De wereld van heden raast door in dada's voetspoor
Tilburg (Antony Kok)
Alhier, vóór het einde van 2022 het laatste deel van 2022. Binnenkort beschik ik weer over mijn schare vakantiedagen en heb ik weer het één en ander om naar uit te kijken. Voordat dat zover is, hier nog dus wat ik voor de rest in 2022 gezien heb. We hebben het over een Franse gletsjer met een eigen spoorlijn, de Jura, Bremerhaven, Lille en Arras. Gelijk maar met het verste beginnen...
Richting de Mont-Blanc
Dit segment is het oorspronkelijk weggelaten vervolg van het verslag van mijn reis naar Turkije dit jaar. Voor de tocht terug naar Europa heb ik een relatief nieuwe en goedkope vlucht genomen van İzmir naar Genève en na een probleemloze vlucht land ik in de avond op de luchthaven van Genève.
1. Het plan is om nog niet direct naar huis te gaan: ik vlieg op donderdag en ik heb nu nog drie dagen om in te vullen. Ik zag een kleine rondrit door het wat vertrouwdere Frankrijk en Zwitserland wel zitten en dat moedigde me aan om een verblijf te regelen in het naburige Annemasse en met de nieuwe Léman Express en bijbehorende spoortunnels kun je daar eenvoudig met de trein naartoe komen.
2. De volgende dag sta ik tijdig aan het treinstation van Annemasse, waar ik al een paar keer eerder geweest ben. Toen ging ik naar Évian-les-Bains om daar het Meer van Genève over te steken. Nu wilde ik eens naar Chamonix toe om van daaruit naar Martigny te (smal)sporen. Ik wil Chamonix overigens nog wel eens verwarren met Chambéry, maar ‘t is echt Chamonix.
3. Ik blijf dat felle blauw op die treinen van TER AURA ergens toch afschuwelijk vinden. Dit wordt de TER naar St-Gervais-les-Bains-Le Fayet.
4. Stilaan komt de Mont-Blanc in zicht.
5. De Fransen hebben een talent om stations lange namen te geven (met veel koppelstreepjes). Saint-Gervais-les-Bains-le-Fayet is er geen uitzondering op. Hier stap ik over van bovenleiding en normaalspoor naar een derde rail en smalspoor.
6. Een bescheiden panoramablik…
7. We hebben op station Chamonix-Mont-Blanc een oponthoud van een kwartier. Het statoin doet zijn naam eer aan: op de achtergrond hebben we de Mont-Blanc.
8. Zelfs met de bus heb je dat uitzicht.
9. Hier in Chamonix zou je soms ook wel eens bussen moeten hebben die door de Mont-Blanctunnel naar Courmayeur in Val d’Aosta in Italië rijden, maar geen Val d’Aosta voor mij deze keer.
10. Tijdens dat kwartier wilde ik proberen een beetje een indruk te krijgen van dit oord, maar heel er ver weg kon ik niet gaan, omdat een kwartier wat kort is. Ik vond een brug die over de sporen aangelegd was en die beklom ik om foto's te maken van het station en vanop de brug zag ik in de verte dat er nog een station lag: die van de Chemins de Fer du Montenvers.
11. Die Chemins de Fer du Montenvers is een tandradbaan die naar de Mer de Glace toe rijdt, een gletsjer. Ik herinnerde me ter plekke dat deze trein eens voorkwam in een aflevering van Rail Away. Ik was in een spontane bui en ik besloot om die trein maar eens te gaan nemen. Het is niet heel goedkoop, maar ook weer geen vijftig euro of zo.
12. Het is lastig hier aan het beeld van de Mont-Blanc te ontsnappen, maar wat wil je, het is de hoogste berg van Europa.
13. Geleidelijk raken we boven.
14. Klimmen kan dit treintje zeker!
15. Aangekomen op het eindpunt, aan de Mer de Glace. Hier gaat de trein weer terug naar beneden. De gletsjer is hier net niet helemaal lekker te zien omdat er een boom in de weg staat.
16. Hier is de gletsjer beter te zien, maar heel veel is er niet van over, zo in de nazomer. Er wordt hier flink gebouwd, omdat het plateau van waarop dit alles te zien is wordt uitgebreid.
17. Terug beneden rij ik verder naar Vallorcine, waar ik overstap op de trein naar Zwitserland. Die overstap is ruim gemeten voor Zwitserse begrippen en dus kan ik hier heel kort een beetje rondsnuffelen.
18. Van rechts naar links: de trein uit Frankrijk en de trein uit Zwitserland. Je hebt ook wel directe treinen, maar ik was hier net op het verkeerde uur, daar de directe trein eens per twee uur rijdt..
19. Le Châtelard Frontière, Zwitserland.
20. Na een wilde tocht langs een stuwdam die deze spoorlijn van stroom voorziet en een uitzicht over het dal van de rivier de Rhône, zijn we dan hier aangekomen op het eindpunt in Martigny.
21. Het is voor mij nog steeds lastig voor te stellen dat ik zonet ongeveer daar achter die bergen ben gekomen met de trein.
22. Een tussenhalte op de terugweg tussen Martigny en Genève: Veytaux-Chillon.
23. Lichte Miramare-vibes bij dit Château de Chillon…
24. Trolleybussen!
25. Een dag later ga ik per MIKA van de BLS naar La Chaux-de-Fonds.
26. Het viel me eerst niet op, maar na eens goed naar het raam gekeken te hebben (nadat ik door het raam gekeken heb) zag ik dat het hele raam met die vierkantjes gevuld is… Iets met het verbeteren van netwerkbereik in de trein toevallig?
27. La Chaux-de-Fonds, met onder meer een ‘broodtrommel’ aan het perron.
28. Een ander soort broodtrommel is dit geval hier, die pendelt tussen Le Locle en Les Brenets. Deze smalspoorlijn is nog tot einde 2023 in gebruik, daarna wordt de dienst opgeschort en de hele lijn vervangen door een batterijbus, omdat die simpelweg toegankelijker is dan wat er nu rijdt en omdat het als een goedkopere investering gezien wordt dan nieuwe treinen, zo vertelt de machinist me.
29. Terug in Le Locle na een slagje Les Brenets komt hier een TER uit Besançon aan gereden. Met de TER rij ik tot La Chaux-de-Fonds, eindpunt van deze trein.
30. Verder gaat de rit naar Glovelier met de Chemin de fer du Jura (CJ).
31. Heel even spelen we tram…
32. Later rijden we door de Jura met haar glooiend landschap en vele koeien, totdat we station Combe Tabeillon naderen en dit kruispunt. We veranderen hier van rijrichting om zo een andere lijn op te duiken richting Glovelier.
33. Het is begonnen met regenen.
34. Na een korte wandeling is het wachten op de S3 naar Porrentruy.
35. Vrij willekeurig gaat opeens het alarm in de trein af. De trein komt tot stilstand, de machinist inspecteert de trein, maar er lijkt niks aan de hand te zijn en met alle systemen op zwart rijden we rustig door tot het eindpunt.
36. Porrentruy, met links de S3 die me hier gebracht heeft (en zometeen terug rijdt naar Basel) en rechts een andere trein van de CJ.
37. Ik rij door naar Delle in Frankrijk. Een aantal jaar terug was ik hier ook al eens en toen eindigden alle treinen hier, omdat de spoorlijn simpelweg gesloten was voor passagiersverkeer. Nu heb je een aantal RE’s die van Biel/Bienne naar Meroux TGV rijden, oftewel Belfort-Montbeliard TGV. Met zo’n trein ben ik hier in Delle aangekomen.
38. Zo zet de Flirt zijn tocht voort naar het TGV-station met legendarische aansluitingen.
39. Een dag later ga ik alweer naar huis en ik heb me een uitstapje in Basel gepermitteerd. Ik wilde eens de directe ICE 104 Basel SBB - Amsterdam Centraal helemaal uitzitten en dan heb ik tussen de ochtend en het vertrek nog de tijd om wat anders te doen. Dat werd trammetjes kieken geblazen.
40. Deze rakkers zie ik regelmatig in Amsterdam, zij het dat ze er hier toch iets anders uitzien.
41. In Basel heb je trams van twee vervoerders: BVB en BLT. Het leuke is dat je met je Interrail-pass met de trams van BLT mee mag. De haltes bestaan in de Interrail-app (als je de goede notatie gevonden heb, want die app is niet echt vergevingsgezind met typefouten en aparte schrijfwijzes)!
