulteerde in het 'Meld uw reis naar Zandvoort aan' die zelfs eind september nog zichtbaar was op de site) en drukte in parken, aan zee en aan meren omdat mensen quarantaines geen reet boeit als het mooi weer is. Onzekerheid alom over wat er zou gaan gebeuren.

Enfin, terug naar de relevantheid van dit verhaal: ik kon mijn reis naar Wenen en Oekraïne de prullenbak in stoppen, maar mijn kaartjes nog niet. Ik kon twee van tevoren geboekte verblijven annuleren (één verblijf kon ik annuleren ten straffe van 15 euro annuleringsboete ondanks de corona) en ik kon mijn boeking van de nachttrein ook kosteloos met één druk op de knop annuleren en een volledige terugbetaling binnen enkele werkdagen terugverwachten (kudo's aan ÖBB), maar DB deed moeilijk. Ik wist zelf dondersgoed dat dit moeilijk zou worden, gezien de aard van de categorie vervoersbewijs (Super Sparpreis EU, wat simpelweg inhoudt dat je die niet annuleren kunt) maar ik hoopte al op iets van een coulanceregeling en die kwam er ook: voor vervoersbewijzen die gekocht waren vóór 14 maart met een reisdatum op 30 april of vroeger, gold een regeling waarop, ongeacht wat voor kaartje voor het Fernverkehr je ook hebt, je die kosteloos kon annuleren. Met mijn reisdatum in midden mei gold dat niet en zo begon ik wat rond te vragen en me in te lezen in mijn rechten, maar uiteindelijk kon ik niet veel meer dan hopen op wat gunstigers. Het bleef lang onduidelijk wat er zou gebeuren na 30 april en ondanks dat die beperking tot 30 april werd opgeschoven tot 4 mei, zou er niets meer veranderen en kon ik mijn kaartjes niet kosteloos annuleren. Wel kon iedereen, die zijn kaartjes gekocht had vóór 14 maart zijn kaartjes flexibel gebruiken tot en met 31 oktober, waardoor ik nu met kaartjes zat die ik nu niet gebruiken kan voor de voorziene datum, maar later misschien nog wel. Ik had eventueel mijn kaartjes op kunnen sturen naar Bamberg om me van de reis terug te trekken omdat ik wist dat mijn trein op de heenweg hoe dan ook uit zou vallen. De heenreis zou via Tsjechië gaan en Tsjechië had al vrij vroeg het internationale treinverkeer opgeheven 'bis auf weiteres', tot nader order dus, maar ja, juridisch zou dat terugtrekken wat lastiger zijn, omdat 'bis auf weiteres' praktisch geen einddatum heeft en Tsjechië in theorie de dag vóór mijn reis de grenzen weer zou kunnen opengooien en alle treinen weer te laten rijden, waardoor terugtrekking niet meer geldig zou zijn. Uiteindelijk kon het me weinig meer schelen en met het oog op flexibel reizen heb ik alles maar gelaten voor wat het was, mede omdat het Sommernachtskonzert, dat op 21 mei plaats zou vinden, niet geannuleerd werd, maar verplaatst naar 18 september en ja, in september zou het wel eens weer toegelaten kunnen zijn om te gaan reizen.

Zo volgde het lange wachten op wat gunstig nieuws. Landen begonnen gedurende de maanden hun beperkende maatregelingen te versoepelen, grenzen stilaan te heropenen en het treinverkeer weer op te starten en een beetje aan te moedigen voor binnenlandse reizen, met als voorwaarde het dragen van mondkapjes. In Nederland bleef alles vrij conservatief: in de regel geen treinreizen maken voor je lol en pas in juni werden mondkapjes in het OV verplicht en kon men weer reizen voor niet noodzakelijke doeleinden. Iedereen met een rijbewijs kon zich in de tussentijd in luxe baden, want die konden zich overal begeven, tenzij je het leuk vindt om een heel pokkeneind op de fiets af te leggen en daar gerust lang over doen wilt.

In de tijd waarop het nog geen september was, had ik intussen mijn reis verlegd naar Slowakije, Hongarije en Oostenrijk want die landen hadden hun grenzen weer open staan in augustus. Voor Oekraïne had ik al in april geen vertrouwen dat die grens nog open zou gaan en dat het reisadvies naar geel zou gaan, dus dan zou ik evengoed dichter bij huis onbekend terrein kunnen opzoeken. In de zomer begon het aantal besmettingen echter weer toe te nemen. Ik heb intussen weer wat verblijven geboekt, maar op 2 september besloten zowel Slowakije ('verhoogd aantal besmettingen') en Hongarije ('buitenlanders zijn eng') respectievelijk voor iedere buitenlander een quarantaineplicht op te leggen en iedere buitenlander te weren aan de grens. Europese Unie is eenheid! Altijd leuk, dus kon ik weer een heel plan in de prullenbak mikken. Gelukkig had ik nog geen nachttreinen geboekt... wel dus een hotel in Hongarije, maar vooruit, dat kon ik gratis annuleren.

Plan nummer 3 maar maken dus: mijn ticket zegt dat ik via Tsjechië naar Wenen toe ga in een directe, een keer per dag rijdende railjet van Berlijn naar Wenen, maar ik wil dan toch wat meer zien van de omgeving dan alleen maar Wenen. Zodoende bleef van alle landen die ik onderweg nog zou kunnen bekijken over: Tsjechië. Het klinkt treurig, alsof Tsjechië 'maar' de derde keuze was van alles wat ik hiervoor heb genoemd, ondanks dat het een interessant spoorwegnet heeft en erg mooie en interessante dorpen/steden, maar ja, ik was daar al eens eerder een week lang geweest en ik zocht naar wat nieuws als aanvulling op het Oost-Europagevoel. Het moet gezegd: Tsjechië was in het begin er als de kippen bij door meteen bij de eerste meldingen van corona de grenzen te sluiten voor iedereen waardoor ik eigenlijk wel een veilig gevoel had bij dat land, maar laat in augustus en begin september begonnen records aan besmettingen verbroken te worden, met name in de stadregio Praag. Het schijnt daar een zootje te zijn (geweest) met feesten, mensen die doen alsof er niks aan de hand is (lijkt Nederland wel), een gebrek aan mondkapjes in de bus/tram/trein en een premier die doet alsof zijn neus bloedt en vindt dat de WHO schijnheilig is. Op 7 september, met iets minder dan een week voor vertrek wist ik al: dit gaat fout en ja hoor, op 9 september besloot Duitsland maar om de hele regio Praag tot risicogebied te markeren met verplichte quarantaine en test tot gevolg. Nu was ik niet van plan om Praag te bezoeken of zo, maar ik moest er wel doorheen en dat heeft voor mij gelukkig geen gevolgen gehad - ik was immers op doorreis. Mijn enige zorg zou Oostenrijk zijn, omdat dát mijn uiteindelijke bestemming zou zijn waar ik immers vijf dagen zou verblijven en als de grens met Tsjechië toe gaat is het uit met de pret. Ik verwachtte echter niet dat het zo ver zal gaan komen tijdens mijn reis. Rond die tijd werden er haastig wat verplichtingen op het dragen van mondkapjes doorgevoerd, maar dat daar zou gaan helpen was een aparte vraag. Och wat een hectiek en ik moet überhaupt mijn backpack nog inpakken zeg.

Dag 0

1. Een still uit een video. Het is half acht en ik rij met deze oude SGMm Zandvoort uit.

Afbeelding

Alles gaat goed, maar al met de eerste trein voltrekt zicht een bijzonderheid, namelijk dat de sprinter niet aankomt op zijn gebruikelijker spoor 1, maar op spoor 4, waardoor een cross-platform overstap gerealiseerd wordt met de intercity naar Maastricht die ik zou gaan nemen. In Utrecht volgde dan weer een cross-platform overstap op de intercity naar Nijmegen, maar dat is geen bijzonderheid op zich.

