Trein blijft populair bij zelfmoord
Geplaatst: ma 29 dec 2008, 09:34
Trein blijft populair bij zelfmoord
door Dylan de Gruijl. maandag 29 december 2008 | 07:09 | Laatst bijgewerkt op: maandag 29 december 2008 | 07:39
Het aantal zelfdodingen op het spoor gaat maar niet omlaag. Dat is opvallend, want het totaal aantal suïcides in Nederland daalde vorig jaar juist sterk. Maatregelen rond het spoor zijn hard nodig, zeggen deskundigen. „Er kan véél meer worden gedaan.”
Op de site Treinvertraginghaters van het Hyves-netwerk wordt wat afgeklaagd. Over sein- en wisselstoringen, over uren wachten op een ijskoud perron. En over vertragingen omdat iemand voor de trein is gesprongen. Onbegrip en afschuw wisselen elkaar af op het forum. "Gisteren was het weer raak" , staat er. Maar ook: "Ik heb medelijden met iedereen die zoiets meemaakt. De machinist, de persoon zelf, de mensen die vertraging hebben..."
Het aantal zelfdodingen op het spoor wil in Nederland maar niet dalen. De Veiligheidsbalans die de Inspectie Verkeer en Waterstaat vandaag publiceert, meldt dat vorig jaar 193 mensen een einde aan hun leven maakten door voor de trein te springen. Dat is iets meer dan het jaar ervoor en zelfs aanzienlijk meer dan het vijfjaarlijkse gemiddelde van 180 zelfdodingen op het spoor.
Het streven van de overheid, spoorbeheerder ProRail en de Nederlandse Spoorwegen om suïcide op het spoor 'permanent te verbeteren' is in 2007 dus mislukt. En dat is opvallend, want het totaal aantal suïcidegevallen in Nederland daalde wel spectaculair. Vorig jaar pleegden 1.353 mensen zelfmoord, 11 procent minder dan de jaren ervoor.
"Dat resultaat is natuurlijk fantastisch", juicht hoogleraar klinische psychologie Ad Kerkhof, die is gespecialiseerd in suïcide. "Maar het is tekenend dat die trend niet zichtbaar is op het spoor. Daar kan nog veel meer worden gedaan. Nederland heeft relatief het grootste aantal suïcides op het spoor ter wereld."
Opzienbarend is dat niet. In het kleine Nederland ligt 6.800 kilometer spoor waar per kilometer meer treinen overheen rijden dan waar ook in Europa. Er is altijd wel een trein in de buurt. Daar komt bij dat het Nederlandse spoor op veel plaatsen niet is afgeschermd; of het moet een platgetrapt hekje van gaas en prikkeldraad zijn.
Kerkhof: "Iemand die totaal ontredderd en radeloos is, is geneigd zijn leven te beëindigen op een manier die op dat moment voor handen is. Als het spoor dan makkelijk toegankelijk is, kan iemand al snel voor de trein springen. Vaak is dat een impulsief besluit."
Spoorbeheerder ProRail en de NS concludeerden een paar jaar geleden al dat het probleem een betere aanpak verdient. Samen met wetenschappers en de Ivonne van de Ven Stichting, een particuliere organisatie die zich inzet om suïcide te voorkomen, werden dertien 'hotpots' in kaart gebracht om proeven te beginnen.
Meest voorkomende maatregel was het plaatsen van stevige metalen hekken langs het spoor, met name in de buurt van psychiatrische instellingen. Volgens Kerkhof heeft dat bij psychiatrisch ziekenhuis De Grote Beek bij Eindhoven al tot succes geleid. Het aantal zelfdodingen in die buurt is sterk afgenomen, maar dat komt mede doordat een gelijkvloerse spoorwegovergang is vervangen door een viaduct.
Daarnaast zijn bomen en struiken in de buurt van het spoor verwijderd, zodat de machinist eerder kan afremmen. Op één plaats wordt sinds dit voorjaar geëxperimenteerd met een felle lamp die door een bewegingssensor aangaat zodra iemand te dicht bij de rails komt. Het moet degene die voor de trein wil springen zodanig afschrikken dat die afziet van zijn daad. Toch is het effect van de proeven niet in de landelijke cijfers terug te zien. Dat verbaast Kerkhof niet. Er kan volgens hem 'nog véél meer worden gedaan'. Maak van veel meer spoorwegovergangen een tunnel of brug, adviseert hij. "In Frankrijk is nooit suïcide op het spoor, omdat overal langs de hogesnelheidslijnen hoge hekken staan." Ook de Ivonne van de Ven Stichting, betrokken bij de opzet van de proeven, is kritisch. "We moeten nu doorpakken", zegt secretaris Age Niels Holstein.
Kerkhof pleit voor maatregelen, zoals 'schrikverlichting' en videobewaking op beruchte locaties. Ook op de perrons, waar 30 procent van de zelfdodingen plaatsvindt, is volgens hem veel meer mogelijk. "In Japan en Korea staan daar glazen wanden met deuren die pas open gaan als de trein stil staat. Maar ja, al die maatregelen zijn wel kostbaar."
Spoorbeheerder ProRail hoopt in 2009 een plan van aanpak klaar te hebben om zelfdoding op het spoor te verminderen.
Zo wordt gedacht aan SOS-palen waar mensen in geestelijke nood een telefonische hulpdienst kunnen bellen. "Maar" , benadrukt de woordvoerster "we kunnen het spoor niet helemaal overdekken. Suïcide is nooit helemaal te voorkomen."
Bron: papieren editie BN/DeStem, 29 december 2008
door Dylan de Gruijl. maandag 29 december 2008 | 07:09 | Laatst bijgewerkt op: maandag 29 december 2008 | 07:39
Het aantal zelfdodingen op het spoor gaat maar niet omlaag. Dat is opvallend, want het totaal aantal suïcides in Nederland daalde vorig jaar juist sterk. Maatregelen rond het spoor zijn hard nodig, zeggen deskundigen. „Er kan véél meer worden gedaan.”
Op de site Treinvertraginghaters van het Hyves-netwerk wordt wat afgeklaagd. Over sein- en wisselstoringen, over uren wachten op een ijskoud perron. En over vertragingen omdat iemand voor de trein is gesprongen. Onbegrip en afschuw wisselen elkaar af op het forum. "Gisteren was het weer raak" , staat er. Maar ook: "Ik heb medelijden met iedereen die zoiets meemaakt. De machinist, de persoon zelf, de mensen die vertraging hebben..."
Het aantal zelfdodingen op het spoor wil in Nederland maar niet dalen. De Veiligheidsbalans die de Inspectie Verkeer en Waterstaat vandaag publiceert, meldt dat vorig jaar 193 mensen een einde aan hun leven maakten door voor de trein te springen. Dat is iets meer dan het jaar ervoor en zelfs aanzienlijk meer dan het vijfjaarlijkse gemiddelde van 180 zelfdodingen op het spoor.
Het streven van de overheid, spoorbeheerder ProRail en de Nederlandse Spoorwegen om suïcide op het spoor 'permanent te verbeteren' is in 2007 dus mislukt. En dat is opvallend, want het totaal aantal suïcidegevallen in Nederland daalde wel spectaculair. Vorig jaar pleegden 1.353 mensen zelfmoord, 11 procent minder dan de jaren ervoor.
"Dat resultaat is natuurlijk fantastisch", juicht hoogleraar klinische psychologie Ad Kerkhof, die is gespecialiseerd in suïcide. "Maar het is tekenend dat die trend niet zichtbaar is op het spoor. Daar kan nog veel meer worden gedaan. Nederland heeft relatief het grootste aantal suïcides op het spoor ter wereld."
Opzienbarend is dat niet. In het kleine Nederland ligt 6.800 kilometer spoor waar per kilometer meer treinen overheen rijden dan waar ook in Europa. Er is altijd wel een trein in de buurt. Daar komt bij dat het Nederlandse spoor op veel plaatsen niet is afgeschermd; of het moet een platgetrapt hekje van gaas en prikkeldraad zijn.
Kerkhof: "Iemand die totaal ontredderd en radeloos is, is geneigd zijn leven te beëindigen op een manier die op dat moment voor handen is. Als het spoor dan makkelijk toegankelijk is, kan iemand al snel voor de trein springen. Vaak is dat een impulsief besluit."
Spoorbeheerder ProRail en de NS concludeerden een paar jaar geleden al dat het probleem een betere aanpak verdient. Samen met wetenschappers en de Ivonne van de Ven Stichting, een particuliere organisatie die zich inzet om suïcide te voorkomen, werden dertien 'hotpots' in kaart gebracht om proeven te beginnen.
Meest voorkomende maatregel was het plaatsen van stevige metalen hekken langs het spoor, met name in de buurt van psychiatrische instellingen. Volgens Kerkhof heeft dat bij psychiatrisch ziekenhuis De Grote Beek bij Eindhoven al tot succes geleid. Het aantal zelfdodingen in die buurt is sterk afgenomen, maar dat komt mede doordat een gelijkvloerse spoorwegovergang is vervangen door een viaduct.
Daarnaast zijn bomen en struiken in de buurt van het spoor verwijderd, zodat de machinist eerder kan afremmen. Op één plaats wordt sinds dit voorjaar geëxperimenteerd met een felle lamp die door een bewegingssensor aangaat zodra iemand te dicht bij de rails komt. Het moet degene die voor de trein wil springen zodanig afschrikken dat die afziet van zijn daad. Toch is het effect van de proeven niet in de landelijke cijfers terug te zien. Dat verbaast Kerkhof niet. Er kan volgens hem 'nog véél meer worden gedaan'. Maak van veel meer spoorwegovergangen een tunnel of brug, adviseert hij. "In Frankrijk is nooit suïcide op het spoor, omdat overal langs de hogesnelheidslijnen hoge hekken staan." Ook de Ivonne van de Ven Stichting, betrokken bij de opzet van de proeven, is kritisch. "We moeten nu doorpakken", zegt secretaris Age Niels Holstein.
Kerkhof pleit voor maatregelen, zoals 'schrikverlichting' en videobewaking op beruchte locaties. Ook op de perrons, waar 30 procent van de zelfdodingen plaatsvindt, is volgens hem veel meer mogelijk. "In Japan en Korea staan daar glazen wanden met deuren die pas open gaan als de trein stil staat. Maar ja, al die maatregelen zijn wel kostbaar."
Spoorbeheerder ProRail hoopt in 2009 een plan van aanpak klaar te hebben om zelfdoding op het spoor te verminderen.
Zo wordt gedacht aan SOS-palen waar mensen in geestelijke nood een telefonische hulpdienst kunnen bellen. "Maar" , benadrukt de woordvoerster "we kunnen het spoor niet helemaal overdekken. Suïcide is nooit helemaal te voorkomen."
Bron: papieren editie BN/DeStem, 29 december 2008