42. De Rijn is allemaal wel mooi en zo, maar interessanter vond ik dat een BLT-tram de Franse grens oversteekt.
43. Hier hebben we het station Leymen, het enige station op dat netwerk dat in Frankrijk ligt.
44. Het eindpunt van de lijn ligt alweer één halte verder: Rodersdorf, in het kanton Solothurn. Het is hier een bouwput.
45. Veel trams werden die dag omgeleid in het centrum en je kon zo met BLT-trams een paar keer de Rijn oversteken en langs de Messe rijden, aan de zijde waar Basel Bad Bf ligt…
47. Aan de Rijn, om zometeen die rivier terug te volgen naar Nederland.
48. Basel SBB.
49. Het Franse gedeelte van Basel SBB is aangepast: alle douanefaciliteiten zijn verhuisd naar deze hokjes, maar ik heb het idee dat deze binnenkort alweer moeten verdwijnen omdat dit gedeelte van het station binnenkort gesloopt gaat worden…
50. NS in SBB-land.
51. Proost op de terugreis.
Uitstekertje naar Lille
Een aantal maanden later wilde ik nog een paar weekendjes weg en samen met een reisgenoot gingen we tijdens één zo'n weekend naar Lille, voor diegene onbekend terrein.
52. Antwerpen-Centraal. Tot enkele jaren terug kon je vanaf hier direct naar Lille, maar nu moet je overstappen in Kortrijk.
53. Even de stationspapegaai begroeten.
54. Van de stations tussen Kortrijk en Lille Flandres heb ik Tourcoing nog niet eerder gezien.
55. In tegenstelling tot Baisieux (de grenshalte aan Franse zijde tussen Lille Flandres en Tournai) is dit stationsgebouw geen kattenpis.
56. Tourcoing heeft zowaar een belfort, een metro èn een tram! Deze blokkendozen zijn toch een erg markante verschijning.
57. Richting Lille Flandres ga ik niet per tram, maar wel per avontuurlijke volautomatisch rijdende metro, die een magisch frequente dienstregeling heeft, met treinen die elke drie tot vijf minuten rijden.
58. Gelijkaardig aan station Tourcoing, maar toch niet helemaal: station Roubaix.
59. Op een zaterdag als deze is alles hier dicht. Hier had je, tot een paar jaar terug, een loket van de SNCF. Ik herinner me dat ik daar aan dat loket een ticket gekocht heb naar Kortrijk, terwijl ik evengoed ook eentje tot Moeskroen had kunnen kopen omdat dat het eerste station in België was. Och, beginnersfouten waren dat...
60. Lille Europe, met een enorme beschildering vol met allerlei monumenten wereldwijd en zelfs een denkbeeldige Toren van Babel. Amsterdam is ook terug te vinden (buiten beeld). Het nodigt uit om er tien minuten te blijven staan en alles er in terug te vinden, hoewel het ergens ook wat treurig is, omdat in deze 'kuil' er ook nog een fontein zit die buiten gebruik is en dat nodigt uit tot vuildump.
61. Per bus smokkelen we wat minuten door van Europe naar Flandres te rijden.
62. Een weerzien op Lille-Flandres is altijd weer wat anders met een één of ander nieuw kunstwerk.
63. Gekke kleine busjes. Je hebt ze wel vaker in Frankrijk. Als je naar een Franse stad toegaat, loont het soms om van tevoren te zoeken naar een "navette gratuite"...
64. Je krijgt er bijna herinneringen aan thuis van, zo’n BB22000.
65. Terug gaat de rit via het regenachtige Tournai (ook wel bekend als Doornik). Ondanks het weer is station Tournai een majesteit op zichzelf.
66. Impressie van binnen…
67. De traditie wil dat voor de terugreis een ‘snoepwijntje’ voorzien is voor goede moed en een goed gemoed.
68. Dan stond dit opeens op Brussel-Zuid: een ICNG met panne.
69. Deze deur mag alleen maar dicht zeker?
70. Dit wordt dus het beeld van de toekomst; over twee jaar volslagen normaal…
71. Vier hogesnelheidstreinen naast elkaar op één foto: DB ICE-3, tweemaal Thalys PBA en Eurostar Velaro E320.
Op zoek naar de Duitse waterstoftrein, poging twee
72. Van alles en nog wat is ook echt van alles en nog wat. Hier zit ik opeens in de ICE 618 Insomnia Express met eindbestemming Kiel Hbf. Gelukkig heb ik die trein niet helemaal vanuit München genomen, maar wel vanaf Essen Hbf tegen half acht, dus gelukkig geen nacht doorhalen in deze trein. Sinds hier geen ICE 3 meer op zit, is er nu sfeerverlichting in de trein gekomen en dit is VEEL beter dan hoe dat in de voorganger het geval was...
73. In Bremen Hbf verlaat ik de ICE en we hebben onderweg nèt genoeg vertraging opgelopen waardoor we de RE naar Bremerhaven missen. Nou ja, dan maar even wat boodschappen doen tegenover het station en daarna met de Regio S-Bahn naar Bremerhaven toeren.
74. In Bremerhaven-Wulsdorf verlaat ik de trein. Een goederentrein komt voorbij.
75. Op deze dag was er een open dag bij de werkplaats van Transdev, waar men de nieuwe Flirt voor de Regio S-Bahn wilde presenteren. Ik heb even overwogen om daar naartoe te gaan, maar ik was er sowieso te vroeg en ik wilde hier eigenlijk zijn voor iets anders.
76. Dit hier: een heuse woonwatertoren. Jazeker, een watertoren waarin appartementen zijn gebouwd op een ronduit markante wijze. Er zijn hier volgens mij slechts drie van in Duitsland en dit is gewoon hilarisch om te zien zo. Dat je moet leven in een appartement met een zootje water boven je...
77. Op naar het Hauptbahnhof dan, om te kijken of ik een waterstoftrein tegen zou komen. Dat was helaas niet het geval (er kwam een diesel-Lint aan) en dus besloot ik maar om het centrum in te gaan, om die dan ook maar eens gezien te hebben, in de hoop dat ik later wel een ander soort Lint tegen te komen. Het centrum is overigens wel tamelijk ver van het Hauptbahnhof, maar voor de heenweg vond ik het prima om de benenwagen te nemen.
78. Bremerhaven is geen wereldstad, maar tussen het weinige oude qua stad heeft men een flinke poging gedaan om het modern eruit te laten zien aan de waterkant.
79. Terug op Bremerhaven Hbf tref ik wederom een diesel-Lint aan en en zo trek ik de conclusie dat ze alleen doordeweeks rijden. Ik toer terug naar Bremen, waar ik op een metronom-trein stap naar Rotenburg (Wümme). Het is een beetje een zootje tussen Bremen en Hamburg, maar deze trein rijdt gelukkig nog, want de trein die ik daarna nemen wil rijdt slechts eens per twee uur: de RB 76 naar Verden (Aller) die op dat moment nog met oud dieselmaterieel gereden werd. Tegenwoordig, met ingang van de nieuwe dienstregeling van 2023, is dat buiten dienst gegaan.
80. Ik ervaar er geen nostalgie bij omdat ik deze vroeger nooit heb meegemaakt, maar ik krijg er wel een gevoel van ouderwetsheid bij.
81. Jazeker, de EVB heeft het lang volgehouden met deze beesten op deze route zonder tussenhaltes. Hier ben ik net aangekomen op het eindpunt Verden (Aller).
82, 83. Dat Verden an der Aller is eigenlijk zo'n heel verkeerd stadje nog niet...
84. De avond valt stilaan, ik begeef me naar Hannover en ik zoek na het avondeten mijn verblijf op, wat praktisch dit is. Goedkoop, eigenlijk alles wat ik nodig heb. Een kleine ruimte met een bed erin. Boven dit bed is ook nog een douche, maar de toiletten zijn wel in een gedeelde ruimte.
85. De volgende dag doe ik nog een kort tripje en dat is naar Bielefeld. Omdat ik nog altijd met Interrail reis, kan ik van Hannover naar Bielefeld fijn met een rustige ICE 2. Hier hebben we het U-Bahn station bij het Hauptbahnhof.
86. Daar is dan de... tram.
87. En nog een andere tram. Deze is nieuwer, maar grappig genoeg ook breder dan zijn voorganger(s).
88. De binnenstad van Bielefeld is niet bijster spannend, maar het heeft wel een vesting van jewelste: het Sparrenburg.
89. Ook hier een vesting met een kasteel erop!
Van Utrecht naar Atrecht
De laatste serieuze trip van het jaar zou naar Arras in het noorden van Frankrijk zijn. Ik wilde hier al een tijdje naartoe omdat Arras in het Nederlands 'Atrecht' wordt genoemd en dat kennen we vanuit onze vaderlandse geschiedenis als de plaats van 'de Unie van Atrecht', waarop de later gesloten 'Unie van Utrecht' gebaseerd werd, die de basis legde voor de onafhankelijkheidsverklaring van wat later de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden zou komen te heten en omdat de stad in kwestie er op foto's al interessant uitzag, moest ik dat ook zelf eens gaan ontdekken.