Drie kwartier voor vertrek staat de Abellio-Flirt al aan het perron op Arnhem Centraal en net voordat ik in wil stappen herinner ik: o ja, ik moet nog een los kaartje kopen naar Emmerich, want de Sparpreis is immers geldig vanaf Emmerich. Tegen VRR-tarief kost dat 6 euro, maar aan de NS-automaat met 100% korting in Nederland kost dat maar 5,20 en dat is inclusief die onuitlegbare 1 euro automaattoeslag. 80 cent goedkoper en zelfs zonder korting is dat kaartje nog een aantal tiental cent goedkoper. Online zal het nog meer feest zijn, maar ja, het ging me ook wel om het kaartje. Dikke mooi, ik blij want ik heb weer 80 cent bespaard door mijn nieuwsgierigheid de vrije loop te laten nemen. Het deed me ook herinneren om überhaupt uit te checken...

Kwart voor 10. We rijden stipt wel en er volgt direct de enige controle van de hele rit tot aan het eindpunt Duisburg Hbf. Iemand heeft geen kaartje, waarop het nette Duitse verhaal met "Ohne Ticket fahren, das geht nicht!" volgt, waarop de betrapte persoon in kwestie antwoordt "Aber ich habe soviel Spass dabei!" Het is een hopeloos gesprek met de man die in zo'n kledij is alsof ie niet heel lang geleden uit de gevangenis komt, of net uit bed, hoewel 'ie evengoed meteen na aankomst thuis er direct mee in bed kan duiken. De gekheid van de reis wordt nog uitgebreid met een opmerkelijke aankondiging: "We gaan mogelijk het station Friedrichsfeld voorbij rijden omdat de stationsverlichting daar uit staat. Dus... mocht u daar heen willen, stap op het station daarna uit en ga met de bus terug." Uiteindelijk stopten we er wel, want de verlichting deed het intussen blijkbaar weer. De veiligheid van onze arme passagiers kon weer gegarandeerd worden en diverse rechtszaken omtrent nalatigheid weer afgewend.

In Duisburg stap ik op de nacht-ICE naar Berlijn en ja, het was weer een tijdje terug dat ik in zo'n reguliere trein de nacht heb doorgebracht. De nacht heb ik overleefd en het is een zegen dat de stoel in de ICE zo ver verstelbaar naar achteren is, maar de beenruimte die dan nog overblijft is dan wat aan de matige kant. Het leven van de tweede klas, zal ik maar zeggen. Hoe dan ook, in vier 'standjes' heb ik niet veel meegekregen onderweg, op een halte in Magdeburg Hbf na, wat me al bekend voorkwam.

Dag 0,9 - 1

2. De ICE van dienst die me quer-durchs-Land heeft gebracht.

Afbeelding

In Berlin Hbf drink ik een acclimatisatie-theetje en dan volgt de klim naar boven, van spoor 7 naar spoor 12. Van de kelder naar het overdekte dakterras. In mei zou de overstap 41 minuten geweest zijn, maar in september was daar nog 32 minuten van over. We kwamen op tijd aan, dus geen onrust. In alle semibrakheid kon ik de aankomst van de railjet Berlin - Graz afwachten.

3. Weinig mensen.

Afbeelding

Zoals gezegd de enige railjet de dag vanuit Berlin richting Oostenrijk. Deze trein kan ergens de vervanger worden beschouwd voor wat vroeger de D-trein 'Vindobona' heette, van Berlin naar Wenen. Sterker: deze trein heeft in die geest ook de koersnaam 'Vindobona' gekregen, ondanks dat 'ie doorgetrokken is tot aan Graz.

Volgens mijn ticket zou ik hiermee reizen tot aan Wenen, maar ik heb besloten om de trein in Praag te verlaten om daar over te stappen. De rit van 4 uur is lang. Qua wat je onderweg te zien krijgt is er in het begin 1 uur lang letterlijk niks: geen spannend landschap en geen tussenhaltes, tot aan Doberlug-Kirchhain, gevolgd door nog eens 1 uur niks, met daarna 1 uur lang een prachtig landschap; om de rit weer af te sluiten met weer 1 uur niks. In elk scenario is de tijd goed door te komen door een zeer passelijk Marathoninterview af te spelen van 5 uur lang met Martin Šimek (Nederlandse, maar van oorsprong Tsjechische tenniscoach, cartoonist en presentator), opgenomen in nota bene 1991. Ik krijg controle in Duitsland, maar ook in Tsjechië van een ČD-provodnik, die opmerkte dat mijn ticket zich in het verleden bevond, maar daar had ik me al op voorbereid en met wat Duitse uitleg over het Flexibel-reizen-gebeuren was de man er uiteindelijk akkoord mee.

4. Langs de Elbe/Labe.

Afbeelding

Bij Dolní Žleb zijn er zogezegd werkzaamheden waardoor we 10 minuten vertraging oplopen. Wij moesten, omdat er maar 1 spoor te gebruiken was, wachten op de tweeuurlijkse Nationalparkbahn. Dat is een eeuwigheid en zeldzaamheid tegelijk. Voor de rest was de vier uur durende tocht geschiedenisloos verlopen en we komen aan met +10 in Praha hl.n. Váženi cestujicí, náš vlak je asi o 10 minut opožděn. Děkujeme za pochopení. Ik moet weer even inkomen met het Tsjechisch dat ik in 2017 geleerd heb en daarna nooit meer gebruikt heb. Ik heb maar alvast weer wat woorden opgezocht om weer even een 'o ja-complex' te krijgen. Vanuit het gesprek met Martin Šimek blijft één citaat hangen: "Zolang mensen vrede niet als avontuur beschouwen, is er altijd oorlog."

5. De railjet uit Berlin Hbf, hier in Praha hl.n. Het is een gewoonte geworden, om alle vlotte kiekjes met de telefoon te doen omdat het met backpack ietwat vervelender is geworden om de veel grotere fotocamera steeds uit de rugzak te moeten vissen.

Afbeelding

In Praag stap ik over op een trein van een private vervoerder: LEO Express. Op zich zou het totaal niet interessant zijn om een trein te nemen van een private vervoerder om in Kolín te raken, maar de enige reden om precies die trein te nemen is de premium class. Ik heb er tijdens de meetup na de Kilometerkampioen van 2019 interessante verhalen over gehoord en ik vond dat ik dat wel eens uit zou moeten proberen. Zo gezegd, zo een paar weken van tevoren geboekt om de prijs relatief laag te houden, ondanks dat het voor de rit van iets meer dan een half uur zo'n 12,50 euro gekost heeft. De trein staat met 20 min te gaan nog niet met een spoor aangekondigd, maar het is gewoon altijd zo dat LEO express treinen van 1b vertrekken. En ja, op dat perron stond 'ie wel aangekondigd.

6. De zwarte Flirt in kwestie stond er al, maar deze was nog gesloten, omdat 'ie schoongemaakt werd. De deur ging 6 minuten voor vertrek open en we vertrekken met +3. Leuk.

Afbeelding

7. De beenruimte in de premium class zit wel snor. Hier zou je best een nacht op kunnen liggen en voorwaar, LEO Express voert ook nachttreinen uit met deze Flirts en ze verkopen ook nachtkits terwijl de verlichting stevig gedempt worden kan. Het lijkt mij een aparte beleving, vooral omdat die stoelen helemaal plat kunnen...

Afbeelding

8. Onderweg krijg ik standaard wat water en een drankje naar keuze. Als de rit langer duurt dan een uur krijg je ook een maaltijd erbij en zodra je langer dan twee en een half uur onderweg bent, krijg je een aanvullende maaltijd en heb je de keuze uit onbeperkt drankjes en alcoholische versnaperingen. Premium.

Afbeelding

9. In de trein zelfs: een desinfectiedinges.

Afbeelding

Ik verlaat de trein al in Kolín, omdat ik hier overstap op een trein naar Kutná Hora hl.n. Kolín is in het Duits Köln. Ik ben op de weg naar hier niet via Duits-Duits Köln gereden, maar op de terugweg doe ik dat wel. Ik reis niet met een Interrail-pass en ik zal dus zelf tickets moeten kopen in Tsjechië. Tsjechië is zo een beetje één van de weinige landen in Europa waar nergens kaartautomaten te vinden zijn en waar je per se terecht moet bij een loket waar de bediende bijna altijd uitsluitend Tsjechisch spreekt en niets begrijpt van eender welke andere taal. Zodoende heb ik mijzelf wat woorden en zinnen moeten opdreunen, als 'Dobry den' (hallo), 'jednosměrna' (enkele reis), dnes (vandaag), z tady (vanaf hier), do (naar), 'prosim vas' (alstublieft), 'druhý/první třída' (tweede/eerste klas), waarbij ik aan grammaticaregels een broertje dood heb voor het gemak. Kolín wordt de eerste proef: de chagrijnige loketbediende begrijpt zowaar wat ik vraag, hoewel het niet van harte ontvangen wordt. Ik heb een kaartje voor de niet al te lange rit naar Kutná Hora. Mijn overstap hier is meer dan drie kwartier: genoeg tijd om wat contant geld te pinnen bij een nabijgelegen winkelcentrum.

10. Arbeit, Bauern usw.

Afbeelding

11. Vertragingsfestijn. Tijdens het wachten in Kolín werd het interessant: naast wat passerende SuperCity's, goederentreinen en een trein die zogezegd naar Budapest zou gaan, was het feit op zich dat de helft van alle treinen te laat was toch wel het interessantst. Ook mijn trein zou met zo'n 10 minuten vertraging rondrijden.

Afbeelding

12. Ik ruik EU-geld #1.

Afbeelding

13. De trein naar Kutna Hora hl.n. is kort en deze heeft alleen coupétjes met oude, rode banken en beslagen, vochtige ramen. Voor de beginner kan ik me voorstellen dat dit een ietwat intimiderende introductie is tot 'zo ongeveer alles ten oosten van hier'. Wel draagt men braaf maskers.

Afbeelding

Ik maak me zorgen om mijn aansluiting op het hoofdstation op de stoptrein naar Kutná Hora město, want die is met drie minuten ronduit ruk te noemen. Zal 'ie wachten? Uiteindelijk toch wel. Iedereen moet de lange tunnel door, onder een emplacement van wel 3 sporen, maar zelfs lopend kon die aansluiting, vertraagd en wel, gehaald worden. De blauwbestickerde RegioNova bleef hoe dan ook wachten. Nadat iedereen die met deze trein moest in het treintje geklommen is, vertrekken we, maar vlak erna stopt deze alweer, waarbij de machinist de deuren laat ontgrendelen, midden op de rijbaan. Veilig? Wel, de trein moet kopmaken, om 'achteruit' een zijspoortje in te steken waar deze op een directe manier vanuit het station niet in kan.

14. Reizigers in de Limburg-GTW's, kijken jullie mee? Het kan erger met vier stoelen naast elkaar.
Afbeelding

Het stationnetje Kutná Hora město is zo'n typisch station met groot gebouw, een paar dunne stroken asfalt met steen dat dient als perron en stationswachter in vol ornaat, hoewel dit gewoon maar een stopplaats is. Ouderwets, maar wel grappig om te aanschouwen.

15. Er staat een RegioNova aan een perron waarbij de machinist de motor van de trein inspecteert.

Afbeelding

16. Een blik op Kutna Hora. Het is te warm voor me om lang rond te wandelen, maar ik die wel in relatieve rust een ronde.

Afbeelding

De hitte valt mogelijk zwaarder omdat ik uit een nacht-ICE kom. Ik doe wel rustig aan een ronde en wacht op nadien een bus naar het hoofdstation.

17. De bus van het centrum naar het hoofdstation is zo'n buurtbus die in Nederland met de coronamaatregelen allang aan de kant zijn gezet.

Afbeelding

Ik koop online een kaartje voor de trein naar Havlíčkův Brod, mijn eindbestemming voor vandaag, omdat ik op het hoofdstation in Kutná Hora te weinig tijd zal hebben om dat te doen. Daarnaast weet ik niet waar ik dat zou kunnen doen in het grote complex dat het hoofdstation vormt.

18. In de perrontunnel van Kurná Hora hl.n. is dit te zien, een fragment van het Tsjechische volkslied.

Afbeelding

19. In Kutná Hora vind je altijd wel een partij. 40 jaar geleden vond de partij altijd JOU!

Afbeelding

20. Ik hield wel rekening met een vertraging van 10 minuten (de trein naar Praag was vertraagd) maar mijn trein kwam zowaar op tijd aangereden.

Afbeelding

21. De tocht naar Havlíčkův Brod van een uur spendeer ik in de eerste klas: het is immers spits en om een uur in zo'n krap, druk hok te moeten zitten... zit ik niet meer zo op te wachten.

Afbeelding

22. Wat meer van de trein van binnen.

Afbeelding

23. Op de grond ligt het koersblad. Een ogenschijnlijk ingewikkelde procedure met een systeem en een gebrek eraan of zoiets.

Afbeelding

Er komt catering binnen met zo'n rolkar, waar ik mijn eerste contante kronen maar eens bij uitgeef aan een flesje Kofola en een broodje communisme. Ondanks dat we op tijd waren aangekomen is er tijdens de rit toch wel wat gebeurd: opeens wordt er een locomotief aan mijn trein gekoppelt die samen met de oorspronkelijke in voorspan op pad gaan, waarna een halte later die locomotief er alweer af gaat. Er vindt wat gerangeer plaats en zo zijn we alweer een kwartier vertraging aan het oplopen.

24. De Rychlik wat deze trein is, is getrokken en dat betekent dat achterin het spoor mooi bekeken kan worden.

Afbeelding

Met +18 tuffen we Havlíčkův Brod binnen. Alle treinen die planmatig een aansluiting zouden moeten bieden, waaronder een RegioShuttle die eens per twee uur rijdt, zijn blijven wachten: alles vertrekt met +20. Efficiëntie, consistentie. Čekej dlouho, časem dorazíš, zoals een Tsjechische kennis mij leert.

25. Havlíčkův Brod. Ik ruik EU-geld #2.

Afbeelding

26. Ik zou niet denken dat dit perron nog in gebruik is, maar er hangt een CTA boven, dus dat moet wel het geval zijn.

Afbeelding

27. Wat een treinstation toch. Ruim, veel licht en verrassend kantoorachtig.

Afbeelding

Havlíčkův Brod is een nietszeggend oord, ergens in de kraj Vysočina, waar ik vandaag overnacht. Het enige waar we het oord van zouden kunnen kennen, is dat het een jumelage heeft met de Nederlandse stad Brielle. In Brielle was dat duidelijk te zien toen ik daar met de fiets doorheen reed, maar andersom, in Havlíčkův Brod, was daar niets van terug te vinden. Tja. Het oord oogt wat sovjet-achtig aan met 'bijzonder' uitziende massabouw in een modernistische flair die men in de jaren 70 vast helemaal tof gevonden zou hebben.

28. Het centrumpje heeft nog wel een oude, authentieke uitstraling en er is ook leven te bespeuren: er is een klein orkestje bij elkaar getrommeld op een podium en er worden allerlei nummers gespeeld: Tsjechische en Engelse, met zang.

Afbeelding

Ik merk in dit scenario wel dat ik echt de vreemde eend in de bijt ben, als enige vreemdeling in het kleine, compacte gezelschap. Tijdens reizen heb ik moeite om te eten omdat ik vaak tentjes niet vertrouw, omdat ik plekken te druk vind, of omdat ik gewoonweg geen trek heb in specifiek eten wat ik tegenkom. Zodoende raak ik nu weer, verslagen en wel, bij de dichtstbijzijnde supermarkt waar ik een grote - wat in het Duits zou heten - Rosinenzopf koop en wat erbij te drinken, ook voor morgen.

Dag 2

29. Buslijnen met 6 getallen. Wat een drama.

Afbeelding

Vandaag verken ik Tsjechië wat verder. De tocht vervolgt zicht zuidwaarts naar Jihlava en zo in de ochtend, fris na een ontbijt, lijkt de dag weer mee te gaan vallen, maar met een dreigende hitte valt dat natuurlijk weer tegen in de loop van de dag. In de ochtend is het nog koel als ik naar het rustige sterk Oost-Europees aandoende treinstation toe loop. Het kaartjes kopen gaat ook nu weer succesvol en ik wacht de aankomst van de trein naar Jihlava af.

30. Ik verwachtte een RegioShuttle, maar het werd een RegioNova, een oud ding met een sterk rammelende tussendeur en een rijligging van een bunker. Kolere, heen en weer gesmeten word je met die rondwappernde gordijntjes. Heerlijk.

Afbeelding

Ik moet eruit in Jihlava město en mijn trein heeft dat station als eindpunt, maar een suggestie zegt dat ik in Jihlava hl.n. zou kunnen uitstappen en overstappen op een sneltrein die daar iets eerder is. Het is een zondag en op de dag zelf zie ik die trein op de vertrekstaten niet meer terug en zie ik deze ook niet aan het perron staan.

31. Ik blijf lekker zitten.

Afbeelding

32. Jihlava město is weer zo'n station met een groot stationsgebouw en een ietwat verloederde toestand eromheen.

Afbeelding

33. Ik moet nu al een kaartje kopen voor de volgende trein omdat zodra ik terug ben, het loket gesloten is voor de pauze.

Afbeelding

De vrouw doet geen moeite om een mondkapje op te doen, maar ik doe qua vocabulair voor de verandering wel eens wat meer moeite en dat betaalt zich uit in een kort ik-wil-wat-gesprek waarin ik zowaar alles begrijp. Het betalen per bankkaart gaat zogezegd voor het eerst niet, ondanks dat er wel een terminal staat en zo komt het contante geld weer goed van pas.

Jihlava is ook zo'n oord dat Sovjetachtig aanvoelt, maar dan architecturaal wat ouder, ware het niet dat het stevig verloederd is.

34. De sfeer is bijna uitgestorven, maar ja, het is zoals gezegd een zondag en dan is het ergens wel logisch in een oord waar verder niet veel te beleven valt. Of de hele dag bier drinken moet je ding zijn.

Afbeelding

35. Wat meer opvalt: de mooie stadspoort.

Afbeelding

36. Buslijnen met 6 cijfers en één simpel haltedienstregelingsbordje kon er ook niet vanaf.

Afbeelding

37. Trolleys!

Afbeelding

38. Poah da's mien merk

Afbeelding

Wat hier wel te beleven valt, is de plaatselijke dierentuin. Ik loop er met een boog omheen om een soort 'kasteel' te zien (wat je maar een kasteel noemt...) en om de stadsmuren eens te inspecteren. Het begint al stevig warm te worden en dat geklim met de backpack is niet iets waar ik altijd naar uitkijk, maar vooruit, in dat opzicht kan wat beweging geen kwaad.

39. Een heus amfitheater oude stijl.

Afbeelding

Ik kom ruim op tijd terug op het treinstation. Ik kan er drie kwartier bijkomen terwijl diezelfde trein waarmee ik hier aangekomen ben hier nog staat de ronken en er een sneltrein vertrekt richting Brno. De trein die ik neem, een van het type 'Sp', die rijdt naar Slavonice, neem ik tot Telč. Het is een RegioShuttle en na dat avontuur in Oost-Duitsland zat ik hier niet zo op te wachten, maar ja, de trein heeft wifi, prima stoelen, stopcontacten en niet te veel reizigers en zo zie ik ze dan weer graag.

40. Iemand heeft in de achtertuin een half spoorwegmuseum opgetuigd.

Afbeelding

Ik heb eigenlijk niet zo veel onderzoek gedaan naar de stadjes hier en ik heb eerder op basis van wat ik op de kaart tegen kwam wat puntjes gezet om daar een route mee te vormen onder het mom 'verras me'. Ik heb een treinkaartje gekocht tot een stopplaats met de naam Telč staré město en omdat ik niet opgelet heb en zo triggered was door die naam (oud centrum letterlijk) is het me op de één of andere manier ontschoten dat het hoofdstation van Telč dichter bij het centrum ligt dan staré město en daarbij is staré město een zastávka na znamení, oftewel een verzoekshalte (wellicht zegt een Bedarfshalt/Halt auf verlangen/arrêt sur demande wel iets meer). In de trein heb ik er even over moeten doen om erachter te komen wat 'Pro výstuk stiskněte tlačítko signalizace' betekende toen onderweg meerdere van zulke verzoekshaltes voorbij kwamen, maar het betekent gewoonweg zoiets als 'druk op de knop als je eruit mot'. Mijn Bedarfshalt ligt midden in het bos. Tja, daar sta je dan van te kijken als je eenmaal daar staat en je dan afvraagt hoe je dan in het echte centrum komt.

41. De RegioShuttle, hoewel die hier eerder RegioSpider genoemd wordt.

Afbeelding

42. Ordentelijke halte, dat wel.

Afbeelding

Vooruit, de wandelroute is wel aardig door al dat groen en een meer waar ik langs kan lopen met diverserlei standbeelden van religieuze figuren, maar om nou te zeggen dat ik een oud centrum ben tegengekomen... nee. Misleidend ten top.

43. Naar Telč dan maar. Het 'echte oude centrum' van Telč is dan weer wel bevredigend.

Afbeelding

Er is een kasteel van formaat en het centrum zelf is zowaar Unesco-erfgoed. Hoe verzin je het, maar ook, hoe verzin je het: wat een verademing, zo'n historisch centrum bijna zonder auto's. Als er toch iets is wat die coronatoestand goed heeft gedaan is dat het grootste deel van de auto's opgesodemieterd is.

44. Leegte, vrij rondlopen, alles goed tot je kunnen nemen, compositie-rust.

Afbeelding

Geen toeristen te bekennen, maar ja, gisteren ook al niet. Niemand uit den vreemde wil of durft hier naartoe te komen, maar ik geef ze gelijk en ongelijk tegelijk: de taalbarrière is verschrikkelijk als je 0 kennis hebt en tegelijk moet je door dat chagrijnige to-the-point en verdoe-mijn-tijd-niet karakter heen kijken, maar het is ook zo dat hier zulke mooie oorden zijn die nog soort-van oorspronkelijk zijn en er schilderachtig uitzien. Alles is hier nog ouderwets lijkt het wel, met geen enkel station met kaartautomaat bijvoorbeeld, hoewel stilaan hier ook de moderniteit binnensijpelt met nieuwe modellen trolleybussen in Jihlava, een prima werkende e-infrastructuur voor de treinen en veelal een prima mobiel bereik (looking at you Germany). Ach ja, laat ze ook allemaal maar wegblijven, des te meer rust voor vreemdelingen als ik, maar ja, als iedereen tegelijk wegblijft leren ze natuurlijk nooit Engels. Er valt voor van alles wel wat te zeggen.

45. Eens ik Telč tot me genomen heb en een rondje gelopen heb, ben ik weer terug op het treinstation.

Afbeelding

46. Vul hier iets in over leegte.

Afbeelding

Het is jammer dat ik vanaf hier niet direct naar Jindřichův Hradec kunt per trein, maar ja, Telč ligt ook vrij awkward voor waar ik naartoe wil uiteindelijk en dat is České Budějovice. Ik heb met wat mazzel, via het glorieuze Idos.cz, in het oerwoud aan buslijnen die elk 6 getallen hebben (ondoenlijk) de laatste bus van de dag gevonden van lijn 350550 die naar een gat genaamd Batelov rijdt en vanaf daar zou ik op een sneltrein kunnen stappen naar České Budějovice, nog voordat de zon onder is, maar daarvoor moet ik wel een kaartje hebben. Aan het loket op het station in Telč probeer ik een kaartje te kopen, maar dit keer gaat het wat moeizamer. Ik word grammaticatechnisch gecorrigeerd, maar ja, het zegt me natuurlijk allemaal nog, of het nou 'z Batelov' of 'z Batelovaaaaa' is? Ach, ik denk dat als je dit soort dingen maar vaak genoeg hoort dat je dat op een gegeven moment ook gaat begrijpen zonder dat je het geleerd hebt, maar zo ver ben ik nog zeker niet. Ik moet er wel expliciet 'první třída' bij vertellen natuurlijk, want ik heb geen zin om voor deze tocht van 2 uur in de drukte van de avondspits te gaan zitten en de trein kost hier verder toch geen drol. 7 euro nog wat voor deze rit. Da's niks vergeleken met een enkele reis van een half uur dichter bij huis.

Bussen in den vreemde, daar ben ik altijd wat huiverig voor. Geen idee wat je daar aantreffen kunt, of je wel kaartje kunt kopen aan boord... ik heb het eerder gehad in Frankrijk, in Delle, dat ik per bus naar Belfort toe wilde en dat ik met getrokken portemonnee te horen kreeg dat dat niet kon, en dat ik een speciaal OV-chipkaart-achtig ding moest hebben, maar daar deden ze tegelijk ook geen moeite en was het al snel c'est pas grave, want ja, met een buskaartje van 1 euro... waar zou je moeilijk om doen. Hier kon ik wel met het contante geld dat ik nog over had (een precies bedrag voor deze rit kon ik niet opzoeken, maar ik heb wel ruim ingeschat) de tocht betalen in een Mercedes Integro met een chauffeur die rustig zonder mondkapje ergens te bekennen achter het stuur zit te paffen. Ach, wat voor tijden waren dat bij ons. Onderweg zet de chauffeur de bus aan de kant zodat een vrouwtje die de hele tijd al in de bus zat haar spullen op de banken aan de andere kant van de chauffeur kan leggen, om zo haar benen te kunnen strekken over de banken. Onderling zijn ze wel behulpzaam voor elkaar, ergens, maar om dan die hele bus maar langs de kant van de weg neer te zetten... zal wel veiliger voor het vrouwtje zijn zeker?

We komen aan in Batelov. Zo een beetje de enige passagiers stappen hier aan het treinstation uit, er is niemand te bekennen. Het is ook hier een station van formaat, geschilderd in een warme geel-rode kleur, waar een onophoudelijke brom te horen is van het omroepsysteem dat de hele tijd verder niets omroept.

47. Batelov.

Afbeelding

48. En dat is het ook wel.

Afbeelding

Er is een wachtruimte die nog open is en hoewel het ergens best creepy aanvoelt, zo klein en zo donker met ook nog eens die luide brom op de achtergrond, is het ook wel weer kneuterig met veel leesvoer en zowaar wat speelgoed voor kinderen. Niets wordt hier gestolen, dus dan kunnen dat soort dingen. Voor de rest is hier niks. Ik vind het al verwonderlijk dat zo'n trein als de mijne, zo'n langeafstandstrein, nog stopt op zo'n station als Batelov, maar voor mij komt dat perfect uit.

49, 50, 51, 52. De wachtruimte in kwestie. Het leent zich uitstekend voor een stilleven.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

53. De trein komt aan, de trein is niet zo lang, ik maak nog even snel uit de deur een fotootje.

Afbeelding

Maar ja, ik weet dondersgoed dat die deuren zonder waarschuwing met geweld dichtklappen, dus snel weer naar binnen zodra ik voel dat 'ie gaat sluiten. Het enige waar ik geen rekening mee gehouden heb, is de 'voetenplaat' die ook dichtvalt zodra de deur sluit, zodat je niet op de trap kan vallen. Ik ben wel op tijd binnen, nog voordat mijn telefoon uit mijn handen wordt gebeukt, maar mijn linkerschoen net niet, waardoor er een klein hapje uit de zool wordt geklapt. Geen catastrofe, de schoen is gelukkig niet stuk, maar er is wel wat schade zichtbaar.

54. De eerste klassecoupé is prima, rustig, ik kan mijn guilty pleasure weer in de praktijk brengen door alle stoelen plat te leggen en alle gordijntjes dicht te doen zodat het één groot bed lijkt in complete privacy. Niet te lang natuurlijk, want bij iedere halte komt die overijverige provodnik weer voorbij om te kijken of er iemand ingestapt is.

Afbeelding

Ik kijk voor de rest onderweg Formule 1. Iets met een goed mobiel netwerk en zo.

Het wordt stervensdruk in de trein in Jindřichův Hradec en ik ben blij dat ik voor de eerste klas heb geopteerd. Voor de verandering komen we op tijd aan in České Budějovice en om de drukte te ontvluchten loop ik stug door, direct naar mijn hotel. Het is een hete zolderkamer die ik meteen laat ontluchten, maar wel met een gratis minibar en zowaar Zwitserduits-achtig pratend personeel. Ik merk dat ik nu wel weer in de buurt kom van de grens, want opeens duiken nu her en der Oostenrijkse auto's op.

55. Het lijkt ook wel op elkaar, die kleurrijkheid.

Afbeelding

Ik eet een pikador en dan ga ik in het hotel ook live Indycar kijken om het autosportrondje maar eens compleet te maken. Een uitgaanspersoon ben ik sowieso al niet, ik blijf liever in rust achter in het verblijf.

Dag 3

Op naar Oostenrijk. Vroeg opstaan, wel om 6:15 (ja ok om 6:45 pas want ik wil niet meteen eruit natuurlijk, zoals de transitie naar de herfst betaamt). Een ontbijt past er nog net aan in, want na een kwartier lopen van hotel naar station vertrok de trein al om 8:06.

56. De trein is de Jižní expres naar Linz, die ik neem tot Freistadt, want willekeurige oorden bezoeken en route die er wel leuk uitzien, probeer ik altijd wel in mijn plannen te proppen.

Afbeelding

Het kaartje kocht ik online via de Tsjechen, meer dan een week van tevoren, zodat het vroegboektarief van toepassing was, wat uiteraard veel goedkoper is dan de Oostenrijkse. Of ik nu tot Freistadt of Linz gereden had, het kostte allemaal hetzelfde.

57. Het station van Freistadt verschilt eigenlijk niet zo van Tsjechië op het eerste gezicht, maar ja, de toegenomen hoeveelheid opdringerige industrie, een gebrek aan bomen langs het spoor en perrons die zo'n gele streep hebben doen je toch eraan herinneren dat je, ondanks de lage perrons hier en Tsjechische rijtuigen, toch in Oostenrijk bent.

