Om 9.15 uur stap ik in de RegioExpress met de naam "Aqualino" naar Scuol-Tarasp. De "Aqualino" is, waar ik later achter kom, een trein met wat extra service en je krijgt onderweg af en toe wat informatie over het landschap en de omgeving. Ik neem plaats in het eerste rijtuig, een oud type merk ik wel met nog een klassiek interieur (compleet met peertjes als verlichting
).
Tot Landquart loopt het smalspoor van de Rhätische Bahn min of meer parallel aan de hoofdspoorlijn van de SBB naar Zürich. Al snel laten we Chur achter ons, met een vrij betrokken lucht deze keer.
Redelijk vlot gaat het door het Rijndal, zodat we na een klein half uurtje Landquart bereiken.
Na Landquart buigt het spoor rechtsaf en verlaat het Rijndal. Vanaf hier slingert de trein door het Prättigau richting Klosters. Bij Grüsch barst een flinke sneeuwbui los.
Toch lijkt de trein hier geen last van te hebben, en via plaatsjes als Schiers ...
... klaart het bij Saas alweer wat op. De stationnetjes zijn bijna allemaal fraaie houten bouwwerkjes die nog stammen uit de begintijd van de lijn, zo'n 100 jaar geleden.
Een uur na vertrek uit Chur komt Klosters in zicht, de grootste plaats van dit dal.
In Klosters-Dorf passeert een tegemoetkomende trein.
Bij het hoofdstation van Klosters buigt de spoorlijn richting Davos af, een rit die ik later op de dag nog zal doen. Nu blijf ik in deze trein die na een paar minuten vertrekt voor de rit door de Vereinatunnel, een bijna 20 km lange tunnel die in 1999 is geopend en een snelle verbinding vormt met het Engadin.
Na een kwartiertje in het donker wordt Sagliains bereikt, een overstapstation voor de richting St. Moritz/Pontresina. Dit station kan alleen voor overstappen worden gebruikt, een in- en uitgang is er niet
.
Het Engadin ontleent zijn naam aan de rivier de Inn die hier stroomt, de spoorlijn volgt dan ook regelmatig de loop van deze rivier.
In de plaatsjes Guarda en Ardez staan dezelfde bouwdoosjes langs de baan :) , met in Ardez een ruïne op de achtergrond.
In de trein komt vervolgens iemand langs (van de lokale VVV denk ik) met een schaal hapjes (zal wel iets uit de streek zijn denk ik) en een mand met toeristische folders over de streek. Ik krijg een mooie wandelkaart van de omgeving, dus kan alvast om mijn gemak een leuke wandeling uitzoeken. Dit soort dingen maken zo'n treinreis nog even wat leuker, de spreekwoordelijke kers op de taart zeg maar :pos: .
Vlak voor het eindpunt Scuol-Tarasp komt het "Schloss Tarasp" rechts in beeld. Later zal ik het nog wel van dichterbij zien.
Bijna twee uur na vertrek uit Chur komt het eindstation Scuol-Tarasp in zicht, dat het meest oostelijk gelegen station van Zwitserland is. Het spoor gaat hier niet verder, wel is er aansluiting op allerlei bussen, onder andere richting Oostenrijk.
Na aankomst zet ik de trein nog even op de foto, vlak voordat deze afgerangeerd wordt.
Hieronder het stationsgebouwtje van Scuol-Tarasp.
Naast het station is een vrij uitgebreid busstation waarvandaan verschillende lokale bussen en diverse regiobussen vertrekken.
Op mijn wandelkaartje heb ik een wandeling uitgezocht vanuit het plaatsje Tarasp-Fontana terug naar Scuol. De bus naar Tarasp-Fontana rijdt regelmatig en sluit mooi aan op de trein.
De rit naar het dorpje gaat over een smal slingerweggetje met scherpe haarspeldbochten waar de bus net doorheen kan. Na twintig minuten komen we aan op het eindpunt, de halte Fontana Posta.
In Zwitserland geldt in het algemeen zo'n beetje de regel: hoe kleiner de bus, hoe smaller en steiler het weggetje waarover de route gaat. Een grotere bus dan deze is dan ook voor deze route echt niet mogelijk.
Het plaatsje Tarasp-Fontana ligt dicht bij het Schloss Tarasp, die we net uit de trein ook al zagen.
De klim naar het slot (dat vandaag gesloten is), levert een mooi uitzicht op het plaatsje Tarasp-Fontana op, met op de achtergrond een aantal in de wolken gehulde "drieduizenders".
Na deze (behoorlijk pittige) klim loop ik door het pittoreske buurtschapje Sparsels, met een mooi uitzicht op het slot.
Net buiten het dorpje sta ik ineens weer in een poollandschap.
En niet vergeten af en toe eens achterom te kijken natuurlijk.
Voor me ligt het einddoel van de wandeling, het plaatsje Scuol, volgens de wegwijzer ongeveer anderhalf uur lopen. Ik heb het mezelf makkelijk gemaakt door met de bus omhoog te gaan en naar beneden te lopen, in plaats van andersom
. Het weer is nog wel betrokken, maar het is wel wat warmer dan de voorgaande dagen. Het zal rond het vriespunt zijn schat ik zo.
Tijdens de wandeling sta ik ineens midden op een golfbaan, wel een oranje balletje meenemen als je even een "hole" wilt doen. In ieder geval wel sympathiek dat ze er een bezempje bijgezet hebben
.
Die kant op dus.
Nadat het "Schloss Tarasp" steeds kleiner wordt ...
... kom ik na een klein uurtje lopen in Vulpera, een plaatsje dat bijna geheel gevuld word door hotels en een kuurpark. Rond deze plaatsen zijn veel kuuroorden zo te zien.
Vanaf hier is het nog een halfuurtje lopen naar Scuol, dat je met een hoge (
) brug over de rivier de Inn kunt bereiken.
Het dorp Scuol bestaat uit een aantal delen. Het nieuwe deel is niet zo interessant en op dit tijdstip erg rustig. Ik loop ook nog even door het oude deel van het dorp.
Ook de lokale bus wurmt zich door de smalle straatjes van het oude dorp.
Nadeel van dit dorp is dat het in het dal ligt, het station ligt op een kwartiertje lopen maar dan wel steil de heuvel op. Inmiddels is ook het zonnetje doorgebroken, dus als ik uiteindelijk bij het station aankom, heb ik het in ieder geval niet erg koud meer
.Om half drie stap ik weer in de trein met eindbestemming Chur (de linker).
De rit gaat weer terug door het inmiddels zonnig geworden Engadin.
Na Sagliains buigen we weer af de Vereinatunnel in, waarna na een klein uurtje het overstapstation Klosters wordt bereikt. Voor de terugweg heb ik een andere route gepland, namelijk via Davos. Ik stap dus over op de trein met eindbestemming Davos Platz.
De klim vanuit Klosters door de besneeuwde bossen is geweldig mooi met steeds wisselende uitzichten
. Ook het zonnige weer speelt daar natuurlijk een positieve rol in.
Een half uurtje na vertrek uit Klosters komt Davos in zicht, het eindpunt van de trein.
Hier kan worden overgestapt op de trein naar Filisur, die ook een spectaculair traject heeft door het Landwasserdal. Ik kies echter voor de bus richting Chur, die ook een deel van dit mooie traject volgt.
Na een klein rondje gelopen te hebben door Davos ...
... ga ik tegen half vijf naar de bus, die tegenover station Davos Platz vertrekt (bij een zeer lelijke parkeergarage overigens :? ).
De bus volgt een schitterende route via Wiesen naar Lenzerheide ...
... waarbij de ondergaande zon een steeds ander licht over het berglandschap werpt
.
Nadat de laatste zonnestralen achter de bergen zijn verdwenen ...
... bereiken we tegen zes uur de eindbestemming van de bus (en helaas ook van de reisjes deze week), Chur.
Inmiddels is het echt donker geworden, als ik nog even wat foto's maak van de busterminal.
------------------------------------
Met dit vijfde deel eindigt het winterse reisje (en daarmee ook het verslag), waarin de kleur "wit" toch wel een behoorlijke hoofdrol heeft gespeeld. Ik hoop dat het verslag een beetje een indruk geeft van een alpenland in de winter, gecombineerd met het (goed georganiseerde) OV in Graubünden. Van de treintjes van de Rhätische Bahn krijg ik in ieder geval geen genoeg :D .
:pos: