Dag 4Winterkoninkjes beginnen aan hun herfstzang.
(15/10, Utrecht Centraal)
De vorige keer was ik gebleven in Linz en nu zou ik verder oostwaarts gaan richting de hoofdstad. Ik ben niet zo'n fan van de uitstraling van Linz en ik ben er ook snel weer vandaan. Het is me te sterk stedelijk, teveel 'beton' en het trekt me voorts niet. Overnacht- en aansluitingtechnisch was het in ieder geval wel prettig. Ik word wakker met wat 'Goedemorgen Oostenrijk' gewauwel op de tv en een equivalent van 'Nederland in beweging' met een vent in het rood met wat bergen op de achtergrond die vol passie op z'n kleed zijn oefeningen doet. Het ziet er allemaal wat lachwekkend uit, maar wacht maar tot je dat soort dingen zelf gaat doen als ongetrainde, conditieloze knaap als ik.
1. Welkom op Flughafen Linz! Nee grapje, is gewoon het Hauptbahnhof, al heeft het wel een uitstraling van en luchthaven.
Waar je normaliter richting Wenen lekker doorstampt in de railjet via Sankt Pölten, ga ik nu niet meteen naar Wenen, maar naar Melk, met overstap in Sankt-Pölten. Die overstap mis ik, want de railjet waar ik in zat - voor 9 euro, want Sparschienen die je tot 2 weken voor vertrek kunt kopen - was vertraagd en de krappe aansluiting is dan al snel foetsie. Ik zou evengoed in Amstetten op de trein kunnen stappen naar Melk, maar daar heb ik vanaf gezien. Nou ja, dan maar een uurtje wachten, treintjes kijken en een broodje eten bij de Backwerk. Het is wel de meest teleurstellende Backwerk waar ik ooit in gezeten heb. De desinfectiezuil werkte niet, ik kon direct de platen niet terugvinden waar je je eten op moet leggen twee labeltjes waren omgewisseld, er wordt wat geroepen naar klanten en ik krijg bij het afrekenen gewoon een zak terwijl me niet gevraagd wordt of ik mijn broodje hier op wil eten. Iemand vraagt om servettes, met het antwoord 'Ja, die hebben we', waarop niets volgt. Huilen. Een andere heer die ook zijn vezels op wilde zoeken is dan maar zo hoffelijk geweest om met een servetje te komen, maar ja... "Kein genuss ist vorübergebend denn der eindruck den er zurücklässt ist bleibend" zoals J. W. Geutje eens schreef of zei.
2. Deze oude rakkers met banken doen de regionale treinen naar Franz-Josefs-Bahnhof. Deze vertrok net uit Sankt-Pölten.
3. Je moet er een wat afgelegen route voor volgen, maar aan spoor 1 vertrekken treinen van de Mariazellerbahn, die door de private vervoerder NÖVOG wordt uitgevoerd.
4. Naast deze trein staat dit enkele garnituurtje CityShuttle geparkeerd.
5. Een uur verder en ja hoor, daar is de cityjet-desiro naar Melk, mijn volgende bestemming.
Ook eigenlijk onder het mom van 'nooit geweest, ziet er wel kek uit, dus dan maar daarheen': Melk. Het is uiteraard bekend van het enorme benedictijnenklooster (Stift Melk) dat werkelijk megalomaan is gebouwd op een heuvel met vesting en al.
6. Een zijtak van de Donau, met blik op het klooster, prominent op de rots.
7. Ze hebben hier niet zuinig aan gedaan met de inrichting van alles.
Ook vanuit Melk kan ik zo doorkarren naar Wenen, maar vandaag zal dat nog niet gebeuren. Wel ga ik hier een bus nemen naar de andere kant van de Donau, tot aan Emmersdorf, waar ook een treinstation ligt.
Twee spoorlijnen die langs de Donau liggen, die niet met elkaar verbonden zijn, het is net als de Linke en Rechte Rheinstrecke. De lijn aan de kant van Emmersdorf, de Donauuferbahn, is een traject van St. Valentin die oorspronkelijk tot aan Krems an der Donau gelopen heeft. Vandaag de dag is de lijn in het midden opgebroken, maar er rijden nog wel treinen op beide uiteinden. Tussen St. Valentin en Sankt Nikola-Struden rijden nog ÖBB-stoptreinen terwijl tussen Emmersdorf an der Donau en Krems an der Donau primair voor toeristen een treintje van de NÖVOG rijdt (dezelfde van de Mariazellerbahn). Die trein rijdt niet bijster vaak en de trein is ook uiteraard duurder dan de bus, maar vooruit, het is een spoorlijntje en die geeft weer een ander uitzicht dan de bus omdat de spoorlijn wat hoger gebouwd is.
8. Het station van Emmersdorf ligt bovenop een heuvel en een pendelbus brengt reizigers vanuit Melk direct daar naartoe.
9. Het stationsgebouw. Tickets worden in de trein verkocht, dus eigenlijk dient dit vooral als toilet en als personeelsruimte. Het haltebord is hier paars gemaakt.
10. Met deze treintjes wordt de route tussen Emmersdorf en Krems gereden: RegioSprinters, die onder meer ook op de route Dalhem - Mönchengladbach.
11. Het comfort is niet grandioos te noemen, maar ja, 't gaat.
12. Een haltepunt onderweg: Aggsbach Markt. Een groot deel van de haltes onderweg zijn verzoekshaltes.
13. Een blik onderweg op de Donau.
14. Ik zal niet de hele rit uitzitten. Ik verlaat hier in Dürnstein-Oberloiben de trein om daar wat rond te lopen.
15. De nabijgelegen bushalte is Parkplatz Ost, voor bussen richting Krems en Melk op de lijn WL1.
16. Dürnstein, vanaf de promenade, met een stukje van de toren van het klooster alhier in beeld.
Ik besluit om de ruïne bovenop de heuvel van het Donaudal te gaan beklimmen en zonder dat ik het door heb, heb ik geopteerd voor de zware route waar goed schoeisel voor benodigd is. Die bijna gedecapiteerde stadsschoentjes reken ik nu tot die categorie.
17. Wel een mooi uitzicht.
18. Van de ruïne is ook niet veel heels over, maar toch: je kunt 'm beklimmen.
19. Vanaf de ruïnes is naast de Donau ook de spoorlijn te zien. In de verte komt een trein aan.
20. Een close-upje.
Ik overnacht in Krems an der Donau en dat stuk doe ik in plaats van de trein nu de bus. De chauffeur is wat aan de zwakzinnige kant en het omroepsysteem is niet jofel, dus ik ben blij dat ik de bus na niet al te lang weer uit mag.
21. Krems is ook wel een aardig oord met oude stadspoort, pestzuil en meer typische dingen.
Het kamertje in het verblijf is klein, maar wel met tv waar ik een docu kan zien over de Wiener Kaffeehauskultur. Toevallig, want morgen ben ik wel in Wenen en de dag daarna zal ik ermee te maken gaan krijgn.
Dag 5
22. De volgende dag loop ik nog eens wat rond hier, met wat beter weer.
23. Her en der in Oostenrijk zie je die Pflatsch (dat oude logo van de ÖBB) nog steeds.
24. Iets heel anders: de stoplichten zijn hier wat logischer dan in wat andere landen, waar de wandelaar bovenop de fiets staat, alsof dat normaal is.
Ik ga weer eens niet met de directe trein naar Wenen, maar met een omweg. Het station van Krems is een rustig met een enorm betonnen bouwwerk boven de perrons. Een eindje verderop ligt een draaischijf die nog gebruikt wordt om diesel-eenbakstreintjes (die hier ingezet worden) en locomotieven om te draaien.
De eerste trein op de planning is een dieseltje met bestemming Sankt Pölten (daar was ik ook al eens) en die neem ik tot Furth-Göttweig, nog een verzoekhalte.
25. Het station van Furth-Göttweig.
26. Ik dacht eens: die heuvel naar het klooster ga ik ook maar eens fijn beklimmen, maar die heuvel was ongeveer anderhalf keer zo hoog dan die van die ruïne in Dürnstein en met die kennis in het achterhoofd had daar opeens niet zo heel veel zin in, dus werd het maar een uurtje wachten op de eerstvolgende trein.