Afbeelding

58. Daar is de trein alweer weg en dan is er twee uur langs niks richting Linz.

Afbeelding

59. Men heeft geen haast met de modernisering van stations in deze streek en zo blijven de borden in de oude stijl gewoon hangen.

Afbeelding

Ik koop een buskaartje aan de automaat in het stationsgebouw, zodat ik niet bij de chauffeur hoef te haten, in hoeverre dat überhaupt hoeft, want tja, achteraan instappen zit nog in mijn achterhoofd. Nadien wordt het tijd om te gaan lopen naar de stad Freistadt.

Het station van Freistadt is eigenlijk gelegen in Trölsberg en dat ligt niet bepaald naast de deur van de Altstadt. Na aankomst rijdt er ook geen bus of zo naar die stad toe vanaf het station. Er is toevallig op het moment waarop ik aankom een bus die vanaf een knooppunt - op 6 minuten lopen of zo - naar de stad toerijdt, maar de wandeltijd vanaf het station is 5 en met het kopen van een kaartje kon ik dat sowieso al vergeten. De volgende bus vertrok pas een paar uur later. Lekker efficiënt en ook nu weer: het OV is altijd een beetje lijden i.p.v. "de trein is altijd een beetje reizen" zoals de NMBS dat bezigde.

60. Lekker wandelen in het niks

Afbeelding

Nog een herinnering dat ik terug in Oostenrijk ben: auto's. Overal auto's. Godallejezus wat veel auto's, met koters, honderden koters die allemaal naar school toe gaan. Jawel, ik heb de maandagochtend uitgekozen als moment om een totaal niet-toeristisch oord als deze te bezoeken terwijl alle koters ofwel naar school gaan of alweer naar huis... ik heb geen idee. Hoe dan ik, ik vrees met groten vreze dat de bus die ik moet nemen naar Linz ook bomvol zal komen te zitten.

61. Daar is de binnenstad dan. Dat ziet er niet verkeerd uit.

Afbeelding

62. Meld jullie allemaal aan voor het totaal niet verdachte Bürgerkorps!

Afbeelding

63. Setra.

Afbeelding

Ik ben overduidelijk de vreemde eend in de bijt met een backpack en een lengte die tenminste een kop groter is dan de rest. Ik heb wel geluk dit keer: de halte waar ik opstap, Böhmertor (Froschau) is het beginpunt van de buslijnen 310 en 312 naar Linz en door wat positioneren kan ik me toch tussen wat koters proppen en twee stoelen claimen. De bus zit al aardig vol bij de beginhalte en deze zal nog voller raken bij de Stifterplatz, de Busterminal. Man wat een hoop kinderen. Iedereen zit/staat tegen elkaar aangedrukt, het is een drama. Niemand komt naast me zitten terwijl ik mijn backpack op mijn schoot doe, dus dikke prima voor mij, dan kan die weer op de stoel naast me. Dan niet.

Onderweg ben ik veelal bezig om uit te vogelen wat ik de rest van de dag ga doen. Ik kan tegen de tijd dat ik bij mijn verblijf ben inchecken en dan zonder bagage lekker rondwandelen zonder geklaag, in de warmte. Ik besluit om bus 361 te nemen tot Langenstein, om van daaruit te gaan wandelen naar voormalig concentratiekamp Mauthausen. Ik had daar ook mee door kunnen rijden naar de eens per twee uur aangedane bushalte aan het concentratiekampterrein zelf, maar ik vond het logischer om eerst een ruïne in de buurt bij Langenstein te bezoeken en om dan naar boven toe te klimmen in de warmte. Het eerste deel liep al scheef: de route naar die ruïne liep over in een snelweg zonder voetpad, waardoor ik het geloof in de route verloor (tja, willekeurig lijnen trekken in Maps werkt niet altijd, zo blijkt naar weer), maar ik kon wel een pad vinden naar het concentratiekamp terwijl datzelfde Maps aangeeft dat hier geen pad naartoe loopt.

Wat een intimiderend en angstaanjagend bouwwerk toch. Ik was een maand of zo terug nog in Sachsenhausen maar dit is nog een tandje er bovenop. Hier waren ook gaskamers te vinden en hier staat nog meer van de oorspronkelijke hel, aan barakken en tientallen, zoniet honderden monumenten en plakkaten, opschriften etc. Ik ben dan nog niet in kampen in Polen geweest, dit is pas de tweede keer dat ik zo'n kamp bezoek. Het is er erg rustig, wat alles nog een stuk indringender maakt.

64. Brute stenen, brute deuren.

Afbeelding

65. Met daar de barakken.

Afbeelding

66. Brr

Afbeelding

67. Na het bezoek heb ik geen zin om naar beneden te lopen en zie ik dat er een bus staat. Ik heb weer mazzel zeker.

Afbeelding

Ik probeerde online een kaartje te kopen vanaf die halte naar het treinstation van Mauthausen, maar steeds word ik via Linz gestuurd. Het schijnt niet mogelijk te zijn en ik vraag de chauffeur om uitleg. Hij kijkt wat twijfelachtig maar geeft me toch een kaartje à 2,40. Die kaartjes zijn eigenlijk voor een enkele rit zonder onderbreking, maar ja, ik als toerist met een lekker extra gemaakt nep Hollands accent word vaker dan gemiddeld doorgelaten als je over zulke dingen een moeilijk verhaal gaat lopen houden. Zo geschiedde en zo kon ik met een andere bus, precies 1 halte verder, in Langenstein alweer, met een 'aansluitende bus' naar het treinstation van Mauthausen. Dat oord zelf ziet er ook niet verkeerd uit, maar ik had mijn zinnen intussen verzet op een tweede bestemming vandaag die ik unbedingt nog bij daglicht zou moeten bezoeken en zodoende besloot ik de wandeling af te kappen. De tweede bestemming in kwestie heet Steyr. Aan de automaat in Mauthausen koop ik binnen de 5 minuten overstaptijd die ik heb van bus op trein een kaartje naar Steyr (die gek genoeg op het kaartje pas in St. Valentin begint...).

68. De trein in kwestie zijn twee dieseldesiro's, één in de oude bestickering en één in de nieuwe cityjet-livrei.

Afbeelding

69. Mooi ding van binnen wel, met interessantere stoelen, die verstelbaar zijn.

Afbeelding

Er zijn werkzaamheden waardoor deze trein dit station als eindpunt heeft, maar ja, voor mij heeft dat geen invloed. Ik moet ermee tot Enns, twee haltes verder (na een verzoekshalte over te hebben geslagen), waar ik zogezegd 3 minuten overstap zou hebben. Nou ja, we krijgen het voor elkaar om te laat in Enns aan te komen, maar met een draf kom ik toch de aansluitende S1 in. de in tweevoud uitgedoste talenten blijven mooi wachten op mijn trein en de aansluiting, waarvoor kudo's.

Steyr is een voorbeeld van een oord dat wat spoorwegtechnisch vervelend ligt omdat het op zo'n zijroute ligt dat niet wordt aangedaan door langeafstandstreinen, waardoor je er makkelijk voorbij rijdt en er nooit langs komt, tenzij je er specifiek naartoe wilt. Ik vond: ik heb intussen de belangrijkste steden hier in dit land al gezien en dan moet je toch echt wat nieuws vinden in zo'n land als deze dat ook te moeite waard moet zijn. In Oostenrijk is dat wat moeilijker dan Zwitserland door allerlei redenen, maar toch: Steyr was zo'n pareltje en dat heb ik geweten. Het station was alleen een bouwval en onlogisch ingericht. Ik verdwaalde er zowaar, op zoek naar de uitgang richting het centrum.