90. Ik ben de dag ervoor naar Antwerpen gegaan om te overnachten. De heenreis ernaartoe was ronduit chaotisch te noemen met zeker twee uur vertraging doordat de Willemspoortunnel gesloten werd wegens een storing. Zeer vroeg in de ochtend ben ik naar Gent gespoord om op een treinvervangende bus te stappen richting Deinze. Het is november, het schemert.
91. Het is donker in de treinvervangende bus van De Lijn. Ook is alles beslagen van binnen, wat ik iets typisch vind voor de bussen van hier.
92. De lichten gaan aan in de bus en we rijden langs een inspiratieloze route, over diverse betonnen wegen vol gestuiter naar Deinze.
93. Je zou bijna denken dat het Lelystad Centrum is.
94. De route tussen Kortrijk en Lille Flandres is dicht wegens werkzaamheden en dat noopt tot een kleine exotische omweg: via Komen. Wat een wereldperron.
95. Comines (zoals het eigenlijk heet) ligt in Wallonië, maar is een faciliteitengemeente en daarmee formeel tweetalig.
96. Comines SNCB is een bushalte waar bussen van drie entiteiten komen: die van Ilévia...
97. ...die van De Lijn...
98. ...en die van de TEC.
99. Het Belgische Comines is niet zo spannend verder. Er zijn veel werkzaamheden aan de gang.
100. Het wordt wat interessanter als we hier de brug oversteken, want dan zijn we opeens in Frankrijk, in het Franse Comines.
101. De gebouwen zijn hier wel een stuk uitgesprokener.
102. De kerk die op de achtergrond van foto 101 staat is wel erg spacy...
103, 104. Ook interessant in Comines is dat er een treinstation staat. Vroeger kon je de trein nemen naar Comines in België, een stukje lopen en daarna in Comines in Frankrijk op een trein stappen naar Lille. Vandaag de dag zijn alle treinen opgeheven en vervangen door bussen. Het station staat er nu verlaten bij, hoewel het stationsgebouw doordeweeks wel een paar uur open is, gek genoeg. Ik heb nog nooit die trein genomen en toen ik dat eenmaal eens wilde doen was het al te laat. Eeuwig zonde.
105. Tijd om Comines te verlaten en naar Lille te rijden. Daarvoor zal ik het nu per bus moeten doen, met L90.
106. In Lille Flandres wacht de TER naar Lens al.
107 - 109. Dit gebied was vroeger rijk geworden door de mijnbouw, maar vandaag de dag is van die geschiedenis niks meer over, op wat monumenten, museums en terrils na.
110. Station Lens. Hier moet ik overstappen op een trein naar Arras. Er zijn directe treinen naar Arras, maar zowat alle treinen hier rijden slechts eens per twee uur, hoewel dat voor Franse begrippen eigenlijk niet eens zo heel slecht is. Met een overstap in Lens heb ik bijna een uurdienst tot mijn beschikking,
111, 112. In het stationsgebouw volop hommages aan een roemruchte mijnbouw- en spoorgeschiedenis in de vorm van mozaïeken.
113. Vergeleken met het station van Lens is het station van Arras daarentegen weer gewoontjes en verder niet zo heel boeiend.
114. De binnenstad daarentegen is dan weer wel interessant en dit plein oogt erg Vlaams.
115. Een blik in het hôtel de ville, met deze enorme poppen die tijdens volksfeesten gebeuikt worden/werden.
116. Je hebt hier elektrische busjes die door de binnenstad rijden en je kan gratis mee.
117. Franse herfstsferen.
118. Arras heeft ook een vesting en hiervan wordt wel eens gezegd dat het een nutteloze vesting is, omdat het nooit aangevallen is geweest. Als een soort van overbodige verdedigingslinie.
119. Onder het plein van foto 114 is een eeuwenoud gangenstelsel (les boves) dat gebruikt is als religieuze plek, als plek voor marktlieden om marktwaar mee te smokkelen en later door de legers van de geallieerden tijdens de Eerste Wereldoorlog om zich te verschansen. Tegenwoordig worden rondleidingen gegeven door deze tunnels, die beginnen in de VVV.
120. Na een rondleiding door de boves loop ik naar het Musée des Beaux-Arts, waar je gratis naar binnen kunt...
121. Het gebouw is een voormalig klooster/abdij en hierin zijn allerlei schilderijen, overige kunstwerken en overblijfselen van gebouwen die ooit in de regio stonden.
122. Een blik op de binnenplaats. Het wordt al donker en ergens is het jammer dat er toen nog geen kerstmarkten waren. Dan was het in het donker wel sfeervol geweest.
123. Terug op het station. Ik moet naar Béthune, omdat daar mijn verblijf is en ik neem hiervoor de één na laatste trein van de dag van vijf over zeven.
124. In Béthune is niks te beleven, maar ik wil er wel wat eten. Met moeite vind ik een plek in het wat fancy ogende l'annexe en daar heb ik maar eens geopteerd voor een klein cocktailtje.
125. De trek verkoos deze tartiflette met maroille (een stinkkaas uit deze regio) als basis. Smakelijk.
126. Tegen een zekere chocolademousse hoor je eigenlijk geen nee te zeggen.
127. Toen ik aankwam in Arras, stond het plein van foto 114 vol met marktwagens. Op die markt heb ik voor de gein eens wat maroilles gekocht en die heeft lekker in mijn tas liggen meuren en later in de koelkast. De geur is weliswaar niet echt heel appetijtelijk, maar lekker is het eigenlijk wel om te eten.
128. De volgende ochtend, in Béthune, is het regenachtig en zien we hier dat het stadje ook geen onaardig centraal plein heeft.
129. Exotische gevels.
130. Voor de rest is er eigenlijk niks boeiends in dit stadje, zo op een zondagochtend. Mede omdat het hoost, snel maar naar het treinstation voor een trein terug...
131. Een impressie van de vertrektijden.
132. AGC, maar natuurlijk!
133. Ik spoel even door: hier ben ik opeens in Mortsel. Na een rit via Lille en Tournai ben ik nu opeens in Mortsel.
134. Oud stationsbord.
135. Ik heb eigenlijk niks in Mortsel te zoeken, maar één van de interessante dingen hier is vanaf het station van Mortsel al te zien in de verte.
136. Mortsel-Deurnesteenweg. Het station waar alleen 's zondags treinen op stoppen. Waarom? Omdat een zeker seinhuis geen zin heeft om de boel in de gaten te houden hier op alle andere dagen of zo? Ik weet het niet meer, maar ik ben nu zeker wel de enige figuur op aarde die hier met een Interrail-Pass op de trein gestapt is...
137. 's Zondags dus. Eigenlijk moet je op zondagen gewoon uitslapen, maar dat gaat soms wat lastig...
Enfin, het jaar zit erop. Volgend jaar is het laatste jaar waarop ik nog kan profiteren van Interrail tegen jongerenkorting en dat houdt in dat ik nog een aantal reizen ga maken, vlak na mijn verjaardag, omdat de eerste reisdag immers de geldigheid bepaalt van je Interrail-pass. Ben je bijvoorbeeld op 4 april jarig en activeer je je pass voor 3 april? Dan mag je gedurende de resterende geldigheid gebruik maken van die pass. Heb je een pass die twee maanden aaneengesloten geldig is, dan kun je die mooi tot ergens begin juni gebruiken...
De eerste serieuze plannen per spoor zullen liggen in het zuiden van Noorwegen en in de Alpen van PACA + Piedmont. Een combinatie van ontdekken hoe ik met die suffe reservatieplicht in Noorwegen omga, veel haltes onderweg, weinig grote steden, plekken, wandelen en voor de rest mooie dingen zien onderweg. Ik heb geen reisgenoot tot dusverre en de kans is klein dat die er komt, maar als je dit nu toch leest, in mijn leeftijdscategorie valt (idk, 24 - 30?) en ook een tweede klas Interrail-pass hebt met een geldigheid van tenminste zeven dagen en geen flauw idee hebt wat je ermee aan moet in april... je kan proberen mij aan te schrijven. Misschien wordt het wat. Ik heb eerder op een half-vergelijkbare manier een reisgenoot gevonden. Hoe dan ook: dank voor het lezen, tot volgend jaar!
Een nieuwere post over enkele losse tochtjes tijdens de winter van 2023 is hier te vinden.