Er komen hier nog best wat reizigers uitstappen, ondanks dat vandaag geen weekend is, maar ja, het weer is goed en de gemiddelde leeftijd van de uitstappers neigt tegen gepensioneerd aan, als het al dan niet al gewoon zo is.
27. Ik heb eigenlijk niet echt goede foto's van die dieselbusjes, maar hier is iets van een close-up.
28. De raampjes kunnen open...
Het is vandaag 16 september en toen kwam er nieuws van het Auswärtiges Amt, het Duitse Ministerie van Buitenlandse Zaken: Wenen, en Noord- en Zuid Holland zijn risicogebied, dus volgt daarop verplichte quarantaine zodra men daar verblijft. Ik moet natuurlijk door Duitsland naar huis toe en ik verblijf in Wenen, maar ik heb ergens geluk: doe het hele pokkeneind van Wenen naar huis niet in 1 dag, want ik overnacht in de tussentijd in Salzburg, en dat is nog Oostenrijk, in plaats van dat ik een oord in Duitsland uitgekozen heb om een tussenstop te maken. Goud. Zodoende: ik ben op doorreis en ik heb gewetentechnisch en juridisch nergens last van. Enig dingetje: mijn Sparpreis loopt tot Aachen en dan zou in theorie daar wat gedoe mee kunnen komen, maar dat zie ik dan wel weer. Eerst maar eens in Wenen raken.
In Sankt Pölten kom ik aan om 13:00 en dan moet ik eigenlijk 3 uur wachten omdat ik met mijn Sparschiene van Krems naar Baden bei Wien eigenlijk een latere stoptrein heb gekozen met treinbinding op een daarom ook latere railjet, nl. die om 16:02. Ik ga maar eens wandelen in Sankt Pölten. Mwja, een uurtje kun je er met moeite uithouden, maar heel veel langer moet dat echt niet worden.
29. Zoals in zo veel oorden in deze streek, is ook hier een klooster te vinden.
Na wat minder dan 2 uur ben ik het beu en ga ik maar naar het station om maar eens te kijken of ik met een trein eerder mee kan met mijn kaartje.
30. Tijdens het wachten kom ik weer zo'n oud ding op de Franz-Joselfs-Bahnhof-express tegen, maar dan in een modernere livrei.
31. Het is logisch om een trein te hebben met enkeldeksrijtuigen, maar met aan beide kanten dubbeldeks-stuurstandrijtuigen.
De railjet van een uur eerder komt na een tijdje aan en ik ren naar een conducteur toe om 't 'm gewoon eens te vragen (de wandeling duurde korter dan ingeschat) en ja, die zegt ook dat 't niet geldig is, maar toch mag ik instappen. In de trein zelf controleert hij het kaartje nog eens, schrijft iets op in zijn boordcomputer (ja, wat eigenlijk?), geeft een kleine reprimande dat dit eigenlijk niet kan, bla bla bla en uiteindelijk kan ik blijven zitten.
Tja, eerstvolgende station is alweer Wien Meidling en hier stap ik uit. Nou ja, dan maar wachten op een trein naar Baden bei Wien, een oord op een half uur van de stadregio Wenen waar ik ook eens naartoe wil. Het is intussen spits geworden en de eerste trein die ik tegenkom daar naartoe is best druk en met het oog op de heel coronamisère laat ik deze trein maar voor wat het is en ga ik maar direct naar het hotel toe.
32. Vanuit Meidling kan ik daar direct per tram van de Wiener Lokalbahnen heen, een erg oud beest.
Ik ga nog even het centrum in om alvast even rond te snuffelen en om een broodje worst te gaan knagen en om wat trams te kieken.
33. Karlsplatz. Het is rustig, maar het volk wat er is, is het type volk wat je hier zou verwachten.
34. Ah ja, de oude trams rijden nog volop.
35. Iets nieuwere zijn hier ook te vinden.
36. Een aparte rakker is deze elektrische bus die hier opgeladen wordt. Deze bussen rijden door de binnenstad.
Dag 6 & 7
De volgende 2 dagen verbreng ik in de stadregio Wenen. Hier wat foto's daarvan.
37. Paarden lopen ook door de binnenstad en het komt wel eens voor dat die paardenkar voor de bus komt, waardoor de bus vertraging oploopt.
38. Met een gebrek aan niet-Europese toeristen, is het niet lang wachten om binnen te komen hier.
39. Tramtijd. Alle handvaten naar één plek schuiven. Dat is enerzijds mooi, anderzijds vervelend.
40. Wien Westbahnhof wordt verbouwd. Voor de rest kader ik ook dingen af voor mijn werk.
41. Westbahn in natuurlijke habitat, op het Westbahnhof.
42. Het lijkt erop dat er nieuwe trams in dienst zijn.
43. Je bent zelf een Einfachgarnitur!
44. Een klein stukje trein per REX Sigmundsherberg tot Heiligenstadt.
45. Het design van de jaren tachtig is hier in Wien veelvuldig te zien.
46. Los van het jaren-tachtig ontwerp staat hier materieel dat al een paar tandjes ouder is.
47. Stoomlocs.
48. Een paar stations verderop: Wien Franz-Josefs-Bahnhof. Een beetje het Den Haag Centraal van Oostenrijk.
49. Nergens is het jaren-tachtig design zo gênant m te zien als hier.
50. Bij Wien Franz-Josefs-Bahnhof neem ik een tram naar de Friedrich-Engels-Platz, om hier over te stappen op een bus richting Handelskai.
51.Te Handelskai is een mooi uitzicht te vinden op de Donau en het Donauinsel. Hier hebben we standaard S-Bahn-garnituur.
52. Hier kan men een S-Bahn nemen naar Südtiroler Platz, waar men na een korte wandeling naar boven in het Hauptbahnhof aankomt. Tussendoor heb je het station Belvedere.
53. In het Hauptbahnhof stonden op het moment dat ik er stond deze twee railjets.
54. Mund-Nase-Schutz geldt ook voor honden.
55. Herinneren jullie je Magdeburg nog met dat Hundertwasserhaus? Hier is er ook een, maar dan verlepter.
56. Vooruit, nog een metro dan, ter hoogte van station Hietzing.
Zoals ik al schreef in deel 1 was ik naar hier gekomen voor het Sommernachtskonzert en daarom heb ik deze reis ook uitgesteld. Nog voordat mijn reis kon beginnen ontdekte ik dat de anders gebruikelijke vrije toegang nu vanwege corona en de oplopende besmettingen alsnog ingetrokken is en dat het nu alleen een concert is geworden voor genodigden. Dat is wel erg spijtig, maar ik liet het er niet bij zitten: ik heb gewoonweg onder het mom van 'fokkit' een hotel geboekt dat vlak naast de kasteeltuinen ligt van Schönbrunn (bij metrostation Hietzing). De kamer kostte wel twee keer zo veel als de gemiddelde hotelprijs van deze tocht, maar ik hoopte wel zo om vanuit mijn raam toch mee te kunnen luisteren naar het concert als ze het maar luid genoeg zouden spelen. Dat bleek helaas niet het geval: hoewel ik de showlichten wel kon zien in de verte, kon ik niks horen, maar ik kon dan weer wel op TV het hele concert met wat vertraging alsnog bekijken, ware het niet dat het 'naast de deur' gespeeld werd. Ik wist eigenlijk ook niet eens hoe laat het überhaupt begon, maar vooruit.
58. Ik had een blik op het terrein waarop het concept plaatsvond, maar niet op het concert zelf.
Dag 8 & 9
Zo, tijd om naar huis te gaan. In twee etappes: de eerste dag een mooie route, de tweede dag een saaie vervelende route om maar te ausdauern.
Mijn Sparpreis loopt via Leoben en Salzburg tot aan Aachen. Aachen is nu eenmaal goedkoper omdat ik met weekend vrij zo de grens over kan. Er is geen treinbinding meer, dus ik ben vrij om eender welke trein te nemen. Nu ik in Duitsland niks meer kan, zal ik dat maar, als ik daar zin in zou hebben, in Oostenrijk moeten doen. In het begin was het zo dat reizigers uit Italië die Oostenrijk in probeerden te komen op op doorreis, een formulier aan de grens moesten ondertekenen waarin zij beloofden dat ze direct, dus zonder te stoppen, het land zouden verlaten. Het was wel een wat kromme regeling, want als je dan bijvoorbeeld eenmaal in Duitsland aangekomen was, kon je bij wijze van spreken meteen weer omkeren en Oostenrijk weer binnenrijden omdat vanuit Duitsland er immers geen reisbeperkingen waren... die tijden waren tijdens mijn tocht voorbij, maar of ik toch grenscontroles zou krijgen? Ik moest het nog maar eens zien. Eerst maar eens in Salzburg komen en dat ging, omdat ik daar tijdens het kopen zin in had, via de Semmeringbahn. Ik heb die al eens eerder gedaan vanuit Graz naar Wiener Neustadt, maar toen was het donker-ish en mistig. Nu was het zonnig en helder, wat veel beter te verteren was.
59. De reis terug begint op het Hauptbahnhof. Hier komt een DB-Kiss aan uit Warnemünde, die als nacht-IC op pad is geweest.
60. De Semmeringroute is mooi. Hier een kruizing met een goederentrein.
61. In Bruck an der Mur moet ik overstappen op een S-Bahn naar Leoben die verder rijdt naar Friesach of ergens anders daaromtrent, tot aan Leoben, waar ik dan op een IC kan stappen naar Bischofshofen.
62. Het interieur van de stationshal van Leoben Hbf is ook merkwaardig te noemen.
63. In Leoben loop ik tussendoor nog even wat rond. Ik kom een huwelijk tegen, waar geen afstand gehouden wordt.
64. Voor de rest is het hier rustig.
65. Eenmaal de IC die me naar Bischofshofen aangekomen is, volgt de lange tocht door het dal.
66. Onderweg komen we aan op station Selzthal, die hier ook voorbij gekomen is in een vorige post. Ik vind het wel een markant uitziend station, met karakteristieke rode kap. Hier maken we kop.
67. Bischofshofen, met de IC, met CityShuttle stuurstandrijtuig. Ze zijn wel creatief hier. Het valt me mee dat ze hier geen CityShuttle-dubbeldeks-stuurstandrijtuigen inzetten voor de lol.
68. EC Klagenfurt met DB-rijtuigen komt ook voorbij.
In Salzburg check ik in in het veel te dure kleine hotelletje, vergeleken met de rest van alle verblijven in dit land m.u.v. die ene nacht in dat hotel bij Schönbrunn, met nog niet eens een eigen badkamer. Ik eet wat buiten de deur, loop een half uurtje rond, maar ik heb eigenlijk nergens zin in en dus keer ik, na even ook nog het Hauptbahnhof gezien te hebben, vroeg terug naar het hotel.
69. Abfahrte, anyone?
70. Hier hebben we een stoptrein naar Braunau am Inn, aangegeven als trein van Arriva. Lekker met een oude Desiro.
De ochtend erop was het vroeg opstaan geblazen en een gedeeld buffet met tijdslots en mondkapjes bij het graaien later was ik weer terug op het station om een S-Bahn van de BLB af te wachten voor een korte rit tot Freilassing.
71. S-Bahn naar Freilassing, geen oude Desiro.
72. Dit verschil is interessant te noemen, maar niet uniek. Op de IC's Aulnoye-Aymeries - Mons en Maubeuge - Charleroi heb je ook zoiets, waarbij in Frankrijk de eerste klasse opgeheven is.
Ik zou eigenlijk de EC genomen hebben van 10:00, maar met een voor DB begrippen korte overstaptijd van 10 minuten in München en omdat er een paspoortcontrole aangekondigd stond voor deze trein, heb ik maar voor een eerdere trein geopteerd. Hierbij zou ik een kwartier overstaptijd hebben in Freilassing op een IC die uit Berchtesgaden komt en rijdt via München Ost richting het barre noorden, met nog een aanvullende overstap op een S-Bahn naar München Hbf. In Freilassing stond er politie de trein op te wachten en jawel, controle. Gelukkig waren er maar twee die de trein uit kwamen hier - mijzelf meegerekend - en dat proces duurde zodoende niet lang, zodat ik mooi op tijd de IC kon beklimmen. Er werd mij helemaal niets gevraagd, er werden geen formulieren uitgedeeld... het zal wel. Enfin, de IC rijdt op tijd, de S-Bahn in München rijdt erg frequent en ik kom met 20 minuten overstaptijd in München Hbf aan en die overstaptijd was nodig, ondanks dat ik dus ruim op tijd was.
73. Mist.
Het is vandaag een zondag en dat betekent dat de rest van het volk ook weer 'naar het huis voor werk' toe gaat na 'naar huis voor familie' te zijn gegaan voor het weekend. De dag ervoor stond mijn trein, de ICE 628 aangegeven als rustig, maar op de dag van de reis was deze opeens helemaal volgeboekt. Zuur. Ik had op de oorspronkelijke reisdatum een reservering voor die trein, maar die was nu niet meer geldig en ik heb verder ook niet meer de moeite gekomen om voor deze route te gaan reserveren, mede omdat ik verwachtte dat het veel rustiger zou zijn. Best vervelend, want veel wachten kan ik niet hebben, anders zou ik gewoonweg niet meer op tijd thuis raken. Nou, niet dus, maar ik heb ondanks dat wel een plekje kunnen vinden op een stoel die pas vanaf Nürnberg gereserveerd was. Een stoel voor mij was van München tot Köln gereserveerd, maar de persoon in kwestie die deze gereserveerd heeft kwam niet opdagen en zo kon ik na een kwartier, toen het reserveringsdisplaytje zichzelf uitschakelde, die stoel alsnog claimen. Ironisch genoeg bleef de stoel waar ik eerst op zat ook leeg. Na Frankfurt was het alweer een stuk rustiger en was het eigenlijk voor de rest drie uur lang ausdauern tot Köln Messe/Deutz. Hier moest ik overstappen op een RE naar Aachen terwijl er tijdens het wachten een oude bordeauxrode Schienenbus voorbij kwam borrelen, om daarna in Aachen zo vlug als maar kan de vervangende bus in te duiken, want traditioneel, als ik thuis kom uit een ver oord dat geen buurland is, zijn er ergens onderweg wel wat werkzaamheden, zoals nu ook tussen Landgraaf en Heerlen. De vervangende bus is bijna leeg. We rijden vijf minuten te vroeg weg uit Herzogenrath, maar we stoppen vlak na vertrek omdat er iemand alsnog mee moet. Hetzelfde ritueel vindt plaats in Landgraaf, maar dan andersom als iemand ruim op tijd naar de bus komt lopen en zegt "U bent 10 minuten te vroeg. Wat ik overigens helemaal prima vind". In Heerlen heb ik driemaal tweebaks GTW tot mijn beschikking tot Sittard, waar ik dan weer meer dan 20 minuten overstap heb. Ik besluit wat te eten op het station en terwijl ik nog mijn masker op heb zegt de man achter de balie "Je mag 'm af doen, 't is niet verplicht hier". Ah ja. Ik ben nu echt weer in Nederland. Het ergste moest nog komen en daar zijn we intussen d.d. 18 oktober wel achter.
De rit naar Zandvoort was zoals wel vaker geschiedenisloos. Aansluitingen gered, rustige tocht. SLT aan het einde. Eigenlijk was de hele rit van München naar huis danig saai dat ik er verder maar geen foto's van geplaatst heb.
Nou ja, de titel van deze twee posts is intussen weer verouderd. Je mag niet meer naar Tsjechië en de helft van Oostenrijk. Ook mag je niet langer dan 24 uur in bepaalde grensregio's zijn van Duitsland en mag je evenmin België, Luxemburg en Frankrijk in. Ik schreef het eigenlijk al na de laatste post van de TER de France: het vakantieseizoen is voorbij, nu komt de periode weer waarin we weer een aantal maanden zo veel mogelijk thuis moeten zijn. Voor sommigen zal dat volkomen onmogelijk zijn, maar vooruit, laat ik het daar verder vooral niet hebben. Hoe dan ook: dit was het dan weer wat betreft reizen in den vreemde in 2020 en begin 2021. Rest mij nog te zeggen: hou jezelf gezond, gebruik je verstand, doe normaal, radicaliseer niet, blijf gewoon eten en tot de volgende keer.
Een volgend verslag over een tocht naar Noorwegen staat hier.
.