70. De Stadtplatz van Steyr.

Afbeelding

71. Uitzicht op de Pfarrkirche en het Schloss vanop een brug over de Steyr.

Afbeelding

72. Dat past.

Afbeelding

73. De Pfarrkirche weer, met watervalletje.

Afbeelding

74. De lucht was erg helder vandaag, met de bergen op de achtergrond duidelijk zichtbaar.

Afbeelding

75. Nou ja, bergen... heuvels lijken het me eerder, terwijl ik met de tele speel.

Afbeelding

76. In de tussentijd wordt hier uitvoering gegeven aan de campagne 'Geef de worst terug aan de rivier'.

Afbeelding

77. Dit is ook een manier om aan te duiden dat hier een tandarts zit, door gewoon een tand op de vlag te zetten in plaats van een eeuwige haan of leeuw of zo.

Afbeelding

78. Of je zet gewoon wat gek kijkende dwergen in je kasteeltuin neer.

Afbeelding

79. Terug op het station: hoewel het station een semi-moderne variant van een betonfeest is, hangen de oude stationsklokken er wel nog.

Afbeelding

Ik kan weer terug naar Linz en dat gaat niet zo makkelijk en vanzelfsprekend. Op het uur waarop ik weg zou willen zou ik met een REX tot St. Valentin kunnen, om van daaruit per trein naar Linz te rijden, maar die trein wordt uitgebaat tot Westbahn, die er niet lang meer uit zou zingen, vernam ik. Ik kon zodoende geen eenheidsticket kopen en moest ik twee losse kaartjes op de een of andere manier los peuteren. Eén aan de automaat in Steyr en één online.

De talent die als REX tot St. Valentin rijdt meurt in het midden naar de pis, maar ja, door naar voren te verhuizen en een mondkapje te dragen is het nog wel te verdragen... ik heb intussen ontdekt dat er in Oostenrijk in ÖBB-stoptreinen niet gecontroleerd wordt, waardoor ik het twitterploegje van de ÖBB even aan de mouw kon trekken. Gelukkig waren die, in tegenstelling tot de SNCF, geen robots of voorgestudeerde-slash-voorgekauwde-antwoorden-plakkende zielloze mensen.

80. Ah ja, de zon ging onder terwijl er een desiro voorbij kwam rijden.

Afbeelding

81. Ik kwam, het is het één of het ander, met de pistalent.

Afbeelding

82. Weer zo'n dieseldesirojoekel.

Afbeelding

83. Kiss

Afbeelding

84. Het is druk in de Westbahn-kiss, maar op tijd kom ik aan in Linz.

Afbeelding

Linea recta naar het verblijf is het plan, maar eerst even onder het mom van 'wat is dit nu weer' een portie Leberkas in een semmel gekocht als avondeten op het treinstation. Tja, je moet er van houden denk ik, maar voor het eerst weer een degelijke warme maaltijd eten deze vakantie is alvast een zekere overwinning. Je merkt het, de drang naar Genuss stroomt niet door mijn aderen... of stroomt over mijn smaakpapillen.. hoe je het ook uitdrukken wilt.

85. O jee, ik heb koruna. Erg flauw weer.

Afbeelding

86. Intussen is er een beste verzameling kaartjes ontstaan.

Afbeelding

Tot zover deel 1. Het deel erna ga ik verder Oostenrijk in en dat zal een stuk korter zijn als dit deel, hoewel het aantal dagen toch langer is dan nu. Tot dan!


Deel 2 is hier te vinden
Laatst gewijzigd door Polaroyd7 op vr 10 feb 2023, 17:07, 4 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39115
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door Daniel »

Leuk verslagje weer!
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Jay20
Berichten: 141
Lid geworden op: za 08 okt 2011, 23:11
Locatie: Station Amsterdam Lelylaan

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door Jay20 »

Tsjechië is zo een beetje één van de weinige landen in Europa waar nergens kaartautomaten te vinden zijn en waar je per se terecht moet bij een loket waar de bediende bijna altijd uitsluitend Tsjechisch spreekt en niets begrijpt van eender welke andere taal. Zodoende heb ik mijzelf wat woorden en zinnen moeten opdreunen, als 'Dobry den' (hallo), 'jednosměrna' (enkele reis), dnes (vandaag), z tady (vanaf hier), do (naar), 'prosim vas' (alstublieft), 'druhý/první třída' (tweede/eerste klas), waarbij ik aan grammaticaregels een broertje dood heb voor het gemak. Kolín wordt de eerste proef: de chagrijnige loketbediende begrijpt zowaar wat ik vraag, hoewel het niet van harte ontvangen wordt.
Ik gebruik altijd de Muj Vlak app van CD. Heel gemakkelijk en geen taalproblemen, deze kun je zelfs nu gebruiken om een kaartje vanuit NL naar CZ te kopen tegenwoordig. ;)
Gebruikersavatar
ODRAIL
Berichten: 15329
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 22:06

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door ODRAIL »

Een mooi verslag ;) .
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door ZO6176 »

Leuk verslag.
Ik vond freistadt destijds een aardig stadje. Niet verkeerd voor een middag.
VIRM
Berichten: 7568
Lid geworden op: zo 02 mei 2010, 14:02

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door VIRM »

Leuk om te lezen!
Beul van de blindegeleidelijn
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door Timon91 »

Leuk verslag zeg! Je hebt veel mooie en onbekende plekken aangedaan, ik kijk uit naar deel 2! 8-)
Mijn Flickr account.
umbusko
Donateur
Berichten: 5286
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door umbusko »

Wat een leuk verslag! En precies wat al jaren op mijn lijstje staat: meer van Tsjechië verkennen dan alleen Praag.
Ik kan het toch niet laten enkele opmerkingen te plaatsen. ;)
Polaroyd7 schreef: zo 11 okt 2020, 20:27 Ik krijg controle in Duitsland, maar ook in Tsjechië van een ČD-provodnik
Het is natuurlijk leuk om het Russische provodnik te gebruiken, maar in Tsjechië gebruikt men daadwerkelijk een woord dat er op lijkt: průvodčí (próé-vod-tsji, met klemtoon op de u en zowel een lange u (oe) als een lange i). De vrouwelijke variant is průvodkyně (próé-vod-kie-njè).
Zodoende heb ik mijzelf wat woorden en zinnen moeten opdreunen, als 'Dobry den' (hallo), 'jednosměrna' (enkele reis), dnes (vandaag), z tady (vanaf hier), do (naar), 'prosim vas' (alstublieft), 'druhý/první třída' (tweede/eerste klas), waarbij ik aan grammaticaregels een broertje dood heb voor het gemak.
"Dobrý den" is letterlijk "goedendag". Gebruik ook eens "dobré ráno" (goedemorgen) of "dobrý večer" (goedenavond). En vergeet niet altijd te eindigen met "děkuji" (iets formeler) of "děkuju" (iets informeler) voor "bedankt" en "na shledanou" (± nàschlèdànoow met klemtoon op de eerste lettergreep) of kortweg "na shle" voor "tot ziens". Gebruik bij twijfel de langere variant. Tsjechen zijn (meestal) beleefde mensen en waarderen het als je dat ook bent en vriendelijk blijft. Vaak ontdooien ze dan ook een beetje. ;)
Handig in deze context is ook om je vraag in te leiden met "dobrý den, můžu poprosit", "goedendag, mag ik vragen om ...". De directe Nederlander vindt dat vaak onnodige zinsvulling, maar het is een stukje beleefdheid en dat wordt gewaardeerd, zelfs al ga je daarna compleet de mist in met de naamvallen. :)

"jednosměrná" is "éénrichtings"; aan het loket kun je vaak beter voluit "jedmosměrná jízdenka" gebruiken.

"z tady" wordt niet gebruikt, men gebruikt dan "odtud". "Tady" heeft meer de lading "hierzo", en hier in Nederland zou je ook geen kaartje kopen "vanaf hierzo" (tenzij je Rotterdammert bent :mrgreen: ). Voor "hier" in een iets ruimere zin wordt "tu" gebruikt en daar komt dus ook het woord "odtud" vandaan met voorzetsel "od" (vanaf). :)

"prosím vás" is heel dwingend. Je zegt het als je de aandacht wilt trekken van bijvoorbeeld een snel langslopende conducteur (op een vriendelijke toon), of van iemand die je al een paar keer genegeerd heeft of waar je het duidelijk mee oneens bent (op een wat minder vriendelijke toon). Over het algemeen gebruik je gewoon "prosím" (wanneer je iets vraagt: "jedna káva, prosím" (één koffie, alsjeblieft) of wanneer je iets geeft: "prosím, vaša káva" (alstublieft, uw koffie)).

Grammatica, I know, maar het is dus "druhá třída" want třída is een vrouwelijk woord. ;)
Reizigers in de Limburg-GTW's, kijken jullie mee? Het kan erger met vier stoelen naast elkaar.
Het kan nooit erger dan de Maaslijn. :mrgreen:
23. Op de grond ligt het koersblad. Een ogenschijnlijk ingewikkelde procedure met een systeem en een gebrek eraan of zoiets.
De trein rijdt tot Golčův Jeníkov město als onderdeel van het PID-netwerk (Pražská integrovaná doprava, Praags geïntegreerd vervoer) en vanaf Tišnov als onderdeel van het IDS-JMK-netwerk (Integrovaný dopravní systém jihomoravského kraje, geïntegreerd vervoerssysteem van de provincie Zuid-Moravië), vandaar ook de logo's. Dat betekent dat op die trajecten regionale kaartjes geldig zijn in deze sneltrein.
Er komt catering binnen met zo'n rolkar, waar ik mijn eerste contante kronen maar eens bij uitgeef aan een flesje Kofola ...
Kofola! <3 Bonuspunten verdiend! :trein:
... en een broodje communisme
Je was in Moravië, begrijp ik. :lol: (Daar zijn nog groepen mensen op het platteland die terugverlangen naar het communisme, omdat ze nooit hun dorp uitkomen en het leven toen iets beter voor ze was.)
Alle treinen die planmatig een aansluiting zouden moeten bieden, waaronder een RegioShuttle die eens per twee uur rijdt, zijn blijven wachten: alles vertrekt met +20. Efficiëntie, consistentie. Čekej dlouho, časem dorazíš, zoals een Tsjechische kennis mij leert.
Hier word ik altijd heel blij van, een beetje maatwerk waar dat kan. :D
30. Ik verwachtte een RegioShuttle, maar het werd een RegioNova, een oud ding met een sterk rammelende tussendeur en een rijligging van een bunker. Kolere, heen en weer gesmeten word je met die rondwappernde gordijntjes. Heerlijk.
Ja, het comfort van die dingen laat flink te wensen over. :mrgreen:
de taalbarrière is verschrikkelijk als je 0 kennis hebt en tegelijk moet je door dat chagrijnige to-the-point en verdoe-mijn-tijd-niet karakter heen kijken
Zoals ik al zei, een paar basiswoorden leren en vriendelijk doen en dat kan zomaar omslaan. Je krijgt wat je ziet: geen overdreven glimlach waar die niet gemeend is, maar als je er een krijgt is hij ook echt gemeend. ;)
Ik word grammaticatechnisch gecorrigeerd, maar ja, het zegt me natuurlijk allemaal nog, of het nou 'z Batelov' of 'z Batelovaaaaa' is?
Hiervoor geldt hetzelfde: laat zien dat je graag wilt leren, en dan wordt de Tsjech blij. :)
49, 50, 51, 52. De wachtruimte in kwestie. Het leent zich uitstekend voor een stilleven.
Wat een vondst! En er ligt een busdienstregeling van 2000/2001! :shock:

Anyhow, leuk verslag en ik ben benieuwd naar deel 2! (En sorry voor mijn lange reactie :mrgreen: )
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door ZO6176 »

Kofola? Niet te zuipen dat spul.
umbusko
Donateur
Berichten: 5286
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door umbusko »

Kofola van de tap is het beste! :D
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door ZO6176 »

Mijn broer had deze meegenomen vanuit Slowakije. Ik vond het 3x niks.
Jay20
Berichten: 141
Lid geworden op: za 08 okt 2011, 23:11
Locatie: Station Amsterdam Lelylaan

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door Jay20 »

Kofola je haat het of je vind het lekker. Helaas niet voor mij maar de Tsjechen en Slowaken zijn er gek op.
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door ZO6176 »

Vaak zijn de smaken als kind er in gestampt. Nederlanders zijn over het algemeen gek op drop. Geef een Slowaak een dropje en die krijgt het niet doorgeslikt. Zo ook met kofola.
Chrysa
Berichten: 7987
Lid geworden op: za 21 mei 2016, 21:12

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door Chrysa »

Kofola is heerlijk, maar de Yugoslavische variant (Cockta) is nog lekkerder. :trein:
Polaroyd7
Berichten: 134
Lid geworden op: ma 03 dec 2018, 00:09
Locatie: Kennemerland

Re: Toen bleven eigenlijk alleen Tsjechië en Oostenrijk nog over (deel 1) [86 foto's]

Bericht door Polaroyd7 »

umbusko schreef: do 15 okt 2020, 12:16 Wat een leuk verslag! En precies wat al jaren op mijn lijstje staat: meer van Tsjechië verkennen dan alleen Praag.
Ik kan het toch niet laten enkele opmerkingen te plaatsen. ;)
Er zit veel interessants en nieuws tussen, zoals dat me průvodčí/průvodkyně, můžu poprosit (doet me wat denken aan dat 'wenn sie wänd so guet si' in 't Zwitserduits) en diverse correcties, dank daarvoor. Dat wat je zegt met 'geef een indruk dat je er moeite in wilt steken en dan ontdooien ze wel' herken ik overal wel. Zowel in Frankrijk als Tsjechië zijn ze bang om niet te kunnen communiceren met vreemden in een vreemde taal, lijkt het wel, net als wat we op school hadden dat het beschamend is om aan faal-frans iets te brabbelen wat deels fout is, waar je dan op gecorrigeerd wordt enzo. Ik heb kennissen in Tsjechië en hoewel ik met hen in het Engels praat, werd ik eens bij hun familie uitgenodigd en dat ging errug... ja, moeizaam. Ik begreep er niks van en communiceren was ronduit pijnlijk (ik ben al geen communicatief wonder laat maar zeggen en als ik al chagrijnig ben door allerlei redenen onderweg is het helemaal om te janken). Pas aan het einde dat ik wat woorden die ik wèl kende kon gebruiken om te bedanken en te tot-ziensen kwam er opeens een lach tevoorschijn met enige verbazing van 'goh, hij kan dus wel iets'. Dat met geslachten in het Tsjechisch is mij volslagen onbekend en ik heb geen basiskennis op dat vlak, dus is alles nog 'proberen te onthouden, maar wat nou het verschil is, geen idee. Het is voor een gevorderde kennismaking wel een verrijking.

Kofola heb ik leren kennen vanaf de tap. Cockta ontdekte ik in Slovenië tijdens een lange wacht in Nova Gorica in het stationscafé. Het is te lang geleden om nog levendig te herinneren wat de verschillen waren tussen de twee. Ik was eigenlijk op zoek naar Tatra tea maar dat bleek toch niet zo makkelijk te vinden.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten